فهرست مطالب

نشریه فیزیولوژی ورزش و فعالیت بدنی
سال نهم شماره 2 (پاییز و زمستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/10/15
  • تعداد عناوین: 9
|
  • فتانه ملاحسن زاده*، ناهید بیژه، مهتاب معظمی، مریم نورشاهی صفحات 1365-1374
    سابقه و هدف
    تمرینات استقامتی موجب افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و عضله قلبی می شود. عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) مهم ترین عامل درگیر در فرایند رگزایی می باشد. توسعه بافت چربی وابسته به آنژیوژنز است و VEGF عامل اصلی و کلیدی برای وقوع آنژیوژنز در بافت چربی است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر عامل رشد اندوتلیال عروق (VEGF) و ترکیب بدن در زنان دارای اضافه وزن بود. روش تحقیق: این تحقیق از نوع تحقیقات نیمه تجربی با دو گروه آزمودنی(تجربی و کنترل) و طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. در این مطالعه تعداد20 زن سالم غیرفعال داوطلب با میانگین سنی 77/2±15/25 سال و شاخص توده بدن 06/2±32/27 (کیلوگرم بر مترمربع) به دو گروه تجربی (10 نفر( و کنترل (10 نفر ) که از نظر BMI همگن شده بودند، تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین هوازی یک ساعت با شدت 75-55 درصد ضربان قلب بیشینه به طور فزاینده به مدت هشت هفته شرکت کردند. گروه کنترل در این مدت فعالیت عادی خود را انجام می دادند. خون گیری از هر دو گروه 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در حالت ناشتا انجام شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی – استیودنت وابسته و ویلکاکسون جهت برآورد تفاوت های درون گروهی استفاده شد و سطح معنی داری 05/0 P< در نظر گرفته شد. نتایج تحقیق: یافته های تحقیق نشان داد که هشت هفته ورزش هوازی باعث افزایش معنادار VEGF به میزان (59%) و اکسیژن مصرفی بیشینه به میزان (63 %) در گروه تجربی شد، درحالی که میزان BMI (8/2%) کاهش معناداری یافت و همچنین توده چربی (4/3%) کاهش یافت.
    بحث و نتیجه گیری
    با توجه به نتایج تحقیق هشت هفته تمرین هوازی به طور فزاینده می تواند باعث افزایش عامل موثر در رگ زایی و بهبود ترکیب بدن در زنان دارای اضافه وزن گردد.
    کلیدواژگان: رگ زایی، تمرینات هوازی، VEGF سرمی، اکسین مصرفی بیشینه، BMI
  • علی حیدریان پور، محمد علی سمواتی شریف*، مریم کشوری، علیرضا احمدوند، حجت الله سیاوشی صفحات 1375-1384
    هدف
    دیابت از جمله بیماری هایی است که باعث کاهش عملکرد سیستم دفاعی بدن در برابر عفونت ها می شود. از گونه میانجی های التهابی که به دنبال فعل و انفعالات التهاب در کنار گلبول های سفید ترشح می شود، پروتئین واکنش دهنده(CRP) C است، که نشانگر حساسی برای التهاب سیستمیک محسوب می شود. تمرین منظم با کنترل سوخت و ساز در دیابتی ها باعث کنترل قند خون می شود و به دنبال آن پاسخ دفاعی بدن را افزایش می دهد. به همین منظور این مطالعه به مقایسه اثر سه شیوه تمرین ورزشی بر CRPو گلبول های سفید در بیماران دیابتی نوع II طراحی شده است. روش شناسی: در این پژوهش، 52 بیمار مرد دیابتی نوعII (65-40 سال) بطور تصادفی به 4 گروه تمرینی هوازی، مقاومتی، ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. در هر گروه 13 نفر قرار گرفت. تمرینات سه جلسه در هفته، هر جلسه 60 دقیقه بمدت 10هفته بطول انجامید. hs-CRP به روش الایزا و شمارش عناصر WBC در ابتدا و پایان مطالعه اندازه گیری شد.
    نتایج
    یافته ها تحقیق نشان داد که تمرینات هوازی بطور معنی داری باعث کاهشhs-CRP و افزایش مونوسیت ها شد. همچنین تمرینات ترکیبی نیز باعث کاهش سطح CRP و نوتروفیل ها و افزایش مونوسیت ها و لنفوسیت ها شد. کاهش CRP در گروه ترکیبی نسبت به گروه هوازی بتنهایی بارزتر بود ولی در عناصرWBC تفاوتی نداشت.
    بحث و نتیجه گیری
    براساس یافته های پژوهش تجویز تمرینات ورزشی هوازی و بویژه ترکیبی می تواند روش مناسب برای جلوگیری از بروز عوارض دیابت نوع IIباشد.

    کلیدواژگان: CRP، گلبول های سفید، تمرینات ورزشی، دیابت نوع دو
  • عبدالعلی بنایی فر، حسین شیروانی، علی قرائت، یاسر کاظم زاده* صفحات 1385-1394

    تمرینات تناوبی پرشدت، روشی تمرینی است که با توجه به زمان کوتاه و حجم کم، در سالهای اخیر به عنوان تمرین با آثاری به مراتب موثرتر از تمرینات سنتی هوازی معرفی شده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر 8 هفته تمرین تناوبی پر شدت بر ترکیب بدن و برخی شاخص های مرتبط با بیماری های متابولیک در مردان جوان دارای اضافه وزن بود. به این منظور 30 مرد جوان با دامنه سنی 19 تا 26 سال و شاخص توده بدن 25 تا 29 کیلوگرم بر متر مربع، به صورت تصادفی در دوگروه تجربی و کنترل (15N=) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 8 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 20 تا 30 دقیقه به تمرین تناوبی با شدت 95-100% بیشینه توان پرداختند و گروه تجربی به زندگی عادی خود پرداخت. نمونه های خون و اندازه گیری های ترکیب بدن قبل و بعد از 8 هفته تمرین از دو گروه به عمل آمد. آزمون t مستقل نشان داد حساسیت به انسولین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار یافته است (05/0>p). میزان تریگلیسیرید خون نیز در گروه تجربی کاهش معنی داری را نشان داد (05/0>p). سایر متغیرهای اندازه گیری شده شامل لیپوپروتئین های سبک و سنگین، کلسترول تام، درصد چربی بدن و شاخص توده بدن در گروه های تحقیق تفاوت معنی داری با هم نداشت. یافته های این پژوهش بیانگر آن است که انجام تمرینات تناوبی پرشدت به عنوان یک روش تمرینی، به بهبود حساسیت این سلولها به انسولین منجر می شود.
    کلیدواژگان: تمرین تناوبی پرشدت، لیپوپروتئین، ترکیب بدن، حساسیت به انسولین
  • معرفت سیاه کوهیان*، الهه ممشلی صفحات 1395-1404
     هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه همگرایی معادلات پیشگو در برآورد هزینه انرژی مصرفی با مدل مبنا در آزمون درمانده ساز نوارگردان بود. روش تحقیق: تعداد 50 نفر از مردان جوان فعال(با میانگین ± انحراف معیار سنی 069/2±04/21 سال، قد 48/4±78/176 سانتی متر، وزن 825/5±11/70 کیلوگرم) به عنوان نمونه انتخاب و آزمون های بیشینه درمانده ساز نوارگردان را اجرا کردند. تجزیه و تحلیل متغیرهای بیوانرژتیک در طول اجرای پروتکل های درمانده ساز با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی به فاصله زمانی ده ثانیه جمع آوری شد. برای سنجش همگرایی، مقادیر اکسیژن مصرفی برآورد شده با استفاده مدل مبنا (روش تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی) ومعادلات پیشگوی ACSM، واندروالت، پاندولف، لیگر و اپستین مورد مقایسه قرارگرفتند. برای ارزیابی همگرایی از مدل گرافیکی بلاند – آلتمن و روش همگرایی همبستگی درونی (ICC) استفاده شد.
    نتایج
    حاکی از آنبودکه معادله یدویدن لیگرهمگرایی بالایی با روش مبنا دارد (لیگر:96/1± ،95%=CI، 2/21- تا 4/میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه 2، 89/0=ICC)و معادلات راه رفتن و دویدن ACSM همگرایی متوسطی با روش مبنا دارند(راه رفتن: 96/1± ،95% =CI، 1/8- تا 7/4میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه، 4837/0=ICC؛ دویدن:96/1±، 95% =CI، 6/27- تا 3/3- میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه، 4535/0=ICC).
    نتیجه گیری
    براساس نتایج می توان گفت که معادله دویدن لیگر در بین معالادت ارائه شدهدر برآورد حجم اکسیژن مصرفی و به طور نسبی معادلات راه رفتن و دویدن ACSMدر مردان جوان ایرانی می تواند به جای روش مبنامورد استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: آزمون بیشینه درمانده ساز، متغیرهای بیوانرژیک، معادلات پیشگو، هزینه انرژی مصرفی
  • معصومه فتح علی زاده، دیانا کیهانی، بختیار ترتیبیان* صفحات 1405-1416
    هدف تحقیق
    متالوپروتئینازهای ماتریکس (MMPs) نقش مهمی در هموستاز ماتریکس خارج سلولی عضلات اسکلتی بازی می کنند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرینات شمشیربازی فزاینده بر بیان ژن و فعالیت سرمی ماتریکس متالوپروتئیناز2 دختران شمشیرباز نخبه بود. روش تحقیق: در این پژوهش 19 شمشیرباز دختر جوان داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه تجربی و کنترل تقسیم بندی شدند. آزمودنی های گروه تجربی 8 هفته و هر هفته 5 جلسه در تمرین شمشیربازی فزاینده شرکت کردند. در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچ گونه برنامه تمرینی نداشتند. نمونه های خونی ناشتای آزمودنی قبل، 4 هفته بعد و نهایتا 48 ساعت پس از اتمام دوره تمرینی گرفته شد. بیان ژن MMP2 آزمودنی ها با استفاده از روش Real time-PCR اندازه گیری شد و فعالیت MMP2 به روش الایزا اندازه گیری گردید. در پایان با استفاده از آزمون آماری t مستقل میانگین بیان ژن mmp2 دو گروه تجربی و کنترل مقایسه شد.
    نتایج
    نتایج این پژوهش نشان داد که میزان بیان mRNA ژن MMP2 پس از 8 هفته تمرین در گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (05/0P<).
    بحث و نتیجه گیری
    فعالیت پروتئینازی MMP2 و بیان ژن این آنزیم پس از تمرینات فزاینده شمشیربازی در افراد فعال کاهش می یابد که در نتیجه، فعالیت بدنی سبب کاهش تخریب ماتریکس خارج سلولی و صدمات بافت عضلانی در دختران شمشیرباز و فعال می شود.
    کلیدواژگان: ژن گلاتیناز A، تمرینات شمشیربازی فزاینده، دختران ورزشکار
  • زهرا سلیمانی، مقصود پیری* صفحات 1417-1424
    زمینه و اهداف
    به دلیل روند رو به رشد دیابت و عوارض ناشی از این بیماری از جمله آتروفی عضلانی و با توجه به نقش ورزش در کنترل عوارض آن، هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک دوره تمرین تناوبی شدید با استقامتی تداومی بر بیان ژن Myodدر عضله نعلی موش های دیابتی بود.
    مواد و روش ها
    21سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزن g10±260، پس از القا دیابت به وسیله استرپتوزوتوسین، به صورت تصادفی به سه گروه 7 تایی: کنترل، استقامتی تداومی، تناوبی شدید تقسیم شدند، برنامه تمرینی پنج روز در هفته به مدت پنج هفته اجرا شد، هر جلسه برنامه تمرین استقامتی تداومی شامل 40 دقیقه دویدن روی تردمیل با شدت 65-60درصد VO2max بود. برنامه تمرینی گروه تناوبی شدید شامل چهار تناوب سه دقیقه ای با شدت 85 تا 90 درصد VO2max و یک دقیقه ریکاوری با شدت 30 تا 35 درصد VO2max بین هر تناوب بود، بیان ژن MYOD به وسیله روش qREAL TIME PCR سنجیده شد.
    یافته ها
    نتایج تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد که تمرین تناوبی شدیدباعث افزایش معنادار بیان ژن MYOD نسبت به گروه استقامتی تداومی (014/0P=) و کنترل شد اما بین دو گروه استقامتی تداومی و کنترل اختلاف معناداری وجود نداشت (249/0P=) .
    بحث و نتیجه گیری
    به نظر می رسد تمرینات تناوبی شدید به سبب شدت بالا، با القاء بیان ژن MYOD احتمالا می تواند مداخله موثری برای کاهش آتروفی عضلانی در بیماران دیابتی باشد در حالی که تمرینات با شدت متوسط با حجم بالا (استقامتی) بر این جنبه از بیماری دیابت اثر معناداری ندارد.
    کلیدواژگان: تمرین استقامتی تداومی، تمرین تناوبی شدید، دیابت، آتروفی عضلانی، MYOD
  • احمد عبدی*، آسیه عباسی دلویی، مجتبی صالح پور، سیده رقیه فاطمی، سارا ایمن طلب فومنی صفحات 1425-1434
    هدف
    دیابت نوع دو باعث اختلال در سطح چربی های پلاسما می شود. آپولیپوپروتئین های پلاسمایی نسبت به لیپوپروتئین های سنتی پیشگوی بهتری برای تشخیص بیماری های قلبی عروقی می باشد. هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف عصاره انار بر آپولیپوپروتئین های پلاسمایی در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد. روش تحقیق: 33 زن دیابتی نوع 2 شهرستان بابل انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه (کنترل، عصاره انار، تمرین و عصاره انار -تمرین) تقسیم شدند. گروه های تمرین به مدت شش هفته و هر هفته سه جلسه (زمان تمرین از 25 دقیقه تا 45 دقیقه و با شدت 60 تا75 درصد ضربان قلب ذخیره ) در برنامه تمرینی هوازی شرکت کردند. گروه های کنترل-عصاره انار و عصاره انار -تمرین، 150 سی سی عصاره انار را به مدت شش هفته مصرف نمودند. دو روز قبل و بعد از دوره تمرینی در وضعیت ناشتایی (12ساعت) خون گیری از ورید بازویی در حالت نشسته انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون t و انالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0 P≤تجزیه و تحلیل شد.
    نتایج
    یافته ها نشان داد که سطوح APOA-1 در هر سه گروه تجربی افزایش معنی داری دارد، میانگین سطوح APOB در گروه عصاره و عصاره-تمرین کاهش معنی داری داشت و نسبت APOB/APOA-1 در هر سه گروه تجربی کاهش معنی داری داشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به یافته های پژوهش به نظر تمرین و عصاره انار و ترکیب این دو می تواند در زنان دیابتی نوع دو اثر مفید داشته باشد و به این گروه توصیه می شود.
    کلیدواژگان: تمرین هوازی، عصاره انار، آپولیپوپروتئین های پلاسمایی، دیابت نوع 2
  • روح الله محمدی میرزایی*، شادمهر میردار صفحات 1435-1446
    هدف پژوهش حاضر بررسی اثرات یک دوره تمرین عضلات دمی در ارتفاع بر انرژی مصرفی دمی، اشباع اکسیژن سرخرگی و عملکرد دوندگان تیم ملی استقامت بود.12مرد دونده استقامت تیم ملی (سن14/3±41/24سال، قد23/4±50/180سانتی متر، وزن 46/3± 75/66 کیلوگرم، BMI07/1±53/20درصد) در شرایط هایپوکسی به طور تصادفی به دو گروه تمرین عضلات دمیIMTو کنترل تقسیم شدند. از آزمودنی ها آزمون های دوی1500متر، حداکثر قدرت عضلات دمی(S-Index)، انرژی مصرفی عضلات دمی و SpO2 قبل و 24ساعت بعد انجام شد. برنامه تمرینی شامل تمرینات مشابه تداومی، تناوبی، هوازی و مقاومتی برای هر دو گروه بود. دوندگان، به طور میانگین 16جلسه در هفته به مدت چهار هفته زندگی در ارتفاع، تمرین در ارتفاع و تمرین در پایین (اجرای3 جلسه تمرین فقط روزهای زوج در ارتفاع پایین و ادامه تمرینات به همراه خواب در ارتفاع بالا)در تمرینات حضور یافتند. تمرینات عضلات دمی برای گروه IMT شامل30 تکرار با بینی بسته 2 بار در روز (صبح و عصر) 7 روز هفته به مدت چهار هفته با50% S-Index اجرا گردید. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر در سطح معنی داری (05/0P≤) استفاده شد. تمرین عضلات دمی منجر به کاهش معناداری در زمان دوی 1500 متر، افزایش قدرت عضلات دمی از قبل تا بعد از تمرین و عدم تفاوت بین گروهی در انرژی مصرفی دو گروه شد. تفاوت معناداری SpO2 مشاهده نگردید (05/0P≤). به طور کلی به نظر می رسد استفاده از تمرین عضلات دمی به همراه تمرین اختصاصی در شرایط هایپوکسی، موجب افزایش قدرت عضلات دمی، بهبود کار تنفسی، کاهش میزان تهویه و کاهش زمان دوی 1500 متر در ارتفاعات پایین تر می گردد.
    کلیدواژگان: تمرین عضلات تنفسی، هایپوکسی، SpO2، عملکرد استقامت، مصرف بهینه انرژی
  • محمد فاضل زاده*، ضیاء فلاح محمدی صفحات 1447-1454
    هدف
    هدف از این تحقیق بررسی تغییرات سطوح سرمی فاکتور تغذیه ای مشتق از مغز و فشار اکسایشی افراد فعال به دنبال تمرینات پلایومتریک بود.
    مواد و روش ها
    14دانشجوی مرد فعال که از سلامت کامل جسمانی برخوردار بودند به طور تصادفی به دو گروه تمرین (سن 34/1±14/22 سال، قد 89/3 ± 14/ سانتی متر172، وزن 77/8 ± 42/63 کیلوگرم و شاخص توده بدن77/2 ± 42/21 کیلوگرم/مترمربع) و کنترل (سن 54/2 ± 85/23 سال، قد 11/7 ± 57/178سانتی متر، وزن 53/4± 71/71 کیلوگرم و شاخص توده بدن90/1±60/22 کیلوگرم/مترمربع) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین به مدت 4 هفته تمرینات پلایومتریک را انجام دادند. سطوح BDNF سرمی، مالون دی آلدئید و سوپر اکسید دیسموتاز قبل و بعد از تمرینات اندازه گیری گردید. از تی همبسته برای بررسی تفاوت درون گروه ها و از آزمون تی مستقل برای بررسی تفاوت بین گروهی استفاده شد و سطح معنی داری 05/0P< در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    سطوح سرمی BDNF گروه تمرین در مقایسه درون گروهی تغییر معناداری پیدا نکرد(05/0<P). در صورتیکه سطوح سرمی MDA و SOD افزایش معناداری یافت (به ترتیب 036/0= Pو 002/0=P). اجرای 4 هفته تمرین پلایومتریک تغییر معناداری در سطوح سرمیBDNF و MDA در مقایسه با گروه کنترل ایجاد نکرد(05/0<P)، اما در سطوح سرمی SOD افزایش معناداری مشاهده گردید (049/0 =P).
    نتیجه گیری
    نتایج تحقیق حاضر نشان دهنده عدم تغییر معنادار BDNF به دنبال تمرینات منظم پلایومتریک بود. با توجه به افزایش مقادیر درون گروهی شاخص پراکسیداسیون لیپید و از سوی دیگر عدم تغییر بین گروهی آن، نمی توان به طور قاطع درباره نقش ضد اکسایشی احتمالی BDNF در مقابله با فشار ناشی از فعالیت بدنی نتیجه گیری کرد و این موضوع به مطالعات بیشتری نیاز دارد.
    کلیدواژگان: فاکتور تغذیه ای مشتق از مغز، مالون دی آلدئید، سوپر اکسید دیسموتاز، پلایومتریک
|
  • Fataneh Molla Hasanzadeh Pages 1365-1374
     
    Purpose
    Endurance exercise increases density of capillary in skeletal muscle and cardiac muscle. Vascular Endothelial growth Factor (VEGF) is an important factor involved in angiogenesis. The development of adipose tissue depends on angiogenesis and VEGF is a key factor for the occurrence of angiogenesis in adipose tissue. The aim of the Present research was the effect of aerobic exercise on vascular endothelial growth factor and body composition in overweight
    women.
    Methods
    This study is quasi-experimental study with two test groups (experimental and control) and pretest and post-test. In this study, 20 inactive healthy female volunteers with a mean age of 25.15 ± 2.77 years and the body mass index 27.32 have been divided into two groups ( experimental group (n = 10) and control (n = 10)) in which were matched in terms of BMI, respectively. Experimental groups took part increasingly in a time-intensity aerobic exercise program from 55 to 75 percent of maximum heart rate for eight weeks. The control group performed their normal activities. Blood samples from both groups 48 h after the last training session were performed in the fasting state. To analyze the data to evaluate, T-student and Wilcoxon tests were used. Differences within groups the significance level of p <0.05 was considered to accept or reject hypotheses.
    Results
    The findings showed that eight weeks of aerobic exercise causes a significant increase in VEGF levels (59%) and maximum oxygen consumption rate (63%) in the experimental group,
    While the BMI (8.2%) Decreased and as well as decreased fat mass (3.4%).
    Conclusions
    According to the results of eight weeks of aerobic exercise can considerably increase the influential factor in angiogenesis and improve the body
    composition in the overweight women
    Keywords: Angiogenesis, Serum VEGF, Aerobic exercise, VO2max
  • Ali Samavati Pages 1375-1384

    Purpose Diabetes is a disease that causes a decrease in the function of the immune system of the body against infections. One of the inflammatory mediators, secreted along the white corpuscles after the interactions of inflammation, is CRP, which is a sensitive marker for systemic inflammation. Regular exercise with controlling metabolism in diabetes controls
    the blood glucose level and subsequently increases the immune response of body. For this purpose, this study has been designed to compare three different ways of training on CRP and WBC levels in type 2 diabetic patients.
    Methods
    52
    patients with type 2 diabetes (40-65 years old) were randomly divided into four groups: aerobic training, resistance, combined (aerobic and resistance) and control groups and each group consisted of 13 subjects. The exercises were done 3 times a week for 60 minutes each session and lasted for 10 weeks. The WBC counts and high-sensitivity CRP (hs-CRP) at baseline and at the end of the study were measured by ELISA.
    Results
    The research findings showed significant reduction in hs-CRP and increased MONO, aerobic exercise group and decrease in CRP and NEUT levels and increase in MONO and LYM were seen in the combination group. CRP in the combination group was significantly higher than aerobic alone, but no difference in WBC groups was noticed.
    Conclusions
    According to the findings, the research prescribes aerobic exercise training can be a particularly suitable compound to prevent complications of type 2 diabetes.
    Keywords: C-reactive protein_white blood cell_exercise training_type 2 diabetes
  • Yaser Kazemzadeh Pages 1385-1394
     
    Purpose
    High intensity interval training (HIIT) is a kind of exercise training that suggested for individuals with any sufficient time for regular training. The purpose of this study was to determine the effects of 8 weeks of HIIT on body composition and some indexes of relative to metabolic diseases in young men with overweight.
    Methods
    For this aim thirty young men participants with age of 19-25 y and 25-29 (kg/m2) were randomly assigned to HIIT and control groups (n=15). HIIT groups exercised three times per week, 10-20 min per session for 8 weeks and control group. Baseline and after 8 weeks intervention blood samples and body composition analyze were assessed. Results from independent t test
    showed that insulin sensitivity and total triglyceride in HIIT group increased (p<0.05). No changes in variables include total plasma cholesterol, cholesterol), LDL-C (low density lipoprotein-cholesterol), HDL-C (high density lipoproteincholesterol), fat percentage and body mass index occurred.
    Conclusions
    These findings suggested that HIIT with low volume and time in comparison with traditional continues training, promoted insulin sensitivity of muscle cells .
    Keywords: high intensity interval training, body composition, lipid profile, insulin sensitivity
  • Marefat Siahkohian Pages 1395-1404
     
    Purpose
    The aim of this study was to survey the agreements between the energy expenditure prediction equations with the criterion model in the exhaustive treadmill test protocols in active young men.
    Methods
    Fifty active young men were selected as subjects (Mean ± SD Age 21.04 ± 2.069 yrs., Height 176.78 ± 4.484 cm, Weight 70.11 ± 5.825kg) and completed exhaustive treadmill test protocols. Bioenergetical variables during exhaustive protocols using respiratory gas analysis were collected at an interval of ten seconds. To estimate the energy cost and bioenergetical variables,ACSMv, Vander Walt, Pandolf, Léger and Epstein predictive equations for walking and running were considered. Bland-Altman graphical model and Interclass Correlation Coefficient (ICC) statistical tests were used to evaluate the absolute agreement of the methods.
    Results
    The results suggest that the Leger equation for running have high agreement with the criterion model (±1.96; CI = 95% -21.2 to 2.4 ml/kg/min; ICC= 0.89)And ACSM walking and running equations have middleagreement with the criterion model(Walking: ±1.96 ; 95% CI = -8.1to +4.7ml/kg/min,ICC= 0.4837;Running: ±1.96 ; 95% CI = -27.6 to -3.3 ml/kg/min, ICC: 0.4535).
    Conclusions
    According to study results it could be concluded that the Leger equations for running and relativelyACSM walking and running equations estimating of VO2 among Iranian active young
    men can be used as an accurate alternative for the criterion method
    Keywords: Maximum exhaustive test, Bioenergetical variables, Prediction equations, Energy expenditure
  • Bakhtiar Tartibian Pages 1405-1416
     
    Purpose
    Matrix metalloproteinases (MMPs) play an important role in the homeostasis of the extracellular matrix (ECM) in skeletal muscle. The purpose of the current study was to investigate the effect of 8 weeks progressive fencing exercises on MMP2 activity and gene expression in elite fencer girls.
    Method
    In this study, 19 young athlete girls were voluntarily selected and randomly allocated to the experimental and control groups. Subjects in the experimental group performed five sessions of progressive fencing exercise per week for 8 weeks, while the control group didn't participate in any exercise programs. A Fasting blood sample was taken from all participants before, after four weeks and finally 48 hours after the exercise program. MMP2 gene expression was measured using Real time-PCR and Serum MMP2 activity was measured by ELISA method. Finally, to compare the mean of mmp2 gene expression in experimental and control group, independent t-test was used.
    Results
    Results showed that expression of MMP2 mRNA was significantly decreased following eight week progressive fencing exercises in the exercise group in comparison with the control group (P<0.05).
    Conclusions
    Proteinase activity of MMP2 and gene expression of this enzyme is reduced in active individuals after progressive fencing training; in conclusion physical activity reduces the degradation of extracellular matrix and muscle tissue injury in elite fencer girls.
    Keywords: Gelatinase A gene_progressive fencing exercises_athlete girls
  • Maghsoud Piri Pages 1417-1424
     
    Purpose
    Due to the development of diabetes and complications of the disease such as Muscular Atrophy, And Considering the role of exercise in the management of symptoms, The purpose of this study was to Comparison of high intensity interval training with continuous endurance training on expression of Myod in diabetic rats.
    Material & Methods
    21 Male Wistar rats with an average weight 260 ± 10g, after induction of diabetes by streptozotocin were randomly divided into 3 groups: control, continuous endurance, intensity interval. The training program was conducted five days a week for five weeks. Endurance training sessions was 30 minutes running on treadmill with intensity of about 60% VO2max. In intensity interval group the program was four frequency of 3 minutes of 85 to 90% VO2max and one minute recovery between each frequency with 30 to 35% VO2max, Gene expression of Myod was measured by the method of qREAL TIME PCR.
    Results
    The One-way analysis of variance showed a significant increase the expression of Myod in high intensity interval group compared to continuous endurance(p<0.05) and control groups (p<0.05); But there was no significant difference between continuous endurance and control groups.
    Conclusions
    Due to the high intensity interval training seems to be severe, with induction of gene expression of Myod may be an effective intervention for reducing muscle atrophy in patients with diabetes, while the high volume of moderate-intensity exercise (endurance) on this aspect of diabetes effect not significant.
    Keywords: continuous endurance training, high intensity interval training, diabetes, Muscular Atrophy, MYOD
  • Ahmad Abdi Pages 1425-1434
     
    Purpose
    Type II diabetes is caused Dyslipidemia. Plasma apolipoproteins are better predictor of cardiovascular disease than the traditional lipoproteins. The purpose of this study was to evaluate the effect of aerobic training with pomegranate juice plasma apolipoproteins in women with type 2 diabetes.
    Methods
    These women were from the county of Babol and were introduced by the Diabetes Association of this county. 33 women selected and randomly divided into four groups (control, pomegranate juice, training and pomegranate juice-training). Training group’s program consisted of 6 weeks of aerobic exercise training program three sessions a week (Time from 25 minutes to 45 minutes and 60 to 75 % of reserved heart rate). Control- pomegranate juice and pomegranate juice-training were fed 150 ml of pomegranate juice for six weeks. Two days before and after the training period, blood samples were taken from their brachial veins in a fasting state (12 hours prior to the test) in a sitting position. The data was analyzed used of t-independent and ANOVA at significance level of P<0.05.
    Results
    the Result showed that significant increase APOA-1, significant decrease APOB in control- pomegranate juice and pomegranate juice-training and the ratio of APO-B/APOA-1 in all three
    groups had a significant decrease.
    Conclusions
    According to the findings of research, it seems aerobic training; pomegranate juice and combination of these can have a beneficial effect in women with type II diabetes and recommended
    to the group.
    Keywords: Aerobic exercise_Pomegranate juice_Plasma apolipoproteins_Type 2 diabetes
  • Rohollah Mirzaee* Pages 1435-1446
     
    Purpose
    The aim of this study was to investigate the effect of inspiratory muscle training at high altitude on Energy cost, peripheral capillary oxygen saturation and 1500m performance among endurance runners.
    Methods
    The study was
    carried on a group of Twelve endurance male runners (age: 244.41±3.14yrs, height: 180.5±4.23cm, weight: 66.75±3.46 kg, Body mass index: 20.53±1.07) among Iranian national team were randomly divided into case IMT training and control group in hypoxic condition. Exhaustive testing 1500m, energy coast, strength Index and arterial oxygen saturation tests
    were taken before and 24hour after. Training program include same continues, interval, aerobic and resistance training for two groups. Runners performed 16 training session per week in high live train high and low (LHTH,L) within four weeks (just 3 training sessions per week at even days performed at low altitude).
    Results
    Data were analyzed by analysis of ANOVA repeated measure (P≤0.05). Inspiratory muscle training at hypoxia due to significant decrease in 1500m running time, inspiratory muscle strength and Energy coast in both group, but the differences in peripheral capillary oxygen saturation were not significant (P≤0.05).
    Conclusions
    This study suggests that using inspiratory muscle training along with specified training in hypoxia increases inspiratory muscle strength and reduction in the work of breathing meanwhile
    it decreases ventilation and 1500meter running time in lower altitude.
    Keywords: Respiratory muscle training Hypoxia SpO2 endurance performance Energy cost
  • Mohammad Fazelzadeh Pages 1447-1454
     
    Purpose
    The objective of this study was to investigate the alterations of Serum levels of brain derived neurotrophic factor, and oxidative stress following a period of plyometric training in active men.
    Methods
    Fourteen healthy active
    male students randomly divided into two groups: training (mean age 22.14±1.34 years, height 172.14±3.89 cm, weight 63.42±8.77 kg, BMI 21.42±2.77 kg/m2) and control (mean age 23.85±2.54 years, height 178.57±7.11 cm, weight 71.71±4.53 kg, BMI 22.60±1.90 kg/m2). Training group performed 4 weeks of plyometric training. BDNF, malondialdehyde and superoxide dismutase activity was measured. Paired sample t-test was used to examine differences within groups, and independent t-test was utilized to examine differences between groups. Differences were considered to be significant when p<0.05.
    Results
    In compared within group, BDNF levels of training group did not change significantly (P> 0.05) compared with before training, whereas serum levels of SOD and MDA increased significantly
    (P=0.002, P=0.036, respectively). BDNF and MDA did not change significantly between control and training groups following 4 weeks of plyometric training (P> 0.05) but caused a significant increase in serum levels of SOD (P= 0.049).
    Conclusions
    The findings of the present study indicate no significant changes in BDNF levels following regular plyometric training. Regarding increased lipid peroxidation index values in within group and lack of any changes in between group, can not accurate conclusion about the possible antioxidant role of BDNF against stress induced by
    physical activity, so needs to more investigations
    Keywords: Brain-derived neurotrophic factor, Malondialdehyde, superoxide dismutase, Plyometric training