فصلنامه المپیک
سال دوازدهم شماره 3 (پیاپی 27، پاییز 1383)

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر تمرینهای هوازی در سه ماهه سوم بارداری بر وزن جفت، نسبت وزن کودک به وزن جفت در بدو تولد، و وزن کودک در بدو تولد بوده است. بدین منظور، 26 نفر از مادران باردار نخست زا، سالم و غیر ورزشکار به روش تصادفی انتخاب شدند و به دو گروه تمرین کننده در دوران بارداری و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرین، شامل تمرینهای منتخب هوازی بود که از هفته 26 بارداری آغاز شد و به مدت 10 هفته ادامه داشت. نتایج تحقیق نشان دادند که در گروه تمرین کننده در دوران بارداری نسبت به گروه کنترل، وزن جفت در بدو تولد بیشتر (P=0.007) و نسبت وزن کودک به وزن جفت کمتر (P=0.007) بود. اما وزن کودک در بدو تولد در دو گروه، تفاوت معنی داری نداشت (P>0.05). بنابراین، با توجه به نتایج این تحقیق، فعالیت هوازی در سه ماهه سوم بارداری بر رشد کودک تاثیر منفی ندارد.

هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر تمرین کششی ایستا و سه نوع تمرین PNF با نامهای ایست- رهایی، انقباض- رهایی، ایست- انقباض- رهایی روی پیشرفت انعطاف پذیری عضلات همسترینگ بوده همچنین روایی آزمون بشین و برس، در این تحقیق ارزیابی مجدد شد. در این تحقیق، 75 دانشجوی دختر 18 تا 24 ساله شرکت کردند. آزمودنی ها با توجه به نمره های انعطاف پذیری رتبه بندی و بر اساس رتبه ها، به طور "تصادفی لایه ای" به پنج گروه همگون (چهار گروه تجربی و یک گروه شاهد) تقسیم شدند. مدت زمان تمرینهای کششی شش هفته بود که هفته ای سه بار و هر بار 20 دقیقه انجام می شد. این تمرینها از نظر مدت و شدت یکسان بودند و اصل اضافه بار نیز برای آنها به طور یکنواخت در نظر گرفته شد. بعد از پایان این دوره، مجددا از آزمودنی ها آزمون انعطاف پذیری به عمل آمد. سپس با استفاده از تحلیل واریانس عاملی، یافته های تحقیق تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج تحقیق نشان دادند، تمام گروه های تجربی نسبت به گروه گواه به طور معناداری (P<0.01) در انعطاف پذیری پیشرفت داشتند. در بین گروه های تجربی، گروه ایستا افزایش بیشتری نسبت به سه گروه دیگر نشان داد. ولی این تفاوت از نظر آماری معنادار نبود. همچنین، پارامترهای آنتروپومتریکی (قد، وزن، طول دست، طول پا، قد نشسته و نسبتهای دست و پا به طول قد) با میزان انعطاف پذیری اولیه و با میزان پیشرفت در انعطاف پذیری، هیچ گونه رابطه معناداری نداشتند. بدین دلیل، روایی آزمون بشین و برس مجددا تایید شد.
بر اساس تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت، هم تمرین کششی ایستا وهم تمرینهای PNF (صرفنظر از تکنیک بکار رفته) هر دو بر پیشرفت انعطاف پذیری موثرند. بنابراین، معیار ارجحیت یکی بر دیگری را باید با توجه به علائق و محدودیت های فردی جستجو کرد و نه از نظر پیشرفت بهتر. همچنین، از آزمون بشین و برس استاندارد می توان برای اندازه گیری انعطاف پذیری عضلات همسترینگ استفاده کرد.

هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر یک برنامه مدون یک ساله درس تربیت بدنی بر استقامت قلبی- عروقی و تواتر قلبی دانش آموزان مدرسه های ابتدایی و مقایسه آن با برنامه های عادی مدرسه ها بوده است. بدین منظور، دانش آموزان پایه سوم ابتدایی 10 مدرسه منطقه 8 تهران، به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول (320 نفر) به اجرای برنامه تدوین شده درس تربیت بدنی با نظارت معلم متخصص تربیت بدنی پرداختند و گروه دیگر (325 نفر) با حضور معلم ثابت کلاس، برنامه های عمومی درس تربیت بدنی را در طول یک سال تحصیلی اجرا کردند. برای اطلاع از تغییرات استقامت قلبی- عروقی دانش آموزان در آغاز و پایان سال تحصیلی (پیش آزمون و پس آزمون) آنها در آزمون 1600 متر دویدن و راه رفتن شرکت کردند. تجزیه و تحلیل نتایج نشان می دهند، میانگین استقامت قلبی- عروقی دانش آموزانی که در برنامه نظارت شده فعالیت می کردند، نسبت به دانش آموزانی که با برنامه عادی فعالیت داشتند، در سطح بهتری قرار دارد (P=0.00). همچنین تغییرات (کاهش) تواتر قلبی استراحتی دانش آموزانی که با برنامه تدوین شده فعالیت می کردند، بیشتر از دانش آموزانی بود که فعالیت بدنی آنها عادی بود (P=0.008).

تحقیق حاضر، به منظور هنجاریابی شاخصهای پیکر سنجی WHR, WC, BMI و بررسی ارتباط فعالیت بدنی افراد با آنها انجام شد. این تحقیق مطالعه ای توصیفی و همبستگی است که به شکل میدانی انجام شده است. آزمودنی های تحقیق را 443 زن 30 تا 55 ساله تشکیل می دادند که متغیرهای پیکرسنجی و میزان فعالیت بدنی (بوسیله پرسشنامه فعالیت بدنی بک) در آنها اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار Spss و Excel صورت گرفت.
نتایج تجزیه و تحلیل یافته های تحقیق نشان دادند که بین فعالیت بدنی با WHR, WC, BMI، درصد چربی و نسبت دور کمر به قد ارتباط معناداری وجود دارد و میزان این شاخصهای پیکرسنجی در گروه غیرفعال بیشتر است. هنجار شاخصهای پیکرسنجی زنان تهرانی مخصوصا درصد چربی آنها نسبتا زیاد است و میانگین هنجار WHR معادل 0.78، WC معادل 83.78 سانتی متر، BMI معادل 26.71 کیلوگرم بر مترمربع، درصد چربی معادل 33.85 درصد و دور کمر به قد (WSR) معادل 0.51 بدست آمد. همچنین ضریب همبستگی بین فعالیت بدنی با شاخصهای WC معادل (0.497-)، (WHR (-0.525)، BMI (-0.245)، WSR (-0.434 و با درصد چربی معادل (0.453-) بدست آمد.
هنجارهای WSR, WHR, WC, BMI و درصد چربی در جامعه زنان 30 تا 55 ساله شهر تهران در محدوده عاملهای خطرزای سلامتی قرار دارد. به نظر می رسد، دلیل بالا بودن هنجارها مربوط به تفاوتهای نژادی، فرهنگی، اقتصادی، شرایط اقلیمی، اختلالات تغذیه ای، کم تحرکی و نبودن اطلاع رسانی کافی به مردم در خصوص خطرات ناشی از چاقی و کم تحرکی است. وجود ارتباط معنادار بین شاخصهای پیکرسنجی با میزان فعالیت بدنی نشان می دهد، شاخصهای پیکرسنجی تحت تاثیر فعالیت بدنی قرار دارند و با داشتن برنامه منظم فعالیت بدنی، می توان شاخصهای پیکرسنجی را در محدوده طبیعی حفظ کرد.

هدف از این تحقیق، ارزشیابی نقش و میزان تاثیرگذاری مربیان خارجی بر موفقیت تیمهای فوتبال ملی و باشگاهی کشور بود. از این رو، از سه روش پرسشنامه محقق ساخته، مصاحبه، بررسی منابع و ماخذ و مجلات ورزشی به منظور جمع آوری اطلاعات استفاده شد. پایایی و روایی پرسشنامه، بترتیب با دو روش، آزمون آلفای کرونباخ (ضریب 0.80) و نظرخواهی از افراد متخصص و کارشناس مورد تایید قرار گرفت. 312 نفر از مربیان، بازیکنان، مدیران و سایر افرادی که به نحوی با مربیان خارجی در ارتباط بودند، در تحقیق شرکت کردند. عملکرد 27 مربی خارجی، شامل: هشت مربی تیم ملی بزرگسالان، چهار مربی تیم ملی امید، چها مربی تیم ملی جوانان، یک مربی تیم ملی نوجوانان و 17 مربی تیمهای باشگاهی کشور، در سالهای 1345 تا 1382 ارزشیابی شد. از روش های آمار توصیفی و از آزمونهای مجذور کای، یو- من- ویتنی و کروسکال الیس به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات بهره برداری شد. نتایج تحقیق نشان دادند: برخی از مربیان خارجی در کسب مقامهای رسمی مسابقات، ارائه ایده های نوین فوتبال در زمان خود و استعداد یابی، عملکرد قابل قبولی داشته اند. با این حال، در مورد برخی از این مربیان نیز آثار و دستاوردهای مشخصی بدست نیامد. عملکرد مربیان خارجی کشورهای یوگسلاوی، انگلیس، آلمان و کرواسی بهتر از سایرین بود. بین عملکرد مربیان خارجی تیمهای ملی و باشگاهی تفاوت معنی داری وجود نداشت. عملکرد مربیان خارجی در دوره قبل از انقلاب به طور معنادار بهتر از دوره پس از انقلاب بود (P<0.05). بین توانایی های فنی، مدیریتی - رهبری و مهارتهای روان شناختی - ارتباطی مربیان خارجی، تفاوت معناداری مشاهده شد(P<0.05) و بین بهترین عملکرد از جنبه های فنی و ضعیف ترین عملکرد از جنبه های روان شناختی ارتباطی بدست آمد. به طور کلی عملکرد بسیاری از مربیان خارجی قابل قبول است، اما آثار حضور و دستاوردهای بجا مانده در مورد بعضی از آنها مطلوب نبوده است بر اتخاذ تدابیر غیراصولی، برنامه ریزی های مقطعی و تصمیم گیری های شتابزده در خصوص استفاده از مربیان خارجی برای فوتبال ایران دلالت دارد.

هدف از این تحقیق، بررسی اثر ترکیبی هشت هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل ویتامین E (روزانه 450میلی گرم از نوع آلفاتوکوفرول) بر استرس اکسایشی زمان استراحت و پس از ورزش وامانده ساز در دانشجویان ورزشکار بود. به این منظور، 20 دانشجوی تربیت بدنی به روش غیر تصادفی انتخاب و به دو گروه (گروه تمرین هوازی با ویتامین E و گروه دارونما) تقسیم شدند. نمونه های خونی قبل و بعد از اعمال متغیرهای مستقل در حال استراحت و پس از ورزش وامانده ساز گرفته شد. شاخصهای استرس اکسایشی یعنی TBARS یا مالون دی آلدئید (MDA)، پروتئین کربونیل شده (CP) و کراتین کیناز (CK) مورد اندازه گیری قرار گرفت. تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و آزمون T مستقل نشان داد که ترکیب تمرین هوازی و ویتامین E تغییر معناداری در MDA و CP سرمی زمان استراحت و پس از ورزش وامانده ساز ایجاد نکرد (به ترتیبP>0.89, P>0.66, P>0.91, P>0.56) و بر CK سرمی زمان استراحت تاثیری نداشت، همچنین از افزایش CK سرمی پس از ورزش وامانده ساز جلوگیری نکرد (P>0.36, P>0.31). بنابراین ترکیب تمرینهای هوازی و ویتامین E باعث افزایش معنادار توان هوازی می شود (P>0.006).

پاسخهای عاطفی هنگام تمرینهای ورزشی از اهمیت زیادی برخوردارند. ولی در پژوهشهای رفتار ورزشی به آنها توجه زیادی نشده اند. هدف از انجام این پژوهش، تعیین ارتباط بین انگیزش درونی، بیرونی و خودمختاری نسبی با متغیرهای عاطفه مثبت و منفی پس از انجام تمرینهای ورزشی در زنان باردار در دوره دوم حاملگی بوده است.
شرکت کنندگان در پژوهش حاضر را 197 نفر از زنان باردار در دوره دوم حاملگی شهرستان اصفهان تشکیل دادند که درباره تمرینهای ورزشی و مقیاس عاطفه مثبت و منفی به پرسشنامه های مقیاس انگیزه پاسخ دادند. برای سنجش خودتعیینی، پژوهشگران از مقیاس شاخص خودمختاری نسبی و برای گزارش انگیزه های خود تعیین شده، از افراد برای شرکت در جلسات تمرین ورزش استفاده کردند. در هر جلسه تمرین، تمام شرکت کنندگان قبل از شروع تمرین به مدت 15 دقیقه به تمرینهای ذهنی می پرداختند. پس از آن به مدت 20 تا 30 دقیقه برنامه های تمرینهای ورزشی را اجرا می کردند. در پایان جلسه نهم تمرین، بلافاصله به سوالات مقیاس عاطفه مثبت و منفی پاسخ می دادند. تمرینها نه جلسه (سه جلسه در هفته) به طول انجامید.
نتایج پژوهش حاضر نشان دادند: اولا، زنان بارداری که در تمرینهای ورزشی شرکت داشتند، به طور معناداری در مقیاس انگیزه تعیین شده توسط خود نمره های بالاتری را بدست آوردند. ثانیا، رابطه معناداری بین انگیزه تعیین شده توسط زنان باردار در دوره دوم حاملگی و عاطفه مثبت بدست آمد. ثالثا، شرکت در کلاسهای تمرینهای ورزشی ویژه در دوران بارداری، سبب افزایش خلق مثبت در شرکت کنندگان شد.
بر اساس این پژوهش توصیه می شود، خود افراد برای شرکت در کلاسهای مربوط به تمرینهای ورزشی تصمیم بگیرند و آن را فعل مختار خود بدانند. این نتیجه برای برنامه های ترغیب کننده به فعالیتهای ورزشی، بخصوص تمرینهای هوازی اهمیت فراوانی دارد. همچنین در این تحقیق، بر لذت و انگیزه درونی بعنوان عناصر مهم در تداوم برنامه های تمرینهای ورزشی تاکید شد

هدف از انجام این پژوهش، بررسی اثر یک برنامه تمرین استقامتی بر مقدار نیتریک اکساید پلاسمایی و میزان تغییرات آن با دریافت مکمل ال- آرژینین در موش صحرایی است. بدین منظور، 40 موش آزمایشگاهی نر از نژاد "ویستار" در چهار گروه مورد مطالعه قرار گرفتند. گروه های تحقیق عبارتنداز: 1. گروه تمرین 2. گروه تمرین+ مکمل ال- آرژینین 3. گروه مکمل ال- آرژینین و 4. گروه شاهد.
گروه های 1 و 2 به مدت نه هفته و پنج روز در هفته به طور متوسط 35 دقیقه، روی دستگاه نوارگردان به تمرین پرداختند و گروه های 3 و 4 بدون تمرین بودند. میزان دریافت مکمل ال- آرژینین در گروه های 2 و 3 (بر اساس 5 گرم در هر کیلوگرم بدن) محاسبه و به صورت محلول در آب به موشها داده شد. متغیرهایی که در این پژوهش مورد اندازه گیری قرار گرفتند، شامل: نیتریک اکساید (NO)، آنزیم آرژیناز و آنزیم کراتین کینازتام بود. ارزیابی مقدار NO گروه تمرین در سه مرحله، بلافاصله پس از قطع تمرین و در 48 و 72 ساعت پس از آن، به منظور بررسی ماندگاری NO انجام گرفت. در بقیه گروه ها پس از قطع تمرین، نمونه های خونی برای ارزیابی متغیرهای پژوهش جمع آوری شدند.
نتایج تحقیق نشان دادند که مقدار NO در گروه های تمرین، تمرین+ مکمل ال- آرژینین و آرژینین افزایش معناداری داشته است. این افزایش بین گروه تمرین و تمرین+ مکمل ال- آرژینین معنادار نبود (P<0.05).
تجزیه و تحلیل آماری نشان داد، تفاوت معناداری بین میانگینهای NO بلافاصله پس از قطع تمرین و در 48 و 72 ساعت پس از آن وجود دارد که نشانه کاهش مقدار NO پس از قطع تمرین است. همچنان دیده شده است که میانگین مقدار NO با وجود کاهش آن در 48 و 72 ساعت پس از قطع تمرین در گروه تمرین، همچنان از گروه کنترل بالاتر بوده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت، افزودن مکمل ال- آرژینین به رژیم غذایی ورزشکاران استقامتی همراه با تمرین، آثار مثبتی بر عملکرد آنها دارد. اینکه تا سه روز پس از قطع یک فعالیت استقامتی (نه هفته و پنج روز در هفته) همچنان مقدار NO نسبت به گروه کنترل و حتی میزان پایه NO (0.104 الی 0.408 میکرومول در لیتر) بالا باقی می ماند. این نتیجه می تواند، کاربرد عملی مهمی برای تنظیم برنامه های تمرینی ورزشکاران استقامتی داشته باشد. از نتایج دیگر این تحقیق، افزایش معنادار مقدار آنزیم آرژیناز در گروه آرژینین (P=0.01) است که در دیگر گروه ها تفاوت معناداری بین میانگین مقدار آنزیم آرژیناز مشاهده نشده است (P=0.06). همچنین، تفاوت معناداری بین میانگین کراتین کیناز تام (Total CK) در چهار گروه مشاهده (P=0.00) و نشان داده شد که مقدار CK تام در تمام گروه ها، به جز گروه آرژینین نسبت به کنترل افزایش یافته است.