فهرست مطالب

دانش زیستی ایران - سال دوازدهم شماره 2 (تابستان 1396)

نشریه دانش زیستی ایران
سال دوازدهم شماره 2 (تابستان 1396)

  • تاریخ انتشار: 1396/05/15
  • تعداد عناوین: 6
|
  • آریا اشجع اردلان*، تارا ابراهیمی، نرگس مورکی صفحات 1-11
    این پژوهش در یک دوره یکساله از آذرماه 1393 تا شهریور ماه 1394 به صورت فصلی و به منظور شناسایی فون خرچنگ های پهن در ناحیه بین جزر و مدی جزیره هرمز انجام گرفت. برای نمونه برداری، یک ترانسکت 30 متری عمود برساحل تعیین گردید.در طول این ترانسکت 3 ناحیه بالا، میان و پایین جزر و مدی در زمان حداکثر جزر مشخص گردید. سپس نمونه ها از این سه ناحیه جمع آوری و به آزمایشگاه تحقیقاتی دانشکده علوم و فنون دریایی جهت مراحل عکسبرداری و مطالعات تاکسونومیک منتقل گردید. در آزمایشگاه پس از بررسی نمونه ها بر اساس کلیدهای شناسایی و منابع، گونه های Pilumnopeus convexus ، Epixanthus frontalis ، Dotilla balnfordi ، Portunus segnis ، Nanosesarma sari ، Uca iranica ، Leptodius exaratus Metopograpsus thukuhar ،Macrophthalmus depressus ،Thalamita crenata و Metopograpsus messor شناسایی گردید که در میان این گونه ها، گونه Uca iranica از خانواده Ocypodidae بیشترین فراوانی را با 70/22 درصد داشته و گونه غالب جنگل حرا است که در تمامی فصول مشاهده شده است و دو گونه Metopograpsus thukuhar و Macrophthalmus depressus کمترین فراوانی را با 0/05 دارا بودند و تنها یک بار در فصل بهار مشاهده گردیدند.
    کلیدواژگان: خرچنگ پهن، شناسایی، ناحیه بین جزر و مدی، جنگل مانگرو، جزیره هرمز، خلیج فارس
  • شیما کامیار، زهرا عزیزی*، الهام منیری صفحات 13-21

    بکارگیری گرافن اکسید به عنوان نانوجاذب، یکی از روش های مناسب جهت حذف فلزات سنگین از محیط های مختلف می باشد. از طرفی تجمع یون فلزی کبالت در بدن انسان، موجودات زنده و محیط زیست، باعث اختلالات و مشکلات فراوانی می شود. از این رو در این مقاله، ابتدا سطح گرافن اکسید به منظور در اختیار داشتن جایگاه های فعال بیشتر با سیانوریک کلراید عامل دار شد. سپس ایمینودیاستیک اسید به عنوان لیگاند روی سطح نانوجاذب اصلاح شده نشانده شد. سپس جهت تایید ساختار نانو جاذب سنتزی، از دستگاه های جذب اتمی (AAS)، آنالیز وزن سنجی حرارتی (TGA)، طیفسنجی مادون قرمز (IR) و میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. تصاویر میکروسکوپ الکترونی روبشی ذراتی با اندازهی در حدود 98nm-40 را نشان داد. پس از تهیه نانوجاذب، به منظور تعیین شرایط بهینه و کارایی آن در حذف فلز، پارامترهای pH بهینه و زمان بهینه اندازه گیری شد.

    کلیدواژگان: ایمینودی استیک اسید، جذب اتمی، کبالت، گرافن اکسید
  • نگارالسادات نقیب، الهام منیری*، مهناز قمی صفحات 23-32
    امروزه با توجه به افزایش گرایش بیماران به مصرف دارو ها در فواصل زمانی بیشتر و همچنین گرفتن اثرات بیشتر و عوارض کمتر، فرمولاسیون های کنترل رهش توجه محققین و شرکت های داروسازی را به خود جلب کرده است. در این تحقیق بر روی فرمولاسیون کنترل رهش داروی سیتاگلیپتین کار شده است. برای رهش کنترل شده، این دارو در شبکه حاصل از دو پلیمر پکتین و پلی وینیل الکل که به صورت عرضی به یکدیگر متصل می شوند، وارد شده است و هدف ساخت نانو جاذب و تعیین شرایط بهینه برای کارکرد نانو جاذب بوده است. برای این منظور پکتین و پلی وینیل الکل با هم مخلوط شده اند و دارو درون شبکه پلیمری حاصل از آن وارد شده است و شرایط pH، pH نقطه بارصفر، زمان، غلظت و ایزوترم جذب سطحی برای آن بهینه سازی شد.
    کلیدواژگان: سیتاگلیپتین، پلی وینیل الکل، پکتین، کنترل رهش، نانو جاذب، شبکه پلیمری
  • رسول منصوری، معصومه مهدوی اورتاکند*، مهسا سادات میرعلینقی صفحات 33-43
    مقابله با پدیده مقاومت دارویی در راستای کاهش بروز آن و یا محدود نمودن عوامل میکروبی مقاوم از اهمیت زیادی برخوردار است. این مطالعه با هدف سنتز گرافن اکسید اصلاح شده با کیتوسان و بررسی اثر ضد میکروبی آن بر علیه اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس انجام شد. پس از سنتز گرافن اکسید، اصلاح ساختار سطحی آن با کیتوسان (CS/GO) انجام شد. شکل و اندازه تقریبی نانو ورقه ای GO و CS/GO با ا ستفاده از میکرو سکوپ الکترونی عبوری نشر میدان (FE-SEM) و دستگاه پراش پرتو (XRD)X بررسی شد. اثر ضدمیکروبی گرافن اکساید و کامپوزیت گرافن اکساید - کیتوسان روی سویه استاندارد باکتری اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس به روش میکرودایلوشن براث، انجام شد. یافته ای این مطالعه نشان داد هه گرافن اهساید به تنهایی برعلیه اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس موثر میباشد ولی اصلاش ساختار سطحی گرافن اکساید با کیتو سان اثر ضدمیکروبی آن را به مقدار قابل توجهی افزایش داده ا ست. بر اساس نتایج به دست آمده نانو کامپوزیت CS/GO می تواند در درمان عفونت ای باکتریایی مود استفاده قرار گیرد.
    کلیدواژگان: گرافن اکساید اصلاح شده با کیتوسان، کامپوزیت، اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس، اثر ضدمیکروبی
  • مهدی علی پور، مهناز هاشمی روان *، سیمین اسداالهی صفحات 45-57
    آب میوه ها مواد غذایی حساس به فساد میکروبی میباشند و ساکارومایسس سرویزیه و لاکتوباسیلوس پلانتاروم از مهمترین باکتری های فساد آبمیوه میباشند. در این تحقیق اثرات آنتی اکسیدانی و ضد میکروبی عصاره چای ترش بر روی ساکارومایسس سرویزیه و لاکتوباسیلوس پلانتاروم در آب آلبالو در طی سی روز نگهداری بررسی گردید. پس از استخراج عصاره چای ترش با اتانول 70 درصد، آزمونهای حداقل میزان کشندگی (MBC) و مهارکنندگی (MIC) بر روی عصاره استخراج شده انجام شد. تیمارهای آب آلبالو (حاوی 20% کنسانتره آب آلبالو) با افزودن مقادیر 2/5، 5، 10 درصد عصاره چای ترش و تلقیح لاکتوباسیلوس پلانتاروم و ساکارومایسس سرویزیه به میزان 107 CFU/ml تهیه گردید. اسیدیته، مواد جامد محلول، شمارش جمعیت ساکارومایسس سرویزیه، لاکتوباسیلوس پلانتاروم و ارزیابی حسی مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری مینی تب ورژن 9/4 و در قالب آزمون معنی داری دانکن در سطح احتمال 0/05 درصد برای 8 تیمار در سه تکرار انجام شد . مقادیر MIC و MBC مقاومت بالاتر ساکارومایسس سرویزیه در مقایسه با لاکتوباسیلوس پلانتاروم در برابر عصاره چای ترش را نشان داد. اسیدیته افزایش یافت (p<0/05) . میزان مواد جامد محلول و میزان جمعیت میکروبی آب آلبالو به طور معنیداری کاهش یافت (p<0/05). تیمار با 10 درصد عصاره چای ترش، بالاترین میزان کاهش جمعیت میکروبی را نشان داد. همچنین نتایج آنالیز حسی نشان داد افزایش درصد استفاده از عصاره چای ترش به طور معنیداری میزان امتیازات عطر و بو، طعم و مزه و میزان امتیازات پذیرش کلی را کاهش داد(p<0/05) .
    کلیدواژگان: آب آلبالو، عصاره چای ترش، ساکارومایسس سرویزیه، لاکتوباسیلوس پلانتاروم
  • سمیرا حسین پور جاهد نیا، فرشید یگانه، آرام محمدی، آذرنوش آریان کیا، آزیتا محمدبیگی، ماندانا ستاری* صفحات 59-65
    اگر چه بیماری پریودنتیت توسط باکتری ها آغاز می شود، اما پاسخ های سیستم ایمنی میزبان نیز در تخریب و آسیب بافت های پریودنتال نقش موثری دارند. اکثر میکروارگانیسم های پریودنتوپاتیک، گرم منفی می باشند که از طریق لیپوپلی- ساکارید (LPS) خود، قادر به تحریک سلول های ایمنی از طریق اتصال به TLR4 می باشند. البته LPS مربوط به P.gingivalis که از مهمترین باکتری های ایجاد کننده بیماری پریودنتال می باشد، قادر به اتصال به TLR2 نیز می باشد. از آنجایی که اطلاعات کامل و دقیقی در مورد ارتباط میان TLR ها با بیماری های پریودنتال، به ویژه پریودتیت مهاجم، در اختیار نمی باشد، لذا هدف از این تحقیق را بر پایه تعیین رابطه میان بیان TLR2 و TLR4 با پریودنتیت مهاجم، بنا نمودیم. نمونه های بافت لثه از 10 نفر افراد دارای لثه سالم از لحاظ بالینی و 20 نفر مبتلا به پریودنتیت مهاجم جمع آوری شدند. بعد از هوموژنیزه کردن نمونه های بافتی، استخراج انجام پذیرفت و جهت بیان ژن TLR2 و TLR4 از تکنیک Real-time PCR استفاده شد. در موارد پریودنتیت مهاجم به بیان بالاتر TLR4 و TLR2 در مقایسه با موارد سالم، برخورد شد (P<0.05). البته در موارد پریودنتیت مهاجم با میزان CAL و PD مساوی یا بالاتر از 5 میلی متر، در مقایسه با موارد پایین تر از 5 میلی متر، هیچ افزایشی در میزان بیان TLR2 و TLR4 ملاحظه نشد. بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که افزایش بیان TLR2 و TLR4 در پریودنتیت مهاجم می تواند به اثرات تحریکی باکتری های پریودنتوپاتیک مربوط باشد.
    کلیدواژگان: بیماری پریودنتال، پریودنتیت مهاجم، ایمنی ذاتی، TLR2، TLR4
|