فهرست مطالب
نشریه سوخت و ساز و فعالیت ورزشی
سال هشتم شماره 1 (بهار و تابستان 1397)
- تاریخ انتشار: 1397/04/01
- تعداد عناوین: 6
-
-
صفحات 1-14هدفیکی از اختلالات مهم و شایع در افراد سالمند، آتروفی عضلانی وابسته به سن یا سارکوپنیاست. سارکوپنیا با کاهش چشمگیر در قدرت و حجم توده عضلانی همراه است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر دو نوع تمرین مقاومتی شدید و متوسط بر سطوح سرمی مایوستاتین و IGF-1 سرم رت های سالمند بود.روش شناسیسی سر رت نر نژاد ویستار مسن (23 هفته) به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی و گروه کنترل شامل گروه تمرین مقاومتی با شدت متوسط (9=n)، تمرین مقاومتی با شدت بالا (8=n)، و گروه کنترل (8=n) قرار گرفتند. تمرین مقاومتی شامل 8 هفته تمرین مقاومتی نردبان با شدت زیاد (80% MVCC) و شدت متوسط (60% MVCC) و 5 روز در هفته بود. بعد از دوره تمرین غلظت سرمی IGF-1و مایوستاتین به روش الایزا اندازه گیری شد.یافته هاغلظت مایوستاتین در گروه مقاومتی شدید (43/12±916/50) و مقاومتی متوسط (36/87±958/78) کاهش و غلظت IGF-1 در گروه مقاومتی شدید (15/49±156/27) و مقاومتی متوسط (7/42±141/77) افزایش معنی داری داشت (p>0/05). بین تاثیر تمرین مقاومتی شدید و متوسط بر سطوح IGF-1 تفاوت معنی دار (p=0/009) بود. با این حال، در مورد مایوستاتین تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیریبه نظر می رسد تمرین مقاومتی با شدت های متوسط و بالا می تواند باعث تغییر سطوح استراحتی عوامل مرتبط با آتروفی عضلانی در رت های سالمند شود. با این حال، بررسی بیشتر در نمونه های انسانی ضروری به نظر می رسد.کلیدواژگان: مایوستاتین، IGF-1، رت های سالمند
-
صفحات 15-27هدفهدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرین هوازی بر سطوح کمرین، شاخص های خطر قلبی-متابولیکی و التهابی در مردان میانسال مبتلا سندرم متابولیک بود.روش شناسی26 مرد دارای شاخص های بومی شده سندرم متابولیک (سن: 3/67 ± 54/69سال، شاخص توده بدن: 1/23 ± 31/21کیلوگرم بر متر مربع و اوج اکسیژن مصرفی: 4/49 ± 20/38میلی لیتر بر کیلوگرم در دقیقه) به طورتصادفی به دوگروه تمرین هوازی (14 نفر) وکنترل (12) تقسیم شدند. بار تمرین در گروه تجربی در طول هشت هفته (سه جلسه درهفته) از 20-15 دقیقه با شدت 55-50 درصد اوج ضربان قلب لحظه پایان GXT، به 40-35 دقیقه با شدت 65 الی 60 درصد رسید. درحالت پایه و 48 ساعت پس ازآخرین جلسه تمرین نمونه گیری خون انجام شد.یافته هاتمرین هوازی باعث کاهش تمام متغیرهای مورد بررسی (به جز HDL و اوج اکسیژن مصرفی) شد (050>P). در حالت پایه، وزن و سن مهم ترین عوامل پیش بینی کننده مقدار کمرین سرم (0/001>P) و در طول مداخله، مقدار تغییرات گلوکز خون و CRP به عنوان مهم ترین عوامل پیش بینی کننده مقدار تغییرات همزمان در کمرین (0/001>P) بودند و در عوض مقدار تغییرات کمرین تنها عامل پیش بینی کننده مقدار تغییرات متناظر در CRP شناسایی شدند (0/003>P).نتیجه گیریدر اثر تمرین هوازی، همزمان با آثار مثبت ایجاد شده در وضعیت متابولیکی، التهابی و آمادگی هوازی، کمرین سرم کاهش می یابد که آثار مذکور احتمالا با دستکاری قند خون وCRP سرم توسط تمرین بروز می کنند. ولی به دلیل کمبود شواهد و محدودیتهای موجود هنوز نیاز به بررسی بیشتر وجود دارد.کلیدواژگان: تمرین هوازی، کمرین، CRP، خطر متابولیک
-
صفحات 29-42هدفدی پپتیدیل پپتیداز-4 (DPP-4) به عنوان پل ارتباطی بین چاقی و مقاومت به انسولین مطرح شده است. هدف از این پژوهش، بررسی تغییرات سطوح سرمی DPP-4 و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA2-IR) پس از هشت هفته تمرینات پیاده روی تناوبی و تداومی در دختران چاق11-9ساله بود.روش شناسی32 دختر چاق (با میانگین سنی 0/75±9/62 سال و صدک شاخص توده بدنی1/40±97/38درصد) به صورت داوطلبانه در پژوهش حاضر شرکت کردند و در گروه های تمرین تناوبی (12نفر)، تمرین تداومی (11نفر) و کنترل (9نفر) قرارگرفتند. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته، 3 جلسه در هفته (30 دقیقه پیاده روی به ترتیب در گروه تداومی و تناوبی با شدت HRmax %60-75 و HRmax %70-85) پرداختند. پیاده روی تناوبی شامل 2 دقیقه پیاده روی و 1 دقیقه استراحت فعال بود. پس از 10 ساعت ناشتایی، نمونه گیری خون در قبل از شروع تمرینات و 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی انجام گرفت. برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون آماری t همبسته و برای بررسی تغییرات بین گروهی، پس از محاسبه اختلاف بین پیش آزمون و پس آزمون از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد.یافته هاهشت هفته تمرینات تداومی و تناوبی نسبت به گروه کنترل، تغییر معنی داری در سطوح DPP-4، انسولین، گلوکز و HOMA2-IR ایجاد نکرد. نسبت به گروه کنترل، تمرین تناوبی موجب بهبودی وزن، شاخص توده بدنی و صدک شاخص توده بدنی (به ترتیب p=0/004,p=0/019 و p=0/022) شد در حالی که فقط شاخص توده بدنی در گروه تمرین تداومی تمایل به کاهش داشت (p=0/077).نتیجه گیریبه نظر می رسد که بهبودی ترکیب بدن ناشی از پروتکل تمرینی مورد استفاده در این پژوهش، برای ایجاد تغییرات معنی دار HOMA2-IR و DPP-4 در دختران چاق نابالغ، کافی نبوده است.کلیدواژگان: چاقی، مقاومت به انسولین، بلوغ، دی پپتیدیل پپتیداز-4، پیاده روی
-
صفحات 43-60هدفافزایش سن با کاهش سطح اینترلوکین15 عضله و سرم و همچنین تحلیل عضلات و در نتیجه کاهش قدرت عضلانی همراه می باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفتته تمرین مقاومتی با تراباند بر سطوح سرمی اینترلوکین15، تعادل و قدرت عضلانی زنان سالمند بود.روش شناسیدر این پژوهش نیمه تجربی 18 زن سالمند (سن: 4/79 ± 73/66سال)،(شاخص توده بدن: 3/25 ± 25/6) بطور تصادفی در دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (8 نفر) تقسیم شدند. برنامه ی تمرینی گروه تجربی شامل 40 دقیقه تمرین مقاومتی با تراباند به مدت 8 هفته و با تواتر 3 بار در هفته بود. چهل و هشت ساعت قبل و بعد از اجرای برنامه تمرینی میزان تعادل، قدرت پنجه ها و پایین تنه توسط دینامومتر اندازه گیری شد و نمونه گیری خون از آزمودنی ها در حالت ناشتا انجام شد و میزان اینترلوکین15 در سرم با روش الایزا اندازه گیری شد.یافته هاسطح سرمی اینترلوکین15 (0/029=P) ، تعادل (0/003=P) ،قدرت پنجه دست راست (0/010=P)، قدرت پنجه دست چپ (0/001=P) و قدرت پایین تنه (0/001=P) در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری یافته است.نتیجه گیریبر اساس این یافته ها می توان نتیجه گیری کرد تمرین مقاومتی با تراباند می تواند به بهبود تعادل و قدرت در افراد سالمند منجر شود و تغییرات ایجاد شده در قدرت بر اثر تمرین مقاومتی با تغییرات اینترلوکین15 ارتباط دارد.کلیدواژگان: تراباند، سالمندان، قدرت عضلانی، اینترلوکین15
-
صفحات 61-77هدففوتبال به دلیل ویژگی های عملکردی خاص خود نسبت به سایر رشته های ورزشی به یک سری عوامل فیزیولوژیکی وابسته است. لذا هدف از مطالعه حاضر اثر تمرینات مقاومتی با تاکید بر بخش برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون و تمرینات مقاومتی سنتی بر کورتیزول خون، عملکرد استقامتی و توان بی هوازی در فوتبالیست های مرد بود.روش شناسی40 بازیکن فوتبال انتخاب و در چهار گروه تمرین مقاومتی سنتی (10=n)، تمرین مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون (10=n)، تمرین مقاومتی برونگرا بدون محدودیت جریان خون (10=n) و کنترل (10=n) به صورت تصادفی تقسیم شدند. آزمون ها و نمونه گیری خونی قبل و پس از دوره تمرینی هشت هفته ای گرفته شد. به منظور مقایسه بین گروه ها از روش تجزیه و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده گردید (0/05≥P).یافته هانتایج نشان داد که حداقل ، حداکثر، میانگین توان و عملکرد استقامتی در هر سه گروه تجربی به بعد از تمرین افزایش معنی داری داشت (0/001≥P). همچنین افزایش معنی داری بین دو گروه تجربی تمرین مقاومتی برونگرا با و بدون محدودیت جریان خون در حداقل توان وجود داشت (05/0≥P). نتایج بین گروهی حاکی از وجود افزایش معنی دار بین گروه تمرینات مقاومتی برونگرا با محدودیت جریان خون و گروه تمرینات مقاومتی سنتی در مورد حداکثر توان و میانگین توان نیز بود. با این حال در مورد شاخص خستگی (0/13=p) و هورمون کورتیزول (330=p) این اثر معنی دار نبود.نتیجه گیریهر چند نتایج مربوط به درصد تغییرات حاکی از بهبود بیشتر توان بی هوازی و عملکرد استقامتی در گروه تمرین سنتی نسبت به دو گروه تمرینی دیگر بود، لذا تمرینات سنتی می تواند همچنان مورد استفاده قرار گیرد.کلیدواژگان: محدودیت جریان خون، تمرینات مقاومتی برونگرا، عملکرد استقامتی، کورتیزول، فوتبالیست
-
صفحات 79-89هدف
هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین متغیرهای NT-ProBNP، گالکتین-3 و هورمون آلدسترون در اسکی بازان زبده استقامتی پس از اسکی حاد استقامتی در ارتفاع بود.
روش شناسیتعداد 24 اسکی بازان استقامتی نخبه مرد (سن: 25 سال؛ چربی بدن: 14 درصد) در دو گروه (تجربی، کنترل) 12 نفری تقسیم شدند. برنامه تمرینی اسکی صحرانوردی شامل مسیر اسکی 5/8 کیلومتر، میانگین زمانی 65 دقیقه و شدت میانگین معادل 90-70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بود. مقادیر NT-proBNP با روش ELISA ارزیابی شد. یک هفته پس از اسکی، آزمون دویدن روی تردمیل با شیب و مسافت و زمان طی شده مشابه با پیست اسکی انجام شد.
یافته هایافته ها نشان داد تنها بین متغیرهای گالکتین-3 با NT-ProBNP و هورمون آلدوسترون با NT-ProBNP در ارتفاع ارتباط معنی داری دارند (p<0/05).
نتیجه گیریافزایش فشار فیزیولوژیکی روی قلب ناشی از قرار گرفتن در معرض هایپوکسی و کم آبی، احتمالا موجب تغییرات هورمون آلدسترون و گالکتین-3 به عنوان یک مارکر فیبروتیک سلولی شده است.
کلیدواژگان: اسکی صحرانوردی، هایپوکسی، NT-proBNP، کم آبی
-
Pages 1-14AimOne of the most important and prevalent disorders in elderly people is age-related muscular atrophy or Sarcopenia. Sarcopenia is associated with a significant reduction in muscle strength and volume. The purpose of this study was to investigate the effect of moderate and high intensity resistance training on serum levels of myostatin and IGF-1 in elderly ratsMethodthirty male Wistar rats (23 months old) were randomly divided into two experimental and control group including moderate intensity resistance training (n = 10), high intensity resistance training (n = 10) and the control group (n = 10). Resistance training included 8 weeks of climbing a ladder with high intensity (80% MVCC) and moderate intensity (60% of MVCC) and 5 days a week. After completing training, serum concentration of IGF-1 and myostatin were measured using the ELISA method.ResultsMyostatin concentration in decreased in high (916.5±43.1) and moderate (958.8±36.9) intensity resistance groups and IGF-1 increases in high (156.3±15.5) and moderate (141.8±7.4) intensity resistance groups (p<0.05). Also, there was significant difference between the IGF-I levels in high and moderate resistance training (p=0.009). However, there was no significant difference in myostatin level between groups.ConclusionIt seems that resistance training with moderate and high intensity can be change the resting levels of factors associated with muscular atrophy in elderly rats. However, there id further need to evaluate in human participants.Keywords: Myostatin, IGF-1, Rats Elderly
-
Pages 15-27AimThe aim of this study was to investigate the effects of aerobic training on serum Chemerin levels, inflammatory and cardio-metabolic risk factors in factors in midlife males complicated with metabolic syndrome.Methodtwenty six males with local Met criteria (age: 54.69±3.67 yrs., BMI: 31.21±1.23 kg/m2 and Vo2peak: 20.38±4.49 ml/kg.min) were randomly divided into aerobic training (n=14) and control (n=12) groups. Throughout eight weeks of training (3 sessions /week) the training load were increased from 15-20 min at 50-55% of HRpeak (end GXT heart rate) to 35-40 min at 60-65%. Blood samples were collected at baseline and 48 h after the intervention.ResultsAerobic training induced significant reductions in all (except for HDL and Vo2peak) the investigated variables (P<0.05). At baseline, body weight and age were recognized as the most important predictors of serum Chemerin (P<0.05). Throughout the intervention period, the changes in blood glucose and CRP were the significant predictors of the concomitant changes in serum Chemerin levels (P<0.01), and the changes of Chemerin were the only predictor of the accompanying changes in CRP level (P<0.03).ConclusionChemerin reduces synchronously with the beneficial effects on metabolic and inflammatory indices as well as aerobic fitness level to be likely as the results from blood glucose and CRP modifications induced by aerobic training. However; more research remains to be done because of a little available evidence and limitations from this study.
Keywords: Aerobic training, Chemerin, CRP, Metabolic risk factorKeywords: Aerobic training, Chemerin, CRP, Metabolic risk factor -
Pages 29-42AimDipeptidyl-peptidase-4 (DPP-4) has been proposed as a bridge between obesity and insulin resistance (IR). The aim of this study was to investigate the changes in serum levels of DPP-4 and HOMA2-IR after eight weeks of interval and continuous-walking in 9-11 year-old obese girls.Methodthirty two-obese girls (age: 9.62±0.75 years and BMI-percentile: 97.38±1.40%) volunteered in this study and were assigned to interval (n=12), continuous (n=11) and control (n=9) groups. The training were performed for 8-weeks, 3-sessions per week (30-min walking in the continuous and interval groups with 60-75%HRmax and 70-85%HRmax, respectively). Interval-walking included 2-min of walking and 1-min of active rest. After 10-hours of fasting, blood sampling was performed before the beginning of training and 72-hours after the last session. The paired t-test was used to examine the within-group changes.ResultsEight weeks of continuous and interval training did not significantly change the levels of DPP-4, insulin, glucose, and HOMA2-IR compared to the control group. Compared to the control group, the interval training resulted in improvement of the body weight, BMI, and BMI percentile (p=0.004, p=0.019, p=0.022), while the BMI only tended to decrease in the continuous training group (p=0.077).ConclusionIt seems that the improvement of the body composition due to the protocol used in this study was not sufficient to make significant changes in the HOMA2-IR and DPP-4 in early-pubertal obese girls.Keywords: Obesity, Insulin resistance, Puberty, Dipeptidyl-peptidase-4, Walking
-
Pages 43-60AimAging is associated with the reduction of interleukin-15 levels (IL-15), muscles atrophy and consequently loss of muscular strength. The purpose of present study was to investigate the effect of 8-weeks resistance training with Thera-band on the serum levels of IL-15, balance and muscle strength in elderly women.MethodIn a quasi-experimental study, 18 elderly women (age: 73.66 ±4.79 years; BMI: 25.6±3.25) randomly were divided into following groups: experimental (n=10) and control (n=8). Resistance training program included 40 min workouts with Thera-Band for 8 weeks and 3 times per week. Forty eight hours before and after the training protocol balance, hand grip and trunk strength were measured using dynamometer, and blood samples were taken in fasted state. Serum levels of IL-15 were assessed by enzyme-linked immunosorbent assay (ELISA).ResultsThe results showed that the serum levels of IL-15 (P= 0.029), balance (P= 0.003) right hand strength (P= 0.010), left hand strength (P=0.001) and low extremely strength (P=0.001) increased significantly in resistance training with Thera- band group in compared to control group.ConclusionBased on these findings it could be concluded that Thera-band training may improve the balance in elderly women and there is a relationship between the changes of muscular strength and IL-15 levels.Keywords: Interleukin-15, Thera-band, Muscle strength, Elderly people
-
Pages 61-77AimSoccer due to its own functional characteristics rely more on some physiological factors than other sports. The purpose of this study was to assess the effect of resistance training with emphasis on eccentric phase with and without blood flow restriction and traditional resistance training on blood cortisol, endurance performance and anaerobic power in male soccer players.MethodForty soccer players were selected and randomly divided into four groups include traditional strength training (n=10), eccentric resistance training with blood flow restriction (n=10), eccentric resistance training without blood flow restriction (n=10) and control (n=10). Blood sampling and tests were taken before and after the eight-week training period. A one-way repeated-measures and Bonferroni post-hoc test was used to compare the groups (P<0.05).ResultsThe results showed that the minimum, maximum, mean power and endurance performance in all three experimental groups had a significant increase after exercise (P<0.001). There was also a significant difference between the two groups experimental of resistance training eccentric with and without blood flow restriction at minimum power (p<0.05). There was a significant difference between resistance training eccentric with blood flow restriction and the traditional resistance training group at maximum and mean power. However, this effect was not significant for fatigue index (p=0.13) and cortisol hormone (p=0.33).ConclusionAlthough the results related to the percentage of changes indicated an improvement in the anaerobic power and endurance function in the traditional exercise group compared to the other two training groups, traditional exercises could still be used.Keywords: Blood flow restriction, Resistance training Eccentric, Endurance function, Cortisol, Soccer players
-
Pages 79-89Aim
The purpose of this study was to investigate the relationship between NT-proBNP, galactin-3 and aldosterone variables in endurance skiers after endurance skiing in height.
MethodTwenty four elite endurance skiers (age: 25 years; body fat: 14%) were divided into two groups (Experimental, Control). The skiing program included a skiing route of 8.5 km, a mean time of 65 minutes, and an average intensity of 70-90% of the maximum oxygen consumption. The NT-proBNP values were evaluated by ELISA. A week after skiing, a ride on a treadmill was done with a slope and distance and a similar time with the ski resort. To examine the relationship between the variables studied, Pearson correlation coefficient was used at a significant level of 5% using SPSS version 22 software.
Results: The results showed that only galatin-3 with NT-ProBNP and NT-ProBNP with aldosterone showed significant correlation in height (P<0.05).
ConclusionIncreasing physiological pressure on the heart caused by exposure to hypoxia and dehydration may lead to changes in the aldosterone and galactin-3 hormone as a fibrotic cell marker.
Keywords: Skiing, Hypoxia, NT-proBNP, dehydration