فصلنامه جغرافیای طبیعی
پیاپی 45 (پاییز 1398)

استفاده از خروجی مدل های گردش عمومی ریز مقیاس نمایی شده ی داده های اقلیمی از جمله روش های متداول در پیش بینی های اقلیمی می باشد. میزان دقت مدل ها در برآورد عناصر اقلیمی همواره مورد بحث بوده است. براساس مطالعات متعدد دمای کمینه در ایران با شدت بیشتری نسبت به سایر متغیرهای اقلیمی  دارای روند افزایشی است. در این پژوهش ضمن آشکار سازی تغییرات دمای کمینه در ایران با آزمون ناپارامتری من کندال،از طریق تعیین اریبی(Bias) ، میانگین حداق مربعات خطا(RMSE) ،ضریب تعیین(R2) و ضریب همبستگی میزان دقت داده های دمای کمینه پایگاه های ESGF و CCS نسبت به داده های واقعی مقایسه گردید.جهت بررسی روند داده های واقعی از  83 ایستگاه همدید در بازه زمانی (2010-1987) استفاده گردید. یافته ها بیانگر آن است دمای کمینه ایران روند افزایشی دارد. همچنین بررسی دقت پایگاه ESGF و پایگاه CCS نشان داد که خروجی داده های ESGF از دقت بالاتری نسبت به خروجی پایگاه CCS برخوردار است . مقدار خطای RMSE بین داده های واقعی و خروجی پایگاه ESGF 0/7 و خروجی پایگاه CCS  0/91 بود.

یکی از ویژگی های خاص مناطق خشک عدم وجود نظم و روندی مشخص در ریزش های جوی است. همین امر سبب به وجود امدن اقلیمی خاص گردیده است به نحوی که هر ساله شاهد سیلاب های عظیم و یا خشکسالی های شدیدی در این مناطق هستیم. در این تحقیق به منظور بررسی اثر گذاری همزمان سیگنال های اقلیمی پیوند ازدور بر سیلاب های استان سیستان و بلوچستان از داده های بارش روزانه(1987-2013) 6 ایستگاه سینوپتیک، داده های دبی پیک و سیگنال های اقلیمی پیوند ازدور استفاده گردید. بدین منظور ابتدا ضرایب همبستگی میان سیگنال های اقلیمی با دبی های پیک و سپس ارتباط شاخص های حدی بارش با دبی های پیک محاسبه گردید. در گام بعد رفتار سیگنال های اقلیمی موثر بر رخداد سیل با یکدیگر مورد آزمون قرار گرفت. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که سیگنال های اقلیمی TNA, PNA, NAO و EPO بیشترین میزان همبستگی را با سیلاب ها ازخود به نمایش گذاشتند. در بیشتر ایستگاه ها ارتباط معنی داری میان شاخص های R20، R30 و R50 و NAO، PNA، TNA و EPO با دبی ها وجود دارد. سیگنال های اقلیمی NAO و EPO دارای همبستگی معکوس و سیگنال های اقلیمی PNA و TNA دارای همبستگی مستقیم با سیلاب ها می باشند. نتایج حاصل از رگرسیون نیز نشان داد که 35 درصد از تغییرات سیل را می توان با سیگنال های اقلیمی تبیین نمود.

حوضه پالنگان به دلیل قرار گیری در منطقه کوهستانی شاهو، از مناطق مستعد زمین لغزش در استان کردستان محسوب می شود. وقوع زمین لغزش های مختلف در طی سال های اخیر بیان کننده پتانسیل بالای منطقه در این زمینه می باشد. با توجه به شرایط حاکم بر منطقه در این تحقیق مناطق مستعد وقوع زمین لغزش شناسایی شده است. روش تحقیق مبتنی بر روش های نرم افزاری، کتابخانه ای و تحلیلی است. در این تحقیق به منظور شناسایی مناطق مستعد زمین لغزش از 8 لایه اطلاعاتی (ارتفاع، شیب، جهت شیب، رودخانه، گسل، لیتولوژی، راه ارتباطی و کاربری اراضی) یک روش وزن دهی (روش تحلیل شبکه ای) و سه روش برای پهنه بندی استفاده شده است. به منظور رسیدن به اهداف تحقیق و شناسایی مناطق مستعد زمین لغزش، پس از وزن دهی به لایه ها، لایه های مذکور با استفاده از روش های منطق فازی، OWA و WLC با هم ترکیب شده و در نهایت نقشه هایی نهایی حاصل شده است. نتایج تحقیق و مقایسه روش ها بیانگر این است که حوضه مورد مطالعه پتانسیل بالایی برای لغزش پذیری دارد. مطابق نقشه های نهایی، مناطق شرقی حوضه شامل زمین های هموار اطراف روستای گشکی دارای کم ترین پتانسیل و دیوارهای و مناطق پرشیب غرب و جنوب غربی حوضه از جمله اطراف پالنگان دارای بالاترین پتانسیل برای زمین لغزش هستند.

این مقاله می کوشد به منظور بهره برداری بهینه از شرایط اقلیم- زراعی و شناخت دقیق نیازهای آب و هوایی محصول گندم دیم به ارائه یک بانک اطلاعات تخصصی جهت کاهش مخاطرات کشاورزی(سرمازدگی و خشکسالی) بپردازد. از اینرو تحقیق حاضر به پهنه بندی اقلیم-کشاورزی محصول گندم دیم در استان لرستان وبررسی نقش آن در کاهش مخاطرات محیطی پرداخته است. اطلاعات(بارش، دما و...) در یک دوره آماری 17 ساله(1377- 1394) مربوط به 53 ایستگاه سینوپتیک، کلیماتولوژی و باران سنجی استان و خارج استان تهیه و سپس با در نظرگرفتن شرایط موردنیاز محصول پهنه های مناسب رشد به کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی مشخص و سپس نقشه پهنه بندی اقلیم زراعی گندم دیم استان تهیه گردید. در نقشه نهایی 2559 کیلومتر مربع از اراضی استان دارای مناطق مناسب و مستعدکشت، 13978کیلومتر مربع دارای اراضی با استعداد متوسط، 9137 کیلومتر مربع از اراضی دارای استعدادضعیف و  85/2483کیلومتر مربع از اراضی بسیار ضعیف و غیر مستعد می باشند.

گسترش شهرها در سراسر جهان تحت تاثیر عوامل مختلف به ویژه طبیعی است. شهر خوانسار از اطراف توسط ارتفاعات محصور شده و از لحاظ توپوگرافی وکاربری زمین دارای محدودیت در توسعه فیزیکی می باشد.بنابراین این امر منجر به بروز برخی مشکلات طبیعی و انسانی در این منطقه شده است. به طور کلی روند توسعه این شهر از گذشته تاکنون درزمین های کشاورزی بوده، علاوه بر آن بخشهایی از مناطق مسکونی نیز به سمت دامنه های پرشیب و نامناسب توسعه داشته است.در این پژوهش با استفاده از منطق فازی، اراضی پیرامون شهر از نظر توسعه فیزیکی به 5 دسته از بسیار مناسب تا بسیار نامناسب طبقه بندی شده اند. نتایج بدست آمده نشان می دهد که فقط حدود 7 درصد محدوده مورد مطالعه، برای توسعه کالبدی مناسب هستند. قسمتهای جنوب غربی محدوده مورد مطالعه به علت ارتفاع و شیب زیاد و خطرناک، برای گسترش فیزیکی نامناسب قلمداد شده اند. در برخی از بخشهای شمالی منطقه، زمین های کشاورزی وجود ندارد. از این رو این مناطق برای توسعه متصل به شهر در مناسبترین مکان هستند و به عنوان اولویت اول تشخیص داده شده اند. برخی قسمتهای جنوبی تقریبا متصل به شهر، در امتداد زمینهای کشاورزی و بخشهای پایکوهی به عنوان اولویت دوم در نظر گرفته شده اند. اراضی قسمت جنوب شرقی، با فاصله دورتر از شهر، برای توسعه منفصل آتی شهر خوانسار دراولویت سوم، نسبتا مناسب ارزیابی شده اند.

تغییر اقلیم باعث تغییراتی در الگوهای بارش و دما و مقدار آنها می شود و این تغییرات می تواند عملکرد گیاهان را تحت تاثیر قرار دهد. سویا یکی از محصولات استراتژیک جهان بوده که تحت تاثیر پدیده تغییر اقلیم قرار دارد. هدف این پژوهش شناسایی ویژگی های جغرافیایی جهت بررسی عملکرد محصولات کشاورزی با تاکید بر دانه های روغنی (سویا) در سال های آتی در دشت مغان با استفاده از داده های اقلیمی دوره 30 ساله (1387-1396) و مدل LARS-WG5 و با گردش عمومی جوHADCM3 تحت سناریو انتشار،B1 وA1 در دوره (1397-1427) در سه ایستگاه هواشناسی(پارس آباد، گرمی و بیله سوار) استفاده شد که با تعریف 8 سناریوی مختلف تاریخ کاشت با تاخیر های زمانی 10 روزه از اول خرداد ماه تا دهم مرداد ماه، شبیه سازی شدند. به منظور پهنه بندی زراعی بوم شناختی اراضی کشاورزی دشت مغان برای کشت سویا، از سامانه اطلاعات جغرافیایی(GIS)) استفاده شد. لایه های رقومی عوامل محیطی در (GIS) پس از اختصاص وزن AHP  مختص به هر لایه روی هم گذاری و تلفیق شدند. سپس پهنه بندی اراضی در سه طبقه بندی مستعد، متوسط و غیر مستعد انجام شد. نتایج بررسی نشان داد هر چند کشت سویا در محدوده آبیاری شبکه خدافرین محدودیتی برای کشت سویا وجود دارد ولی عملکرد کشت در کلیه سطوح یکنواخت نبوده به طوریکه از نظر دمایی در داخل شبکه آبیاری مغان محدودیت وجود ندارد لیکن به دلیل نوع سنگ شناسی و خاک شناسی در حاشیه رودخانه ارس موجب گردیده کشت سویا در آن محدوده انجام نگیرد.

بیابان زایی به معنی تخریب زمین در مناطق خشک و نیمه خشک، امروزه به عنوان یکی از جدی ترین مشکلات جامعه جهانی در آمده است. در این تحقیق چهار معیار اقلیم، خاک، پوشش گیاهی و فرسایش بادی برای ارزیابی شدت بیابان زایی در منطقه جنوب شرق زاهدان مناسب تشخیص داده شده و پتانسیل بیابان زایی با استفاده از مدل ایرانی IMDPA مورد ارزیابی قرار گرفته است. وضعیت بیابان زایی در هر یک از واحدهای کاری ژئومورفولوژیکی پس از امتیازدهی به شاخص های هر معیار تعیین شده است. از هم پوشانی شاخص ها در نرم افزار ArcGIS، نقشه معیارها ترسیم شده که از ترکیب آنها در نهایت نقشه نهایی شدت بیابان زایی منطقه مورد مطالعه تهیه شده است. نتایج توزیع فراوانی کلاس های شدت فعلی بیابان زایی منطقه نشان می دهد 39/23 درصد مساحت منطقه در کلاس کم و ناچیز، 75/5 درصد در کلاس متوسط، 69/61 درصد در کلاس شدید و 17/9 درصد منطقه در کلاس خیلی شدید شدت بیابان زایی قرار دارند. معیار اقلیم با ارزش 25/3 بیشترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه داشته که نشان دهنده نقش اصلی عوامل طبیعی در بیابان زایی منطقه مورد مطالعه می باشد.