هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شنیدن موسیقی مهیج بر شاخص های آسیب عضلانی پس از یک جلسه فعالیت شدید بی هوازی در مردان هندبالیست بود.

آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه (A:n=8, B:n=8) تقسیم شدند. گروه A با 60 درصد و گروه B با 80 درصد یک تکرار بیشینه در دو جلسه با فاصله 36 ساعت (بدون موسیقی (A1, B1) و با موسیقی (A2, B2)) تمرین کردند.

در گروه A2 میزان CK طی مراحل1تا2 افزایش معنی دار (P≤0.05) و طی مراحل2تا3 کاهش غیرمعنی داری یافت، روند مشابهی نیز برای LDH در گروه B1 مشاهده شد. همچنین میزان CKMB در گروه B1 از مرحله 1تا2 افزایش معنی دار و 2تا3 کاهش معنی داری داشت (P≤0.05). تغییرات الدولاز نیز بین گروه های A1 با A2، A2 با B1 و A2 با B2 طی مراحل 1تا2 تفاوت معنی داری داشت (P≤0.05).

مکانیزم های مرکزی و عصبی که هنگام شنیدن موسیقی فعال هستند هیچ ارتباطی با پارگی تارهای عضلانی ندارند و این آسیب ها بیشتر به علت تخریب ساختار سلولی هستند و میزان آنها تحت تاثیر میزان استحکام ساختارهای درون و برون سلولی می باشد.

هزاره جدید را عصر اطلاعات نام نهاده اند، عصری که در آن شاهد ظهور فناوری های اطلاعاتی و ارتباط هستیم. توسعه سریع فناوری اطلاعات و ارتباطات بر تمامی زمینه ها از جمله مراقبت های بهداشتی تاثیر گذاشته است. سواد سلامت به طور وسیعی به عنوان یک تعیین کننده سلامت و الویت در دستور کار سیاست سلامت همگانی در نظر گرفته می شود. کم بودن سواد سلامت با سطح پایین سلامت، نابرابری های گسترده تر و هزینه های بالاتر نظام سلامت همراه است. لذا هدف از این مطالعه سنتزپژوهی نقش رسانه های جمعی در سواد سلامت بیماران می باشد.

این مطالعه، یک مطالعه کیفی به روش سنتز پژوهی از طریق تحلیل پژوهش های انجام شده با استفاده از پایگاه های اطلاعاتی IJET ، Google scholar ، Scopus، Science direct می باشد.

از مطالعه 20 مقاله 460 کدگذاری باز استخراج گردید و سپس 58 کدگذاری محوری استخراج شد و سپس به 8 کدگذاری انتخابی رسیدیم. این 8 بعد عبارتند از سیاستگذاری، نیازسنجی در آموزش، برنامه ریزی، الویت بندی کانال های ارتباطی، سودمندی اطلاعات، جذابیت اطلاعات، توانمندی بیماران، اثربخشی آموزش است.

جدی گرفتن موضوع سلامت و رسانه های جمعی و اجرای سیاست های کلان سلامتی از سوی تمام دستگاه های متولی امر سلامت و رسانه و ترویج و نهادینه سازی صحیح این سیاست ها از طریق انعکاس جذاب و تاثیرگذار رسانه ها می تواند بر روی باورهای غلط مرتبط با سلامتی در مردم تاثیر بگذارد و سلامت افراد جامعه را متحول سازد.

شواهدی وجود دارد که تحریک پیاز بویایی (OB) در طی تنفس از طریق بینی باعث ایجاد نوساناتی هماهنگ با تنفس در مناطق گسترده ای از نواحی نیوکورتکس و ساب کورتیکال می شود. اما اثر اعمال جریان هوا در بینی بر نوسانات قشر پیش پیشانی میانی (mPFC) به عنوان ناحیه ای مهم در پردازش اطلاعات مغزی بررسی نشده است. در این مطالعه پتانسیل میدانی موضعی نواحی OB و mPFC در دو گروه موش صحرایی تحت تهویه مکانیکی با/بدون اعمال جریان هوای بینی (با فرکانس 1 Hz) ثبت و آنالیز شد. اعمال جریان هوا در بینی باعث تحریک قشر پیش پیشانی و افزایش توان فرکانس 1 Hz در این ناحیه شد. در نتیجه ما پیشنهاد می کنیم که اعمال جریان هوا در بینی می تواند به عنوان روشی غیرتهاجمی برای تحریک ناحیه mPFC معرفی شود و فعالیت الکتریکی این ناحیه را افزایش دهد.

در این مطالعه، به بررسی میزان بیان miR-601 در زنان و مردان مبتلا به سرطان ریه و ارتباط آن با استعمال سیگار، سن و جنسیت بیماران پرداخته شده است.

مواد و روش‌ها:

در این مطالعه توصیفی - مقطعی، سرم 80 بیمار (54 مرد و 26 زن) مبتلا به سرطان ریه در مراحل مختلف بیماری جمع آوری شد. مقدار کل RNA سلولی استخراج و با استفاده از RT-PCR میزان بیان miR-601 مورد بررسی قرار گرفت.

میزان بیان miR-601 به طور معنادار در مراحل 2، 3 و 4 بیماری کاهش پیدا کرد. این در حالی می‌باشد که بیان این میکرو RNA در مرحله اول بیماری تغییر معناداری را نشان نداد.

مقدار بیان miR-601 می‌تواند به عنوان یک نشانگر زیستی جهت پیش بینی مراحل سرطان ریه مورد استفاده قرار بگیرد. افزایش سن به همراه استعمال سیگار می‌تواند به عنوان دو فاکتور خطر مهم در ابتلا به سرطان ریه در هر دو گروه مردان و زنان مورد توجه باشد.

بیماری‌های انسداد مزمن ریه (COPD) یک بیماری مزمن ریوی است که مشخصه آن انسداد پیشرونده مجاری تنفسی به صورت برگشت‌ناپذیر است که به سه صورت آمفیزم، برونشیت مزمن و بیماری راه‌های هوایی کوچک رخ می‌دهد. هدف این مطالعه تشخیص مایکوپلاسما پنومونیه در ترشحات تنفسی بیماران مبتلا به COPD به روش PCR بود.

در مطالعه حاضر 100 بیمار مبتلا به COPD مورد ارزیابی قرار گرفتند که از این تعداد، 54 نفر مرد و 46 نفر زن بودند، 44 نفر از بیماران مقیم شهر و مابقی در روستا اقامت داشتند. آزمایشات مولکولی با استفاده از کیت‌های تجاری و با استفاده از پرایمر‌های طراحی شده انجام گردید.

یافته‌ها:

تعداد موارد مثبت از نظر باکتری در مورد مایکوپلاسما پنومونیه 4 نفر از 100 نفر با روش کیت مثبت شدند و 3 نفر از 100 نفر با روش دوم PCR مثبت شدند.

به طور کلی می توان ‌چنین بیان نمود که روش مولکولیPCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی قادر است مایکوپلاسما پنومونیه را در ترشحات تنفسی شناسایی نماید.