مجله پژوهش های کاربردی در مشاوره
پیاپی 2 (پاییز 1397)

این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی فنون درمان شناختی رفتاری بر ترس از ارزیابی منفی و عزت نفس در دانش آموزان 11 تا 12 ساله ناحیه 1 شهر ری شده است. هدف تحقیق، کاربردی و روش گردآوری داده ها به صورت نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده است. جامعه آماری پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان پایه هفتم ناحیه 1 شهر ری که در سال تحصیلی 96-1395 مشغول به تحصیل هستند، بوده است. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1965) با ضریب پایایی 84/0 و پرسشنامه ترس از ارزیابی منفی واتسون و فرند (1969) با ضریب پایایی 82/0 و هچنین برگزاری دوره آموزشی شناختی رفتاری بر اساس نظریه شناختی رفتاری بک (1967) به مدت 9 جلسه 5/1 ساعته برای گروه آزمایش بوده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان داد که آموزش شناختی رفتاری بر کاهش ترس از ارزیابی منفی و افزایش عزت نفس در دانش آموزان 11 تا 12 ساله ناحیه 1 شهر ری تاثیر داشته است؛ بطوریکه مجذور اتا برای ترس از ارزیابی منفی 5/67 درصد و برای عزت نفس 5/41 درصد بوده است.

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی رضایت از زندگی براساس باور به دنیای عادلانه و ویژگی های شخصیتی در دانشجویان انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان شاغل به تحصیل ورودی 96-1395 در دانشگاه آزاد اسلامی واحد رودهن بودند که نمونه ای به حجم 210 نفر به روش نمونه گیری غیرتصادفی انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های استاندارد شده رضایت از زندگی دینر و همکاران (1985)، پرسشنامه باور به دنیای عادلانه داگلاس و ساتون (2005)، دالبرت، لیبکوس، سالی و گوچ (2001) و پرسشنامه شخصت نئو مک کری و کاستا (1985) استفاده شد. پژوهش توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی بود که برای تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند گانه سلسله مراتبی استفاده شد. نتایج ضرایب رگرسیون نشان داد که بین باور به خود و باور به دیگران و ویژگی شخصیتی روان رنجورخویی با رضایت از زندگی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. همچنین براساس نتایج رگرسیون سلسله مراتبی، در مدل اول فقط ویژگی شخصیتی روان رنجور خویی (بتا=173/0-) به طور معنی داری از طریق کاهش رضایت از زندگی را پیش بینی می کند. لیکن باورها در مدل اول نتوانسته اند به تنهایی رضایت از زندگی را پیش بینی کنند. به عبارت دیگر، وقتی باورها در زندگی از رضایت زندگی نقش دارند که ویژگی های شخصیتی افراد کنترل شوند. در مدل دوم از میان متغیرهای پیش بین، باور خود (بتا=211/0-) به طور معنی داری درحدود 4 درصد رضایت از زندگی را پیش بینی می کند.

هدف از تحقیق حاضر مقایسه مهارت های زندگی و کارکردهای اجرایی کودکان دارای والدین مصرف کننده و کودکان دارای والدین غیر مصرف کننده مواد اعتیادآور بود . روش پژوهش مقایسه ای و جامعه آماری آن شامل کلیه کودکان عادی و کودکان دارای والدین معتاد به مواد مخدر مراجعه کننده به مرکز ترک اعتیاد در منطقه هفت تهران بود (800 =N) ، روش نمونه گیری این پژوهش به صورت تصادفی ساده و حجم نمونه60 نفر (30 کودک والدین معتاد و30 کودک والدین غیر معتاد) بود . ابزار پژوهش پرسشنامه های مهارت های زندگی و پرسشنامه کانرز(2004) بود که پس از تکمیل داده های بدست آمده ، با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد که توانایی حل مسئله ، تصمیم گیری ، توانایی ارتباط ، شهروند مسئول ، شهروند جهانی و مهارت های زندگی کودکان دارای والدین غیر مصرف کننده بیشتر از کودکان دارای والدین مصرف کننده است . کارکردهای اجرایی در بین کودکان دارای والدین مصرف کننده و کودکان دارای والدین غیر مصرف کننده متفاوت است و طبق نتایج نمره میانگین مشکلات توجه در بین کودکان دارای والدین مصرف کننده بیشتر از کودکان دارای والدین غیر مصرف کننده بود ولی عملکرد حسی حرکتی ، زبان ، کارکردهای اجرایی ، حافظه ، یادگیری ، شناخت ، نمره کل در بین کودکان دارای والدین غیر مصرف کننده بیشتر از کودکان دارای والدین مصرف کننده است.

مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی در پیش بینی پرخاشگری انجام شد. جامعه آماری پژوهش، دانش آموزان پسر متوسطه منطقه 6 تهران بودند که تعداد 250 نفر به عنوان نمونه آماری و بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای انتخاب شدند. روش پژوهش کاربردی با ماهیت توصیفی- همبستگی بود. شاخص هایی نظیر فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد نمرات و در بخش استنباطی(تحلیل فرضیه ها) از تحلیل رگرسیون همزمان استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها سه پرسشنامه تنظیم هیجان شناختی گارنفسکی و کرایج (2006)، و پرسش نامه پرخاشگری باس و پری (1992) بودند. تحلیل یافته های پژوهش با آزمون های همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد بین راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی و پرخاشگری رابطه معنادار، همچنین راهبردهای نظم جویی شناختی هیجانی و هوش معنوی می توانند، پرخاشگری را پیش بینی کنند. نوجوانان با ایجاد شبکه معنایی امید بخش در حکم راهبرد نظم جویی شناختی هیجان، تغییر و توسعه چشم اندازها، تمرکز مثبت بر وقایع، ارزیابی مثبت از شرایط پیش آمده و پذیرش آن شرایط قادر خواهند بود به کنترل تکانه ها و برنامه ریزی برای کم کردن عوارض منفی دوران بلوغ و نوجوانی دست یابند.

هدف اصلی آموزش وپرورش در هر جامعه ای بهبود فرایند یادگیری در دانش آموزان است که از نتایج مهم این امر پرورش تفکر منطقی و به ویژه تفکر انتقادی دانش آموزان است. عوامل بسیاری در تحقق این امر دخیل هستند، یکی از این عوامل روش تدریس معلمان است که در یادگیری و عملکرد دانش آموزان از اهمیت بالایی برخوردار است. به منظور گردآوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و مطالعه اسنادی استفاده شده است. در پژوهش حاضر سعی بر آن شده است تا در مورد یکی از روش های تدریس یعنی روش تدریس حل مسئله به بحث و بررسی پرداخته شود و همچنین در پژوهش حاضر به بررسی اهمیت و تاثیری که روش تدریس حل مسئله، بر روی ابعاد شناختی دانش آموزان به ویژه تفکر انتقادی آن ها دارد پرداخته شده است. درنهایت نیز به بررسی روابط بین دو متغیر پژوهش، یعنی روش تدریس حل مسئله و تفکر انتقادی در دانش آموزان پرداخته شده است.

در سالیان اخیر توجه دوباره ای به قصه و هنر قصه گویی و ارزش های موجود در آن شده است. دانشمندان امروزه کاربردهای زیادی را برای هنر قصه گویی مانند کاربردهای درمانی و اصلاحی و تربیتی قائل اند، قصه ها راه حل های شگفت انگیزی را ارایه می دهند که شدنی و مثبت هستند و به رهایی از تعارضات درونی کمک می کنند. هدف اصلی این تحقیق بررسی اثر بخشی قصه های آرام بخش بر بهزیستی روانی و پرخاشگری کودکان بود، روش تحقیق در این پژوهش پیش آزمون- پس آزمون و دارای گروه آزمایش و گروه کنترل بود جامعه این پژوهش شامل کودکان پیش دبستانی دختر و پسر(7-6 ساله) ثبت نام شده در مراکز پیش دبستانی منطقه پنج شهر تهران در سال 1397 بودند، حجم نمونه بر اساس حداقل نمونه لازم برای تحقیقات نیمه تجربی بر اساس نظر دکتر دلاور برابر 30 نفر(15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه شاهد) بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند، ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه اختلالات رفتاری راتر(فرم آموزگار) و روش قصه گویی بود، که روایی آن با استفاده از روایی صوری و محتوایی تایید شد و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شد، که مقدار آلفای به دست آمده برابر 0.795 تحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار spss21 و با آزمون تحلیل کوواریانس انجام شده است. نتایج آزمون فرضیه نشان داد میزان تاثیر قصه های آرام بخش بر پرخاشگری کودکان 6 تا 7 ساله 45 درصد بوده است، بدین معنی که پس از برگزاری دوره های آموزشی قصه های آرام بخش میزان پرخاشگری کودکان پیش دبستانی 45 درصد کاهش یافته بود.