فهرست مطالب

زیست شناسی جانوری - سال دوازدهم شماره 2 (زمستان 1398)

مجله زیست شناسی جانوری
سال دوازدهم شماره 2 (زمستان 1398)

  • تاریخ انتشار: 1398/11/22
  • تعداد عناوین: 8
|
  • آتیکه امین دوست، مونا فرهادی*، پروین تراب زاده صفحات 1-12

    متوتروکسات دارویی است که در درمان اختلالات نیوبلاستیک و حاملگی های خارج رحمی مورد استفاده می باشد. در مطالعات گذشته، سمیت متوتروکسات بر دستگاه تناسلی گزارش شده است. رویال ژل دارای خواص بهبود ناتوانی جنسی، ضد سرطان و اثر آنتی اکسیدانی می باشد. لذا در مطالعه حاضر تاثیر رویال ژل بر تخمدان موش ماده نژاد NMRI تحت تیمار با متوتروکسات مورد بررسی قرار گرفت. در این تحقیق 70 موش ماده در 7 گروه شامل: کنترل منفی(بدون تزریق)، کنترل مثبت (متوتروکسات به میزان 5/0 میلی گرم بر کیلوگرم) شم و سه گروه تجربی (متوتروکسات به علاوه غلظت های 25، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم رویال ژل) تقسیم شدند. تزریقات به روش درون صفاقی به مدت 8 روز انجام شد و پس از پردازش بافتی و رنگ آمیزی، بافت تخمدان، فولیکول اولیه، ثانویه، گرااف، جسم زرد و همچنین تعداد زاده ها ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که در گروه کنترل مثبت تعداد زاده ها کاهش معنی داری داشت ولی در تجربی ها به حالت اولیه بازگشتند. مدت زمان وقوع باروری در گروه تجربی 1 و 3 کاهش معنی داری نسبت به کنترل مثبت داشت. نتایج سنجش هورمون استروژن نشان دهنده کاهش معنی دار گروه کنترل مثبت نسبت به کنترل منفی بود و در تجربی 1 و 2 افزایش داشت. تعداد فولیکول های اولیه و ثانویه و گراآف در تجربی 2 و 3 افزایش نشان داد (001/0 > p). با توجه به داده ها، تحقیق حاضر نشان داد دوز مناسب رویال ژل با تحقیقات بیشتر می تواند به عنوان محافظت کننده از اثرات جانبی داروی متوتروکسات عمل کرده و موجب بهبود باروری شود.

    کلیدواژگان: متوتروکسات، رویال ژل، تخمدان، موش NMRI
  • حسین باخدا، نعمت الله نعمتی*، طاهره باقرپور صفحات 13-22

    در افراد چاق، سطح بیان اینترلوکین یک بتا بالاتر است، به طوری که میزان بیان اینترلوکین یک بتا با سطح شاخص توده بدنی و توده چربی ارتباط مثبت مستقیمی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثرات اجرای شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب بر بیان ژن اینترلوکین یک بتا در بافت ماهیچه موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب با استفاده از موش های صحرایی نر دو ماهه نژاد ویستار انجام شد تعداد 50 سر موش صحرایی نر دو ماهه پس از دو هفته نگهداری در شرایط کنترل شده به پنج گروه کنترل, رژیم پرچرب، عصاره دارچین و رژیم پرچرب، تمرین هوازی و رژیم پرچرب و تمرین هوازی و عصاره دارچین و رژیم پرچرب تقسیم شدند. عصاره دارچین به میزان 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن و امولسیون غذای پرچرب مازاد بر آب و غذای معمولی جوندگان روزانه به مقدار 5/1 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم از وزن بدن به مدت شش هفته به صورت گاواژ داده شد. گروه تمرین برای پنج روز در هفته و به مدت شش هفته در برنامه تمرین هوازی روی نوارگردان شرکت کردند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین گروه ها (بجز گروه کنترل) با هدف تعیین تفاوت های بین گروهی، با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و بونفرونی مقایسه شدند. میانگین متغیرهای پژوهش در بین هر گروه با گروه کنترل با هدف تعیین تفاوت های درون گروهی، با آزمون آماری تی تک نمونه در سطح معنی داری 05/0 ≥ p  مقایسه شدند. تفاوت متغیر وزن بدن در پس آزمون در بین تمامی گروه ها معنی دار بود. تفاوت میانگین های متغیر اینترلوکین یک بتا در بافت ماهیچه موش های نر تغذیه شده با رژیم غذایی پرچرب پس از شش هفته تمرین هوازی، مصرف عصاره دارچین و غذای پرچرب معنی دار بود.

    کلیدواژگان: ورزش، دارچین، چاقی، رژیم پرچرب، اینترلوکین یک بتا
  • فهیمه پرهیزی، امیر رشیدلمیر*، رامبد خواجه ای، محمدرضا رمضانپور، محسن وظیفه دوست صفحات 23-33

    بیماری های قلبی عروقی به عنوان یکی از اصلی ترین علت های مرگ و میر در دنیا شناخته شده اند. بر اساس اعلام انجمن قلب آمریکا، گسترش بیماری های قلبی عروقی زمینه ی التهابی دارد و التهاب عمومی، نقش محوری در ایجاد آتروسکروز دارد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی - مقاومتی  بر بیان ژن LXR و سطح سرمی TNFα در بیماران  CABG بود. 24 نفر از مردانی که تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفته بودند به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (12 نفر) و کنترل (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی- هوازی را انجام دادند (3 جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی  در حالی که همه آزمودنی ها ناشتا بودند به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تی- استودنت مستقل و همبسته و آزمون شاپیروویلک جهت نرمال کردن داده ها در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج پژوهش حاضرنشان داد گروه تمرین در نتیجه ی هشت هفته تمرینات مقاومتی- هوازی افزایش معنی داری را در بیان MRNA ژن LXR و کاهش در سطح سرمی TNFα در مقایسه با گروه کنترل تجربه کردند. همین تغییرات نیز به صورت درون گروهی در گروه تمرین به صورت پیش آزمون و پس آزمون دیده شد. یافته های این پژوهش نشان داد که هشت هفته برنامه تمرینی ترکیبی هوازی- مقاومتی  به صورت منظم می تواند باعث افزایش بیان ژن LXR و کاهش سطح سرمی TNFα در بیماران CABG شود.

    کلیدواژگان: تمرین هوازی- مقاومتی، بازتوانی قلبی، LXR، TNFα
  • مریم شرفی چیه*، رامین حاجی خانی، جلال صولتی، مریم خسروی صفحات 35-46
    کوآنزیم Q10 یک ترکیب بنزوکینون محلول در چربی آندروژن است که در بیشتر بافت های بدن یافت می شود. کوآنزیم Q10 خاصیت آنتی اکسیدانی قوی دارد و خنثی کننده رادیکال های آزاد است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیرکوآنزیم Q10 به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی و خنثی کننده رادیکال های آزاد بر اختلالات تولیدمثل، رفتارهای جنسی، اضطراب و افسردگی در موش نر است. در این تحقیق از موش های کوچک نر با محدوده وزنی 35-30 گرم استفاده شد. ابتدا حیوانات مورد آزمایش یک دوره تیمار دو هفته ای را گذراندند. به مدت دو هفته موش های نر بالغ با دوزهای 200، 300 و 400 میلی گرم بر کیلوگرم کوآنزیم Q10 تیمار شدند. سپس اثرات تیمار مورد نظر در بخش های فیزیولوژیکی مورد مطالعه و بررسی قرار گرفتند. پس از پایان دوره تیمار، رفتارهای جنسی در موش های گروه کنترل و گروه های تیمار شده به وسیله تست رفتار جنسی ارزیابی شد. سپس سطوح اضطراب و افسردگی در موش های نر بالغ به ترتیب به وسیله دستگاه (EPM) و تست شنای اجباری ارزیابی شد. یافته های حاصل از این مطالعه نشان دادند که تجویز کوآنزیم Q10 به تنهایی اثر معنی داری بر رفتارهای جنسی، افسردگی و اضطراب موش  نر نداشت.
    کلیدواژگان: کوآنزیم Q10، رادیکال آزاد، استرس اکسیداتیو، باروری، افسردگی
  • مریم طالبیان، غلامحسن واعظی*، هومن شجیعی، شهرام شرفی، ویدا حجتی صفحات 47-55
    انزوای اجتماعی در مراحل اولیه ی زندگی می تواند به برخی انواع اختلالات عصبی منجر شود. دوپامین از مهم ترین انتقال دهنده های عصبی است دوپامین یکی از مهم ترین نوروترانسمیترهای مغزی می باشد که نقش های بسیار مهمی در مسیر پاداشی مغز ایفا می کند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر آگونیست سروتونین و اگونیست دوپامین برروی رفتار ترس در رت مدل انزوای اجتماعی می باشد.40 سر موش صحرایی (پس از 23 روزه) انتخاب و برای 6 هفته در قفس های جداگانه با بافرهای پلاستیکی سیاه قرار داده شد. هشت موش در یک گروه، گروه کنترل (اجتماعی) قرار گرفتند و بقیه در قفس های انفرادی قرار گرفتند: یک موش نر در هر قفس. در گروه 1 یا گروه کنترل (اجتماعی) آنها حامل سالین دریافت کردند. گروه 2 فقط در شرایط انزوای اجتماعی قرار گرفتند بدون تزریق هیچ دارویی. و گروه سوم 1-(3-کلروفنیل) پیپیرازین، آگونیست سروتونین دریافت کردند. گروه 4 با تحمل شرایط انزوای اجتماعی آپومرفین (آگونیست دوپامین) را دریافت نمودند.. گروه 5 تواما آپومرفین (آگونیست دوپامین) و 1-(3-کلروفنیل)پیپیرازین (آگونیست سروتونین) را دریافت کردند. نتایج نشان می دهد که زمان ورود به بازوی باز در گروه دریافت کننده آپومرفین به طور قابل توجهی بالاتر از گروه کنترل (اجتماعی) است (001/0 p ≤) زمان ورود به بازوی باز در گروه دریافت کننده 1-(3-کلروفنیل) پیپیرازینبه طور قابل توجهی پایین تر از گروه کنترل(اجتماعی) است. یافته های این مطالعه در شرایط انزوای اجتماعی نشان می دهد که آپومرفینکاهش قابل ملاحظه ای در اضطراب دارد. 1-(3-کلروفنیل) پیپیرازینآگونیست  سروتونین  اثرات تحریک کننده ای شبیه به سروتونین دارد و موجب اضطراب می شود.
    کلیدواژگان: ترس -انزوای اجتماعی- 1-(3-کلرو فنیل پیپیرازین)- آپومرفین
  • زهرا طاهری، شیوا ایرانی*، حمید اسدزاده عقدایی، محمدحسین مدرسی، زهرا نورمحمدی صفحات 57-67

    سرطان روده بزرگ یا کولورکتال (CRC) یکی از شایع ترین بدخیمی های کشنده است که در اثر عوامل محیطی و ژنتیکی ایجاد می گردد. نظر به فراوانی رو به افزایش  CRCدر سراسر جهان و به ویژه در ایران، اهمیت تحقیقات بر روی CRC به طور گسترده تری مشخص می گردد. مطالعه اخیر به منظور شناسایی بیومارکر جدید، بر روی مسیر های ملکولی دخیل در کارسینوژنز سرطان روده، که تشخیص و درمان سرطان را بهبود بخشد، متمرکز شده است. سرطان روده بزرگ حاصل دیسپلازی در زواید اولیه روده که به نام پولیپ شناخته می شوند، ایجاد می گردد، این زواید اولیه از لحاظ مورفولوژیکی و مکانیسم های ملکولی و توانایی ایجاد سرطان روده ناشناخته و متفاوت می باشند. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان ژن CUL3 در پولیپ ها و سرطان کولورکتال می باشد. در این مطالعه مقطعی، 208 نمونه بیوپسی بافتی کولورکتال از جمله 34 نمونه بافت توموری ، 60 ضایعه پیش سرطانی با بافت مجاورشان و 20 نمونه بافت نرمال جمع آوری شد. بیان ژن CUL3 با روش Real time PCR مورد بررسی قرار گرفت. اختلاف معنی داری در میزان بیان mRNA ژن CUL3 بین بافت های پولیپ و نمونه های مجاورشان مشاهده نشد (35/0 = p). نتلیج ما از نظر آماری تفاوت معنی داری در بیان ژن CUL3 بین بافت های توموری و نمونه های نرمال مجاورشان (89/0 = p) و همچنین بین گروه های توموری و پولیپی نشان نداد (48/0 = p). CUL3ممکن است از طریق تحریک تخریب پروتیوزومال سرکوبگرهای مختلف تومورها و یا انکوژن ها نقش مهمی در تنظیم سرطان و پیشرفت CRC ایفا کند. مطالعات بر روی سوبستراهای اثر پذیر توسطCUL3  در سرطان کولورکتال حایز اهمیت است.

    کلیدواژگان: سرطان کولورکتال، پولیپ، CUL3، کولون، رکتوم
  • مهسا ممیز حقیقی*، شیوا نصیرایی مقدم، مهرانگیز صدوقی صفحات 69-82
    دیازینون دسته ای از ارگانوفسفره های آفت کش است که بطور وسیع در کشاورزی استفاده می شود. این ماده سمی از طریق تنفسی، پوستی و گوارشی جذب می شود و بر بافت های مختلف تاثیر می گذارد. بنابراین هدف از این تحقیق بررسی اثرات دیازینون بر هیستومورفومتری هیپوکامپ جنین موش کوچک آزمایشگاهی نژاد Balb/c می باشد. تعداد 25 سر موش کوچک آزمایشگاهی ماده بالغ نژاد c/Balb به 5 گروه 5 تایی تقسیم شدند.گروه شاهد دیازینونی دریافت نکرد. گروه های شم الف و ب، امولسی فایر را به ترتیب به مقدار 52/0 و 2/5 میکرولیتر در واحد حجم (5000 سانتی متر مکعب در دسیکاتور) و گروه های تجربی الف و ب، دیازینون را به ترتیب به مقدار 3/1 و 13 میکرولیتر در واحد حجم، از روز 7 تا 18 بارداری، یک روز در میان بصورت استنشاقی دریافت کردند. در پایان روز 18 بارداری موش ها کشته شده، جنین ها از بدن حیوان خارج گردیده، از نظر ظاهری بررسی شدند. پس از فیکس شدن و پردازش جنین ها، مقاطع 5 میکرونی تحت رنگ آمیزی هماتوکسیلین-ایوزین قرار گرفت و بررسی هیستومورفومتری از هیپوکامپ انجام شد. میانگین ضخامت لایه های مختلف CA1، CA2 و CA3  هیپوکامپ در گروه های تجربی الف و ب کاهش داشت. شمارش میانگین تعداد سلول ها در لایه های مختلف هیپوکامپ و شکنج دندانه ای در گروه تجربی الف و ب افزایش نشان داد. به نظر می رسد که استنشاق دیازینون در مقادیر بالا (دوز 13 میکرولیتر در واحد حجم) در موش باردار می تواند سبب تغییرات هیستومورفومتریک در روند تکامل هیپوکامپ گردد.
    کلیدواژگان: جنین، هیپوکامپ، موش، دیازینون
  • مهناز نسیمی، اسماعیل فتاحی*، سید غلامعلی جورسرایی، مریم غلامی تبار طبری، ابراهیم ذبیحی نیشابوری صفحات 83-97
    رتینوییدها و فاکتور سلول بنیادی نقش مهمی در تکثیر، بقا و تمایز سلول های بنیادی به اسپرم ایفا می کنند. لذا در این مطالعه اثر فاکتور سلول بنیادی و رتینوییدها بر تکثیر و تمایز سلول های اسپرماتوگونی در لوله های اسپرم ساز بیضه رت بالغ مدل آزواسپرمی انسدادی با استفاده از سیستم کشت بافت مورد ارزیابی قرار گرفته است. قطعات بافت بیضه در محیط کشت مکمل با رتینوییدها یا فاکتور سلول بنیادی و یا ترکیبی از هر دو در شرایط دمای 5/34 درجه سانتی گراد و دی اکسید کربن 5 درصد به مدت 25، 30 و 35 روز کشت داده شدند. سپس مقاطع بافتی تهیه شده در زمان های مذکور به وسیله رنگ آمیزی پاس و هماتوکسیلین مورد ارزیابی مورفولوژیکی قرار گرفتند. شمارش سلولی در واحد سطح با استفاده از نرم افزارImageJ  و تجزیه و تحلیل آماری، با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه، ANOVA و آزمون تعقیبی توکی انجام شد. تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت و لایدیگ در روز 25، 30 و 35 کشت و همچنین تعداد سلول اسپرماتید گرد و دراز در روز 35 کشت در بافت بیضه آزواسپرمی انسدادی در مقایسه با گروه های تجربی و کنترل افزایش معنی دار داشتند (001/0>p). بررسی هیستولوژیک بافت بیضه در شرایط مختلف کشت، تغییرات پاتولوژیک را در سلول های سازنده اپی تلیوم نشان داد. رتینوییدها در روز 35 کشت در مقایسه با فاکتورهای دیگر در حفظ و تکثیر رده های سلولی فرایند اسپرماتوژنز نقش موثرتری داشتند. از آنجاییکه این فاکتورها به تنهایی عامل القا تکثیر و تمایز نیستند، بنابراین بهینه سازی محیط کشت جهت دستیابی به اسپرم بالغ پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: رتینوئیدها، فاکتور سلول بنیادی، کشت بافت، آزواسپرمی انسدادی، رت
|
  • Atikeh Amindoost, Mona Farhadi *, Parvin Torabzadeh Pages 1-12
  • Hossein Bakhoda, Nematollah Nemati *, Tahereh Bagherpoor Pages 13-22

    Methotrexate is a chemotherapy drug that is widely used in neoplastic disorders and ectopic pregnancy. In previous research, the toxicity of methotrexate has been reported on the genital tract. The properties of Royal jelly such as impotence improvement, and antioxidant and anticancer function have been reported. Therefore, in the present research, the effect of Royal jelly on ovarian cells in NMRI female mice treated with methotrexate was investigated. In this study, 70 female mice were divided into: negative control (without injection), positive control (received 0.5 mg/kg methotrexate), sham, and three experimental groups (T1, T2, and T3 received methotrexate plus 25, 50 and 100 mg/kg Royal jelly). Intraperitoneal injection was performed for 8 days. After histological processing and staining, the ovarian tissue, primary, secondary and graafian follicles, yellow body, as well the number of generation was investigated. Data were analyzed by Tukey test and one way ANOVA. Results showed there was a significant decrease in the number of generation in positive control, but the number of generation in experimental groups returned to the initial state. Regarding the duration of fertility, there was a significant decrease in the fertility rate in T1 and T3 compared to positive control group. The results of estrogen hormone showed a significant decrease in positive control group compared to negative control and increased significantly in T1 and T2. The number of primary, secondary, and graafian follicles in T 2 and T3 showed a significant increase (P<0.001). According to the present study, it was found that with further investigations, the appropriate dose of Royal jelly could act as a protective agent against the side effects of methotrexate and improve fertility.

    Keywords: Methotrexate, royal jelly, Ovary, NMRI mouse
  • Fahimeh Parhizi, Amir Rashidlamir *, Rambod Khajei, Mohammd Reza Ramzanpour, Mohsen Vazifehdoost Pages 23-33

    Cardiovascular diseases are one of the leading causes of death in the world. According to the American Heart Association, the prevalence of the cardiovascular diseases has an inflammatory basis, and general inflammation plays a central role in the development of atherosclerosis. The purpose of this study was to investigate the effect of eight weeks of aerobic resistance training on LXR gene expression and serum TNFα levels in CABG patients. Twenty-four men who underwent bypass surgery were voluntarily selected and randomly divided into experimental (n=12) and control (n=12) groups. The experimental group performed aerobic resistance training for eight weeks (3 sessions per week) and the control group did not. Blood samples were taken 48 hours before the start of the first training session and also 48 hours after the last training session while all subjects fated. Independent and paired samples Student's t-test and Shapirovilk test were used to normalize the data at a significant level of 0.05. The results of the present study showed that the training group experienced a significant increase in LXR mRNA gene expression and a decrease in serum TNFα levels as a result of eight weeks of aerobic resistance training compared to the control group. The same changes were seen as the within group differences in the pre-test and post-test in the training group. The findings of this study showed that an eight-week combined aerobic and resistance training program could regularly increase the LXR gene expression and decrease serum TNFα levels in CABG patients

    Keywords: Aerobic resistance training, Cardiac rehabilitation, LXR, TNFα
  • Maryam Sharafi Chie *, Ramin Hajikhani, Jalal Solati, Maryam Khosravi Pages 35-46
    Quenzim Q10 (CoQ10) is a benzoquinone compound soluble in androgen lipid found in most tissues of the body. CoQ10 has a potent antioxidant activity and neutralizes free radicals. The aim of this study was to investigate the effect of CoQ10 as a potent antioxidant and free radicals neutralizer on reproductive disorders, sexual behaviors, anxiety, and depression in male rats. In this study, small male rats (weight range of30-35 g) were used. At first, the animals under study passed a two-week treatment period. The adult male rats were treated with doses of 200, 300, 400 mg/kg of CoQ10 for two weeks. Then the effects of the given treatment were studied in the physiologic section. After the end of the treatment period, the sexual behaviors were assessed in the control group and treated groups by sexual behavior test. Then, the anxiety and depression levels in adult male rats were assessed using EPM and forced swimming tests, respectively. The findings of this study showed that the prescription of CoQ10 alone did not have a significant effect on sexual behaviors, depression, and anxiety in male rats.
    Keywords: Quenzim Q10 (CoQ10), Free radical, Oxidative stress, Fertility, Depression
  • Maryam Talebian, Gholamhassan Vaezi *, Hooman Shajiee, Shahram Sharafi, Vida Hojati Pages 47-55
    Social isolation in the early stages of life may lead to some types of neurological disorders. Dopamine is one of the most important brain neurotransmitters playing significant roles in reward pathway in the brain. The present study aimed at determining the impact of serotonin agonist and dopamine agonist on fear behavior in the rats of social isolation model. Forty rats (after the age of 23-day) were selected and kept in separate cages with black plastic buffers for six weeks. Eight rats were assigned to the control (social) group and the rest were placed in individual cages: one male rat per cage. In group 1 or control (social) group, they received saline carrier. Group 2 was only kept under social isolation conditions without any drug injections; and Group 3 received 1-(3-chloropheny) piperazine, serotonin agonist. Tolerating social isolation conditions, Group 4 received dopamine agonist apomorphine. Group 5 received both piperazine (m-cpp) serotonin agonist and dopamine agonist apomorphine. The results show that the time of entry in open arm in the group receiving apomorphine was significantly higher than in the control (social) group (P ≤ 0.001). The time of entry in open arm in the group receiving 1-(3-chlorophenyl) piperazine was significantly lower than in the control (social) group. The findings of the present study in social isolation conditions indicate that apomorphine can significantly decrease anxiety. 1-(3-chlorophenyl) piperazine (m-cpp) serotonin agonist has stimulating effects similar to serotonin, causing anxiety.
    Keywords: fear, Social Isolation, 1-(3-Chlorophenyl)-piperazine, Apomorphine
  • Zahra Taheri, Shiva Irani *, Hamid Asadzadeh Aghdaei, Mohammad Hossein Modarressi, Zahra Noormohammadi Pages 57-67

    The bowel or colorectal cancer (CRC) is one of the most common fatal malignancies caused by environmental and genetic factors. The phenomenal growth in the number of people with CRC worldwide, especially in Iran highlights the importance of research on CRC.The current study focused on molecular pathways involved in the carcinogenesis of colorectal cancer to identify a new diagnostic and therapeutic biomarker for CRC.Colorectal cancer is the consequence of dysplasia in the initial intestinal appendages also known as polyps which are different and unknown in terms of morphology, molecular mechanisms, and the ability to affect intestinal carcinogenesis. In this cross-sectional study, 208 colorectal tissue biopsy specimens, including 34 tumor tissue, , 60 precancerous lesions with  adjacent tissue, as well as 20 normal tissue specimens were collected. CUL3 gene expression was evaluated using real-time PCR method. No significant difference was observed in mRNA expression level of CUL3 between polyp tissues and their normal adjacent samples (p = 0.35).Our results showed a statistically significant difference in CUL3 expression neither between tumor tissues and their adjacent normal samples (p = 0.89) nor among tumor and polyp groups (p = 0.48).CUL3 could play a critical role in regulating carcinogenesis and progression of CRC through stimulating proteasomal degradation of various tumor suppressors or oncogenes. Studies on CUL3-affected substrates in colorectal cancer are of significant importance.

    Keywords: Colorectal cancer, Polyp, CUL3, Colon, Rectum
  • Mahsa Momayez Haghighi *, Shiva Nasiraei Moghadam, Mehrangiz Sadoughi Pages 69-82
    Diazinon is an organophosphorus pesticide that is broadly used in agriculture. This toxic material is absorbed via inhalation, skin contact, or digestion and affects different tissues. The goal of this study was therefore to evaluate the diazinon effect on histomorphometrical changes of hippocampus in the small laboratory Balb/c mouse embryo. Twenty-five adult laboratory female Balb/c mice were equally divided into five groups of 5. The control group received no diazinon. The sham A and B groups received emulsifier at doses of 0/52 and 5.2 microliter in volume unit (5000cm3 in desiccator), respectively, and the experimental groups A and B received inhaled diazinon at doses of 1/3 and 13 microliter in the volume unit, respectively from day 7 until 18 of gestation every other day. The mice were killed on gestation day 18 and the embryos were removed from the animal's body and examined in terms of the appearance. After the embryos were fixed and processed, the 5-micrometer sections were stained using hematoxylin and eosin (H&E) technique and the histomorphometric changes of the hippocampus were investigated. The mean thickness of various hippocampus layers of CA1, CA2, and CA3 decreased in experimental groups A and B. The mean number of cells count in different layers of hippocampus and dentate gyrus increased in experimental groups A and B. Diazinon inhalation at high doses (13 microliters in volume unit) seems to be able to cause histological changes in the evolution process of hippocampus in pregnant mice.
    Keywords: Embryo, Hippocampus, Mice, diazinon
  • Mahnaz Nasimi, Esmaeil Fattahi *, Sayed Gholamali Jorsaraei, Maryam Gholamitabar Tabari, Ebrahim Zabihi Neyshabouri Pages 83-97
    Retinoids and stem cell factor play an important role in the stem cells proliferation, survival, and differentiation into sperm. Therefore, in this study, the effect of stem cell factor and retinoids on the proliferation and differentiation of spermatogonial cells in testis seminiferous tubules of obstructive azoospermia model adult rats was investigated using the tissue culture system. The testicular tissue fragments were cultured in the culture medium supplement with retinoids or stem cell factor, or a combination of both at the temperature of 34.5 °C and 5% CO2 for 25, 30, and 35 days. Then, the stained tissue sections prepared at the mentioned times were evaluated using PAS and hematoxylin staining methods. The cell counting per unit area was done using ImageJ software, and the statistical analysis was performed by one-way ANOVA and Tukey's post hoc test. The number of spermatogonia, spermatocyte, and Leydig cells increased significantly on day 25, 30 and 35 of culture; additionally, the number of round and elongated spermatid increased significantly on day 35 of culture in the testicular tissue of the obstructive azoospermia compared to the experimental and control groups (p < 0.001). Histological examination of testicular tissue in different culture conditions revealed pathological changes in the epithelialmaking cells. Retinoids played a more effective role on day 35 of culture compared to other factors in maintaining and proliferation of cell lines of the spermatogenesis process. As these factors are not alone the cause of proliferation and differentiation induction, therefore optimizing the culture medium is recommended to achieve adult sperm.
    Keywords: Retinoids, Stem Cell Factor, tissue culture, Obstructive Azoospermia, Rat