فهرست مطالب
فصلنامه علوم زیستی ورزشی
پیاپی 45 (تابستان 1399)
- تاریخ انتشار: 1399/07/13
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحات 127-142
هدف از پژوهش حاضر مقایسه پاسخ های تستوسترون، کورتیزول و کراتین کیناز به دو نوع تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بود. به این منظور 36 پسر ژیمناستیک کار 10 تا 14 ساله در یک طرح تحقیق نیمه تجربی شرکت کردند. آزمودنی ها با میانگین وزن 11/8±11/37 کیلوگرم، قد 58/11±16/145 سانتی متر، شاخص توده بدن 77/1±40/17 کیلوگرم بر مترمربع به طور تصادفی به سه گروه کنترل (12=n)، تمرین مقاومتی سنتی (12=n) و تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون (12=n)، تقسیم شدند. تمرین شامل سه حرکت باز شدن زانو، خم شدن آرنج و پرس سینه بود. نمونه های خونی قبل و نیم ساعت بعد از اجرای تمرین گرفته شد. از آزمون آماری تی وابسته برای بررسی نتایج درون گروهی و از آنالیز واریانس یکراهه با آزمون تعقیبی LSD برای بررسی نتایج بین گروهی استفاده شد. نتایج درون گروهی نشان داد که پس از یک وهله فعالیت ورزشی متغیر تستوسترون در هیچ یک از گروه های قدرتی (653/0=n) و انسدادی (107/0=p) معنا دار نشد، لیکن متغیر کورتیزول در هر دو گروه قدرتی (015/0=p) و انسدادی (015/0=p) افزایش معنا دار داشت. همچنین کراتین کیناز تنها در گروه قدرتی (001/0=p) معنا دار شد. نتایج بین گروهی نشان داد در هر دو نوع تمرین در مقادیر تستوسترون و کورتیزول تفاوت معنا داری بین گروه ها وجود نداشت؛ اما در متغیر کراتین کیناز تفاوت معنا دار بود (05/0=p). این مطالعه با پاسخ آنابولیک برابر در دو نوع تمرین و شاخص آسیب کمتر در گروه تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون تا حدودی از سودمندی این نوع از تمرین مقاومتی حمایت می کند.
کلیدواژگان: پسران ژیمناستیک کار، تستوسترون، تمرین مقاومتی سنتی، کراتین کیناز، کورتیزول، محدودیت جریان خون -
صفحات 143-154
هدف از پژوهش حاضر، تاثیر تمرین مقاومتی و انسداد جریان خون بر بیان ژن عامل انتقال دهنده سیگنال و فعال کننده رونویسی (STAT3) و عامل عضله زایی 5 (Myf5) افراد جوان فعال غیرورزشکار است. 20 مرد با دامنه سنی 25 ± 5 سال به صورت تصادفی به دو گروه ده نفره تمرین مقاومتی برون گرا با و بدون انسداد جریان خون (BFR) تقسیم شدند.با استفاده از دستگاه ایزوکنتیک، پروتکل تمرین مقاومتی برون گرا (ECC RET) شامل حدود 70 تکرار در عضلات بازکننده های زانو اجرا شد. انسداد با استفاده از دستگاه فشارسنج بادی ایجاد شد. پس از بی حسی موضعی با تزریق لیدوکایین 1% و نوراپی نفرین از عضله پهن جانبی پای فعال، 48 ساعت قبل و 24 ساعت پس از فعالیت نمونه برداری شد. STAT3 و MyF5 به روش ایمونوهیستوشیمیایی انجام گرفت. بیان ژن STAT3 در نمونه های BFR در گروه پس آزمون نسبت به پیش آزمون 846/3 برابر بیشتر شده بود که این میزان (001/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. همین طور بیان ژن MyF5 در نمونه های BFR در گروه پس آزمون نسبت به پیش آزمون 479/3 برابر بیشتر شده بود که این میزان (005/0=P) تفاوت معناداری را نشان داد. بهره گیری از تمرین مقاومتی برون گرا همراه با انسداد جریان خون از طریق افزایش بیان ژن STAT3 و Myf5 ممکن است سبب حفظ و بهبود توده عضلانی شود.
کلیدواژگان: آسیب عضلانی، رشد عضلانی، سلول های ماهواره ای، هایپرتروفی -
صفحات 155-172شواهد حاکی از آن است که آلودگی هوا در جوامع صنعتی با مرگ ومیر ناشی از بیماری های قلبی تنفسی همراه است، اما اطلاعات اندکی در خصوص تاثیر وضعیت آمادگی بدنی و جنسیت وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر وضعیت آمادگی بدنی و جنسیت بر شاخص های قلبی تنفسی شامل درصد اشباع هموگلوبین از اکسیژن (2SPO)، حاصل ضرب دوگانه (DP) و شاخص های اسپیرومتری (FVC،1FEV، FVC / 1FEVوPEF) متعاقب فعالیت وامانده ساز در هوای آلوده بود. در یک طرح نیمه تجربی، 120 مرد و زن (هشت گروه) 40 تا 55 ساله، به طور تصادفی به چهار گروه تجربی (زن فعال، مرد فعال، زن غیرفعال و مرد غیرفعال) ساکن محیط آلوده و چهار گروه کنترل (زن فعال، مرد فعال، زن غیرفعال و مرد غیرفعال) ساکن محیط غیرآلوده تقسیم و با یکدیگر مقایسه شدند. آنوا دوطرفه نشان داد که آلودگی هوا موجب افزایش 5/29 درصدی DP می شود، درحالی که کاهش شدید FVC، ،1FEV به ترتیب به مقدار 87/16و4/21 درصدی سطوح استراحتی را در پی دارد. در پی انجام فعالیت بدنی، افزایش 31/26 درصدی مقادیر DP در مردان و زنان غیرفعال محیط آلوده در مقایسه با گروه های کنترل رخ می دهد. علاوه بر این، جنسیت نیز به ترتیب افزایش 14/12و63/7 درصدی سطوح استراحتی DPو FVC / 1FEVدر مردان را به دنبال دارد. براساس این یافته ها، قرارگیری در معرض آلودگی هوا بار وارده بر قلب و اکسیژن مصرفی میوکارد را افزایش می دهد و این وضعیت در زنان برجسته تر است. اگرچه، آمادگی بدنی موجب تعدیل این شاخص ها در محیط آلوده می شود، مهارکننده نیست.کلیدواژگان: آلودگی هوا، آمادگی بدنی، اکسیژن مصرفی میوکارد، حوادث قلبی تنفسی
-
صفحات 173-187
اختلال در عملکرد اندوتلیال، نشانگر اولیه بیماری های قلبی و کاهش عملکرد طبیعی عروق خونی است. هدف کلی این مطالعه مقایسه اثر تمرینات مدرسه محور و تناوبی شدید روی miR125a-5p، پروتئین واکنشگر C و نیمرخ لیپیدی نوجوانان دارای اضافه وزن و چاق بود. 45 دانش آموز پسر دارای اضافه وزن و چاق با میانگین سنی 1 ± 14 سال و شاخص توده بدن (kg/m2 17/2±43/26) به شکل داوطلبانه و مساوی به گروه های مدرسه محور، تناوبی شدید و کنترل تقسیم شدند و به مدت 12هفته، هفته ای سه جلسه در تمرینات شرکت داشتند. تغییرات در سطوح miR125a، گردش خون، پروتئین واکنشگرC و نیمرخ لیپیدی قبل و بعد از مداخلات ورزشی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که مقادیر پروتئین واکنشگر C، شاخص توده بدن، WHR، درصد چربی بدن، لیپوپروتئین کم چگال و سطوح تری گلیسرید در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل کاهش وجود داشت (05/0≤p). از سوی دیگر افزایش معنا داری در اوج اکسیژن مصرفی و مقادیر لیپوپروتئین پرچگال آزمودنی ها مشاهده شد (001/0=p)، اما تفاوت بین میانگین های گروه های تجربی در هر دو متغیر معنا دار نبود (15/0=p). همچنین افزایش معنا داری در سطوح miR-125a-5p گروه ها وجود داشت و تفاوت بین گروه های تجربی نیز معنا دار بود (001/0=p). در مجموع به نظر می رسد هر دو شیوه تمرینی سبب بهبود عملکرد اندوتلیال و نیمرخ لیپیدی می شوند، اما تمرینات مدرسه محور در سنین نوجوانی اثربخشی نسبتا بیشتری دارند. بنابراین، با توجه به ماهیت دشوار اجرای تمرینات تناوبی شدید در کودکان چاق، بهره گیری بیشتر از تمرینات مدرسه محور پیشنهاد می شود.
کلیدواژگان: چاقی، مداخلات ورزشی، miR125a-5p، CRP -
صفحات 189-206
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ترتیب تمرینات ترکیبی بر برخی از عوامل آمادگی جسمانی، ظرفیت عملکردی و سطوح سرمی میوستاتین و فولیستاتین زنان یایسه بود. روش بررسی کارآزمایی بالینی بود. 33 زن یایسه 50 تا 60 ساله به طور تصادفی در سه گروه هوازی- مقاومتی (11 نفر)، مقاومتی- هوازی (10 نفر) و گروه کنترل (12 نفر) قرار گرفتند. تمرین در مدت 8 هفته و 4 جلسه در هفته انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از روش آماری آنوا با اندازه های تکراری استفاده شد. نتایج نشان داد غلظت میوستاتین، فولیستاتین، شاخص توده بدن بین سه گروه تفاوت معنا داری نداشت (05/0>p). درصد کاهش شاخص توده بدنی در گروه هوازی- مقاومتی بیشتر و درصد کاهش میوستاتین و فولیستاتین در گروه مقاومتی- هوازی بیشتر بود، ولی معنا دار نبود. بین دو گروه تمرین و کنترل در قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه تفاوت معنا داری وجود داشت (05/0>p). در هر دو نوع ترتیب تمرین افزایش معنا داری در قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه مشاهده شد (05/0>p) و درصد تغییرات قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه در گروه مقاومتی- هوازی بیشتر بود، ولی معنا دار نبود. براساس یافته ها می توان گفت در متغیرهای پژوهش تفاوت معنا داری بین ترتیب های متفاوت تمرین ترکیبی وجود ندارد و زنان یایسه می توانند از هر دو نوع ترتیب به منظور افزایش قدرت و استقامت عضلانی بالاتنه و جلوگیری از افزایش میوستاتین و تحلیل عضلانی استفاده کنند.
کلیدواژگان: ترتیب تمرینات، تمرینات ترکیبی، فولیستاتین، میوستاتین، یائسگی -
صفحات 207-222
عوامل خطرزایی قلبی عروقی مکانیسم مهمی در بروز دیابت نوع دو و بیماری های قلبی-عروقی است، ازاین رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین هوازی و مکمل اسپیرولینا بر برخی عوامل خطرزایی قلبی عروقی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو دارای اضافه وزن بود. در این مطالعه نیمه تجربی تعداد 28 نفر از زنان دیابتی نوع دو و دارای اضافه وزن با میانگین سن 7/7±5/49 سال به صورت تصادفی در گروه های هوازی+اسپیرولینا، هوازی+دارونما، اسپیرولینا و دارونما قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی شامل 6 هفته (هر هفته 3 جلسه) با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه انجام گرفت. گروه های دریافت کننده مکمل، روزانه سه کپسول 500 میلی گرمی اسپیرولینا قبل از هر وعده غذایی به مدت 6 هفته دریافت کردند. نمونه های خونی طی شرایط ناشتایی در مراحل پیش و پس آزمون جمع آوری شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس عاملی (4×2) و آزمون تی وابسته با سطح معناداری (05/0 ≤p) با استفاده از نرم افزار SPSS صورت گرفت. نتایج پژوهش کاهش کلسترول، LDL و VLDL در گروه های تمرین-اسپیرولینا، اسپیرولینا از مرحله پیش آزمون به پس آزمون نشان داد و کاهش LDL/HDLو CHOLS/HDL صرفا در گروه تمرین-اسپیرولینا مشاهده شد(به ترتیب (009/0=p) و(007/0=p))، همچنین HDL صرفا در گروه تمرین-اسپیرولینا افزایش معنا داری نشان داد (007/0=p). همچنین تفاوت معنادار بین گروهی در هیچ یک از متغیر ها بین گروه های تحقیق مشاهده نشد. در مجموع یافته های پژوهش حاضر نشان داد که تمرین هوازی و مکمل اسپیرولینا تا حدودی می تواند سبب بهبود فاکتورهای نیم رخ لیپیدی شود. به عبارتی تمرین به عنوان عامل اصلی به همراه مکمل دهی اسپیرولینا توانسته است تاثیر بهتری بر بهبود عوامل خطرزایی قلبی عروقی در افراد دیابتی داشته باشد.
کلیدواژگان: اسپیرولینا، تمرین هوازی، دیابت نوع دو، زنان، نیمرخ لیپیدی -
صفحات 223-233افزایش ترشح عوامل رشدی و متابولیکی به وسیله تمرینات هایپوکسی نشان داده شده، این در حالی است که عملکرد عضلانی به عنوان عامل اثرگذار اجرای ورزشی مورد توجه قرار نگرفته است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 4 هفته تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی بر هایپرتروفی و عملکرد عضله دوسر بازویی مردان سالم بود. 16 مرد جوان سالم به صورت تصادفی در دو گروه تمرین مقاومتی در شرایط هایپوکسی (فشار سهمی اکسیژن 13 درصد: 8 نفر) و نورموکسی (فشار سهمی اکسیژن 20 درصد: 8 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرینی برای هردو گروه به مدت 4هفته شامل 3 جلسه تمرین (60 درصد یک تکرار بیشینه تا واماندگی، سه ست و یک دقیقه استراحت) حرکت جلوبازو ایستاده هالتر در هفته با 48 ساعت ریکاوری پس از تمرین انجام گرفت. قدرت به وسیله یک تکرار بیشینه، هایپرتروفی با استفاده از معادله بورش و عملکرد عضلانی به وسیله دستگاه آیزوکینتیک قبل و بعد از 4 هفته تمرین ارزیابی شد. در مقایسه دو گروه با هم تفاوت های آماری معناداری برای قدرت و شاخص خستگی مشاهده شد (05/0≥P). ولی دیگر عوامل شامل درصد چربی دوسر بازویی، هایپرتروفی، گشتاور مفصل آرنج در انقباض درون گرا و برون گرا، کل کار انجام گرفته عضله دوسر بازویی در انقباض درون گرا و برون گرا، نسبت فعالیت عضلات موافق به مخالف تفاوت معناداری نداشتند (05/0≤P). به نظر می رسد 4هفته تمرین مقاومتی هایپوکسی با بهبود معنادار قدرت و شاخص خستگی همراه می شود و این در حالی است که هایپرتروفی و شاخص های عملکرد عضلانی با درنظر گرفتن حجم تمرین کمتر در شرایط هایپوکسی تغییرات مشابهی را نشان دادند.کلیدواژگان: تمرینات مقاومتی، شرایط هایپوکسیک، عملکرد عضلانی، هایپرتروفی
-
صفحات 235-247
تمرینات تناوبی شدید و محدودیت جریان خون سبب ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی زیادی در ورزشکاران می شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 4 هفته تمرینات تناوبی شدید همراه با محدودیت جریان خون بر آمادگی قلبی عروقی و سایتوکاین های التهابی اینترلوکین-6 و اینترلوکین-17 در دانشجویان مرد جوان فعال بود. 18 دانشجوی فعال شهر تهران با دامنه سنی 20 تا 30 سال به صورت نمونه گیری در دسترس به سه گروه 1. تمرین به همراه محدودیت جریان خون، 2. تمرین و 3. محدودیت جریان خون تقسیم شدند. آزمودنی ها تمرین به همراه محدودیت جریان خون را به مدت 4 هفته و 3جلسه در هفته اجرا کردند. نمونه های خونی، پیش و پس از آزمون به صورت ناشتا گرفته شد. براساس نتایج تمرینات ورزشی به همراه محدودیت جریان خون سبب ایجاد تغییرات معناداری در مقدار Vo2max یا vVo2max در گروه های پژوهش نشده است. با توجه به نتایج، آزمون های آماری در مورد میزان اینترلوکین 6 و اینترلوکین 17 در حالت استراحت بین گروه ها متفاوت بود. میزان این دو شاخص در گروه تمرین با دو گروه تفاوت معناداری را نشان داد (05/0>P). IL-6 در گروه تمرین به تنهایی، کاهش یافته و میزان IL-17 افزایش داشته است. کاهش میزان سایتوکاین التهابی IL-6 در حالت استراحت در گروه تمرین می تواند نشان دهنده کاهش نسبی میزان استرس در این گروه باشد. از سوی دیگر، کاهش مقادیر اینترلوکین-17 در گروه های محدودیت جریان خون را شاید بتوان به ضعف نسبی سیستم ایمنی و افت عملکرد سلول های T کمکی 17 در این گروه ها نسبت داد.
کلیدواژگان: تمرین اینتروال شدید، حداکثر اکسیژن مصرفی، سایتوکاین، محدودیت جریان خون
-
Pages 127-142
The purpose of this study was to compare the responses of testosterone, cortisol and creatine kinase in two types of resistance training with and without blood flow restriction. For this purpose, 36 adolescent gymnast boys aged 10 to 14 years participated in a quasi-experimental research design. The subjects (weight 37.11 ± 8.11 kg, height 145.16 ± 11.58 cm, body mass index 17.40 ± 1.77 kg/m2) were randomly divided into three groups; control (n=12), traditional resistance training (n=12), and resistance exercise with blood flow restriction (n=12), respectively. Training protocol includes three motions included leg extension, elbow flexion and bench press. The results of intergroup showed that a variable testosterone after acute exercise in traditional resistance training groups (p=0.653) and resistance exercise with blood flow restriction (p=0.107), was not significant. But changing of cortisol in both groups, traditional resistance training groups (p=0.015) and resistance exercise with blood flow restriction (p=0.015), was significant. creatine kinase increased significantly only in traditional resistance training group (p=0.001). The results showed that in both of them protocol, there was no significant difference between groups in levels of testosterone and cortisol, but in varying creatine kinase was significantly different (p=0.05).
Keywords: Traditional resistance training, restriction of blood flow, Testosterone, Cortisol, adolescent boy’s gymnast -
Pages 143-154Introduction
The aim of the present study, the effects of resistance training on gene expression and blocking blood flow signal transfer agent and activator of transcription (STAT3) and muscle-forming factor 5 (Myf5) is non-active young people.
MethodsThe study population consisted of 20 active non-athletic young men aged 25 ± 5 years who were randomly assigned to two groups of ten eccentric resistance exercise with and without blood flow restriction (BFR). Using isokinetic, eccentric resistance exercise protocol (ECC RET) containing about 70 repetitions eccentric resistance exercise on knee extensor muscles was performed. For occlusion of blood flow using the air pressure gauge with width of 5 cm. The STAT3 and MyF5 measured by immunohistochemistry.
FindingsThe expression of STAT3 gene in the samples compared to pre-test and post-test BFR group was 3.846 times the amount (p = 0.001) showed a significant difference, and gene expression in samples BFR MyF5 in the group after the test the pre-test was 3.479 times the amount (p = 0.005) showed a significant difference.
ResultsThe use of eccentric resistance exercise combined with occlusion of blood flow through the increased expression of STAT3 gene and MyF5 can help maintain and improve muscle mass.
Keywords: muscle damage, Muscle growth, hypertrophy, satellite cells -
Pages 155-172Although evidence suggests that air pollution in industrial societies is associated with mortality following cardiovascular disease, there are few evidences showing the effects of physical fitness and gender. The aim of this study was to determine the effect of physical fitness status and gender on cardiorespiratory indexes such as the percentage of hemoglobin saturation of oxygen (SPO2), double product (DP) and spirometric indexes (FVC, FEV1, FEV1/FVC and PEF) during exhaustive exercise in an air polluted area. In a semi-experimental design, 120 males and females aged 40-55 years old were randomly divided into 8 groups and compared with one another; 4 experimental groups (active women, active men, inactive women and inactive men) living in an air polluted region and 4 control groups (active women, active men, inactive women and inactive men) living in a clean air area. Two-way Anova shows that air pollution causes a 29.5% increase in DP, while acutely decreases FVC, FEV1 by 16.87% and 21.4% at resting status respectively. Compared to the control groups, a 26.31% increase at DP level happens in inactive men and women who live in an air polluted area. In addition, gender also increases the male resting levels of DP and FEV1/FVC ratio by 12.14% and 7.63%, respectively. Based on these findings, the air pollution exposure increases the burden on the heart and the amount of myocardial oxygen consumption. Likewise, this situation is more prominent in women. However, physical fitness modifies these indices in the air polluted environment, but it does not inhibit it.Keywords: Air pollution, cardiorespiratory events, myocardial oxygen consumption, physical fitness
-
Pages 173-187
Endothelial dysfunction is an early risk factors of cardiovascular disease, and loss of normal homeostatic function in the blood vessels. This aim of this study was to compare the effect of two types school-based and high intensity interval training on circulating miR125a-5p, C-reactive protein and lipid profile of children with overweight and obesity. Forty Five overweight and obese adolescents (14±1year) with average body mass index (26.43±2.17kg/m2) were voluntarily divided into three equally school-based; High intensity interval training and control groups. Subjects participated in a 12 weeks and three sessions per week exercise interventions. Changes in miR125a-5p, C-reactive protein and lipid profile of subjects measured before and after exercise interventions. Findings revealed that C-reactive protein levels, body mass index, WHR, body fat percentage, low-density lipoprotein, and Triglycerides of experimental subjects decreased compared to control group (p
Keywords: Exercise Interventions, CRP, has-miR125a-5p, Obesity -
Pages 189-206
Purpose of the present study was to examine the influence of CT order on Myostatin and Follistatin serum levels, physical fitness and functional capacity in postmenopausal females. Methodology was Clinical Trial. 33 postmenopausal women (age50 to 60 years) were randomly assigned into three groups: Aerobic -Resistance training (A+R; n=11), Resistance- Aerobic training (R+A; n=10) or Control group (C; n=12). Training interventions were performed for 8-week, 4 times a week. Statistical analysis (RM-ANOVA) was used to analyze the data. The outcomes of the study showed that there was no significant difference in (BMI) and Myostatin and Follistatin between the three groups (p> 0.05). The percentage of reduction in the BMI was higher in (A+R) group and the percentage of reduction in the Myostatin and Follistatin was higher in (R+A) group but was not significant. There was a significant difference between groups Compared to the control group in body upper muscular strength and endurance (p <0.05). There was a significant increase in muscular strength and endurance in both training groups (p <0.05) but there was not a significant difference between exercise orders. The percentage of reduction in the body upper muscular strength and endurance was higher in (R+A) group but was not significant. In Results It seems that there was no significant difference between the different orders in the mentioned variable and postmenopausal women can use both exercise orders in order to increasing upper body strength and endurance and Prevent to increase Myostatin and muscle loss.
Keywords: concurrent training, exercise order, Follistatin, Myostatin, postmenopausal women -
Pages 207-222Introduction
the purpose of this study was to investigate the effect of aerobic exercise and spirulina supplement use on the levels of lipid profiles in patients with type 2 diabetes with overweight.
MethodologyIn this semi-experimental study, 28 women with type 2 diabetes and overweight were randomly assigned in groups of aerobic training+Spirulina, aerobic+placebo, Spirulina and placebo. The aerobic training program included 6 weeks with intensity of 60-72% of the maximum heart rate. The groups receiving supplementation, daily received three capsules 500 mg of spirulina before each meal . Blood samples were collected in the pre and posttest phases. Data analysis was performed using one way ANOVA and t-test with significant level (P ≤ 0.05) Using SPSS software.
ResultsSerum levels of triglyceride and HDL-c in aerobic + spirulina, aerobic and spirulina groups from the pre-test to post-test phase decreased and increased significantly, respectively. Serum levels of cholesterol and LDL-c in aerobic + spirulina and spirulina groups decreased (p≤0.05). But these values were not significantly altered in the training group (p≥0.05). Also, there was a significant difference in serum levels of triglyceride and LDL-c in aerobic+ spirulina and spirulina groups with control group. There was a significant difference between HDL-c levels in all three experimental groups (p≤0.05).
ConclusionThe results of lipid profiling showed that aerobic exercise and spirulina supplementation had a positive effect on the lipid profiles of women with overweight type 2 diabetes.
Keywords: aerobic exercise, Spirulina, lipid profile, type II diabetic, Women -
Pages 223-233Increased secretion of growth and metabolic factors has been shown by hypoxic exercise, while muscle function has not been considered as an effective factor in exercise performance. This study aimed to investigate the effect of four weeks of resistance training in hypoxic conditions on biceps muscle function, strength and hypertrophy of healthy men.Methods16 healthy men were randomly assigned to two groups of the hypoxic resistance training (13% oxygen pressure) and the normoxic resistance training (18% oxygen pressure). The training program for both groups lasted four weeks resistance training, including three sessions (60% of 1RM, three sets and one minute of rest) of standing curls biceps with 48 hours recovery. Strength by 1RM, hypertrophy Buresh formula and muscle functions by the isokinetic system was assessed before and after 4 weeks of exercise.ResultsIn comparing the two groups, a significant statistical improvement was observed for strength and the fatigue index (P≤0.05). Other factors, including biceps fat percent, hypertrophy, concentric and eccentric elbow peak torque, total work and ratio of agonist/antagonist activity did not show a significant difference (P≥0.05).ConclusionIt seems that four weeks of hypoxia resistance training is associated with a significant improvement in strength and fatigue index, However, hypertrophy and muscle function indices showed similar changes in both hypoxia and normoxia groups considering less exercise volume in hypoxia conditions.Keywords: hypertrophy, hypoxic condition, muscle function, resistance training
-
Pages 235-247
Regarding the effects of high-intensity interval training and blood flow restriction on physiological indices, especially in athletes. The purpose of this study was to investigate the effect of four weeks of high-intensity interval training and blood flow restriction on cardiovascular fitness and inflammatory cytokines of interleukin-6 and interleukin-17 in active male students. 18 active Tehran students aged 20 to 30 years old were randomly divided into three groups: 1- training and blood flow restriction, 2- training and 3-blood flow restriction. The subjects performed four weeks and three sessions per week in high-intensity interval training and blood flow restriction groups. Blood samples were taken at the fasting time before and after the test. Repeated analysis of variances and t-test were used to analyze the data. Based on our results high-intensity interval training and blood flow restriction did not significantly change the Vo2max or vVo2max in the groups. According to the results of interleukin-6 and interleukin-17 levels were significantly different between groups. These indices were higher in HIIT group compared to two other groups (P
Keywords: Blood flow restriction, cytokine, high-intensity interval training, maximal oxygen consumption
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.