فهرست مطالب
مجله جراحی استخوان و مفاصل ایران
سال هفدهم شماره 4 (پیاپی 67، پاییز 1398)
- تاریخ انتشار: 1398/07/09
- تعداد عناوین: 6
-
-
صفحات 129-132
در آخرین سال‌های قرن نوزدهم، نسل دوم و سوم مدیرعامل‌های راه‌آهن، دلباخته خود و ماشین‌هایشان بودند. تمام اندیشه و ذهنیات آنان به راه‌آهن اختصاص داشت، اما کار حمل و نقل مردم و کالاها منحصر به راه‌آهن باقی نماند. آن مدیران نتوانستند وضع موجود خود را به چالش بکشند. بنابراین، هیچ نقشی در صنایع بزرگ و سودآور بعدی، یعنی صنعت خودرو و صنعت حمل و نقل هوایی پیدا نکردند...» «نوآوری در پزشکی اکنون حتی با سرعت بیشتری به پیش می‌تازد. پیتر دنسن (Peter Densen) در دانشگاه آیووا (Iowa)، که زمان دو برابر شدن دانش پزشکی در سال 1950 را 50 سال برآورد کرده بود، همین زمان را در سال 1980، 7 سال و در سال 2010 ، 5/3 سال تخمین زده است. در سال 2020، دو برابر شدن دانش پزشکی فقط 2/0 سال، یعنی فقط 73 روز برآورد می‌شود...» «به نظر متناقض می‌آید، اما در طول تاریخ، این بدبینان بوده‌اند که به پیشرفت و نوآوری کمک کرده‌اند. افراد شکاک، به اسناد و شواهد نیاز دارند، پس در برابر پذیرش وضع موجود یا ایده‌های جدیدی که هنوز تایید نشده‌اند، مقاومت می‌کنند. «شک و تردید» در مورد باورهای جدید و آزمایش آنها برای اطمینان یافتن و همچنین قرار دادن باورهای جدید در معرض بررسی سیستماتیک و جستجو برای یافتن اسناد و شواهد تجربی برای رسیدن به حقیقت لازم است...» (بخش‌هایی از سخنرانی دکتر جیمز روش «James Roach»، استاد جراحی ارتوپدی دانشگاه یوتا) با تجربه‌ای که دارم، سخنران مهمان سه وظیفه دارد، سخنانش باید کمی جالب باشد، خودش کمی شوخ باشد و سوم این که سخنرانی‌اش طولانی نباشد. امیدوارم به این اهداف برسم. می‌خواهم در مورد نوآوری‌های حاصل از شک‌گرایی صحبت کنم. در حقیقت خودم هیچ افشاگری و ادعای نوآوری نداشته‌ام، اما همیشه به نوآوری‌های دنیای تجارت توجه و علاقه نشان داده‌ام. نوآوری‌هایی که باعث افزایش موفقیت یک شرکت نسبت به دیگری می‌شود. کاملا مشخص است که در تجارت، درجا زدن در یک وضعیت، شرکت‌ها را از بین می‌برد. اغلب، شرکت‌هایی باقی می‌مانند که وضع موجود را به چالش می‌کشند، محصولات خود را بهبود می‌بخشند یا حتی صنایع جدیدی را توسعه می‌دهند
-
صفحات 133-141اهداف
هدف ما دراین مقاله تعیین میزان شیوع و بروز بیماری، گسترش آن و عوامل پیش آگهی جهت ازسرگیری رشد در غضروف رشد، پس از برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی است.
روش ها:
ما به صورت گذشته نگر،پرونده تمام بیماران تحت درمان برداشتن ناحیه بسته شده غضروف رشد (تیغه استخوانی) اندام تحتانی را که بین سال های 1981 تا 2017 انجام شده است بررسی کردیم. تمام تصاویر رادیوگرافی قبل از عمل تا زمان قطع رشد در غضروف رشد بیمار، جراحی بعدی یا بلوغ اسکلتی را نیز در نظر داشتیم و بازنگری و بررسی کردیم.
نتایج89 بیمار معیارهای ورود به مطالعه را داشتند که در آنها 26 مورد استخوان دیستال فمور، 49 مورد استخوان پروگزیمال تیبیا (شامل 40 مورد بلانت نوزادی) و 14 مورد دیستال تیبیا ثبت شده بود. بعد از جراحی برداشتن نوار استخوانی غضروف رشد، 37 مورد (41%) حداقل دو سال از رشد نرمال برخوردار بودند («موفقیت آمیز»)، 13 مورد (15%) کمتر از دو سال رشد داشتند («نسبتا موفقیت آمیز») و 39 مورد (44%) رشدی نشان ندادند («ناموفق»). 56% از گروه های «موفق» و گروه «بهبود جزیی» در مقایسه با 100% از گروه «شکست خورده» نیاز به جراحی های بعدی داشتند. استفاده از متیل متاکریلات (کرانیوپلاست TM) به عنوان ماده جایگزین، نسبت به چربی به دست آمده از بدن شخص، برتری داشت (01/0p <). نوع آناتومیک تیغه استخوانی (محیطی، مرکزی، خطی)، غضروف رشد آسیب دیده، سن بیمار و علت آن، تاثیری درپیش آگهی نداشتند.
نتیجه گیری:
تقریبا 40% از بیماران پس از برداشتن تیغه استخوانی غضروف رشد جزیی (partial)، از سرگیری مفید رشد را نشان دادند. به استثنای ماده جایگزین، سایر متغیرها، تاثیری درپیش آگهی نداشتند. این نتایج باید هنگام تعیین ضروری بودن عمل جراحی برداشتن تیغه استخوانی غضروف رشد در هر کدام از بیماران در نظر گرفته شود. بازسازی تصویربرداری پیشرفته سه بعدی قبل از عمل، تایید عکس رادیوگرافی تهیه شده از برداشتن کامل تیغه استخوانی غضروف رشد، استفاده از نشانگرها برای تشخیص و پی گیری رشد استخوان و انجام رادیوگرافی دوره ای تا زمان قطع رشد یا بلوغ باید در یک برنامه درمانی استاندارد گنجانده شود.
کلیدواژگان: توقف رشد غضروف رشد، تیغه استخوانی، نوار فیزیال، فیزیولیز، اپیفیزیولیز -
صفحات 142-152مقدمه
در حدود 80 درصد از مردم در زندگی خود درد کمر را تجربه می کنند. گرچه خیلی از بیماران درد کمری مرتبط با دژنراسیون دیسک دارند، ولی روند دقیق دژنراسیون همچنان نامشخص است. بیماری دژنراسیون دیسک یک سوم جمعیت جوان جهان را درگیر کرده است. در طول دژنراسیون، دیسک دستخوش تغییرات مورفولوژی و بیوشیمیایی می شود که در نتیجه آن هیدراسیون بافت، نفوذپذیری و در نهایت ظرفیت تحمل بار دیسک تغییر می کند. به همین دلیل، مدل اجزای محدود که به منظور مطالعه ارتباط بین باربرداری مکرر و دژنراسیون دیسک طراحی می شود، باید قادر به تحلیل درست در برابر بارگذاری های پیچیده شناخته شده در in-vivo باشد. هدف از این مطالعه ساخت و بروزرسانی مدل های اجزای محدود با خواص پروالاستیک بود تا از این طریق بتوان بارگذاری های مختلف شبه استاتیکی را با ارایه مدل شخصی سازی شده در افراد مختلف بررسی کرد و در مطالعات کلینیکی به منظور شبیه سازی رفتار بیومکانیکی روزانه جهت تشخیص و درمان دقیق تر مورد استفاده قرار داد.
روش انجام کار:
در این مطالعه سه حالت مختلف از مدلسازی های موجود اجزای محدود از جمله روش تقارن محوری، مدل پارامتری و مدل دقیق با خواص مکانیکی پروالاستیک شبیه سازی و نتایج آن با آزمایش های تجربی in-vivo مقایسه شد. به منظور اعتبارسنجی مدل های ساخته شده، نتایج سه آزمایش مختلف شبه استاتیکی خزشی صورت گرفته، از جمله خزش کوتاه مدت، بلند مدت و خزش تحت فعالیت های منظم روزانه ارایه شده است.
نتایجنتایج حاصل نشان دهنده پیش بینی تغییرات قد و جابه جایی محوری ستون فقرات و فشار میان دیسکی مرکز نوکلیوس است.
نتیجه گیری:
کلیه نتایج مطرح شده بیانگر آن بود که مدل های ارایه شده در رفتار شبه استاتیکی پیش بینی های قابل قبولی ارایه کرده و اعتبار کافی جهت بررسی در سایر آزمون های شبه استاتیکی داشته اند. از این رو می توان در بررسی نتایج حاصل در فعالیت های کلینیکی در تعیین روند دژنراسیون دیسک بین مهره ای گامی رو به جلو برداشت.
کلیدواژگان: دیسک بین مهره ای، آنالیز اجزاء محدود، پروالاستیک، خزش، ریکاوری، تورم، مدل شخصی سازی شده، بیومکانیک ستون فقرات -
صفحات 153-158مقدمه
فیوژن (پیوند) ستون فقرات یک روش جراحی برای درمان بیماری های دژنراتیو ستون فقرات است. ما اثر پیوند استخوان آغشته به اسید زولدرونیک (ZA) را در فیوژن ستون فقرات مطالعه کردیم.
مواد و روش ها:
60 بیمار مبتلا به بیماری دژنراتیو که در لیست جراحی فیوژن ستون فقرات قرار گرفته بودند به طور تصادفی به 2 گروه مساوی تقسیم شدند، گروهی که گرافت استخوانی موضعی و گروهی که گرافت استخوان موضعی آغشته به اسید زولدرونیک را دریافت می کنند. این بیماران با استفاده از مقیاس آنالوگ بصری (VAS)، پرسشنامه اوسوستری ناتوانی عملکردی کمر و رادیوگرافی تشکیل پل استخوان در طول 12 ماه مورد مطالعه قرار گرفتند.
نتایجاین مطالعه با 57 بیمار انجام شد: 27 بیمار در «گروه کنترل» و 30 بیمار در «گروه مورد مطالعه» قرار گرفتند. بعد از گذشت 12 ماه، نمره VAS در گروه مورد مطالعه به طور معنی داری در مقایسه با گروه کنترل کمتر بود (p value: 0.00). در مورد نمره پرسشنامه ناتوانی عملکردی کمر (ODI)، میانگین این نمره در «گروه مورد مطالعه» نسبت به «گروه کنترل» به طور معنی داری کاهش یافته بود (p value = 0.006). نمرات رادیوگرافی پل استخوانی A یا B در 12 ماه بعد از عمل در گروهی که اسید زولدرونیک دریافت کرده بودند غالبا از گروه کنترل بیشتر بود (p value=0.00).
نتیجه گیری:
این مطالعه نشان می دهد که افزودن اسید زولدرونیک به گرافت استخوان در فیوژن ستون فقرات افراد مسن، میزان فیوژن را افزایش می دهد و با نتیجه بالینی و عملکردی بهتری همراه است.
کلیدواژگان: پوکی استخوان، اسید زولدرونیک، ستون فقرات، کمر، فیوژن (پیوند) -
صفحات 159-162هدف
هدف از این مطالعه بررسی شیوع هپاتیت B (HBV)، هپاتیت C (HCV) و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) در یک مرکز ترومای بزرگ در شمال شرق ایران است.
روش ها:
در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 27252 بیمار که از ماه مارس 2012 تا مارس 2017، به صورت متوالی در بیمارستان ویژه تروما در مشهد بستری شده بودند و برای جراحات ناشی از آسیب دیدگی خود نیاز به عمل جراحی داشتند، از نظر حضور آنتی ژن سطح هپاتیت B (HBsAg)، ضد HCV Ab و ضد HIV Ab بررسی شدند.
نتایجدر 926 بیمار حداقل یکی از آزمایش های سرولوژیک مثبت بود که نشانگر بروز 3/3 درصد میزان مثبت بودن در جمعیت مورد مطالعه است. HBsAg به ترتیب در 523 بیمار (9/1 درصد)، HCV Ab در 388 بیمار (4/1 درصد) و HIV Ab در 15 بیمار (05/0 درصد) مثبت بود. 19 بیمار (06/0درصد) به طور همزمان توسط بیش از یک ویروس آلوده شده بودند.
نتیجهنتایج این تحقیق نشان می دهد که شیوع سرمی عوامل بیماری از طریق خون در بیماران تروما به ویژه HCV و HIV بیشتر از جمعیت عمومی است و تاکید می شود که کارکنان مراقبت های بهداشتی در مراکز تروما باید به طور دقیق مطابق با اقدامات احتیاطی استاندارد عمل کنند تا از انتقال ویروس جلوگیری شود.
کلیدواژگان: ویروس هپاتیت B، ویروس هپاتیت C، ویروس نقص سیستم ایمنی بدن، تروما -
صفحات 163-168مقدمه
استفاده از اتوگرافت همسترینگ جهت بازسازی پارگی رباط صلیبی قدامی زانو، با توجه به نتایج مطلوبی مانند کم کردن موربیدیتی و بهبود روش های فیکساسیون افزایش یافته است. قطر گرافت نهایی در کاهش احتمال پارگی مجدد موثر است. پارامترهای سن، جنسیت، قد، وزن، شاخص توده بدنی(BMI) و اندازه دور ران، به عنوان فاکتورهای پیش بینی کننده قطر نهایی، در مطالعات مختلف گزارش شده اند؛ اما اجماعی قوی بر سر این موضوع وجود ندارد. همچنین، بررسی های رادیولوژیک بر پایه ام آر آی نیاز به ابزار مخصوص دارد. در این پژوهش پیش بینی قطر تاندون سمی تاندینوسوس پیش از عمل جراحی، در مقایسه با قطر محصول نهایی در حین عمل جراحی، توسط ام آر آی مورد آزمایش قرار گرفت.
روش انجام کار:
بیماران بالغ با پارگی رباط صلیبی قدامی ثابت شده توسط ام آر آی با حداقل کیفیت 5/1 تسلا و تست های مثبت معاینه بالینی که از اردیبهشت ماه 1396 تا شهریور 1397، به یک درمانگاه آموزشی ارتوپدی مراجعه کرده و کاندید استفاده از اتوگرافت برای بازسازی رباط صلیبی قدامی بودند وارد این مطالعه آینده نگر مقطعی شدند. تصاویر ام آر آی بیماران به نرم افزار Infinite وارد شد و با تعیین سطح مفصلی در نمای کرونال و آنگاه تبدیل آن به نمای اگزیال و سپس اندازه گیری دو فاصله پروگزیمال تر و دو فاصله دیستال تر از سطح مفصل، ماکزیمم قطر تاندون سمی تاندینوسوس به دست آمد. قطر گرافت سمی تاندینوسوس حین جراحی و نیز قطر گرافت نهایی، اندازه گیری و ثبت شد. از نرم افزار Statistical Package for the Social Sciences (SPSS) ویرایش 22، برای تحلیل داده ها و یافتن همبستگی های احتمالی استفاده شد.
نتایج20 بیمار مرد بالغ، با میانگین سنی 28 سال بررسی شدند. در 4 مورد طول گرافت سمی تاندینوسوس بیشتر از 34 سانتی متر بود که قطر گرافت های چهار لا بزرگتر یا مساوی 9 میلی متر بود. در همه این موارد قطر گرافت سمی تاندینوسوس بیشتر از 6/4 میلی متر در دو فاصله دیستال به مفصل بود. در 16 مورد دیگر، تاندون گراسیلیس نیز برداشته شد. قطر تاندون سمی تاندینوسوس در دو فاصله دیستال تر از سطح مفصل، مساوی یا بیشتراز 4/3 میلی متر بود و با قطر گرافت نهایی مساوی یا بیشتر از 8 میلی متر همبستگی داشت.
نتیجه گیری:
روش اندازه گیری پیشنهاد شده می تواند گزینه ای قابل اتکا برای جراحان ارتوپد جهت پیش بینی قطر محصول نهایی پیش از عمل باشد.
کلیدواژگان: بازسازی رباط صلیبی قدامی، اتوگرافت، تاندون همسترینگ، ام آر آی
-
Pages 133-141PURPOSE
We sought to determine the incidence, extent, and prognostic factors for physeal growth resumption after partial physeal bar resection.
METHODSWe performed a retrospective chart review of all patients treated between 1981-2017 by lower extremity physeal bar resection. All radiographic images were reviewed from preoperatively until cessation of affected physeal growth, subsequent surgery, or skeletal maturity.
RESULTSEighty-nine patients met inclusion criteria (26 distal femora, 49 proximal tibiae (including 40 infantile Blount patients), 14 distal tibiae). Thirty-seven (42%) had at least two years’ normal growth (defined as “successful”), 13 (15%) showed less than two years’ growth (“partial”), and 39 (44%) had no growth (“failure”) after resection surgery. 56% of the “successful” and “partial” groups required subsequent surgery compared to 100% of the “failure” group. The use of methylmethacrylate (CranioplasticTM) as interpositional material was superior to autologous fat (p <0.01). Anatomic type of bar (peripheral, central, linear), physis affected, patient age, and etiology were not prognostic.
CONCLUSIONSApproximately 40% of patients demonstrated useful resumption of growth after partial physeal bar resection. With the exception of interpositional material, other demographic variables were not prognostic. These results should be considered when determining whether physeal bar resection surgery is warranted in individual patients. Advanced 3-D imaging reconstruction preoperatively, imaging confirmation of complete bar resection, markers to detect and monitor growth, and periodic radiographic follow up until cessation of growth or maturity should be incorporated in a standardized treatment regimen. LEVEL OF EVIDENCE: Level 3
KEY WORDS: Physeal Arrest, Physeal Bar, Bony Bridge, Physiolysis, EpiphysiolysisKeywords: Physeal Arrest, Physeal Bar, Bony Bridge, Physiolysis, Epiphysiolysis -
Pages 142-152Background
About 80% of the population will experience back pain in their lifetime; however, although many patients have low back pain associated with disc degeneration, the exact course of degeneration is still unclear. The disc degeneration disorder has affected one-third of the worldchr('39')s young population. During degeneration, the disc undergoes morphological and biochemical changes, which in turn alter the tissue hydration, permeability, and ultimately the load-bearing capacity of the disc. Therefore, the finite element model, designed to study the relationship between frequent loading and disk degeneration, must be able to analyze the complex loading in the in-vivo conditions. The aim of this study was to construct and update models of finite element components with the prolastic properties so that different quasi-static loads could be investigated by presenting a personalized model in different individuals and applied in clinical studies to simulate the daily biomechanical behavior for accurate diagnosis and treatment.
MethodThis study simulated three different modes of finite element modeling, including axial symmetry method, parametric model and precision model with poroelastic mechanical properties and its results were compared with experimental in-vivo experiments.
ResultsTo validate the constructed models, the results of three different quasi-static creep experiments were performed, including short-term creep, long-term creep and creep under regular daily activities, the results of which predicted changes. The results predicted height changes, axial displacement of the spine and the intradiscal pressure of the nucleus.
ConclusionAll the proposed results indicated that the models presented in quasi-statistic behavior predicted acceptable results and have sufficient validity to be examined in other quasi-statistic experiments. Therefore, it is possible to take a step forward in examining the results of clinical activities in determining the process of intervertebral disc degeneration.
-
Pages 153-158Background
Spinal fusion is a surgical method to treat degenerative diseases of the spine. We studied the effect of bone graft soaked with zolendronic acid (ZA) on spinal fusion.
Method60 patients with degenerative disease, scheduled for spinal fusion were randomly divided into 2 equal groups, receiving either local bone graft or local bone graft plus topical zoledronic acid. The cases were studied with visual analogue scale (VAS), Oswestry low back disability questionnaire, and radiographic bone bridge formation with a 12-months follow-up.
Results57 patients completed the study: 27 patients in “control group” and 30 patients in “case group”. VAS Score was significantly lower in case group in comparison with control one after 12 months (P value:0.00).In the point of Oswestry low back disability questionnaire score(ODI)score the mean score was decreased significantly in “case group” in comparison with “control group”(P value =0.006). Radiographic grades A or B bone bridging was more frequently observed in Zoledronic acid group at 12 months post-operation compared with the control group (p value=0.00).
ConclusionThis study demonstrates that addition of Zolendronic Acid to bone grafting in the spinal fusion of elderly people increases the fusion rate and is associated with better clinical and functional outcome.
Keywords: Osteoporesis, zolendronic acid, spine, lumbar, fusion -
Pages 159-162Background
The aim of this study was to investigate the prevalence of Hepatitis B(HBV),Hepatitis C( HCV),and Human immunodeficiency virus(HIV)in a large trauma center in northeast of Iran.
MethodsIn a descriptive cross sectional study, 27252 consecutive patients admitted in a trauma hospital in Mashhad, Iran during March 2012 to March 2017 who required surgery for their traumatic injuries were screened for the presence of Hepatitis B surface antigen (HBsAg), anti HCV Ab and anti HIV Ab.
ResultsIn 926 patients at least one of the serologic tests was positive, showing an incidence of 3.3% seropositivity among study population. HBsAg was positive in 523 patients (1.9%), HCV Ab in 388 (1.4%) and HIV Ab in 15 patients (0.05%) respectively. 19 patients (0.06%) were simultaneously infected by more than one virus.
ConclusionThe results of this study demonstrate that seroprevalence of blood born-pathogens among trauma patients, especially HCV and HIV, are higher than general population and it emphasized that health care workers in trauma centers must adhere to standard precautions to prevent viral transmission.
Keywords: Hepatitis BVirus, Hepatitis CVirus, Human Immunodeficiency Virus, Trauma -
Pages 163-168Background
The use of autograft hamstring tendons for ACL reconstruction has increased due to measurable outcomes such as decreased donor site morbidity and improved fixation methods. Final graft diameter is effective in reducing the chance of graft re-tearing. Anthropometric parameters such as age, gender, height, weight, Body Mass Index (BMI) and thigh circumferencehave been reported to be of predictive value in a variety of studies but there is poor consensus agreement. MRI based radiologic assessments also needs radiologic workstation and special software. This study investigated the relationship between pre-operative semitendinosus tendon diameter measured by MRI and intra-operative final graftconstruct diameter.
MethodsAdult patientsconfirmed to have anterior cruciate ligament(ACL)rupture by positive physical test and 1.5 Tesla quality magnetic resonance imaging(MRI),who were candidates for autograft ACL reconstruction entered the study. Those with previous history of ACL surgery or candidates for allograft or bone patellar bone graft reconstruction were excluded. The MRI images of the patients were uploaded into Infinitesoftware. Joint level was determined first in coronal plane and then by using cross linking option the axial joint level was defined. Using cursor and ruler tools the maximum diameters of semitendinosus tendon was measured at the joint line,and two spaces (SPs) proximal and distal to it. Semitendinosus and final graft construct diameters were measured intraoperatively.SPSS software was used to analyze the data to find possible correlations.
ResultsTheSemitendinosustendon graft diameter over 3.4 millimeters at two spaces distal to joint line on axial MRI cut well correlated to intra-operative final graft construct diameterof over 8 millimeters.
ConclusionThe proposed measurement techniqueis a reliable option to assist the surgeonsfor pre-operative prediction of graft size in hamstring autograft reconstruction.
Keywords: Anterior Cruciate Ligament Reconstruction–Autograft-Hamstring Tendon- Magnetic Resonance Imaging
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.