نشریه علوم ورزش
پیاپی 26 (تابستان 1396)

هدف از این پژوهش بررسی ارتباط بین سندروم پیش از قاعدگی با میزان فعالیت بدنی، توان هوازی و توان بی هوازی در دانش آموزان دختر بود. به این منظور تعداد 367 نفراز دانش آموزان دختر دبیرستانی منطقه5 شهر تهران به طور تصادفی انتخاب شدند و از میان آنان 40 نفر که بالاترین نمره سندروم پیش از قاعدگی را بدست آورده و دارای تمام شرایط لازم برای شرکت در پژوهش بودند به عنوان آزمودنی انتخاب شدند. در این پژوهش میزان فعالیت بدنی توسط پرسشنامه فعالیت بدنی بک و سندروم پیش از قاعدگی براساس پرسشنامه خود گزارشی مربوط به آن مورد ارزیابی قرار گرفت. سنجش توان هوازی با استفاده از آزمون زیر بیشینه یک مایل دویدن و آزمون رست انجام گرفت. از ضریب همبستگی پیرسون جهت بررسی همبستگی بین متغیرها استفاده شد. نتایج به دست آمده ارتباط منفی و معنی داری بین سندروم پیش از قاعدگی با میزان فعالیت بدنی(86/0 -r = و05/0<p) و توان هوازی (71/0– r = و 05/0<p) را نشان داد. با توجه به یافته های این مطالعه به نظر میرسد، فعالیت بدنی منظم به ویژه فعالیتهای هوازی میتواند در کاهش علایم سندروم پیش از قاعدگی اثر گذار باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین رشد اجتماعی با سطح خودمدیریتی و میزان پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیات علمی دانشگاه بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی و جامعه آماری کلیه اعضای هیات علمی علوم پزشکی اصفهان در سال تحصیلی 93 -1392 که تعداد آنها 670 نفر و حجم نمونه شامل 226 نفر که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای متناسب با جامعه آماری اعضای هیات علمی مرد و زن انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه 15 سوالی رشد اجتماعی لاک (2007) پرسشنامه 15 سوالی سطح مهارتهای خودمدیریتی مانز(2009)و پرسشنامه 40 سوالی میزان پایبندی به فعالیت بدنی پروچسکا (1992) بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری t تک متغیره، تحلیل رگرسیون، ضریب همبستگی و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که با توجه به این که میانگینهای حاصله از میانگین فرضی(3) بزرگتر و t حاصله نیز از مقدار بحرانی جدول(96/1) بزرگتر بود. در نتیجه اعضای هیات علمی علوم پزشکی اصفهان از رشد اجتماعی، سطح مهارتهای خودمدیریتی، و پایبندی به فعالیت بدنی مناسبی برخوردار بودند.39.0=r مشاهده شده در سطح 05/0 > p همبستگی مثبت و معناداری را بین رشد اجتماعی و سطح مهارتهای خودمدیریتی اعضای هیات علمی علوم پزشکی اصفهان نشان داد. 40.0=r مشاهده شده در سطح 05/0 > p همبستگی مثبت و معناداری را بین رشد اجتماعی و پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیات علمی علوم پزشکی اصفهان نشان داد.42.0=r مشاهده شده در سطح 05/0 > p همبستگی مثبت و معناداری را بین خودمدیریتی و پایبندی به فعالیت بدنی اعضای هیات علمی علوم پزشکی اصفهان نشان داد.

 شواهد جدید نشان میدهد که 1-VCAM با تعدادی از عوامل خطر قلبی عروقی مانند پرفشار خونی ارتباط دارد و مقادیر بالای 1-PAI اندوتلیالی باعث کاهش فیبرینولیز و ترومبوز میشود. از اینرو هدف از تحقیق حاضر اثر هشت هفته تمرین تناوبی بر 1-VCAM و 1-PAI ،زنان چاق بود.20 زن چاق (میانگین سن 31/3±85/41 سال، نمایه توده بدنی 65/3±45/27 کیلوگرم بر مترمربع، درصد چربی 45/3±45/35 درصد و وزن 4/5±55/75 کیلوگرم) به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. 13 آزمودنی در گروه تمرین تناوبی (سه اینتروال سرعتی 10 ثانیه با تناوبهای استراحتی 30 ثانیه بین اینتروالها و به دنبال آن سه تناوب سرعتی 30 ثانیه ای با تناوبهای استراحتی 90 ثانیه و افزایش بار) و 10 آزمودنی نیز به عنوان گروه کنترل مورد استفاده قرار گرفتند. نمونه های خون آزمودنی در حالت ناشتا جمعآوری و به منظور بررسی تغییرات سطوح پلاسمایی 1-VCAM و 1-PAI در قبل و پس از 8 هفته تمرین مورداستفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که سطوح پلاسمایی 1-VCAM و 1-PAI در گروه تمرین تناوبی به طور معناداری کاهش یافت (05/0 ≥ P).همچنین نمایه توده بدنی، نسبت دور کمر به دور لگن، توان هوازی و درصد چربی نیز در گروه تجربی به طور معنی داری کاهش داشت (05/0 ≥ P). به طورکلی تمرین تناوبی باعث کاهش 1-VCAM و 1-PAI میشود که احتمالا این تغییر میتواند ناشی از کاهش وزن و تغییرات ایجادشده در ترکیب بدن زنان چاق باشد.

 هدف از تحقیق حاضر بررسی ارتباط سوء رفتار مربیان با اثربخشی و رضایت مندی کشتی گیران نخبه استان البرز میباشد. این پژوهش از نوع تحقیقات پیمایشی است که در زیر مجموعه تحقیقات توصیفی جای دارد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی کشتی گیران نخبه استان البرز در رده سنی جوانان و بزرگسالان در سال 1393 به تعداد 140 نفر بود. حجم نمونه پژوهش حاضر بصورت تمام شمار برابر با 140 نفر بوده است، ابزارهای گردآوری برای این تحقیق شامل سه پرسشنامه: بررسی سوء رفتار مربی (بلوری زاده، 1392) پرسشنامه اقتباسی اثربخشی ادراک شده ورزشکاران از مربیگری CES (فلتز و همکاران، 1999) و پرسشنامه رضایتمندی ورزشکاران (محدث، 1388) میباشد. با استفاده از روش آلفای کرونباخ میزان پایایی آنها به ترتیب 91.0 ،99.0 و 93.0 ،محاسبه گردید. از آمار توصیفی برای خلاصه کردن و طبقه بندی داده های خام و محاسبه میانگین، فراوانی، انحراف معیار و رسم نمودارها و جداول استفاده شده است. به منظور تعیین چگونگی توزیع داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و از آزمون رگرسیون گام به گام برای درک رابطه سوء رفتار مربیان (متغیر پیش بین) و دو متغیر اثربخشی مربیگری و رضایت مندی ورزشکاران به عنوان متغیر ملاک و برای تعیین ارتباطها از روش آماری ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که: بین سوء رفتار مربی که در مجموع دارای چهار زیر شاخص سوء رفتار عاطفی، سوء رفتار بدنی، سوء رفتار جنسی و بی توجهی مربی، با اثربخشی مربیگری و رضایت مندی ورزشکاران همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد.

هدف از انجام پژوهش حاضر مطالعه اثر هشت هفته مصرف چای سبز همراه با تمرین هوازی تناوبی بر سطوح پلاسمایی نیمرخ چربی و مقاومت انسولینی زنان غیرفعال بود. در یک مطالعه نیمه تجربی، 24 زن چاق غیرفعال (سن 9/1±4/32 سال و شاخص توده بدنی 4/1±3/32 کیلوگرم بر مترمربع) به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان به طور تصادفی به دو گروه مساوی مصرف چای سبز و ترکیب تمرین تناوبی و مصرف چای سبز تقسیم شدند. مکمل چای سبز روزانه سه عدد چای سبز کیسه ای محتوی 2 گرم چای خشک و در سه وعده غذایی مصرف شد. تمرین هوازی تناوبی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب انجام شد.قبل و پس از هشت هفته مداخله، از کلیه آزمودنیها در حالت 12 ساعت ناشتایی (10 میلی لیتر) خونگیری به عمل آمد. ارزیابی نیمرخ چربی، انسولین و گلوکز با استفاده از کیتهای تجاری معتبر و به روش الایزا انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون هایĤماری تی مستقل و تی زوجی تجزیه و تحلیل شد (05/0<p). به دنبال 8 هفته مداخله تمرین و مکمل در مقادیر وزن بدن (048/0=p) و شاخص توده (HDL ،LDL (0001/0=p مقادیر همچنین. شد مشاهده معناداری کاهش(p=0/015) بدن .داد نشان معناداری بهبود(p=0/003) انسولینی مقاومت شاخص نیز و(TC (0001/0=p) ،(001/0=p به نظر میرسد انجام تمرینات هوازی تناوبی به همراه مصرف چای سبز میتواند موجب بهبود مقاومت انسولینی، نیمرخ چربی و به دنبال آن کاهش خطر بروز مشکلات قلبی عروقی گردد.

عامل اصلی باخت تیمه ای بازنده در زمینهای ورزشی از دید مربیان، تماشاگران و بازیکنان، داوران هستند. هدف از این تحقیق ارتباط ویژگیهای شخصیتی با خودکنترلی داوران لیگ برتر فوتبال مردان ایران میباشد. این تحقیق؛ توصیفی- همبستگی بوده و با توجه به نوع تحقیق بصورت میدانی انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه داوران لیگ برتر فوتبال مردان ایران که تعداد آنها 75 نفر بوده است(75=N). روش نمونه گیری به صورت تمام شمار غیرتصادفی هدفمند بود که کلیه جامعه به صورت نمونه انتخاب گردید.ابزار پژوهش شامل سه پرسشنامه: پرسشنامه ی متغیرهای دموگرافیکی(سن، سطح تحصیلات و تجربه)، پرسشنامه شخصیت آیزنک(1968) با پایایی84/0=α و دیگری پرسشنامه خودکنترلی پرفسور تانجنی و همکاران(2004) با پایایی 89/0=α که براساس مقیاس پنج ارزشی لیکرت میباشند. داده ها به وسیله آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن و رگرسیون در سطح معنی داری 05.0≤p آنالیز شدند. نتایج نشان داد که خودکنترلی داوران لیگ برتر فوتبال مردان ایران با ویژگی شخصیتی برونگرایی، تجربه داوری و میزان تحصیلات آنها ارتباط مثبت و معنادار و با ویژگی شخصیتی درونگرایی ارتباط منفی و معنادار و نیز با سن رابطه ای نداشت. بنابر برونداد منتج از این تحقیق؛ هرچه که داوران لیگ برتر فوتبال دارای ویژگی شخصیتی برونگرایی، تجربه بیشتر و تحصیلات بالاتر باشند میتوانند در داوری مسابقات فوتبال از خودکنترلی بیشتری برخوردار باشند.