نشریه جراحی ایران
سال بیست و هشتم شماره 1 (بهار و تابستان 1399)

کم خونی حاد در بیماران سوختگی شدید یک اتفاق شایع است. اغلب این بیماران در طول درمان سوختگی حاد نیازمند دریافت خون هستند. انتقال خون ممکن است با عواض جدی در این بیماران همراه شود. در انتقال خون در بیماران سوختگی شدید باید آستانه بهینه ای را در نظر گرفت که با کمترین عارضه همراه بوده و اثرات سوء بر عاقبت بیماری نداشته باشد. در طول سال های اخیر چند کارآزمایی بالینی در مورد مقایسه دو استراتژی انتقال خون آزادانه (9 تا 10 گرم در دسی لیتر) و محدود شده سطح هموگلوبین (7 تا 8گرم در دسی لیتر) در بیماران سوختگی شدید انجام شده است. طبق نتایج این مطالعات کاربرد استراتژی انتقال خون محدود شده در مقایسه با انتقال خون آزادانه در بیماران سوختگی شدید، میزان مرگ، مدت اقامت بیمارستانی، طول بستری در بخش مراقبت های و میزان شیوع عفونت خون را افزایش نداده است و سبب کاهش تعداد دفعات دریافت خون و در نتیجه کاهش احتمال عوارض ناشی از آن و هزینه ها خواهد شد.

تعیین وجود چسبندگی پلور توسط ویدیو توراکوسکوپی می تواند مشکل یا غیرممکن باشد. هدف از این مطالعه بررسی ارزش سونوگرافی قفسه سینه قبل از توراکوتومی در تعیین چسبندگی های پلور است.

42 بیمار تحت توراکوتومی، طی سال های 89-88 با سونوگرافی قفسه سینه ارزیابی شدند. این بیماران قبل از عمل تحت بررسی سونوگرافی قفسه سینه با استفاده از پروب خطی 7 مگاهرتز اولتراسوند در 7 نقطه از قفسه سینه قرار گرفتند. سپس حرکت و لغزندگی پلور احشایی اندازه گیری شد. کلیه اطلاعات، توسط برنامه آماری 12 SPSS و سپس حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و صحت تشخیصی محاسبه گردیدند و دامنه اطمینان 95 درصد برای شاخص های تشخیصی گزارش گردید.

در قسمت فوقانی قفسه سینه، حساسیت سونوگرافی 63%، ویژگی 66%، ارزش اخباری منفی 77%، ارزش اخباری مثبت 50% و صحت تشخیصی آن 65% بود. برای قسمت تحتانی قفسه سینه، حساسیت سونوگرافی 81%، ویژگی 59%، ارزش اخباری منفی 89%، ارزش اخباری مثبت 44% و صحت تشخیصی آن 65% بود.

سونوگرافی قفسه سینه ار ارزش تشخیصی متوسطی در تعیین محل چسبندگی های پلور برخوردار است. از یافته های بدست آمده سونوگرافی قفسه سینه قبل از عمل می توان برای کارگذاری تروکار و تعیین نیاز به عمل باز در پیشگیری از آسیب احشایی و تسهیلات ویدیو توراکوسکوپی دارای اهمیت است.

هر سال هزاران نفر عمل جراحی زیبایی انجام می دهند و محبوبیت این نوع جراحی در سال های اخیر رشد چشمگیری داشته است. ممکن است هوش هیجانی در تقاضای عمل جراحی زیبایی نقش موثری داشته باشد. لذا هدف از این مطالعه بررسی روایی و پایایی پرسشنامه هوش هیجانی گلمن در مراجعه کنندگان به کلینیک زیبایی است تا با بهبود این پرسشنامه متناسب با جامعه هدف، بتوان به ارتباط هوش هیجانی با تمایل به انجام عمل جراحی زیبایی پی برد.

مطالعه توصیفی - تحلیلی حاضر بر روی 700 نفر از متقاضیان جراحی زیبایی مراجعه کننده به مرکز درمانی حضرت فاطمه تهران در سال 1397 انجام شد. پس تکمیل پرسشنامه 33 سوالی هوش هیجانی گلمن توسط نمونه ها، پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از تحلیل عامل تاییدی به روش حداقل مجذورات وزن دار قطری بررسی شد. برای انجام تجزیه و تحلیل های آماری از نرم افزار R 3.6.3 و از بسته Lavaan 0.6-5 استفاده شد.

نتایج نشان داد که نیکویی برازش مدل تحلیل عاملی تاییدی قابل قبول نبود و 9 سوال، واریانس مولفه های هوش هیجانی را به شکل معنی دار تبیین نکرده بودند. با حذف آن 9 سوال، نیکویی برازش مدل بهبود پیدا کرد و پایایی کل پرسشنامه از 84/0 به 87/0 افزایش یافت.

برخی از سوالات در تبیین واریانس مشترک مولفه ها نقش موثری نداشتند که یا باید اصلاح شوند و یا از پرسشنامه حذف شوند. استفاده از ابزار نامناسب می تواند نتایج گمراه کننده ای داشته باشد. لذا توصیه می شود از تعدیل یافته پرسشنامه هوش هیجانی گلمن که در جامعه مورد مطالعه هنجاریابی شده است، استفاده شود.

درمان یبوست شامل تغییرات رژیم غذایی، استفاده از داروها، تنقیه از مقعد، روان درمانی، رفتار درمانی، و در نهایت جراحی می باشد. مطالعه حاضر میزان موفقیت درمان جراحی را در کودکان با یبوست ایدیوپاتیک مزمن مقاوم به درمان طبی را بررسی می کند.

نمونه آماری شامل 16 بیمار (8 دختر و 8 پسر) از همه کودکانی که با یبوست ایدیوپاتیک مزمن مقاوم به درمان طبی، به بیمارستان طالقانی مراجعه کردند بود، و تحت عمل جراحی میکتومی و کولکتومی قرار گرفتند. پژوهش از نوع آزمون و مدل سازی تحلیلی بود. داده ها وارد نرم افزار آماری 18 SPSS شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز رگرسیون چندگانه و آنالیز واریانس چند متغیره استفاده و سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

در کل 16 بیمار وارد مطالعه شدند نیمی از بیماران دختر، نیمی از بیماران پسر با میانگین سنی 29/2 ± 96/3 سال بود. نتایج نشان داد در 13 بیمار (25/81 درصد)، بعد از عمل جراحی علایم کاملا برطرف شد. در 14 بیمار (5/87 درصد)، میزان مصرف ملین کاهش یافت، در 1 بیمار (25/6 درصد)، نیاز به مصرف ملین کاملا برطرف شد، در 1 بیمار (25/6 درصد)، میزان مصرف ملین، نسبت به قبل از عمل جراحی تغییری نیافت. در همه بیماران تعداد دفعات اجابت مزاج افزایش یافت. نتایج آنالیز رگرسیون چندگانه نشان داد بین جنس، مدت ابتلا و سن بیمار کمتر از 5 سال و سن ابتلا کمتر از 5 سال و میزان موفقیت درمان جراحی رابطه معنی داری وجود داشت.

به طور کلی نتایج نشان می دهد که درمان جراحی در یبوست ایدیوپاتیک مزمن مقاوم به درمان طبی تعداد دفعات اجابت مزاج را افزایش می دهد و نیاز به مصرف ملین و عارضه Soiling را نیز بر طرف می نماید.

ناباروری باعث می شود تا ابعاد سلامت زنان را تحت تاثیر قرار دهد و در این میان سلامت معنوی و سلامت روانی در زنان نابارور می تواند بسیار مهم باشد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه سلامت معنوی با اضطراب، افسردگی و تنظیم شناختی هیجان در زنان نابارور پس از انجام روش های جراحی کمک باروری بود.

مطالعه حاضر از نوع توصیفی تحلیلی بوده که به صورت مقطعی انجام شد. جامعه آماری تحقیق شامل زنان نابارور مراجعه کننده به بیمارستان های شیراز بود که از بین آنها 247 نفر، بر اساس معیارهای ورود به مطالعه بصورت تخصیص تصادفی در تحقیق شرکت کردند. در این تحقیق از پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (1983)، هیجان گارنفسکی (2001)، اضطراب و افسردگی بک (1961) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های آماری توصیفی شامل میانگین (انحراف معیار) و فراوانی (درصد) در قالب جدول و نمودار و آزمون های آماری همبستگی اسپیرمن استفاده شد. در آنالیز داده ها در سطح (5%) معنی داری از نرم افزار SPSS نسخه 23 استفاده شد.

نتایج نشان داد که اضطراب (r = o.126, P = -0.001)، افسردگی(r = o.261, P = -0.001) ، سرزنش خود(r = 0.119, P = -0.01) و سرزنش دیگران (r = 0184, P = -0.001) با سلامت معنوی رابطه معکوس و معناداری داشت. به بیان دیگر هرچه سلامت معنوی خانم نابارور بالاتر بود، قدرت تطابق با اعمال جراحی که برای کمک باروری لازم می گردد، در وی بیشتر بود و همچنین از مکانیسم سرزنش خود یا دیگران به میزان کمتری استفاده می نمود.

سلامت معنوی می تواند کمک کند تا وضعیت روحی زنان نابارور بهبود و هیجانات منفی آنان کاهش پیدا کند و در سایه این سلامت معنوی می توان قدرت سازگاری با مشکلات مرتبط با ناباروری و اعمال جراحی کمک ناباروری را تضمین نمود.

تمایل به زیبا بودن و برتری ظاهری از قرن ها رواج داشته است. تایید فرهنگ جامعه بر زیبایی در زنان و دختران، به مرور موجب نگرانی و اهمیت در ظاهر شده، تا جایی که افراد در سنین مختلف با صرف هزینه های مالی زیاد و پیامدهای ناخوشایند جسمی و روانی، متقاضی جراحی زیبایی می شوند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی علل گرایش زنان و دختران به جراحی زیبایی صورت انجام شد.

پژوهش حاضر به روش پدیدارشناختی تفسیری انجام شد. جامعه مورد مطالعه دختران و زنان شهر زنجان بودند که جراحی زیبایی صورت انجام داده اند. نمونه بررسی شده 15 نفر از جامعه مورد نظر بودند که بر اساس روش نمونه گیری هدفمند و گلوله برفی انتخاب شدند و مصاحبه نیمه ساختار یافته با این افراد انجام شد. داده های کیفی گردآوری، ثبت، کدگذاری و در قالب مضمون های اصلی و فرعی طبقه بندی شدند. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کلایزی استفاده شد.

تحلیل تجارب مشارکت کنندگان مصاحبه ها مشخص کرد که مضمون عوامل درون فردی با زیر مضامین خودپنداره بدنی منفی، اضطراب اجتماعی، برتری جویی، اعتماد به نفس پایین، پیری هراسی و نگاه زیبایی شناسانه به بدن، مضمون عوامل خانوادگی با زیر مضامین کسب رضایت همسر و ترس از مقایسه شدن با زنان زیبا توسط همسر و مضمون عوامل اجتماعی با زیر مضامین فشار اجتماعی، نشان دادن هویت طبقاتی، تبلیغات رسانه ای، الگوگیری از دوستان، همنوایی گروهی، مدگرایی در انجام عمل جراحی زیبایی صورت تاثیر گذار بوده اند.

بر اساس نتایج حاصله پیشنهاد می شود زنان و دختران قبل از جراحی زیبایی صورت مورد ارزیابی روان شناختی قرار گرفته و برای آنها مداخله های آموزشی- درمانی برای افزایش اعتماد به نفس، کاهش خودپنداره منفی، اضطراب اجتماعی و پیری هراسی، بهبود روابط بین فردی و زناشویی، تغییر در نگرش و باورها برای کاهش نفوذ رسانه ها و فشارهای اجتماعی و مد گرایی انجام گردد.

در جوامع امروزی به دلیل تاکید بیش از حد بر زیبایی، توجه به ظاهر بدنی خصوصا در زنان شکل افراطی به خود گرفته است؛ به طوری که هر ساله صدها هزار نفر به طور خودخواسته اقدام به جراحی زیبایی می کنند. گرایش به جراحی زیبایی در زنان می تواند از متغیرهای روانشناختی مختلفی تاثیر پذیرفته و بر آنها اثر بگذارد؛ به گونه ای که حالت روانی متقاضیان عمل جراحی، یا به بیان دیگر، وضعیت عاطفی آنان پیش از عمل جراحی به یک موضوع بسیار مهم در حوزه روانشناسی تبدیل شده است. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی مدل علی روابط میان حمایت اجتماعی ادراک شده و عاطفه مثبت و منفی با توجه به نقش واسطه خودارزیابی های درونی در زنان متقاضی جراحی زیبایی انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه توصیفی با طرح همبستگی بود. جامعه آماری شامل زنان متقاضی جراحی زیبایی بود که در 6 ماه نخست سال 1398 به بیمارستان حضرت فاطمه (س) شهر تهران مراجعه کردند. نمونه پژوهش نیز شامل 200 نفر از این زنان متقاضی بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای سنجش، از مقیاس عاطفه مثبت و منفی (واتسون، کلارک و تلگن، 1988)، مقیاس حمایت اجتماعی ادراک شده (زیمت و همکارانش، 1988) و مقیاس خودارزیابی های درونی (جاج و همکارانش، 1997) استفاده شد. داده ها با روش تحلیل مسیر در نرم افزار لیزرل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

حمایت اجتماعی ادراک شده بر خودارزیابی های درونی تنها در ارتباط با زیرمقیاس های حرمت خود (27/0=β)، خودکارآمدی عمومی (24/0=β) و منبع کنترل (22/0=β) اثر مستقیم و مثبت داشت (01/0>P)؛ با این وجود، اثر مستقیم آن بر روان رنجورخویی (05/0- =β) معنادار نبود. حرمت خود بر عاطفه مثبت اثری مثبت داشت (46/0=β، 01/0 > P)؛ اما بر عاطفه منفی اثرگذار نبود (14/0- =β). خودکارآمدی عمومی بر عاطفه مثبت (31/0=β) و منفی (23/0- =β) نیز اثر مستقیم داشت (01/0> P). منبع کنترل تنها بر عاطفه منفی زنان اثر مستقیم داشت (19/0- =β، 05/0> P) و روان رنجورخویی به طور مستقیم بر هر دو نوع عواطف مثبت (37/0- =β) و منفی (62/0=β) تاثیر داشت (01/0> P). حمایت اجتماعی ادراک شده به واسطه خودارزیابی های درونی بر عاطفه مثبت (25/0 =β) و منفی (17/0- =β) اثر غیرمستقیم داشت (01/0> P).

نظر به معنادار شدن اثرات غیرمستقیم، یافته ها از نقش میانجی مهم خودارزیابی های درونی حکایت دارد. دریافت حمایت اجتماعی می تواند منجر به فعال شدن خودارزیابی های درونی شده و به نوبه خود باعث کاهش عاطفه منفی و بهبود عاطفه مثبت می گردد. این امر به ویژه در خصوص زنانی که قصد جراحی زیبایی دارند، حایز نکات با اهمیتی است.

تشخیص، بررسی و پیگیری خونریزی ساب آراکنویید (تحت عنکبوتیه) همراه با آنژیوگرافی منفی همواره مورد مناقشه در مجامع علمی جراحی اعصاب می باشد. ترکیب مختلفی از بررسی مجدد و زمان مناسب با استفاده از مدالیته های [Computed Tomography Angiogram (CTA)] و [Digital Subtraction Angiography (DSA)] در دستورالعمل ها ذکر شده است. خونریزی تحت عنکبوتیه با منشاء نخاعی غیرشایع بوده و به علت مخفی ماندن علایم نخاعی در زمینه افت هشیاری و سایر نشانه های خونریزی تحت عنکبوتیه از طریق شرح حال و معاینه فیزیکی در اکثر موارد به سختی قابل تشخیص است. در اینجا، ما موردی از خونریزی تحت عنکبوتیه را معرفی می کنیم که به دنبال آنژیوگرافی منفی و بهبودی ترخیص شده است. این بیمار در پیگیری های انجام شده با علایم نخاعی حاد تحت جراحی اورژانس قرار گرفته و همانژیوبلاستوم نخاع توراسیک تشخیص نهایی بوده است.

از مجموعه کشفیات بارز قرن نوزدهم که تاثیر قابل توجهی بر تکامل جراحی گذاشت، می توان به تحقیقات ویلهلم رونتگن (1845 تا 1923 میلادی) و توصیفی که وی از اشعه ایکس ارایه نمود، اشاره کرد. در 28 دسامبر سال 1895 میلادی رونتگن که استاد فیزیک در وورتس برگ بود به ارایه مقاله ای درباره آخرین کار خویش به جامعه پزشکی ارایه داد، وی که به پدیده فسفورسانس ناشی از نمک های فلزی در معرض نور علاقه مند شده بود، در نوامبر سال 1895 میلادی به صورت اتفاقی موفق به مشاهده پدیده ای خاص شد. به هنگام عبور دادن جریان از درون لامپ الکترونی، وی متوجه تابشی سبز رنگی شد که از پرده ای به فاصله 9 پایی دستگاه منشاء می گرفت. تابش عجیب فوق حتی پس از قطع جریان ادامه یافت. رونتگن متوجه شد که پرده فوق توسط ماه با خواص فسفورسانس پوشانیده شده است (پلاتینوسیانید باریم). با ادامه دادن علاقه مندانه بررسی های فوق، وی متوجه شد که اشعه های نامرعی فوق قادر به عبور از مواد جامد چون چوب، آهن و... هستند. بهتر از همه آن که، این اشعه ها از نسوج نرم بدن عبور می کردند، به گونه ای که استخوان های دست وی بر روی صفحه عکاسی تعبیه شده قابل مشاهده می شد. در کمتر از چند هفته رونتگن یافته های خویش را ارایه داد و شش سال بعد در سال 1901 میلادی موفق به کسب جایزه نوبل در رشته فیزیک گردید.

چسب های جراحی از جمله بیومتریال های جدید هستند و هنوز جای پیشرفت زیادی دارند. یک چسب بافتی خوب باید علاوه بر عملکرد عالی، خواص بالینی قابل قبولی نیز داشته باشد. چسب های پزشکی به چسب های بافت نرم، سخت، سامانه های رهایش دارو و چسب های زیستی تقسیم می شوند. خواص ویسکوالاستیک, قابلیت خیس کنندگی چسب و غلظت آن را روی پوست مشخص می کند. چسب های بافت نرم به دو گروه چسب های پوست و چسب های اندام های داخلی تقسیم می شوند. چسب های اندام های داخلی شامل سیانوآکریلات ها و فیبرین هستند. چسب های فیبرین از مرحله آخر مکانیزم انعقاد خون تقلید کرده و شامل دو جزء اصلی فیبرینوژن و ترومبین هستند. از خصوصیات بارز چسب های سیانوآکریلات می توان به عدم نیاز به کاتالیزور، سرعت پلیمریزاسیون بالا و ایجاد اتصال قوی اشاره نمود. چسب های سیانوآکریلات قابلیت عمل به عنوان سد میکروبی را نیز دارند. یک چسب سیانو آکریلات پزشکی ایده آل باید دارای زنجیره بلند، تافنس مناسب و زیست سازگاری بالا باشد. از برندهای تجاری / پزشکی این چسب ها می توان به Dermabond و Indermil اشاره نمود. این مقاله به معرفی، مکانیزم عمل و آخرین پیشرفت ها در زمینه چسب های جراحی بافت های داخلی می پردازد.

هرچند درمان بیماری از طریق پزشکی یکی از ضروریت های زندگی اجتماعی است، لکن قانون گذار در مواردی پزشک را ضامن خساراتی دانسته که در ضمن درمان به بیمار وارد می شود. قانون گذار به منظور کمک به درمان و پیشگیری از اینکه مسئولیت مانعی در جهت درمان نباشد، شرایطی را در نظر گرفته که در صورت رعایت آنها پزشک مسیول خساراتی که در نتیجه درمان ایجاد می شود نیست. پاره ای از درمان ها علی رغم اینکه برای بیمار ضروری هستند، لکن به واسطه اینکه پزشک در انجام آنها مقررات فنی و یا قانونی را رعایت نکرده، سوء درمان محسوب شده و از این طریق بیمار متحمل خساراتی می شود. در حقوق ایران، در صورتی که پزشک در درمان درست رفتار نکرده و سوء درمان داشته باشد، مطابق با قواعد عمومی مسئولیت، مسیول جبران خسارات وارده به بیمار می باشد. لکن شرایطی وجود دارد که در صورت رعایت آنها، ولو پزشک در درمان رعایت مقررات یا موازین را نکرده باشد و سوء درمان داشته باشد، پزشک مسیول نیست. در این پژوهش هدف مطالعه شرایط قانونی معافیت پزشک از مسئولیت ناشی از سوء درمان است. بر اساس نتایج آن در صورت مشروعیت عمل جراحی و طبی، اذن به درمان، فقدان تقصیر و اخذ برایت در صورت ورود خسارت پزشک مسیول نیست.

فن آوری، رشد و پیشرفت سریعی در همه زمینه ها دارد. در حیطه پزشکی و حیطه سلامت، پزشکان بخصوص جراحان با ابزار و نحوه عملکردهای جدیدی در فواصل زمانی کوتاه مواجه می شوند که الزام فراگیری، دانش و مهارت جدید را دارد. انکار این تغییرات باعث عقب ماندگی علمی و مهارتی؛ و افراط در آن هزینه های غیرمنطقی را به همراه دارد. این مقاله دیدگاهی منطقی در ارزیابی، فراگیری و کاربرد فن آوری در حیطه پزشکی را ارایه می دهد.