فهرست مطالب
نشریه مطالعات تاریخی قرآن و حدیث
سال بیست و ششم شماره 1 (پیاپی 67، بهار و تابستان 1399)
- تاریخ انتشار: 1399/09/02
- تعداد عناوین: 12
-
-
صفحات 11-28
برای فهم زمینه های تاریخی پیدایی قرایت های قرآن بررسی الگوهای تکرار شونده اختلاف قرایت اهمیتی ویژه دارد. به همین منظور در مقاله حاضر به جایگاه «من» و «ما» در اختلاف قرایات نظر خواهیم کرد و با بررسی شواهدی متعدد از اختلافات قاریان، نقش «من» و «ما» را در پیدایی قرایات باز خواهیم شناخت. در قرایت های قرآن دوران میان خوانش «من» به فتح میم و «من» به کسر میم به نحو تکرار شونده دیده می شود. از دیگر سو، گاه در قرایت های خارج از مصحف رسمی، «من» را به جای «ما» قرار داده اند. افزون بر این، دوران در مراعات لفظ یا مصداق «من» و «ما» به اختلاف در خوانش مذکر یا مونث پاره ای از افعال انجامیده است. می خواهیم در مطالعه حاضر از این فرضیه دفاع کنیم که انعطاف پذیری ساختارهای زبان عربی در کنار عاری بودن مصحف رسمی از علایم نقطه و اعراب، پیدایی و توسعه اختلاف قرایات را رقم زده است.
کلیدواژگان: قرائت قرآن، علل اختلاف قرائت، اعراب قرآن، تاریخ قرآن -
صفحات 29-66
از دیرباز شرح و نقدنگاری بر آثار عالمان در میان فرق، خاصه در مسایل کلامی، امری رایج بوده است. بااین حال، برخی از این کتب در طول تاریخ اسلام ازمیان رفته، یا چندان مورد توجه قرار نگرفته اند. کتاب تصحیح الاعتقادات شیخ مفید هم که حاشیه ای بر الاعتقادات ابن بابویه است، در سده های میانی کم تر مورد توجه بوده، و این امر به همراه برخی آراء مندرج در این کتاب موجب شده است بعضی از معاصران در اصالت کتاب تردید کنند و حتی آن را غیراصیل و برساخته دوران متاخر بدانند. در این مطالعه با نقد مستندات منکران نسبت اثر، در جستجوی قراینی برآمده ایم که نسبت کتاب را به شیخ مفید تایید می کنند. از آن جمله، گزارش های مکرر ابن شهرآشوب از نسخه ای از شیخ مفید است؛ نسخه ای که مطالبش به سان حاشیه ای بر الاعتقادات ابن بابویه ذکر می شود. شواهدی موید آن است که جوابات ابی جعفر القمی و الرد علی ابن بابویه که نجاشی و ابن شهرآشوب از جمله آثار شیخ مفید ذکر کرده اند، احتمالا همین کتاب است. این کتاب از نظر منابع، مبانی و ادبیات هم خوانی بالایی با آثار شیخ مفید دارد.
کلیدواژگان: شیخ مفید، تصحیح الاعتقادات، الرد علی ابن بابویه، روایات ابن شهرآشوب -
صفحات 67-98
متون حدیثی بلند یا احادیث طوال مسئله ای قدیم اما هم چنان چالش برانگیز در حدیث پژوهی بوده است. احادیث و اخبار بلند به جامانده از سده اول با ابهامات متعددی روبرو هستند. شاید مهم ترین آن ها این است که این احادیث چه گونه ثبت و ضبط می شدند و اگر از ابتدای صدور به این بلندی نبوده اند، متن فعلی چه گونه شکل گرفته است. شاید یکی از بهترین نمونه های موجود، روایات بلند کتاب سلیم بن قیس هلالی باشد که بیش تر این چالش ها را به همراه خود دارد. در این مطالعه، برای فهم بهتر مشکل و پیدا کردن راهکار، با مروری بر فرهنگ نقل مکتوب روایات در صدر اسلام، به انواع و اقسام حالاتی که به ایجاد احادیث طوال انجامیده است می پردازیم تا با مرور مثال هایی از همان دوران ببینیم چه گونه برخی از سنت های ثبت و نقل حدیث در میان محدثان و مورخان متقدم به بدفهمی این روایت های طولانی در نسل های بعد منجر شده است. درنهایت می توانیم از نتایج این بحث برای فهم ساختار متون کتب کهنی هم چون کتاب سلیم بهره بگیریم.
کلیدواژگان: احادیث طوال، تعلیق اسانید، تجمیع روایات، روایات مرکب، سلیم بن قیس هلالی -
صفحات 99-124
در عصر حاضر از یک سو قرایت عاصم بن ابی النجود به روایت حفص بن سلیمان در بسیاری از بلاد اسلامی رواج یافته، و از سوی دیگر، ادعا شده که سند این قرایت از طریق ابوعبدالرحمان سلمی به علی (ع) متصل است. از نگاه مورخانه جا دارد پرسیده شود چه شواهدی بر این اتصال سند می توان یافت؛ آیا سند قرایت حفص از عاصم سندی تشریفاتی و ساختگی است که برای متصل جلوه دادن این قرایت و ممتاز نمودن آن از سایر قرایات وضع شده، یا به راستی حاکی از انتقال دقیق این قرایت از عصر صحابه پیامبر اکرم (ص) به ادوار بعد است. بدین منظور، در مطالعه حاضر اصالت سند این قرایت را با تکیه بر شواهد تاریخی مختلف ارزیابی خواهیم کرد؛ شواهدی که از گزاره های رجالی در احوال راویان، وضعیت روایت از حیث انفراد و تعارض با دیگر روایات، رویکرد عمومی به پذیرش یا طرد قاری و راوی، تعدد استادها و راویان قراء و شرایط عمومی حاکم بر عصر قاریان به دست می آیند.
کلیدواژگان: قرائت علی (ع)، نقد قرائات، جعل سند قرائات، قرائت حفص از عاصم -
صفحات 125-156
حدیث مواعظ پیامبر (ص) به ابوذر غفاری یکی از اخبار طوال است که قدیم ترین نقل باقی مانده از آن در متون حدیثی امامیه به مجلس املاء شیخ طوسی (د 460ق) بازمی گردد. این متن شامل فقرات متعددی است که هر یک پیامی اخلاقی را ارایه می دهند. مطالعه کنونی کوششی از جنس مطالعات تحلیل متن است و در آن بنا داریم فارغ از بررسی اصالت هر یک از اجزاء حدیث یا اباذر به بررسی کلیت آن در قالب طولانی کنونی اش بپردازیم و امکان انتسابش در هییت کنونی به پیامبر اکرم (ص) و استناد آن به ابوذر غفاری را بررسی کنیم. فرضیه مطالعه آن است که حدیث یا اباذر در هییت کنونی آن متنی تجمیعی است. برای آزمون این فرضیه تک تک فقرات حدیث یا اباذر را در دیگر منابع حدیثی اسلامی مشابه یابی خواهیم کرد تا با تحلیل داده های استخراج شده از این جستجو دریابیم آیا این حدیث را باید متنی تلفیقی و حدیثی حاصل شده از تجمیع روایت ها دانست یا متن کنونی به همین شکل یک پارچه است. هم چنین، با مرور احوال راویان این حدیث از نگاه عالمان رجال خواهیم کوشید شواهدی بیرون از متن هم برای قضاوت نهایی درباره هویت متن حدیث یا اباذر در شکل کنونی آن بیابیم.
کلیدواژگان: وصیت پیامبر (ص) به ابوذر، امالی شیخ طوسی، کتاب الزهد ابن مبارک، ابوالمفضل شیبانی -
صفحات 157-180
ابوالمفضل شیبانی (د 387ق) محدثی امامی مذهب است که روایات پرشماری از او در منابع مختلف باقی مانده، اما شیوه وی در تحمل حدیث تا کنون کم تر کاویده شده است. با همه تلاشی که ابوالمفضل برای دریافت و انتقال میراث حدیثی داشته است محدثان و تراجم نگاران متقدم شیعه و عامه مسلمانان او را به گونه های مختلفی از جعل و سرقت در حدیث متهم کرده اند. می دانیم او در انتقال میراث حدیثی امامیه و زیدیه تلاش های بسیاری نموده، و بسیاری از آثار و روایات مهم شیعی به وساطت وی نقل شده است. اهمیت میراث وی حتی سبب شده است محدثان عامه مسلمانان هم از روایات وی چشم پوشی ننمایند. براین پایه، بررسی رویکرد ابوالمفضل شیبانی به نقل روایات ضروری است. این مطالعه با همین هدف صورت می پذیرد. می خواهیم با مطالعه شواهدی از روایات ابوالمفضل دریابیم آیا برپایه روایات خود ابوالمفضل می توان درباره اتهامی که محدثان متوجه وی کرده اند قضاوتی داشت یا نه. نیز، می خواهیم بدانیم تصرفات احتمالی وی در روایات از چه نوع و تا چه میزان، و سبب این تصرفات احتمالی چه بوده است؛ آیا احیانا وی از جریان های فکری غلات که در زمان حیات وی فعال بوده اند متاثر بود یا تحت تاثیر عوامل دیگر چنین می کرد. فرضیه این مطالعه آن است که ابوالمفضل با آگاهی از دخل و تصرفات جریان های رقیب امامیه در نقل احادیث گاه به مقابله به مثل با آن ها پرداخته است.
کلیدواژگان: ابوالمفضل شیبانی، میراث حدیثی، رویکرد دوگانه -
صفحات 181-206
عایشه همسر پیامبر اکرم (ص) به واسطه زندگی درازمدت با پیامبر (ص)، نفوذ فراوان در میان صحابه و ملاقات بسیاری از تابعین با وی، در شمار مکثرین در حدیث شناخته می شود. او افزون بر روایتگری، در حوزه فهم و نقد حدیث نیز ایفای نقش می کرد؛ تا بدانجا که در شمار یکی از ناقدان جدی روایات قرار گرفت. عایشه که خود را یکی از آگاه ترین ها به سنت پیامبر (ص) معرفی می کرد، به آسیب شناسی روایات نیز می پرداخت. بخشی از این پالایش ها به هویت و کلیت روایات مربوط است که در مباحث نقد متن به آن ها نقد بیرونی گویند. این مطالعه با روش توصیفی به تلاش های وی در این محور می پردازد؛ همان که بعدها در دانش حدیث با اصطلاح جعل و وضع دسته بندی شد و در ضمن مباحث علل الحدیث جای گرفت. نقدها را می توان با این طبقه بندی نشان داد: مقابله با ورود خرافات عربی، تقابل با اساطیر مناطق هم جوار، مقابله با استناد دروغین، تصحیح روایت ها درباره احکام عبادی و هم چنین مخالفت با روایاتی که می توانست جایگاه زنان را در جامعه تضعیف کند. نتیجه مقاله افزون بر نشان دادن نقش عایشه در نقد حدیث و مقابله گفتاری و عملی با روایاتی که برخی صحابه از دید وی به شکلی نامناسب نقل می کردند، می تواند نشان دهنده نخستین قاعده ها در حوزه نقد روایت باشد.
کلیدواژگان: علل الحدیث، نقد حدیث، نقد بیرونی، تاریخ حدیث، فتوحات، اشاعه فرهنگی، ابوهریره -
صفحات 207-226
تاریخ گذاری قرآن کریم معیار و ابزار مناسبی برای تصحیح یا تصدیق روایات، اسباب نزول، ترتیب نزول، مکی و مدنی و تاریخ پیامبر (ص) است. مقاله پیش رو با روش تحلیلی و توصیفی و با هدف آشنایی با مبانی و معیارهای درست و موثر تاریخ گذاریقرآن کریم به بررسی روش های تاریخ گذاری مفسران تنزیلی پرداخته است تا به مدد آن بتوان به بررسی راهکارها و امکان نگارش تفاسیر جدید بر مبنای ترتیب نزول، تشریح و بیان فایده موارد مرتبط همت گماشت. نتیجه پژوهش آن است که این نظریات به تنهایی نمی توانند روش جامعی را برای تاریخ گذاریقرآنکریم پیشنهاد کنند. نظر برگزیده بر این فرآیند ترکیبی اجتهادی متمرکز است که می تواند با تکمیل مطالعات رجالی، درایه ای، تاریخی از لحاظ احتمالات آماری و ریاضی، راه گذار به تاریخ گذاری سور را هموار سازد.
کلیدواژگان: تاریخ گذاری، روش تنزیلی، آینده نگاری، سیاق تاریخی، سبب نزول، روایات نزول -
صفحات 227-250واژه های «ولی» و «مولی» و مشتقات آن ها از بسامد بالایی در قرآن کریم برخوردارند. عالمان مسلمان برای هر یک معانی مختلفی برشمرده اند و هر یک از آیات را بر یکی از آن ها حمل کرده اند. با وجود این به نظر می رسد گاه در اثبات معانی متعدد برای این واژه ها افراط شده و می توان با توجه به مولفه های معنایی این ریشه، معانی کاربردی مشتقات آن را تقلیل داد. افزون بر آن که پربسامدترین معنای این واژه ها در قرآن کریم که ناظر به رابطه سرپرستی و حمایت از یک سو و اطاعت و پیروی از سوی دیگر است و نقش بسیار مهمی در گفتمان حاکم بر قرآن کریم دارد، جایگاه شایسته خود را در ادبیات وجوه نویسی و دیگر حوزه های قرآن پژوهی پیدا نکرده است. ضمن آن که واژه مولی دارای معانی فرهنگی متعددی در تاریخ و زبان عربی بوده که ایجاب می کند در تحلیل معنای آن در برخی آیات، به معانی فرهنگی آن در عصر نزول توجه شود. نگارنده در سامان دادن این مطالعه از مفاهیم علم معناشناسی بهره برده، و ضمن مراجعه به گزارش های لغت شناسان، کاربردهای متعدد و مهم واژه مولی در فرهنگ عربی مقارن با ظهور اسلام را از نظر دور نداشته است.کلیدواژگان: اشتراک لفظی، چند معنایی، هم نامی، ولاء، اخوت، برادری، مهاجرین، انصار، فرزندخواندگی
-
صفحات 251-282از نظر مسلمانان حدیث یکی از مهم ترین منابع آموزه های دینی و احکام شرع به شمار می آید و اعتبار حدیث به معنای صحت انتساب آن به قایل اصلی اش است. بنابراین، عالمان مسلمان به بررسی صحت احادیث پرداخته اند نه تعیین تاریخ پیدایش آنها. با این حال صحیح یا جعلی شمردن یک حدیث توسط عالمان، تلویحا با مسئله تاریخ گذاری روایات ارتباط دارد. صحیح شمردن یعنی پذیرش صدور در زمان گوینده اصلی سخن؛ اما در حکم به جعلی بودن روایت دو احتمال وجود دارد: ساخته شدن توسط فردی در زمان گوینده اصلی؛ جعل در زمانی متاخر؛ اما برای پژوهشگران غربی حدیث صرفا یک منبع تاریخی است و مسئله مهم برای آنها، تعیین خاستگاه زمانی و مکانی پیدایش احادیث است. از این رو، حدیث پژوهان غربی شیوه هایی را بدین منظور ابداع کرده اند که در گذر زمان تحول و تکامل یافته است. در این پژوهش با این نگاه که چه شواهدی از توجه به مسئله زمان و نیز خاستگاه جغرافیایی روایات در روش های نقد حدیث مسلمانان می توان یافت با واکاوی بخشی از میراث حدیثی این نتیجه به دست آمده که برخی از قواعد و نکات مورد توجه عالمان و محدثان مسلمان با قواعد و نکاتی که خاورشناسان در شیوه های گوناگون تاریخ گذاری از آن بهره برده اند، مشترک است. از جمله این موارد می توان به بررسی تحریرها و طرق مختلف یک حدیث، توجه به راوی مشترک، روایه الاقران و غیره اشاره کرد.کلیدواژگان: شیوه های نقد احادیث، تاریخ گذاری احادیث، سند، متن، عالمان مسلمان، خاورشناسان
-
صفحات 283-304
مفسران مسلمان، خاصه مفسران شیعی، همواره در معنا و سبب نزول آیات نخست سوره تحریم اختلاف داشته اند. بیش تر این اختلاف بر سر تفسیر بخشی از آیه 3 یعنی عبارت «عرف بعضه و اعرض عن بعض» بوده است. روایات سبب نزول آیات نخست این سوره نیز به گونه ای نیست که این اختلاف را رفع کند. افزون بر تنوع این روایات و وجود نشانه های جعل و تحریف در بیش تر آن ها، هرگز عبارت فوق در هیچ کدام به روشنی تفسیر نشده است. در این مطالعه می خواهیم از این فرضیه دفاع کنیم که قرایت علی بن حمزه کسایی (د 119ق) از این آیه که شاگرد او و قاری مشهور، ابوبکر شعبه بن عیاش (د 193ق) روایتش کرده، راه گشای فهم و تفسیر این بخش از آیه است. این قرایت هم از نظر سندی، هم از نظر معنایی و تطابق با آیه بر قرایت رایج رجحان دارد. اختیار این قرایت ما را از ابهامات روایات سبب نزول می رهاند؛ روایاتی که گاه راز افشاشده پیامبر (ص) را بشارت زمامداری ابوبکر و عمر، و گاه ولایت امام علی (ع) می شناسانند و به نظر می رسد همه در یک فضای تقابلی شکل گرفته اند. تاکید راویان این قرایت بر این که این قرایت همان قرایت امام علی (ع) است، می تواند حاکی از استناد آن به اهل بیت (ع) تلقی شود.
کلیدواژگان: روایات اسباب النزول، سوره تحریم، قرائت کسائی -
صفحات 305-324از جمله شخصیت هایی که روایت اقوالش را در تفاسیر مختلف شیعیان و عامه مسلمانان می توان بسیار دید، امام جعفر صادق (ع) است. عالمان شیعی به طبع با نظر به جایگاه آن امام و حجم بسیار روایاتش آراء او را در کتب تفسیری خود بسیار بازنموده اند. بااین حال، روایت اقوال تفسیری امام صادق (ع) اختصاصی به مفسران شیعی ندارد. از میان مفسران عامه بیش از همه گرایندگان به تصوف و پدید آورندگان تفاسیر عرفانی به نقل روایات این امام گرایش نشان داده اند. از جمله، ابوعبدالرحمان سلمی (د 412ق) در تفسیر خود شمار قابل توجهی از روایات تفسیری امام صادق (ع) را جای داده است. تا کنون تفاوت این تفاسیر از حیث میزان استناد به اقوال امام کاویده نشده است. ازهمین رو، با مطالعه کنونی می خواهیم بدانیم در تفاسیر عرفانی به چه میزان به روایات امام صادق (ع) توجه شده، رویکرد مفسران گراینده به عرفان به این روایات چه گونه بوده، و چنین توجهاتی از چه زمان آغاز شده، و در گذر زمان چه فرازوفرودهایی داشته است. از میان تفاسیر عرفانی تنها به بررسی تفاسیر کامل می پردازیم؛ تفاسیری که همه سوره های قرآن را دربر می گیرند.کلیدواژگان: تاویل، ابوعبدالرحمان سلمی، تصوف، تشیع، عرفان
-
Pages 29-66
It has long been time to describe and criticize the works of scholars in different sects, especially in theology matters. However, some of these books have disappeared or have not been considered in the history of Islam. The Sheikh-e-Saduq al-E'teqdat and the Tashih al-E'teqdat of the Sheikh Mufid, which is the margin of reference to the Sheikh Saduq's ethic, has been less popular in the Middle Ages, and this and some of the opinions in this book have caused some contemporaries to doubt the authenticity of the book, and even Non-original and built in the late era. In this article, by criticizing the documentation of the deniers of the proportion of the work, there are many scattered indications confirming the proportion of the book to Sheikh-Muddh. Including repeated reports of Ibn Shahr-ashshub is a version of the Sheikh-Mufid, which has been a margin of appreciation for Sheikh Saduq's al-Eteqdat, and those reports are also available in the Tashih. According to the evidence of the book "Jafar Qumi 's replies" and "Alrad Ala ibn-Babouyeh", which Najashi and Ibn Shahr-Ashub have mentioned for useful, this book is probably. And many of the useful concerns and even the interpretations and literature of his works are also seen in Tashih al-E'teqdat. Also, the items referred by the author of the Tashih al-E'teqdat as their works are the works of Sheikh-Mufid. In general, the book is in contrast to the views of some of the critics with the basics of Sheikh's usefulness.
Keywords: Sheikh Mufid, Tashih al-E'teqdat, Alrad Ala ibn-Babouyeh, Ibn Shahr-Ashub's reports -
Pages 125-156
“The Testament of the Prophet to Abū Dharr al-Ghifāri” is one of the long Traditions narrated in Amāli of al-Ṭūsī (d.1067) containing dozens of phrases, each one expresses an ethical advice to Abū Dharr. This article concentrates on the whole format of this Hadith and by tracking each of its separated components in other antecedent Islamic corpora, elucidates that this Testament in its present format is a fabricated Hadith; its major part (more than 60%) has been configured by selecting and combining some of pietistic and renunciatory Hadiths from Kitāb al-Zuhd written by Abdullāh Ibn Mubārak al-Marwzī (d.797). Furthermore, it is shown that the fabricator had access to an unalike version of Ibn al-Mubārak’s book and placed the chosen hadiths in a similar order to Kitāb al-Zuhd by omitting the chain of transmission and editing the texts to provide the Testament to Abū Dharr al-Ghifāri. Besides, the article sheds light on the biographical evaluations of accused narrators of Hadith(Rowāt) to conclude the whole of this unveiling, as an exterior evidence for the accuracy of Shia biographical evaluators’(Rijālī) reports.
Keywords: The testament to Abū Dharr, al-Amāli, al-Ṭūsī, Kitāb al-Zuhd, Ibn-Mubārak, Abu al-Mūfadzal al-Shaibāni -
Pages 157-180
Abolmofadhal Sheybani (b.387 ah) is an active Imami narrator, whose numerus narrations have been left in many sources.Researches haven't studied his traditional approaches, in a way it should be studied. Despite the positive approaches that Sheybani had in efforts he made in receiving and transferring the traditional heritage, he has also been stated as having different weaknesses.He’s made too much efforts in transferring the traditional heritage of Imamiyah and Zaydiyah. And the Sunni narrators haven't ignored Sheybani’s narration as well. He also wasn’t attracted to the active exaggerater _(qali)_ movements of his time, and he stayed loyal to the beliefs of Imamiyah.But on the other hand, he has had some interferences in transferring the traditions out of commitment. That’s why studying this dualistic approach of Sheybani is important. In this research this question is being discussed that how the dualistic approach of Sheybani in transferring the traditional heritage is and what its effective factors are. What is found from the research is that Sheybani knowing the interferences of opposite movements of Imamiyah, he would has done the same sometimes.
Keywords: Abolmofadhal Sheybani, traditional heritage, the history of Ahlulbayt, dualistic approach -
Pages 181-206
'A'isha and Traditions of the Companions; The First External criticism of HadithAbstractA'isha, the mother of the believers, is known among those who have narrated many hadith due to long life with the Prophet (PBUH), considerable influence among the companions and meeting many followers with her. In addition to narration, she also played a role in understanding and criticizing hadith insofar as she became one of the serious critics of the narrations. Aisha, who introduced herself as one of the most aware in the tradition of the Prophet (PBUH), dealt with the pathology of narrations. Some of these refinements are related to the identity and totality of narrations called external criticism in text criticism topics. By descriptive method, the presented essay describes her efforts in this area; the one that was thereafter categorized in the knowledge of hadith with the term Forgery & Fabrication and took its place in the Defective Tradition. Criticisms can be made with this classification: Confrontation with the arrival of Arabic superstitions, struggle against the myths of Conquered regions, confrontation in the area of Shari'a rulings, false citation and also opposition to narrations that could weaken the position of women in society. the result of the article, in addition to showing Aisha's role in critique of hadith and verbal and practical confrontation with narrations narrated inappropriately by some Companions,
Keywords: The Traditions of Prophet, 'A'isha, Companions, Fabrication, Defective Tradition, External criticism -
Pages 207-226
The historiography of the Qur'an is considered a suitable criterion and tool for correcting or confirming many narrations,the causes of revelation,the order of revelation,Mecca and civilization, and the history of the ProphetThe following article, with an analytical and descriptive method and with the aim of getting acquainted with the correct and effective principles and criteria of the history of the Holy Quran,examines the dating methods of the commentators so that the solutions and possibility of writing new interpretations can be examined based on the order of revelation. Explaining the benefits of related items,he made an effort: The authenticity of the narrations of revelation,such as Jalaluddin Farsi;The originality of statistical and mathematical estimates, such as Bazargan Engineer; The original originality of the context, such as the dignity of the lesson; How to identify historical contexts, such as Dr. Faraskhah and Samih NazalThe ijtihad method of summarizing history and context in identifying the cause of revelation, such as Dr. Abed alJabri and Mullah Hash AlGhazi;The result of this research is that these theories alone cannot suggest a comprehensive method for dating the history of the Holy Qur'an. The selected focus is on this ijtihad-based combination process which can complete the path to the future of Quranic studies and cognition by completing Rajali's studies,tactics,and history in terms of statistical and mathematical probabilities.
Keywords: Historiography, discount method, Futurism, Historical context, cause of revelation, descriptions of revelation -
Pages 227-250The words "Walī" and "Mawlā" and their derivatives possess a high frequency in the Holy Quran. Muslim scholars have enumerated different meanings for each and have interpreted the related Quranic verses based on them. It seems, however, that there is some excessiveness in assigning these meanings and we can reduce the practical meanings of these words based on analyzing semantic components of their root. In addition, the most frequent meaning of these words implying guardianship and patronage on the one hand and obedience and submissiveness on the other, which has an important role in Quranic discourse, has not attained its deserving place in Quranic-lexicography literature and other Quranic scholarships. Furthermore, "Mawlā" has had various cultural senses in pre-Islamic era which should be taken into consideration when analyzing its meaning in some Quranic verses. The author has profited from certain semantic ideas in accomplishing this study and besides consulting lexicography literature, has not neglected the cultural senses of the terms in the Arabic culture contemporary with the advent of Islam.Keywords: Walī, Mawlā, The holy Quran, Lexical concordance, polysemy
-
Pages 251-282Hadith is considered by Muslims as one of the most important sources of religious teachings and rules of Sharia, and the validity of the hadith means that it is correctly attributed to its main speaker, Muslims have examined the authenticity of the hadiths, not determined the date of their origin.However, correcting or falsifying a hadith is implicitly related to the issue of time. Counting correctly means accepting the issuance at the time of main speaker, but there are two possibilities in ruling that the narration is fake: being made by a person at the time of the main speaker; Forgery at a later time. Western scholars consider hadith as a historical source and the important issue for them is to determine the temporal and spatial origin of hadiths, they have invented methods for this purpose that have evolved over time.This study with the view that what evidence of attention to the issue of time and geographical origin of the narrations in the methods of critique of Muslim hadith can be found by analyzing a part of the hadith heritage has concluded that some rules and points considered by scholars and Muslim narrators share the rules and points that orientalists have used in various ways of dating. Among these cases. examining the writings and different methods of a hadith, paying attention to the common narrator .Keywords: Methods of criticizing hadiths, historiography of hadiths, document, Text, Muslim scholars, Orientalists
-
Pages 283-304
The commentators have disagreed on the meaning and reason for the revelation of the first verses of Surah Tahrir, The narrations do not cause the revelation of the first verses of this surah in a way that eliminates this difference; Because in addition to the fragmentation of votes and the existence of signs of forgery and distortion in most of them, he has not clearly interpreted this phrase. In this article, we have shown that the recitation of Kasaee, narrated by Abu Bakr ibn Ayyash, paves the way for understanding and interpreting this part of the verse. The emphasis of the narrators of this recitation on the fact that it is the same recitation of Imam Ali (as) shows that it is cited by the Ahl al-Bayt. Therefore, this reading, both in terms of document and semantics and its conformity with the verse, is preferable to the common reading, and the authority of this reading, from accepting the narrations, causes the false revelation of the Sunnis that the secret of the Prophet was announced by Abu Bakr and Omar knows, as well as the Shiite narrations, which were probably forged in contrast to the Sunni narrations and introduces the secret and the head of the Prophet (PBUH) as the guardianship of Imam Ali (AS), and removes the ambiguity in the verse.
Keywords: Reading, interpretation, Quran, Surah Tahrim, Kasaee -
Pages 305-324Hadith is one of the most important sources of the Holy Qur'an. In this study, we sought to answer the question of how much it has been noted in the mystical interpretations of Imam Sadiq (A.S.)? Also, how much do these interpretations have been used of narrations of Imam in Haghayegh al-Tafsir? Almost all of them are one of the most important licenses of interpretation, or the cause of the writing of commentary, are narrations of Imam Sadiq (A.S.). The most narrations have been related to the fourteenth century. Before the fourteenth century, the number of hadiths used is fluctuating, and there are no definite orders and hampered. The extent of the meaning of Imam's words has caused Commentators to use them in various issues, such as the dignity of verses, the virtues of Sura, the verses of Jurisprudence, interpretation, esoteric commentary, etc. The words of the Imam, in explaining the divine knowledges, fades the presence of the other interpreters, and in the esoteric commentary and the expression of the divine truths, No one is comparable to him. Only in the Arayes al-Bayan and Lata'if al-Isharat, the traditions attributed to the imam in the Haghayegh al-Tafsir are the main source and in the rest of the books of interpretation, very little is referred to this source.Keywords: Imam Sadiq (A.S.), esoteric commentary, Narrative, Hadith, mystical interpretations
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.