نشریه روانشناسی اجتماعی
سال یکم شماره 30 (بهار 1393)

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه اضطراب اجتماعی ، ادراک تصویر بدنی، کمالگرایی و افسردگی با اختلالات خوردن در جوانان بود. با توجه به تعداد پارامتر ها و هر پارامتر 30 نفر، حد مطلوب تعداد آزمودنی ها 200 نفربدست آمد که از دانشجویان دانشگاه علوم و تحقیقات خوزستان و به روش تصادفی چند مرحله ای انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل: پرسشنامه اضطراب اجتماعی لبویس، پرسشنامه تصویر تن فیشر، پرسشنامه کمالگرایی اهواز(APS) ،پرسشنامه سنجش افسردگی بک (BDS) و اختلال خوردن AEDI کوکر و راجرز .طرح تحقیق از نوع همبستگی بوده و برای تحلیل آماری از روش رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج نشان داد که ترکیب سه متغیر افسردگی، ادراک تصویر بدنی و اضطراب اجتماعی، قوی ترین ترکیب متغیرهای پیش بین برای تبیین واریانس اختلال خوردن می باشد. اختلالات خوردن، اضطراب اجتماعی، ادراک تصویر بدنی ، کمالگرایی و افسردگی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه خودارزشیابی های محوری با خشنودی شغلی با میانجی گری تعارض کار- خانواده و تسهیل کار- خانواده بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه کارکنان یک شرکت صنعتی بودند که تعداد 200 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش شامل پرسشنامه های خودارزشیابی های محوری، تعارض کار- خانواده، تسهیل کار- خانواده و خشنودی شغلی بودند. داده ها از طریق همبستگی ساده، الگوی معادلات ساختاری (SEM) و تحلیل واسطه ای تحلیل شدند. یافته ها نشان دادند، الگوی پیشنهادی در همه شاخص های برازندگی دارای برازش نسبتا خوبی می باشد. همچنین ضریب مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم به طور کامل معنی دار به دست آمده است. در واقع خودارزشیابی های محوری هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم منجر به خشنودی شغلی می شوند. چنین یافته هایی ممکن است بینشی جهت درک مکانیسم های زیربنایی یا فرایندهای ایجاد کننده تعارض یا تسهیل کار- خانواده، فراهم آورد.

این پژوهش با هدف بررسی الگوهای ساختاری رابطه بین یادگیری سازمانی و خوداثربخشی خلاق با خلاقیت سازمانی و نوآوری سازمان به مرحله اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش، کلیه کارکنان شرکت داروسازی آریوژن کرج بودند که از میان آنها 240 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه های یادگیری سازمانی (لوپز و همکاران، 2004)، خوداثربخشی خلاق (ترینی و فارمر، 2002)، خلاقیت سازمانی (زو و جرج، 2001) و نیز نوآوری سازمانی (وانگ و احمد، 2004) می باشند. داده ها از طریق الگوسازی معادله ساختاری مورد تحلیل قرار گرفته اند. نتایج این پژوهش نشان داد که یادگیری سازمانی و خوداثربخشی خلاق بر خلاقیت سازمانی اثر مستقیم و مثبتی دارند و خلاقیت سازمانی سبب افزایش نوآوری سازمانی می گردد. نتایج بدست آمده در مجموع حاکی از آن است که یادگیری سازمانی و خود اثربخشی خلاق با میانجی گری خلاقیت سازمانی سبب افزایش نوآوری سازمانی می گردد.