فهرست مطالب
فصلنامه طب توانبخشی
سال یازدهم شماره 2 (خرداد و تیر 1401)
- تاریخ انتشار: 1401/06/27
- تعداد عناوین: 11
-
-
صفحات 168-178
مقدمه و اهداف یکی از بزرگ ترین چالش هایی که سیستم های بهداشتی سراسر جهان در قرن بیست و یکم با آن مواجه هستند، افزایش بار ناشی از بیماری های مزمن است. برای حل این چالش بسیاری از کشورهای پیشرفته شروع به اتخاذ برنامه های آموزش خودمدیریتی کردند. ابزارهای مختلفی برای سنجش میزان تاثیر برنامه های آموزشی و خودمدیریتی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن وجود دارد. برخی از این ابزارها برای سنجش خودمدیریتی در یک بیماری خاص طراحی شدند. برخی از ابزارها نیز عمومی هستند که برای طیف وسیعی از بیماری های مزمن کاربرد دارند. هدف از این مطالعه، معرفی ابزار های عمومی سنجش خودمدیریتی در بیماری های مزمن است. مواد و روش ها نوع این مطالعه مروری، روایتی است. برای یافتن ابزارهای عمومی موجود در زمینه خودمدیریتی، ترکیبی از کلمات کلیدی در پایگاه داده های الکترونیکی اسکوپوس، وب ساینس، پاب مد و گوگل اسکالر جست و جو شد. یافته ها ابزارهای عمومی موجود در زمینه خودمدیریتی بیماری های مزمن عبارت اند از: مقیاس غربالگری خودمدیریتی، مقیاس مهارت خودمدیریتی، مقیاس خودکنترلی و خودمدیریتی، مقیاس شرکا در سلامت، پرسش نامه تاثیر آموزش بهداشت. نتیجه گیری تا کنون ابزارهای عمومی مختلفی برای ارزیابی خودمدیریتی ارایه شده است. بر این اساس، نیاز است با توجه به اهداف موردنظر ابزار مناسب انتخاب شود.
کلیدواژگان: خودمدیریتی، بیماری مزمن، عمومی، مقیاس، ابزار -
صفحات 180-192
هدف این مطالعه، مروری بر تحقیقات انجام شده پیرامون تعامل سفتی سطح و سفتی اندام تحتانی بود. مطالعات نشان دادند به دنبال افزایش سفتی سطح، سفتی اندام تحتانی کاهش می یابد و برعکس به دنبال کاهش سفتی سطح، سفتی اندام تحتانی افزایش پیدا می کند. این تعاملات در سفتی با هدف حفظ دینامیک مرکز جرم و کاهش انرژی مصرفی طی حرکت صورت می گیرند. از جمله سازوکارهای پیشنهادی برای تعامل سفتی اندام و سطح، تغییر در سفتی مفصلی، به ویژه مفصل مچ پاست. در خصوص عوامل عصبی مربوط به تغییر در سفتی اندام تحتانی به دنبال تغییر در سفتی سطح عنوان شده که رفلکس های کششی نقشی در تغییر سفتی اندام تحتانی ندارند. در حال حاضر، تعامل بین سفتی سطوح مختلف و سفتی اندام تحتانی شناسایی شده است، اما در مورد سازوکارهای دقیق مربوط به تعامل سفتی اندام تحتانی، سفتی سطح و سازوکارهای عصبی عضلانی مربوط به این فرایند اطلاعات زیادی به چشم نمی خورد.
کلیدواژگان: سفتی سطح، سفتی پا، سفتی مفصل، آسیب ورزشی، عملکرد -
صفحات 194-208
اهداف پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی توان بخشی شناختی رایانه ای بر بازداری پاسخ، توجه انتخابی و پردازش دیداری فضایی دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی و با تاکید بر مقایسه دو بازی ساختاریافته آموزش مغز و کاگنی پلاس انجام شد.مواد و روش ها گروه نمونه پژوهش حاضر را 45 دانش آموز دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی مشغول به تحصیل در پایه های دوم تا ششم که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شده بودند، تشکیل دادند. به منظور تشخیص اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی، علاوه بر تشخیص متخصصین مراکز فعال در حوزه این اختلال، از پرسش نامه پروفایل اختلال کمبود توجه/بیش فعالی و آزمون عملکرد یکپارچه دیداری شنیداری استفاده شد. شرکت کنندگان در پژوهش به صورت تصادفی در سه گروه 15نفری آموزش مغز (آزمایش 1)، کاگنی پلاس (آزمایش 2) و گروه کنترل جای گماری شدند. گروه های آزمایش 1 و 2 به ترتیب به وسیله بازی های ساختاریافته آموزش مغز و کاگنی پلاس طی مدت 2 ماه و هر هفته 3 جلسه 45 تا50 دقیقه ای آموزش دیدند. گروه کنترل در این بازه زمانی هیچ برنامه آموزشی دریافت نکرد. هر سه گروه قبل و بعد از اجرای برنامه مداخله در حیطه های بازداری پاسخ، توجه انتخابی و پردازش دیداری فضایی با استفاده از آزمون استروپ و خرده مقیاس پردازش دیداری فضایی آزمون هوش استنفورد بینه ارزیابی شدند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس استفاده شد.یافته ها نتایج حاکی از وجود تفاوت معنی دار در عملکرد گروه های آموزش نسبت به گروه کنترل در مولفه های اندازه گیری شده بود (P<0/05). با این حال، مقایسه گروه آموزش مغز و کاگنی پلاس تفاوت معنی داری بین اثربخشی برنامه کاگنی پلاس از نظر مولفه های بازداری پاسخ و توجه انتخابی نسبت به برنامه آموزش مغز نشان نداد (P<0/05). در مولفه پردازش دیداری فضایی، گروه آموزش مغز به صورت معنی داری عملکرد بهتری نسبت به گروه کاگنی پلاس از خود نشان داد (P<0/05).نتیجه گیری می توان نتیجه گرفت که بازی های ساختاریافته می توانند به بهبود عملکرد دانش آموزان با اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی در زمینه کارکردهای عصب روان شناختی بازداری پاسخ، توجه انتخابی و پردازش دیداری فضایی منجر شوند. به طورکلی، بازی ساختاریافته آموزش مغز در زمینه پردازش دیداری فضایی نسبت به برنامه کاگنی پلاس اثربخشی بیشتری را نشان می دهد. هرچند در زمینه توجه انتخابی و بازداری پاسخ اثربخشی هر دو برنامه آموزشی با یکدیگر مشابه است.
کلیدواژگان: اختلال نقص توجه، بیش فعالی، توانبخشی شناختی، بازداری پاسخ، توجه انتخابی، پردازش دیداری- فضایی، بازی جدی -
صفحات 210-220
اهداف آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد یک درمان شناختی رفتاری موج سوم به شمار می آید که یکی از اهداف اصلی آن افزایش انعطاف پذیری روانی است که می تواند در راستای افزایش امید به زندگی و ارتقای سلامت روان موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های امید به زندگی مادران و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان با آسیب های جسمی حرکتی دارای هوش بهر بهنجار انجام شد.مواد و روش ها مطالعه حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود که در برهه زمانی مهرماه لغایت اسفندماه سال 1398 انجام شد. بدین منظور 30 کودک مبتلا به آسیب های جسمی حرکتی به همراه مادرانشان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و پس از احراز ملاک های ورود و دریافت رضایت آگاهانه مکتوب از والدین وارد فرایند پژوهش شدند. شرکت کنندگان با استفاده از روش تصادفی سازی بلوکی به دو گروه 15نفره آزمایش و کنترل تخصیص یافتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 120دقیقه ای هفتگی تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند. شرکت کنندگان فهرست مشخصات جمعیت شناختی و پرسش نامه های امید به زندگی و سرزندگی تحصیلی را در سه برهه زمانی پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماهه تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره در محیط نرم افزار SPSS نسخه 23 تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها نتایج اولیه نشان داد اثربخشی مداخله درمانی بر بهبود دو شاخص امید به زندگی مادران و سرزندگی تحصیلی دانش آموزان در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون معنی دار بود (01/p<0). همچنین نتایج ثانویه نشان داد اثربخشی درمان تا مرحله پیگیری یک ماهه پایدار ماند (05/p<0). نتیجه گیری یافته های مطالعه حاضر همسو با پیشینه پژوهشی گویای اثربخشی آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شاخص های روان شناختی کودکان و مادران است. این یافته ها می تواند در حیطه کودکان با نیازهای خاص با کاربست های بالینی همراه باشد.
کلیدواژگان: آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد، امید به زندگی، آسیب های جسمی حرکتی، سرزندگی تحصیلی -
صفحات 222-236
اهداف اختلال طیف اوتیسم، نوعی از اختلالات رشدی است و ضعف در تعاملات اجتماعی و اختلالات حسی از مشکلات کودکان مبتلا به این اختلال است. این کودکان در تعاملات اجتماعی با کودکان دیگر و درمانگرانشان ضعف دارند، شاید بتوان از ربات ها به عنوان دوست یا کمک درمانگر جهت آموزش مهارت های مختلف اجتماعی و شناختی استفاده کرد. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی تمرینات یکپارچگی حسی با و بدون ربات یاری رسان بر تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم بود.مواد و روش ها روش این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. از جامعه آماری تمام کودکان 7 تا 9ساله مدارس اوتیسم شهر تهران، 45 کودک اوتیسم با احتمال متوسط به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. گردآوری داده ها با قسمت تعاملات اجتماعی ویرایش دوم آزمون تشخیص اوتیسم گلیام انجام شد. هر دو گروه آزمایش 15 جلسه از شیوه یکپارچگی حسی بهره بردند، اما با یک گروه 15 جلسه با ربات نیز کار شد. پس از 2 ماه و اجرای آزمون پیگیری، داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط ساده و با نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معنی داری 0/05 تحلیل شدند.یافته ها نتایج نشان داد میزان تغییرات اختلال در تعاملات اجتماعی در 3 گروه یکسان نبوده و در موقعیت آزمایش، میانگین نمرات گروه تمرینات یکپارچگی حسی با ربات یاری رسان، بیشتر از تمرینات یکپارچگی حسی بدون ربات یاری رسان و گروه کنترل، کاهش و تغییر داشته است (P<0/05).نتیجه گیری می توان چنین نتیجه گرفت که تلفیق دو شیوه درمانی یکپارچگی حسی و درمان با ربات، بیشتر از شیوه یکپارچگی حسی به تنهایی موجب بهبود تعاملات اجتماعی کودکان طیف اوتیسم می شود.
کلیدواژگان: طیف اوتیسم، ربات یاری رسان، یکپارچگی حسی، تعاملات اجتماعی -
صفحات 238-248اهداف
آموزش به دانش آموزان با اختلال نارساخوانی برای حل مشکلات ایجادشده در زندگی آن ها اهمیت زیادی دارد. درمانگران با ارایه آموزش های مختلف سعی بر این دارند تا به شیوه ای عمل کنند که این دانش آموزان به روش بهتری زندگی کنند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش توانبخشی حرکتی بر حافظه فعال و توجه و تمرکز دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خواندن بود.
مواد و روش هاطرح پژوهش نیمه آزمایشی است که در آن از پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر کرمان در سال تحصیلی 1389-1399 بود. حجم نمونه بر اساس نوع تحقیق تعداد 30 دانش آموز بود که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند. هر 2 گروه قبل و بعد از اجرای مداخله به آزمون حافظه فعال و آزمون عملکرد پیوسته پاسخ دادند. داده ها با استفاده از روش های آماری نظیر میانگین، انحراف معیار و تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد. برای تجزیه و حلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 استفاده شد.
یافته هایافته ها نشان داد آموزش توانبخشی حرکتی بر حافظه فعال و توجه و تمرکز دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خواندن تاثیر معنادار دارد (0/001>P).
نتیجه گیرینتایج مطالعه حاضر نشان داد آموزش توانبخشی حرکتی موجب افزایش حافظه فعال و توجه و تمرکز دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خواندن شده است. بنابراین، آموزش توانبخشی حرکتی می تواند جهت کاهش مشکلات دانش آموزان نارساخوان استفاده شود.
کلیدواژگان: توانبخشی حرکتی، حافظه فعال، توجه و تمرکز، اختلال یادگیری خواندن -
صفحات 250-262
اهداف امروزه شناخت سازوکار های درگیر در آتروفی عضلانی به توسعه روش های درمانی جدید در مورد آن کمک خواهد کرد. عضله اسکلتی در شرایط آتروفی به وسیله مسیرهای بیوشیمیایی و رونویسی به بیان دسته ای از ژن های مرتبط با آتروفی عضلانی منجر می شود. در پژوهش حاضر، اثر کاهش فعالیت بدنی پس از 6 هفته تمرین مقاومتی، استقامتی و ترکیبی بر بیان ژن های مورف-1 و آتروژین-1 بررسی شد.مواد و روش ها در این تحقیق، 30 سر موش نر صحرایی به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: 1. گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی (n=7)، 2. گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی (n=7)، 3، گروه تمرین استقامتی/کاهش فعالیت بدنی (n=8) و 4. گروه تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی (n=8). گروه های تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی، تمرین استقامتی/کاهش فعالیت بدنی و تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی 6 هفته در برنامه تمرینی مخصوص خود شرکت کردند. شدت تمرین استقامتی بین 60 تا 70 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه بود. تمرین مقاومتی به صورت صعود همراه با وزنه از نردبان 1 متری انجام شد. تمرین ترکیبی نیز تلفیقی از تمرین مقاومتی و استقامتی بود. پس از این مدت، پروتکل کاهش فعالیت بدنی 4 هفته اجرا شد. در پایان، عضله نعلی استخراج و میزان سطوح بیان ژن های موردنظر با تکنیک ریل تایم- پی سی آر سنجیده شد.یافته ها یافته ها نشان داد میزان بیان ژن مورف-1 در گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی و گروه تمرین مقاومتی/کاهش فعالیت بدنی نسبت به گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی به طور معنا داری کمتر است (P<0/05). از سوی دیگر، در مورد ژن آتروژین-1 ،تنها گروه تمرین ترکیبی/کاهش فعالیت بدنی نسب به گروه کنترل/کاهش فعالیت بدنی کاهش معنا داری دارد (P<0/05).نتیجه گیری به نظر می رسد موش هایی که در برنامه تمرینی آن ها تمرین مقاومتی بود، نسبت به گروهی که تنها تمرین استقامتی انجام دادند در برابر آتروفی ناشی از کاهش فعالیت بدنی مقاوم تر هستند.
کلیدواژگان: آتروفی عضلانی، تمرین ورزشی، مورف-1، آتروژین-1 -
صفحات 264-275
مقدمه و اهداف پوکی استخوان، بیماری خاموش نامیده می شود، زیرا شکستگی اولین نشانه آشکار کننده این بیماری است. قبل از وقوع شکستگی، تشخیص زودهنگام این بیماری مسیله مهمی است. استفاده از الگوریتم های داده کاوی، دانشی است که ما را در رسیدن به اطلاعات نهفته در داده ها یاری می کند. هدف اصلی این مطالعه مقایسه دو الگوریتم درخت تصمیم گیری ساده و جنگل تصادفی برای پیش بینی بیماری پوکی استخوان در مردان میانسال فعال بود.مواد و روش ها تعداد 256 نفر مرد میانسال که طی سال های 1396 تا 1399 در بیمارستان آیت الله کاشانی تهران پرونده پزشکی داشتند و با عنوان مشکوک به بیماری پوکی استخوان به این بیمارستان مراجعه کرده بودند، در این مطالعه شرکت کردند. از نرم افزار متلب نسخه 2020 برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. ارزیابی بر اساس ماتریس درهم ریختگی و معیارهای دقت و صحت انجام شد. یافته ها ابتدا، طبق نظر پزشکان و نتایج مقالات علمی از 103 ویژگی مربوط به اطلاعات شخصی، سبک زندگی و اطلاعات بیماری، 11 ویژگی به عنوان ورودی الگوریتم ها انتخاب شدند. الگوریتم جنگل تصادفی با دقت 73/4 درصد و صحت 68/07 درصد عملکرد بهتری داشت.نتیجه گیری در این مطالعه با توجه به داده های در دسترس، الگوریتم هایی توسعه داده شد که می تواند درزمینه پیشگیری بیماری پوکی استخوان کارآمد باشد. استفاده از این الگوریتم ها می تواند برای شروع درمان و تشخیص سریع این بیماری موثر باشد و از وقوع شکستگی و عوارض جبران ناپذیر آن جلوگیری کند.
کلیدواژگان: پوکی استخوان، پیش بینی، مردان، میانسال، فعال -
صفحات 276-290
مقدمه و اهداف ارتعاش کل بدن یک روش سریع ، ایمن و موثر در بهبود تعادل و قدرت عضلانی است. با توجه به تاثیر قوس طولی پا در تعادل پویای افراد و موثربودن ارتعاش کلی بدن در بهبود تعادل، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره ارتعاش کل بدن بر تعادل پویای مبتلایان به صافی کف پای انعطاف پذیر است.مواد و روش ها در این مطالعه 80 نفر مبتلا به صافی کف پای انعطاف پذیر که شامل40 زن و مرد زیر 18 سال با میانگین سنی1/24±15/25 و 40 زن و مرد بالای 20 سال با میانگین سنی 1/48±22/57 بودند به طور تصادفی در 4 گروه شامل دو گروه آزمایش و دو گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های آزمایش به مدت 4 هفته توسط دستگاه ارتعاش کل بدن مورد مداخله قرار گرفتند. در دو گروه کنترل زیر سن 18 سال و بالای 20 سال هیچ مداخله ای انجام نشد و از آن ها خواسته شد در این دوره تنها به فعالیت های روزمره و عادی خود بپردازند. پروتکل خستگی بر روی تردمیل با سرعت و زوایای مختلف شیب طبق روش کار پروتکل انجام شد و ارزیابی تعادل پویا توسط دستگاه بایودکس صورت گرفت. متغیرهای محاسبه شده شامل شاخص های کلی، قدامی- خلفی و داخلی- خارجی تعادل بود. یافته ها نتیجه آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون بونفرونی نشان داد میانگین شاخص های کلی، قدامی-خلفی و داخلی-خارجی تعادل در دو گروه آزمایش زیر 18 سال و بالای 20 سال به دو گروه کنترل افزایش معنی داری داشت (001/P<0). همچنین شاخص های تعادل پویا در گروه آزمایش زیر 18 سال نسبت به گروه آزمایش بالای 20 سال افزایش معناداری نشان داد (001/P<0).نتیجه گیری از ارتعاش کل بدن می توان جهت بهبود تعادل پویای افراد مبتلا به صافی کف پای انعطاف پذیر حتی در شرایط خسته استفاده کرد.
کلیدواژگان: ارتعاش کل بدن، تعادل پویا، صافی کف پای انعطاف پذیر، خستگی -
صفحات 292-305
زمینه امروزه با توجه به سبک زندگی و استفاده بیش از حد از تکنولوژی های ارتباطی، ناهنجاری های اسکلتی عضلانی در میان افراد جامعه شیوع پیدا کرده است. سندرم متقاطع فوقانی، نوعی اختلال اسکلتی عضلانی در نیمه فوقانی بدن است که به تغییرشکل هایی چون سر به جلو، شانه گرد و کایفوز منجر می شود. هدف هدف از این مطالعه، بررسی اثر 8 هفته تمرینات اصلاحی در محیط آب بر اصلاح تغییر شکل های سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در مردان مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی بود.مواد و روش ها در این مطالعه کارآزمایی بالینی، حداقل حجم نمونه با استفاده از نرم افزار آماری G.Power 3.1، 30 نفر تعیین شد که پس از غربالگری اولیه 200 دانشجو با صفحه شطرنجی با احتساب ریزش احتمالی 5 درصد در فرایند تحقیق، 34 دانشجوی مرد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی با میانگین سنی 0/80± 23 سال، وزن 2/2± 71/2کیلوگرم، قد 1/24± 171/75سانتی متر و شاخص توده بدنی 0/67± 23/6کیلوگرم بر متر مربع به صورت هدفدار انتخاب شدند. این افراد به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (17 نفر) و کنترل (17 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، تمرینات اصلاحی در محیط آب را به مدت 8 هفته انجام دادند و گروه کنترل در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. قبل و پس از مداخله، زوایای سر به جلو و شانه گرد با عکس برداری و زاویه کایفوز (گوژپشتی) به وسیله خط کش منعطف اندازه گیری شدند. داده ها با نرم افزار SPSS تحلیل شد و سطح معناداری 05/0 درنظر گرفته شد. برای مقایسه درون گروهی از آزمون تی زوجی و برای مقایسه اختلاف میانگین های بین گروهی از آزمون تی مستقل استفاده شد.یافته ها یافته ها نشان داد تمرینات در گروه آزمایش در کاهش ناهنجاری های مرتبط با سندرم متقاطع فوقانی شامل کاهش میزان زاویه کایفوز سینه ای (0/001=P) و کاهش زاویه شانه به جلو (0/001=P)، همچنین کاهش زاویه سر به جلو (0/001=P)، اثر معناداری داشته است.نتیجه گیری به نظر می رسد 8 هفته استفاده از تمرینات اصلاحی در محیط آب، می تواند به صورت معناداری در کاهش زاویه سر به جلو، شانه گرد و کایفوز در افراد مبتلا به سندرم متقاطع فوقانی موثر باشد و می توان آن را به عنوان روشی درمانی به متخصصین توصیه کرد.
کلیدواژگان: آب درمانی، سندرم متقاطع فوقانی، حرکات اصلاحی، سر به جلو، کایفوزیس (گرد پشتی یا گوژ پشتی) -
صفحات 306-319
مقدمه و هدف مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یکی از شایع ترین بیماری های مخرب سیستم عصبی پیش رونده است که به ناتوانی و اختلال در تحرک و کاهش ظرفیت عملکردی افراد مبتلا منجر می شود. در فرایند توان بخشی ویژه بیماران مبتلا به ام اس، ورزش، ابزاری ایمن، موثر و کارآمد به حساب می آید. به کارگیری تمرینات مقاومتی یکی از مداخله های ورزشی است که همواره مورد توجه محققین در فرایند توان بخشی بیماران مبتلا به ام اس بوده است. در همین راستا در سال های اخیر، یکی از شیوه های تمرینی رایج در توان بخشی و ارتقای عملکرد بیماران مختلف، تمرینات ثبات مرکزی بوده که به عنوان توانایی در کنترل موقعیت تنه روی لگن جهت تولید و انتقال موثر نیرو به بخش های انتهایی بدن در طول فعالیت های مختلف تعریف شده است. مطالعات اخیر در حیطه توان بخشی بر تمرینات عملکردی با استفاده از وزن بدن در مقابل نیروی جاذبه و تمرینات به کمک ابزارها و تجهیزات ناپایدار که به فعالیت های روزمره افراد شباهت دارند، تاکید دارند. هدف از این مطالعه، مقایسه تاثیر تمرینات منتخب تی آر ایکس و ایروفیتنس (هوازی) بر عملکرد ثبات مرکزی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس بود.مواد و روش ها تعداد30 نفر از زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس مراجعه کننده به انجمن ام اس اصفهان در دامنه سنی 20 تا 50 سال و با نمره مقیاس ناتوانی گسترش یافته به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی و مساوی به دو گروه آزمایش تقسیم شدند. آزمودنی های دو گروه برای مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه تمرینات تی آر ایکس و ایروفیتنس را انجام دادند. عملکرد ثبات مرکزی از طریق تست استقامت سورنسون، تست لترال و تست پلانک اندازه گیری شد. در تحلیل داده ها از آزمون های تی همبسته و تی مستقل استفاده شد.یافته ها یافته های تحقیق نشان داد تمرینات منتخب تی آر ایکس و ایروفیتنس بر بهبود عملکرد ثبات مرکزی بیماران مبتلا به ام اس تاثیر معناداری داشته است (P<0/05)، البته تمرینات تی آر ایکس باعث بهبود بیشتر عملکرد ثبات مرکزی نسبت به تمرینات ایروفیتنس شد (P<0/05).ذ با توجه به نتایج می توان گفت برای استفاده از این تمرینات (تمرینات منتخب تی آر ایکس و ایروفیتنس) برای بیماران مبتلا به ام اس نیاز به مطالعات بیشتری است.
کلیدواژگان: بیماری مولتیپل اسکلروزیس، عملکرد ثبات مرکزی، تمرینات تی آر ایکس، تمرینات هوازی
-
Pages 168-178Background and Aims
One of the biggest challenges of the health systems in the 21st century is the increasing burden of chronic diseases. To address this challenge, many developed countries have begun to adopt self-management education programs. There are various tools for measuring the effectiveness of these programs in patients with chronic diseases. Some of these tools are designed to measure self-management in a particular disease, while some tools are used generally for a wide range of chronic diseases. This study aim to review the general tools used for measuring self-management in chronic diseases.
MethodsThis is a narrative review. To find the studies used the tools for assessing self-management, a searched in online databases such as PubMed, Web of Science, Scopus, and Google Scholar on related studies published from 2000 to 2020.
ResultsThe general tools available for assessing self-management in chronic diseases were: Self-Management Screening (SeMaS) Scale, Self-Management Ability Scale (SMAS), Self-Control and Self-Management Scale (SCMS), Partners in Health Scale (PIH), and Health Education Impact Questionnaire (heiQ).
ConclusionThere are various general tools for self-management evaluation in chronic diseases. It is necessary to select the appropriate tool based on the goals.
Keywords: Chronic disease, Self-management, assessment tools -
Pages 180-192
The purpose of this review study is to review the studies that have assessed the interaction between surface stiffness and lower limb stiffness. There is a general hypothesis that with the increase of surface stiffness, the lower limb stiffness decreases or vice versa. These interactions take place with the aim of maintaining the dynamics of the center of mass and reducing the energy consumption during movement. One of the mechanisms for these interactions is the change in joint stiffness and leg geometry. Some studies suggested that the stretch reflex has no role in changing the lower limb stiffness. Although interactions between lower limb stiffness and surface stiffness has been recognized, there is little evidence about neuromuscular mechanism of these interactions. More studies is needed in this filed.
Keywords: Surface stiffness, Lower limb stiffness, Spring-Mass model, movement -
Pages 194-208Background and Aims
This study aims to compare the effectiveness of two computerized cognitive training applications, “Brain Train” and" CogniPlus”, in improving the response inhibition, selective attention, and visual-spatial processing speed of children with attention deficit/hyperactivity disorder (ADHD).
MethodsThis is a quasi-experimental. Participants were 45 elementary school students diagnosed with ADHD who were selected by a convenience sampling method. The students were divided randomly into three groups: intervention group 1 (n=15, receiving training by Brain Train), intervention group 2 (n=15, receiving training by CogniPlus) and control (n=15). Each intervention group separately received training for two months, three session per week, each for 50-60-minutes. Performance of three groups were evaluated in response inhibition, selective attention, and visual-spatial processing in pre-test and post-test phases using Stroop test, the integrated visual and auditory continuous performance test (IVA+Plus), and visual-spatial processing subscale of the Stanford-Binet Intelligence Scales. Collected data were analyzed using the analysis of covariance.
ResultsResults showed a significant difference between the two intervention groups in the study variables (P<0.05), but there was no significant difference between two intervention groups in improving selective attention and response inhibition (P>0.05). However, in visual-spatial processing, the group received training by Brain Train application showed a significant improvement more than the group received training by CogniPlus (P< 0.05).
ConclusionComputerized cognitive training applications can improve the cognitive skills of children with ADHD, where the Brain Train application is more effective than Cogniplus regarding the visual-spatial processing ability.
Keywords: Attention deficit, hyperactivity disorder, Computerized cognitive training, Response Inhibition, Selective Attention, Visual-spatial processing -
Pages 210-220Background and Aims
Acceptance and commitment therapy (ACT) is one of the third wave of behavior therapies. One of its main goals is to improve psychological flexibility which can increase the life expectancy and promote the mental health. This study aims to assess the effectiveness of ACT on mothers' life expectancy and academic resilience of children with physical-motor disabilities.
MethodsThe quasi-experimental study with a pre-test/post-test/follow-up design was conducted from October 2019 to March 2020. Participants were 30 children with physical-motor disabilities and their mothers, who were selected by a purposive sampling method. Participants were assigned into two groups of intervention and control using the block randomization method. The intervention group received ACT at 10 sessions of 120 minutes per week. Participants completed a demographic checklist, Miller Hope Scale, and Academic Resilience Scale at pre-test, post-test and one-month follow-up phases. The collected data were analyzed by repeated measures analysis of variance in SPSS v. 23 software.
ResultsThe effectiveness of ACT in improving the mothers’ life expectancy and children’s academic resilience was statistically significant in post-test phase (P<0.01). The effects of ACT remained stable in the one-month follow-up period (P<0.05).
ConclusionThe ACT is effective in improving the psychological characteristics of children with physical-motor disabilities and their mothers. It can be used for clinical treatment of children with special needs.
Keywords: Acceptance, commitment therapy, Life expectancy, Physical-motor disabilities, Academic resilience -
Pages 222-236Background and Aims
Autism spectrum disorder (ASD) is a developmental disorder. Weakness in social interactions and sensory disorders are the problems of children with ASD. These children are weak in social interactions with other children and their therapists. Robots may be used as a friend or assistive therapist to teach different social and cognitive skills to them. This study aims to compare the effectiveness of sensory integration therapy with and without an assistive robot on social interaction of children with ASD.
MethodsThis is a quasi-experimental study with a pretest/posttest/follow-up design using a control group. The study population consists of all children with ASD aged 7-9 years in Tehran, Iran. Of these, 45 children with a moderate level of ASD were selected and randomly divided into two experimental groups and one control group. Data collection tool was the social interaction subscale of the second edition of the Gilliam Autism Rating Scale. Both experimental groups received sensory integration therapy at 15 sessions, while only one group received the therapy with an assistive robot at 15 sessions. The data were collected before, immediately after, and two months after the intervention. The collected data were analyzed using a mixed analysis of variance in SPSS v. 22 software. The significance level was set at 0.05.
ResultsThe results showed that the sensory integration therapy with and without the use of an assistive robot were significantly effective in improving the social interactions of children with ASD, where the sensory integration therapy with an assistive robot had a greater effect (P<0.05).
ConclusionThe sensory integration therapy with an assistive robot is more effective in improving the social interactions of children with ASD compared to the sensory integration therapy without the use of an assistive robot.
Keywords: Autism Spectrum Disorder, Assistive robot, Sensory integration, Social interactions -
Pages 238-248Background and Aims
This study aims to investigate the effect of motor rehabilitation training on working memory and attention/concentration in male school students with reading disorders.
MethodsThis is a quasi-experimental study with pre-test/post-test design. The study population included all male students in elementary schools (6th grade) of Kerman, Iran in the academic year 2019-2020. Samples were 30 eligible students who were selected by a convenince sampling method and were randomly divided into two groups of 15 people. Both groups underwent N-back test for working memory test and the continuous performance test before and after the intervention. Data were described using the mean and standard deviation, and were analyzed using the analysis of covariance in SPSS v. 22 software.
ResultsThe motor rehabilitation training had a significant effect on working memory and attention/concentration of male students (P<0.001).
ConclusionThe motor rehabilitation training can improve working memory and attention/concentration of male students with reading disorder. Therefore, the training can be used to reduce the reading problems of these students.
Keywords: Motor Rehabilitation, Working memory, attention, Concentration, Reading Disorder -
Pages 250-262Background and Aims
Understanding the involved mechanisms in muscle atrophy can help develop new treatment methods for atrophic conditions. Skeletal muscle atrophy via biochemical and transcriptional pathways can increase the expression of some muscle atrophy related genes. The present study aims to assess the effect of reduced physical activity by the spinal nerve ligation (SNL) after a period of resistance, endurance and combined exercises on the expression of MuRF-1 and Atrogin-1 genes in male rats.
MethodsIn this experimental study, 30 male Wistar rats were randomly divided into four groups: Control+SNL, combined exercise+SNL, endurance exercise+SNL, and resistance training+SNL. The exercises were performed for six weeks. After this period, the protocol of reduced physical activity by the SNL was implemented for four weeks. At the end, soleus muscle was isolated and the expression levels of MuRF-1 and Atrogin-1 genes were measured by real-time polymerase chain reaction technique. To examine the gene expression differences between the groups, analysis of variance and Tukey’s post hoc test were used. The significant level was set at 0.05.
ResultsThe results showed that the expression of MuRF-1 gene in the combined exercise+SNL and resistance training+SNL groups was significantly lower than in the control group (P<0.05). The Atrogin-1 gene expression was significantly reduced only in the combined exercise+SNL group compared to the control group (P<0.05).
ConclusionIt seems that the rats with resistance training are more resistant to SNL-induced atrophy than the group with endurance exercise.
Keywords: physical activity, Resistance Training, Endurance exercise, MuRF-1, Atrogin-1 -
Pages 264-275Background and Aims
Osteoporosis is called a “silent disease” because it has no symptoms until a bone is fractured. Therefore, its early detection before occurrence of fracture is important. Using data mining algorithms can help access the information hidden in the data. This study aims to compare two simple decision tree and random forest algorithms to predict osteoporosis in active middle-aged men.
MethodsA total of 256 middle-aged men referred to Ayatollah Kashani Hospital in Tehran, Iran during 2017-2020 participated in this study. Data analysis was carried out in MATLAB software version 2020. Evaluation was performed using the confusion matrix and based on accuracy and precision criteria.
ResultsOut of 103 factors related to personal information, lifestyle, and disease, 11 were selected as inputs to the algorithms. The results showed that the random forest algorithm had a better performance (73.4% accuracy and 68.07% precision) compared to simple decision tree.
ConclusionThe data mining algorithms can be effective in predicting osteoporosis in active middle-aged men. These algorithms can be used for early treatment and rapid diagnosis of osteoporosis and prevent the occurrence of bone fractures and their irreparable complications.
Keywords: osteoporosis, Prediction, Data mining -
Pages 276-290Background and Aims
Whole body vibration (WBV) is a safe and effective method to improve balance and muscle strength. Considering to the effect of foot longitudinal arch on dynamic balance, and the effectiveness of WBV in improving balance, the present study aims to assess the effects of WBV on dynamic balance of patients with flexible flatfoot.
MethodsIn this randomized clinical trial, 80 patients with flexible flatfoot; 40 aged <18 years (Mean±SD age= 15.25±1.24) and 40 aged >20 (Mean±SD age= 22.57±1.48). They were randomly divided into two intervention groups of <18 and >20 years and two control groups of <18 and >20 years. The intervention groups received four weeks of WBV. In the control groups, no intervention was carried out. The fatigue was induced by running on a treadmill at different speeds and inclinations according to the Bruce protocol. Dynamic balance was assessed using the Biodex Balance System at anterior-posterior and medial-lateral directions and in overall.
ResultsThe repeated measures analysis of variance and Bonferroni test results showed that the mean dynamic balance in overall and at anterior-posterior and medial-lateral directions were significantly increased in the intervention groups compared to the control groups (P<0.001). Moreover, the dynamic balance showed a significant increase in the intervention group aged <18 years compared to the intervention group aged >20 years (P<0.001).
ConclusionThe WBV can be used to improve the dynamic balance of people with flexible flatfoot even in fatigue conditions.
Keywords: Whole Body Vibration, dynamic Balance, Flexible flatfoot, Fatigue -
Pages 292-305Background and Aim
Upper Crossed Syndrome (UCS) is a musculoskeletal disorder leading to postural deformities such as forward head posture (FHP), rounded shoulder posture (RSP) and hyper kyphosis. This abnormality has spread among people in the community due to modern lifestyle and excessive use of communication technologies. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of the eight -week comprehensive corrective exercises carried out in water on forward head, rounded shoulder, and hyper kyphosis as well as pain correction in men with UCS.
Materials and MethodsIn the current randomized controlled clinical trial, The minimum number of samples was determined using G.Power 3.1 sample size estimation software, 30 people. After initial screening 200 students using the posture screen, including a possible drop of 5% in the research process, 34 men with upper crossed syndrome, with mean age of 23 ± 0.80 years, weight 71.61 ± 2.2 kg, height of 171.75 ± 1.24 Cm And body mass index of 23.60 ±.67 Kg / m2), they were purposefully selected. These individuals were randomly divided into two groups: experimental (n = 17) and control (n = 17). The case group experienced comprehensive corrective exercises carried out in water for eight weeks and the control group received no intervention during this period. Before and after the intervention, measurements were performed to measure the forward head and rounded shoulder angles by imaging and angular analysis was done by AutoCAD software and kyphosis angle was determined by flexible ruler. Data were analyzed by SPSS software and the significance level was considered 0.05. Paired t-test was used to compare within the group and independent t-test was used to compare the mean differences between the groups.
ResultsThe results showed that the experimental group had significant improvement in in terms of the kyphosis (P= 0.001), FHP (P=0.001) and RSP (P=0.001).
ConclusionAccording to the results, Eight weeks of corrective exercises in the water environment can be significantly effective in reducing the angle of the head forward, round shoulder and hyper kyphosis in people with upper cross syndrome, and it can be recommended to specialists as a treatment.
Keywords: Aquatic therapy, Upper crossed syndrome, Corrective Exercises, Forward head, Kyphosis -
Pages 306-319Background and Aims
Multiple Sclerosis (MS) is one of the most common destructive diseases of the central nervous system, which leads to disability and impaired mobility and functional capacity in patients. For the rehabilitation of patients with MS, resistance training is considered as a safe and efficient method. In this regard, in recent years, core stability exercise has become one of the common training methods for the rehabilitation of patients with MS. It is defined as the ability to control the position of the trunk over the pelvis to effectively transfer the force to the lower extremities during various activities. This study aims to compare the effects of selected TRX and aerofitness exercises on the core stability of women with MS.
MethodsIn this randomized clinical trial, 30 women with MS aged 20-50 years with expanded disability status scale score <5 referred to MS Association of Isfahan were selected by a purposive sampling method and were randomly divided into two TRX and aerofitness groups. They performed the exercises for 8 weeks, 3 sessions per week, each for 60 minutes. Their core stability was measured using the Biering-Sørensen test, isometric lateral trunk endurance tests, and Planck test. Data were analyzed using paired t-test and independent t-test.
ResultsThe selected TRX and aerofitness exercises had a significant effect on the improvement of core stability in women with MS (P <0.05). Patients in the TRX group showed more significant improvement than in the aerofitness group (P <0.05).
ConclusionThe selected TRX and aerofitness exercises can improve the core stability of women with MS. However, further studies are needed to use these exercises in patients with MS.
Keywords: Multiple sclerosis, Core stability, TRX, Aerofitness
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.