فهرست مطالب

سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب) - پیاپی 80 (دی 1401)

مجله سبک شناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب)
پیاپی 80 (دی 1401)

  • تاریخ انتشار: 1401/10/17
  • تعداد عناوین: 15
|
  • طیبه ابراهیمی شهرآباد، صابر امامی *، فرهاد طهماسبی صفحات 1-20
    زمینه و هدف

     تفسیر نسفی اثر نجم الدین نسفی یکی از مهمترین آثار قرن پنجم و ششم هجری است که نویسنده در آن ترجمه ای مسجع از قرآن ارایه داده و تفسیر کشف الاسرار و عده الابرار اثر ابوالفضل میبدی است که نویسنده قرآن را با دیدی عرفانی تفسیر کرده است. تحلیل گفتمان این دو کتاب میتواند اصول اعتقادی و ایدیولوژی نویسندگان را بخوبی نشان دهد. یکی از نظریه های مهم در زمینه تحلیل گفتمان، نظریه نورمن فرکلاف است که در آن رابطه میان ملاکهای درونی و بیرونی متن بررسی میشود. فرکلاف متن را در سه محور توصیف، تفسیر و تبیین بررسی میکند. در مرحله توصیف واژه ها، دستور و ساختهای متن بررسی میشود. بحث واژه ها از آن جهت که شالوده و اساس تولید یک متن است جایگاه ویژه ای دارد. فرکلاف معتقد است واژه های یک متن را در سه محور میتوان مورد تحلیل گفتمانی قرار داد: ارزش تجربی، ارزش رابطه ای و ارزش بیانی کلمات. ازطریق بررسی این سه محور میتوان به ویژگیهای روحی، روانی، شخصیتی، اعتقادی، ایدیولوژیک، فلسفی و... نویسنده متن و شرایط حاکم در زمان او پی برد.

    روش مطالعه:

     در این مقاله نویسندگان با روش توصیفی-تحلیلی و کتابخانه ای درصدد هستند گفتمان موجود در ترجمه این دو کتاب را در زمینه تحلیل واژه ها مورد بررسی قرار دهند.

    یافته ها

     خلاقیتهای معنایی در زمینه ارزش تجربی کلمات در تفسیر میبدی کاملتر از تفسیر نسفی است. میبدی واژه ها و عباراتی را که هم‌معنا نیستند بصورت مترادف در کنار هم می‌آورد و گاه در برقراری این ارتباط رابطه علی و معلولی را درنظر میگیرد؛ اما نسفی در اینگونه موارد با تعابیر مختلف سعی در توضیح بیشتر مطلب دارد و هدف او بیان اهمیت موضوع است. همچنین بکار بردن واژه ها در معنای استعاری در تفسیر میبدی بیشتر از نسفی است و در زمینه ارزش رابطه ای کلمات که در نتیجه رعایت آن، متن از حسن تعبیر و زیبایی بالاتری برخوردار میشود، تفسیر نسفی توانمندتر از میبدی عمل کرده است و در محور ارزش بیانی کلمات نسفی قویتر از میبدی ظاهر شده و گزینش کلمات با بار معنایی موثر بر احساسات مخاطب در کلام او بیشتر است.

    نتیجه گیری

     در زمینه ارزش تجربی کلمات، میبدی در تفسیر خود خلاقیت بیشتری نسبت به نسفی دارد و بهتر عمل کرده است و در زمینه ارزش رابطه ای کلمات و کاربرد حسن تعبیر نسفی قویتر از میبدی عمل کرده است اما میبدی کلمات ادیبانه تر و رسمیتر بیشتری نسبت به نسفی دارد و در زمینه ارزش بیانی کلمات تاثیر کلام نسفی بر احساسات مخاطب بیشتر از میبدی است.

    کلیدواژگان: تحلیل گفتمان، فرکلاف، توصیف، واژه ها، تفسیر نسفی، تفسیر کشف الاسرار
  • سیمین غلامی *، معصومه شبستری صفحات 21-39
    زمینه و هدف

     محمد علی یکی از نویسندگان توانمند و صاحب سبک در ادبیات معاصر فارسی است و بررسی آثار وی با دیدگاه سبک‌شناسی حایز اهمیت میباشد. هدف این مقاله بررسی ویژگیهای سبکی داستان «مشی و مشیانه» در سه سطح فکری، زبانی و ادبی به همراه مثالهایی از این داستان است.

    روش مطالعه

     این پژوهش به شیوه توصیفی-تحلیلی با ذکر نمونه هایی منطبق با مولفه های سبک‌شناسانه انجام شده است. همچنین استفاده از منابع کتابخانه ای برای تبیین مبانی نظری پیش چشم بوده است.

    یافته ها

     محمد علی با انتشار کتاب مشی و مشیانه شیوه نوینی در عرصه رمان‌نویسی پایه گذاری کرده است. وی توانسته با تلفیق زبان محاوره و نثر رمان و با تکیه بر منابع دینی، اسطوره ای و تاریخی، سبک منحصربفردی خلق کند. شعرسرایی محمد علی در قسمتهایی از داستان ضمن نشان دادن توانایی نویسنده، به زیبایی اثر افزوده است. مهمترین شاخصه ادبی این نویسنده بکارگیری صناعات بدیعی بویژه تشبیه است که عمدتا دارای وجه شبه های حسی و تحقیقی میباشد.

    نتیجه گیری

     نویسنده ضمن اهمیت دادن به جایگاه زنان، داستان را از زبان آنان روایت میکند. پایبندی به اخلاق و رفتار، خواب، رویا، عشق، تبین مفهوم اسطوره بخصوص اساطیر ایرانی از مهمترین ویژگیهای فکری این اثر است. بهره گیری از لغات عربی و عدم تبعیت در ساختار نحوی جملات، سطح زبانی اثر را رونق بخشیده است. نویسنده سعی کرده است کلمات و مفردات و ساختارهای ادبی کهن را به شیوه ای دلنشین بکار برد. محمد علی صنایع لفظی و معنوی را به موازات هم در آثار داستانیش بویژه «مشی و مشیانه» بکار گرفته است.

    کلیدواژگان: سبک شناسی، محمد محمدعلی، مشی و مشیانه، سطح فکری، سطح زبانی
  • بهروز ندیمی، رضا اشرف زاده *، سید مجید تقوی بهبهانی صفحات 41-60
    هدف و زمینه

     این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه بازتاب موسیقی در شعر شهریار و ابتهاج نوشته شده است. نگارندگان با هدف دستیابی به این مهم به بررسی واژگان و اصطلاحات مرتبط با موسیقی (سازها، موسیقیدانان، موسیقی اصیل ایرانی، اصطلاحات عام موسیقی، مشاغل موسیقایی، فعلهای موسیقایی) پرداخته اند. علاوه بر این صور خیال و کارکرد ادبی واژگان موسیقی در شعر شهریار و ابتهاج را نیز بررسی کردیم. پس از بررسی نمونه های موسیقایی شعر شهریار و ابتهاج، به بیان وجوه شباهت و تفاوتهای بازتاب موسیقی در شعر این دو شاعر پرداختیم.

    روش مطالعه

     این پژوهش از نوع کتابخانه ای بوده و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

    یافته ها

     این بررسی نشان میدهد موسیقی برای این دو شاعر ابزار بوده است؛ ابزاری برای انتقال مفاهیم و مضامین مورد نظرشان.

    نتیجه گیری

     از مهمترین وجوه شباهت ابیات موسیقایی شهریار و ابتهاج، زیست موسیقایی، پرداختن به من شاعر و بسامد بالای همراهی موسیقی با غم است. مهمترین وجوه تفاوت در بازتاب موسیقایی شعر شهریار و ابتهاج را میتوان در نگاه موسیقایی و توجه و پرداختن به موسیقیدانان جست.

    کلیدواژگان: شهریار، ابتهاج، شعر، موسیقی، بازتاب موسیقی در شعر
  • معصومه حبیب وند، محمدصادق تفضلی، حجت الله غ منیری صفحات 61-79
    زمینه و هدف

     پژوهش حاضر تحت عنوان واکاوی مفهوم احولیت (دوبینی) در مثنوی معنوی، این موضوع را در اثر منظوم مولانا بررسی کرده و بدین طریق معانی و مفاهیم این اصطلاح را بمنظور کشف مفهوم برخی ابیات و نوشته های وی به خواننده ارایه نموده است. احولیت در معنای «دوبینی» یا «خطا در دید» است، لیکن در سخنان مولانا، با توجه به زمینه حکایت، معنی و مفهومی ویژه پیدا میکند و همین امر باعث میشود کلام نیز متفاوت شده و بگونه ای خاص تعبیر و تفسیر گردد.

    روش مطالعه

     این جستار به شیوه تحلیلی-توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام پذیرفته است. محدوده مورد مطالعه اثر مثنوی معنوی است.

    یافته ها

     در کلام مولانا «احولیت» در معنای نقص و عیب ظاهری نیست، بلکه معنایی فراتر از نقص عضو دارد و در معنی باطنی آن بکار میرود. در منظومه فکری مولانا و فرهنگ اصطلاحات وی گونه های مختلفی از کج فهمی و اعوجاج فکری برخاسته از رذایلی مانند خشم، شهوت، عصبیت، قدرت طلبی، خیال، و خودبینی را شامل میشود که انسان را از درک درست امور و دیدن حقیقت بازمیدارد.

    نتیجه گیری

     آنچه از این تحقیق حاصل میشود آن است که مولانا برخی معایب و نواقص ظاهری جسم را در معنا و مفهوم دیگر یعنی کاستیهای اخلاق و امراض نفسانی مورد استفاده قرار داده و برحسب زمینه حکایت، روایتهای تمثیلی این معانی متفاوت است. بنا به عقیده مولانا احولیت تشخیص راه از چاه و تمیز حق از باطل را بر صاحب خود دشوار میکند تا جایی که گاه وی را تا دره تباهی و هلاکت پیش میبرد. مولانا البته با تشریح انواع احولیت، شیوه درمان آن را به انسان نمایانده است.

    کلیدواژگان: احولیت، دوبینی، مثنوی معنوی، مولانا
  • فاطمه برزگر، مریم شادمحمدی *، کوروس کریم پسندی، محمدتقی بیگلر صفحات 81-97
    زمینه و هدف

     گنوسی‌گری مکتبی تلفیق‌گراست و بر آموزه های کلی همانند اصالت دادن به دویالیسم و تضاد اشیاء دنیوی، روح‌انگاری و دوری از ماده، راهیابی به عالم علوی ازطریق معرفت (گنوس) تاکید دارد. عرفان اسلامی نیز با تلفیق برخی گزاره های گنوسی در قالب توحید اشراقی در تقابل با توحید عددی و سنیگری افراطی و حکومتی، از آن جهت تلطیف متن و باورهای اسلامی بهره جست. عین القضات همدانی از عرفای بیپروای ایرانی-اسلامی با آگاهی از آموزه های گنوسی و متاثر از آن و با تلفیق دیدگاه های مانوی و مندایی و اندیشه های میانجی، که در این مقاله به اندیشه های نوافلاطونی و هرمسی اطلاق میشود، درصدد بود تا خوانش جدیدی از متن مقدس مسلمانان با گفتمانهای گنوسی و اندیشه های میانجی بوجود آورد.

    روش مطالعه:

     روش پژوهش توصیفی – تحلیلی است و بر پایه داده های کتابخانه ای و آثار متقدمان استوار است.

    یافته ها

     یافته اصلی تحقیق بر تاثیر ادیان گنوسی و فلسفه های نوافلاطونی و هرمسی بر نگاه موحدانه و روایتهای اسلامی عین القضات با حفظ اصالت اسلامی آن تاکید دارد.

    نتیجه گیری

     پاسخ به چیستی صورتهای جدید آفریده شده در تلفیق با گونه های فکری قدیم و ماهیت اندیشه های جدید، بویژه در منظومه فکری عین القضات و قالب اسلامی آن، از نتایج مهم پژوهش حاضر است.

    کلیدواژگان: گنوسیسم، نیاندایی، مانوی، فلوطین، هرمس، نگاه توحیدی
  • محمود وهابی گوکی، محمدرضا صرفی، عنایت الله شریف پور صفحات 99-117
    هدف و زمینه

    آثاری که از گذشته باقی مانده است، میراث فرهنگی یک سرزمین بشمار می‌آید و اطلاعات گسترده ای در زمینه ساختار فکری، اعتقادی و زبانی مولفان خود در اختیار نسل امروز قرار میدهد. آفرینش آثار ادبی در ادوار مختلف دچار فرازونشیبهایی بوده است. در برخی دوره ها و از جمله در دوره قاجار، براساس تحولات سیاسی و مناسبتهایی که در حکومتها برقرار بوده است، روش ها و سبکهای مختلفی پدیدار شده اند؛ بگونه ای که سالهایی از دوره قاجار ازلحاظ آفرینش آثار نثر و نظم بسیار غنی و متنوع بوده ‌است. یکی از این آثار متاح الفتوح اثر میرزا محمدحسین شریف کرمانی است.

    روش مطالعه

    در این جستار با رویکرد سبک‌شناسی و روش تحلیل محتوا و با استفاده از منابع کتابخانه ای اثر یادشده بررسی شده است.

    یافته ها

     «مفتاح‌الفتوح» کتابی است به نثر از آثار میرزا محمدحسین شریف کرمانی، مشتمل بر ایراد معجزات، بیان نبردها و حالات حضرت علی (ع) در نبرد با ناکثین، قاسطین و مارقین. این کتاب بدلیل تلاش مولف برای تزیین کلام و بکارگیری عبارات بدیع و آوردن اشعار زیبا از شاعران مختلف و همچنین شاهد آوردن آیات و احادیث و ترکیبهای زیبا در مدح علی (ع)، از سبکی مقبول و دلپسند برخوردار است.

    نتیجه گیری

     مفتاح الفتوح از یک سو بدلیل ویژگیهای محتوایی و باورهای مذهبی و درج روایات تاریخی حایز اهمیت است و از سوی دیگر از نظر تبحر و تسلط مولف بر ادبیات و فرهنگ و آداب و رسوم جامعه و استفاده از آثار فولکلوریک. بعلاوه مفتاح الفتوح ازلحاظ منابع و محتوا بر نقل روایتهای تاریخی از کتب معتبر شیعه و سنی از جمله کتاب الفی استوار است. مفتاح الفتوح از نظر بکارگیری ادبیات فولکلوریک و مرتبط با فرهنگ عامه، قدرت نویسندگی مولف، بیان محکم و استفاده از شگردهای فرازوفرود داستانی برای ایجاد کشش در روایتهای تاریخی و ایجاد هیجان و رغبت در مخاطب، کاربرد اشعار پندآموز، عبارت‌پردازیهای بدیع، و ترکیب‌سازیهای نو قابل توجه و تعمق است.

    کلیدواژگان: حضرت علی (ع)، مفتاح الفتوح، میرزا محمدحسین شریف کرمانی، سبک شناسی، نسخ خطی
  • رویا احمد امرجی صفحات 119-140
    زمینه و هدف

     شرایط سیاسی، اجتماعی، فکری و فرهنگی عصر حیات هر شاعری، سبب ساز خلق تیپها و شخصیتهای گوناگون در اشعار اوست. شعر حافظ نیز، از این قاعده مستثنی نیست؛ چراکه اس و اساس اشعار اغلب شاعران بر روی شخصیتهای بخصوصی بنا شده است. حافظ با طرح شخصیتهای خاص و عملکردهایشان و بکارگیری صنعت ایهام یا همان چندگانگی معنایی، دوپهلو و چندمنظوره سخن میگوید و این مسایله مبین عمق جهانبینی و اندیشه اوست.

    روش مطالعه

     مقاله حاضر به روش توصیفی-تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای به بررسی چندگانگی معنایی تیپها و شخصیتها در دیوان حافظ پرداخته است.

    یافته ها

     یافته های مقاله حاضر نشان میدهد که از میان پروتوتایپهای مطرح حافظ، برخی از قداست برخوردارند و در پاره ای موارد الگوی او هستند، برخی ممدوح او هستند و برخی مورد انتقاد واقع شده اند. این تیپها و شخصیتها، خواه مقبول خواه منفور، گاه در معنای اصلی و واقعی خود بکار رفته اند و گاه در غیر معنای اصلی و حتی در موارد بسیاری از چندگانگی معنایی برخوردارند.

    نتیجه گیری

     بیشتر شخصیتهای مطرح دیوان حافظ نظیر پیامبران و امامان معصوم -علیهم السلام- شخصیتهای عرفانی، پادشاهان و وزرا، قهرمانان و اسطوره ها، شخصیتهای رمانتیک، شخصیتهای سیاسی و اجتماعی، چهارپایان، پرندگان، درختان و گلها تیپهای واقعی و ریال هستند. شاید علت اصلی طرح برخی شخصیتها در اشعار حافظ، شرایط خاص سیاسی و اجتماعی عصر زندگی او و تعاملاتی بوده که با آن افراد خاص داشته و ممکن است خلق برخی شخصیتها ناشی از همزادپنداری با آنان بوده باشد. از میان این شخصیتها برخی تیپها ممدوح وی هستند، برخی در زندگی او تاثیرگذارند، برخی الگوی او هستند، و بعضی مورد انتقاد او واقع شده اند.

    کلیدواژگان: حافظ، پروتوتایپ، ایهام، دیوان اشعار
  • اباصلت احمدی دیزج *، ابراهیم اقبالی، محمدرضا عابدی صفحات 141-155
    زمینه و هدف

    بر آثار پررمزوراز نظامی شروحی نوشته ‌شده که تا کنون کمتر مطالعه شده است. روش‌شناسان این شروح، رمزورازهای مطرح‌شده در آنها را برای مخاطبان آشکار میسازند و علاوه بر معرفی آنها، محققان امروزی را در نوشتن توضیحات دقیق و علمی راهنمایی میکنند. هدف این پژوهش، روش شناسی نسخه های خطی شرحهای شرفنامه نظامی گنجوی است.

    روش مطالعه

    در این تحقیق، روش‌شناسی چهار شرح خطی شرفنامه مبتنی بر دو جنبه ساختار و محتوا مطالعه شد. ابتدا در جنبه ویژگیهای ساختاری و شکلی به روش نگارش مقدمه و پیشانی شروح، علت شرح، چگونگی معرفی متن مبنا، چگونگی پایان شرح، عنوان‌بندی شرح، نشانه گذاری و تعداد ابیات مشروح و کاربرد علایم اختصاری پرداخته شده است. سپس ازنظر محتوایی روش شارحان برای تفهیم ابیات شرفنامه نظامی توضیح داده شده است.

    یافته ها

    شارحان شروح خطی بیشتر از ابزار و گزاره هایی مانند استشهاد، استناد، بیان معانی مفردات و ابیات و مفاهیم آنها، توضیح نکات ادبی و قواعد دستوری استفاده کرده اند. به عبارتی سعی کرده اند بیشتر نکات زبانی، ادبی و فکری را توضیح دهند.

    نتیجه گیری

    مقایسه این شروح خطی نشان میدهد مولفه های شرح استنادی لغات دشوار، معانی و مفاهیم ابیات، استشهاد آیات، روایات و اشعار، پرداختن به موضوعات متنوع، توضیح اصطلاحات گوناگون، توجه به نسخه بدلها بترتیب در نسخه های «عم»، «مجس» و «مجک» رعایت شده است اما در شرح «مجن» شرح لغات و مفاهیم موجز، مختصر و تلگرافی انجام‌ گرفته و میتوان آن را فرهنگ‌واره ای با توضیحات محدود ابیات دانست.

    کلیدواژگان: روش شناسی، نسخ شروح خطی، شرفنامه نظامی گنجوی
  • نازیتا برزگر، شاهرخ حکمت، علی سرور یعقوبی صفحات 157-177
    زمینه و هدف

     داستانهای نوشته شده برای گروه سنی کودک و نوجوان باید علاوه بر جذابیت و گیرایی، حاوی محتوا و مضمون اجتماعی، اخلاقی، پندآموز و تربیتی باشد. ادبیات طنزآمیز بستر مناسبی است تا ضمن توجه به جنبه های سرگرم‌کننده داستان، مخاطب کودک و نوجوان را درجهت رشد و پرورش فکری، یاری نماید.

    روش مطالعه

     پژوهش پیش‌رو بر پایه مطالعات نظری و اسنادی به شیوه کتابخانه ای و روش تحلیل محتوا انجام شده است. جامعه موردمطالعه در این جستار پنج داستان از نویسندگان معاصر طنزپرداز در حیطه ادبیات کودک و نوجوان میباشد. دلایل انتخاب داستانهای مذکور در این جستار، میزان اقبال خوانندگان، تجدید چاپ و موفقیت آنان در جشنواره های گوناگون ادبی بوده است.

    یافته ها

     برخی نویسندگان طنز در عرصه آثار کودک و نوجوان، تنها به جنبه های شوخی و تفننی بودن اثر توجه دارند و برخی دیگر در کنار توجه به جنبه های سرگرم‌کنندگی داستان، کشف هویت، معنی زندگی و مسایل اجتماعی را مورد توجه قرار داده اند.

    نتیجه گیری

     از میان نویسندگان موردبررسی، مرزوقی و اکبرپور بیشتر به جنبه های سرگرمی و طنز داستانهای خود توجه کرده اند و شفیعی، ایبد و هاشمی به میزان بسیار زیاد و قابل توجهی در محتوای داستانهای خود مسایل مرتبط به جنبه های اخلاقی، معضلات اجتماعی و مسایل و دغدغه های فکری کودکان و نوجوانان را مورد توجه قرار داده اند.

    کلیدواژگان: سبک فکری، ادبیات کودک و نوجوان، داستان طنز، نویسندگان معاصر، تحلیل انتقادی
  • محمدامین عندلیبی، بهروز محمودی بختیاری صفحات 179-196
    زمینه و هدف

     در زبان شناسی معاصر، کاربردشناسی یکی از شاخه های مهم این علم است که به بررسی معنایی میپردازد که گوینده یا نویسنده در یک بافت زبانی خاص، بوسیله پاره گفتار خود منتقل میکند و توسط شنونده یا خواننده برداشت میشود. پیش انگاری یکی از بحثهای محوری در کاربردشناسی است که متمرکز بر موضوعی است که گوینده یا نویسنده پیش از ادای پاره گفتار فرض میکند حقیقت دارد و ناظر بر اطلاعات مشترک بین گوینده یا نویسنده و شنونده یا خواننده است. در این پژوهش چگونگی ایجاد طنز کلامی ازطریق پیش انگاری و شیوه های مورداستفاده این روش در گزیده ای از نمایشنامه های کمدی ایرانی طی سالهای 1300 تا 1320 مورد بررسی قرار گرفته اند.

    روش مطالعه

     روش شناسی مقاله حاضر بصورت کیفی و برمبنای پژوهش کتابخانه ای و سندگزینی بوده و با استفاده از روش توصیفی و تحلیل محتوا به ارزیابی منابع و تحلیل شش نمایشنامه کمدی ایرانی نوشته شده در دوره حکومت پهلوی اول پرداخته است.

    یافته ها

     با تحلیل نمایشنامه های دوره پهلوی اول میتوان دریافت یکی از روش های نمایشنامه نویسان این دوره برای خلق کمدی، استفاده از طنز کلامی بوده است. کاربست پیش انگاری یکی از شیوه های استفاده شده توسط این نویسندگان برای ایجاد طنز کلامی است و از انواع پیش انگاریها و به روش های مختلفی برای این منظور بهره برده اند.

    نتیجه گیری

     در کمدیهای دوره مذکور، طنز کلامی براساس انواع پیش انگاری و با استفاده از روش هایی مانند نقض پیش انگاری شخصیتها یا مخاطب، تضاد پیش انگاری شخصیتها، استفاده طنزآمیز از انواع پیش انگاری، برهم خوردن شکلی از پیش انگاری یا تبدیل نوعی پیش انگاری به نوعی دیگر ساخته میشوند.

    کلیدواژگان: زبانشناسی، کاربردشناسی، پیش انگاری، طنز کلامی، کمدی، نمایشنامه های دوره پهلوی اول
  • حمیرا خانجانی، مریم محمودی *، مرتضی رشیدی صفحات 197-211
    زمینه و هدف

    در این مقاله تصاویر شعری دفتر «دشت ارژن» سیمین بهبهانی، از منظر بلاغت تصویر و کیفیت تصاویر از منظر لایه های درونی و برونی و نیز نگاه شاعر در عرصه خیال‌پردازی و تصویرسازی بررسی شده است. پرسش اصلی این پژوهش آن است که تصاویر شعری سیمین بهبهانی در دفتر دشت ارژن از نظرگاه خیال و سطوح ادراکی و گذر از لایه های سطحی و میانی تخیل آنها به لایه های درونی و عمیق چگونه است.

    روش مطالعه

    پژوهش حاضر مطالعه ای نظری است که به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است. محدوده و جامعه موردمطالعه دفتر دشت ارژن از مجموعه اشعار سیمین بهبهانی است.

    یافته ها

    سیمین بهبهانی از جمله شاعران معاصری است که در شکل و قالب به شعر سنتی وفادار مانده است؛ اما در بسیاری موارد دیگر از شاعران نوپرداز محسوب میشود. تصویرپردازی یکی از شگردهای او در این باره است. او هم در بکارگیری عناصر سازنده تصویر و هم در شیوه ارایه تصاویر شعری شیوه و سبک خاصی دارد.

    نتیجه گیری

    پس از بررسی لایه های مختلف تصویر در دو حوزه تصویر سطح و تصویر اعماق و معرفی تصاویر اثباتی و اتفاقی با ذکر نمونه هایی برای هرکدام، این نتیجه حاصل شد که تصاویر شعری این دفتر، بیشتر از نوع تصاویر اعماق و اتفاقی است. ویژگیهای تصویر رمانتیسم نیز در این اشعار بسامد قابل توجهی دارد.

    کلیدواژگان: سیمین بهبهانی، بلاغت تصویر، رمانتیسم، تصویر اثباتی، تصویر اتفاقی، تصویر سطح، تصویر اعماق
  • مریم علوی، پروین دخت مشهور *، محمد فاضلی صفحات 213-229
    زمینه و هدف

     بررسی و تحلیل تقابلهای متن برای رسیدن به ماهیت مفهوم مرکزی در اثر، ازطریق تحلیل تقابلهای دوگانه یکی از شیوه های مطالعاتی متون در روش ساختگرایان است. کلود لوی استروس، از زبانشناسان ساختگرا، قایل به تقابل دوقطبی یا تقابل معنایی است. بر بنیاد نگرش تقابلی، بسیاری از داستانهای شاهنامه از تقابلهای دوگانه شکل گرفته است؛ هدف اصلی این جستار بررسی تقابل در دو داستان بخش تاریخی شاهنامه بر پایه نظریه ساختگرای استروس میباشد.

    روش مطالعه

     نگارندگان در این مقاله به شیوه توصیفی-تحلیلی برمبنای روش سندکاوی و مطالعات کتابخانه ای در سه داستان بخش تاریخی شاهنامه یعنی داستان بهرام گور، خسرو انوشیروان، و بهمن به بحث و بررسی پیرامون تقابلهای دوگانه از نظر لوی استروس پرداخته اند.

    یافته ها

     در بخش تاریخی شاهنامه تحت تاثیر بخش اساطیری آن و نیز مفهوم ثنویت در اساطیر، همچنان با زیرساخت تقابلهای دوگانه با وقایع تاریخی مواجه هستیم.

    نتیجه گیری

     تقابلهایی موجود در بخش تاریخی شاهنامه مانند تقابل دادگری و ستم، ایران و انیران، نبرد میان خیر و شر، تقابل پدر و پسر و یا رویارویی با حیوانات درنده خو وحشی همه در خدمت تقابلهای کلیتر و درجهت تقویت سویه های متقابل بنیادین اسطوره یعنی اندیشه خیر و شر است.

    کلیدواژگان: شاهنامه، تقابل، نظریه لوی استروس، بهرام گور، خسرو انوشیروان، بهمن
  • رویا رفیع زاده تفتی، مه دخت پورخالقی چترودی، علی علیزاده صفحات 231-253
    زمینه و هدف

     کنایه یکی از ابزارهای ادبی است که توسط مردم ساخته میشود و به همین دلیل با زبان عامیانه در شعرهای محاوره ای سازگاری فراوانی دارد. بررسی خصوصیات کنایه در شعرهای محاوره ای قرن گذشته که از لحاظ تاریخی در دوره های انقلاب مشروطه، حکومت پهلوی و عصر انقلاب اسلامی واقع میشود، نشان میدهد این صنعت نزد شاعران محاوره سرای مزبور کاربرد فراوانی داشته است.

    روش مطالعه

     داده های ضروری برای انجام این پژوهش از طریق مطالعه در منابع کتابخانه ای بدست آمده است. سپس این داده ها با شیوه توصیفی-تحلیلی بررسی شده است.

    یافته ها

     شعر محاوره ای دوره پهلوی دو برابر بیش از دوره های قبل و بعد آن تصویری است و در شعرهای محاوره ای معاصر فارسی پرکاربردترین صورت خیال «کنایه» است. زبان شعر محاوره ای عصر پهلوی کناییتر از دیگر دوره هاست. با توجه به گوناگونی انواع کنایه براساس جایگاه آن نزد مردم و وضوح و خفای کنایه ها، انواع «زبانی» و «قاموسی» -که به دلیل دانش زمینه ای مخاطب از آنها عموما در گروه ایما قرار دارند- با سادگی و مردمی بودن شعر محاوره ای تناسب بیشتری دارند. هرچند سادگی فهم کنایه ها در هر سه دوره بارز است، این صفت در کنایه های عصر مشروطه بیش از دو دوره بعد وجود دارد.

    نتیجه گیری

     شعر محاوره ای که شعری مردمی است با استفاده از ظرفیت ادبی ابزار کنایه ارتباط بیشتر و آسانتری با مخاطب برقرار میسازد و چنانچه شاعر محاروه سرا علاوه بر کنایه از ضرب‌المثل هم کمک بگیرد، شدت تاثیرگذاری کلام شاعر بسیار افزایش خواهد یافت و این شگردی است که شاعران محاوره سرا در طول یکصد سال اخیر (1300 تا 1400ش.) از آن بهره گرفته اند.

    کلیدواژگان: شعر معاصر، شعر محاوره ای، کنایه، مشروطه، پهلوی، انقلاب اسلامی
  • مریم دلیلی، حسینقلی صیادی *، حسین حاجی زاده، ژیلا صراطی صفحات 255-268
    زمینه و هدف

     رحیم معینی کرمانشاهی از شاعران معاصر است که سالها برای آهنگسازان، ترانه سروده است و به علم موسیقی و موسیقیدانان آشناست. در این مقاله با هدف بررسی بازتاب آگاهی وی به موسیقی، اشعارش بلحاظ موسیقیایی و تاثیر موسیقی در سبک شعرش بررسی شده است.

    روش مطالعه

     مقاله با مطالعات کتابخانه ای انجام شده و به روش توصیفی تحلیلی با انتخاب نمونه های شعری نوشته شده است. جامعه آماری تحقیق کتاب «ای شمعها بسوزید» است که اولین دفتر شعر وی میباشد و همزمان با ترانه سرایی آن را سروده است.

    یافته ها

     واژه های موسیقی از شاخصه های سبکی شعر معینی است که از آنها در ترکیب‌سازی، صور خیال و محتوای غنایی استفاده کرده است. اشعارش از موسیقی شعری سرشار است، در موسیقی بیرونی و کناری، انتخاب اوزان متناسب با ریتم موسیقی، وزن دوری، ابیات مردف، صنعت ترصیع و موازنه، و در موسیقی درونی نیز انواع تکرار بصورت واج آرایی، جناس و تکرار در سطح بیت و کل غزل، اشعارش را مناسب میزان‌بندی برای ریتم موسیقی کرده است.

    نتیجه گیری

     معینی کرمانشاهی بدلیل همکاری با اهل موسیقی و ترانه سرایی، در شاعری نیز بصورت آگاهانه یا ناآگاهانه از واژه ها و اصطلاحات موسیقی در سطوح سبک زبانی، ادبی و فکری استفاده کرده و اشعاری سروده که مناسب آوازخوانی است.

    کلیدواژگان: معینی کرمانشاهی، موسیقی، ای شمعها بسوزید، سبک شعری
  • پگاه محمودی صفحات 269-284
    زمینه و هدف

    یکی از کارکردهای اساسی متون ادبی و اهداف ویژه آن تولید معانی متکثر است. با مداقه و واکاوی شبکه های پنهان و درونی ذهن مولف میتوان نشان داد چگونه یک واژه توانایی آن را دارد که در ذهن و زبان شاعر برآیندهای متفاوتی بیابد.هدف اصلی این پژوهش بررسی سازه های غزلیات امید مجد در ساخت تصویر و معنی میباشد تا نشان دهیم چگونه شاعر توانمند توانسته در راستای خلق تصاویر، معانی تازه ای ایجاد نماید و خواننده از رهگذر کشف پایه های تخیل چگونه میتواند به زیرساخت تفکرساز شاعر دست یابد.

    روش مطالعه

    این پژوهش به ‌شیوه توصیفی تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و روش سندکاوی در دفترشعر «همراه باران» از غزلیات امید مجد انجام شده است.

    یافته ها

    یافته های پژوهش حاکی از آن است که سازه های گوناگون تخیل شاعر موجب بازیهای زبانی متفاوت و خلق ژرف‌ساختهای معانی با شبکه ارتباطی گوناگون در کلام میشود که در نگاه اول و با تکیه بر بلاغت معمول و مالوف قابل درک نمیباشد و نمیتوان به عمق معنایی آن پی برد.

    نتیجه گیری

    دقت و اهتمام مجد در بکار بردن شبکه تصاویر سبب ظرافتهای بلاغی و خلق معانی تازه در غزلیات وی شده است که نشان از سطح دانش و ذوق ادبی بسیار بالای شاعر دارد.

    کلیدواژگان: امید مجد، غزل معاصر، شبکه تداعی معنی، بلاغت تصویر
|
  • T. Ebrahimi Shahrabad, S. Emami*, F. Tahmasebi Pages 1-20
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Nasafi Tafsir by Najmuddin Nasafi is one of the most important works of the fifth and sixth centuries AH in which the author provided a concise translation of the Qur'an. Has interpreted. The discourse analysis of these two books can show the principles of belief and ideology of the authors. One of the most important theories in the field of discourse analysis is Norman Fairclough's theory, which examines the relationship between the internal and external criteria of the text. Fairclough examines the text in three axes of description, interpretation, and explanation. In the word description stage, the grammar and structure of the text are examined. The discussion of words has a special place because it is the foundation of a text. Fairclough believes that the words of a text can be analyzed discourse in three areas: empirical value, relational value, and the expressive value of words. By examining these three axes, we can understand the spiritual, psychological, personality, belief, ideological, philosophical characteristics of the author of the text and the prevailing conditions in his time.

    METHODOLOGY

    In this article, the authors try to examine the discourse in the translation of these two books in the field of word analysis with a descriptive-analytical method and libraries.

    FINDINGS

    Semantic creativity in the field of empirical value of words in Meybodi's interpretation is more complete than Nasafi interpretation. Meybodi brings together words and phrases that are not synonymous, and sometimes takes into account the causal relationship in establishing this relationship; But Nasafi in such cases tries to explain more with different interpretations and his goal is to express the importance of the issue. Also, the use of words in the metaphorical sense in Meybodi's interpretation is more than Nasafi, and in the field of the value of word relations, as a result of which the text has a better interpretation and beauty, Nasafi interpretation has acted more powerfully than Meybodi. Nasafi is stronger than Meybodi and the choice of words with a semantic load that affects the emotions of the audience in his words is more.

    CONCLUSION

    In terms of empirical value of words, Meybodi is more creative than Nasafi in his interpretation and has acted better. It has a relative effect on the expressive feelings of the audience more than Meybodi.

    Keywords: Discourse Analysis, Fairclough, Description, Words, Nasafi Interpretation, Kashf al-asrar
  • S. Gholami*, M. Shabestari Pages 21-39
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Mohammad Ali is one of the prominent and capable writers with a style in contemporary Persian literature. therefore; It is important to study his works from a stylistic point of view. This article examines the stylistic features of the story of "Mashi and Mashianeh" at three levels of thought, language and literature with examples of the story. The main purpose of this article is to review and explain the characteristics of the story of "Mashi and Mashianeh" in three levels.

    METHODOLOGY

    Ongoing research; It has been done in a descriptive-analytical way.

    FINDINGS

    Mohammad Ali has established a new method in the field of novel writing with the publication of Mashi and Mashianeh. He was able to create a unique style by combining colloquial language and novel prose and relying on religious, mythological and historical sources. Mohammad Ali's poetry has added to the beauty of the work in parts of the story while showing the author's ability. The most important literary feature of this author is the use of novel virtues, especially similes, which mainly have sensory and research aspects.

    CONCLUSION

    At the intellectual level, the author, while giving importance to the position of women in the story, narrates the story in the language of women. Adherence to ethics and behavior, dream, dream, love, explaining the concept of Iranian myths and myths are the most important intellectual features of this work. At the linguistic level, his use of Arabic words and his disobedience in the syntactic structure are other features of the story. At the literary level, the author has tried to use the words, content and structures of ancient literature in a pleasant way. He has used rhetorical industries such as puns, rhymes, etc. in spiritual rhetorical industries of contradictions and observations such as many and many similes.

    Keywords: Style, Mohammad Mohammad Ali, myth, Female
  • B. Nadimi, R. Ashrafzadeh*, S.M. Taghavi Behbahani Pages 41-60
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    This research has been written with the aim of studying and comparing the reflection of music in the poetry of Shahriyar and Ebtehaj. In order to achieve this, the authors have studied words and terms related to music (instruments, musicians, Iranian original music, general musical terms, musical occupations, musical verbs). In addition, we examined the forms of imagination and literary function of the words of music in the poetry of Shahriyar and Ebtehaj. After examining the musical samples of Shahriyar and Ebtehaj's poems, we expressed the similarities and differences in the reflection of music in the poetry of these two poets.

    METHODOLOGY

    This research is a library and has been done by descriptiveanalytical method.

    FINDINGS

    This study shows that music has been an instrument for these two poets; A tool for conveying their intended concepts and themes.

    CONCLUSION

    One of the most important aspects of the similarity between the musical verses of Shahriyar and Ebtehaj is bio-music, addressing the poet's self and the high frequency of accompanying music with sadness. The most important aspects of the difference in the musical reflection of Shahriyar and Ebtehaj's poetry can be found in the musical view and attention to musicians.

    Keywords: Shahriar, Ebtehaj, poetry, music, reflection of music in poetry
  • M. Habibvand, M. Sadegh Tafazoli*, H. Gh Moniri Pages 61-79
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    This study focuses on Analysis of the Diplopia (Cross-eyed) in Masnavi Manavi.The presented subject has been detected poetic of works of Rumy to present the symbolic meanings and concepts of this term to the reader in order to discover the meaning of some of his verses and writings. Ahvaliat means “diplopia” “visual impairment” But in Rumi's words, according to the context of the anecdote, it finds a special meaning and concept; And this causes the word to be different and to be interpreted in a special way.

    METHODOLOGY

    This research is based on analytical-descriptive method and has been done by using library resources. Research field is Rumi's poems: Masnavi Manavi.

    FINDINGS

    In Rumi's words, "Ahvaliat" does not mean a body malformation, but has a meaning beyond the maim and is used in its esoteric meaning. So, in the way Rumi consider things and his lexicon There are various types of misunderstanding and intellectual distortion arising from evilness such as: anger, lust, nervousness, domineering Imagination and egoism, etc., which prevent man from understanding the proper action and truth.

    CONCLUSION

    the results that have been detected from this research is that Rumi used some of the physical defects and imperfections of the body in another meaning and concept, namely, moral defects and sensual morbid. These meanings are different according to the context of the anecdote (symbolic) narratives. According to Rumi, it makes it difficult for its owner to distinguish right from wrong, to the point that it sometimes leads him to the wrong path. Rumi - of course - by explaining the types of conditions, has shown the method of treatment to humans.

    Keywords: KEYWORDSDiplopia, Cross-eyed, Masnavi Ma’navi, Rumi
  • F. Barzegar, M. Shad Mohammadi*, K. Karim Pasandi, M.T. Bigler Pages 81-97
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Gnosticism is a blended school and emphasizes on a series of general teachings such as authenticity of dualism and conflict of worldly objects, enlivenment and avoidance of matter, access to the Alevi world through knowledge (GNUS). Islamic mysticism, by combining some Gnostic propositions in the form of Eshraghi monotheism in contrast to numerical monotheism and extreme Sunniism and government, used it to stylize the Text and Islamic beliefs. Ayn al-Qudzat Hamedani, a reckless IranianIslamic mystic with knowledge of the Gnostic teachings and influenced by it, and by combining Manichean and Mandaean dialects and mediator thoughts, which in this article refers to neo-Platonic and Hermetic thoughts, sought to create a new reading of the holy text of Muslims with their Gnostics and mediator thoughts.

    METHODOLOGY

    Our research methodology is based on library data and posteriology analysis based on the works of the old ones.

    FINDINGS

    The main finding of this study emphasizes on the effect of Gnostic religions and Neo-Platonic and Hermetic philosophies on the Monocelal view and Islamic narratives of Ayn al-Qozzat by preserving its Islamic authenticity.

    CONCLUSION

    The answer to what new forms have been created in combination with the old intellectual species and the nature of new thoughts, especially in the intellectual system of Ayn al-Qozzat and its Islamic format, is one of the important results of this study

    Keywords: Gnosticism, Mandaeanism, Manichaeism, Plotinus, Hermes, monotheistic view
  • M. Wahhabi Guki, M.R. Sarfi*, E. Sharifpour Pages 99-117
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    The works left from the past are considered the cultural heritage of a land and provide extensive information about the intellectual, belief and linguistic structure of its authors to today's generation. The creation of literary works has had ups and downs in different periods. In some periods, including the Qajar period, based on political developments and occasions that have been established in governments, different methods and styles have emerged; In such a way that the years of the Qajar period have been very rich and diverse in terms of the creation of works of prose and poetry.

    METHODOLOGY

    In this study, the work of the mentioned work has been studied with the stylistic approach and content analysis method and using the library resources.

    FINDINGS

    Meftah al-Futuh is a book of prose by the works of Mirza Mohammad Hossein Sharif Kermani, including the performance of miracles, the expression of battles and the states of Imam Ali (as) in the battle with the Nakesin, Qaseteen and Mareqin. This book has an acceptable and pleasant style due to the author's efforts to decorate the words and use novel expressions and bring beautiful poems from different poets, as well as bringing beautiful verses, hadiths and combinations in praise of Ali (AS).

    CONCLUSION

    Meftah Al-Futuh is important on the one hand due to its content characteristics and religious beliefs and the inclusion of historical narrations, and on the other hand in terms of the author's mastery of literature, culture and customs of society and the use of folklore works. In addition, in terms of sources and content, Meftah al-Futuh is based on quoting historical narrations from authentic Shiite and Sunni books, including the book Al-Fi. AlMuftah al-Futuh in terms of using folklore literature related to popular culture, the author's writing power, strong expression and the use of narrative tricks to create tension in historical narratives and create excitement and desire in the audience, use instructive poems, original phrases, and new combinations Attention and contemplation.

    Keywords: Hazrat Ali (peace be upon him), Meftah Al- fotoh, Mirza MohhamadHosein Sharif kermani, stylistics, Manuscript
  • R. Ahmad Amraji Pages 119-140
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    The political, social, intellectual and cultural conditions of each poet's life cause the creation of different types and personalities in his poems. Hafez's poetry is no exception to this rule; Because most poets' poems are based on special characters and characters. Hafez speaks with the design of special characters and their functions and the use of the industry of ambiguity or the same multiplicity of meanings, ambiguous and multi-purpose, and this issue shows the depth of his worldview and thought.

    METHODOLOGY

    The present article has a descriptive-analytical method and using library resources to study the semantic multiplicity of types and characters in Hafez's divan.

    FINDINGS

    The findings of the present article show that among the prototypes proposed by Hafez, some are sacred and in some cases are his role models, some are praised by him and some have been criticized. These types and characters, whether accepted or hated, are sometimes used in their original and real meanings, and sometimes in non-original meanings, and in many cases even have a multiplicity of meanings.

    CONCLUSION

    Most of the prominent figures of Hafez's court such as prophets and infallible Imams (as) - mystical figures, kings and ministers, heroes and myths, romantic figures, political and social figures, cattle, birds, trees and flowers are real types. Perhaps the main reason for the design of some characters in Hafez's poems is the special political and social conditions of his life and the interactions he had with those special people, and the creation of some characters may have been due to their identification with them. Some of these characters are praised by him, some are influential in his life, some are his role models, some have been criticized.

    Keywords: Hafez, prototype, ambiguity, poetry collection
  • A. Ahmadi Dizaj*, E. Eghbali, M.R. Abedi Pages 141-155
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    A description has been written on the works of Sharafname Nezami that has been less studied so far. The methodologists of these explanations reveal the mysteries presented to them to the audience and, in addition to introducing them, guide modern researchers in writing accurate and scientific explanations. The purpose of this research is the methodology of manuscripts of Ganjavi's Sharafname Nezami.

    METHODOLOGY

    In this research, the methodology of four linear descriptions of honor based on two aspects of structure and content was studied. First, in terms of structural and formal features, the method of writing the introduction and forehead of the explanations, the reason for the description, how to introduce the base text, how to end the description, the title of the description, the marking and the number of detailed verses and the use of abbreviations are discussed. Then, in terms of content, the commentators' method for understanding the verses of the Sharafname Nezami is explained.

    FINDINGS

    The commentators of linear explanations have mostly used tools and propositions such as testimony, citation, expression of the meanings of the words and their meanings, explanation of literary points and grammatical rules. In other words, they have tried to explain most of the linguistic, literary and intellectual points.

    CONCLUSION

    Comparison of these linear descriptions shows the components of citation description of difficult words, meanings and concepts of verses, testimony of verses, narrations and poems, dealing with various topics, explaining various terms, paying attention to the versions of exchanges in the versions of "Am", "Majs", respectively. And "Majk" has been observed, but in the description of "Majn" the description of words and concepts is concise, concise and telegraphic, and it can be considered as a cultural dictionary with limited explanations of verses.

    Keywords: Methodology, Copywriting, Sharafname Nezami
  • N. Barzegar, Sh. Hekmat*, A. Sarvar Yaghoubi Pages 157-177
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    The context and purpose of the stories written for the age group of children and adolescents, in addition to being attractive and engaging, should also contain social, instructive and educational content. Humorous literature is a good bed to help the child and adolescent audience in intellectual development while paying attention to the entertaining aspects of the story.

    METHODOLOGY

    Leading research based on theoretical and documentary studies has been done by library method and content analysis method. The society studied in this article is five stories by contemporary satirical writers in the field of children and adolescent literature.

    FINDINGS

    Some children and adolescent comedians focus only on the humorous and entertaining aspects of a work, while others focus on discovering the identity, meaning of life, and social issues in addition to the entertaining aspects of the story.

    CONCLUSION

    Among the authors studied, Marzooqi and Akbarpour have paid more attention to the entertainment and humor aspects of their stories, and Shafiee, Eboud, and Hashemi have significantly and significantly included in the content of their stories issues related to moral aspects, social problems, and children's intellectual issues and concerns. And adolescents.

    Keywords: intellectual style, children andadolescent literature, satire, contemporary writers, critical analysis
  • M.A. Andalibi*, B. Mahmoudi Bakhtiari Pages 179-196
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Pragmatics is an important branch in contemporary linguistics, analyzing the meaning of what somebody says or writes in a specific linguistic context and is being comprehended by the reader. Presupposition is among the most significant subjects in pragmatics, which focuses on what the speaker or writer assumes to be true before anything is said. It also focuses on common information between the speaker or writer and the reader or listener. This study analyzes how verbal humors are created using presupposition and the tools of such method in the selected Iranian comedy plays during 1920-1940.

    METHODOLOGY

    This paper uses qualitative research methodology and is based on library research and record keeping. It analyzes the sources and six Iranian comedy plays written during Pahlavi I era, using content analysis and descriptive method.

    FINDINGS

    Analyzing these plays, one finds that verbal humor is one of the methods playwrights use in creating comedy. The use of presupposition is one of the techniques playwrights use to form verbal humor. They use multiple presuppositions in many different ways for such purpose.

    CONCLUSION

    The verbal humor in the comedies of Pahlavi I era are shaped based on various presupposition, using the following techniques: Breach of the characters’ or the audience’s presupposition, contradiction of the characters’ presupposition, humorous usage of multiple presupposition, or changing of one presupposition to another, or mixing up the form of a specific presupposition.

    Keywords: Linguistics, pragmatics, presupposition, Humor, Comedy, Pahlavi I Era Plays
  • H. Khanjani, M. Mahmoudi*, M. Rashidi Pages 197-211
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    This article endeavours to study the poetic imagry employed in Simin Behbahani's Dasht-e-Arzhan to shed light upon its multilayered visual rhetoric, its sumptuous imagery on external and internal facets as well as the poet's imaginative and pictorial perspective. This descriptive- analytical reading is an attempt to delve into Behbahani's poetic images, deployed in Dasht-e-Arzhan, for their imaginative richness, the diverse perceptual levels they render, and the transition between these levels, from the superficial and intermediate towards the inner and profound layers of perception. The work comprises of an examination of the imagery on both surface and deep perceptual levels and identification of instances of positive and random images.

    METHODOLOGY

    The present study is a theoretical study that has been done by library research method. The study area and community is the Dasht Arjan in the collection of poems by Simin Behbahani.

    FINDINGS

    Simin Behbahani is one of the contemporary poets who has remained faithful to traditional poetry in form and form, but in many other cases is considered a new poet. Imaging is one of his tricks in this regard. He has his own style and style both in using the elements that make up the image and in the way he presents poetic images.

    CONCLUSION

    The study yields fascinating results since the images employed in the masterpiece are of deep and random nature. Moreover, they are significantly imbued with romantic characteristics.

    Keywords: visual rhetoric, romanticism, positive images, random images, surface images, profound (deep) images
  • M. Alavi, P. Mashhoor*, M. Fazeli Pages 213-229
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Examining and analyzing text contrasts to achieve the nature of the central concept in a work through dual contrast analysis is one of the methods of studying texts in the constructivist method. Claude Levi-Strauss is a constructivist linguist who believes in bipolar opposition or semantic opposition. Based on the confrontational attitude, many of the stories of Shahnameh are formed from dual confrontations; The main purpose of this article is to investigate the contrast between the two stories in the historical part of Shahnameh based on Strauss's constructivist theory.

    METHODOLOGY

    In this article, the authors have emphasized the descriptiveanalytical method based on the method of document mining and library studies in three stories of the historical part of Shahnameh, namely the story of Bahram Gour, Khosrow Anoshirvan and Bahman.

    FINDINGS

    The findings of this study show that in the historical part of Shahnameh, under the influence of its mythological part and also the concept of duality in mythology, we are still faced with the infrastructure of dual contrasts to historical events.

    CONCLUSION

    The findings of the study indicate that the confrontations in the historical part of Shahnameh such as the confrontation of justice and oppression, Iran and Iran, the battle between good and evil, the confrontation between father and son or confrontation with predatory and wild animals all serve as general confrontations. And in order to strengthen the fundamental reciprocal aspects of myth, that is, the idea of good and evil.

    Keywords: Shahnameh, Confrontation, Levi Strauss Theory, Bahram Gour, Khosrow Anoshirvan, Bahman
  • R. Rafizadeh Tafti, M. Pourkhaleghi Chatroudi*, A. Alizadeh Pages 231-253
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Metonymy is one of the literary devices produced by people and therefore has good compatibility with Colloquial language in folk poetry. A review of the characteristics of metonymy in the Colloquial poetry of the past century that historically covers the constitutional revolution, the Pahlavi period, and the era of the Islamic Revolution shows a comprehensive utilization of this device.

    METHODOLOGY

    Essential data for this research has been obtained through study in library resources. Then, these data are examined by descriptiveanalytical method.

    FINDINGS

    The colloquial poems of the Pahlavi period are twice as visual as those of the pre-and later eras and the most ironic language of colloquial poetry also belongs to this period. In contemporary Persian colloquial poems, the most widely used form of imagination is "metonymy". Considering the variety of types of metonymy based on its functionality for the public and the clarity or the secrecy of them, linguistic and lexical types are more suitable for colloquial poetry. Poets' inventive metonymies can also be used in such poems provided that the relationship between the present and absent sides of the speech is not complicated and so does not disturbs the basic philosophy of colloquial poetry, which is the simplicity and easy communication of the audience with the subject. The cooperation between proverbs and ironies in contemporary colloquial poems indicates a kind of harmony between these two elements, since both have their roots in ordinary people's understanding.

    CONCLUSION

    Colloquial poems people-friendly poems utilize the literary capacity of metonymy to make softer contact and a deeper connection with the reader. If a folk poet uses both metonymies and proverbs in his literary text, the effect of his words will be more, and it is a common technic that Colloquial poets of the previous century (2021-1920) have utilized very commonly.

    Keywords: Contemporary poetry, colloquial poetry, Metonymy, Constitutional Revolution, Pahlavi Period, Islamic Revolution
  • M. Dalili, H. Sayyadi*, H. Hajizadeh, Zh. Serati Pages 255-268
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    Rahim Moeini Kermanshahi is one of the contemporary poets who has written songs for composers for many years and is familiar with the science of music and musicians. In this article, with the aim of examining the reflection of his familiarity with music, his poems have been studied in terms of music and the influence of music on his style of poetry.

    METHODOLOGY

    The article has been done with library studies and has been written in a descriptive-analytical method by selecting poetic samples. The statistical population of the research is the book "Burn the candles (ey sham’eha besozid)", which is his first book of poetry and he composed it at the same time as composing a song.

    FINDINGS

    Musical words are one of the stylistic features of Dr. Moeini's poetry that he has used in synthesis, imagery and lyrical content. His poems are full of poetic music. In Outer Music and lateral music, the choice of poetry measure in accordance with the rhythm of the music, the poetry measure of the distance, the verses of Moraddaf, the Leonine verse and balance. And in the internal music, the types of repetitions in the form of Alliteration, puns and repetitions at the level of the verse and the whole sonnet have made his poems suitable for scaling for the rhythm of the music.

    CONCLUSION

    Moeini Kermanshahi, because of his work with musicians and songwriters, has been able to consciously or unconsciously use musical words and expressions in a poetic, linguistic, literary and intellectual style levels, and in poetry he has written poems that are suitable for singing.

    Keywords: Moeini Kermanshahi, music, burn candles, poetic style
  • P. Mahmoodi Pages 269-284
    BACKGROUND AND OBJECTIVES

    One of the basic functions of literary texts and its special purpose is to produce multiple meanings that, by examining the hidden and internal networks of the author's mind, can show how a word has the ability to find different results in the poet's mind and language. The main purpose of this research is to study the structures of Omid Majd's sonnets in constructing images and meanings to show how a capable poet has been able to create new meanings in order to create images and how the reader can achieve the poet's thinking infrastructure by discovering the basics of imagination.

    METHODOLOGY

    This research has been done in a descriptive-analytical method based on library studies and the method of document mining in the office of "Hamrah Baran" of Omid Majd lyric poems.

    FINDINGS

    The research findings indicate that different constructs of the poet's imagination cause different language games and create deep structures of meanings with different communication networks in speech, which at first glance and relying on common and familiar rhetoric cannot be understood, and cannot Realized its semantic depth.

    CONCLUSION

    Majd's care and diligence in using the network of images has caused rhetorical subtleties and the creation of new meanings in his lyric poems, which shows the poet's high level of knowledge and literary accuracy.

    Keywords: Omid Majd, Contemporary Ghazal, Meaning Association Network, Image Rhetoric