مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 57 (بهار 1379)

با توجه به اهمیت الگوی افزایش وزن در دوران حاملگی و ارتباط آن با نوع تغذیه در مادران، بر آن شدیم تا مقایسه ای بین وزن قبل از زایمان و اضافه وزن مادر در طول بارداری با وزن نوزاد پس از تولد در مادران شهری و روستایی اصفهان به عمل آوریم. به همین خاطر در یک مطالعه گذشته نگر و توصیفی- تحلیلی، از بین 2000 پرونده زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی اصفهان از 15/10/77 لغایت 15/4/78 به مدت 6 ماه، تعداد 400 پرونده به صورت راندوم انتخاب گردید و اطلاعات لازم، شامل: وزن اولیه مادر، اضافه وزن مادر و وزن نوزاد استخراج گردید و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
بین وزن اولیه مادر و افزایش وزن مادر، همچنین افزایش وزن مادر و وزن کودک ارتباط معنی داری وجود داشت ولی بین وزن هنگام تولد در شهر و روستا تفاوت معنی داری وجود نداشت. به طور کلی اگر چه ارتباط معنی داری بین وزن اولیه مادر و اضافه وزن مادر با وزن نوزاد استخراج گردید و اطلاعات به دست آمده توسط نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
بین وزن اولیه مادر و افزایش وزن مادر، همچنین افزایش وزن مادر و وزن کودک ارتباط معنی داری وجود داشت ولی بین وزن هنگام تولد در شهر و روستا تفاوت معنی داری وجود نداشت. به طوری کلی اگر چه ارتباط معنی داری بین وزن اولیه مادر و اضافه وزن مادر با وزن نوزاد متولد شده وجود دارد، ولی این ارتباط ضعیف بوده و استثناهای زیادی نیز دارد که احتمالا بررسی دخالت فاکتورهای دیگر را در این امر می طلبد.

بیماران مبتلا به اسکلیوز، در زمان اصلاح برآمدگی دنده (rib hump)، تغییراتی در ظرفیت تنفسی آنها به وجود می آید که برای بررسی میزان این تغییرات، 18 بیمار مبتلا به اسکلیوز همراه با برآمدگی دنده تحت عمل جراحی مستقل Costoplasty قرار گرفتند. از این تعداد 7 مورد پسر و 11 مورد دختر بودند. سن این بیماران بین 15 تا 21 سال (میانگین 18 سال) بود. ظرفیت تنفسی بیماران قبل از عمل Costoplasty و بعد از عمل مقایسه گردید و نتیجه آن با 14 بیمار مبتلا به اسکلیوز همراه با برآمدگی دنده که تحت عمل جراحی مستقل برداشتن دنده (Rib-Resection) قرار گرفتند، مقایسه شد. در گروه دوم (14 بیمار) 8 مورد دختر و 6 نفر پسر بودند. میانگین سن آنها 17 سال (18.5-15.5) بود. ظرفیت تنفسی این بیماران قبل و بعد از عمل به کمک اسپیرومتری بررسی و مقایسه گردید که مشابه هم بودند. لذا عمل جراحی برداشتن برآمدگی دنده (Rib hump resection) که آسان تر است را می توان بجای Costoplasty که یک عمل سخت و مشکل تری است انجام داد بدون آنکه انتظار بهبودی بیشتری در وضع تنفسی بیماران نسبت به Costoplasty داشته باشیم.

وجود آنتی بادی های HLA در سرم بیماران تحت درمان با دیالیز، مشکلی است که یافتن کلیه سازگار را برای آنها مشکل یا غیرممکن می کند. این بیماران که در انتظار پیوند کلیه هستند، ممکنست در اثر تزریق خون، سابقه حاملگی، داشتن پیوند عضو قبلی و یا مجموعه ای از این عوامل در مقابل آنتی ژنهای HLA حساس شوند که اثرات تزریق خون و همچنین افزایش تعداد آن در حساس شدن بیماران و میزان تولید آنتی بادی های HLA مورد بررسی قرار گرفت. کلیه بیماران دچار نارسایی پیشرفته کلیه که از سال 1371 الی 1377 به آزمایشگاه پیوند اعضا در بیمارستان علی اصغر مراجعه نمودند، از نظر وجود آنتی بادی های HLA در سرم مورد آزمایش قرار گرفتند. برای انجام آزمایش از 25 نوع مختلف لنفوسیت با آنتی ژنهای HLA شناخته شده و روش میکرولنفوسیتوتوکسیسیتی NIH استفاده شد. برای هر بیمار، تعداد واکنش های مثبت با 25 نمونه لنفوسیتی شمارش و بر حسب درصد محاسبه و به عنوان درصد واکنش با سلولهای پانل (%PRA) ثبت گردید.
در بین 314 بیمار مورد مطالعه (104 زن و 210 مرد). 78 نفر سابقه تزریق خون را ذکر نکردند و آنتی بادی های HLA در سرم آنها یافت نشد. در 236 بیمار دیگر که بین یک بار تا ده بار سابقه تزریق خون داشتند، تعداد 52 نفر (22.03 درصد) آنتی بادی HLA در سرم تولید کرده بودند. افزایش تعداد تزریق خون در این بیماران موجب افزایش مقدار درصد PRA در سرم شده بود.

آسم ریوی شایعترین بیماری مزمن دوران کودکی بوده و در دهه های اخیر شیوع آن در کشورهای پیشرفته به شدت افزایش یافته است. در ایران تنها در یکی دو سال اخیر اطلاعات اپیدمیولوژیک در این باب در حال گردآوری و انتشار می باشد. در این مطالعه با هدف تعیین شیوع آسم ریوی در کودکان دبستانی شهرکرد با مراجعه به تعدادی از کلاسهای مدارس ابتدایی شهرکرد که بطور راندوم انتخاب شده بودند، پرسشنامه ای در اختیار 350 پسر و 350 دختر دانش آموز این کلاسها قرار داده شد و پس از بازگرفتن این پرسشنامه ها و بررسی آنها، تعدادی از دانش آموزان که به سوالات مربوط به علائم احتمالی آسم پاسخ مثبت داده بودند، در محل مدرسه معاینه و تعداد 40 نفر از آنها که مشکوکتر بودند، برای مصاحبه مجدد، معاینه تخصصی، و اسپیرومتری فراخوانده شدند.
شایعترین علائمی که والدین برای کودکان خود ذکر نموده بودند عبارتند از: حساسیت یا آلرژی تنفسی (اعم از فوقانی یا تحتانی) 2.7 درصد، سابقه آسم 0.4 درصد. 14 درصد از کودکان سابقه خس خس سینه را در گذشته خود ذکر می نمودند، ولی تنها 5 درصد از کل کودکان سابقه نفس تنگی حمله ای همراه با خس خس سینه داشتند که این عده اخیر را مبتلایان واقعی به آسم کلینیکی تلقی می نماییم، به این ترتیب شیوع آسم در کودکان دبستانی شهرکرد در حدود 5 درصد می باشد که شبیه به آمار گزارش شده از ترکیه و یونان بوده و از آمار کشورهای صنعتی کمتر می باشد.

تحقیقاتی که پیرامون تکامل موجودات انجام شده است، باعث پیشرفتهایی در علم جنین شناسی گردیده که آن نیز منتج به حل پاره ای از معضلات در فرآیند رشد و تکامل این موجودات گشته است. با این وجود اکثر تحقیقات مذکور بر روی جنین های اولیه و آن هم در محیط خارج از رحم (In Vitro) و یا جنین های تکامل یافته بوده است. در این تحقیق سعی کردیم جنبه هایی که در مطالعات قبلی مورد بررسی قرار نگرفته را شناسایی و با تهیه فتومیکروگراف از چگونگی مراحل مختلف رشد اولیه جنینی، به ارتباط بین جنین و بافت مادری، واکنش مرفولوژیک بین آنها، مقایسه تکامل خارج و داخل رحم و... پی ببریم.

L.major عامل بیماری لیشمانیوز جلدی مرطوب می باشد. یکی از راه های پیشگیری از این بیماری، تلقیح انگل زنده به ناحیه پوشیده ای از بدن است. بر اساس تجربیات ایمن سازی علیه بیماری جلدی با استفاده از ارگانیسم زنده و با توجه به اینکه حذف انگل Leishmania از نسج گرفتار آن به تحریک ایمنی سلولی وابسته است، کاربرد دوزهای پایین انگل زنده، در عین حال که از عوارض ناخواسته این روش مصون سازی جلوگیری می نماید، احتمال ایجاد پاسخ ایمنی قاطع تر علیه لیشمانیوز جلدی و در نتیجه حفاظت در مقابل بیماری را افزایش می دهد.
در این تحقیق از BCG به عنوان یک ادجوانت همراه با دوزهای مختلف L.major زنده در فرآیند ایمن سازی موشهای BALB/c استفاده شد. نتایج دو آزمون پوستی (قبل و بعد از مواجهه با دوز عفونی انگل) و معاینات بالینی (بعد از مواجهه با دوز عفونی انگل) نشان داد که دوزهای پایین انگل (120 و 1200 پروماستیگوت) همراه با BCG و بدون آن قادر به تحریک ایمنی سلولی در مقابل بیماری است. دوز متوسط انگل (12000 پروماستیگوت) ایجاد مصونیت نسبی نمود. در این مطالعه دوز بالای انگل (200.000 پروماستیگوت) همراه با BCG و یا بدون آن قادر به ایمن سازی نبود.
با توجه به نتایج فوق، نظریه استفاده از دوزهای پایین انگل زنده در عمل لیشمانیزاسیون تقویت می گردد.

ژیاردیا لامبلیا (Giardia lamblia) تک یاخته تاژک دار روده ای و از عوامل ایجاد کننده اسهال می باشد که در موارد شدید و اغلب در کودکان به اسهال چرب و کاهش وزن بیمار منتهی می گردد. از زمانی که کشت G.lamblia در محیط آزمایشگاهی امکان پذیر شد، مطالعات بسیاری در جهت بکارگیری روش های تشخیص تکمیلی سرواپیدمیولوژیک روی این انگل صورت گرفته است. مطالعه حاضر تعیین تیتر آنتی بادی ضد G.lamblia با روش ایمونوفلورسانس غیرمستقیم (IFA) در دو گروه افراد بیمار (دفع کنندگان انگل) که در حداقل یک نمونه مدفوع آنها کیست و یا تروفوزوئیت مشاهده شده و افراد سالم (کنترل) که نتیجه آزمایش سه نوبت آنها از نظر ژیاردیا لامبلیا منفی بوده است، می باشد. آنتی ژن مورد استفاده در این بررسی تروفوزوئیت G.lamblia حاصل از محیط کشت TYI-S-33 می باشد. بررسی روی نمونه سرم 50 بیمار و 50 نفر سالم در شهر اصفهان از بین مراجعه کنندگان به آزمایشگاه انگل شناسی در گروه های سنی مختلف صورت گرفت. تمام افراد بیمار (دفع کنندگان انگل) دارای آنتی بادی ضد ژیاردیا بودند که حداقل تیتر در این افراد 1:2 و حداکثر 1:256 بود، (76 درصد) 36 نفر از بیماران دارای تیتر آنتی بادی 2? 1:16 بودند. در گروه کنترل (34 درصد) 17 نفر از نظر تیتر آنتی بادی منفی و (66 درصد) 33 نفر مثبت بودند. حداقل تیتر آنتی بادی در این گروه 1:2 و حداکثر 1:64 بود. با انجام تست t و آزمون تفاوت میانگین دو گروه، مشاهده گردید که بین گروه بیماران (دفع کنندگان انگل) و گروه کنترل از نظر تیتر آنتی بادی اختلاف معنی داری وجود دارد. آزمایش IFA برای تشخیص ژیاردیازیس در افرادی که دارای علائم بالینی بوده ولی در آزمایش چند نوبت مدفوع منفی می باشد، می تواند مورد بررسی قرار گیرد. در بررسی حاضر تیتر 1:16 به عنوان ملاک تشخیص پیشنهاد شده است.

برای تشخیص مولکولی موتاسیونهای ژن بتا- گلوبین، معمولا از روش مبتنی بر واکنش زنجیری پلیمراز (PCR) به نام ARMS استفاده می شود. در این روش، نوکلئوتید موجود در انتهای3'' پرایمر ARMS را با موتاسیون مورد نظر منطبق نموده و با چنین پرایمری عمل PCR amplification انجام می گردد. روش دیگری که می تواند مورد استفاده قرار گیرد، بهره بردن از توالی هایی است که به restriction site موسوم می باشند و آندونوکلئاز محدود کننده (restriction endonuclease) خاصی می تواند آنها را شناسایی و برش دهد، موتاسیون ممکن است باعث ایجاد یا حذف یک restriction stie گردد، بنابراین، برای غربالگری سریع موتاسیون های ژن بتا- گلوبین، استفاده از آندونوکلئازهای محدود کننده- در مواردی که امکان پذیر است- روش مناسبی می باشد. با توجه به اینکه بعضی از موتاسیونها، restriction site خاصی را ایجاد یا از بین نمی برند، در این مطالعه یک restriction site مصنوعی برای موتاسیون IVS-I nt5 (GgC) که یکی از موتاسیونهای شایع بتا- تالاسمی می باشد، ایجاد گردید. موضع ایجاد شده که دارای توالی GTAC می باشد، برای آندونوکلئاز محدود کننده RsaI قابل شناسایی است. در این روش با طراحی پرایمری به طول 26 نوکلئوتید که از نوکلئوتید 6 تا 31 اینترون اول ژن بتا- گلوبین را پوشش می دهد، عملPCR amplification را انجام دادیم. نوکلئوتید سوم از انتهای3'' این پرایمر که در حالت طبیعی بایستی A باشد را تعمدا به G تغییر دادیم تا پس از PCR amplification، توالی5''-GTAC-3'' که restriction site برای RsaI است، در محصول PCR به وجود آید. با چنین پرایمری، وجود موتاسیون در نوکلئوتید پنجم از اینترون اول (GgC) ژن بتا- گلوبین پس از amplification و هضم آنزیمی توسط آنزیم RsaI، شناسایی گردید.

درصد بالایی از بیماران با نارسایی پیشرفته کلیه که تحت عمل پیوند کلیه قرار می گیرند، زنانی هستند که در سن باروری بوده و فرزند ندارند. بررسی وضعیت باروری و حاملگی این خانمها بعد از پیوند کلیه از اهمیت خاصی برخوردار است.
در یک مطالعه مورد و شاهد، دو گروه از نظر: سن، تعداد حاملگی، تعداد زایمان همسان شدند. گروه مورد 50 نفر افراد واجد شرایط (خانمهای با پیوند کلیه) و گروه شاهد، 100 نفر از خانمهای مراجعه کننده به بخش مامایی بیمارستان بهشتی که به صورت تصادفی منظم انتخاب شدند، بودند. در موارد حاملگی بعد از پیوند کلیه، این بیماران پیگیری دقیقی در حین حاملگی توسط متخصص زنان و نفرولوژیست می شدند و کلیه اطلاعات هر دو گروه به وسیله پرسشنامه جمع آوری و توسط تستهای آماری Chi-square و T-test آنالیز شدند. میانگین سن بیماران در گروه مورد 29.2±6.4 و گروه کنترل 27.9±6.8 سال بود. از 50 زن پیوندی کلیه شده در سن باروری 18 نفر از بیماران حامله شده بودند که دو مورد آنها دو بار حامله شده، میانگین مدت قاعدگی بیماران پیوند کلیه شده 7.8±1.7 روز، میانگین فاصله بین دو قاعدگی 32.4±23.8 و میانگین تعداد پد استفاده شده 2.2±1.7 عدد بوده است که از لحاظ آماری با گروه کنترل تفاوتی نداشت. تمامی ویژگی های قاعدگی در زمان بعد از پیوند با زمان دیالیز تفاوت معنی دار داشتند. میانگین فاصله زمانی بین پیوند و حاملگی 35.5 ماه بود. 44 درصد از نوزادان با وزن کمتر از 2500 گرم متولد شدند. اختلاف سه عارضه فشار خون، زایمان زودرس و کاهش فیلتراسیون گلومرولی با گروه کنترل از لحاظ آماری معنی دار بود. بیماران با پیوند کلیه در صورتی که کارایی کلیه آنها طبیعی باشد، ویژگی های قاعدگی و باروری آنها نیز طبیعی می شود.

ترکیبات دارویی برای کاهش اضطراب قبل از عمل جراحی کودکان بالاتر از یک سال، پیشنهاد گردیده است. از آنجایی که اکثر کودکان از تزریقات دارویی متنفر هستند و از طرفی تجویز دارو از طریق خوراکی سرعت جذب کندی دارد، استفاده از داروهای آرام بخش و ضد اضطراب به روش نازال برای ایجاد آرامش در کودکان می تواند روش مطمئن و بی خطری باشد. در این خصوص داروهای مختلفی مورد بحث محققین قرار گرفته است. نتایج مطالعات انجام شده در این خصوص بحث برانگیز است.
در این مطالعه دو سوکور، سه گروه 50 نفری از اطفال 7-2 ساله که نیم ساعت قبل از ورود به اتاق عمل به ترتیب: میدازولام، سوفنتانیل و دارونما دریافت کرده بودند، از نظر شدت بی قراری و گریه کردن و همچنین تغییرات: فشار خون، نبض و تنفس مورد بررسی و مقایسه قرار گرفتند. نتایج به دست آمده حکایت از آن دارد که شدت بی قراری و گریه کردن در دو گروه میدازولام و سوفنتانیل به صورت معناداری کمتر از گروه دارونما بود و ازطرفی در گروه میدازولام نیز به صورت معنی داری کمتر از گروه سوفنتانیل بود. میزان آرام بودن طفل قبل از القا بیهوشی در سه گروه مذکور به ترتیب: 76 درصد، 46 درصد و 16 درصد بود که به صورت معناداری در دو گروه اول نسبت به گروه سوم و همچنین گروه اول نسبت به دو گروه دیگر بیشتر بوده است. همچنین میانگین تغییرات فشار خون، نبض و تنفس در دو گروه اول به صورت معناداری کمتر از گروه سوم و گروه اول نیز کمتر از دو گروه دیگر می باشد.
در نتایج مطالعات قبلی در رابطه با برتری میدازولام نسبت به سوفنتانیل برای ایجاد آرامش در اطفال قبل از عمل جراحی، اتفاق نظر وجود ندارد، مطالعه حاضر این برتری را به اثبات رسانده است.

برای انجام عمل رادیال کراتوتومی (RK) اطلاع از ضخامت قرنیه ضروری است. تغییر ضخامت قرنیه بعد از عمل RK در انتخاب عمق برش عمل بعدی اثر می گذارد. همچنین ارتباط تغییر ضخامت به عوامل: سن، جنس و مدت زمان گذشته از عمل اهمیت دارد. به منظور تعیین ضخامت قرنیه بعد از عمل رادیال کراتوتومی و همچنین ارتباط آن با عوامل مختلف از قبیل سن، جنس و زمانی که از عمل جراحی گذشته است مطالعه ای در خرداد 1377 با استفاده از پرونده 200 چشم (101 مرد و 99 زن) که تحت عمل جراحی RK مجدد در طی سالهای 1374 تا 1377 در بیمارستان فارابی قرار گرفته بودند و ضخامت قرنیه آنها قبل و بعد از عمل RK اندازه گیری شده بود، انجام شد. اطلاعات به دست آمده که شامل: سن، جنس، مدت زمان گذشته از عمل و ضخامت قرنیه قبل و بعد از عمل در 5 نقطه استاندارد بود با استفاده از آزمونهای آماری تجزیه و تحلیل شد. میانگین تغییر ضخامت قرنیه در نقطه مرکزی قرنیه برابر 10.46±13.8 میکرون بود که افزایشی حدود 2 درصد، میانگین تغییر ضخامت قرنیه در نقطه فوقانی قرنیه برابر 6.82±29.8 میکرون بود که افزایشی حدود 1.34 درصد، میانگین تغییر ضخامت قرنیه در نقطه تحتانی قرنیه برابر 9.01±28.8 میکرون بود که افزایشی حدود 1.77 درصد، تغییر ضخامت قرنیه در نقطه تمپورال قرنیه برابر 12.11±26.4 میکرون بود که افزایشی حدود 2.34 درصد و تغییر ضخامت قرنیه در نقطه نازال قرنیه برابر 5.14±34.4 میکرون بود که افزایشی حدود 2.34 درصد را نشان می داد. ضخامت قرنیه بعد از عمل RK افزایش می یابد که باید جراح چشم در عمل جراحی مجدد این موضوع را در نظر بگیرد. همچنین تغییر ضخامت قرنیه در 5 نقطه استاندارد با جنس ارتباط دارد که در جنس مذکر بیشتر است ولی این تغییر ضخامت با سن و فاصله زمانی گذشته از عمل ارتباط معنی داری ندارد.

در حالی که در کشورهای دیگر 30-20 درصد مبتلایان به مننژیت BAEP غیرطبیعی داشته اند، در کشور ما بیماران مبتلا از نظر وضعیت شنوایی به طور رایج بررسی نمی شوند و در نتیجه زمانی مراجعه می کنند که دارای مشکلات پیشرفته شنوایی و گفتاری بوده و اقدامات درمانی برای آنها مستلزم هزینه گزاف و بدون دستیابی به نتیجه مطلوب می باشد. هدف در این مطالعه بررسی فراوانی نسبی کاهش شنوایی کودکان زیر 4 سال مبتلا به مننژیت باکتریال می باشد.
در این تحقیق 51 کودک با سابقه مننژیت باکتریال بستری در بیمارستان الزهرا(س) اصفهان انتخاب شدند. پس از آرامش کامل کودکان BAEP برای آنها انجام شد. با حدود 95 درصد اطمینان، 39.2 الی 66.6 درصد اختلال شنوایی وجود داشت. در ضمن 19 درصد کودکان مذکور اختلال تکلم آشکار داشتند.
با توجه به نتایج بدست آمده لازم است تمامی کودکان زیر 4 سال مبتلا به مننژیت باکتریال پس از اتمام دوره درمان، مورد BAEP قرار گیرند و بر اساس آن، اقدامات لازم درمانی به موقع همراه با پیگیری های مناسب انجام شود.

وجود صدای اضافی در قلب، خصوصا در کودکان و نوجوانان، برای والدین نگران کننده می باشد و تجسس در پیدایش علت آن امری عادی و ضروری به نظر می رسد. اصولا صدای اضافی قلب در سنین دبستان و راهنمایی، معمولا یا به عنوان بیماری مادرزادی قلب و یا از عوارض تب حاد رماتیسمی در نظر گرفته می شود. وفور سوفل های کم اهمیت در سنین دبستان و معافیت ورزشی در این سنین اهمیت بررسی علل آن را مشخص می نماید. بنابراین، تعیین موارد سوفل های عضوی از سوفل های عملی قلب در این سنین مورد نظر این مطالعه می باشد.
تعداد 191 مورد بیمار ارجاعی به مرکز پزشکی خورشید به مدت 2 سال تحت بررسی با اکوداپلر قرار گرفتند که در 159 مورد علت سوفل کناره چپ قلب نارسایی تریکوسپید و نارسایی دریچه پولمونر بوده که یک یافته طبیعی است. در بقیه موارد علت سوفل، ASD، VSD، PDA، PS و AS بوده که احتیاج به پی گیری و درمان به موقع دارد لذا به نظر می رسد که در سنین ابتدایی و راهنمایی، در بسیاری از موارد، سوفلها منشا ارگانیک نداشته و صرفا با اطمینان دادن به والدین می توان از نگرانی آنها کاست و بیمار را از محدودیت فعالیت و حرکات ورزشی نجات داد.

یکی از انواع خونریزی های داخل جمجمه نوزادان، خونریزی های داخل بطنی- اطراف بطنی است که این نوع خونریزی در نوزادان نارس زیر 34 هفته حاملگی و با وزن کمتر از 1500 گرم شایع تر است. به منظور بررسی شیوع این نوع خونریزی در نوزادان بستری در بیمارستان امین، مطالعه ای برای مدت یک سال و به صورت آینده نگر انجام شد. مطالعه شامل دو مرحله بود در مرحله اول 50 نوزاد نارس کمتر از 34 هفته حاملگی و با وزن کمتر از 1500 گرم به وسیله سونوگرافی در روزهای چهارم تا هفتم تولد از نظر خونریزی داخل جمجمه بررسی گردیدند. آمار، شیوع خونریزی را 4 درصد نشان داد (دو نوزاد). در مرحله دوم مطالعه ده نوزاد با خونریزی داخل جمجمه که در مدت یک سال در بیمارستان بستری گردیدند، از نظر علت خونریزی، نوع خونریزی، عوارض حاد و دراز مدت پی گیری شدند. هرچند در مدت یک سال جمعا ده نوزاد با خونریزی داخل جمجمه تشخیص داده شد، با این حال همه آنها فوت کرده و یا دچار عوارض عصبی گردیدند. بنابراین، علاوه بر اهمیت پیشگیری از خونریزی داخل جمجمه، تشخیص به موقع آن و انجام اقدامات لازم تا حد زیادی می تواند از میزان مرگ و میر و معلولیت ها جلوگیری نماید.

امروزه علاوه بر پارامترهای اسپرمی، تستهای فانکشنال نیز برای ارزیابی باروری توصیه می گردد. از آن جایی که بیماری واریکوسل یکی از علل ناباروری مردان می باشد، در این تحقیق، علاوه بر پارامترهای اسپرمی، تست فانکشنال و هایپراکتیواسیون القا شده توسط گرما قبل و بعد از عمل واریکوسلکتومی مورد بررسی قرار گرفت.
20 بیمار واریکوسل با گرید III، قبل، 1.5 و 3 ماه پس از عمل جراحی واریکوسلکتومی ارزیابی شدند. پارامترهای اسپرمی بر اساس استانداردهای WHO بررسی گردید. برای بررسی هایپراکتیواسیون اسپرم سیمن به دو روش Swim-up و Percoll شستشو داده شد. سپس اسپرمهای شسته شده در دمای اتاق و در دمای 40 درجه سانتی گراد به مدت 4 ساعت انکوبه شدند. بعد از انکوباسیون پارامترهای حرکت اسپرمی مورد ارزیابی قرار گرفت. میانگین غلظت کل و بهبود مرفولوژی اسپرم پس از عمل، افزایش معنی داری را نسبت به قبل از عمل نشان می دهد ولی اختلاف درصد حرکت در دو مرحله معنی دار نبود. همچنین پس از گرما، میزان درصد حرکت کل و حرکت پیشرونده اسپرم کاهش یافت که میزان آن پس از عمل، افزایش معنی داری را نشان داد. درصد حرکت هایپراکتیواسیون نیز پس از گرما کاهش یافت که میزان آن 3 ماه پس از عمل در اسپرمهای شسته با پرکل افزایش معنی داری را نشان داد.
با توجه به افزایش هایپراکتیواسیون القا شده توسط گرما و بهبود برخی از پارامترهای اسپرمی پس از عمل، می توان گفت که این بیماران به سوی باروری طبیعی پیش رفتند ولی بر اساس معیارهای گزارش شده به حد باروری طبیعی نرسیدند. نتایج نشان می دهد که شستشوی اسپرم با روش پرکل موجب افزایش هایپراکتیواسیون اسپرم می شود و این شستشو برای درمان بیماران در روش های نوین نازایی توصیه می گردد.

با توجه به مقالات متعدد منتشر شده مبنی بر اثر مثبت کلسیم در پیشگیری از پره اکلامپسی و کاهش میانگین فشار خون سیستولیک و دیاستولیک تصمیم به انجام این تحقیق گرفته شد.
این تحقیق یک مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار است. از بین 963 خانم حامله 34-28 هفته، 66 نفر که تست Roll over مثبت داشتند، انتخاب شده و به دو گروه 33 نفری مورد (گروهی که روزانه 2 گرم کلسیم تا انتهای بارداری گرفتند) و شاهد (گروهی که دارویی دریافت نکردند) تقسیم شدند.
در گروه مورد (24.24 درصد) 8 نفر و در گروه شاهد (42.42 درصد) 14 نفر دچار پره اکلامپسی شدند (P=0.28). میانگین فشارخون سیستولیک در گروه مورد (113.03±17.22mmHg) و در گروه شاهد (119.69±17.93mmHg) و میانگین فشارخون دیاستولیک در گروه مورد (72.87±11.11mmHg) و در گروه شاهد (78.48±12.40mmHg) بود. تفاوت معنی داری از نظر فراوانی پره اکلامپسی و میانگین فشارخون سیستول و دیاستول بین دو گروه وجود ندارد.
تجویز روزانه 2 گرم کلسیم به زنان حامله 34-28 هفته دارای تست مثبت Roll over تا انتهای بارداری، سبب کاهش قابل ملاحظه فراوانی پره اکلامپسی و کاهش معنی دار میانگین فشار خون سیستول و دیاستول نشده است.

التهاب محل دیسک (discitis) بعد از عمل جراحی، عارضه ای است نادر ولی جدی. اعمال جراحی بزرگ معمولا یک افزایش گذاری ESR را به همراه دارد. برای تفسیر و ارزیابی ارزش ESR بعد از عمل جراحی دیسک کمر، وقتی به عفونت محل دیسک مشکوک هستیم، باید ارزش و میزان ESR بعد از اعمال جراحی بدون عارضه مشخص شود.
در این مطالعه آینده نگر که بر روی 50 بیمار با شرایط نسبتا یکسان انجام شد، تمام بیماران مورد مطالعه قبل از عمل دارای سرعت رسوب طبیعی و هیچ نشانه بالینی و یا آزمایشگاهی دال بر بیماری سیستمیک نداشتند و بیمارانی که بعد از عمل دچار تب و یا نشانه ای مبنی بر عفونت احتمالی شدند، از مطالعه حذف گردیدند. در این مطالعه نشان داده شد که در حالت عادی، بعد از عمل جراحی دیسک کمری بدون عارضه، سرعت رسوب گلبولی بعد از دو هفته در بیماران یک دیسکی و بعد از 5 هفته در بیماران چند دیسکی، به میزان طبیعی برگشت می نماید.
عدم برگشت سرعت رسوب به میزان طبیعی بعد از این مدت، در صورتی که بیمار علائم کلینیکی Discitis را نیز داشته باشد، موید تشخیص است و با توجه به عواقب مادی و روحی این عارضه، درمان به موقع، قاطع و صحیح را ایجاب می نماید.

مسمومیت کلیوی بعد از ماده جاجب، به افزایش بیش از 0.5mg/dl یا 25 درصد کراتینین پایه پس از 48 ساعت از شروع مصرف ماده حاجب اطلاق می گردد. با توجه به قابل پیشگیری بودن مسمومیت کلیوی، در این بررسی 100 بیمار که طی آذرماه سال 75 تا خرداد 76 تحت عمل آنژیوگرافی قلب قرار گرفته بودند، از لحاظ افزایش کراتینین سرم قبل و بعد از آنژیوگرافی مورد مطالعه قرار گرفتند. در آن دسته از بیمارانی که افزایش کراتینین سرم بیش از 25 درصد کراتینین پایه بود، اندازه گیری کراتینین سرم در روزهای 4، 7 و 12 بعد از آنژیوگرافی نیز انجام گردید.
مسمومیت کلیوی در سه درصد از بیماران ما دیده شد. بدین ترتیب که از 95 بیمار غیردیابتی، یک نفر (1 درصد) و از 5 بیمار دیابتی 2 نفر (40 درصد) دچار مسمومیت کلیوی ناشی از ماده حاجب گردیدند. با این که آمار دقیق از میزان بروز مسمومیت کلیوی وجود ندارد، اما در بیشتر آمارها درجه وقوع بین 16-2 درصد متغیر است. با توجه به آمار به دست آمده در این مطالعه، بروز میزان مسمومیت کلیوی ناشی از ماده حاجب بیش از آمار جهانی نمی باشد.