ماهنامه بازار چرم و کفش
شماره 30 (پیاپی 57، شهریور 1384)

حجره هایی با درهای بسته در کوچه هایی تو در تو، زیره های اسپرت، کلاسیک، زنانه، مردانه، آویخته از دیوارها و چیده شده بر روی میزها و یا ریخته شده در گونی ها دور تا دور مغازه، اینجا بازار زیره فروشان تهران است. بافتی قدیمی، آن قدر قدیمی که وقتی از خیابان خیام به کوچه منوچهرخانی می پیچی گویی به تهران 50 سال پیش پا گذاشته ای، تنها تفاوتی که حس می کنی درهایی است که محکم پشت سرت بسته می شوند. این بی اعتمادی از چه زمانی آغاز شد؟ شاید از آن روز که صاحب حجره به طور اتفاقی دخل و خرج خود را کنترل کرد و متوجه شد چند میلیون تومان چک برگشتی دارد، چک هایی که امضای دوستان و آشنایان بر روی آنها بود.

نشانه پیشکسوت بودن تنها سالگشتگی نیست. نشانه اش استمرار در یک حرفه و تحمل روزهای دشوار کار است. پیمودن این راه طولانی کوله باری از تجربه و نوعی جهان بینی به پیشکسوت می دهد که برای آنان که در ابتدا یا میانه راهند بسی ارزشمند است.

به نظر من انتظار صاحبان کارخانه از دانشجویان کاردانی چرم منطقی نیست. این دانشجویان یک سری اصول را یاد گرفته اند با پایه علمی وارد محیط می شوند تا آموخته ها را تجربه کنند بعد از پیدا کردن تجربه و گذشت زمان همین عده به خوبی مشکلات تولید را در کارخانه پیدا کرده و در برطرف کردن آن به صاحبان کارخانه کمک خواهند نمود. اما نباید انتظار داشت در ابتدای ورود بتوانند آنچه را به صورت تئوری آموخته اند بکار ببرند یا بهره وری کارخانه را ناگهان زیاد کنند باید به آنها فرصت داد.

میلیون ها نفر از مردم اتیوپی هنوز از کفش هایی استفاده می کنند که در کارخانه ها تولید نمی شوند بنابر این بازار بالقوه خرید کفش اتیوپی خیلی گسترده است.

در میان 10 صادر کننده طراز اول دنیا، چین، هنگ کنگ و برزیل با صادر کردن بیش از 164 میلیون جفت کفش تواستند رقم صادراتشان را افزایش بدهند