Journal of Inflammatory Diseases
Volume:8 Issue: 2, 2004

پسوریازیس بیماری مزمنی است که روش های درمانی متعددی اعم از موضعی و عمومی برای آن به کار رفته است. اثربخشی روغن ماهی خوراکی و تزریقی در درمان پسوریازیس و لگارس هنوز مورد بحث است.
مطالعه به منظور مقایسه دو رژیم درمانی اسید سالسیلیک 2 درصد و بتامتازون با روغن ماهی موضعی در بهبود علائم پسوریازیس انجام شد.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 39 بیمار مبتلا به پسوریازیس پلاک دار مزمن از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های تخصصی پوست شعر بیرجند در سال 1379 انتخاب شدند. ضایعه های بیماران از نظر قطر پلاک، قرمزی، خارش، سوزش و پوسته ریزس در شرایط یکسان ارزیابی و ثبت شد. در گروه اول 20 نفر پماد ترکیبی بتامتازون و اسید سالسلیک 2 درصد و برای گروه دوم 19 نفر روغن ماهی موضعی تجویز شد. بیماران دارو را به مدت دو ماه دو بار در روز به صورت موضعی استفاده کردند. بعد از پایان درمان در مراجعه دوم قطر پلاک، پوسته ریزی و قرمزی توسط محقق ارزیاتی و ثبت شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و آومون های آماری کای دو و t زوج و مستقل تجزیه و تحلیل شدند.
18 نفر در گروه اول و 17 نفر رد گروه دوم کاهش قرمزی داشتند. کاهش قطر پلاک 45/0 سانتی متر در گروه اول و 29/0 سانتی متر در گروه دوم بود که در مورد کاهش قرمزی و قطر پلاک تفاوت معنی دار ی بین 2 رژیم درمانی وجود نداشت. 19 نفر در گروه اول و 16 نفر در گروه دوم کاهش پوسته ریزی داشتند که این تفاوت معنی دار بود(05/0>p).
روغن ماهی موضعی در بهبود علائم بیماری پسوریازیس اثر یکسانی با برکیب اسید سالسیلیک و بتامتازون موضعی دارد.

لیستریامونوسیتوژنز یکی از عوامل عمده مننژیت، سپتی سمی سقط های خود به خودی، مرده زایی و مرگ و میر نوزادان محسوب میشود.
این مطالعه به منظور ارزیابی سرولوژیک و باکتریولوژیک لیستویامونوسیتوژنز در زنان مبتلا به سقط جنین انجام شد.
120 نمونه جفت یا بقایای کورتاژ زنان مبتلا به سقط که در سال 1378 به بیمارستان امام خمینی و رازی اهواز مراجعه کرده بودندبلادآگار و پالکام آگارکشت و به مدت 48 تا 72 ساعت در گرمخانه 37 درجه سانتی گراد نگه داری شدند. همچنین نمونه ها روی محیط Trypticase Soy Broth کشت و 6 ماه در سرما نگه داری و هر ماه یک بار روی محیط های پالکام آگار و بلادآگار کشت داده شدند. کلنی های مشکوک به لیستریا مونوسیوژ به وسیله آزمایش های بیوشیمیائی تایید شدند آزمایش های سرولوژی با روش ایمنوفلوروسانس غیر مستقیم بو روی 120 مورد آزمایس و 60 نمونه شاهد با زایمان طبیعی انجام شد.
نتایج باکبویولوژیک میزان جداسازی باکتری را از موارد آزمایش % 5/2 نشان داد که با نتایج سرولوژیک ارتباط معنی داری داشت(05/0>p). نتایج بررسی سرولوژیک نشان داد که 25 نفر از گروه آزمایش و 6 نفر از گروه شاهد دارای تیتر آنتی بادی 60/1 مثبت بر علیه این باکتری بودند. از 25 نفر تیتر 60/1 مثبت گروه آزمایش، 12 نفر و از 6 بیمار تیتر مثبت در گروه شاهد 2 نفر دارای تیتر 320/1 بودند، به طوری که در گروه آزمایش رقت سرمی 160/1 و 320/1 به ترتیب %8/20 و %10 و در گروه شاهد %6/6و %33/3 مشاهده شد (2/3=OR).همچنین اختلاف معنی داری در تیتر آنتی بادی 160/1 و 320/1 در در گروه آزمایس و شاهد به دست آمد (02/0>p). کلیه موارد کشت مثبت لیستریامونوسیتوژنز، دارای تیتر آنتی بادی بر علیه این میکروارگانیسم نیز بودند.
لیستریامونوسیتوژنز می تواند نکی از عوامل سقط باشد و برای جداسازی آن روش نگه داری در سرما پیشنهاد میشود.

جلوگیری از هیپوکسمی و اکسیژن درمانی در دوره بازگشت از بی هوشی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.
مطالعه به منظور تعیین تاثیر محل جراحی بر شدت هیپوکسمی زودرس پس از عمل در بالغین تحت عمل جراحی انتخاتب انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، 600 بیمار 20 تا 60 ساله داوطلب عمل جراحی انتخابی طی سال های 1379 و 1380 در بیمارستان دکتر شریعتی تهران بررسی شدند.بیماران بر اساس محل عمل به سه گروه جراحی محیطی، شرایط یکسان قرار گرفتند. بماران پس از عمل به اتاق بهبودی منتقل و درجه اشباع خون آنها در دقایق صفر، پنج، ده،بیست و سی بازگشت از بی هوشی توسط پالس اکسی متر اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS و آزمون های آماری آنالیز واریانس، کای دو، leven و آزمون غیر پارامتریک کراسکال والیس تجزیه و تحلیل شدند.
شدت کاهش اشباع اکسیژن خون و هیپوکسمی زودرس پس از عمل به دنبال جراحی قفسه صدری و قسمت بالای شکم %75، پس از جراحی قسمت تحتانی شکم % 4/34 و به دنبال جراحی محیطی % 4/20 و اخبلاف بین گروه ها معنی دار بود (05/0>P).
با توجه به یافته ها توصیه می شود تمام بیماران به ویژه پس از جراحی قفسه صدری یا قسمت فوقانی شکم پایش تنفسی و اکسیژن درمانی شوند.

عفونت هلیکوباکترپیلوری از شایع ترین عفونت ها و از علل مهم ایجاد زخم و سرطان معده است و جزء فلور طبیعی دهان محسوب میشود.
مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر آسیب شناختی این باکبری بر مخاط دهان رت انجام شد.
این مطالعه تجربی در سال 1381 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. در این مطالعه 40 راس رت به صورت تصادفی در 4 گروه قرار گرفتند: در گروه های شاهد 1 و مورد 1 به ترتیب سرم فیزیولوژیک و سوش هلیکوباکترپیلوری بر روی لب، گونه زبان و کام حیوان قرار گرف. در گروه های شاهد 2 و مورد 2 پس از برش دادن گونه، سرم فیزیولوژیک و سوش هلکوباکترپیلوری در محل برش قرار گرفت. 15 روز بعد، از گونه، لب، زبان و کام نمونه برداری و لام های تهیه شده با دو روش هماتوکسیلین - ائوزین و گیمسا رنگ آمیزی شد.
درهیچ کدام از گروه ها ارگانیسم مشاهده نشد و گروه های مورد 1 و مورد 2 به ترتیبدر مقایسه با شاهد 1 و شاهد 2 تغییر آسیب شناسی مخاط دهان نداشتند.
هلیکوباکترپیلوری توانایی کلونیزاسیون و ایجاد تغییر آسیب شناختی در مخاط دهان را ندارد.

فرمالین محرک دردزای شیمیایی، یک درد دو مرحله ای ایجاد میکند که مرحله دوم آن الگویی از درد التهابی مزمن مشابه دردهای بالینی است.
مطالعه به منظور ارزیابی رفتارهای دردناک ناشی از تزریق زیر جلدی فرمالین و اثرات تحمل نسبت به مرفین در نوع پاسخ رت های نر معتاد انجام شد.
در این مطالعه تجرتی که در سال 1380 انجام شد آزمایش های کمی درد برای دو رفتار لیسیدن مکان بزریق و جمع کردن پوست پشت در موش های سالم و معتاد با تزریق فرمالین 5/2 درصد مورد سنجش قرار گرفتند. برای بررسی تحمل نسبت به بی دردی ناشی از مرفین، معدار 10 میلی گرم بر کیلو گرم مرفین به صورت درون صفاقی تزریق و سنجش درد ادامه یافت.
الگوی درد دومرحله ای ناشی از فرمالین در حیوان های سالم و معتاد مشاهده شد. در گروه سالم رفتارهای دردناک با تزریق مرفین مهار شدند. تزریق درون صفاقی مرفین در گروه معتاد در هیچ کدام از پاسخهای دردناک ناشی از تزریق فرمالین تفاوت معنی دار نداشت. پاسخ لیسیدن مکان تزریق در گروه معتاد افزایش معنی داری نسبت به حیوانات سالم نشان داد (05/0 >p).
با توجه به یافته ها، مصرف دراز مدت مرفین در رت های معتاد تشدید درد ناشی از فرمالین را نسبت به حیوان های سالم به دنبال دارد.رت های معتاد تحت تزریق فرمالین، نسبت به بی دردی ناشی از تزریق مرفین تحمل نشان میدهند.

نتایج آزمون های متعارف انعقادی مشتمل بر زمان پروترومبین و زمان ترومبوپلاستین فعال شده تحت تاثیر دو متغیر مستقل شامل حجم پرشدگی نهایی نمونه و غلظت تری سدیم سیترات قرار می گیرند.
مطالعه به منظور تعیین اثر حداقل حجم نمونه و غلظت سدیم سیترات بر نایج آزمون های متعارف انعقادی انجام شد.
این مطالعه تجری طی ماه های مهر و آبان 1381 و در آزمایشگاه بیمارستان شهید دکتر لبافی نژاد بر روی نمونه های به دست آمده از داوطلبین سالم و بیمارانی که داروهای ضد انعقادی خوارکی مصرف می کردند انجام شد. لوله های آزمایش در دو گروه متفاوت با غلظت های %2/3 و %8/3 تری سدیم سیترات تهیه و با حجم های متفاوت خون از 3 تا 5 میلی لیتر پر شدند. آن گاه نایج آزمون های انعقادی با آزمون آماری تی مورد مقایسه قرار گرفتند.
به هنگام استفاده از سیترات %8/3 اختلاف آماری معنی داری در نتایج آزمون PT و aPTT بین نمونه هایی که با %80 و %90 حجم توصیه شده (5/4 میلی لیتر) پر شده بودند دیده شد(05/0> p). در صورت استفاده از سیترات %2/3، اختلاف حجم نمونه از%60 تا %100 برای آزمون PT و اختلاف حجم نمونه از %70 تا %100 برای آزمون aPTT باعث ایجاد اختلف معنی داری نشد.
حجم کم نمونه به ویژه هنگام استفاده از سیترات %8/3 می تواند به طور قابل ملاحظه ای زمان PTو aPTT را افزایش کاذب دهد. این مطالعه مؤید استفاده از سیترات %2/3 است. زیرا انجام آزمون PT با %60 حجم توصیه شده و aPTT با %70 حجم توصیه شده قابل قبول به نظر می رسد.

سپسیس باکتریایی نوزادان یک نشانگان بالینی است که طی ماه اول زندگی توسط علائم سیستمیک عفونت مشخص و با باکتریمی همراه می شود. گاهی نسبت مرگ و میر تا %50 نیز گزارش شده است.
مطالعه به منظور تعیین عوامل باکتریایی هوازی ایجاد کننده سپسیس نوزادی و همچنین تعیین الگوی حساسیت آنتی بیوتکی آنها انجام شد.
این مطالعه توصیفی - مقطعی در 9 ماه اول سال 1379 بر روی نوزادان بستری در بخش نوزادان بیماراستان امام خمینی اهواز انجام شد. کشت خون و تعیین هویت کشت های مثبت وآزمون حساسیت به آنتی بیوتیک ها بر اساس استاندارد رایج در آزمایشگاه های میکروب شناسی بود.
از بین نوزادان مورد مطالعه، 10 نوزاد دارای کشت خون مثبت و کلیه باکتری های جدا شده نیز با سیل های گرم منفی بودند. در میان عوامل جدا شده، گونه های اینتروباکتر به عنوان مهم ترین و غالب ترین پاتوژن ها شناخته شد(%50) و پس از آن کلبسیلا پنومونیه و اشرشیاکلی فراوانی یکسانی داشتند (%20) و یک مورد آلکالیژنز زایلواکسیدانس نیز جدا شد (%10)، تقریبا تمام موارد جدا شده نسبت به آمیکاسین حساس و نسبت به آمپی سیلین مقاوم بودند.
بر اساس نتایج کلی مطالعه مهم ترین عوامل ایجاد کننده سپسیس نوزادی باکتری های گرم منفی روده ای بودند.

عفونت ادراری از شایع ترین عفونت های دوران کودکی است که در صورت پیلونفریت و عدم درمان مناسب و به موقع می تواند سبب ایجاد اسکار در کلیه ها شود.
مطالعه جهت ارزیابی و تعیین با ارزش ترین معیارها در افتراق پیلونفریت از سیستیت انجام شد.
این بررسی مقطعی - تحلیلی از سال 1378 به مدت سه سال در بیمارستان کودکان مفید تهران در 96 کودک مبتلا به اولین عفونت ادراری که در همه آنها عفونت حاد کلیه با اسکن DMSA مشخص شده بود، انجام شد. معیارهایی از جمله تب، سرعت رسوب خون، CPR و تعداد گلبول های سفید در افتراق این دو بیماری بررسی شد.
%75 بیماران زیر 5 سال بودندو شایع ترین علائم سوزش یا تکرر ادرار، عدم توانایی کنترل ادرار و درد پهلوها بود. شایع ترین جرم جدا شده E coli بود. CPR (کیفی) در 40 مورد از گروه پیلونفریت و 6 مورد از بیماران مبتلا به سیستیت مثبت بود. تب، سرعت رسوب خون و تعداد گلبول های سفید، از میان معیارهای بررسی شده ارزش آماری در افتراق پیلونفریت از سیستیت نداشت.
CPR با ارزش ترین معیار در افتراق پیلونفریت از سیستیت است که از حساسیت و اختصاصی بودن کمتری نسبت به اسکن DMSA برخوردار است.

انحراف زوایای اندام تحتانی عامل مهمی در توانایی دویدن است، اما اثر مقادیر مختلف زوایای اندام تحتامی توانایی دویدن ورزشکاران به خوبی شناخته نشده است.
مطالعه به منظور ارزیابی زوایای اندام تحتانی دوندگان و مقایسه آن با مقادیر طبیعی انجام شد.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی 153 دونده پسر شرکت کننده در مسابقه های دومیدانی مدارس استان فارس در سال 1380 که دارای بهترین رکورد در هر شهرستان بودند بامیانگین سنی 2/3 ± 2/15 سال برسی شدند. زاویه چرخش داخلی و خارجی مفصل ران و زاویه بین محور طولی ران و پا طبق روش استانارد اندازه گیری و مقادیر به دست آمده با مقادیرطبیعی شهر شیراز با توجه به سن و جنس توسط آزمون آماری t مقایسه شد.
میانیگن زاویه بین محور طولی ران و پا در افراد دونده 8/16 ± 2/12 درجه بود که با مقادیر طبیعی (5/14±5/14) اختلاف معنی داری داشت (02/0=P).
با توجه به یافته ها به نظر می رسد افرادی که زاویه محور طولی ران و پای آنها کمتر است در دویدن موفت تر هستند.

سیمان های حاوی عنصر روی، کاربردهای متنوعی در داندان پزشکی ترمیمی دارند. به دلیل اهمیت کیفیت سیمان ها در امر درمان، محصولات تولید شده باید به صورت مستمر ارزشیابی شوند.
مطالعه به منظور مقایسه خواص فیزیکی سیمان های اوژینول - اکسید روی، فسفات روی و پلی کربوکسیلات روی تولید داخل کشور با استاندادرهای جهانی انجام شد.
این مطالعه تحلیلی در سال 1381 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. برای تهیه نمونه ها از تولیدات یک شرکت ایرانی و برای تهیه نمونه شاهد از محصولات یک شرکت آلمانی استفاده شد. جهت اندازه گیری مقاومت فشاری هر سه نوع سیمان، با استفاده از محاسبه های آماری از 11 نمونه از 11 نمونه استفاده شد. برای اندازه گیری زمان سفت شدن سیمان اوژینول - اکسید روی از 16 نمونه و برای دو نوع سیمان دیگر از 11 نمونه انجام شد. (H.) با حدود اطمینان %95 برای تعیین میانگین در تمام موارد استفاده شد.
میانگین مقاومت فشاری سیمان های اوژینول - اکسید روی، فسفات روی و پلی کربوکسیلات روی به ترتیب 58/12، 21/37 و 86/35 مگاپاسکان بود. زمان سفت شدن یمان های مذکور به ترتیب 04/29،41/5 و 50/2 دقیقه بود. قابلیت انحلال و تجزیه پذیری سیمان اوژینول - اکسید روی %44/8 بود. فقط مقاومت فشاری سیمان اوژینول - اکسید روی و زمان سفت شدن سیمان های فسفات و پلی کربوکسیلات روی استاندارد بودند.
با توجه به یافته ها، هیچ یک از سیمان های مورد آزمایش دارای شرایط استاندارد نبودند واستفاده از آنها توصیه نمی شود.

سازمان بهداشت جهانی بیماران مبتلا به سل را بر اساس نوع گرفتاری و سابقه درمان به چهار طبقه تقسیم می کند. طبقه اول بیماران جدید سل ریوی خلط مثبت و بیماران مبتلا به سل خارج ریوی شدید، طبقه دوم بیماران درمان مجدد، طبقه سوم بیماران سل ریوی خلط منفی و طبقه چهارم بیماران سل مزمن با خلط مثبت است.
مطالعه به منظور بررسی ویژگی های همه گیر شناختی بیماران درمان مجدد سل ریوی که در طبقه دوم تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی جای دارند و شامل سه دسته عود، شکست درمان و غیبت از درمان هستند، انجام شد.
در این مطالعه مقطعی، تمام پرونده های بیماران دارای نمونه مثبت خلط (292 پرونده) که طی سال 1378 در بیمارستان دکتر مسیح دانشوری تهران تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شد. داده ها با آزمون های آماری مجذور کای و تی تجزیه و تحلیل شدند.
نسبت بیماران درمان مجدد به کل مراجعین نمونه مثبت حدود 11 درصد بود. حدود %35 بیماران درمان مجدد در دسته عود بیماری، %10 در دسته غیبت از درمان و %55 در دسته شکست درمان قرار داشتند. درصد بهبودی در دسته غیبت از درمان بیش تر و در دسته شکست درمان کمتر از سایر موارد درمان مجدد بود.
با توجه به این که در این بیماران مهمت ترین علت عود بیماری را درمان ناقص، مهم ترین علت غیبت از درمان را سازماندهی بد و عدم دستیابی به خدمات بهداشتی و مهم ترین علت شکست درمان را نحوه استفاده از رژیم دارویی و مقاومت به دارو می دانند، جا دارد مسؤولین ذی ربط توجه بیش تری به این امور داشته باشند.

حضور والدین به هنگام احیاء پذیرش مرگ کودک را راحت تر می کند ودر کوتاه نمودن دوره انکار فرآیند مرگ تاثیر بسزایی دارد.
مطالعه به منظور تعیین نظر والدین، پزشکان و پرستاران بخش مراقبت های ویژه کودکان نسبت به حضور والدین در زمان احیای کودک انجام شد.
در این مطالعه توصیفی نظر 26 پزشک و 14 پرستار بخش مراقبت های ویژه و 53 نفر از والدین مراجعه کننده به بیمارستان مرکز طبی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1380 از طریق پرسش نامه و مصاحبه طی 4 ماه جمع آوری شد.
%96 پزشکان و %5/61 پرستاران مخالف حضور والدین در صحنه احیای قلبی - ریوی بودند. %63 والدین مایل بودند در صحنه احیای قلبی - ریوی حضور داشته باشند.
والدین بیمار باید فرصت حضور در صحنه احیا را داشته باشند و قوانین مناسب این کار باید در نظر گرفته شود. کارکنان درمانی نیز باید با والدین بیمار ارتباط برقرار کنند ودر مورد ویژگی های بخش مراقبت های ویژه به آنها آموزش دهند.

تسکین درد بعد از عمل جراحی می تواند مانع از بروز عوارض گوناگون در دستگاه های مختلف بدن به خصوص دستگاه قلبی - عروقی و تنفسی شود.
مطالعه به منظور مقایسه اثر تجویز مرفین از طریق بینی با تزریق وریدی آن بر روی درد بعد از عمل انجام شد.
این کار آزمایی بالینی در سال 1380 در بیمارستان شهید رجایی قزوین بر روی 60 بیمار که داوطلب عمل جراحی هرنی اینگوینال بودند، انجام شد. بیماران با انتخاب یکی از کارت های آبی یا سبز به طور تصادفی به دو گروه8 مساوی 30 نفری تقسیم شدند. به مظور تسکین درد بعد از عمل بیماران، در گروه اول 4 میلی گرم مرفین وریدی و در گروه دوم 4 میلی گرم مرفین از طریق بینی تجویز شد. بیماران تا 4 ساعت اول بعد از عمل از نظر میزان بروز و شدت درد مورد بررسی قرار گرفتند. داده ها با استفاده از آزمون مقایسه نسبت در دو گروه تجزیه و تحلیل آماری شدند.
طی 4 ساعت اول بعد از عمل، 73 درصد بیماران گروه مرفین وریدی و 40 درصد بیماران گروه مرفین داخل بینی نیاز به تکرار دارو داشتند که اختلفا آماری معنی داری بین دو گروه وجود داشت (05/0 > p). عوارض تجویز دارو از جمله تهوع، استفراغ، خارش و تضعیف تنفسی در بیماران گروه مرفین وریدی مشاهده نشد و در گروهی که مرفین از طریق بینی تجویز شده بود فقط 2 نفر دچار تهوع خفیف شدند که اختلاف بین دو گروه از نظر بروز عوارض مرفین معنی دار نبود.
تجویز مرفین از طریق بینی در مقایسه با مرفین وریدی به میزان بیش تری درد بعد از عمل را در بیماران کاهش داد.

عوارض متعددی به دنبال اعمال جراحی قلب باز مشاهده می شود که یکی از آنها سوختگی به علت استفاده از کوثر است.
مطالعه به منظور تعیین میزان بروز سوختگی و عوامل مؤثر بر آن در بیماران جراحی قلب بیمارستان خاتم الانبیاء(ص) انجام شد.
در این مطالعه مقطعی اطلاعات به روش اینده نگر جمع آوری شد و 215 بیمار طی 5 ماه در سال های 1380 و 1381 مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات توسط یک پزشک و دو پرستار جمع آوری شد.
میانگین سن بیماران 5/10 ± 5/58 سال و 6/72 درصد آنها مذکر بوند. 34 بیمار (1/16 درصد) درجاتی از سوختگی داشتند که عبارت بود از: قرمزی خفیف (31 بیمار)، قرمزی شدید (2 بیمار) و تاول (1 بیمار). هیچ بیماری دچار ضایعه سوختگی شدید نشده بود.
با توجه به مطالعه های قبلی کاهش محسوسی در میزان ضایعه های پوستی دیده شد، اما با توجه به امیت این ضایعه ها پی گیری پرستاری به طور مستمر لازم است.

هنوز علت بیماری مولتی پل اسکلروزیز(MS) ناشناخته است ودر مورد همراهی آن با سایر بیماری های خودایمنی گزارش های متفاوتی ارائه شده است.
مطالعه به منظور تعیین شیوع بیماری خود ایمنی در فرد مبتلا به MS و خویشاوندان درجه یک و دو آنها در کرمان انجام شد.
این مطالعه مقطعی از دی ماه 1380 تا خرداد ماه 1381 بروی 50 بیمار مبتلا به MS (بر اساس معیارهای بالینی و آزمایشگاهی) که به دمانگاه MS و بخش مغز و اعصاب بیمارستان شفا کرمان مراجعه کرده بودند، انجام شد. انتخاب نمونه ها به صورت متوالی صورت گرفت و این افراد با 200 فرد غیر مبتلا به MS به عنوان گروه شاهد مقایسه و داده ها با استفاده از آزمون های آماری فیشر و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
بین بیماری MS و بیماری های خود ایمنی در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی داری وجودنداشت (در گروه مورد %6 و در گروه مورد %1. بین بیماری MS در فرد و بیماری های خود ایمنی در خویشاوند در جه یک (گروه مورد %22 و در گروه شاهد صفر درصد p<0.001) و درجه دو (%2 در گروه مورد و %2 در گروه شاهد،(P<0.002 رابطه معنی داری وجود داشت، ولی بدون در نظر گرفتن بیماری MS به عنوان بیماری خود ایمنی در خویشاوند در جه یک، رابطه معنی دار (%4 گروه مورد در مقایسه با صفر درصد گروه شاهد (P<0.04 و در خویشناوند درجه دو بدون معنی (%2 در مقابل %2 بود. بین بیماری MS در فرد ودر خویشاوند درجه یک %12 گروه مورد در مقابل صفر درصد گروه شاهد، (P<0.001 و در خویشاوند درجه دو (%12 گروه مورد مقایسه با صفر درصد گروه شاهد،(P<0.001 در گروه مورد و شاهد اختلاف معنی دار وجود داشت.
با توجه به یافته ها، توجه بیش تر به سابقه خانوادگی فرد مبتلا به MS لازم است.

اولین گام اسای در تدوین برنامه های ارتقای کیفیت، شناخت ادراک ها و انتظارهای دریافت کنندگان خدمت از کیفیت خدمات، تعیین شکاف کیفیت و اتخاذ راهکارهایی برای رفع شکاف است.
مطالعه به منظور تعیین شکاف کیفیت خدمات بهداشتی اولیه ارائه شده در مراکز بهداشتی و خانه های بهداشت شهرستان کاشان انجام شد.
این مطالعه مقطعی در سال 1381 بر روی 300 نفر از زمان دریافت کننده خدمات بهداشتی اولیه انجام شد. نمونه گیری به روش خوشه ایتصادفی ودر خوشه ها به روش تصادفی منظم بود. گردآوری داده ها به کمک پرسش نامه تدوین شده بر اساس ابزار SERVQUAL که شکاف کیفیت را در پنج بعد خدمت اندازه گیری می نماید، انجام شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی و ضریب همبستگی تحلیل شدند.
به طور کلی شکاف کیفیت در خدمات ارائه شده وجود داشت. کمترین شکاف کیفیت در بعد ملموس خدمت و بیش ترین شکاف در بعد پاسخ گویی به دست آمد. سن پاسخ گویان با نمره های شکاف همبستگی مستقیم (P<0.0001 و 48/0=r) و میزان تحصیلات آنها با نمره های شکاف ارتباط معکوس داشت (001/0=p و 26/0=r). محل دریافت خدمت با نمره های شکاف کیفیت ارتباط معنی دار داشت (003/0=p و 24/0=r)، ولی بین شغل و شکاف کیفیت ارتباط معنی دار مشاهده نشد.
یافته ها نشان داد خدمات ارائه شده در هیچ یک از ابعاد فراتر از حد انتظار پاسخ گویان نبود ودر این مراکز برای بهبود ارائه خدمت فرصت هایی وجود دارد.