نشریه ارمغان دانش
سال نهم شماره 1 (پیاپی 33، بهار 1383)

روش معمول جهت لوله گذاری تراشه به هنگام القاء بیهوشی تجویز داروهای شل کننده عضلانی به دنبال یک داروی هیپنوتیک می باشد. در استفاده از شل کننده های عضلانی جهت اعمال جراحی کوتاه مدت به دلیل عوارض جانبی و شلی طولانی مدت اختلاف نظر وجود دارد. لذا این پژوهش با هدف بررسی میزان سهولت لوله گذاری داخل تراشه از راه بینی پس از تجویز پروپوفول و رمی فنتانیل بدون شل کننده عضلانی در اعمال جراحی آدنوتونسیلکتومی در کودکان صورت گرفت.
این یک پژوهش از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی در سال 83 – 1382 است که در آن میزان سهولت لوله گذاری تراشه از راه بینی(نازوتراکیال) در 76 کودک 3 تا 16 ساله مراجعه کننده به بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شیراز پس از تجویز5/2 میلی گرم بر کیلوگرم پروپوفول به همراه رمی فنتانیل 2 میکروگرم بر کیلوگرم در گروه مطالعه 40 بیمار و یا سوکسینیل کولین 5/1 میلی گرم بر کیلو گرم در گروه کنترل 36 بیمار مورد بررسی قرار گرفت. لوله گذاری نازوتراکیال به وسیله یک متخصص بیهوشی بی اطلاع از نوع دارو انجام گرفت و میزان سهولت لوله گذاری بر اساس یک سیستم درجه بندی چهار قسمتی شامل؛ معیارهای سهولت ونتیلاسیون با ماسک، شلی فک تحتانی، وضعیت تارهای صوتی و میزان سرفه و حرکت اندامها درجه بندی و ثبت گردید. همزمان پارامترهای همودینامیک و تنفسی بیماران نیز مانیتور می شدند. اطلاعات پس از جمع آوری با آزمونهای آماری فیشر، تی و مان ویتنی یو و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. شرایط لوله گذاری در90 درصد و4/94 درصد به ترتیب در گروه رمی فنتانیل و اسکولین قابل قبول بود. همچنین بین دو گروه از نظرمعیارهای مورد نظر تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت، تنها اختلاف معنی دار در سرفه و حرکت اندامها به هنگام لوله گذاری تراشه بود که در گروه رمی فنتانیل بیشتر از گروه کنترل مشاهده گردید(05/0 p<). تغییرات همودینامیک به خصوص به صورت افت فشارخون و ضربان قلب در گروه رمی فنتانیل بیشتر از گروه کنترل مشاهده گردید که تنها در دو بیمار تجویز آتروپین جهت درمان برادیکاردی لازم شد و در بقیه موارد این تغییرات قابل تحمل بوده و نیازی به درمان پیدا نکرد.
به نظر می رسد استفاده از رمی فنتانیل 2 میکروگرم بر کیلوگرم به دنبال پروپوفول 5/2 میلیگرم بر کیلوگرم بدون نیاز به شل کننده عضلانی در اکثر موارد شرایط قابل قبولی جهت لوله گذاری نازوتراکیال در کودکان فراهم می کند.

وجود آگاهی در حین بیهوشی سبب بروز عوارض زیادی در بیماران می شود، مانند: نوروز، اضطراب، و تحریک پذیری و.... این عارضه می تواند به صورت طیفی از خواب دیدن تا یادآوری کامل حوادث حین عمل باشد. آگاهی در برخی جراحی ها بیشتر رخ می دهد، مانند جراحی های قلب و سزارین. هدف از این تحقیق مقایسه بروز آگاهی در طول بیهوشی عمومی با استفاده از پروپوفول و تیوپنتال-هالوتان برای اعمال جراحی سزارین بوده است.
این یک پژوهش کار آزمایی بالینی دوسوکور در سال 1382 در شهر شیراز است و در آن تعداد 151 بیمار که جراحی سزارین انتخابی داشتند به صورت تصادفی انتخاب شده و به دو گروه تقسیم شدند. القای بیهوشی در گروه اول با استفاده از تیوپنتال سدیم (5 میلی گرم بر کیلو گرم)و ساکسنیل کولین (5/1 میلی گرم) و نگهداری بیهوشی به وسیله هالوتان 5/0درصد, اکسیژن 50 درصد و نیتروس اکسید 50 درصد انجام شد. در گروه دوم القای بیهوشی به وسیله پروپوفول و ساکسنیل کولین (5/1 میلی گرم) و حفظ بیهوشی نیز به وسیله پروپوفول) 150-100 میکرو گرم بر کیلوگرم در دقیقه) و اکسیژن نیتروس اکسید(50 درصد- 50 درصد) انجام شد. میزان آگاهی بیماران پس از 24 تا 36 ساعت پس از پایان عمل با استفاده از روش مصاحبه مستقیم با بیمار تعیین گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری تست دقیق فیشر، پیرسون، تی دانشجویی و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. در هر دو گروه 3/1 درصد بیماران از وجود درد در حین عمل شکایت داشتند. وجود شنوایی در حین عمل در 3/5 درصد بیماران گروه 1 و 6/2 درصد بیماران گروه 2 گزارش گردید و عارضه خواب دیدن حین بیهوشی در 7/2 درصد بیماران گروه 1 و 6/2 درصد بیماران گروه 2 رخ داد.
میزان بروز عارضه آگاهی در هر دو گروه بیماران تقریبا مشابه بوده و تفاوت قابل ملاحظه ای از نظر آماری با هم نداشتند

امروزه سعی بر این است تا در بیهوشی عمومی از داروهای با زمان ریکاوری کوتاه و دارای کمترین عوارض جانبی همانند تهوع و استفراغ بعد از عمل استفاده شود. هدف این مطالعه بررسی اثر کاربرد همزمان آلفنتانیل و پروپوفول در مقایسه با کاربرد روش معمول مورفین و تیوپنتال سدیم در کاهش تهوع و استفراغ، بعد از عمل آپاندکتومی و زمان ریکاوری است. این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی دو سو کور در سال 1378 تا 1381 بوده که در آن تعداد 42 نفر از بیماران کاندید انجام عمل آپاندکتومی مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی شهر یاسوج پس از کسب رضایت آگاهانه با استفاده از روش بلوک تصادفی به یکی از دو گروه آلفنتانیل و پروپوفول و مورفین و تیوپنتال سدیم تخصیص داده شدند. نمونه گیری به روش ساده مبتنی بر هدف بود. بیماران از نظر تقسیم بندی انجمن بیهوشی آمریکا در کلاس یک می باشند. در گروه اول آلفنتانیل با دوز 10 میکرو گرم بر کیلوگرم و پروپوفول با دوز 2 میلی گرم بر کیلوگرم و سپس انفوزیون مداوم 100 میکروگرم بر کیلوگرم در دقیقه و در گروه دوم مورفین با دوز 1/0 میلی گرم بر کیلوگرم و سدیم تیوپنتال با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم بکار برده شد. در هر دو گروه وجود یا عدم وجود تهوع و استفراغ بعد از عمل و نیز در زمان ریکاوری بررسی گردید، همچنین فشار خون سیستول و دیاستول و تعداد ضربان نبض قبل، بلافاصله بعد و 5 دقیقه بعد از القای بیهوشی و در اطاق ریکاوری اندازه گیری و ثبت شد. به وسیله نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون تی داده های جمع آوری شده تحلیل گردید.
اختلاف میانگین تعداد نبض در قبل از القای بیهوشی بلافاصله بعد و 5 دقیقه بعد از آن در دو گروه اختلاف معنی داری داشت (05/0 < p). اگر چه در گروه آزمایش موارد تهوع و استفراغ نسبت به گروه شاهد کاهش داشت، ولی از نظر آماری معنی دار نبود. تغییرات فشار خون سیستول و دیاستول در گروه آزمایش، 5 دقیقه بعد از القای بیهوشی، یعنی در زمان اوج استرس ناشی از عمل جراحی نسبت به گروه شاهد کمتر بود و از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود، ولی در بقیه مراحل اختلاف این تغییرات معنی دار نبود. همچنین زمان ریکاوری به طور چشمگیری در گروه آزمایش آلفنتانیل و پروپوفول در مقایسه با گروه شاهد مورفین و تیوپنتال سدیم کمتر بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود)? /?? < p).
بنابراین استفاده همزمان از آلفنتانیل و پروپوفول در القاء و نگهداری بیهوشی، سبب کاهش زمان ریکاوری، تغییرات همودینامیک 5 دقیقه بعد از القای بیهوشی و در نتیجه کاهش استرس ناشی از جراحی شده و در مقایسه با روش دیگر مفید تر است

پلاستی نیشن یک تکنیک بی نظیر جهت نگهداری بافتهاست که در سال 85-1978 به وسیله گونتر وان هاگنز ابداع شد. در مطالعات گذشته پلاستی نیشن جنین به صورت بدن کامل و با پلیمر سیلیکون انجام گرفته است. هدف از انجام این پژوهش پلاستی نیشن جنین های سقط شده 5-5/3 ماهه انسان به صورت بدن کامل و با استفاده از پلیمر رزین بود. این یک مطالعه تجربی کاربردی است که در سال 1382 در گروه علوم تشریحی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی اصفهان اجرا شد. برای انجام آن تعداد 12 عدد جنین انسان پلاستینه گردید. اولین مرحله پلاستی نیشن یا فیکساسیون به روش غوطه ورسازی در فرمالین 10 درصد و به مدت یک ماه انجام گرفت. سپس جنینهای تیره رنگ به وسیله روش غوطه ورسازی در آب اکسیژنه رقیق شفاف گردیدند. آبگیری با استون سرد و چربی گیری با استون گرم انجام و پس از تزریق پلیمر به فضاهای آناتومیک نظیر جمجمه و شکم مرحله اشباع تحت فشار با پلیمر رزین انجام شد. در آخرین مرحله از پلاستی نیشن یا فاز پرداخت، چروکیدگی مختصری که در مرحله اشباع اتفاق افتاده بود با تزریق مجدد پلیمر و ایجاد فشار مثبت به فضاهای آناتومیک اصلاح گردید. اطلاعات حاصل به وسیله نرم افزار SPSS و آزمون مان ویتنی و تی آنالیز گردید. نمونه های پلاستینه شده در این پژوهش با نمونه های پلاستینه شده در مطالعات قبل با تکنیک پلیمر سیلیکون از نظر استحکام و انعطاف پذیری مقایسه گردید. از نظر استحکام تفاوتی بین نمونه های موجود در دو گروه پلاستینه شده با رزین و سیلیکون وجود نداشت، ولی انعطاف پذیری در نمونه های این مطالعه (گروه رزین) بطور معنی داری بیشتر از گروه پلاستینه شده با سیلیکون بود(05/0 p<). این افزایش انعطاف پذیری به دلیل اضافه نمودن مقدار 50 سی سی گلیسیرین به ازای هر لیتر پلیمر بوده است. تطبیق برخی از مراحل رشد جنین از دیدگاه پزشکی قانونی در جنین های سقط شده انجام گردید و بدین ترتیب مجموعه ای مشتمل بر 12 جنین پلاستینه شده با تعاریف مشخص رشد از دیدگاه پزشکی قانونی تهیه گردید. جنینهای پلاستینه شده در امر آموزش گروه های مختلف پزشکی مؤثر بوده و نیاز به نمونه های مرطوب را کاهش می دهند. در نهایت پلیمر رزین باعث تولید نمونه هایی طبیعی، با دوام، بدون بوی آزار دهنده و ارزان تر از سیلیکون گردید.

اختلالات غدد درون ریز از جمله دیابت ملیتوس از شیوع قابل توجهی در بیماران تالاسمی به دلیل تجمع آهن در بافتهای مختلف برخوردار است. این تحقیق به منظور تعیین شیوع دیابت ملیتوس در بیماران تالاسمی مراجعه کننده به مراکز کولیز استان کهگیلویه و بویراحمد انجام پذیرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی و مقطعی بوده و طی آن 223 بیمار تالاسمی پنج ساله و بزرگتر که جهت دریافت خون به مراکز کولیز استان کهگیلویه و بویراحمد در سال 1382 مراجعه می کردند، در دو نوبت مورد اندازه گیری قند خون ناشتا قرار گرفتند و میزان های به دست آمده با سن، جنس، سن شروع تزریق خون و دسفرال و میزان کنترل همو گلوبین خون در یک سال گذشته مقایسه گردید. داده ها به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از میانگین و آزمونهای کای دو تی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
بر اساس این تحقیق جمعا در کل استان 7 نفر (1/3 درصد) مبتلا به بیماری قندخون بوده و 9 نفر(4 درصد) دچار اختلال در قند خون ناشتا بوده اند. شیوع بیماری قند خون و اختلال قند خون ناشتا در بیماران مراجعه کننده به مرکز کولیز شهرستان دهدشت بالاتر از بیماران مراجعه کننده به مراکز کولیز شهرستانهای گچساران و یاسوج بوده است. شیوع بیماری قند خون و اختلال قند خون ناشتا با سن شروع خونگیری و سن شروع دسفرال از نظر آماری ارتباط معنی داری نداشت. در بیماران مؤنث به طور معنی داری شیوع بیماری قند خون و اختلال قند خون ناشتا بیشتر از بیماران مذکر بوده است.
همچنین به نظر می آید لازم است اندازه گیری قندخون ناشتا و بررسی های غدد درون ریز دیگر به طور مرتب در برنامه مراقبت های رایج بیماران تالاسمی در مراکز کولیز استان به خصوص در بیماران با سن بالاتر از ده سال گنجانده و جهت انجام صحیح این مراقبتها پیگیری صورت پذیرد.

لیشمانیوز احشایی (کالا آزار) در بعضی از مناطق ایران به صورت آندمیک مشاهده می شود. در ایران تیپ مدیترانه ای بیماری وجود دارد که عامل آن لیشمانیا اینفانتوم بوده و مخازن اصلی آن را سگ و سگ سانان تشکیل می دهند. کالا آزار در ایران اغلب در کودکان زیر ده سال به خصوص در سنین 6ماه تا 2 سال و بیشتر در روستاییان دیده می شود. کانونهای آندمیک بیماری در ایران شامل استانهای اردبیل، فارس، آذربایجان شرقی و بوشهر می باشند. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت بیماری کالا آزار در انسان و مخازن حیوانی (سگ) در روستاهای دهستان قاهان (8روستا) از استان قم انجام گرفت.
نوع مطالعه در این بررسی توصیفی به روش مقطعی می باشد. نمونه گیری به صورت کلی از کلیه کودکان زیر ده سال و 10درصد بالغین روستاهای دهستان قاهان و تمام سگهای صاحبدار روستای انجیله و تعدادی سگ به صورت تصادفی از روستاهای نویس و قاهان در سال 1380 انجام شد. برای تعیین شیوع عفونت لیشمانیایی احشایی در انسان و سگ از روش سرولوژی آگلوتیناسیون مستقیم استفاده شد. در این بررسی 416 نمونه پلاسمای انسانی و 32 نمونه سرم سگ به روش آگلوتیناسیون مستقیم مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از این مطالعه با استفاده از نرم افزارهای SPSS و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
315 نمونه (7/75درصد) از گروه های سنی 10 سال و پایین تر و 101 نمونه (3/24درصد) از گروه های سنی بالای 10 سال گرفته شد. 226 نفر (3/54درصد) مذکر و 190 نفر (7/45درصد) مؤنث بودند. از مجموع نمونه های انسانی 7 مورد (7/1درصد) مثبت بودند که از 226 نفر مذکر، 5 مورد (2/2درصد) سرم مثبت و از 190 نفر مؤنث 2 مورد (05/1درصد) سرم مثبت شدند. از این 7 مورد مثبت، 3 مورد دارای سابقه قبلی ابتلاء از روستای انجیله بودند. از مجموع نمونه های سگ 8 مورد (25درصد) مثبت بودند که از میان سگهای سرم مثبت، دو قلاده کالبدگشایی شدند و با روش های پارازیتولوژی مورد آزمایش قرار گرفتند که عفونت لیشمانیایی احشایی در آنها به اثبات رسید.
با توجه به آلودگی بسیار بالای سگهای منطقه از نظر سرولوژی و نیز اثبات عفونت لیشمانیای احشایی در دو قلاده سگ سرم مثبت با استفاده از روش های جداسازی در محیط های کشت اختصاصی و تلقیح به حیوان حساس آزمایشگاهی نتیجه می گیریم که سگ به عنوان یکی از مخازن آلودگی برای انسان در منطقه به شمار می رود و از طرفی با توجه به وقوع پی در پی موارد انسانی بیماری، می توان چنین نتیجه گیری کرد که این بیماری در دهستان قاهان به خصوص روستای انجیله و نویس به صورت آندمیک وجود دارد.

لیشمانیوز احشایی (کالا آزار) در بعضی از مناطق ایران به صورت آندمیک مشاهده می شود. در ایران تیپ مدیترانه ای بیماری وجود دارد که عامل آن لیشمانیا اینفانتوم بوده و مخازن اصلی آن را سگ و سگ سانان تشکیل می دهند. کالا آزار در ایران اغلب در کودکان زیر ده سال به خصوص در سنین 6ماه تا 2 سال و بیشتر در روستاییان دیده می شود. کانونهای آندمیک بیماری در ایران شامل استانهای اردبیل، فارس، آذربایجان شرقی و بوشهر می باشند. این مطالعه به منظور بررسی وضعیت بیماری کالا آزار در انسان و مخازن حیوانی (سگ) در روستاهای دهستان قاهان (8روستا) از استان قم انجام گرفت.
این مطالعه به منظور بررسی وضعیت بیماری کالا آزار در انسان و مخازن حیوانی (سگ) در روستاهای دهستان قاهان (8روستا) از استان قم انجام گرفت.
نوع مطالعه در این بررسی توصیفی به روش مقطعی می باشد. نمونه گیری به صورت کلی از کلیه کودکان زیر ده سال و 10درصد بالغین روستاهای دهستان قاهان و تمام سگهای صاحبدار روستای انجیله و تعدادی سگ به صورت تصادفی از روستاهای نویس و قاهان در سال 1380 انجام شد. برای تعیین شیوع عفونت لیشمانیایی احشایی در انسان و سگ از روش سرولوژی آگلوتیناسیون مستقیم استفاده شد. در این بررسی 416 نمونه پلاسمای انسانی و 32 نمونه سرم سگ به روش آگلوتیناسیون مستقیم مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده از این مطالعه با استفاده از نرم افزارهای SPSS و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
315 نمونه (7/75درصد) از گروه های سنی 10 سال و پایین تر و 101 نمونه (3/24درصد) از گروه های سنی بالای 10 سال گرفته شد. 226 نفر (3/54درصد) مذکر و 190 نفر (7/45درصد) مؤنث بودند. از مجموع نمونه های انسانی 7 مورد (7/1درصد) مثبت بودند که از 226 نفر مذکر، 5 مورد (2/2درصد) سرم مثبت و از 190 نفر مؤنث 2 مورد (05/1درصد) سرم مثبت شدند. از این 7 مورد مثبت، 3 مورد دارای سابقه قبلی ابتلاء از روستای انجیله بودند. از مجموع نمونه های سگ 8 مورد (25درصد) مثبت بودند که از میان سگهای سرم مثبت، دو قلاده کالبدگشایی شدند و با روش های پارازیتولوژی مورد آزمایش قرار گرفتند که عفونت لیشمانیایی احشایی در آنها به اثبات رسید.
با توجه به آلودگی بسیار بالای سگهای منطقه از نظر سرولوژی و نیز اثبات عفونت لیشمانیای احشایی در دو قلاده سگ سرم مثبت با استفاده از روش های جداسازی در محیط های کشت اختصاصی و تلقیح به حیوان حساس آزمایشگاهی نتیجه می گیریم که سگ به عنوان یکی از مخازن آلودگی برای انسان در منطقه به شمار می رود و از طرفی با توجه به وقوع پی در پی موارد انسانی بیماری، می توان چنین نتیجه گیری کرد که این بیماری در دهستان قاهان به خصوص روستای انجیله و نویس به صورت آندمیک وجود دارد.

افسردگی ازجمله اختلالاتی است که به نحو چشمگیری باعث اختلال در عملکرد فیزیکی و جسمی، افزایش ابتلاء به بیماری های مختلف و یا افزایش مرگ و میر شده است. استفاده از روان درمانی گروهی به عنوان یک روش درمانی جهت کاهش افسردگی و بهبود افزایش عملکرد فیزیکی و جسمی و کاهش درد جسمی بیماران افسرده بسیار مؤثر بوده و جهت درمان روان درمانی گروهی باید فرایند گروهی سازمان یافته و برنامه ریزی شده و دارای هدف مشخص باشد.هدف از پژوهش فوق تعیین تاثیر روان درمانی گروهی بر عملکرد فیزیکی و جسمی بیماران مبتلا به افسردگی اساسی بستری در بخش های اعصاب و روان بیمارستان های حافظ و ابن سینا می باشد.
در این پژوهش شبه تجربی تاثیر روان درمانی گروهی بر سه حیطه عملکرد فیزیکی، محدودیت در ایفای نقش به دلیل مشکلات جسمی و درد جسمی دربیماران مبتلا به افسردگی اساسی بستری دربخش های روانی بیمارستان های ابن سینا وحافظ وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز درسال 1382 روی 65 بیمار به روش نمونه گیری در دسترس انجام پذیرفته است. دراین پژوهش 35 نفر در گروه آزمایش و35 نفر درگروه کنترل قرارگرفتند. ابزار گردآوری داده ها شامل؛ پرسشنامه 36 سئوالی کیفیت زندگی موس و پرسشنامه مربوط به مشخصات عمومی حاوی 13سئوال می باشد. به منظور دسترسی به نمونه های مورد پژوهش، پژوهشگر پرسشنامه های مربوط را قبل از روان درمانی برای گروه آزمایش تکمیل نموده و سپس گروه آزمایش را به 5 گروه 7 نفره تقسیم و برای هر گروه 6 جلسه 1 تا5/1 ساعته روان درمانی گروهی برگزار نموده است. یک ماه بعد از پایان جلسات روان درمانی گروهی و ترخیص برای 30نفر(5 نفر ازگروه آزمایش ریزش داشتند) پرسشنامه های فوق مجددا تکمیل گردید و در گروه کنترل نیز ابتدا پیش آزمون انجام شد و سپس بدون هیچ مداخله ای ویک ماه بعد از ترخیص مجددا پس آزمون تکمیل گردید.داده های جمع آوری شده با استفاده ازنرم افزار SPSS وآزمون های آماری کای دو، تی تست و آزمون دقیق فیشر تجزیه و تحلیل گردیدند.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد روان درمانی گروهی بر سه مقیاس عملکرد فیزیکی، محدودیت در ایفای نقش به دلیل مشکلات جسمی و درد جسمی در گروه آزمایش نسبت به درمانهای رایج در گروه کنترل مؤثرتر واقع شده است، به طوری که در هر سه مقیاس تفاوت آماری معنی داری مشاهد شده است(001/0> p).
روان درمانی گروهی به عنوان یکی از روش های درمان افسردگی در بهبود عملکرد فیزیکی و کاهش درد جسمی و در نهایت کاهش افسردگی در بیماران مبتلا به افسردگی اساسی مورد استفاده قرار گیرد.

تریکومونیازیس یک بیماری تک یاخته ای است که به وسیله انگل تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود و شایعترین علت بیماری های منتقل شده از راه جنسی غیرویروسی و سومین علت شایع واژینیت است که سالانه حدود میلیون ها نفر از مراجعین به درمانگاه زنان را تشکیل می دهد. مساله مهمی که در مورد این تک یاخته وجود دارد، تشخیص موارد علامت دار و درمان آنها و شریک جنسی شان برای جلوگیری از انتشار و مزمن شدن آن است. ساده ترین روش تشخیص آلودگی به این انگل مطالعه میکروسکوپی نمونه واژینال می باشد. با توجه به تشخیص موارد علامت دار تنها بر اساس مشاهدات بالینی، در این مطالعه تشخیص بالینی و تشخیص میکروسکوپی بیماری تریکومونیازیس در زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان شهر یاسوج مقایسه شده است.
در این مطالعه توصیفی - تحلیلی از بین زنان مراجعه کننده به درمانگاه زنان شهر یاسوج در سال 1383 که دارای علایم بالینی واژینیت بودند (63 مورد) با استفاده از سواپ، نمونه واژینال گرفته شد و پس از قرار دادن در محلول قندی نمکی به آزمایشگاه منتقل گردید. سپس گسترش مرطوب تهیه شد و نتایج حاصل از تشخیص بالینی و تشخیص میکروسکوپی با مشخصات فردی شامل سن، روش جلوگیری، علایم بالینی، نوع و رنگ ترشحات به وسیله نرم افزار آماری SPSS و آزمون مجذور کای مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.
از 63 بیماری که ترشحات واژن آنها بررسی شد 12 مورد (04/19درصد) در معاینه بالینی و 27 مورد (9/42درصد) با استفاده از مشاهده مستقیم میکروسکوپی از لحاظ عفونت تریکوموناس مثبت بودند. از 27 مورد اخیر، 10 مورد آن به وسیله مشاهده بالینی نیز تریکومونیازیس بودند و 17 مورد دیگر به عنوان سایر عفونت های واژن تشخیص داده شدند.
بین تشخیص بالینی و تشخیص میکروسکوپی تریکومونیازیس از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود داشت(05/0 p<). بین علایم بالینی و تشخیص تریکومونیازیس تفاوت معنی داری دیده نشد، بنابراین از علایم بالینی به تنهایی نمی توان در تشخیص واژینیت تریکوموناسی استفاده نمود و در صورت تکیه بر علایم بالینی در تشخیص تریکومونیازیس بیش از 60درصد موارد مثبت تشخیص داده نمی شوند که در نتیجه مورد درمان غیر ضروری یا غیر کافی قرار می گیرند.

سندرم هیپراستیمولاسیون تخمدانی به دنبال درمان با گنادوتروپین ها، کلومیفن و هورمون گنادوترپروین تعریف شده است. شکل خود به خودی این سندرم بسیار نادر است. در اینجا موردی از این سندرم را در ارتباط با حاملگی خود به خودی و پیچ خوردگی تخمدانی گزارش کرده ایم.
معرفی بیمار: بیمار خانم سی ساله ای با سن حاملگی 11 هفته با درد شکم از یک هفته قبل به بیمارستان میرزا کوچک خان تهران در سال 1380 مراجعه کرده است. آزمایشهای عملکرد کبدی، کلیوی و تیروئیدی همگی در محدوده طبیعی قرار داشتند. اندازه تخمدان سمت راست 140 × 148 میلی متر و تخمدان سمت چپ 97 × 137 میلی متر بود. همچنین مایع نسبتا زیادی در لگن و شکم گزارش گردید. به بیمار استراحت مطلق در بستر همراه با محدودیت در مصرف مایعات داده شد و به علت تنگی نفس، یک پاراسنتز تشخیصی و درمانی انجام گرفت. به علت هیپوآلبومینمی بیمار حدود 100 گرم آلبومین در طی بستری در بیمارستان دریافت و دو هفته بعد بیمار مجددا با شکایت درد و حساسیت سمت راست و پایین شکم، به همراه حالت تهوع و استفراغ و با تشخیص پیچ خوردگی تخمدان سمت راست تحت عمل لاپاراتومی قرار گرفت. تشخیص درست بود. تخمدان سمت راست 180 درجه چرخیده بود. احتمال پارگی و پیچ خوردگی تخمدان همیشه بایستی در این بیماران در نظر گرفته شود. اگر جراحی ضرورت یابد، تنها کنترل خونریزی و باز کردن پیچ خوردگی تخمدان حتی اگر تخمدان ایسکمیک به نظر برسد اغلب کافی می باشد.