Journal of Islamic Dental Association of IRAN
Volume:17 Issue: 2, 2005

جدا شدن براکت از روی دندانها یکی از معضلات شایع در ارتودنسی می باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی و مقایسه استحکام برشی باند Shear Bond Strength یک نوع سیانو آکریلاک جدید واجد خاصیت پلیمریزه شدن در محیط مرطوب با یک نوع کامپوزیت رایج برای باندینگ براکت های ارتودنسی می باشد.
مطالعه به روش تجربی و با استفاده از تکنیک مشاهده صورت گرفت. 74 دندان پرمولر سالم انسانی که جهت درمانهای ارتودنسی خارج شده بودند، از بیماران 12-16 ساله جمع آوری شدند. دندانها با آب شسته و با پودر پامیس بدون فلوراید پالیش شدند و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم گردیدند: در گروه اول دندانها با اسید فسفریک 37% اچ شده و بعد از اعمال پرایمر با کامپوزیت Unite, No mix باند شدند. در گروه دوم، دندانها با اسید فسفریک 35% اچ شده و براکت ها با یک نوع سیانو آکریلات، Smart bond باند شدند و بعد از آن سپس درون قطعه ای از جنس پلی اتیلن ثابت شدند. با استفاده از Mounting Jig، دندانها طوری جهت داده شدند که نیرو در هنگام انجام آزمون برشی عمود بر اسلات براکت باشد. نمونه ها پس از 24 ساعت قرارگیری در آب مقطر تحت تست برشی توسط دستگاه اینسترون قرار گرفته و میزان نیروی لازم جهت Debonding براکت هر دندان بدست آمد. آزمونهای آماری شامل آزمونKolmogorov-Smirnov و t بود.
مطالعه نشان داد اختلاف موجود در استحکام باند برشی بین دو گروه سیانو آکریلات و کامپوزیت NO mix وجود ندارد. (P=0.468)، همچنین از نظر محل شکست باند، اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه بدست آمد (P<0.001) به طوری که شکست باند در گروه سیانو آکریلات بیشتر در داخل ادهزیو روی داد که نشان دهنده Cohesive faiure بود.
بر اساس یافته های این مطالعه،سیانو آکریلات استحکام باند برشی لازم برای استفاده در براکت های ارتودنسی به عنوان یک ماده باندینگ را دارد.

توانایی سیل کنندگی مناسب ماده ترمیمی از نظر طول عمر دراز مدت یک ترمیم بسیار مهم است. این مطالعه به منظور بررسی اثر اوژل موجود در ترمیمهای موقت بر ریز نشت ترمیمهای کامپوزیتی انجام گرفت.
حفرات CL IV روی سطوح باکال چهل عدد دندان پرمولر سالم که اخیرا خارج شده بودند، تهیه شد. این دندانها به طور تصادفی به دو گروه بیست تایی، تقسیم شدند. گروه یک با کالتوزول (فاقد اوژنل) و گروه دو با IRM (حاوی اوژنل) پوشانده شدند. ترمیمهای موقت پس از یک هفته قرار گرفتن درآب مقطر با دمای 37 درجه سانتیگراد توسط اسکالر اولتراسونیک به طور مکانیکی جدا شدند. این حفرات کاملا شسته شده و مطابق با دستورالعمل کارخانه سازنده با کامپوزیت 100 Z ترمیم شدند و پس از اعمال سیکل حرارتی و آزمون نفوذ رنگ، ریزنشت آنها اندازه گیری گردید و سپس اطلاعات بدست آمده با استفاده از آزمون t آنالیز شد.
میانگین ریزنشت در لبه اکلوزال و جینجیوال به ترتیب در گروه کالتوزول 0.025 و 0.28 و در گروه زونالین 0.84 و 1.01 بود. هم در مارجین های عاج و هم در مارجین های مینا بین دو گروه ریزنشت مشاهده شد که از نظر آماری این تفاوت معنی دار بود (P<0.05). میزان ریزنشت در مارجین های جینجیوال بیشاز اکلوزال است (P<0.05).
به نظر می رسد استفاده از زونالین به طور قابل توجه ای موجب افزایش ریزنشت در ترمیمهای کامپوزیت می شود و در کلینیک استفاده از این ماده به عنوان ترمیم موقت توصیه نمی شود.

موفقیت یا شکست درمان پروتز تنها بر اساس مورفولوژی ریج باقی مانده قابل پیش بینی نیست و عوامل روانی هم در توانایی بیمار در استفاده از پروتز و رضایت وی از آن نقش مهمی بر عهده دارند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر دیدگاه بیمار در مورد کلیت درمان با پروتز کامل، انتظارات وی از درمان خوبش و دیدگاه وی در مورد درمانگر، بر رضایت نهایی وی از درمان می باشد.
این بررسی توصیفی- تحلیلی بر روی نود نفر از بیماران مراجعه کننده به بخش پروتز دانشکده های دندانپزشکی اصفهان و آزاد خوراسگان انجام گردید. بیماران در دو مرحله توسط پرسشنامه های استاندارد مورد مصاحبه قرار گرفتند. در مرحله اول در جلسه پایانی و قبل از تحویل پروتز، نظرات هر بیمار در مورد پروتزهای کامل (به طور کلی) و در مورد انتظارات او از پروتز ساخته شده و پزشک معالجش مورد بررسی قرار گرفت. در مرحله بعدی و پس از سه ماه استفاده از پروتز، نظر بیمار در مورد موفقیت درمان پرسیده و در پرسشنامه خاصی درج گردید. برای تجزیه و تحلیل نتایج از آزمون t و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
بیماران شامل نود نفر (53 زن و 37 مرد) با میانگین سنی 57.2 سال بودند. میانگین نمره دیدگاه مثبت بیماران در مورد پروتز کامل 2.44±22.67 از مجموع سی بود. میانگین نمره انتظارات مثبت بیمار در مورد درمان خود 1.47±11.63 از مجموع 15 نمره بود. نقطه نظر بیماران در مورد درمانگر با میانگین 0.34±14.52 از مجموع 15 نمره محاسبه گردید. رابطه بین عوامل روانشناختی مورد بررسی و رضایت بیماران رابطه معنی داری مشاهده نگردید.
پیش بینی رضایت بیمار از پروتز کامل، بر مبنای ملاحظات روانشناختی چندان آسان نخواهد بود. با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می گردد.

مهمترین ویزگی برای یک الاستومریک چین ایده ال، داشتن، نیروی ملایم و دائمی است که در بیشتر چینهای تجاری موجود مشاهده نمی شود: مقدار نیرو در این مواد به سرعت کاهش می یابد. هدف از این مطالعه ارزیابی افت نیرو در چهار نوع الاستومیک چین رایج (دنتاروم، امریکن مموری، G&H و ارتوتکنولوژی) و بررسی اثر کششهای مختلف روی الگوی افت نیرو و نیز تفاوت افت نیرو در چینهایی که قبل از کاربرد کشیده می شوند، بود.
از هریک از محصولات شصت نمونه تهیه و به سه گروه تقسیم شدند. گروه های اول تحت کشش سه میلی متر، گروه های دوم تحت کشش شش میلی متر و گروه های سوم ابتدا تا دو برابر طول اولیه کشیده و رها شده و سپس تحت کشش شش میلی متر قرار گرفتند. نمونه ها به مدت سه هفته در بزاق مصنوعی نگهداری شده و روزانه ترموسایکل می شدند. مقدار نیرو در هفت مرحله به وسیله دستگاه دارتک اندازه گیری شد: ساعات صفر، دو، چهار و 24 و هفته های اول، دوم و سوم. آزمونهای آماری ANOVA و DUNCAN برای ارزیابی معنی دار بودن تفاوت بین گروه ها استفاده شد.
الگوی افت نیرو در این 12 گروه ارزیابی و مقایسه گردید. الگوی افت نیرو در سه گروه هر محصول به طور معنی دار متفاوت بود (p.v=0.000). تفاوت بین افت نیرو در چهار محصول از نظر آماری معنی دار بود (p.v=0.000).
چین های G&H و ارتوتکنولوژی در هفته سوم از نظر افت نیرو تفاوت معنی داری با هم نداشتند (p.v=0.26).
نیروی اولیه بیشتر نمی تواند افت نیرو را در چینها افزایش دهد. در گروه سوم هم میزان نیرو کمتر بود و هم افت نیرو کمتر اتفاق افتاد. بیشترین افت مربوط به چین ارتوتکنولوژی و کمترین مربوط به مموری چین آمریکن بود. کشیدن چین فبل از کاربرد رهاسازی و سپس تحت کشش قرار دادن آن معادل 40% طول اولیه نیروی مناسبی برای حرکات ارتودنتیک فراهم می کند.

مطالعات بسیاری استفاده از آدامسهای فاقد ساکارز (Sugar-free) را در کاهش پوسیدگی موثر دانسته اند. مطالعه حاضر به بررسی و مقایسه تاثیر آدامس تجاری فاقد ساکارز و یک نوع واجد ساکارز بر pH، تعداد کلی باکتری ها و تعداد استرپتکوک موتانس بزاق می پردازد.
این مطالعه با طرح کارآزمایی بالینی تصادفی، به مدت هفت هفته و با همکاری صد و بیست نفر از دانش آموزان دختر یک دبیرستان شبانه روزی که به طور تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند، انجام شد. یک گروه مصرف کننده آدامس حاوی ساکارز Aidin (گروه A) و سه گروه مصرف کننده آدامسهای فاقد ساکارز، Relax (گروه B)، Dirol (گروه C)، Happydent (گروه D).
نحوه مصرف آدامس: روزی سه عدد، سه بار در روز پس از صرف غذای اصلی به مدت پنج دقیقه. نمونه گیری از بزاق به صورت غیر تحریکی سه نوبت، قبل از شروع مطالعه، هفته سوم و هفته هفتم، بعد از بیدار شدن از خواب و قبل از شستن دهان انجام شد. نمونه ها بلافاصله برای انجام آزمونهای اختصاصی به بخش میکروبیولوژی دانشکده پزشکی اصفهان انتقال یافت. سپس یافته ها توسط نرم افزار کامپیوتری SPSS و با انجام آنالیزهایrace, Repeated measure Hottelling''s و سپس آزمون دو جمله ای برای تعیین ارتباطات داخل گروه و آنالیز واریانس (ANOVA) و آزمون DUNCAN جهت ارتباطات بین گروه ها مورد آنالیز آماری قرار گرفت.
در طی سه هفته اول مطالعه در تمامی گروه ها حتی گروه مصرف کننده آدامس حاوی ساکارز سطح استرپتوکوک موتانس بزاق به طور معنی داری کاهش یافت A (p=0.038) و B (p<0.001) و C (p=0.035) و D (p=0.033). ولی از هفته سوم تا هفتم فقط کاهش معنی دار استرپتوکوک موتانس بزاق در گروه D, C مشاهده شد (p=0.024) و (p=0.001). در هر حال مقایسه بین گروه ها نشان داد که بر خلاف هفته سوم در هفته هفتم کاهش سطح استرپتوکوک موتانس بزاق در گروه های D, C, B نسبت به گروه A معنی دار بود (p<0.05). pH بزاق در گروه A بر خلاف سایر گروه ها در نمونه گیری هفته هفتم کاهش معنی داری داشت (p=0.005). و در مقایسه بین گروه ها هم این تفاوت با گروه D معنی دار بود (p<0.05). از یافته های دیگر این مطالعه افزایش معنی دار تعداد سایر کلنی های باکتریال بزاق بجز استرپتوکوک موتانس در گروه B در طی هفت هفته مطالعه بود (p<0.001).
جویدن هر نوع آدامس بلافاصله بعد از مصرف غذای اصلی، به مدت سه هفته می تواند منجر به کاهش سطح استرپتوکوک موتانس بزاق شود. در مدت هفت هفته، جویدن آدامس فاقد ساکارز به طور معنی داری موثرتر است

به خاطر نقش بالقوه ای که دندانپزشکان به عنوان ناقل و میزبان عفونتهای مختلف می توانند ایفا کنند، این مطالعه به دلیل نگرانی هایی که در مورد وضعیت کنترل عفونت و بخصوص واکسیناسیون در مقابل هپاتیت B در میان دندانپزشکان وجود دارد، طراحی و اجرا شد.
این مطالعه پیمایشی آزمایشی به وسیله یک پرسشنامه خودایفای بدون نام در کنگره سالیانه دندانپزشکان در فروردین 1383 انجام گرفت. میزان پاسخگویی در میان شرکت کنندگان کنگره 334 نفر معادل 31.75% بود. شرکت در این مطالعه کاملا اختیاری بود و اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS روایت 11.5 با آزمونهای آماری Mann-whiteney U، Fisher''s Exact با در نظر گرفتن سطح معنی داری زیر 0.05 آنالیز شدند.
میانگین و خطای معیار سن و مدت زمان فعالیت دندانپزشکی در افراد مورد مطالعه به ترتیب 0.57±35.9 سال و 6.4 ±106.9 ماه بود و 54.5% شرکت کنندگان مرد بودند. میزان استفاده معمول از دستکش، ماسک صورت و عینک محافظ چشم به ترتیب 93.1%، 87.1% و 63.8 بود و دندانپزشکان زن در مقایسه با مردان رفتارهای محافظتی بهتری را نشان دادند (P<0.05). واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B در 94.9% افراد مورد مطالعه گزارش شد و نیز 1.5% آنان دارای ایمنی اکتسابی در مقابل هپاتیت B بودند. با این حال از بین کلیه افراد تنها در 74.8% افراد دوره کامل واکسیناسیون هپاتیت B انجام شده بود و تنها 47.9% آنها پس از واکسیناسیون نسبت به اندازه گیری سطح آنتی بادی در سرم خود اقدام کرده بودند. بین واکسیناسیون بر علیه هپاتیت B و انجام رفتارهای محافظتی رابطه مستقیمی وجود داشت (P<0.05). بیشترین علت عدم واکسیناسیون در افراد بدون تزریق واکسن عدم دسترسی به واکسن ذکر شده بود (58.1%).
میزان پوشش واکسیناسیون دندانپزشکان بر علیه هپاتیت B مشاهده شده در ایران با گزارشات سایر کشورها مشابه است.

ضایعه زبان جغرافیایی به صورت نواحی آتروفیک با حاشیه کراتوتیک نامنظم می باشد که در اغلب موارد در نواحی پشتی زبان و کناره های زبان دیده می شود. هدف از این مطالعه بررسی میزان روی سرم در بیماران مبتلا به زبان جغرافیایی و مقایسه آن با گروه کنترل می باشد.
این مطالعه که از نوع تحلیلی مقطعی می باشد شامل هشتاد بیمار بوده که 29 نفر در گروه آزمایش و 51 نفر در گروه شاهد می باشد. میانگین سنی گروه آزمایش 15-58 سال است. برای تعیین مقادیر روی سرم، از هر گروه پنج سانتی متر مکعب خون وریدی گرفته شد و سرم از خون توسط سانتریفوژ جدا گردید. میزان روی سرم توسط کیت Randox و به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. اطلاعات توسط نرم افزار SPSS و آزمون Two Samples t آنالیز گردید.
یافته های این بررسی نشان داد که میزان روی سرم در بیماران مبتلا به زبان جغرافیایی کمتر از گروه شاهد می باشد (P<0.05) و از 29 بیمار گروه آزمایش سطح روی سرم شش بیمار و از 51 نفر گروه شاهد فقط سطح روی چهار نفر پایینتر از حد طبیعی بود.
در نتیجه می توان احتمال داد که کمبود روی یکی از عوامل موثر در آتروفی پاپی های فیلی فرم می باشد و احتمالا روی با تکامل پاپی های فیلی فرم مرتبط است.

اسکواموس سل کارسینوما، شایعترین بدخیمی حفره دهان است که به دلیل عوارض زیاد ناشی از ضایعات و یا ناشی از درمان آنها و درصد بالای مرگ و میر آن، حائز اهمیت می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی پارامترهای کلینیکی و هیستولوژ یکی در بیماران مبتلا به این بیماری، مراجعه کننده به بخش آسیب شناسی انشکده دندانپزشکی تهران انجام شده است.
در این مطالعه Case Series، با بررسی کلیه پرونده های بخش پاتولوژی از سال 1345-1381، اطلاعات کلینیکی و هیستولوژیکی مربوط به 271 بیمار مبتلا به بیماری مورد نظر از طریق پرونده های جراحی و لام های آنها جمع آوری شد و سپس توسط نرم افزار SPSS روایت 11 و آزمون x2 و t آنالیز گردید.
درجه بدخیمی در مردها کمی بیشتر از زن ها بوده است. حداقل و حداکثر و متوسط سن بیماران 19 و 85 و 73/56 سال و شایعترین دهه سنی بیماران دهه ششم بوده و نسبت مردها به زن ها پنج به چهار بوده است. در بیماران جوان، درجه بدخیمی بیشتر از بیماران مسن بود. شایعترین محل درگیری، ریج مندیبل و نادرترین محل لب بالا بود. ضایعات سینوس ماگزیلا و کام نرم، بالاترین درجه بدخیمی و ضایعات لب بالا، پایین ترین درجه بدخیمی را داشته اند. 74% بیماران استعمال دخانیات را ذکر می کنند. اکثر ضایعات، کراتین سازی زیاد، آماس و پلئومورفیسم خفیف و رتبه یک داشته اند.
بروز اسکواموس سل کارسینومادر شایعتر از زنان است. افراد بالای پنجاه یال، گروه با ریسک بالا برای این نئوپلاسم می باشند. ریج مندیبل، محل شایعی برای بروز ضایعات است. اکثر ضایعات مورد نظر در حفره دهان، دیفراسیون خوب دارند. درجه بدخیمی در مردان و جوانان بیشتر از زنان و افراد مسن است.

در کار دندانپزشکی مواد جدیدی وجود دارد که امکانات و قابلیت بیشتر و بهتری را پیش روی دندانپزشک قرار می دهد. هدف از این مطالعه بررسی اسید فسفریک 37% پرایمر سلف اچ بر استحکام باند برشی کامپوزیت مینا می باشد.
سی عدد دندان قدامی فک پایین گاو تهیه و در آکریل فوری مانت شدند. مینای سطح فاسیال با کاغذ سیلیکون کارباید صاف گردید و نمونه ها به صورت سه دسته ده تایی آماده شد:گروه A: اچ با اسید فسفریک 37% و باندینگ مینایی (Colten).
گروه B: عامل اتصال سلف اچ (Prompt – LP).
گروه C: اچ با اسید فسفریک 37% و عامل اتصال سلف اچ (Prompt – LP).
سپس یک استوانه کامپوزیتی به قطر دو میلی متر به سطح آماده شده و متصل شد، پس از یک هفته نگهداری و انجام چرخه های حرارتی نمونه ها با دستگاه اینسترون تحت نیروی برشی قرار گرفتند و نیروی شکست ثبت گردید.جایگاه جدا شدن استوانه از نظر نحوه شکست مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه و آزمون LCD در سطح P=0.05 مورد بررسی قرار گرفتند.
میانگین استحکام باند برشی برای گروه های A، B و C به ترتیب 6.5±15.4، 9.7±24.8 و 11±25.4 مگاپاسکال بود. مرز رزین- مینا شایعترین محل شکست در گروه A بود. شکست کوهزیو (Cohesive) در کامپوزیت یا مینا، به ترتیب در گروه های B و C بیشترین فراوانی را به خود اختصاص داد. بین گروه A با B و C اختلاف معنی دار وجود داشت ولی بین گروه B و C اختلاف آماری معنی دار نبود.
استفاده از عوامل سلف اچ می تواند به عنوان جایگزینی برای روش سنتی اچ مینا با اسید فسفریک مطرح و مورد استفاده قرار گیرد.

چسب پروتز کامل (Denture adhesive) یکی از تولیداتی است که به منظور افزایش انطباق گیر در دنچر کامل استفاده می شود و در فرم های خمیری، پودری و نواری یافت می شود. این محصولات در مراحل مختلف کلینیکی ساخت دنچر،از جمله ثابت نگهداشتن بیس موقت در مداحل ثبت روابط فکی استفاده می شود.
همچنین در مواردی که بیماران به دلایل مختلف از جمله عوارض جانبی داروها، تاریخچه ای از رادیوتراپی سر و گردن و بیماری سیستمیک یا بیماری غدد بزاقی از خشکی دهان رنج می بردند و یا مشکل بزرگی در پذیرش دنچر به علت گیر ناکافی پروتز دارند، به کار می رود. هدف از این مطالعه تعیین میزان آگاهی و استفاده دندانپزشکان شهر تهران از این مواد می باشد تا ضمن ارزیابی آن، در صورت لزوم نسبت به بهبود وضعیت آگاهی دندانپزشکان در این زمینه تصمیماتی اتخاذ شود.
این مطالعه از نوع توصیفی است. حجم نمونه دویست و پنجاه نفر از دندانپزشکان عمومی تهران می باشند. اطلاعات توسط پرسشنامه جمع آوری شده است. سوالات بیشتر بر اساس شناخت کارکرد و مکانیسم چسب دندان تهیه گردیده، سوالات در قسمت آگاهی در گروه های خوب، متوسط و ضعیف و بدون آگاهی طبقه بندی شده اند و در قسمت عملکرد نیز در گروه های خوب، متوسط وضعیت طبقه بندی شدند.
14% افراد مورد مطالعه آگاهی خوب، 32% ضعیف و 16.4% بدون آگاهی بودند. 10.4% دارای عملکرد خوب، 69.2% عملکرد متوسط 20.4% عملکرد ضعیفی نسبت به چسب پروتز کامل داشتند. همچنین 15.2% داندانپزشکان برای درمان بیماان خود ار محصولات چسب پروتز کامل استفاده می کردند و 85.8% استفاده نمی کردند.
با توجه به نتایج به دست آمده آگاهی دندانپزشکان از کاربرد چسب دندان کافی نبوده و به نظر می رسد که آموزش ایشان ضروری است.

یکی از شاخصهای ارزشیابی که در بیمارستانها و موسسات درمانی در سالهای اخیر مورد توجه قرار گرفته است ارزشیابی بر اساس "رضایت " می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان رضایت بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران می باشد.
مطالعه حاضر یک مطالعه توصیفی- تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 1382 بر روی پانصدو پنجاه بیمار مراجعه کننده به بخشهای مختلف دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران صورت گرفته است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه می باشد که از دو بخش تشکیل یافته بود، بخش اول در رابطه با مشخصات فردی بیماران و بخش دوم در رابطه با اهداف مطالعه بوده است که شامل 18 سوال در هفت بخش می باشد که در بر گیرنده میزان رضایت از فرآیند پذیرش، برخورد منشی بخش، بهداشت و کنترل عفونت، برخورد و رفتار دانشجو، نظارت استادان، هزینه خدمات درمانی و میزان رضایت کلی از کار صورت گرفته است. جهت محاسبه و آنالیز آماری از نرم افزار SPSS و برای تعیین اثر متغیرهای مورد سنجش در این مطالعه بر میزان رضایت کلی بیماران از آزمونX2 استفاده شد.
در مجموع 57.8% بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران از کاری که برای آنان صورت گرفته بود رضایت کامل داشته، 25.8% نسبتا راضی و 16.4% نیز ناراضی بودند. ارتباط معنی داری بین میزان رضایت بیماران مراجعه کننده به دانشکده مذکور با داشتن دفترچه بیمه (P=0.011)، فرآیند پذیرش (P=0.019)، نحوه برخورد دانشجویان (P=0.0001)، نظارت استادان (P=0.0001) و هزینه خدمات درمانی (P=0.0001) وجود دارد.
میزان رضایت بیماران مراجعه کننده به دانشکده دندانپزشکی تهران با همه کاستی ها و نقاط ضعفی که در ارائه خدمات به مراجعه کنندگان این مرکز وجود داشت در اندازه نسبتا مطلوبی قرار دارد.

بیماران سرطانی به علت عوارض بیماری و نیز شیمی درمانی مستعد عفونتهای موضعی و منتشر از جمله عفونتهای دهانی می باشند. این مطالعه به منظور بررسی اتیولوژی و خصوصیات بالینی ضایعات دهانی در مبتلایان به سرطان پس از شروع شیمی درمانی به مدت شش ماه در پذیرفته شدگان بخش خون شناسی- سرطان شناسی بیمارستان امام رضا «ع» مشهد انجام گرفت.
مطالعه به صورت توصیفی مقطعی به مدت شش ماه و بر روی 14 بیمار مبتلا به سرطان که برای اولین بار تحت شیمی درمانی قرار می گرفتند انجام شد. جهت تشخیص عامل بوجود آورنده ضایعات دهانی علاوه بر نمای بالینی از آزمایشهای سیتولوژی و کشت میکروبی استفاده شد. بررسی های آماری با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون X2 انجام شد.
در 14 بیمار ضایعات دهانی ایجاد شد که در مجموع بر اساس کشت و بررسی سیتولوژی نه ضایعه کاندیدایی و شش ضایعه هر پسی بود (یک بیمار به هر دو ضایعه مبتلا شد) و در هیچکدام از بیماران ضایعه باکتریال ظاهر نشد.
این مطالعه نشان داد که عفونت کاندیدایی عامل 64.2% عفونتهای دهانی در بیماران تحت شیمی درمانی می باشد. از نظر آماری رابطه ظهور عفونت کاندیدایی با تب، لکوپنی و مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف معنی دار بود (P<0.05). همچنین 42.9% ضایعات مربوط به ویروس هر پس سیمپلکس بودند که ظهور این عفونت با تب رابطه مثبت داشت.
با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه عفونتهای کاندیدایی و هر پسی دهان در بیماران تحت شیمی درمانی یک عامل مهم ضایعات دهانی است که نمای بالینی ضایعات کاندیدایی تماما به شکل پلاک سفید و منتشر و ضایعات هر پسی در بیشتر موارد به شکل زخمهای وسیع با حاشیه سفید برجسته و اغلب یک طرفه و لوکالیزه بودند. عدم ظهور عفونتهای باکتریایی را می توان به مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف یا احتمالا خطای آزمایشگاهی نسبت داد.

همخوانی و توافق تشخیصهای بالینی و پاتولوژیکی مبین صحت دیدگاه پزشک بالینی و جراح در تشخیص ضایعات و حائز اهمیت ویژه ای دارد. در این مطالعه همخوانی تشخیصهای بالینی و هیستوپاتولوژیک بررسی گردید تا بدین وسیله میزان هماهنگی و عدم هماهنگی آنها و ضعفهای موجود شناسایی شود.
در یک مطالعه مقطعی کلیه پرونده های مربوط به ضایعات دهانی در بایگانی آزمایشگاه آسیب شناسی رازی شهر رشت در سالهای 79-1381 بررسی و اطلاعات موجود در پرونده ها شامل سن، جنس، محل ضایعه، تشخیص بالینی و هیستوپاتولوژیک و مشخصات و تخصص پزشک معالج ثبت گردید. سپس میزان همخوانی بین تشخیصهای بالینی و هیستوپاتولوژیک با استفاده از آزمون آماری Kappa تجزیه و تحلیل شد.
تعداد 466 مورد پرونده دهانی ثبت گردید که در 81 مورد معادل 17.38% فاقد تشخیص بالینی بودند. دامنه حساسیت در این مطالعه از 40%-79% بوده است. بین میزان همخوانی با محل ضایعه و نوع تخصص جراح ارتباطی وجود نداشت. شایعترین ضایعات در گروه ضایعات واکنشی بافت نرم 22.1% بود. بیشترین درجه توافق بین تشخیصهای بالینی و هیستوپاتولوژیک در ضایعات پوستی مخاطی دهان (K=0.77) و پس از آن در ضایعات احتباسی بزاقی (K=0.72) مشاهده گردید، در حالی که ضایعات کیستیک (K=0.52) ضایعات واکنشی بافت نرم (K=0.52) و ضایعات عفونی (K=0.29) درجه توافق کمتری داشتند.
با توجه به زیادی پرونده فاقد تشخیص بالینی و پایین بودن حساسیت در این مطالعه، ارزیابی علل و راهکارهای مناسب جهت برطرف کردن معضلات فوق از اهمیت ویژه ای برخوردار خواهد بود. همچنین بازنگری و دقت در علایم بالینی ضایعات کیستیک، واکنشی و عفونی به پزشکان معالج توصیه می شود.

کراس بایت خلفی در دوره دندانی شیری با سه وضعیت اسکلتال، دنتال و فانکشنال ممکن است دیده شود و معمولا خود به خود تصحیح نمی شود و با مداخله درمانی مناسب و به موقع در بسیاری از موارد می توان از تبدیل وضعیت کراس بایت به یک نقص و ناهنجاری اسکلتی جلوگیری کرد. این مطالعه با هدف تعیین شیوع کراس بایت خلفی در کودکان 3-5 ساله مهد کودکهای شهر زاهدان انجام شد.
مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی بر روی تمامی کودکان مهد کودکهای شهر زاهدان که هشتصد و هفتاد نفر شامل پانصد پسر و سیصد و هفتاد دختر بودند با روش سرشماری انجام شد. اطلاعات از طریق پرسشنامه و معاینه کلینیکی جمع آوری شد. در معاینه اگر موقعیت کاسپ مولرها در اکلوژن مرکزی نوک به نوک بود اما فک پایین برای رسیدن به اکلوژن ثابت به یک سمت منحرف می شد. کراس بایت یک سویه و در صورتی که انحراف خط وسط فکین وجود نداشت کراس بایت دوطرفه در نظر گرفته شد.
میزان شیوع کراس بایت خلفی در کودکان مورد مطالعه 3.2% بود. شیوع کراس بایت در دختران 4.3% بیشتر از پسران که برابر 2.4% بود مشاهده شد. 92.8% موارد کراس بایت خلفی در این مطالعه یک طرفه و 7.2% موارد دوطرفه بودند.
شیوع کراس بایت خلفی در کودکان 3-5 ساله مهد کودکهای شهر زاهدان 3.2% بود

آمادگی در مواجهه با فوریت های پزشکی به داشتن زمینه علمی لازم و تجهیزات کافی و به روز اورژانس میسر می باشد و موجب ایجاد اعتماد به نفس در پزشک یا دندانپزشک می گردد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت تجهیزات و داروهای اورژانس در مطبهای مناطق شهری کرج و توانایی دندانپزشکان در استفاده از آنها در سال 82-1383 انجام شد.
مطالعه به روش توصیفی مقطعی و با استفاده از پرسشنامه صورت گرفت. بدین ترتیب که با استفاده از لیست موجود، مطبهای فعال مناطق شهری شناسایی و با مراجعه به محل کار آنان پرسشنامه در اختیار آنان قرار گرفته و بعد از تکمیل تحویل گردید. نتایج بدست آمده از این پرسشنامه به صورت جداول ونمودار ارائه و در نهایت یک جزوه راهنمای آموزشی تشخیص و عملیات اورژانس در اختیار دندانپزشکان مورد مطالعه قرار گرفت. روش های آماری شامل آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون بود.
99% از دندانپزشکان مورد مطالعه به وقوع اورژانس در مطب اعتقاد داشتند و 61.9% از آنها با این امر به نحوی مواجهه شده بودند. حدود 40% دندانپزشکان 1-4 قلم از تجهیزات و داروهای اورژانس را در کیت خود داشتند و در مردان توانایی به کارگیری کیت اورژانس بیشتر اظهار شد. حدود یک پنجم از دندانپزشکان با مورد CPR مواجه شده بودند که 73% آنان موفق به اجرای آن شدند. راه کسب دانش فوریتهای پزشکی در درجه اول دانشگاه ها اعلام شده بود. با افزایش میزان مدت زمان مطب داری کیت اورژانس و داروهای آن بیشتر و قابل قبولتر می گردید که نشان دهنده رابطه مستقیم این دو متغیر با هم می باشد.
این مطالعه نشان داد در ایران نیز همچون سایر کشورها درصد قابل توجهی از موارد اورژانس در مطب ها اتفاق می افتد و متاسفانه شرایط و امکانات اورژانس شامل تجهیزات، برگزاری کارگاه ها، تهیه بروشورها و بسته نهای مورد نیاز در این زمینه اصلاح شود.