فهرست مطالب
فصلنامه علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی
سال پانزدهم شماره 1 (پیاپی 39، بهار 1384)
- 50 صفحه،
- تاریخ انتشار: 1384/03/30
- تعداد عناوین: 8
-
-
صفحات 9-13سابقه و هدف
تهوع و استفراغ از عوارض شایع پس از اعمال جراحی است که شیوع آن از 30 درصد تا 92 درصد پس از اعمال جراحی مختلف، متفاوت می باشد. تهوع و استفراغ می تواند سبب عوارض خطیری چون اختلالات آب و الکترولیت، Dehiscence در محل برش، افزایش فشار داخل مغزی و پنومونی آسپیراسیون شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر تک دوز هالوپریدول در پیشگیری از تهوع و استفراغ پس از عمل صورت گرفت.
مواد و روش هامطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور می باشد. از بین بیمارانی که جهت اعمال جراحی الکتیو زنان به بیمارستان جواهری در سال 1383 مراجعه کرده بودند، 50 بیمار بر اساس معیارهای مطالعه انتخاب شدند. همگی با روش بیهوشی عمومی یکسان تحت عمل جراحی لاپاراتومی قرار گرفتند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند به افراد گروه مورد و شاهد به ترتیب 0.5cc از آمپول 5mg هالوپریدول و 0.5cc حلول سالین تزریق شد.
یافته هادو گروه از لحاظ رده سنی، گروه BMI، بیماری زمینه ای همراه، نوع عمل جراحی و طول مدت بیهوشی، تفاوت معنی داری نداشتند. همه افراد گروه شاهد پس از عمل، احساس تهوع داشتند و 88% از آنها دچار استفراغ شدند و بیشتر آنها 4 اپیزود استفراغ را تجربه کردند (27%). 96% افراد گروه شاهد به مداخله درمانی احتیاج پیدا کردند. 24% از افراد گروه مورد پس از عمل احساس تهوع داشتند. تنها 16% از افراد گروه مورد دچار استفراغ شدند که 75% از آنها 1 اپیزود استفراغ داشتند و تنها 1 نفر از آنها به مداخله درمانی احتیاج پیدا کرد. 52% از افراد گروه مورد 48 ساعت پس از عمل، ترخیص شدند در حالیکه 60% از افراد گروه شاهد به 72 ساعت بستری و 8% از آنها به 96 ساعت بستری پس از عمل احتیاج پیدا کردند.
نتیجه گیریاستفاده از یک دوز هالوپریدول قبل از القا بیهوشی، بدون ایجاد عوارض جانبی، سبب کاهش PONV، به تعویق انداختن زمان آن، کاهش اپیزودهای استفراغ و کاهش نیاز به مداخلات درمانی پس از عمل می گردد.
کلیدواژگان: تهوع و استفراغ پس از عمل (PONV)، بیهوشی عمومی، هالوپریدول -
صفحات 15-18سابقه و هدفبا توجه به این که امروزه سرطان معده هنوز دومین سرطان شایع در سرتاسر دنیا بوده و شایعترین علت مرگ و میر ناشی از سرطان نیز به شمار می رود و همچنین با عنایت به این نکته که هنوز در کشور ما کنکاش و بررسی بر روی وجوه متعدد سرطان معده مجال فراوان دارد، برآن شدیم تا در یک مطالعه به بررسی وضعیتهای مرتبط با سرطان معده در تهران و هفت استان از کشور بپردازیم.مواد و روش هادر این مطالعه مشاهده ای توصیفی تمامی مراکز پاتولوژی دانشگاهی و خصوصی این استانها در سالهای 1378و1379 تحت پوشش قرار گرفتند که 943 مورد سرطان معده بر اساس گزارشهای پاتولوژی موجود در آن مراکز ثبت شد. کار ثبت بیماران را تیمی متشکل از یک پزشک و یک پرستار انجام دادند که به استانهای مربوطه اعزام شدند.یافته هابا مطالعه داده های این 943 بیمار مشخص شد که بیشترین گزارش سرطان معده مربوط به تهران (5/58 درصد) و کمترین آن در سیستان و بلوچستان (3/1درصد) بوده است. از لحاظ توزیع جنسی 688 مورد (73 درصد) از بیماران مرد بودند و 255 مورد (27 درصد) را مبتلایان زن تشکیل می دادند. تشخیص سرطان در 9/83 درصد موارد در وضعیت منتشر بوده است.نتیجه گیریآنچه از این مطالعه می توان استنباط کرد شیوع بیشتر سرطان اولیه معده در مردان به میزان 7/2 برابر می باشدکه مطابق با آمارهای منتشر شده از سرتاسر دنیا می باشد. همچنین در مورد وضعیت قرارگیری تومور در نواحی آناتومیک معده مشخص شد که شایعترین محل استقرار تومور در 3/1 تحتانی معده (8/39 درصد) بوده است. آنالیز داده ها نشان می دهد که سرطان معده اغلب در فرم منتشر تشخیص داده می شود.
کلیدواژگان: سرطان معده، نواحی آناتومیک، ایران -
صفحات 19-25سابقه و هدفبازسازی دورسوم (dorsum) بینی به دنبال برداشتن هامپ در بیماران همواره یک مشکل اساسی بوده است. سقف بینی طبیعی دارای خصوصیاتی است و با برداشتن قوزبینی اوستئوتومی لاترال برگشت پیدا نمی کند. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان کارآیی و عوارض حاصله از یک پیوند جدید به نام پیوند زیر لایه سقف بینی است.مواد و روش ها15 بیمار در این مطالعه که به صورت case series انجام شد، تحت عمل جراحی با استفاده از تکنیک جدید قرار گرفتند و به مدت 18 ماه پیگیری شدند.یافته هاتکنیک جدید جراحی در این بیماران بخوبی توانست خصوصیات طبیعی سقف بینی را تقلید نماید. هیچکدام از بیماران دچار کاهش توانایی تنفس از بینی نشوند.نتیجه گیریدر بیماران دچار قوز بزرگ بینی استفاده از تکنیک جدید مطمئن و قابل اتکا بنظر می رسد.
کلیدواژگان: رینوپلاستی، دورسوم بینی، بازسازی سقف بینی -
صفحات 27-30سابقه و هدفبیش از 9000 بیمار کلیوی در ایران تحت درمان با همودیالیز می باشند و این نشان دهنده اهمیت توجه به مسائل مربوط به بهداشت روان و کیفیت زندگی در این بیماران می باشد. اختلال خواب دربیماران با نارسایی مزمن کلیه از شیوع بالایی برخوردار است و سندرم پاهای بی قرار یکی از شایعترین مشکلات خواب در بیماران مذکور می باشد. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی اختلال خواب و سندرم پاهای بی قرار در بیماران همودیالیزی انجام شده است.مواد و روش هاپژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی است. جامعه پژوهش را 514 نفر از بیماران همودیالیزی تشکیل می دهند که واجد کلیه مشخصات افراد مورد پژوهش در این مطالعه بوده و به صورت مستمر مراجعه کردند. از پرسشنامه برای جمع آوری اطلاعات استفاده شد.یافته ها4/99 درصد افراد مورد پژوهش اختلال خواب داشتند و 5/61 درصد از سندرم پاهای بی قرار رنج می بردند. کلیه افرادی که از اختلال خواب رنج می بردند همزمان به سندرم پاهای بی قرار نیز مبتلا بودند.نتیجه گیریاختلال خواب در بیماران تحت همودیالیز شایع است و می تواند توسط سندرم پاهای بی قرار تشدید شود.
کلیدواژگان: اختلال خواب، سندرم پاهای بی قرار، بیماران همودیالیزی -
صفحات 31-35سابقه و هدفسقط خودبخودی شایعترین عارضه بارداری است. ایمن سازی با سلولهای تک هسته ای پدری به عنوان یک درمان مطرح شده است. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی سودمندی این روش و تولید آنتی بادی های anti-paternal به عنوان یکی از رویکردهای درمانی درسقط راجعه، طراحی شد.مواد و روش هادر این مطالعه که به صورت historical cohort طراحی شده بود، پرونده 549 بیمار که به دلیل سقط راجعه به مدت 2سال، در مرکز ناباروری صارم تحت ایمن سازی لکوسیتی قرارگرفته بودند، بررسی شد. دو هفته پس از آخرین تزریق، آزمونWBC Crossmatch جهت یافتن آنتی بادی سیتوتوکسیک ضد پدری(APCA) صورت گرفت. با استفاده از پرسشنامه های از پیش طراحی شده، اطلاعات دموگرافیک و سایر اطلاعات ضروری از طریق پرونده، یا تماس تلفنی جمع آوری شد.یافته هانتایج حاصل ازWBC Crossmatch در93 بیمار (9/16درصد) مثبت و در 456 بیمار (1/83درصد) منفی بود. از 93 بیماری که نتیجه WBC Crossmatch آنها مثبت بود، وقوع بارداری در 60 بیمار (5/64درصد) از طریق سنجش میزان? -HCG به اثبات رسید. از این تعداد 49 بیمار (7/81 درصد) به موفقیت بالینی (حاملگی حداقل 28 هفته) نیز دست یافتند. تعداد فرزند دارای بیشترین تاثیر مثبت و نسبت فامیلی زوجین دارای بیشترین تاثیر منفی در مثبت شدن WBC Crossmatch می باشد.نتیجه گیرینتایج نشان داد تولید APCA متعاقب ایمن سازی، با افزایش احتمال زایمان زنده همراه بوده است. پاسخ درمانی در این مطالعه در حد قابل قبول بود. انجام مطالعات وسیع تر با گروه کنترل توصیه می شود.
کلیدواژگان: ایمن سازی لکوسیتی، سقط راجعه -
صفحات 37-40سابقه و هدفمیزان مرگ و میر پری ناتال از شاخصهای مهم سلامتی یک جامعه محسوب می شود. با شناخت عوامل موثر در مرگ و میر پری ناتال و بالا بردن سطح آگاهی مادران باردار از نظر توجه و اهمیت دادن به مراقبتهای پزشکی در طول دوره بارداری می توان از میزان آن به مقدار قابل توجهی کاست. هدف اصلی این تحقیق تعیین فراوانی علل مرگ و میر پری ناتال طی 7 سال در بیمارستان جواهری تهران بود.مواد و روش هااین مطالعه مقطعی بر روی 85 مورد مرگ و میر جنین و نوزاد از هفته 20 حاملگی تا 7 روز بعد از تولد که مرده بدنیا آمده یا بعد از تولد فوت کردند، طی مدت 7 سال (82 - 1375) انجام گرفت. اطلاعات بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل آماری توسط نرم افزار آماری SPSS قرار گرفت.یافته هاشایعترین علل مرگهای پری ناتال ناهنجاری های مادرزادی و سپس نارسی شدید و آسفیکسی بود. 53 درصد مرگها داخل رحمی (IUFD) و 47 درصد بعد از تولد صورت گرفته بود که اکثریت آنها در 24 ساعت اول بعد از تولد بود. 86 درصد مرگهای پری ناتال در نوزادان نارس بود. شایعترین علل مرگ در موارد IUFD ناهنجاری های مادرزادی و آسفیکسی و در نوزادان زنده متولد شده نارسی شدید، بیماری دیسترس تنفسی (RDS) و ناهنجاری های مادرزادی بود.نتیجه گیریبنظر می رسد مهمترین عامل پیشگیری کننده از مرگهای پری ناتال پیشگیری از تولد نوزادان نارس و کم وزن می باشد. همچنین تاکید بر مراقبتهای دوره پره ناتال، شناسایی و پیگیری مادران پرخطر و وجود بخشهای مراقبتهای ویژه نوزادان می توانند در کاهش مرگهای پری ناتال موثر باشند.
کلیدواژگان: مرگ پری ناتال، اتیولوژی، IUFD -
صفحات 41-46سابقه و هدفاین پژوهش با هدف بررسی تداوم تاثیرآموزش بهداشت بر کیفیت زندگی بیماران با عمل جراحی بای پاس عروق کرونر انجام شده است.مواد و روش هادر این پژوهش70 بیمار با تشخیص آترواسکلروز عروق کرونر، که جهت انجام عمل جراحی بای پاس عروق کرونر بستری شده بودند، به صورت تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و شاهد تقسیم شدند. در پایان سال اول 7 بیمار از مطالعه خارج شدند و بطور کلی 63 بیمار در مدت یک سال در مطالعه بودند. در مرحله بعد پرسشنامه اطلاعات دموگرافیکی و پرسشنامه استاندارد کیفیت زندگی Nattingham Health Profile برای هر دو گروه تکمیل شد. برای گروه آزمون برنامه ریزی آموزشی مطابق با مدل میکو انجام گردید. جهت فاز دوم مدل برنامه ریزی آموزشی میکو آگاهی، نگرش و عملکرد دو گروه توسط پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفت. پس از اجرای برنامه آموزشی بیماران به مدت یکماه و یکسال بعد پیگیری شدند و مجددا برای دو گروه پرسشنامه ها تکمیل شد. داده های پژوهش توسط نرم افزار آماریSPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. برای مشخص شدن تداوم تاثیر آموزش بر کیفیت زندگی بیماران از Reapeated Measurement ANOVAاستفاده شد.یافته هاکیفیت زندگی محاسبه شده با پرسشنامه NHP در ابعاد انرژی، خواب و انزوای اجتماعی در گروه آزمون از روند معنی داری در مقایسه 3 مقطع زمانی نسبت به گروه شاهد برخوردار بود.نتیجه گیریمطالعه نشان داد که آموزش بهداشت دارای تاثیر مداوم بر کیفیت زندگی بیماران با عمل جراحی بای پاس عروق کرونر بود.
کلیدواژگان: کیفیت زندگی، عمل جراحی بای پاس عروق کرونر، آموزش بهداشت -
صفحات 47-50سابقه و هدفکاتاراکت بیماری چشمی افراد مسن است که با ایجاد مشکل بینایی به دلیل کدورت عدسی، در بخش مهمی از جمعیت پیر از نظر روانی، اجتماعی و اقتصادی برای جامعه مشکل آفرین است. درمان جراحی کاتاراکت با خارج کردن عدسی و جایگزینی لنز مصنوعی انجام می شود. بیمارانی که جهت عمل انتخاب می شوند، ممکن است به دلیل بیماری های همراه مثل دیابت ملیتوس، پرفشاری خون و بیماری ایسکمی قلبی برای بیهوشی عمومی پر خطر باشند، از طرفی ممکن است انجام عمل با روش بیهوشی موضعی به علت حرکت، سرفه و لرزش حین عمل خطرناک باشد. هدف این پژوهش بررسی کارایی روش آرام بخشی (sedation) با مانیتورینگ در جراحی کاتاراکت با بی حسی موضعی می باشد.مواد و روش هااز میان بیماران لیست شده برای جراحی کاتاراکت بصورت سرپایی در مدت 5/1 سال، 60 نفر، شامل 40 مرد و 20 زن بطور تصادفی انتخاب شدند. همه بیماران با روش یکسان با بیهوشی موضعی همراه با آرام بخشی و مانیتورینگ جراحی شدند.یافته هادر هر 60 بیمار عمل جراحی کاتاراکت با روش بیحسی موضعی همراه با کاربرد داروهای sedative و مانیتورینگ های لازم با موفقیت انجام شد. عارضه مشخصی ناشی از داروهای sedative مثل آپنه تنفسی مشاهده نشد. بیشترین عارضه مشاهده شده افزایش در تعداد ضربان قلب بود که در 3/13 درصد افراد دیده شد.نتیجه گیریبررسی نشان داد که در گروه بیماران پرخطر برای بیهوشی عمومی و هم برای روش موضعی جهت جلوگیری از ضایعات چشمی و انجام موفقیت آمیز جراحی نیاز به داروهای آرام بخش بیشتر و مانیتورینگ و مراقبت دقیق تر می باشد.
کلیدواژگان: کاتاراکت، جراحی، مانیتورینگ، بیهوشی موضعی، آرام بخشی
-
Pages 9-13Background
Postoperative nausea and vomiting is a common surgical complication occurring in 30-92% of all surgical procedures. Nausea and vomiting may cause water or electrolyte disturbances, dehiscence, increased intracranial pressure or aspiration pneumonitis. The present study was conducted to determine the role of haloperidol in managing postoperative nausea and vomiting.
Materials And MethodsIt was a randomized double blinded clinical trial. Of patients referring for elective gynecologic operation to Javaheri hospital, 50 were selected randomly. All underwent laparotomy under general anesthesia. Patients were assigned in two groups of experiment (received 0.5cc of haloperidol 5mg) and control (received 0.5cc normal saline).
ResultsThere was no significant difference regarding the BMI, age, underlying disease, type of surgery, and duration of anesthesia between groups. All control subjects experienced nausea, of whom, 88% had vomiting. 27% of these subjects had 4 or more episodes of vomiting. Among controls, 96% received treatment interventions. Among experiment subjects, 24% experienced nausea and 16% had vomiting. Treatment was indicated in only one patient. 52% of experiment group discharged after 48 hours, whereas, among controls 60% stayed for 72 hours and 8% for 96 hours.
ConclusionHaloperidol prior to anesthesia induction may reduce postoperative nausea and vomiting, postponed its occurrence, reduce episodes of vomiting and indications for medical interventions.
-
Pages 15-18BackgroundGastric cancer is the second most common cancer worldwide and a major cause of death from cancers. Unfortunately, there are few studies regarding the profile of gastric cancer in Iran, thus, the present study evaluate related indicators of gastric cancer in Tehran and other 7 provinces in Iran during a two-year period, 1999-2000.Materials And MethodsIn this descriptive study, we gathered 943 pathological samples of gastric cancer patients from all the pathology clinics in these centers. This was achieved by means of an expert team comprising a physician and a nurse.ResultsOur results indicated that gastric cancer was reported more frequently in Tehran (58.5%) but less commonly in Systan-Balouchestan (1.3%). 688 patients were men (%73) and 255 (%27) were women. Of diagnosed cases, 83.9% had diffuse carcinoma.ConclusionThese findings revealed that gastric cancer is more common in men (Male/Female: 2.7) than women that is in agreement with other published studies. Tumors are more commonly located in mid third of stomach. Meanwhile, most of the affected patients had diffuse carcinoma.
-
Pages 19-25BackgroundReconstruction of nasal dorsum following excisional rhinoplasty has been a challenging problem. The nasal dorsum has special characteristics that could not be easily restored by lateral osteotomies. The present article introduces a new surgical technique for reconstruction of nasal dorsum after excisional rhinoplasty named underlay grafting for reconstruction of nasal dorsum.Materials And MethodsFifteen patients underwent the new surgical technique and followed for 18 months.ResultsThe new surgical technique could effectively restore the natural characteristics of nasal dorsum. None of the patients showed any evidence of postoperative decreased competency of internal valves.ConclusionsThe new surgical technique seems to be reliable to reconstruct the nasal dorsum following excision of a large hump.
-
Pages 27-30BackgroundMore than 9,000 renal patients are under hemodialysis treatment in Iran, indicating the importance of issues relating to mental health and quality of life in these patients. Sleep disorder is quite common among patients with chronic renal failure, and the restless legs syndrome is one of the most common sleep problems in these patients group. This study aims at measuring the commonality of sleep disorder caused by the restless legs syndrome in hemodialysis patients.Materials And MethodsIt was a cross sectional study. The study population consisted of 514 hemodialysis patients who met our inclusion criteria. A questionnaire was used for data collection.ResultsTotally, 99.4% of the studied subjects had sleep disorder, of whom, 61.5% suffered from concomitant restless legs syndrome.ConclusionSleep disorder is common among hemodialysis patients and may be aggravated by the restless legs syndrome.
-
Pages 31-35BackgroundSpontaneous abortion is the most common pregnancy-related complication. Paternal-induced immunization has been postulated as a treatment modality. The present study was conducted to evaluate the efficacy of this technique in patients with recurrent miscarriage.Materials And MethodsDuring this historical cohort study, medical records of 549 patients underwent leukocyte immunization in Sarem Infertility Center due to recurrent miscarriage were studied. WBC crossmatch was performed two weeks following the last injection in order to quantify anti-paternal cytotoxic anti body (APCA). Initial data were gathered using a questionnaire.ResultsWBC crossmatch was positive in 93 patients (16.9%). Among these patients, 60 (64.5%) had documented pregnancy by β-HCG and 49 (81.7%) had clinical success (gestational age more than 28 weeks). Logistic regression has revealed that number of children had the most powerful significant correlation with positive WBC crossmatch. Meanwhile, consanguinity was inversely associated with WBC crossmatch positive results.ConclusionImmunization-induced anti-paternal cytotoxic antibody production is associated with better pregnancy outcome. Our response rate was in agreement with prior studies, however, further researches are strongly suggested.
-
Pages 37-40BackgroundPerinatal mortality rate is an important health index of a society. Recognizing effective factors influencing perinatal mortality rate and promoting maternal knowledge about the importance of prenatal care during pregnancy could significantly reduce the perinatal mortality rate. This study was performed to determine the frequency and causes of perinatal mortality at Javaheri hospital during a 7-year period, 1996-2003.Materials And MethodsThis cross sectional study was performed on 85 cases of fetal or neonatal mortality from 20 weeks of gestation to 7 days after births, during a 7- year period. Data analysis was achieved by SPSS software.ResultsThe most common causes of perinatal mortality were congenital anomalies, severe prematurity and asphyxia. 53% were IUFD and 47% died after birth, mostly during 24 hours after delivery. Totally, 86% of perinatal mortalities were due to prematurity. The most common causes of death in IUFD were congenital anomalies and asphyxia, however, after birth, severe prematurity, RDS and congenital anomalies were the most common causes of death.ConclusionPreventing premature delivery and LBW infants are the most effective preventive strategies to reduce perinatal mortality rate. Meanwhile, sufficient prenatal care, identifying and following up the high risk pregnancies and presence of neonatal intensive care units could be effective in decreasing perinatal mortality rate.
-
Pages 41-46BackgroundThe purpose of this study was to evaluate the longitudinal effect of the health education program on improving health-related quality of life in patients with coronary artery bypass graft surgery.Materials And MethodsSeventy patients were randomly selected for the study before operation, and assigned equally in 2 groups of experiment and control. Finally, seven patients were excluded and the study was carried out on 63 patients. The demographic information and Nottingham Health Profile (NHP) questionnaire were completed prior to surgery. Patients in the experimental group received the educational intervention. Educational intervention was according to Mico's education planning model. For second phase of Mico's model, knowledge, attitude and performance were measured. These patients were followed up to 1-month and one-year after educational intervention. SPSS software was used for data analysis.ResultsSignificant improvements in quality of life were identified between two groups in energy, sleep and social isolation domains when compared between three time intervals.ConclusionResults have revealed that health education has longitudinal effect on improving the quality of life in patients with CABG.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.