فصلنامه برگ فرهنگ
پیاپی 6 (پاییز 1379)

انسان با توجه به سرشت و طبیعت خویش، نیازمند امنیت، و به انواع حیل در جستجوی آن است. او می خواهد بماند و به حیاتش تداوم، توسعه و تعالی بخشد. تمنای امنیت، هم در زندگی نوع بشر در تاریخ و هم در فرآیندهای دوران کودکی، محسوس است. بعضی از روان شناسان نیاز به ایمنی را بلافاصله پس از نیازهای فیزیولوژیک مطرح می کنند. به نظر آنها تامین و ارضای سالم نیاز امنیت، زمینه را برای جوانه زدن و برآوردن نیازهای متعالی تر مساعد می نماید و موجب خودشکوفایی و فعلیت آدمی شود. البته باید گفت که امنیت، منطقی دیالکتیکی دارد و در اثنای چالش و مخاطره به دست می آید.