مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 76-77 (بهار و تابستان 1384)

روش ارزیابی حیاتی اسپرم با استفاده از MTT، روشی نوین در ارزیابی درصد اسپرم زنده در نمونه مایع منی می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی قابلیت روش MTT در مقایسه با دو روش متداول یعنی: ائوزین - نگروزین (EN) و روش قرار دادن اسپرم در محیط هیپوتونیک (HOST)، در سه گروه نمونه های اسپرمی با حرکت طبیعی (نورمواسپرمی) و آستنواسپرمی متوسط و شدید می باشد.
آزمون MTT، EN و HOST به طور همزمان بر روی نمونه های اسپرمی انجام شد. 9 نمونه اسپرمی دارای تحرک کمتر از %5 (آستنواسپرمی شدید)، 11 نمونه اسپرمی دارای تحرک %10-25 (آستنواسپرمی متوسط) و 17 نمونه دارای حرکت طبیعی (نورمواسپرمی) بیش از %50 بودند. با استفاده از آزمون آماری t-test با استفاده از برنامه نرم افزاری SPSS محاسبه گردید.
هیچگونه اختلاف معنی داری بین سه آزمون فوق در تشخیص درصد اسپرم زنده در سه گروه نمونه فوق مشاهده نشد.
روش ارزیابی حیاتی اسپرم با استفاده از MTT، می تواند به عنوان یک روش تشخیصی مناسب جهت تمایز اسپرم های زنده از اسپرم های زنده از اسپرم های غیر زنده در هر سه گروه نمونه های فوق بکار گرفته شود.

به دنبال معرفی آسپیراسیون سوزنی ظریف (FNA) به عنوان روش ارزیابی روتین در ندولهای تیروئید، با مواردی از تغییرات ثانویه به این روش، در نمونه های بعد از عمل جراحی مواجه می شویم. این تغییرات می توانند منجر به مشکلات تشخیصی و تشخیص های نادرست گردند. در این مطالعه تغییرات هیستولوژیک نگران کننده به دنبال FNA تیروئید (WHAFFT) را بررسی خواهیم کرد.
این مطالعه توصیفی بر روی نمونه های جراحی تیروئید در مقطع زمانی سالهای 1381 تا 1383 در مراکز وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان صورت گرفت. 142 مورد برای هر گروه از افراد با سابقه و بدون سابقه FNA در نظر گرفته شد و برش های بافتی بیماران مذکور از لحاظ وجود تغییرات WHAFFT ارزیابی شدند.
در گروه مورد)با سابقه مثبت (FNA تغییرات WHAFFT در %40.8 دیده شد. تغییرات حاد و مزمن به ترتیب در 22 و 36 مورد مشاهده گردید. شایعترین تغییرات، خونریزی و فیبروز بود. تغییرات آتیپیک شامل آتیپی هسته ای، تغییرات عروقی، تهاجم کاذب کپسول و متاپلازی در 28 مورد (%48.2) رویت گردید. در گروه کنترل)بدون سابقه (FNA تغییرات WHAFFT در %4.2 برآورد گردید.
با توجه به استفاده زیاد از FNA و کاهش میزان اعمال جراحی تیروئید، مزایای FNA در مقایسه با مشکلات تشخیصی تغییرات WHAFFT چندین برابر است. با آگاهی از این تغییرات می توان از اشتباهات تشخیصی اجتناب نمود.

توده های تخمدانی شایعترین توده های لگنی زنان می باشد. علت این امر پتانسیل بالقوه این عضو در رابطه با پیدایش نئوپلاسم می باشد. دو سوم توده های تخمدانی در بین زنان 20-44 ساله دیده می شود. خطر پیدایش کانسر تخمدان در طول زندگی زنان بدون خطر زمینه ساز حدود %1.5 می باشد. بیشتر توده های تخمدانی خوش خیم هستند (%80-85). ولی حدود %10-15 این توده ها بدخیم بوده و در واقع بیشتر سرطانهای بدخیم زنان را تشکیل می دهد. سرطان تخمدان پنجمین علت مرگ ناشی از سرطان در زنان ایالات متحده می باشد و در مجموع مرگ و میر آن بیشتر از همه سرطانهای ژنیکولوژیک می باشد.
این مطالعه از نوع توصیفی - تحلیلی مقطعی بر روی بیماران مراجعه کننده به مراکز پزشکی الزهرا و شهید بهشتی اصفهان در سال 1999-2002 میلادی انجام شده است. بیماران توسط یک جراح تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. پس از بررسی مدارک 374 پرونده که شرایط مورد مطالعه را داشته اند وارد مطالعه شدند اطلاعات مورد درخواست برای هر بیمار توسط یک نفر پزشک عمومی استخراج شد و با نرم افزار SPSS مورد آنالیز قرار گرفت.
شایعترین سرطان در سنین کمتر از 20 سال تومورهای ژرم سل بودند (%80). تقریبا %76 توده های خوش خیم تخمدانی بین سنین 20-44 سال قرار دارند. 82% سرطانهای اولیه در سنین 20-44 سال از نوع اپیتلیال می باشد. در بین شکایات اصلی بیماران وجود درد مزمن شکمی (%45). احساس نفخ شکمی (%36.7). سو هاضمه (%8) از نظر آماری رابطه معنی داری با سرطان تخمدان داشته است. در بررسی سونوگرافیک کیستهای خالص تخمدانی بین یافته های دیواره داشتن کیست (%38). چند حفره ای بودن کیست (%67) و نامنظمی جدار کیست (%30) و وجود توده بدخیم تخمدانی رابطه وجود دارد.
بر اساس مطالعات موجود %20 تومورهای تخمدانی بدخیم می باشد. در حالیکه در این مطالعه تعداد تومورهای خوش خیم فقط دو سوم موارد توده های بدخیم بوده است. خطر سرطان تخمدان در سنین 40-45 سال افزایش می یابد و در سنین 55-65 سال به ماکزیمم می رسد در این مطالعه %74 بیماران سرطانی بالای 45 سال سن داشته اند و سن متوسط بیماران سرطانی 60 سال بوده است که با مطالعات اخیر همخوانی دارد. در این مطالعه %77 بیماران مبتلا به توده های خوش خیم بین 20-44 سال سن داشته اند که با مطالعات دیگران همخوانی دارد و بیانگر این مطلب است که نزدیک به دو سوم بیماران مبتلا به توده های خوش خیم تخمدانی در سنین 20-44 سال قرار دارند. بر اساس این مطالعه سرطانهای اپیتلیالی تخمدان شایعترین نوع سرطان تخمدان در سنین بالای 20 سال می باشند. برای بیشتر بیماران مورد مطالعه مرحله بندی کلینیکی انجام نشده بود و اعمال جراحی اصلی که آخرین دستاویز درمانی در این قبیل بیماران می باشد انجام نپذیرفته بود و ما یک نگرش اصلاحی کلی برای درمان این قبیل بیماران توصیه می کنیم.

بیماری های مزمن همچون تالاسمی ماژور تاثیر جدی بر عملکرد کلی افراد مبتلا می گذارند. این مطالعه تلاش دارد تا شدت افسردگی و خود پنداره را در نوجوانان مبتلا به تالاسمی تعیین کند.
این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1382 انجام شد. 138 نوجوان 14 تا 18 ساله مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز پزشکی امید اصفهان با کمک مقیاس افسردگی بک و مقیاس خودپنداره راجرز بررسی شدند.
حدود 70 درصد نمونه ها از افسردگی رنج می بردند. پسرها نسبت به دختران احساس منفی بیشتری داشتند و سابقه تالاسمی در همشیره ها در 40 درصد نمونه ها وجود داشت - عملکرد مدرسه تغییر بارزی نداشت. در آزمون خودپنداره راجرز نمره پسران بین 8.9 تا 16.2 و در دختران بین 2.3 تا 13.7 قرار داشت که با P<0.05 معنی دار بود.
با توجه به شیوع بالای افسردگی و خودپنداره منفی در نوجوانان مبتلا به تالاسمی توجه به جنبه های سایکولوژیک افراد علاوه بر جنبه های فیزیکی ضروری می باشد.

اختلال استرس بعد از تروما (PTSD) بعنوان مجموعه ای از علایمی است که بدنبال یک استرسور تروماتیک شدید بروز می کند. فرد ممکن است از طریق مشاهده یا شنیدن یا روبه رو شدن مستقیم با آن حادثه مواجه گردد و عکس العمل فرد بصورت ترس یا احساس درماندگی است. از آنجا که شدت استرس بر حسب نوع تروما در کودکان بررسی نشده است این تحقیق طراحی گردید.
این مطالعه در کلینیک مشاوره کودکان و نوجوانان اصفهان انجام گردید. یک مطالعه توصیفی تحلیلی و مقطعی می باشد. از بین 1500 مراجعه کننده 2-15 ساله تعداد 80 نفر را که دچار تروما شده بودند شناسایی گردیدند و با مصاحبه روانپزشکی و بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-IV تعداد 40 نفر از آنها PTSD داشتند لذا این 40 نفر بعنوان نمونه های این تحقیق مورد بررسی قرار گرفتند.PTSDSS, CPTSRI برای تعیین شدت علایم PTSD در مورد آنها تکمیل گردید.
ده مورد با این مطالعه همکاری نکردند از میان 30 مورد باقیمانده، %53.3 پسر و %46.7 دختر بودند. میانگین سنی آنها 10.03 ±3.85 سال بود. میانگین شدت استرس 32.67± 1.58 واحد بود. بیشترین شدت استرس در مورد ترومای مرگ والدین و کمترین شدت استرس در مورد ترومای ترسانده شدن بود هر چند از نظر تحلیل آماری این تفاوت معنی دار نبود.
با توجه به هدف این مطالعه، ارتباطی بین شدت استرس و نوع استرس وجود نداشت، شدت استرس در دخترها بیشتر از پسرها بود.

تانسیلکتومی در زمره رایجترین جراحی های امروز می باشد. شایعترین عارضه این عمل خونریزی است. قواعد فیزیولوژیک خاطر نشان می کنند که دیسکشن کند (بلانت) در مقایسه با دیسکشن تیز منجر به خونریزی کمتری خواهد شد. بر این اساس نویسندگان مطالعه ای طراحی نمودند که نقش دایسکتور لوزه (چاقوی فیشر) را بعنوان دایسکتور بلانت با لوپ سرنو بعنوان دایسکتور تیزتر پل تحتانی لوزه، در خونریزی حین و پس از عمل مقایسه کنند.
در یک کارآزمایی بالینی روی 90 بیمار پذیرش شده برای تانسیلکتومی در بیمارستانهای الزهرا (س) و کاشانی اصفهان، هر 2 تکنیک در تمام بیماران روی هر یک از لوزه های کامی اجرا شدند. پس از پک کردن، خونریزی فعال در حفره لوزه ها و بویژه پل تحتانی با بخیه توسط کات گوت 2-0 کنترل شد. سپس بیماران برای 24 ساعت از لحاظ هر گونه خونریزی احتمالی تحت نظر قرار گرفتند. پس از ترخیص، بیماران یک هفته بعد از عمل مجددا معاینه شدند. داده های جمع آوری شده با آزمون مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.
علیرغم نیافتن اختلافی معنی دار میان دو روش فوق در خونریزی حین و پس از عمل (P=0.08) استفاده از دایسکتور لوزه (چاقوی فیشر) بطور معنی داری خونریزی حین عمل را که نیازمند بخیه کردن ناحیه باشد کاهش داد (P=0.049).
شیوع خونریزی حین عمل منجر به بخیه کردن ناحیه خونریزان در دیسکشن کند با چاقوی فیشر از دیسکشن تیزتر با لوپ سرنو کمتر بود. این مورد با قانون فیزیولوژیکی که دیسکشن کند منجر به خونریزی کمتری در مقایسه با دیسکشن تیزتر می شود، تطابق دارد.

بیماری لایم توسط بورلیا بورگدوفری و با گزش کنه از خانواده Ixodes انتقال می یابد. بیماری لایم دارای علایم بالینی گسترده بوده و می تواند ارگانهای متعددی را درگیر کند. اریتما میگرنس ضایعه پوستی مشخص این بیماری است که در بیش از نیمی از موارد مشاهده شده و در صورت وجود پاتوگونومونیک این بیماری است. کشت بورلیا بخاطر پیچیدگی محیط کشت فقط در کارهای تحقیقاتی استفاده شده و بصورت روتین قابل انجام نمی باشد.
سرولوژی با روش الیزا و وسترن بلوت می تواند جهت تایید تشخیص استفاده گردد گرچه آزمایش سرولوژی منفی بیماری را رد نمی کند. تشخیص زودرس بیماری الزامی است زیرا در صورت عدم درمان یا تاخیر درمانی باعث انتشار و درگیری ارگانهای متعدد و حتی مرگ می گردد.

فیکساسیون موفقیت آمیز جسد، یکی از ضروریات حتمی آموزش عملی آناتومی است. به لحاظ سمی بودن مواد فیکس کننده، مثل فنل و فرم آلوئید، در این طرح پژوهشی ماده فنل از ترکیب محلول تثبیت کننده حذف و از غلظت فرم آلوئید کاسته شد. در عوض ماده تیمول اضافه شد تا مانع رشد قارچ در جسد باشد.
این روش در یک مقطع زمانی ده ساله از سال 1371 تا 1382 در گروه علوم تشریحی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. در این طرح 20 جسد مورد بررسی قرار گرفت. محلول فیکساتیو از طریق شریان رانی تزریق گردید. این محلول شامل این موارد می باشد: %10، 2 لیتر – گلیسیرین، 3 لیتر – آتانول، 8 لیتر – آب، 4 لیتر – تیمول، 10 گرم.
کیفیت نمونه ها (اجساد) که با این ترکیب جدید فیکس شدند در مقایسه با روش فنل دار، بهتر بود. همچنین این فیکساتیو جدید سبب شد که فضای سالنهای تشریح فاقد بوی تند فنل و فرمالین باشد و شرایط آن با موازین صحیح بهداشتی سازگار باشد.
فنل و فرمالین که در فرمال فیکساتیوهای معمولی وجود دارد از چند جهت نامطلوب است و تلاش های متفاوتی صورت گرفته است تا خطر عوارض این مواد به حداقل برسد. در این طرح ما محلول جدید تثبیت کننده ای ارائه نمودیم که فنل در آن حذف و غلظت فرمالین در آن کاسته شده و تیمول در آن بصورت موفقیت آمیز جانشین فنل شده و کمبود فرمالین را جبران کرده است. این روش جدید حذف فنل و فرمالین کمتر در فیکساتیو جسد منجر به بهبود کیفیت جسد و شرایط بهتر سالن تشریح گردید.

تاکنون اثرات آنتی اکسیدان، ضد فشار خون، کاهش دهنده چربی خون و شل کنندگی دانه انگور گزارش شده است. اخیرا نیز گزارش گردید که عصاره برگ انگور موجب شل شدن آئورت، ایلئوم و رحم موش صحرایی و نیز سبب کم شدن نیروی انقباض و ضربان قلب قورباغه می گردد. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر عصاره آبی الکلی برگ انگور بر انقباضات مجرای دفران جدا شده موش صحرایی می باشد.
مجرای دفران موش صحرایی نر بالغ جدا شد و در حمام بافت حاوی محلول تایرود قرار داده شد و تحت یک گرم کشش اولیه انقباضات آن به روش ایزومتریک ثبت شد. مجرای دفران به وسیله محلول کلرور پتاسیم (80mM) و یا توسط آدرنالین (2μg/ml) منقبض گردید.
نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره برگ انگور در غلظتهای 1، 2، 4 و 8 میلی گرم در میلی لیتر سبب کاهش وابسته به غلظت و معنی دار در انقباض ناشی از کلرورپتاسیم در مجرای دفران می گردد (P<0.0001). همچنین عصاره برگ انگور 1)، 2 و 4 میلی گرم در میلی لیتر(موجب کاهش معنی دار در انقباض ناشی از آدرنالین در مجرای دفران می شود (P<0.0001). در محلول تایرود فاقد کلسیم، انقباض ناشی از کلرورپتاسیم مشروط به اضافه کردن کلسیم با غلظت نرمال آن (1.77mM) به محیط بود و عصاره برگ انگور با غلظت 3mg/ml، اثر تحریکی کلسیم را کاهش داد. اثر ضد انقباضی عصاره برگ انگور تحت تاثیر آنتاگونیست بتا آدرنرژیک)پروپرانولول، 3μM به مدت 5 دقیقه(قرار نگرفت. مهار کننده نیتریک اکساید سنتتاز L-NAME)، 300μM به مدت 10 دقیقه(نیز اثری بر عملکرد ضد انقباضی عصاره نداشت.
این نتایج پیشنهاد می کنند که اثر شل کنندگی عصاره آبی الکلی برگ انگور بر مجرای دفران موش صحرایی از طریق کانالهای کلسیمی وابسته به ولتاژ رخ داده و نیتریک اکساید و رسپتورهای بتا آدرنرژیک در بروز این عملکرد مهاری دخالتی ندارند.

سردرد تنشی مزمن هم شایع بوده و هم اثر مهمی بر روی کیفیت زندگی دارد این سردرد یکی از سردردهای اولیه مقاوم به درمان است. درمانهای مختلفی از جمله آمی تریپ تیلین برای پروفیلاکسی این سردرد پیشنهاد شده است. تیزانیدین یک داروی ά2 آگونیست مرکزی است که اثر آن در درمان پروفیلاکسی این بیماری مورد بحث بوده و مطالعه جامعی روی آن صورت نگرفته است.
تعداد 100 بیمار مبتلا به سردرد تنشی مزمن انتخاب شده (در دو گروه پلاسبو و تیزانیدین) نوع مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار بوده، هیچ کدام از بیماران میگرن، افسردگی، اعتیاد و یا مصرف بیش از حد مسکن نداشتند. تیزانیدین با دوز 8-16mg یا پلاسبو در هر گروه بمدت 8 هفته تجویز و به فواصل 2 هفته بیماران ویزیت شده و مدت و شدت سردرد ارزیابی شد. جهت مقایسه اطلاعات بدست آمده بین دو گروه از آزمون t استفاده شد.
در مجموع تعداد 89 بیمار مطالعه را کامل کردند. متوسط بدست آمده مدت سردرد × نمره سردرد در گروه تیزانیدین (867.84) پائین تر از گروه پلاسبو (1124.92) بود (p<0.01). مدت سردرد (P<0.01) و فرکانس سردرد (P<0.01) و شدت سردرد (P=0.05) در گروه تیزانیدین در پایان هفته 12 پائین تر از گروه پلاسبو بود. 5 بیمار نیز تیزانیدین را تحمل نکردند.
تیزانیدین متوسط مدت سردرد × نمره سردرد را در بیماران سردرد تنشی مزمن %50.72 بیشتر از پلاسبو کاهش داد. یافته های ما نشان دهنده اثربخشی تیزانیدین در درمان پروفیلاکسی سردرد تنشی مزمن با حداقل عوارض است.

هیداتیدوزیس ممکن است در نواحی مختلف بدن استقرار یابد هر چند در اغلب موارد کبد و ریه را آلوده می نماید. کیست هیداتید استخوان جزو موارد غیر معمول هیداتیدوزیس می باشد. خانمی 34 ساله با سابقه درد در ناحیه ساکروم در بیمارستان پذیرش گردید. در تصویر برداری با اشعه X و سی تی اسکن ضایعه تومورال در ناحیه چپ ساکروم گزارش شد که در هنگام عمل مشخصات کیست هیداتید را نشان داد. کیست بطور کامل خارج و درمان داروئی تجویز گردید. مورد فوق ضرورت توجه به هیداتیدوزیس را به عنوان عامل احتمالی علائم غیر اختصاصی در مناطق اندمیک جلب می نماید.

مطالعه قبلی ما نشان داد که تجویز کندر در دوره بارداری باعث افزایش حافظه و یادگیری رت بالغ می شود. چون تشکیلات هیپوکامپی نقش شناخته شده ای در کنترل این قوا دارد، این مطالعه با هدف تعیین اثر مصرف کندر در دوره بارداری بر روی تعداد و اندازه سلولهای لایه دانه دار و هرمی هیپوکامپوس رت صورت گرفت.
رتهای نر دو ماهه از نژاد ویستار که در دوره بارداری بصورت روزانه به مادران آنها عصاره آبی کندر 100) میلی گرم بر کیلوگرم(خورانده شده بود را بیهوش نموده و با پرفیوژن محلول فسفات بافر با فرمالدئید %4 و گلوتارالدئید %1 از راه قلب، مغز آنها فیکس گردید. روش Optical fractionator برای تعیین تعداد نورونهای هیپوکامپوس و روش Rotator برای محاسبه حجم جسم سلولی هر نورون مورد استفاده قرار گرفت.
تجویز صمغ کندر در دوران بارداری اثری بر تعداد نورونهای هیپوکامپوس نداشت. آزمون T دو سویه نشان داد که افزایش معنی داری در حجم نورونهای هیپوکامپوس در ناحیه CA3 وجود دارد (P<0.01).
صمغ کندر داروی گیاهی است که توانایی افزایش حافظه را دارد و از لحاظ بالینی ارزشمند است. داده های استریولوژیک این مطالعه ممکنست یک دلیل نورآناتومیکی در رابطه با افزایش قوای یادگیری و حافظه ارائه دهد. ولی مکانیسم دقیق مسوول اثربخشی کندر هنوز مورد بحث است و بایستی روشن شود.

رنگ آمیزی (Argyrophilic Nucleolar Organizer Regions) AgNOR یک مارکر پرولیفراتیو سلولی است که با بررسی های کیفی و کمی در تشخیص، افتراق و تعیین پیش آگهی انواع مختلفی از نئوپلاسمهای خوشخیم و بدخیم بکار رفته است. این مطالعه با هدف بررسی ارزش تشخیصی رنگ آمیزی AgNOR در افتراق ضایعات لنفاوی خوشخیم از بدخیم و طبقه بندی انواع مختلف لنفومها صورت گرفت. در این روش تشخیصی تعداد و متوسط قطر ماکزیمم نقاط AgNOR مشاهده شده در هسته سلولها در سطح میکروسکوپ نوری مورد استفاده قرار گرفت.
در این مطالعه یکصد نمونه از ضایعات خوشخیم و بدخیم جمع آوری و سپس برشهایی با ضخامت 3 میکرون)بلوکهای پارافینی فیکس شده در فرمالین (%10 تهیه گردید و پس از رنگ آمیزی با تکنیک AgNOR نواحی سازماندهی هستکی از نظر کیفی و کمی مورد بررسی قرار گرفتند. رنگ آمیزی بروش Modified Crocker انجام شد. نقاط AgNOR، بروش تصادفی در یکصد سلول (در هر اسلاید) با درشت نمایی 1000 × توسط میکروسکوپ نوری شمارش شد. متوسط قطر ماگزیمم این نقاط با بهره گیری از سیستم آنالیز تصویری (Carl-Zeiss) بر روی تصاویر فتوگرافیک تهیه شده با دوربین دیژیتال میکرسکوپ در درشت نمائی نهائی ×4000 اندازه گیری شد. نهایتا نتایج بدست آمده از نظر تعداد متوسط نقاط AgNOR در یکصد سلول، درصد سلولهائیکه بیش از 3 نقطه، مساوی یا بیش از 5 نقطه AgNOR داشته، و متوسط قطر ماگزیمم نقاط AgNOR بر حسب میکرون، با استفاده از تست آماری ANOVA از جهت همبستگی و معنی دار بودن تفاوتها با هم مقایسه شدند.
مشاهده می شود که تعداد نقاط AgNOR و درصد سلولهایی که بیش از 3 و مساوی و یا بیشتر از 5 نقطه AgNOR داشتند در گره های لنفی واکنشی، لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین به ترتیب افزایش می یابد. همچنین تعداد نقاط AgNOR در لنفوم غیر هوچکین از درجه پایین به درجه متوسط و نهایتا درجه بالا سیر صعودی را نشان میدهد، در صورتیکه متوسط قطر ماگزیمم نقاط AgNOR در موارد ذکر شده در بالا برعکس است (بیشترین مقادیر در گره لنفی واکنشی و کمترین مقادیر در لنفوم غیر هوچکین با درجه بالا). مهم اینکه رابطه مشابهی بین متوسط قطر ماگزیمم نقاط AgNOR با تقسیم بندی انواع لنفوم هوچکین از نظر پیش آگهی مشاهده گردید. نتایج تست آماری نشان داد که اختلافات مشاهده شده در تعداد و متوسط قطر ماگزیمم نقاط AgNOR در موارد مقایسه شده کاملا معنی دار بوده (>P0.001) و همبستگی قوی بین متغیرها وجود داشت.
بنظر می رسد که رنگ آمیزی AgNOR یک روش ارزشمند و آسان در افتراق ضایعات واکنشی از نئوپلاستیک گره های لنفاوی، و همچنین طبقه بندی لنفومهای غیر هوچکین و پیش آگهی آنها میباشد.

نکروز پوستی یکی از عوارض نادر ولی جدی درمان با وارفارین می باشد. به دلیل افزایش شمار بیمارانی که برای جلوگیری از حوادث ترومبوامبولیک تحت درمان با وارفارین قرار می گیرند، لازم است این عارضه جدی مورد بررسی قرار گیرد. با وجودی که مکانیزم دقیق این پدیده مشخص نیست، در شرایط بالینی خاصی بروز نکروز پوستی ناشی از درمان با وارفارین توضیح داده شده است.
در این مقاله یک بیمار 48 ساله مرد گزارش می شود که تحت درمان با وارفارین به دنبال تعویض دریچه میترال قرار گرفته است. این بیمار در ماه دوم درمان با وارفارین دچار نکروز پوستی به صورت full thickness شد. این بیمار از نظر ابتلا به شرایطی که همراه با این پدیده شرح داده شده است مورد بررسی قرار گرفت و تحت درمان با هپارین با وزن مولکولی کم)اتوکساپارین (Enoxaparin قرار گرفت. پس از بهبود زخم ها مجددا وارفارین با برنامه ای با دوز کم شروع شد.

تحقیقات نشان میدهد اندازه، مرفولوژی و وضعیت قرارگیری پرونوکلئوس ها میتواند بر کیفیت جنین، لانه گزینی و حاملگی تاثیر داشته باشد در این تحقیق رابطه احتمالی بین تستهای بلوغ کروماتین اسپرم CMA3)، آنیلین بلو، SDS، (SDS+EDTA و پارامترهای اسپرمی با درصد زیگوتهای دارای پرونوکلئوس نامساوی ارزیابی میگردد.
نمونه های جمع آوری شده از 115 مورد افرادیکه جهت ICSI و IVF مراجعه نموده اند جهت ارزیابی غلظت، تحرک، مرفولوژی اسپرم همچنین تستهای بلوغ هسته اسپرم قبل و بعد از آماده سازی استفاده شد. 17 تا 19 ساعت پس از مجاورت اسپرم با تخمک در IVF یا انجام عمل ICSI با توجه به حضور و اندازه پرونوکلئوس ها، زیگوتها اسکوربندی شده و رابطه بین درصد زیگوتهای با پرونوکلئوس نامساوی با پارامترهای اسپرمی و تستهای بلوغ هسته اسپرم تعیین گردید.
بین درصد زیگوتهای با پرونوکلئوس نامساوی و کمبود پروتامین)به روش (CMA3 و هیستون اضافی (با رنگ آمیزی آنیلین بلو) و توانایی کروماتین اسپرم برای خروج از تراکم (SDS+EDTA) یک رابطه مثبت معنی دار در بیماران ICSI بدست آمد، اما در بیماران IVF هیچیک از پارامترهای اسپرمی و تست های مذکور با درصد زیگوت های با پرونوکلئوس نامساوی مشاهده نشد.
در صورتیکه بیماران را به دو گروه CMA3 مثبت کمتر از 30 درصد و بیش از 30 درصد تقسیم کنیم در هر دو روش ICSI و IVF یک اختلاف معنی داری بین درصد زیگوتهای با پرونوکلئوس نامساوی و میزان لقاح در دو گروه بدست آمد. ارزیابی وضعیت کروماتین بسیار مهم است چون کمبود پروتامین نه تنها اثر مستقیم بر میزان لقاح و کیفیت پرونوکلئوس دارد بلکه طبق گزارشات بر روی تکامل امبریو در هر دو روش ICSI و IVF تاثیر دارد. تاثیر وضعیت کروماتین غیر طبیعی ممکن است به واسطه تشکیل غیر طبیعی پرونوکلئوس باشد زیرا در روش ICSI ممکن است اسپرم با کروماتین غیر طبیعی به داخل اووسیت تزریق شود.

داربست مغز استخوان محتوی سلول های بنیادین چند استعدادی است که قادر به تمایز یافتن به تیره های سلولی فیبروبلاستی، استخوانی، چربی و غیره میباشد. در این مطاله، تاثیر دگزامتازون به عنوان یک گلوکوکورتیکویید قوی بر روی تمایز سلول های مغز استخوان رت به سلول های چربی بررسی شده است.
سلول های داربستی مغز استخوان از رت های نر نژاد Spruge-Dawely و با سن 6-4 هفته بدست آمد و ابتدا در کشت اولیه به مدت 7 روز، سپس در کشت ثانویه به مدت 12 روز رشد داده شد. این سلول ها در محیط کشت محتوی 15 درصد سرم جنین گاوی، آنتیبیوتیک ها و اسید آسکوربیک به عنوان گروه شاهد و یا در محیط کشتی مشابه که به آن 10 نانومول دگزامتازون اضافه شده بود به عنوان گروه آزمایش، کشت داده شدند. پس از گذشت 12 روز از کشت ثانویه، تمایز سلول های داربستی به سلول های چربی توسط رنگ آمیزی Oil Red O و تمایز آنها به سلول های استخوانی توسط مشخص نمودن بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز در زیر میکروسکوپ فاز متضاد مورد بررسی قرار گرفت.
در روز 12 در گروه های آزمایش (دگزامتازون) در 40 درصد از تجمعات سلول های داربستی بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز و در 50 درصد از آنها رنگ آمیزی Oil Red O مثبت بود، در حالی که در گروه شاهد در 60 درصد از تجمعات سلول های داربستی بیان آنزیم آلکالین فسفاتاز و در 20 درصد از آنها رنگ آمیزی Oil Red O مثبت بود.
ارتباط بین کاهش فعالیت آلکالین فسفاتاز و افزایش تولید چربی نشانه آن است که دگزامتازون تمایز سلول های داربستی مغز استخوان به سلول های استخوانی را مهار کرده و تمایز آنها به سمت سلول های چربی بالغ را افزایش میدهد.

در این تحقیق روش In-house ELISA برای ردیابی آنتی بادی IgG اختصاصی بر علیه هلیکوباکترپیلوری مورد ارزیابی قرار گرفت.
نود و هفت بیمار مراجعه کننده برای اندوسکوپی دستگاه گوارش مورد بررسی قرار گرفتند. دو نمونه بیوپسی از آنتروم معده و یک نمونه سرم از هر فرد بدست آمد. آزمایشات باکترولوژیک (کشت و رنگ آمیزی گرم و آزمایش اوره آز) بر روی نمونه های بیوپسی انجام شدند و سوشهای هلیکوباکترپیلوری جدا شده از نمونه های جمعیت های ایرانی (بومی) به عنوان منبع آنتی ژن در آزمایش In-house ELISA مورد استفاده قرار گرفتند و آنتی بادی IgG اختصاصی بر علیه هلیکوباکتر پیلوری از طریق روش In-house ELISA ردیابی گردید.
سطح آنتی بادی IgG اختصاصی علیه هلیکوباکترپیلوری بطور کاملا مشخص در افراد مثبت از نظر وجود هلیکوباکترپیلوری بالاتر از افراد منفی از نظر وجود هلیکوباکترپیلوری بود. حساسیت و ویژگی روش In-house ELISA به ترتیب %90 و %88 بدست آمد.
روش In-house ELISA آنتی بادی های اختصاصی بر علیه هلیکوباکترپیلوری را در بیماران با استفاده از یک مخلوط هتروژن از آنتی ژنهای سویه های مختلف و بومی هلیکوباکترپیلوری را ردیابی نمود. این روش فوایدی از قبیل قابل در دسترس بودن و قیمت پایین داشته است و همچنین در این روش آنتی ژنهای بومی آنتی بادی های موجود در یک جمعیت با منشا جغرافیایی متفاوت را تشخیص می دهند بنابراین روش برای تشخیص عفونت ناشی از هلیکوباکترپیلوری مفید می باشد.

استخوان اسفنجی دارای نرخ تخریب حدود 8 برابر استخوان متراکم می باشد. هدف این مطالعه توسعه روشی با استفاده از متد جذب اشعه x با دو انرژی (DXA) برای اندازه گیری دانسیته معدنی استخوان BMD پاشنه بود.
یک فانتوم (مدل) پاشنه جهت ارزیابی دقت in-vitro مورد استفاده قرار گرفت. دقت اندازه گیری ها با استفاده از 10 داوطلب زن محاسبه گردید. BMD پاشنه 31 زن که برای ارزیابی BMD ستون فقرات کمری و ران ارجاع شده بودند مورد اندازه گیری قرار گرفت. T-score های ستون فقرات کمری و ران محاسبه شد. T-Score پاشنه با استفاده از 21 زن جوان سالم محاسبه گردید. BMD بیماران بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی (WHO) طبقه بندی شد.
دقت اندازه گیری in-vitro و (CV≤%1.1) in-vivo بدست آمد. وابستگی (r) متوسطی بین پاشنه، ستون فقرات و ران بدست آمد. با استفاده از T-Score های بدست آمده، تعداد بیماران بعنوان استئوپورتیک برای کل ران %16، برای گردن ران %29 و برای پاشنه %45 بدست آمد. با جمع ستون فقرات و کل ران تعداد بیشتری از بیماران در معرض شکستگی تشخیص داده شد. با اضافه نمودن پاشنه به ستون فقرات / کل فمور تعداد بیشتری از بیماران در معرض خطر شکستگی تشخیص داده شد.
با استفاده از یافته های این مطالعه می تواند نتیجه گیری کرد که اندازه گیری پاشنه پا ممکن است احتمال خطر شکستگی را در دیگر نواحی بدن در مرحله زودتری پیش بینی کند.

سندروم بدخیم نورولپتیک عارضه کشنده داروهای ضد جنون است که در میان حدود 1 درصد بیماران که تحت درمان با این داروها هستند رخ داده و خطر مرگ و میر آن حدود 20-30 درصد افراد مبتلا می باشد. این سندروم علائم و نشانه های متفاوت دارد و مهمترین عامل در کاهش خطر مرگ و میر تشخیص به موقع آن است. بنابراین ضروری است که تمامی پزشکان با این سندروم آشنا شوند.
این یک مطالعه توصیفی و گذشته نگر روی 22 بیماری است که در بخش روانپزشکی مرکز پزشکی نور با تشخیص سندروم بدخیم نورولپتیک در مدت زمان حدود 10 سال بستری شده اند.
داده های مربوطه با نرم افزار SPSS و روش های تجزیه و تحلیل کیفی مورد بررسی قرار گرفته اند.
سندروم بدخیم نورولپتیک در مردان جوان شایع می باشد. شایعترین تشخیص روانپزشکی این بیماران اسکیزوفرنیا 55.6) درصد(بود. شایعترین تظاهرات کلینیکی و آزمایشگاهی در بیماران تب 95.3) درصد(، افزایش CPK 95.3) درصد(، سفتی عضلانی 86.5) درصد(و تغییر سطح هوشیاری 63.6) درصد(بود.
نتایج این مطالعه نشان داد که تشخیص زودرس سندروم بدخیم نورولپتیک و درمان آن مهمترین عوامل در کاهش مرگ و میر و بهبود پیش آگهی بیماری می باشند.

علیرغم کوششهای جهانی برای مبارزه با بیماری سل این بیماری هنوز هم یکی از بزرگترین مشکلات بهداشتی در جهان و بخصوص در کشورهای در حال توسعه مانند ایران میباشد. عوامل کلیدی در کنترل بیماری سل تشخیص سریع، درمان مناسب و ردیابی منابع عفونت برای جلوگیری از انتقال بیشتر بیماری میباشد. از طرف دیگر برای طراحی برنامه ها و استراتژی های کنترل بیماری سل شناسایی منشا جغرافیایی عامل ایجاد کننده بیماری نیز از اهمیت حیاتی برخوردار میباشد. با وجود اینکه تکنیکهای DNA fingerprinting همراه با روش های مرسوم و متداول ابزار قدرتمندی در مطالعه اپیدمیولوژی بیماری سل میباشند، فقدان یک چنین اطلاعاتی در استان اصفهان کاملا احساس میگردد. از این رو در این مطالعه از روش مولکولی Spoligotyping برای شناسایی ژنوتیپهای سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مبتلا به سل در استان اصفهان استفاده گردید.
تعداد 40 سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مبتلا به سل در استان اصفهان با استفاده از تکنیک مولکولی Spoligotyping تعیین سویه گردید. الگوی Spoligotype سویه های مورد مطالعه با Spoligodatabase انستیتو پاستور Guadaloupe فرانسه مقایسه گردیده و خصوصیات دموگرافیک بیماران نیز برای ارزیابی نحوه انتقال بیماری سل در استان اصفهان جمع آوری گردید.
با انجام Spoligotyping بر روی 40 سویه مایکوباکتریوم توبرکلوزیس مورد مطالعه 29 الگوی Spoligotype مختلف در بین این سویه ها شناسایی گردید. 20 سویه (%50) دارای الگوهای Spoligotype منحصر به فرد (غیر کلاستر) بوده در حالیکه 20 سویه دیگر (%50) در 9 کلاستر قرار گرفت. در مقایسه الگوهای Spoligotype سویه های مورد مطالعه با Spoligodatabase انستیتو پاستور Guadaloupe فرانسه مشخص گردید 17 الگوی Spoligotype به دست آمده (%58.6) و %55 از سویه های جدا شده دارای الگوهای منحصر به فرد بوده و تشابهی با الگوهای موجود با Spoligodatabase ندارد. بررسی الگوهای Spoligotype سویه های مورد مطالعه همچنین مشخص نمود که دو سویه (%5) جدا شده از بیماران مبتلا متعلق به ژنوتیپ Beijing مایکوباکتریوم توبرکلوزیس میباشد.
سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده در اصفهان که دارای الگوهای یکسان با الگوهای موجود در Spoligodatabase میباشند در اصفهان نسبتا شایع بوده اما بیشتر سویه های جدا شده دارای الگوهای Spoligotype اختصاصی میباشند. از طرف دیگر سویه های متعلق به ژنوتیپ Beijing مایکوباکتریوم توبرکلوزیس درصد کمی از سویه های جدا شده را تشکیل داده گرچه سویه های متعلق به این ژنوتیپ یکی از شایعترین ژنوتیپهای موجود در کشورهای شرق آسیا میباشد.