Researcher Bulletin of Medical Sciences
Volume:10 Issue: 4, 2005

اگر چه مطابق راهنماهای غذایی مصرف بالای غلات برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های مزمن توصیه می شود، تاکنون هیچ مطالعه ای در زمینه ارتباط مصرف غلات کامل با دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک منتشر نشده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط مصرف غلات کامل با دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک در جامعه شهری صورت گرفته است.
در این مطالعه مقطعی 827 فرد 18-74 ساله از افراد شرکت کننده در مطالعه قند و لیپید تهران به طور تصادفی انتخاب شدند. دریافت های غذایی افراد با استفاده از پرسشنامه بسامد خوراک برای یک سال ارزیابی و طبقه بندی غلات به دو رده غلات کامل و تصفیه شده طبق روش یاکوبس انجام شد. وزن و قد طبق دستورالعمل های استاندارد اندازه گیری و نمایه توده بدن محاسبه و نمونه خون در حالت ناشتا از افراد گرفته شد و فشار خون طبق روش استاندارد اندازه گیری شد. دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک به صورت داشتن همزمان سطح تری گلیسرید سرمی بزرگتر یا مساوی 150 میلیگرم در دسی لیتر و دور کمر بزرگتر یا مساوی 79 سانتیمتر در زنان و 80 سانتیمتر در مردان تعریف شد. چارک های غلات کامل و تصفیه شده دریافتی محاسبه شد و تحلیل آماری داده ها بر اساس رده بندی افراد مورد مطالعه به چارک های مختلف غلات کامل و تصفیه شده صورت گرفت.
میانگین غلات کامل و تصفیه شده دریافتی در کل افراد 93± 29 و 201 ±57 گرم در روز بود. در هر دو جنس میانگین غلات تصفیه شده دریافتی بیشتر از غلات کامل بود. میزان شیوع دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک در افرادی که در چارک چهارم غلات کامل دریافتی بودند کمتر از افرادی بود که در چارک اول قرار داشتند %29) در مقابل %44، (p<0.05. در مورد غلات تصفیه شده شیوع دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک در افرادی که در چارک چهارم بودند بیشتر از افرادی بود که در چارک اول قرار داشتند %45) در مقابل %27، (p<0.05. پس از تعدیل اثر عوامل مخدوش کننده، با افزایش دریافت غلات کامل روند معنی داری در کاهش خطر ابتلا به دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک مشاهده شد)نسبت خطر به ترتیب در بین چارک ها: 1، 0.95، 0.90، 0.78 و مقدار p برای روند (0.02=. با افزایش دریافت غلات تصفیه شده روند معنی داری در افزایش خطر ابتلا به دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک 1)، 1.38، 1.65، 2.1 و مقدار p برای روند (0.01= مشاهده شد.
یافته ها حاکی از ارتباط معکوس بین مصرف غلات کامل با دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک هستند. هم چنین رابطه مثبتی بین مصرف بالای غلات تصفیه شده با دور کمر هیپرتری گلیسریدمیک مشاهده شد. پیشنهاد می شود که مطالعات آینده بر مکانیسم تاثیر مصرف غلات کامل و تصفیه شده بر عوامل خطر متابولیک متمرکز شوند و چنین ارتباط هایی را به صورت آینده نگر بررسی کنند.

این مطالعه با توجه به شیوع حاملگی زودرس و عوارض شناخته شده آن و نقش کوریوآمنیونیت تحت بالینی در بروز زایمان زودرس و به منظور تعیین رابطه کوریوآمنیونیت تحت بالینی با زایمان زودرس و گروه شاهد آنها در بیمارستان مهدیه تهران طی سالهای 83-1382 انجام گرفت.
این تحقیق با طراحی مورد - شاهدی بر روی جفت 94 زن با زایمان پره ترم که علایم بالینی کوریوآمنیونیت نداشتند و 100 زن حامله شاهد که زایمان ترم داشتند و فاقد علایم بالینی کوریوآمنیونیت بودند و از نظر سایر عوامل تاثیر گذار در زایمان پره ترم (نظیر عوارض حاملگی مانند پره اکلامپسی، بیماری های سیستمیک مادر، عوارض جراحی، سابقه سقط، عفونت های سیستمیک مادر، اختلالات آناتومیک جفت، حاملگی چندقلویی، PROM بیش از 24 ساعت، کوریوآمنیونیت علامت دار و...) نیز مشابه گروه مورد بودند، انجام گرفت. نمونه های جفت بدون اطلاع از گروه های مورد مطالعه به روش استاندارد از نظر کوریوآمنیونیت مورد بررسی هیستوپاتولوژیک قرار گرفتند. میزان مواجهه افراد گروه های مورد و شاهد با کوریوآمنیونیت و OR آن در نمونه ها تعیین و CI با احتمال %95 برآورد شد.
در 46.8 درصد از گروه مورد و 24.0 درصد از گروه شاهد کوریوآمنیونیت مشاهده شد p<0.001)، (OR=2.8. در ضمن، شدت کوریوآمنیونیت در زایمان های پره ترم با سن حاملگی نسبت معکوس داشت.
کوریوآمنیونیت تحت بالینی در بروز زایمان پره ترم نقش دارد. با توجه به اینکه عفونت های ژنتیال از مهمترین علل ایجاد کوریوآمنیونیت هستند، بررسی تاثیر درمان واژینیت قبل از حاملگی یا در طی آن بر بروز کوریوآمنیونیت و زایمان زودرس توصیه می شود.

با توجه به نامشخص بودن زمینه ژنتیکی بیماری هپاتیت خود ایمنی و نقش احتمالی پروتئین HFE در عملکرد سیستم ایمنی، هدف این مطالعه تعیین فراوانی جهش های H63 D و C282 Y در بیماران مبتلا به هپاتیت خود ایمنی و ارزیابی اثر این جهش ها بر سطح فریتین بود.
این پژوهش به روش مورد - شاهدی در 66 بیمار مبتلا به هپاتیت خود ایمنی و 120 شاهد سالم که از نظر سنی و جنسی همسان بودند، انجام شد. DNA با روش Salting-out از نمونه های خون استخراج شد و بر اساس روش PCR-RFLP جهش ها ارزیابی شدند. جستجوی جهش های H63 D و C282 Y در تمام افراد تحت مطالعه به وسیله هضم آنزیمی محصولات واکنش زنجیره پلیمراز (PCR) به ترتیب از طریق اندونوکلئازهای محدود کننده Bcl I و Rsa I انجام شد. رابطه آماری هر یک از جهش ها با هپاتیت خود ایمنی مورد بررسی قرار گرفت.
جهش C282 Y در هر دو گروه بیماران و افراد شاهد وجود نداشت. چهارده (%21.2) بیمار و (%21.7) 26 شاهد برای جهش H63 D هتروزیگوت، و (%3)2 بیمار و (%1.7) 2 شاهد از نظر این جهش هموزیگوت بودند. فراوانی آلل به ترتیب 13.6 و 12.5 در بیماران و افراد شاهد بود (p<0.9). اختلاف معنی داری از نظر سطح فریتین بین بیماران دارای جهش H 63 D و بیماران فاقد آن دیده نشد.
جهش های H63 D و C282 Y در بین بیماران دچار هپاتیت خود ایمنی و افراد سالم وجود ندارد. نظر به اهمیت علت شناسی هپاتیت خود ایمنی بررسی سایر جهش های دخیل توصیه می شود.

اسهال های عفونی یکی از مشکلات مهم بهداشتی و دومین علت شایع مرگ در دنیا هستند. نظر به گزارش های متفاوت از اتیولوژی بیماری و احتمال تغییر الگوی میکروبی اسهال حاد و به منظور تعیین فراوانی ای کولای، شیگلا، سالمونلا در بیماران دچار اسهال حاد، این تحقیق بر روی مراجعین به مراکز بهداشتی - درمانی همدان در تابستان 1382 انجام گرفت.
نوع تحقیق توصیفی و اپیدمیولوژیک بود. در این مطالعه نمونه های گرفته شده با استفاده از محیط های انتقال کریبلر در کمتر از 6 ساعت به آزمایشگاه مرکزی دایره بیماری های ناشی از غذا واقع در بیمارستان طالقانی تهران انتقال یافتند. کلیه نمونه ها از نظر وجود باکتری های شیگلا، سالمونلا و ای کولای مولد اسهال با استفاده از روش های مرسوم میکروبیولوژیک و ملکولی مورد بررسی قرار گرفتند.
در این طرح 144 نمونه مدفوع مورد بررسی قرار گرفت. شیگلا از 17 نمونه (%11.8) و ای کولای از 37 نمونه (%25.7) جدا شد. سالمونلا از هیچ یک از نمونه ها جدا نشد. از 17 نمونه شیگلا، 10 نمونه شیگلا فلکسنری، 3 نمونه شیگلا سونئی، 2 نمونه شیگلا بویدی و 2 نمونه شیگلاهای بدون طبقه بندی بوده است. 37 نمونه ای کولای جدا شده عبارت بودند از 15 STEC نمونه، 22 ETEC مورد، 10 EAEC مورد، 2 EPEC مورد. چهارده نفر از بیماران (%9.7) مبتلا به ای کولای به دو یا چند عامل بیماری زا مبتلا بودند. در این افراد 9 نفر به دو یا بیشتر از دو سوش ای کولای اسهال زا مبتلا بودند. چهار نمونه (%3) به طور همزمان به دو عامل ای کولای و شیگلا آلوده بودند و یک نمونه هم به ای کولای اسهال زا و شیگلا مبتلا بود. ارتباط معنی داری بین سن و عامل بیماری زا پیدا نشد.
به نظر می رسد که الگوی میکروبی اسهال های حاد در کشور نسبت به مطالعات قبلی تغییر کرده باشد. ای کولای های پاتوژن شایع هستند، به همین علت لازم است در مطالعات آینده در مورد نقش ای کولای و مشکلات و پیامدهای حاصل از اسهال های حاد به ویژه اسهال های ناشی از ای کولای بررسی های بیشتری انجام شود.

پژوهش حاضر با توجه به شیوع سرطان رکتوم و عوارض شناخته شده آن و اهمیت اثر عوامل زیستی بر پاسخ درمانی و وجود گزارش هایی مبنی بر نقش بیان مفرط آنزیم تیمیدیلات سنتاز (TS) با پاسخ درمانی در مبتلایان به سرطان رکتوم با گسترش موضعی، در بیمارستان امام حسین تهران در سال های 83-1382 انجام شد.
این تحقیق به صورت هم گروهی بر روی 9 بیمار با بیان مفرط آنزیم تیمیدیلات سنتاز (مورد) و 11 بیمار با مقادیر طبیعی این آنزیم (شاهد) انجام گرفت. تشخیص سرطان رکتوم بر پایه گزارش آسیب شناسی مسجل شد و کلیه بیماران از نظر مرحله بندی اولیه و نوع درمان مشابه بودند. بیماران به مدت 5-6 هفته تحت درمان نئواجوانت شیمی پرتو درمانی قرار گرفتند و پس از گذشت 8-6 هفته از خاتمه درمان عمل جراحی رادیکال صورت گرفت. بیان مفرط آنزیم تیمیدیلات سنتازو جهش p53 در نمونه برداری اولیه از طریق آزمون IHC به صورت مثبت یا منفی تعیین شد. سپس ارتباط آن با نتایج پاتولوژیک بعد از عمل و وضعیت اسفنکتر آنال دو گروه بررسی شد و با آزمون دقیق فیشر مورد قضاوت آماری قرار گرفت و RR و AR این روابط تعیین شد.
تحقیق بر روی 9 بیمار گروه مورد و 11 بیمار گروه شاهد انجام گرفت. میزان پاسخ درمانی در افرادی دارای آنزیم طبیعی 44.4 TS درصد و افراد دارای بیان مفرط این آنزیم 9.1 درصد بود (p<0.09).
به نظر می رسد که بیان مفرط آنزیم تیمیدلات سنتاز با نتیجه مثبت درمان نئواجووانت در سرطان رکتوم پیشرفته به صورت کاهش مرحله تومور و حفظ اسفنکتر آنال ارتباط دارد. بهتر است ضمن بررسی عامل بیان مفرط آنزیم TS تحقیق روی تعداد نمونه های بیشتر و با طراحی دقیق تری انجام گیرد.

بر پایه این فرضیه که افزایش اکسیژن در هوای تنفسی ممکن است از ایسکمی میوکارد جلوگیری کند به طور معمول برای تمام بیماران با سندرم کرونری حاد در هنگام بستری شدن حداقل به مدت 24-48 ساعت اکسیژن تجویز می شود. از طرفی دادن اکسیژن به بیماری که هیپوکسمیک نیست علاوه بر افزایش هزینه های درمانی، منجر به کاهش برون ده قلب و آسیب به بیمار می شود. در این تحقیق میزان اشباع اکسیژن خون بیماران مبتلا به سندرم کرونری حاد که در CCU بستری شده بودند، اندازه گیری شده است.
تحقیق در 1382 به روش توصیفی با نمونه گیری به روش غیر احتمالی بر روی 100 نفر از بیماران مبتلا به سکته قلبی حاد یا آنژین ناپایدار که در بخش CCU بیمارستان لقمان بستری شده بودند، انجام شد. هیپوکسمی با اشباع اکسیژن شریانی (SaO2) کمتر از 90 درصد تعریف شد. یافته ها با استفاده از آزمون های مجذور کای و t و با قبول مرز معنی داری روی p<0.05 تجزیه و تحلیل شد.
شیوع هیپوکسمی در این مطالعه 22 درصد بود که با افزایش سن به طور واضح افزایش می یافت. هیپوکسمی به طور معنی داری در زنان بیشتر از مردان بود ولی ارتباط معنی داری بین مصرف سیگار یا قلیان و میزان اشباع اکسیژن شریانی پیدا نشد.
با توجه به نتایج این تحقیق که در آن 78 درصد بیماران مورد مطالعه از میزان اشباع اکسیژنی مناسب برخوردار بوده اند و با توجه به عوارض ناخواسته ای که مصرف اکسیژن در این بیماران ایجاد می کند و هزینه ای که تحمیل می کند به نظر می رسد استفاده از پالس اکسیمتر در CCU و تجویز اکسیژن به بیماران براساس میزان اشباع اکسیژن راه حل مناسبی باشد و از این راه می توان از اتلاف هزینه های اضافی در سال جلوگیری کرد.

سنگ های کلیوی یکی از مشکلات شایع و مهم طب کودکان است. نظر به گزارش های متعدد از ایجاد سنگ ادراری به دنبال مصرف سفتریاکسون و به منظور تعیین بروز سنگ های ادراری ناشی از مصرف این دارو این تحقیق در بیماران مبتلا به عفونت ادراری در بیمارستان کودکان مفید از آبان 1382 لغایت آبان 1383 انجام شد.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع قبل و بعد روی 184 کودک با حدود سنی دو ماه تا 12 سال که با تشخیص عفونت ادراری بستری شده بودند انجام شد. در این مطالعه تشخیص پیلونفریت بر اساس روش های استاندارد گذاشته شد. عملکرد کلیه تمام بیماران مورد مطالعه طبیعی بود. این بیماران تحت درمان با سفتریاکسون وریدی قرار گرفتند. در کلیه بیماران اولین سونوگرافی در سه روز اول بستری انجام گرفت و در صورت طبیعی بودن در انتهای درمان سونوگرافی تکرار شد. در مواردی که در سونوگرافی دوم سنگ کلیه گزارش شده بود آزمایش ادراری از نظر بررسی سطوح سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر، اگزالات، اسیداوریک، پروتئین، کراتینین، سیستیس و منیزیم انجام شد تا بتوان سایر علل زمینه ساز سنگ کلیوی را کنار گذاشت.
در 184 بیمار مورد بررسی 73 درصد دختر و 27 درصد پسر بودند. در بررسی سونوگرافیک دوم که در انتهای درمان انجام شد در دو مورد (%1.1) سنگ کلیه دیده شد که یک مورد پسر 4 ماهه و بیمار دوم یک دختر 8 ساله بود. در هر دو بیمار نتایج آزمایش های ادراری جهت بررسی سایر علل سنگ کلیه کاملا طبیعی گزارش شد. هر دو بیمار بدون علامت بودند. در سونوگرافی سوم که سه ماه بعد انجام شد، نتایج کاملا طبیعی بود و سنگی دیده نشد.
سفتریاکسون ممکن است موجب تشکیل سنگ های ادراری شود ولی این سنگ ها اغلب بدون علامت هستند و با مصرف مایعات زیاد و تحرک کافی خود به خود دفع می شوند. بنابراین پزشکان و متخصصین رادیولوژی می باید از این عارضه مطلع باشند و حداقل در هنگام مصرف این دارو جهت پیشگیری از تشکیل سنگ از کم آبی و استراحت مطلق بیماران جلوگیری کنند.

با توجه به سیر تکاملی عملکرد کلیه ها در روزهای اول تولد اطلاع کافی از سطح واقعی الکترولیت های ادراری نوزادان طبیعی در طی روزهای اول زندگی در دسترس نیست و بنابراین در اختلالات کلیوی تعیین سطوح طبیعی و افتراق آن از موارد غیر طبیعی بسیار مشکل است. لذا بر آن شدیم که در نوزادان سالم در روز اول تولد سطوح ادراری سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر، اسید اوریک و کراتینین را بررسی و میزان این الکترولیت ها در نوزادان را تعیین کنیم و ببینیم که آیا بین الکترولیت های ادراری و سایر متغیرهای نوزادان ارتباطی وجود دارد یا خیر.
این تحقیق توصیفی از آذر 1383 لغایت بهمن ماه روی تمام نوزادان سالم به دنیا آمده در بیمارستان مهدیه تهران انجام گرفت. ابتدا نمونه اولین ادرار تمام نوزادان جمع آوری و جهت بررسی سطوح کراتینین، سدیم، پتاسیم، کلسیم، فسفر و اسیداوریک به آزمایشگاه فرستاده شد. نمونه گیری به روش سرشماری صورت گرفت و برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری t، مجذور کای، ضریب همبستگی پیرسون و مان ویتنی استفاده شد.
تعداد 100 نوزاد در این مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. سطوح الکترولیت های ادراری و نسبت آنها بر کراتینین مشخص گردید و از روش میانگین دو انحراف معیار یا روش درصدی برای تعیین محدود طبیعی استفاده شد. به این نتیجه رسیدیم که مقادیر الکترولیت های ادراری در نوزادان سالم ما با مقادیر مرجع متفاوت است. همچنین بین سطح سدیم ادراری و وزن نوزادان R=0.361) و (p<0.000 و سطح اسید اوریک ادراری و سن جنینی R=0.199) و (p<0.047) همبستگی معنی داری دیده شد. سطح فسفر ادرار و نسبت پتاسیم به کراتینین ادرار در دو نوع زایمان تفاوت معنی داری داشته اند)به ترتیب p<0.02 و (p<0.036.
از این مطالعه نتیجه می گیریم که سطح الکترولیت های ادراری در نوزادان سالم جامعه ما با دیگر جوامع متفاوت است و سطوح الکترولیت های ادراری در نوزادان مختلف با توجه به وزن یا سن جنینی می توانند متفاوت باشند. همچنین ممکن است الکترولیت های ادراری بر حسب نوع زایمان نیز در نوزادان متفاوت باشند.

عفونت وابسته به کاتتر از شایع ترین عوارضی است که به دنبال تعبیه کاتتر در داخل وریدهای مرکزی بروز می کند. این عارضه در 3 تا 7 درصد کاتترهای تعبیه شده پدید می آید. در صورت بروز منجر به مرگ و میر و ناتوانی، افزایش مدت اقامت بیمار در بیمارستان و بالا رفتن هزینه های بیمارستانی می شود. جهت پیشگیری از بروز و درمان این عارضه باید با تعیین میزان فراوانی عفونت در مراکز درمانی و شناسایی میکروارگانیزم عامل عفونت با آن مبارزه کرد. این مطالعه جهت تعیین شیوع کلونیزاسیون و عفونت خونی کاتترهای ورید مرکزی و تعیین عوامل تاثیر گذار بر آن در بیمارستان لقمان حکیم انجام شده است.
این مطالعه به روش مقطعی - توصیفی بر روی تمام بیماران بزرگسالی که نیاز به کاتتر ورید مرکزی بیش از 3 روز داشته اند، انجام شد. تمام کاتترها را دستیار جراحی عمومی با روش یکسانی تعبیه می کرد و بعد از خارج کردن کاتتر دو قطعه ابتدایی و انتهایی به طور جداگانه جهت کشت نیمه کمی به آزمایشگاه ارسال می شد. در صورت حضور 15 کلونی یا بیشتر و عدم حضور علایم عفونت، کلونیزاسیون میکروبی محسوب می شد و اگر یک نوع ارگانیسم از کشت قطعات کاتتر و کشت خون همزمان به دست می آمد و بیمار علایم عفونت را داشت عفونت خونی وابسته به کاتتر قلمداد می شد. داده ها با استفاده از آزمون مجذور کای یا آزمون فیشر تجزیه و تحلیل شدند.
از 202 بیماری که کاتتر ورید مرکزی برای آنها تعبیه شده بود 47 نفر (%23.2) دچار کلونیزاسیون میکروبی و چهار نفر (%19.8) دچار عفونت خونی وابسته به کاتتر شدند. شایع ترین ارگانیسم عامل کلونیزاسیون در این مطالعه استافیلوکوک کواگولاز منفی بود. ارتباط معنی دار آماری بین مدت نگهداری کاتتر، اندیکاسیون کاتترگذاری و کلونیزاسیون میکروبی مشاهده شد ولی این ارتباط در مورد بروز عفونت خونی وابسته به کاتتر و این عوامل ثابت نشد.
میزان کلونیزاسیون و عفونت میکروبی وابسته به کاتتر در مطالعه حاضر در مقایسه با سایر مطالعات در محدوده قابل قبولی قرار دارند. چون میکروب های عامل کلونیزاسیون و عفونت خونی وابسته به کاتتر عمدتا از انواع فلور طبیعی پوست بودند. به نظر می رسد آلودگی کاتترها به هنگام نصب ایجاد شده باشد.

با توجه به اهمیت سوء تغذیه و کم وزنی و تاثیر نامطلوب آن بر سلامت کودکان و به منظور تعیین شیوع واقعی این مشکل در جمعیت تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تحقیق حاضر بر روی کودکان مراجعه کننده به مراکز ارایه خدمت شهری و روستایی این دانشگاه انجام شد.
مطالعه حاضر با روش توصیفی بر روی 1521 کودک زیر 6 سال مراجعه کننده به مراکز ارایه خدمت دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شهر و روستا که به روش سیستماتیک انتخاب شده بودند صورت پذیرفت. خصوصیات کودک ایرانی مراقبت شده از نظر وزن، قد و سن در فرم های تحقیق ثبت می شد.
یافته های تحقیق نشان داد که میزان شیوع سو و تغذیه کم وزنی در این مطالعه 23 درصد است. در تمامی گروه های سنی به استثنای کمتر از یک ساله ها شیوع کم وزنی برای سن در دختران بیش از پسران و در این گروه سنی فقط شیوع کم وزنی خفیف در دختران کمتر از پسران بوده است. در حالی که کم وزنی متوسط و شدید برای سن در پسران کمتر از دختران بوده است.
بررسی مطالب این نکته را خاطر نشان می سازد که اختلاف موجود در شیوع سوء تغذیه در صورتی که دختران و پسران هر یک با منحنی رشد خود سنجیده شوند معنی دار نیست.