فهرست مطالب

علوم پزشکی رازی - سال دوازدهم شماره 4 (پیاپی 49، زمستان 1384)

مجله علوم پزشکی رازی
سال دوازدهم شماره 4 (پیاپی 49، زمستان 1384)

  • 196 صفحه، بهای روی جلد: 6,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1385/05/01
  • تعداد عناوین: 25
|
  • علی امینی، نوشین آرام بنیاد صفحه 7
    مقدمه
    پلی هیدرآمنیوس یک وضعیت پاتولوژیک مایع آمنیوتیک است که با افزایش بیش از حد آن مشخص می شود و اصولا مایع بیش از 2100 میلی لیتر مکعب را پلی هیدرآمنیوس می گویند. این حالت در مواردی ممکن است با آنومالی های مادرزادی جنین همراه باشد و در مواردی هم به علت اتساع بیش از حد رحم، ممکن است باعث ایجاد عوارض در مادر شود و اگر اندکس مایع آمنیوتیک بیش از 24 سانتی متر باشد، پلی هیدرآمنیوس شدید اطلاق می گردد.
    معرفی بیمار: بیمار خانم 25 ساله G3P1D1Ab1(Gravid3 Para1 Death 1 Abortion 1) بود که به دلیل پلی هیدرآمنیوس شدید در 28 هفتگی با دیسترس تنفسی مراجعه کرده بود و از 24 هفتگی، AFI(Amniotic Fluid Index) 35 سانتی متر داشته است. بیمار در این مرکز بستری شد و 9 بار آمینوسنتز گردید و حدود 8 لیتر مایع آمنیوتیک تخلیه شد و به مرور مشکل بیمار کاهش یافته و در نهایت زایمان بیمار، 5 هفته بعد در سن 32 هفتگی بارداری به دلیل پره ترم لیبر و زایمان زودرس انجام شد و یک نوزاد پسر با آپکار 10/8، سالم و بدون هیچ گونه وضعیت غیرطبیعی متولد شد.
    نتیجه گیری
    بر طبق گزارش فوق با انجام آمینوسنتز، زایمان تا 5 هفته به تاخیر انداخته شد تا بلوغ ریه جنین صورت گیرد.
    کلیدواژگان: آمینوسنتز، شاخص مایع آمنیوتیک، پلی هیدرآمنیوس
  • احمدرضا افشار، فردین میرزاطلوعی صفحه 13
    مقدمه
    استئویید استئوما، یک تومور خوش خیم استخوانی است که مشخصه آن درد، بخصوص درد شبانه است که معمولا با آسپرین تسکین می یابد. دست، محل شایعی برای این تومور نمی باشد. در این مقاله یک مورد استئویید استئوما در بند میانی انگشت دست معرفی می شود.
    معرفی بیمار: بیمار خانمی 26 ساله بود که به علت درد در بند میانی انگشت چهارم دست چپ مراجعه نموده بود. این تشخیص، قبل از عمل، به کمک شرح حال، معاینه بالینی، رادیوگرافی ساده، اسکن ایزوتوپ استخوان و سی تی اسکن برای بیمار مطرح شد و پس از اکسیزیون ضایعه، با بررسی هیستولوژی تایید شد.
    نتیجه گیری
    تشخیص این گونه ضایعات دست مشکل است و بر شرح حال دقیق و ظن بالینی قوی در ارزیابی تاکید می شود. انجام اسکن ایزوتوپ، سی تی اسکن و تشخیص قبل از عمل، طرح ریزی جراحی را آسان تر می کند. ضایعه استخوانی بیمار به فرم en block اکسیزیون شد و در محل دیفکت(Defect)، گرافت(Graft) استخوانی قرار داده شد. بعد از عمل، علایم بیمار از بین رفت و بهبودی حاصل شد.
    کلیدواژگان: استئویید استئوما، تومورهای دست، بند میانی انگشت
  • سیدعلی جواد موسوی، فاطمه زواره ای، فاطمه شیرانی صفحه 19
    زمینه و هدف
    بیماری پوکی استخوان، یک مشکل مهم در بیماران مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه است. نتیجه پوکی استخوان، شکستگی می باشد که باعث شرایط بدتر زندگی در این بیماران می گردد. در تعدادی مطالعه، رابطه بین این دو بیماری اثبات گردیده است. هدف از این مطالعه، تعیین شیوع بیماری پوکی استخوان در بیماران مرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه است.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر به صورت توصیفی مقطعی در مورد 30 مرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه که بیماری آنها توسط تست اسپیرومتری اثبات شده بود، طی 6 ماه انجام شد. این بیماران در بیمارستان پذیرش شده بودند. متغیرهای این مطالعه شامل جنس، استعمال سیگار، میزان تحرک و فعالیت، استفاده از گلوکوکورتیکویید خوراکی و استنشاقی و شاخص توده بدنی بود. تراکم توده استخوانی در مهره های کمری و گردن استخوان ران با روش دگزا(Dual Enrgy X-ray Absorptiometry=DEXA) اندازه گرفته شد.
    یافته ها
    در این مطالعه، 30 مرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه بررسی شدند که میانگین سنی آنها 02/66 سال بود. شیوع پوکی استخوان در این بیماران 3/83% بود. در این بررسی، رابطه پوکی استخوان در گردن استخوان ران با مصرف گلوکوکورتیکویید خوراکی اثبات شد. همچنین رابطه پوکی استخوان در ستون مهره ها و شاخص توده بدنی بدست آمد.
    نتیجه گیری
    بیماران با بیماری انسدادی مزمن ریه، یک گروه پرخطر برای بیماری پوکی استخوان می باشند. بنابراین غربالگری سنجش تراکم استخوان برای ارزیابی آنها لازم است.
    کلیدواژگان: بیماری پوکی استخوان، بیماری انسدادی مزمن ریه (سی، ا، پی، دی)، سنجش تراکم توده استخوانی (بی، ام، دی)، شاخص توده بدنی (بی، ام، آی)
  • شهلا چایچیان، ابوالفضل مهدیزاده، عبدالرسول اکبریان صفحه 27
    زمینه و هدف
    بارداری لوله ای، کماکان از مشکلات بزرگ تشخیصی و درمانی طب زنان و مامایی به شمار می رود و همچنان سبب مرگ و میر و یا نازایی در بسیاری از مبتلایان می گردد. هدف از این مطالعه، بررسی محاسن بویژه حفظ قدرت باروری و معایب بویژه اجبار به انجام لاپاراتومی، در درمان این بیماری آزاردهنده به روش لاپاراسکوپی بود که در ایران کاری نسبتا جدید است.
    روش بررسی
    در این مطالعه که به روش historical cohort طراحی شده بود، پرونده 101 بیمار که طی سالهای 1374 تا 1381 در بخش اندوسکوپی ژینکولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) تحت عمل جراحی لاپاراسکوپی قرار گرفته بودند، بررسی شد و به وسیله پرسشنامه های از پیش طراحی شده، اطلاعات دموگرافیک و سایر اطلاعات ضروری از طریق پرونده ها یا تماس تلفنی جمع آوری شد.
    یافته ها
    لوله رحمی مبتلا، در 88 بیمار حفظ شد و در 12 بیمار، سالپنژکتومی انجام شد. در 2 مورد، خونریزی پس از عمل ایجاد شد که نیاز به لاپاراسکوپی مجدد بود و در 1 مورد نیز نیاز به لاپاراتومی پیدا شد. عفونت پس از عمل در 1 مورد سبب سالپنژکتومی شد. 2 مورد نیز در مرکز دیگری تحت لاپاراتومی قرار گرفتند و نسج حاملگی درون هماتوسالپنکس خارج گردید. در 1 بیمار نیز پس از عمل، افزایش دوباره? -HCG وجود داشت که تحت شیمی درمانی قرار گرفت. میزان بارداری بعدی در 37 بیمار که خواهان حاملگی بودند، 58% و میزان عود بارداری نابجا در لوله مبتلا ولوله مقابل جمعا 7% بود.
    نتیجه گیری
    بارداری لوله ای یکی از اورژانس های شایع طب زنان و مامایی می باشد که همواره باید بین اولین تشخیص های افتراقی شکم حاد زنان در سنین باروری باشد. درمان بارداری نابجا نه تنها بستگی به سن بیمار و تمایل او برای بارداری بعدی دارد، بلکه به سن بارداری و یافته های همراه بیماری حین لاپاراسکوپی نیز مربوط است. مسلما در بیمارانی که سن بالاتری داشته و تمایلی نیز به بارداری بعدی ندارند، درمان انتخابی، روش ساده سالپنژکتومی با کوتر یا لیزر و یا روش سه حلقه(3-loop method) می باشد. عمل جراحی محافظه کارانه بارداری خارج از رحم با خطر تکرار حاملگی خارج از رحم همراه می باشد و این حقیقتی است که بیمار و خانواده او باید در جریان باشند و اجازه این شیوه جراحی به طور کتبی از آنان گرفته شود. از 101 بیمار مورد مطالعه، 14 بیمار سابقه عمل جراحی روی لوله رحمی، به علت بارداری نابجا داشتند که بارداری نابجای دوباره یا در لوله رحمی جراحی شده و یا در لوله مقابل اتفاق افتاده بود. اگر چه بعضی از مطالعات این خطر را نفی می کنند، ولی تکرار این بیماری یک واقعیت است و تا حدودی نیز بستگی به نوع و روش جراحی دارد.
    کلیدواژگان: بارداری لوله ای، لاپاراسکوپی، سالپنگوستومی (ایجاد برش روی بخش آسیب دیده لوله)، سالپنژکتومی (برداشتن بخش آسیب دیده لوله)، لاپاراتومی
  • نسرین خالصی، هادی سماعی صفحه 33
    زمینه و هدف
    بیماری هیالن مامبران(Hyalin Membrane Disease=HMD)، یکی از علل عمده مرگ و میر در نوزادان نارس محسوب می شود. سورفاکتانت اگزوژن یکی از درمان های حیات بخش در این بیماری به شمار می رود. هدف از این مطالعه، تعیین فراوانی عوارض ناشی از مصرف سورفاکتانت اگزوژن در نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بود.
    روش بررسی
    کلیه نوزادان مبتلا به HMD بستری در NICU(Neonatal Intensive Care Unit) بیمارستان حضرت علی اصغر(ع) که در آنها از سورفاکتانت اگزوژن استفاده شده بود، وارد مطالعه شدند و اطلاعات موجود در پرونده آنها استخراج شده و مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    36 بیمار وارد مطالعه شدند که 2/47% موارد، دختر و 8/52% از آنها، مذکر بودند. متوسط سنی افراد مورد مطالعه، 13/32 هفته با انحراف معیار 89/2 هفته بود. متوسط وزن افراد مورد مطالعه، 1725 گرم با انحراف معیار 8/601 گرم بود. 5 نفر معادل با 14% افراد مورد مطالعه، خونریزی ریه داشتند که هر 5 نفر فوت کردند و از این تعداد، 3 بیمار، مونث و 2 نفر، مذکر بودند که اختلاف معنی داری بین دو جنس موجود نبود. افت اشباع اکسیژن در 10 مورد(7/27%) ایجاد شد که 6 مورد، پسر و 4 مورد، دختر بودند. افت فشار خون نیز در 13 مورد(36%) مشاهده شد که 9 مورد، پسر و 4 مورد، دختر بودند. میزان کلی بروز عوارض به طور معنی داری با کاهش سن رحمی و وزن تولد مرتبط بود. همچنین به طور معنی داری میزان مرگ و میر در موارد خونریزی ریه بیش تر بود.
    نتیجه گیری
    بر طبق نتایج این مطالعه و نیز مقایسه این نتایج با مطالعات دیگر می توان این گونه استناد کرد که بروز خونریزی ریه و مرگ و میر ناشی از آن، به دنبال تزریق سورفاکتانت اگزوژن در این مطالعه، بیش تر بوده است که علت آن را باید در مطالعات بعدی جستجو کرد. در هر حال این مطالعه در کشور ما از محدود مطالعات انجام شده می باشد و از این حیث تقریبا منحصر به فرد می باشد.
    کلیدواژگان: سورفاکتانت اگزوژن، عوارض، بیماری هیالن مامبران
  • خشایار خلیلی اعلم، مریم کدیور، علی زارع میرزایی صفحه 39
    زمینه و هدف
    با توجه به فراوانی بروز بیماری های آماسی دستگاه گوارش فوقانی و اثبات نقش هلیکوباکترپیلوری در پاتوژنز آنها، مطالعه ای جهت ارزیابی توانایی روش های مختلف رنگ آمیزی در شناسایی این باکتری طراحی شد.
    روش بررسی
    طی یک مطالعه تحلیلی مقطعی، 50 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه های دانشگاه علوم پزشکی ایران که از علایم دستگاه گوارش فوقانی رنج می بردند، انتخاب شده و تحت اندوسکوپی قرار گرفتند. سپس نمونه های بیوپسی تهیه شده با 3 روش رنگ آمیزی شامل گیمسا، هماتوکسیلین و ائوزین معمولی(H&E=Haematoxylin and Eosin) و هماتوکسیلین و ائوزین با هماتوکسیلین طولانی مدت، رنگ شده و با استفاده از آزمون آماری مک نمار توانایی آنها جهت تشخیص هلیکوباکترپیلوری مورد مقایسه قرار گرفتند.
    یافته ها
    رنگ آمیزی گیمسا و H&E با هماتوکسیلین طولانی مدت در 27 بیمار(54% بیماران) و رنگ آمیزی H&E معمولی در 21 بیمار(42% بیماران)، H.pylori(Helicobacter Pylori) را نشان دادند. میزان همخوانی رنگ آمیزی گیمسا و H&E با هماتوکسیلین طولانی مدت، 100% بود در حالی که میزان همخوانی رنگ آمیزی H&E معمولی با این دو رنگ آمیزی، 88% و حساسیت آن، 77% بود.
    نتیجه گیری
    رنگ آمیزی H&E با هماتوکسیلین طولانی مدت دارای حساسیتی معادل رنگ آمیزی گیمسا است و به علت سهولت انجام کار و عدم نیاز به رنگ آمیزی اضافی، جهت تشخیص سایر موارد پاتولوژیک، جایگزین مناسبی برای رنگ آمیزی های H&E و گیمسا محسوب می شود.
    کلیدواژگان: هلیکوباکترپیلوری، رنگ آمیزی گیمسا، رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین با هماتوکسیلین طولانی مدت
  • ماندانا دولتی، مریم کدیور صفحه 45
    زمینه و هدف
    امروزه اهمیت تشخیص صحیح و زودهنگام بیماری ها و پیشگیری از حوادث ناشی از امراض، بر کسی پوشیده نیست. یکی از راه های صحیح پیشگیری، تشخیص زودرس بیماری ها است. در میان روش های موثر و اقدامات صددرصد مفید، بررسی های سیتولوژیک قرار دارد. با آشنایی با تغییرات اولیه خصوصیات ریخت شناسی سلولها شاید بتوان قبل از آنکه بیماری اشکال بالینی خود را نشان دهد، آن را تشخیص داد و به درمان موثر اقدام نمود. در این مطالعه نتایج نمونه های سیتولوژی مایعات با نتایج سل بلاک آنها مقایسه شد تا مشخص گردد نمونه های سل بلاک تا چه حدی می توانند تکمیل کننده نتایج نمونه های سیتولوژی باشند.
    روش بررسی
    در 300 بیمار که در سال 1382 به یک بیمارستان تهران مراجعه کرده و تحت آسپیراسیون و یا لاواژ قرار گرفته بودند، بررسی انجام شد. از نمونه های این بیماران، لامهای سیتولوژی و سل بلاک تهیه شد و نتایج در گروه ها با هم مقایسه شدند. سپس نمونه ها به 5 دسته عمده تقسیم شدند: 1- تغییرات التهابی 2- تغییرات بدخیم 3- تغییرات مشکوک(suspicious) 4- منفی از نظر بدخیمی(negative for malignancy) 5- Lymphocytic rich
    یافته ها
    نمونه های سیتولوژی و سل بلاک مایعات مختلف بدن با هم مقایسه شدند. بیش ترین نمونه های دریافتی، شامل مایع پلور و پریتوئن بود. در درجه بعد شایع ترین نمونه های دریافتی، برونکوآلوئولار لاواژ و آسپیراسیون تیرویید بودند. 53% از جوابهای سیتولوژی و 2/54% از جوابهای سل بلاک، از نظر بدخیمی، منفی بودند. 9/31% از جوابهای سیتولوژی و 5/21% از جوابهای سل بلاک، نشان دهنده التهاب مزمن بودند. درصد جوابهای مشکوک(suspicious) در سیتولوژی، 3% و در سل بلاک، 2% بوده است. درصد جوابهای بدخیمی(malignancy) در سیتولوژی و سل بلاک، 4% بوده است. مابقی مربوط به جوابهای bloody، unsatisfactory و insufficient بود که در شمارش محسوب نگردید. در ضمن در مورد جوابهای بدخیمی، به عنوان gold-standard، از جواب بیوپسی استفاده شد که در مورد سیتولوژی، حساسیت، 5/54% و ویژگی آن 5/98%(00/0=Pv)، در مورد سل بلاک، حساسیت، 70% و ویژگی آن 8/97% بود(00/0=Pv). ارزش پیشگویی مثبت در سیتولوژی (positive predictive value=PPV)، 60% و ارزش پیشگویی منفی(Negative predictive value=NPV)، 1/98% بوده است. ارزش پیشگویی مثبت در سل بلاک، 50% و ارزش پیشگویی منفی، 9/98% بوده است. در مورد پلورال افیوژن، ویژگی(specifity)، 99% و حساسیت(sensitivity)، 3/33% بوده است و Pvalue مربوط به آن 000/0 بوده است. در مورد جوابهای بدخیمی در سل بلاک، در پلورال افیوژن، حساسیت و ویژگی 100% بوده است و Pvalue آن 002/0 بوده است. ارزش پیشگویی مثبت و منفی در مورد سیتولوژی پلورال افیوژن به ترتیب 50% و 98% بوده و در مورد جواب سل بلاک، 40% و 100% بوده است. جوابهای مایع آسیت با جوابهای بیوپسی آنها مقایسه شد که در مورد سیتولوژی، حساسیت، 4/71% و ویژگی، 9/98% با pvalue 000/0 بوده است. PPV و NPV در مورد سیتولوژی آسیت به ترتیب 3/83% و 9/97% بوده است. در نهایت برای پی بردن به توافق سیتولوژی و سل بلاک از test of agreement استفاده شد و کاپای آن 977/0 محاسبه شد که نشانگر توافق مناسب است(000/0=pv).
    نتیجه گیری
    بین جوابهای سیتولوژی و سل بلاک همخوانی مناسبی وجود داشت، اما در مورد جوابهای بدخیمی در سیتولوژی، ویژگی از حساسیت بالاتر بود؛ این به این معنا است که با بدست آوردن جواب مثبت در سیتولوژی می توان مطمئن بود که جواب بیوپسی، آن را تایید می کند ولی حساسیت این روش پایین بود چون بعضی از موارد بدخیمی در سیتولوژی، می تواند مورد اغماض قرار گیرد پس به دلیل موارد منفی کاذب بالای جواب سیتولوژی بخصوص در موارد جوابهای بدخیم باید از روش های کامل تری مثل سل بلاک استفاده کرد.
    کلیدواژگان: سیتولوژی، سل بلاک، بدخیمی، مشکوک
  • منصور ذبیح زاده، علیرضا شیرازی، عباس تکاور، محمود الله وردی، حسین قرائتی، سید ربیع مهدوی، محمدعلی محققی صفحه 53
    زمینه و هدف
    مهمترین کمیت فیزیکی تابش برای پیشگویی و ارزیابی پاسخ نمونه های بیولوژیکی به پرتوگیری، دوز جذبی است. براساس گزارش های ICRU(International Commission on Radiation Units and Measurements)، تعیین دوز جذبی پرتوها در سالهای اخیر در محدوده 5/3%، توصیه و تنظیم می شود. معمولا توزیع دوز در ماده هموژن با دانسیته واحد تخمین زده می شود؛ در حالی که حجم مورد تابش متشکل از لایه های مختلفی از چربی، استخوان و... می باشد که موجب تغییر در توزیع دوز می شود. تعیین دوز جذبی برای بافت های حساس با حداکثر دقت، زمانی که در حفره های داخل بدن قرار می گیرند و یا به وسیله ناهنمگنی ها احاطه می شوند(تردید در وجود تعادل ذره باردار)، به دلیل کیفیت پایین پرتوهای مورد استفاده در مطالعات رادیوبیولوژیکی، امری ضروری است. هدف از این مطالعه، بررسی و ارزیابی دوز دریافتی در این گونه وضعیت ها(نخاع گردنی موش صحرایی) می باشد.
    روش بررسی
    به منظور بررسی میزان تاثیر ناهمگنی موجود در ناحیه نخاع گردنی موش صحرایی بر دوز دریافتی پرتوهای ایکس اورتوولتاژ، فانتوم همگن موش صحرایی از جنس پلی اتیلن، نمونه منجمد شده ای از حیوان با استفاده از نیتروژن مایع و نگهدارنده مناسب برای تکرارپذیر نمودن موقعیت دهی به نمونه تهیه شد. دوزیمتر مورد استفاده در این پروژه، تراشه های TLD(Thermoluminscence Dosimetry) از نوع 100-TLD میله ای شکل، دستگاه مولد پرتو از نوع تیوپ اشعه ایکس درمانی در اختلاف پتانسیل 200کیلوولت با HVL(Half Value Layer) معادل با 5/1 میلیمتر بود. دستگاه قرائتگر مورد استفاده برای قرائت تراشه های TLD از نوع Harshaw TLD Reader مدل 3500 با دقت فرایند حرارت دهی 1± درجه سانتی گراد بود. در انجام این پروژه از پروتکل های دوزیمتری مختلفی از جمله پروتکل انجمن فیزیست های آمریکا (American Association and Physician Medicine in Radiationtherapy committee=AAPMR)، گزارش 61-TG(Task Group) سال 2001، پروتکل دوزیمتری در رادیوبیولوژیکی ارایه شده توسط J.Zoetelief و همکاران سال 2001، گزارش 3 NSC-Report(National steering committee)، پروتکل 277-TR-IAEA(International Atomic Energy Agency-Task Report) و نیز گزارش های 23-ICRU، 24-ICRU، 30-ICRU و 48-ICRU استفاده گردید.
    یافته ها
    با بکارگیری پروتکل های یاد شده و بررسی های آماری انجام شده و انجام آزمون T-Test بر روی دوزهای حاصله با 001/0P< در محدوده مجاز توصیه شده توسط ICRU(کمتر از 5/3%)، اختلاف معنی داری در دوزهای حاصله بین فانتوم همگن و نمونه منجمد موش صحرایی مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    بنابراین در میدان های معمول در کارهای رادیوبیولوژی و در گسترده انرژی های اورتوولتاژ بکار رفته برای حیواناتی چون موش صحرایی و کوچک تر از آن، می توان محاسبات و دقت حاصله معمول در تعیین دوز جذبی را پذیرفت، اما در مناطقی که تعادل ذره باردار وجود ندارد و در مواردی که بحث میکرودوزیمتری مطرح می شود، نمی توان این نتایج را با اطمینان کامل بکار برد.
    کلیدواژگان: پرتو ایکس اورتوولتاژ، فانتوم همگن، بافت نخاع گردنی، دوز جذبی
  • عباس راثی، زهرا صفایی نراقی، سید محمد توانگر، علیرضا تقی زاده، فرنوش داودی صفحه 63
    زمینه و هدف
    آنژیوژنز نقش مهمی در رشد تومورها دارد. شواهد موجود، نقش این پدیده را در بروز خصوصیت تهاجمی و نیز متاستاز تومورها نشان می دهند. کارسینوم سلولهای بازال(Basal cell carcinoma=BCC) و کارسینوم سلولهای سنگفرشی(Squamous cell carcinoma=SCC) پوستی به رغم منشا یکسان، رفتار متفاوتی در زمینه تهاجم و متاستاز دارند. مطالعه حاضر، نقش احتمالی آنژیوژنز را در این زمینه بررسی می کند.
    روش بررسی
    32 نمونه BCC، 15 نمونه SCC و 4 نمونه پوست نرمال با رنگ آمیزی(H&E(Haematoxylin and Eosin و ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی منوکلونال CD31، رنگ آمیزی شدند و میانگین دانسیته عروقی در استروما و بدنه تومورها اندازه گیری شد.
    یافته ها
    دانسیته عروق بدنه در گروه های مختلف تومور SCC برحسب درجه تمایز، اختلاف معنی داری نشان داد(002/0=p). دانسیته عروق استروما(0001/0
    نتیجه گیری
    دانسیته عروقی با خاصیت تهاجمی و متاستاز در تومورها مرتبط می باشد. به نظر می رسد عروق بدنه نقش مهم تری را در این زمینه ایفا نمایند.
    کلیدواژگان: آنژیوژنز، کارسینوم سلولهای بازال، کارسینوم سلولهای سنگفرشی، متاستاز، تهاجم
  • فرحناز ریحانی فر، کیمیا کهریزی، احمد دانشی، مرضیه محسنی، محمد زمانی، یاسر ریاض الحسینی، حسین نجم آبادی صفحه 71
    زمینه و هدف
    کاهش شنوایی، 1 نفر از هر 1000 تا 2000 کودک تازه متولد شده را تحت تاثیر قرار می دهد. بیش از 50% از این موارد را به عوامل ژنتیکی نسبت می دهند. کاهش شنوایی غیر سندرمی بیش از 70% از موارد ناشنوایی ارثی را شامل می شود که 85% از آن را وراثت جسمی مغلوب تشکیل می دهد. ژنهای مختلفی با این ناشنوایی در ارتباط هستند که جهش در ژن کانکسین 26(GJB2) واقع در جایگاه کروموزومی ناشنوایی غیرسندرمی با وراثت مغلوب نوع I(DFNB1) به عنوان عامل عمده در ایجاد کاهش شنوایی غیر سندرمی جسمی مغلوب برآورد شده است. بعلاوه جهش ها GJB2، حذف? (GJB6-D13S1830) در ژن GJB6(که همچنین در جایگاه DFNB1 قرار دارد) در بیماران زیادی که برای یک جهش ژن GJB2، هتروزیگوت بوده اند، شناسایی شده است. هدف از این مطالعه، غربالگری بیماران برای جهش ها ژن کانکسین 26 در جمعیت ناشنوای ترک ساکن در استان های آذربایجان شرقی و غربی ایران بود.
    روش بررسی
    غربالگری جهش ها با استفاده از تکنیک PCR/ ARMS(Allele Refraction Mutation System/ Polymerase Chain Reaction) برای تشخیص 35delG آغاز شد، نمونه هایی که با این روش برای 35delG، هموزیگوت بودند، کنار گذاشته شدند و سپس نمونه هایی که هتروزیگوت و یا منفی بودند با روش DHPLC(Denaturing high performance Liquid Chromatography) و Direct sequencing برای شناسایی سایر جهش های GJB2، بررسی شدند.
    یافته ها
    در این تحقیق که به صورت کاربردی بنیادی می باشد، 276 کروموزوم(138 مبتلا) برای جهش های GJB2 بررسی شد. 75 کروموزوم(27%)، حامل جهش در ژن GJB2 بودند که شامل 35delG، W24XdeE120، -1370G>A، 363delC، E129K، Y155X، Q80L بودند. در بین آنها جهش 35delG بالاترین درصد را داشت و جهش های 363delC و Q80L، جهش های جدیدی می باشند که در هیچ جمعیت دیگری گزارش نشده اند. 35 بیمار در 2 آلل، جهش در ژن GJB2(3/25%) داشتند و 5 فرد مبتلا در 1 آلل، جهش در ژن GJB2 داشتند. جهش? (GJB6- D13S1830) در هیچ یک از افراد هتروزیگوت مورد بررسی، پیدا نشد. دو پلی مورفیسم V271 و V1531 نیز در این جمعیت مشخص شده است.
    نتیجه گیری
    با توجه به وفور نسبی جایگاه ژنی DFNB1 به عنوان مسوول ناشنوایی در مناطق شمال غرب ایران، غربالگری جمعیت ناشنوای این مناطق برای جایگاه ژنی مذکور توصیه می شود. همچنین متفاوت بودن نتایج بدست آمده در مقایسه با سایر کشورها بیانگر وجود احتمالی ژنها و جایگاه های ژنی دیگر دخیل در این منطقه می باشد.
    کلیدواژگان: جی، جی، بی، 6(GJB6)، جی، جی، بی، 2(GJB2)، دی، اف، ان، بی، 1(DFNB1)، کاهش شنوایی غیر سندرمی اتوزومی مغلوب
  • علی رضایی زاده صفحه 77
    زمینه و هدف
    اصلاح انحراف زانو در بیمارانی که دچار ژنوواروم دردناک و بدون سابقه بیماری دیگری در زانو هستند، لازم می باشد. به کمک عمل استئوتومی در قسمت ابتدایی سر استخوان درشت نی(HTO=High Tibial Osteotomy) این اصلاح امکان پذیر می گردد. هدف این مطالعه گذشته نگر، بررسی نتایج طویل المدت درمان بیمارانی است که انحراف داخلی مفصل زانو(Geno-varum) همراه با درد در موقع راه رفتن یا بالا رفتن از پله دارند.
    روش بررسی
    از سال1360 الی 1380، تعداد 27 عمل استئوتومی در 20 بیمار دچار درد قسمت داخلی زانو که دارای انحراف زاویه مفصل به داخل بودند (Symptomatic Genovarum)، انجام شده است. در این بیماران که در رده سنی 18 تا30 سال(به طور متوسط 24 سال) قرار داشتند، عمل استئوتومی استخوان در قسمت ابتدایی سر استخوان درشت نی انجام شده است. زمان پیگیری بیماران، 12-2 سال (متوسط 7/6 سال) بود. نتایج طولانی مدت آن از نظر کنترل درد، احتمال عود و پایداری علایم رادیولوژیکی بررسی شده است. انجام استئوتومی در این بیماران به روش گنبدی شکل و با حالت تغییر یافته روش Modified Maquet’s barrel-vault Dome shape انجام شده و سپس با دستگاه فیکساتور خارجی ثابت گردیده است. بررسی های بالینی و پرتوشناختی قبل و بعد از عمل جراحی در همه بیماران، انجام شده و با روش Knee Society Score از نظر کاهش درد و فعالیت طبیعی زانو مورد بررسی قرار گرفته است.
    یافته ها
    14 بیمار با 21 استئوتومی پیگیری و بررسی شده اند. برحسب درجه بندی Knee Society Score، رتبه بیماران از مقدار 20 قبل از عمل به رتبه 45 افزایش یافته و حد متوسط زاویه Varus از 5/17 به 5/5 درجه valgus تغییر نموده است.
    نتیجه گیری
    اصلاح ژنوواروم دردناک در افراد جوانی که هیچ بیماری دیگری در زانو ندارند، نتایج رضایت بخشی از نظر بهبود علایم بالینی و احتمالا جلوگیری از شروع زودرس استئوآرتریت به همراه دارد. روش استئوتومی گنبدی شکل و بخصوص ثابت کردن آن باExternal Fixation Compressive، روش مناسب، کم خرج و منحصر به فرد از نظر امکان شروع زودرس حرکات مفصل، است.
    کلیدواژگان: استئوتومی استخوان ساق، ژنوواروم، استئوتومی گنبدی شکل
  • علیرضا سعید، افشین ضیایی صفحه 85
    مقدمه
    شکستگی دررفتگی بنت، یک ضایعه داخل مفصلی در متاکارپ اول است که معمولا به صورت بسته(بدون جراحی باز)، درمان می گردد. شکستگی استخوان تراپزیوم از شکستگی های نادر مچ دست محسوب می شود. اتفاق افتادن همزمان این شکستگی دررفتگی، بی نهایت نادر می باشد.
    معرفی بیمار: بیمار آقای جوانی بود که به دنبال سقوط از موتورسیکلت دچار شکستگی دررفتگی بنت و شکستگی خرد شده تراپزیوم در مچ دست راست شده بود که برای وی، درمان بسته با موفقیت نسبی انجام شد.
    نتیجه گیری
    به نظر می رسد برای درمان شکستگی های تراپزیوم، روش های جراحی باز، انتخاب بهتری باشند.
    کلیدواژگان: شکستگی، تراپزیوم، بنت
  • فرهاد سمیعی، حمیدرضا دهقان منشادی، مهندس رامین جابری، علی اکبر شرقی، علی پاشا میثمی، حسین قرائتی صفحه 89
    زمینه و هدف
    براکی تراپی داخل حفره ای در کانسرهای دستگاه تناسلی زنان بر دو پایه استوار است: یکی توزیع دوز مناسب و بالا در منطقه هدف درمان و دیگری گرادیان و افت دوز شدید در منطقه خارج از هدف درمان و بخصوص مناطق آسیب پذیر رکتوم یا مثانه. هدف از این مطالعه، کنترل کیفی سیستم طراحی درمان به روش In-vivo Dosimetry با استفاده ازTLD-100 (Thermolluminecent Dosimeter) در نقاط رفرانس رکتوم (توصیه ICRU-38=International Committe of Radiological Protection and Unit) می باشد.
    روش بررسی
    برای دوزیمتری از تراشه های LiF(Littium Fluraid) معروف به TLD-100 استفاده شد. همچنین مقدار دوز جذبی در نقاط رکتوم به ترتیب ازبالا: R3، R1، R2 و R4 بر روی 33 بیمار مبتلا به کارسینوم سرویکس و اندومتر در Stage1-3که کاندید درمان براکی تراپی به روش MDR(Medium Dose Rate) بودند، با قرار دادن 2 عدد TLD در هر نقطه انجام پذیرفته و با دوز پلانینگ بدست آمده در همان نقاط مقایسه گردید. این مطالعه به صورت توصیفی انجام پذیرفته و روش های آماری بکار گرفته شده در این تحقیق، رگرسیون خطی، آنالیز واریانس، آزمون t-test، آزمون Chi-Square و نمودارهای پراکنش و رگرسیونی بوده است.
    یافته ها
    متوسط میانگین های دوز اندازه گیری شده TLDها در تمام نقاط، معادل(214=SD)580 سانتی گری و متوسط دوزهای بدست آمده از روش پلانینگ در تمام نقاط رکتوم معادل (245=SD)654 سانتی گری بوده است. ملاحظه می شود که دوز محاسبه شده در روش پلانینگ بطورقابل ملاحظه ای بیش تر از دوز اندازه گیری شده توسط TLDها است(001/0PValue<).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج بدست آمده و در محدوده مطالعه شده(1200-300 سانتی گری)، می توان دوز جذبی واقعی رکتوم(Y) را از روش پلانینگ با استفاده از فرمول زیر با ضریب اطمینان(66%=R2) محاسبه نمود که در آن X، دوز محاسبه شده از روش پلانینگ می باشد: 5/118+X7/0Y=. دوز میانگین TLDبا هیچ کدام از پارامترهای سن، Dose Rate، دوزتوتال، قطر قدام و خلف بیمار،Stage بیماری و فاصله نقاط رکتوم از مرکز توزیع دوز(LR=Length From Reference Point) ارتباط معنی داری نداشته است. تفاوت بین میانگین TLDها و دوز پلانینگ بر اساس نوع اپلیکاتور بکار برده شده متفاوت بوده، به گونه ای که مقدار اختلاف در اپلیکاتورهای تاندم/اوویید(009/0PValue<) و اوویید(002/0PValue<) بیش تراز اپلیکاتور سیلندر بوده است.
    کلیدواژگان: براکی تراپی داخل حفره ای، دوزپلانینگ، دوزیمتری In، Vivo، تی، ال، دی، 100، کارسینوم سرویکس، کارسینوم اندومتر
  • شهربانو شهبازی، بهزاد مقصودی، افسانه بشارتی صفحه 97
    زمینه و هدف
    بیماری دیابت یکی از عوامل خطرساز جهت بیماری های عروق کرونر قلب می باشد. تغییرات پاتولوژیک که در اثر دیابت در عروق ایجاد می شود، می تواند در رگهای قلب منجر به تسریع بروز بیماری های عروق کرونر گردد. مطالعات از اقامت های طولانی بیماران دیابتی در ICU(Intensive Care Unit) پس از جراحی قلب باز گزارش داده اند. شیوع عوارض بیش تر در این گروه از بیماران، این اقامت طولانی را توجیه می کند. هدف از این مطالعه، تعیین تاثیر دیابت در مدت زمان پمپ بای پاس قلبی ریوی و اقامت در ICU در بیماران تحت جراحی عروق کرونر بود.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع مقطعی توصیفی بوده و در سال 81-1380 در بیمارستان نمازی بر روی 122 بیمار که تحت عمل جراحی پیوند سرخرگ تاجی قرار گرفتند، انجام شد و بیماران دیابتی و غیردیابتی به صورت پراکنده مورد مطالعه قرار گرفتند. مدت زمان پمپ و زمان اقامت در ICU در دو گروه اندازه گیری شد و اطلاعات بدست آمده تجزیه و تحلیل آماری گردیدند. این مطالعه به بررسی تفاوت مدت پمپ بای پس قلبی ریوی و همچنین اقامت در ICU بین بیماران دیابتی و غیردیابتی پرداخته است. نتایج توسط آزمون آماری Mann whitney U test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    بین بیماران دیابتی و غیردیابتی از نظر مدت زمان پمپ و اقامت در ICU تفاوت معنی داری وجود نداشت اما تعداد گرافت ها با مدت زمان پمپ و همچنین مدت زمان پمپ با زمان اقامت در ICU ارتباط معنی داری داشت(001/0P<).
    نتیجه گیری
    براساس نتایج، بین بیماران دیابتی و غیردیابتی تفاوتی از نظر مدت زمان پمپ و اقامت در ICU وجود ندارد و تنها عامل تاثیرگذار بر اقامت های طولانی تر در ICU، مدت زمان پمپ بوده است. به نظر می رسد که منتشر بودن ضایعات عروق کرونر نیز، تاثیر گذرانده بر مدت اقامت در ICU بوده است.
    کلیدواژگان: دیابت شیرین، پیوند عروق کرونر، پمپ قلبی، ریوی: طول مدت، بخش مراقبتهای ویژه: مدت اقامت
  • سوسن صباغ، ایران رشیدی، محمد طاهری مبارکه، محمود احمدی صفحه 103
    زمینه و هدف
    دیستروفی عضلانی دوشن(Duchenne Muscular Dystrophy=DMD)، دومین بیماری ژنتیکی کشنده شایع و شدیدترین و شایع ترین نوع دیستروفی عضلانی بوده که بر اثر عدم وجود پروتئین سیتواسکلتال دیستروفین بوجود می آید. با اینکه ژنتیک و بیوشیمی این بیماری شناخته شده، ولی وقایع پاتوفیزیولوژیکی که منجر به ضعف ماهیچه می گردند، ناشناخته مانده اند. از طرف دیگر تا کنون هیچ گونه معیار علمی برای طبقه بندی این بیماری ذکر نشده است.
    روش بررسی
    ازآنجایی که بیوپسی عضله، مهم ترین روش تشخیصی در این بیماری به شمار می رود؛ لذا در این مطالعه سعی شده است تا برحسب علایم بالینی و نیز یافته های هیستوپاتولوژیکی، میزان شدت بیماری بررسی شود و بدین وسیله عواملی که در پیشرفت بیماری بیش تر دخیلند، مورد بررسی قرار گیرند.
    یافته ها
    در مطالعه حاضر که بر روی 51 بیمار مبتلا به دیستروفی عضلانی دوشن صورت گرفت، علایم بالینی و یافته های هیستوپاتولوژیک موجود در بافت عضله بررسی شدند. برحسب علایم بالینی، بیماران به 2 گروه خفیف و شدید تقسیم شدند ومتغیرهایی از قبیل آتروفی شدن فیبرها، فیبرهای دژنره و رژنره شده، وجود فیبروز در بافت و... مورد مطالعه قرارگرفتند. گروه کنترل نیز شامل 6 بیمار ارتوپدی بود که به دلیل شکستگی، تحت عمل جراحی int.fixation قرار گرفته بودند. سپس به کمک آزمون آماری Chi-Square، ارتباط بین شدت بیماری و علایم پاتولوژیکی (وجود متغیرهای دژنراسیون فیبر، فیبربا هسته مرکزی، فیبروز بافت، چربی بوجودآمده و نیز سلولهای التهابی) سنجیده شد که این رابطه معنی دار بود.
    نتیجه گیری
    به این ترتیب مشخص شد که ظهور این علایم در بافت، دال بر پیشرفت بیماری می باشد و تغییرات هیستوپاتولوژیک می تواند با شدت علایم بالینی ارتباط مستقیم داشته باشد.
    کلیدواژگان: دیستروفی عضلانی دوشن، علایم بالینی، تغییرات مورفولوژیکی
  • کامبیز علیزاده، علیزاده خزاعی، سیدمنیرالدین دبیری، بهزاد نارویی صفحه 113
    مقدمه
    اولین عمل اتصال مجدد یک دست کاملا قطع شده با بازگشت عملکرد مفید آن در سال 1963 گزارش گردید. در خلال سالهای بعدی به علت پیشرفت در روش های جراحی میکروواسکولر، میزان موفقیت نیز افزایش پیدا کرد. خلاصه ای از تجربیات حاصل از پیوند مجدد اندام در چین، سوییس و آمریکا در سال 1981 نشان داد که این بیماران بهبود عملی(Functional recovery) عالی،، نتایج خوب و نیز نتایج نامطلوب تا ضعیف داشتند. هیچ کدام از اعمال پیوند در شانه با نتیجه عالی یا خوبی همراه نبوده اند. در صدمات قطع کننده(گیوتینی) میزان موفقیت عمل بیش تر از صدمات فشارنده و له کننده بوده و ضعیف ترین نتایج در صدمات ناشی از کنده شدگی(Avulsion) دیده می شود.
    معرفی بیمار: پسربچه 11 ساله ای به اورژانس بیمارستان خاتم الانبیاء(ص) دانشگاه علوم پزشکی زاهدان آورده شد. بیمار، هوشیار اما در حالت شوک ناشی از درد بود. این پسر بچه، فشار خون 50/80 میلیمتر جیوه و نبض 120 در دقیقه داشت و بسیار بی قرار بود. اندام فوقانی چپ بیمار از میانی بازو به طور کامل قطع شده بود. استامپ ناحیه آمپوتاسیون دارای خونریزی نسبی از انتهای عروق قطع شده و نیز آلودگی شدید با خاک و مواد روغنی بود، نسج نرم ناحیه آمپوتاسیون نیز به شدت حالت له شدگی(Crush) داشت. اندام قطع شده داخل یک کیسه نایلونی گذاشته شده بود و قطعات خرد شده یخ مستقیما روی عضو ریخته شده بود. اندام قطع شده کاملا روغنی و کثیف و نسج نرم محل قطع شدگی نیز به شدت له شده بود. در شرح حال کسب شده مشخص شد که کودک مبتلا به بیماری نسبتا نادر کره ژیل دولاتورت بوده که تحت درمان متخصص روانپزشکی قرار داشت و رفتارهای ناهنجار و نیز کوپرولالی داشت. کودک نامبرده در راه مدرسه دست خود را وارد موتور روشن یک تراکتور پارک شده که جهت تولید برق در ساختمان های در حال احداث بکار می رفت، نموده بود که منجر به شکستگی استخوان بازوی راست و قطع کامل اندام فوقانی از ناحیه بازوی چپ شده بود. عمل پیوند مجدد در اطاق عمل توسط تیمهای جراحی، ارتوپدی و جراحی اعصاب صورت گرفت و پس از آن، پیگیری وضعیت پیوند بیمار ماهانه انجام شد.
    نتیجه گیری
    هیچ کدام از اعمال پیوند مجدد در شانه با نتیجه عالی یا خوبی همراه نبوده اند. میزان عملکرد خوب در اتصال مجدد بالای آرنج، صفر تا 40% بوده است. در اتصال مجدد پروگزیمال ساعد، نتایج عالی تا خوب در صفر تا 70% موارد مشاهده می شود. نتیجه کار در اتصال مجدد دیستال ساعد به مراتب بهتر است و میزان موفقیت آن به 83-50% می رسد. در مورد مچ دست میزان موفقیت حدود 80%، در مورد کف دست 70-25%، در انگشت شست 90-32% و در قسمت های پروگزیمال به مفصل PIP(Proximal Interphalangeal) در انگشتان حدود 70% و در قسمت دیستال به مفصل PIP 100% است. در این بیمار پیوند عروقی بخوبی انجام شد و جهت پیوند اعصاب به مرکز مجهزتری ارجاع داده شد. صدمات با مکانیسم تیز، پیش آگهی بهتری نسبت به صدمات با مکانیسم کراش دارند. همچنین صدمات با مکانیسم کراش پیش آگهی بهتری نسبت به صدمات با مکانیسم کنده شدگی(Avulsion) دارند.
    کلیدواژگان: پیوند عضو، اندام فوقانی، بازو
  • مازیار غلامپور دهکی، نادر گیوتاج، غلامرضا عمرانی، علی صادقپور طباطبایی، علیرضا یعقوبی صفحه 121
    زمینه و هدف
    کوآرکتاسیون آئورت از لحاظ شیوع، پنجمین بیماری مادرزادی قلب در اطفال می باشد و 9-5% ناهنجاری های مادرزادی قلب را تشکیل می دهد. در صورت عدم اصلاح با عمل جراحی، 90% بیماران قبل از رسیدن به سن 50 سالگی و 50% قبل از سن 10 سالگی فوت می کنند که اکثرا علت مرگ، نارسایی قلبی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان عود کوآرکتاسیون بعد از ترمیم جراحی و بررسی نتایج و عوارض روش ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین چپ بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه گذشته نگر، تمام بیماران با سن کمتر از 14 سال که در بین سالهای 1373 لغایت نیمه اول سال 1383 در بیمارستان قلب شهید رجایی تحت عمل جراحی ترمیم کوارکتاسیون آئورت قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد این بیماران 188 نفر بود.
    یافته ها
    میانگین سنی بیماران، 2/4±4/5 سال بود. 136 بیمار، پسر(3/72%) و 52 بیمار، دختر(7/27%) بودند. 61 بیمار، کوآرکتاسیون ایزوله و 127 بیمار(6/67%)، PDA(Patent Ductus Arteriosus) داشتند. ناهنجاری های قلبی همراه به ترتیب شیوع عبارت بودند از: VSD(Ventricular Septal Defect)(8/21%)، AS(Aortic stenosis)(20%)، دریچه آئورت دولتی(4/15%)، MS(Miteral stenosis)(4/6%)، کمپلکس شان(8/4%) و ASD(Atrial septal Defect) (2/3%). 148 بیمار(78%)، دارای تنگی محدود(Discrete) بوده و 40 مورد(22%)، تنگی طولانی(Long Segment) داشتند. روش های ترمیم جراحی انجام شده به ترتیب شیوع عبارت بودند از: ترمیم با پچ گورتکس و یا داکرون در 111 بیمار(59%)، آناستوموز انتها به انتها در 39 بیمار(7/20%) و ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین چپ در 31 بیمار(5/16%). در هیچ کدام از بیماران پاراپلژی رخ نداد. بیماران به مدت 1 تا 126 ماه با میانگینی در حدود 6/41 ماه پیگیری شدند. 54 بیمار(29%) در اکوی انجام شده بعد از عمل و در مدت پیگیری دارای گرادیان حداکثر(mmHg25?Peak gradian) بودند که در 19 نفر از آنها(10%)، عود کوارکتاسیون با آنژیوگرافی به اثبات رسید. این افراد با بالون آنژیوپلاستی(در 95% موارد) تحت درمان قرار گرفته بودند. در بین روش های ترمیمی انجام شده، بیش ترین عود کوآرکتاسیون، در روش ترمیم با پچ(Patch)(7/12%) بود. در روش آناستوموز انتها به انتها میزان عود، 3/10% بوده و کمترین عود، در روش ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین چپ(2/3%) دیده شد. ضمنا در روش فلاپ ساب کلاوین، ایسکمی حاد یا گانگرن دست چپ وجود نداشت و همچنین در این روش اختلال عملکرد دست چپ در طول مدت پیگیری در هیچ بیماری مشاهده نشد. میزان عود در تنگی های طولانی نسبت به تنگی های محدود به طور قابل ملاحظه ای بیش تر بود(30% در مقابل 7/4% با 001/0=P). همچنین میزان عود در بیماران با سن کمتر از 1 سال، کمتر از سنین بالاتر از 1 سال و بالاتر از 5 سال بود(4% در مقابل 15% و 10%).
    نتیجه گیری
    در مجموع می توان گفت که برخلاف عقاید قبلی، کوآرکتاسیون در اطفال حتی در سنین پایین و شیرخوارگی به محض تشخیص، باید ترمیم شود. این امر نه تنها موجب افزایش احتمال عود نمی شود بلکه احتمال بروز عوارضی مانند فشار خون بالا را بعد از عمل کاهش می دهد. ضمنا با توجه به عود و عوارض کمتر روش ترمیم با فلاپ شریان ساب کلاوین نسبت به روش های دیگر، ترمیم جراحی به روش فلاپ شریان ساب کلاوین در سنین پایین بسیار مناسب می باشد.
    کلیدواژگان: کوآرکتاسیون آئورت، عود کو آرکتاسیون آئورت، فلاپ شریان ساب کلاوین
  • مهربان فلاحتی، محمد شعبانی، مریم میرمحمدعلی رودکی، فرشته جهانبانی، کامران پوشنگ باقری صفحه 129
    زمینه و هدف
    نیتریک اکساید(Nitric Oxide=NO) مولکول کوچک چربی دوست است که در بدن به عنوان سیتوتوکسیک و یک میانجی عمل می کند. همچنین NO در دفاع سلولی نقش دارد، به گونه ای که غلظت بالای NO سبب مهار رشد میکروارگانیسم ها از جمله قارچ ها و مرگ آنها می شود. این مطالعه برای بررسی اثر ضد درماتوفیتی کمپلکس های آزادکننده NO و تداخل اثر احتمالی آنها با تربینافین طرح ریزی شده است.
    روش بررسی
    این مطالعه از نوع تجربی بود. روش بکار رفته در این پژوهش تعیین کمترین غلظت بازدارندگی از رشد(Minimal Inhibitory Concentration=MIC) در محیط مایع با رقتهای میکرو و با بهره گیری از توصیه های NCCLS(National committee for clinical laboratory standard) بود.
    یافته ها
    یافته ها نشان می دهند که اثر ممانعت کنندگی و قارچ کشی کمپلکس آزاد کننده NO بر روی گونه های درماتوفیتی، چشمگیر است ولی توان آن در مقایسه با تربینافین بسیار پایین می باشد. اثر قارچ کشی هر دو آنها، وابسته به غلظت می باشد. گونه های حیوان دوست و خاک دوست نسبت به گونه های انسان دوست در برابر تربینافین و دی اتیلن تری آمین نیتریت(DETA/NO=Diethylen triamine nitrite) حساس تر بودند. اثر تداخل DETA/NO و تربینافین در مورد گونه های میکروسپوروم کانیس، میکروسپوروم جیپسئوم و تریکوفیتون منتاگروفیتیس(غیر انسان دوست ها)، به دلیل 4، Antagonist می باشد. در این پژوهش به موجب نیمه عمر بسیار کوتاه دی اتیل آمین نیتریت(Diethyl amine nitrate=DEA/NO)، اثری از آن قابل مشاهده نبود.
    نتیجه گیری
    روی هم رفته با الهام از یافته های این مطالعه و با تکیه بر محتوای نوشته های موجود به نظر می رسد که مصرف موضعی کمپلکس های آزاد کننده NO، می تواند یکی از راه های درمان عفونت های درماتوفیتی باشد.
    کلیدواژگان: درماتوفیت ها، تربینافین، کمپلکس آزاد کننده نیتریک اکساید، دی، ایی، تی، ا، ان، او، دی، ایی، ا، ان، ا
  • محمدعلی فخاریان، مرتضی کلهر صفحه 137
    زمینه و هدف
    درد سطح تحتانی پاشنه، از شکایات شایع بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های ارتوپدی است. علت این درد مشخص نیست؛ یکی از علل پیشنهاد شده، وجود خار پاشنه است. بررسی شیوع خار پاشنه در بیمارانی که از درد سطح تحتانی پاشنه شکایت دارند و مقایسه آن با جمعیت عمومی که هدف انجام مطالعه حاضر است، یکی از روش هایی است که می تواند به تایید یا رد این فرضیه کمک کند.
    روش بررسی
    در یک مطالعه Cross Sectional که به صورت توصیفی مقایسه ای انجام شد، تعداد 625 رادیوگرافی نیم رخ پاشنه، شامل 427 مورد از جمعیت عمومی بالای 40 سال و 198 مورد از بیماران با پاشنه دردناک بالای 40 سال، مورد بررسی قرار گرفت.
    یافته ها
    شیوع خار پاشنه در جمعیت عمومی، 02/33% و در گروه بیماران، 79/79% بود که این اختلاف، از نظر آماری قابل توجه است(000/0=P 570/131=χ2). شیوع خار با بالا رفتن سن در گروه جمعیت عمومی افزایش یافت اما در گروه بیماران چنین ارتباطی وجود نداشت. شیوع خار در زنهای بدون درد از مردان بدون درد بیش تر بود(9/40% در مقابل 8/22%، 001/0=P). متوسط اندازه خار در گروه بیماران، 5536/6 میلیمتر(3658/2=SD) و در گروه جمعیت عمومی، 3672/5 میلیمتر(5683/2=SD) بود که اختلاف قابل توجهی است(004/0=P). در مورد زاویه خار با سطح تحتانی استخوان پاشنه در دو گروه، اختلاف معنی داری وجود نداشت.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج بدست آمده اگر چه به صراحت نمی توان وجود خار پاشنه را عامل درد این ناحیه دانست اما می توان گفت وجود خار یک عامل مستعد کننده در ایجاد درد بوده است و یا این که درد و ایجاد خار یک پاتوژنز مشترک داشته اند.
    کلیدواژگان: خارپاشنه، اندازه خار، پاشنه دردناک، زاویه بخار
  • علیرضا محبی، آبتین درودی نیا، حمیدرضا نوری صفحه 145
    مقدمه
    آمیلوییدوزیس، یک بیماری ایدیوپاتیک است که با رسوبات آمیلوییدی که منجر به تخریب بافت و بروز علایم بیماری می شوند، مشخص می شود. آمیلوییدوزیس در حنجره، اغلب یک پدیده موضعی است که بندرت با درگیری سیستمیک همراه می باشد. خشونت صدا، شایع ترین تظاهر آن بوده و یافته های بالینی در لارنگوسکوپی، متغیر و غیر اختصاصی است. از نظر بالینی، افتراق آن از سایر ضایعات حنجره امکان پذیر نمی باشد. تشخیص بیماری براساس پاتولوژی و درمان آن به صورت مرسوم، شامل برداشتن ضایعات به روش جراحی جهت حفظ راه هوایی و صدای بیمار است. با توجه به نادر بودن درگیری سیستمیک به همراه درگیری حنجره، در این مقاله یک مورد آمیلوییدوزیس سیستمیک با تظاهر اولیه در حنجره، معرفی می گردد.
    معرفی بیمار: بیمار آقای 45 ساله ای بود که با شکایت اولیه تنگی نفس و تغییر صدا به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان فیروزگر ارجاع شده بود. بیوپسی قبلی بیمار مطرح کننده پروسه التهابی بوده و 2 مورد بیوپسی های بعدی نیز پروسه التهابی و همانژیوم زیر مخاطی را مطرح کردند. در نهایت در آخرین لارنگوسکوپی و بیوپسی و با رنگ آمیزی congo-red نمونه ها، رسوبات آمیلویید مشاهده شد و تشخیص آمیلوییدوزیس حنجره مطرح گردید. به دنبال آن با بیوپسی از مخاط لثه و چربی شکم و وجود رسوبات آمیلوییدی در آنها، تشخیص آمیلوییدوزیس سیستمیک برای وی مسجل گردید.
    نتیجه گیری
    آمیلوییدوزیس سیستمیک با درگیری حنجره یک مورد نادر بوده که در حال حاضر، درمان آن به صورت لارنگوسکوپی های مکرر و برداشت میکروسرجری می باشد. تحقیق در مورد تاثیر داروهای مدیکال بر روی این بیماری هنوز ادامه دارد.
    کلیدواژگان: آمیلوییدوزیس سیستمیک، حنجره، خشونت صدا
  • محمدصادق ملکی، شهریار یحیوی، امرالله حسینی صفحه 151
    زمینه و هدف
    شایع ترین علت کاهش شنوایی های قابل اصلاح با جراحی، بیماری های گوش میانی است که در میان آنها، اختلال عملکرد زنجیره استوانچه ای، بیش ترین تاثیر را بر شنوایی بیمار دارد. بازسازی موفق این زنجیره، قطعا با بهبود آستانه های هدایت هوایی و بسته شدن air-bone gap در رادیوگرام همراه خواهد بود. اما اثر این بازسازی بر روی هدایت استخوانی، که از نظر فیزیولوژیک قابل انتظار است، هنوز مشخص نشده است و تنها تعداد اندکی مطالعات استاندارد در قالب کارآزمایی بالینی، در این زمینه گزارش شده اند. اغلب مطالعات قبلی به صورت گذشته نگر بوده و با خطاهای متدولوژیک همراهند. هدف از این مطالعه، تعیین میزان تاثیرپذیری هدایت استخوانی از بازسازی زنجیره استخوانچه ای می باشد.
    روش بررسی
    در یک کارآزمایی بالینی کنترل شده، آستانه های هدایت استخوانی در فرکانس های گفتاری، در 68 بیمار قبل و بعد از اعمال جراحی گوش میانی مورد مطالعه قرار گرفته است. به منظور تعیین میزان تاثیر بازسازی زنجیره استخوانچه ای بر روی هدایت استخوانی، بیماران در 2 گروه و هر گروه شامل 34 بیمار که در یک گروه بازسازی زنجیره استخوانچه ای در حین عمل جراحی انجام شده است و در گروه دیگر این بازسازی به مرحله دوم موکول گردیده است، بررسی شده اند. تغییرات میانگین آستانه های هدایت استخوانی در هر فرکانس، قبل از عمل و بعد از عمل، در هر گروه با استفاده از Paired-samples t-test مورد آزمون قرار گرفته اند.
    یافته ها
    در گروه بازسازی شده در 2 فرکانس 1000 و 2000 هرتز، بهبودی معنی دار در آستانه هدایت استخوانی مشاهده گردیده که حداکثر آن، در فرکانس 2000 و به مقدار 7/9 دسی بل است. در گروه بدون بازسازی در هیچ یک از فرکانس ها تغییر معنی داری بدست نیامده است.
    نتیجه گیری
    بهبود هدایت استخوانی پس از بازسازی، نشان دهنده نقش و جایگاه این زنجیره در این نوع هدایت است که در گسستگی های زنجیره در بیماری های گوش میانی، دچار اختلال می شود و پس از بازسازی موفقیت آمیز زنجیره، دوباره به حالت طبیعی باز می گردد. این یافته ها تایید کننده تغییر هدایت استخوانی به عنوان یک پدیده مکانیکی متاثر از زنجیره استخوانچه ای است. به عبارت دیگر هدایت استخوانی منحصرا تحت تاثیر عملکرد کوکلئا نیست. از سوی دیگر وقوع کاهش شنوایی حسی عصبی به عنوان یک عارضه جراحی گوش میانی، پدیده شایعی نیست.
    کلیدواژگان: بازسازی زنجیره استخوانچه ای، هدایت استخوانی، کاهش شنوایی حسی، عصبی
  • میترا مهرآزما، ماندانا دولتی صفحه 159
    مقدمه
    کارسینومای قشر فوق کلیه، تومور بدخیم نادری است که معمولا در سنین بالا با شیوع مساوی در دو جنس و بیش تر با علایم افزایش هورمون تظاهر می کند.
    معرفی بیمار: در این مقاله 2 شیرخوار دختر 11 ماهه معرفی می شوند که با توده شکمی و علایم مردانه شدن، تحت عمل جراحی خروج کلیه و تومور قرار گرفتند. تشخیص نهایی، کارسینوم قشر فوق کلیه با متاستاز به غدد لنفاوی ناحیه ای بوده است که با آزمایشات پاراکلینیکی نیز تایید شدند.
    نتیجه گیری
    کارسینوم غده فوق کلیه را باید در تشخیص افتراقی توده شکمی و کلیوی کودکان در نظر داشت.
    کلیدواژگان: کارسینوما، آدرنال، متاستاز
  • بهرام نیک منش، هرمزد اورمزدی، لامع اخلاقی، محمدتقی حقی آشتیانی، زهره قلاوند صفحه 165
    زمینه و هدف
    سیکلوسپوراکایتاننسیس از تک یاختگان کوکسیدیایی نوپدید است. این پاتوژن که از عوامل عفونی کمیاب روده ای است، از تمام گروه های سنی اعم از افراد سالم و یا با نقص سیستم ایمنی از بیش تر نقاط جهان گزارش شده است. مشخص ترین علایم بالینی آلودگی به این تک یاخته، سندرم اسهال حاد یا مزمن می باشد. انتشار این انگل، جهانی است و از طریق مصرف آب و برخی از مواد غذایی آلوده به اووسیت های آن، منتقل می شود. هدف از این مطالعه، تعیین میزان شیوع سیکلوسپوریازیس در کودکان مبتلا به اسهال بود.
    روش بررسی
    طی 1 سال(از تیرماه 1381 لغایت خردادماه 1382) از 420 کودک زیر 10 سال مبتلا به اسهال مراجعه کننده به مرکز طبی کودکان تهران، نمونه های مدفوع جمع آوری شده و با روش های تهیه گسترش مستقیم، فرمل اتر و رنگ آمیزی اسیدفست اصلاح شده، بررسی های لازم برای شناسایی سیکلوسپورا بعمل آمد.
    یافته ها
    در این مطالعه مقطعی، 31 مورد(3/7%) از نمونه ها، به انگل های روده ای آلوده بودند؛ اما در هیچ یک از موارد، سیکلوسپورا تشخیص داده نشد.
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعات معدود انجام شده به همراه نتایج این بررسی نشان می دهند که آلودگی با سیکلوسپورا در تهران، نادر و یا به صورت موردی است. اما احتمال وجود مواردی از آلودگی با این تک یاخته بخصوص در مناطق باران خیز وجود دارد. لذا انجام مطالعات با حجم بیش تر نمونه توسط محققین و نیز شناخت و آگاهی پزشکان و متخصصین آزمایشگاهی در این زمینه ضروری به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: سیکلوسپوریازیس، سیکلوسپوراکایتاننسیس، اسهال، کودکان
  • فروغ سادات هاشمی، احمد جلیلوند، سید محمد حکیمی، عیسی نورمحمدی صفحه 173
    زمینه و هدف
    کمبود عنصر روی(Zinc=Zn)، یک اختلال تغذیه ای شایع در جهان است. مقادیر مشخص نرمال مرجع از سطوح بیولوژیکی و سرمی روی در جمعیت عمومی مورد نیاز است تا غلظت هایی که از تغییرات فیزیولوژیکی، القائات پاتولوژیک، مسمومیت ها و مواجهات شغلی ناشی می شود را مشخص کند اما مطالعات قبلی راجع به وضعیت روی در جمعیت بزرگسال و سالم ایرانیان، وجود ندارد. هدف از این مطالعه، مشخص کردن سطوح سرمی روی در این جمعیت، برای مشخص کردن وضعیت نرمال تغذیه ای روی و نیز بررسی اثرات فاکتورهایی مثل جنس، سن، نمایه توده حجمی بدن(Body Mass Index=BMI) و سیگار کشیدن بر آن، بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه مقطعی، نمونه های سرمی 102 نفر از کارکنان سالم بیمارستان فیروزگر که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند(میانگین سنی، 7/10±8/33 سال و میانگین BMI، 73/3±74/23 کیلوگرم بر مترمربع بود)، جمع آوری گردید و غلظت روی آنها با اسپکترومتری جذب اتمی شعله ای (Atomic Absorption Spectrometry=AAS) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل نتایج، از تکنیک های آماری تک و چند متغیری استفاده گردید.
    یافته ها
    غلظت میانگین سطح سرمی روی، 36/75 میکروگرم در هر دسی لیتر بود(با محدوده اطمینان 95%، 18/107-54/43 میکروگرم در دسی لیتر). در زنان، سطوح سرمی روی کمتر از مردان بود؛ هر چند از لحاظ آماری، اختلاف معنی داری وجود نداشت. بین غلظت های سرمی روی، با سن(466/0=p و 073/0=r) و BMI(604/0=p و 052/0=r) ارتباطی وجود نداشت. همچنین مردان سیگاری، غلظت های سرمی پایین تر غیر معنی داری داشتند.
    نتیجه گیری
    در 1/47% از افراد مورد مطالعه، غلظت های سرمی روی، کمتر از حد پایه(Cut off) به مقدار 70 میکروگرم در هر دسی لیتر از سرم بود که به معنی کمبود روی خفیف و یا مرزی(marginal) می باشد.
    کلیدواژگان: اسپکترومتری جذب اتمی (ای، ای، اس)، عنصر کم مقدار ضروری، روی سرم
  • مهشید هورمزدی، علی زارع میرزایی، اکبر حسن پور صفحه 183
    زمینه و هدف
    بیوپسی های معدی روده ای از رایج ترین نمونه های مورد مطالعه در بخش آسیب شناسی جراحی هستند. به طور شایع، نمونه های مخاطی به طور اتفاقی قالب گیری شده و یک طرف از نمونه در برابر تیغه میکروتوم قرار می گیرد، اما به هر حال گاهی اوقات، برشهای اولیه از یک ضایعه مشکوک، علی رغم شک بالینی قوی، فاقد یافته های ارزشمند پاتولوژیک هستند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه روش های معمول برش مجدد(Resectionning=RS) و روش نوپدید قالب گیری مجدد(Reorienting=RO یا Flipping) در شناسایی تغییرات پاتولوژیک در بیمارانی است که فاقد هر گونه یافته آسیب شناسی هستند.
    روش بررسی
    در یک مطالعه تحلیلی مقطعی، 63 بیمار با تشخیص های بالینی مختلف معدی روده ای، انتخاب شدند. در تمامی بیماران، در اولین لام تهیه شده هیچ گونه تغییرات اختصاصی بافت شناسی مشاهده نشد. ابتدا یک لام H&E(Haematoxylin and Eosin)، تهیه شده و با علامت S مشخص شد(به نشانه resectionning) سپس قالب پارافینی ذوب شد و پس از 180 درجه چرخاندن نمونه و قالب گیری مجدد، دو لام H&E دیگر نیز تهیه شد که با علامت های O1 و O2 مشخص شدند(به نشانه reorienting). برشهای تهیه شده به ترتیب بر روی لامها مرتب شدند و در صورت وجود تغییر، اولین سطحی که در آن یافته های جدید مشاهده شد، ثبت گردید.
    یافته ها
    در مجموع در 13 بیمار از 63 بیمار مورد مطالعه(63/20% موارد)، تغییرات هیستوپاتولوژیک مشاهده شد که شامل 7 مورد(1/11%)، با تغییرات اساسی و 6 مورد(5/9%)، با تغییرات غیراساسی بود. روش برش مجدد در 8 مورد(5/61% از کل موارد تغییر یافته) و روش قالب گیری مجدد در 7 مورد(8/53% از کل موارد تغییر یافته)، تغییرات را نشان داد. 2 مورد(حدود 4/15%)، در هر دو گروه مشترک بودند. در موارد تغییر یافته، تمامی یافته های جدید در سطح پنجم برش مجدد و یا سطح اول قالب گیری مجدد مشاهده شدند.
    نتیجه گیری
    علی رغم آنکه بین دو روش، تفاوت آماری واضحی مشاهده نشد، اما بروز یافته های جدید و گاهی تعیین کننده در هر یک از آن دو، استفاده از برش دو سویه را در موارد عدم همخوانی تشخیص بالینی و آسیب شناسی، به عنوان یک روش اساسی پیشنهاد می کند.
    کلیدواژگان: بیوپسی معدن، روده ای، برش مجدد، قالب گیری مجدد
|
  • Amini A.*, Aram Bonyad N Page 7
    Introduction
    Polyhydramniosus is a pathological condition characterized by excessive accumulation of amniotic fluid, usually more than 2100ml. It is associated with numerous fetal anomalies and causes maternal complications due to overdistension of the uterus. An AFI(Amniotic Fluid Index) exceeding 24cm constitutes the diagnosis of severe polyhydramniosus. Case Report: The patient was a 25-year-old woman G3P1D1Ab1 referred at 28 weeks of gestational age with chief complaint of respiratory distress due to severe polyhydramniosus. Amniotic Fluid Index(AFI) had been reported to be 35cm from 24 weeks of gestational age. The patient was admitted into the hospital and amniocentesis was done nine times. About eight liters of amniotic fluid was evacuated. Her chief complaint decreased gradually and at last she delivered a baby boy at 32 weeks of gestational age due to preterm labor. The apgar score was 8-10 and no abnormality was observed.
    Conclusion
    Doing amniocentesis, we postponed the delivery for about 5 weeks so that we could achieve fetal lung maturity.
    Keywords: Amniocentesis, AFI(Amniotic Fluid Index), Polyhydramniosus
  • A.R. Afshar*, F. Mirzatoloei Page 13
    Introduction
    Ostoid osteoma is a benign bone tumor characterized by pain especially at night, which is relieved with aspirin. Hand is an uncommon site of this tumor. Here a case of ostoid osteoma in middle phalanx is reported.Case Report: The patient of the present case study was a 26-year-old woman referred due to a pain in her left ring finger. The diagnosis was made pre-operatively through clinical observation and examination, x-ray, bone scintigraphy, and CT scan. After excision of the lesion, diagnosis was confirmed by histology examination.
    Conclusion
    The diagnosis of such lesions is difficult, so accurate clinical history and high index of suspicion are required in the evaluation. The diagnosis and pre-operative planning are facilitated by isotope bone scan and CT scan. This patient had en block excision of the lesion and the defect was filled with bone graft. After surgery, her symptoms were obviated.
    Keywords: Ostoid Osteoma, Hand Tumors, Middle phalanx
  • S.A. Javad Mousavi, F. Zavvareii*, F. Shirani Page 19
    Background and Aim
    Osteoporosis is a significant problem in patients with advanced COPD(chronic obstructive pulmonary disease). It is followed by fractures which make life conditions worse for these patients. Several studies demonstrated the relationship between osteoporosis and COPD. This study was designed to determine the prevalence of osteoporosis in male patients with COPD. Patients &
    Method
    This descriptive cross-sectional study was carried out on 30 men whose COPD had been proved by spirometry test and were admitted to the hospital within six months. The variables in this study were age, smoking, activity levels, use of oral and inhaled glucocorticoid, and BMI(Body Mass Index). We also measured BMD(Bone Mass Densitometry) at lumbar spine and the neck of femur through Dexa(Dual energy X-ray absorptiometry) method.
    Results
    The study involved 30 men with COPD with a mean age of 66.02 years. The prevalence of osteoporosis was obtained 83.3% and we could demonstrate the relationship between osteoporosis at the neck of femur and use of oral glucocorticoid. We also observed the correlation between osteoporosis at lumbar spine and BMI.
    Conclusion
    Patients with COPD are high risk groups for osteoporosis, so it is necessary to evaluate them by bone densitometry screening even if they are not treated with glucocorticoid.
    Keywords: Osteoporosis, COPD(Chronic Obstructive Pulmonary Disease)
  • Sh Chaichian*, A. Mehdizadeh, A.R. Akbarian Page 27
    Background and Aim
    Ectopic pregnancy is still considered one of the major diagnostic and therapeutic problems in obstetrics and gynecology which may result in mortality and infertility in some cases. The aim of the present study was to evaluate benefits such as maintenance of fertility and risks such as obligation of laparatomy resulted by laparascopic surgery that is quite new in our country. Patients &
    Method
    In this historical cohort survey, 101 ectopic pregnancy patients admitted to gynecologic endoscopy ward of Rasoul-e-Akram Hospital from 1995-2003 were studied. Data collection was performed by checklists prepared through patients’ medical records.
    Results
    Involved tube was saved in 88 cases and salpingectomy was performed on 13 cases.There were 2 cases of postoperative bleeding that needed second laparascopy and one case needed laparatomy. Postoperative infection caused laparatomy in one more case. Two more cases underwent laparatomy in another center. There was one case of β-hCG rise after surgery that underwent chemotherapy. The rate of pregnancy after laparascopy was 58% in 37 patients with desire for childbearing, and the rate of recurrent EP in the involved and contralateral tube was 7% in total.
    Conclusion
    Ectopic pregnancy is one of the most common emergencies in obstetrics and gynecology which should be considered as one of the differential diagnoses of acute abdomen in women of fertility age. The kind of treatment depends not only on the age and desire of the patient for more pregnancies but also on the gestational age and other findings during laparascopy. It is obvious that in older patients with no intention for pregnancy, the preferable method is simple salpingectomy by cautery, laser or 3-loop method. Conservative surgery for ectopic pregnancy carries the risk of recurrence, so the patient and her family should be aware and sign the consent form. 14 of the 101 patients had positive history of tubal surgery due to ectopic pregnancy(table 1) and new EP happened in the same or the other tube. Although some studies deny this risk, recurrence is a fact that depends to some extent on the method and kind of surgery.
    Keywords: Ectopic Pregnancy(EP), Laparoscopy, Salpingostomy
  • N. Khalesi*, H. Samaee Page 33
    Background and Aim
    Hyalane membrane disease(HMD) is considered as one of the common causes of mortality among premature neonates and exogenous surfactant is used as a vital treatment. The aim of the present study was to evaluate the frequency of different complications that followed prescription of exogenous surfactant in neonates of Ali Asghar Hospital from 2001 - 2003. Patients &
    Method
    In a cross-sectional study, all neonates with HMD who had been admitted to the NICU of Hazrat Ali Asghar Hospital and treated with exogenous surfactant underwent evaluation.
    Results
    39 cases included 47.2% male and 52.8% female. The mean of age and weight was 32.12±2.89 weeks and 1725±601.8grs respectively. Lung hemorrhage which was seen in 14% of the cases including 2 males and 3 females led to their death. Decrease in blood oxygen content was noticed in 10 cases(27.7%), 6 boys and 4 girls. Hypotension occurred in 13 cases(36%), 9 boys and 4 girls. Total frequency rate of complications was significantly related to decrease in gestational age and birth weight. Mortality was statistically higher in pulmonary hemorrhage.
    Conclusion
    Based on the results of this study and comparing them with the findings of other studies, we can conclude that the rate of pulmonary hemorrhage and the resulting death after exogenous surfactant therapy in this study is higher than others, which needs to be investigated by future studies. However, surveys of this kind have hardly been carried out in our country and this makes our study quite exclusive.
    Keywords: Exogenous Surfactant 2) Side Effects
  • Kh Khalili Alam*, M. Kadivar, A. Zare Mirzaie Page 39
    Background and Aim
    Regarding the high incidence of upper GI(gastrointestinal) inflammatory diseases and the clear role of helicobacter pylori in their pathogenesis, this study was designed to evaluate the ability of different staining methods in detection of this bacterium.
    Material and Method
    In an analytical cross-sectional study, 50 patients suffering from upper GI symptoms who were referred to the clinics of Iran University of Medical Sciences were selected and endoscopy was done for them. Obtained gastric mucosal biopsies were stained by three different staining methods including Hematoxylin & Eosin(H&E), Giemsa and Hematoxylin & Eosin stain with prolonged hematoxylin time, and the abilities of these methods for detection of helicobacter pylori were compared to each other by using McNemar test.
    Results
    In Giemsa and H&E method with prolonged hematoxylin time, H.pylori was detected in 27 patients(54%) but in H&E stain, H.pylori was detected in 21 patients(42%). Concordance between Giemsa and H&E with prolonged hematoxylin was 100% and between H&E and two other methods was 88%, showing 77% sensitivity.
    Conclusion
    H&E with prolonged hematoxylin time has comparable sensitivity with Giemsa method and because it is feasible and does not require other additional staining methods — to diagnose other pathological changes — is a good alternative to replace H&E and Giemsa methods.
    Keywords: Helicobacter Pylori, Giemsa Stain, Hematoxylin, Eosin Stain
  • M. Dolati*, M. Kadivar Page 45
    Background and Aim
    The importance of exact diagnosis of diseases and prevention of complications caused by them is evident to everyone. One of the preventive methods is early detection of diseases. Cytologic examination is a useful and effective method among all. Recognition of early changes of cell morphology could perhaps help us diagnose diseases and manage them before clinical manifestations appear. The present study compared the results of cytology with cell block findings to distinguish if cell block findings could complement cytologic results.
    Material and Method
    300 patients referred to the hospital in 2003 underwent aspiration and lavage. Cytologic and cell block slides were obtained from specimens. Thereafter, specimens were divided into 5 categories: 1- inflammatory 2- malignant 3- suspicious 4- negative for malignancy 5- lymphocytic rich.
    Results
    The results of cytology and cell block were compared. Among obtained fluids, pleural and peritoneal specimens were the most frequent, and bronchoalveolar lavage and thyroid aspiration were next. Regarding findings, 53% of cytologic results and 54.2% of cell back ones were negative for malignancy. Chronic inflammation was found to be 31.9% and 21.5% in cytology and cell block respectively. The percentage of suspicious specimens was 3% for cytology and 2% for cell block. Malignancy constituted 4% of all both in cytology and cell block. Other specimens including bloody, unsatisfactory and insufficient were excluded from the report. In addition, malignant samples were documented by biopsy which was considered as gold standard pathway showing 54.5% sensitivity and 98.5% specificity in cytology(P=0.000) and 70% sensitivity and 97.8% specificity in cell block. PPV(Positive Predictive Value) and NPV(Negative Predictive Value) were 60% and 98.1% for cytology respectively, and cell block showed PPV of 99% and NPV of 98.9%. Comparing cytology and cell block with biopsy specimens, the following results were obtained. Concerning pleural effusion, specificity and sensitivity of cytology were 99% and 33.3% respectively(P=0.000). In cell block, sensitivity and specificity were 100%(P=0.002). Positive predictive value(PPV) and negative predictive value(NPV) in cytology of pleural effusion were 50% and 98% and in cell block 40% and 100% respectively. With regard to peritoneal fluid, the results of biopsy specimens were compared with those of cytology and cell block. In cytology, sensitivity and specificity were 71.4% and 98.9% respectively(P=0.000). Positive predictive value(PPV) and negative predictive value(NPV) in cytology were 83.3% and 97.9%, and in cell block 83.3% and 97.9% respectively. Ultimately, to find out correspondence between cell block and cytology, we used test of agreement. Kappa was 0.977, which showed desirable conformity.
    Conclusion
    Acceptable correspondence was found between cytology and cell block. However, specificity was higher than sensitivity in malignant reports in cytology. This could mean that positive results in cytology can be confirmed by biopsy. But low sensitivity indicates that some malignant cases may be ignored in cytology. Therefore, because of high rates of false negative in cases of malignancy, we can make use of complementary techniques such as cell block.
    Keywords: Cytology 2) Cell Block 3) Malignancy 4) Suspicious
  • M. Zabihzadeh*, A.R. Shirazi, A. Takavar, M. Allahverdi, H. Gheraati, S.R. Mahdavi, M.A. Mohagheghi Page 53
    Background and Aim
    The most important physical quantity of irradiation to predict and evaluate the response of biological samples to irradiation is absorbed dose. Recently, according to ICRU(International Commission on Radiation Units and Measurements) reports, determination of absorbed dose with 3.5% accuracy is recommended. Dose distribution is usually estimated in homogeneous mass by unit density, while irradiated volume consists of different layers such as fat, bones, etc that cause changes in dose distribution. Absorbed dose determination with maximum accuracy is essential for crucial tissues when they are located in body cavities, encircled with heterogeneities(doubted charged particle equilibrium) and when the low quality beams are used in radiobiological studies. The goal of this study is to determine absorbed dose in such situations — rat’s spinal cord.
    Material and Method
    In order to investigate the effect of heterogeneity on the received dose of orthovoltage x-rays in the cervical spinal cord region of rat, a homogeneous phantom of polyethylene, a frozen sample of the animal using liquid nitrogen, and a jig for the reproducibility of the sample were designed and made. The used dosimeter in the project was rod shaped TLD(Thermduminscence Dosimetry) chips, TLD-100. The x-ray generating device was a radiotherapeutic x-ray in potential of 200 Kv(HVL: Half Value Layer=1.5mmCu). The reader device used was Hardshaw TLD reader model 3500 with the heating accuracy of ±1˚C. We took advantage of various dosimetry protocols including American association of physical medicine(AAPM) report TG-61, 2001, dosimetry protocol in radiobiology by Zoteliefe et al, 2001, NSC-report 3, TR-IAEA, 277 protocol and also reports by ICRU-23, 24, 30, 48.
    Results
    Statistical calculations using SPSS for running t-test on the resulting doses within the recommended limit of 3.5%(P<0.001) showed no significant difference between the two groups.
    Conclusion
    Thus, in usual fields in radiobiological studies and within the spectrum of orthovoltage energies used for rats and smaller animals, normal accuracy in calculations could be accepted. However, in the regions where there is no equilibrium in the charged particle and where microdosimetry is concerned the results are not to be crucially applied.
    Keywords: Orthovoltage X-ray 2) Homogeneous Phantom
  • A. Rasi*, Z. Safaii Naraghi, S.M. Tavangar, A.R. Taghizadeh, F. Davoodi Page 63
    Background and Aim
    Tumour angiogenesis is essential for tumour growth and appears to play an important role both in invasive growth and metastasis. Basal cell carcinomas(BCCs) and squamous cell carcinomas(SCCs) of the skin are derived from a similar cell type but differ in the invasive and metastatic potential. This study investigates whether the behaviour of these tumours could be explained by differences in their angiogenesis patterns.
    Material and Method
    Vessel counts were made of blood vessels in the stroma and the body of 32 BCCs, 15 SCCs, and 4 normal skin samples, both after H&E(Hematoxylin and Eosin) and immunohistochemical staining using CD31 monoclonal antibody.
    Results
    The stromal(P<0.0001) and body(P<0.0001) counts for SCCs differed significantly from the counts for BCCs. There was a correlation between the vascular density and degree of differentiation in SCC samples(P=0.002). The stromal(P<0.0001) and body(P<0.0001) counts for BCCs differed significantly in invasive and non-invasive groups.
    Conclusion
    The microvascular density is correlated with invasive growth pattern and metastasis of skin SCCs and BCCs. It seems that the vessels in the tumour body play a more important role.
    Keywords: Angiogenesis 2) Basal Cell Carcinoma 3) Squamous Cell Carcinoma
  • F. Rayhanifar, K. Kahrizi, A. Daneshi, M. Mohseni, M. Zamani, Y. Riazalhosseini, H. Najmabadi* Page 71
    Background and Aim
    Hereditary hearing loss(HHL) affects one in 1000-2000 newborns and more than 50% of these cases have a genetic base. About 70% of HHL are nonsyndromic with autosomal recessive forms accounting for 85% of the genetic load. Different genes have been reported to be involved, but mutations in GJB2 gene at DFNB1 locus have been established as the basis of autosomal recessive nonsyndromic hearing loss. In addition to GJB2 mutations, the deletion of ∆(GJB6-D13S1830) involving GJB6 gene (also localizes to DFNB1 interval) has been detected in many patients heterozygous for one mutation in GJB2 gene. The aim of this project was to study the prevalence of GJB2 mutations in Turk deaf population living in East and West Azarbaijan provinces of Iran.
    Material and Method
    Mutation screening began by Amplification Refractory Mutation System(ARMS) - PCR for the detection of 35delG then, we analyzed all samples excluding 35delG homozygotes by DHPLC and Direct Sequencing for other GJB2 mutations.
    Results
    We screened 276 chromosomes (138 probands) for GJB2 mutations. Seventy - five chromosomes (27%) carried GJB2 mutations including 35delG, delE120,-3170G>A, W24X, 363delC, E129k, Q80L, and Y155X. Among them, 35delG had the highest frequency, and Q80L and 363delC were novel mutations which have not been reported in any other populations. Thirty-five patients(25.3%) had biallelic GJB2 mutations and five probands had monoallelic GJB2 mutations. The ∆(GJB6-D13S1830) mutation was not found in heterozygous patients. Polymorphisms found were V1531 and V271.
    Conclusion
    Regarding high prevalence of DFNB1-related hearing loss in the north east of Iran, screening this population for this locus is recommended. Also, in comparison with other countries, our results suggest that other loci and genes can be responsible for nonsyndromic deafness in this population.
    Keywords: GJB6, GJB2, DFNB1
  • A. Rezaeizadeh* Page 77
    Background and Aim
    Correction of pure, severe symptomatic geno-varum in young adults is mandatory. High(proximal) tibial osteotomy(HTO) is an accepted procedure for surgical correction of these deformities. In this retrospective survey, the long-term results of 27 osteotomies with a unique method of surgery are presented. Patients &
    Method
    From 1981 to 2001, 27 valgus-producing high tibial osteotomies were performed on twenty patients with symptomatic geno-varum. Osteotomies were done by using modified Maquet’s barrel-vault dome shape method and stabilized by an external fixation device. The mean age of the patients at the time of surgery was 24 (18-30) years and the mean duration of follow-up was 6.7 (2-12) years. Clinical and radiological evaluation was done pre- and post-operatively for all patients and Knee Society Score(KSS) method was applied to evaluate pain relief and functional outcome of knees.
    Results
    Fourteen patients with 21 osteotomies were followed and evaluated for results. During the follow-up, various clinical(recurrence, control of pain) and radiographical(valgus degrees) factors related to the outcome of the knees were assessed. According to Knee Society Score(KSS), there were obvious improvements of scores in patients from 20 preoperatively to 45 in the follow-up period. Varus to valgus angle corrections measured pre- and post-operatively on average changed from 17.5 to 5.5 degrees.
    Conclusion
    Surgical correction of symptomatic geno-varum in young adults without any other knee problems can relieve pain and prevent the phenomenon of progression towards osteoarthritis. Dome shape HTO together with compressive external fixation are very useful methods. The device is not expensive and a good range of the motion of the knee can be achieved sooner.
    Keywords: Tibial Osteotomy, Geno, Varum, Dome Shape Osteotomy
  • A.R. Saied*, A. Ziayie Page 85
    Introduction
    Bennett’s fracture-dislocation is an intraarticular injury of the first metacorpal, usually treated by closed(non-surgical) methods. Fractures of the trapezium are among the rare wrist injuries. Simultaneous occurrence of these two injuries is a very rare entity. Case Report: A young man who had fallen down a motorcycle was referred with right Bennett’s fracture -dislocation and comminuted trapezium fracture. Closed methods were applied with relative success.
    Conclusion
    Open surgery seems to be a more appropriate choice for trapezium fractures.
    Keywords: Fracture, Trapezium, Bennett
  • F. Samiee, H.R. Dehghan Manshadi*, R. Jaberi, A.A. Sharafi, A.P. Meysami, H. Gharaati Page 89
    Background and Aim
    Genitalia system cancers are the third most common cancers. In females, surgery and/or radiotherapy±chemotherapy are treatments of choice for cervical, endometrial or vaginal cancers. Brachytherapy is a complementary part of External Beam Radiotherapy(EBRT). MDR(Medium Dose Rate) brachytherapy in female genitalia cancers is founded on two bases: high and appropriate dose distribution in tumor area as well as dose reduction beyond tumor area especially in sensitive organs such as rectum and bladder. Use of treatment-planning system is a contemporary part of treatment in brachytherapy. This presentation introduces a quality control way for dose distribution in normal adjustment tissues (rectum/bladder) by TLD(Thermoilluminecent Dosimeter) in-vivo dosimetry. Patients &
    Method
    In the present study, 33 patients with cervical and endometrial cancers staged 1-3 were evaluated for rectal dose specifications as per ICRU-38(International Committee of Radiological Protection and Unit) recommendations. Each TLD was placed in one sheet and each sheet was separated 1 centimeter from the other and fixed on rectal applicator and named as R3,R1,R2,R4. Then, the applicator was totally inserted in the rectum of the patients who were candidates for brachytherapy and fixed. The TLDs were read out at the end of the treatment course by using calibration and correction factor. Rectal doses from R1 to R4 (in-vivo doses) were evaluated by TLD reading and compared with treatment–planning doses calculated at the same points. This descriptive study involved statistical methods including regression, t-test, X2,and paired t-test.
    Results
    Mean TLD reading was 579.8 cGy(SD=213.7) and mean planning dose was 654cGy(SD=245), suggesting that the difference between these two was meaningful and planning dose on average was 75.4cGy more than the dose of TLDs(P-value<0.001,CI=50.5-100.2).
    Conclusion
    According to the obtained results within the studied range of 300-1200cGy, the real dose received by rectal area can be calculated by the following formula: Y=0.7X + 118.5 (R2=66%)(X=planning dose). Parameters such as mean rectal points distances (LR=Length from Reference point), age, dose rate, total dose, anterior-posterior diameter of the patient, and stage had no effect on the model of correlation between TLD mean dose and planning dose. Only applicator type (cylinder) affected this model and had positive effect on formula confidence(P-value<0.002,R2=0.99).
    Keywords: MDR Brachytherapy, Planning Dose, In, Vivo Dosimetry, TLD, 100
  • Sh Shahbazi*, B. Maghsoudi, A. Besharati Page 97
    Background and Aim
    Diabetes is one of the risk factors for coronary artery diseases. Pathologic changes in the vasculature that occur in DM(Diabetes Mellitus) lead to coronary artery diseases. There are some reports that these groups of patients have longer ICU staying than non-diabetics. This descriptive cross-sectional study was undertaken to evaluate the effect of diabetes on pump time and ICU staying in CABG patients.
    Material and Method
    During 2001 and 2002, 122 diabetic and non-diabetic patients who came to Namazi Hospital for coronary artery bypass grafting entered our study and their pump time and ICU staying were determined and analyzed statistically by Mann-whitney U test.
    Results
    There was no difference between diabetics and non-diabetics regarding pump time and ICU staying. But the association between the number of coronary grafts and pump time and also pump time and ICU staying was significant.
    Conclusion
    The results showed no significant difference between diabetics and non-diabetics in the length of ICU staying and pump time, but there was a linear relation between the pump time and ICU staying. The extensiveness of the coronary artery disease is the major determinant of the pump time and ICU staying after CABG(Coronary Artery Bypass Grafting).
    Keywords: Diabetes Mellitus, Coronary Artery Bypass
  • S. Sabagh*, I. Rashidi, M. Taheri Mobarake, M. Ahmadi Page 103
    Background and Aim
    Duchenne muscular dystrophy(DMD) which is caused due to the absence of cytoskeletal protein of dystrophin is the second most common, lethal genetic disorder in humans. The gene which is responsible for DMD is localized in the XP21 of human genum. Although genetic pattern and biochemistry of DMD have been recognized, pathophysiology that leads to disabling patients is not known. Patients &
    Method
    On the other hand, there are not any scientific criteria for classification of DMD patients. Since muscle biopsy is the most important diagnostic method in this disease, we have tried to evaluate the intensity of the disease through clinical signs and histopathological findings and determine the most important variables involved in the progression of the disease.
    Results
    This research was done on 51 DMD patients. Clinical signs and morphological findings on muscle biopsies were investigated. According to the clinical signs, the patients were classified into two groups: mild and severe. Doing different stainings on paraffin blocks of muscle specimens, we searched for some variables such as degenerating fibers, regenerating fibers, central nuclei, fibrosis, etc. The control group consisted of six orthopedic patients without any neuromuscular disorders who underwent internal fixation surgery due to traumatic fractures. Chi-square statistical method revealed a meaningful relation between disease intensity and pathological signs.
    Conclusion
    Therefore, it can be concluded that the presence of some variables such as degenerating fibers, central nuclei, fibrosis, infiltration of fat and inflammatory cells can account for the progression of the disease and histopathological changes may be directly related to the intensity of clinical signs.
    Keywords: Duchenne Muscular Dystrophy, Clinical Signs
  • K. Alizadeh*, A.R. Khazaee, M. Dabiry, B. Naroee Page 113
    Introduction
    The first upper limb transplant with acceptable function was reported in 1963. Afterwards with progress in microvascular surgery, outcomes improved. A brief report of experience concerning transplantation in the United States, China and Switzerland published in 1981 revealed that 1/3 of the patients had excellent, 1/3 good, and 1/3 had poor results. Regarding shoulder transplant, all results were poor and the rate of success with sharp cut lesions was higher than avulsion types. Case Report: An 11-year-old boy was taken to the emergency room while he was conscious but in a state of pain shock. Being restless, he had blood pressure of 80/50mmHg and heart rate of 120 per minute. His left upper limb was totally avulled from the middle third of the arm. The stump was so dirty and bleeding continuously. The amputated limb was in a dirty plastic bag with some ice chips on it. The patient was referred to the operation room and transplant was done. Then he was followed up monthly.
    Conclusion
    Transplantation in shoulder area is hardly ever followed by excellent or satisfactory outcomes. The rate of success, acceptable function, in transplantation of different parts of the arm is as following: 0-40% above the elbow, 0-70% in proximal forearm, 50-83% in distal forearm, 80% in the wrist, 25-70% in the palm, 32-90% in the thumb, 70% in proximal PIP(Proximal Interphalangeal) in fingers, and 100% in distal PIP. Sharp cut traumas have better results than crushing ones, but avulsion types are the worst. However, vascular transplant was successfully performed on the above-mentioned case, and he was referred to a well equipped center for neural transplant.
    Keywords: Transplantation, Upper Limb, Arm
  • M. Gholampour Dehaki*, N. Givtaj, Gh Omrani, A. Sadeghpour Tabaii, A.R. Yaghoobi Page 121
    Background and Aim
    Coarctation accounts for about 5-9% of congenital heart diseases and is the fifth common congenital heart disorder in children. Approximately 90% of untreated patients die before the age of 50 and about half of deaths occur before the age of 10 due to heart failure. The main goal of this study is assessing the frequency of reccurent coarctation after repair and determining the results and complications after subclavian flap aortoplasty. Patients &
    Method
    In this retrospective study, the results of surgical repairs for coarctation of aorta in 188 patients under 14 who had been treated at the Rajaee Heart Center were evaluated.
    Results
    The average age of patients was 5.5 years. 72.3% of cases were male and 27.7% were female, including 61 pure coarctation patients. The frequency of associated heart malformations was PDA(Patent Ductus Arteriosus)(67.6%), VSD(Ventricular Septal Defect)(21.8%), AS(Aortic Stenosis)(20%), Bicuspid Aortic Valve(15.4%), MS(Mitral Stenosis)(6.4%), Shone Complex(4.8%), and ASD(Atrial Septal Defect)(3.2%). The proportion of stenosis was 78% for discrete and 22% for long segment. The most common methods of surgical treatment included patch-graft aortoplasty(59%), resection with end-to-end anastomosis(20.7%), and SCFA(16.5%). None of them experienced paraplegia. The patients were followed for 1-126 months with a mean of 41.6 months. In postoperative echocardiography, 29% of cases showed PG(Peak Gradian)≥25mmHg of whom 10% had undoubted recoarctation according to angiography. Later, these patients underwent Balloon Angioplasty. The highest incidence rate of recoarctation was found in patch-graft aortoplasty method(12.7%) and the lowest in SCFA(3.2%). The rate was 10.3% in end-to-end anastomosis. No case experienced acute ischemia, gangrene or left hand dysfunction in SCFA method during follow-up. The incidence of recoarctation in long segment stenosis was significantly more than discrete one(30% versus 4%, P=0.001). In patients younger than 1 year, the incidence of recoarctation was lower than those older than 1 year and those above 5 years(4% versus 15% and 10%).
    Conclusion
    In conclusion, we believe that surgical repair for neonatal and infantile coarctation gives no rise to incidence of recoarctation and decreases postoperation complications such as HTN(Hypertension). Therefore, it should be done as soon as possible. Regarding fewer complications in SCFA method, it provides an excellent method of surgical repair especially in young age.
    Keywords: Coarctation of Aorta, Recoarctation, Subclavian Flap
  • M. Falahati*, M. Shabani, M.A. Mirmohammad Ali Roodaki, F. Jahanbani, K. Pooshang Bagheri Page 129
    Background and Aim
    NO(Nitric Oxide) is a lipophilic molecule which acts as a cytotoxic and mediator in the body. Also, NO has a role in cellular defense and its high concentration causes inhibition of growth and death of microorganisms such as fungi. This experimental study was designed to search the antidermatophilic effects of NO donors and their probable interactions with terbinafin.
    Material and Method
    The method used in this study was determination of MIC(Minimum Inhibitory Concentration) in microdilution broth as per NCCLS(National Committee for Clinical Laboratory Standards) recommendations.
    Results
    The results showed that inhibitory and cidal effects of NO donor complex on dermatophytes are significant. In comparison with terbinafin, its potency is very low and fungicidal effects of both are dependent on their concentration. The zoophilic and geophilic species are more sensitive to either terbinafin or DETA/NO(Diethylen triamine nitrite) than antropophilic ones. The interaction between DETA/NO and terbinafin for microsporom canis, microsporom gypseum, and trichophyton mentagropytes(non-antropophilic species) is because 14 is antagonist. As a result of short half-life of DEA/NO(Diethyl amine nitrite), no effects were observable in this study.
    Conclusion
    Considering the obtained results and the literature, it seems that topical usage of NO donor complexes can be a useful treatment for dermatophitic infections.
    Keywords: Dermatophytes, Terbinafin
  • M.A. Fakharian*, M. Kalhor Page 137
    Background and Aim
    Inferior heel pain is a common complaint in patients referred to orthopedic clinics. Etiology of this pain is unknown, but one of the suggestible causes is heel spur. The present descriptive comparative cross-sectional study was undertaken to evaluate the prevalence of heel spur in patients with painful heels and compare it with general population in order to determine spur role in this pain. Patients &
    Method
    625 lateral X-rays of heel including 427 X-rays of general population(age>40yrs) and 198 X-rays of patients with painful heels(age>40yrs) were evaluated.
    Results
    The prevalence of heel spur was 33.02% in general population and 79.79% in patients with painful heels, which was suggestive of a significant difference(P=0.000, X2=131.570). The prevalence of spur increased with age in the painless group but not in the painful group. Heel spur was significantly more common in women than men in the painless group(40.9% versus 22.8%, P=0.001). Mean spur length was 6.5536±2.3658mm in the painful group and 5.3672±2.5683mm in the painless group revealing a significant difference(P=0.004). No significant difference was found between two groups regarding spur angle.
    Conclusion
    Based on the obtained results, it can be concluded that spur may not be considered as a causative factor of pain but it can be a predisposing factor for heel pain. Another conclusion would be that pain and spur could have common pathogenesis.
    Keywords: Heel Spur, Spur Length, Painful Heel, Spur Angle
  • A.R. Mohebbi*, A. Durudynia, H.R. Nouri Page 145
    Introduction
    Amyloidosis is an idiopathic disorder characterized by amyloid deposition leading to tissue damage and disease. Laryngeal amyloidosis is usually a localized phenomenon that is rarely accompanied by systemic involvement. Hoarseness is its most common symptom and the clinical findings in laryngoscopy are variable, nonspecific and difficult to be distinguished from other laryngeal lesions. The diagnosis is made by pathological examination and the treatment consists traditionally of surgical excision to maintain a functional airway and optimize voice. Considering the rarity of systemic involvement with laryngeal amyloidosis, this article presents a case of systemic amyloidosis with primary manifestation in the larynx.Case Report: The case was a 45-year-old man referred to ENT ward of Firouzgar Hospital with primary chief complaint of dyspnea and hoarseness. Primary biopsy from endolarynx indicated an inflammatory process and two later biopsies revealed inflammation and submucosal hemangioma as well. Finally, in the last laryngoscopy and biopsy with Congo-red staining, amyloid deposits were observed and laryngeal amyloidosis was documented. Additional biopsies from gingival mucous and abdominal fat and the presence of amyloid deposits in these sites confirmed the diagnosis of systemic amyloidosis.
    Conclusion
    Systemic amyloidosis with laryngeal involvement is a rare disorder which is currently treated by serial direct laryngoscopy and microsurgery. Research on its medical treatment is ongoing.
    Keywords: Systemic Amyloidosis, Larynx, Hoarseness
  • M.S. Maleki, Sh Yahyavi, A. Hoseini* Page 151
    Background and Aim
    The most common surgically treatable causes of hearing loss are middle ear diseases among which the greatest effect is related to ossicular chain dysfunction. Successful ossicular chain reconstruction certainly improves air conduction thresholds and closes air-bone gap in audiograms, but the effect of this procedure on bone conduction thresholds has remained to be elucidated. Only few standard clinical trials have been done and most studies are retrospective with methodological faults. The aim of the present study was to determine the effect(s) of ossicular chain reconstruction on bone conduction thresholds. Patients &
    Method
    In a controlled clinical trial, pre-and post-operative bone conduction(BC) thresholds of speech frequencies were investigated in 68 patients. In order to evaluate the effect of ossicular chain reconstruction on bone conduction, the patients were divided into two groups including 34 cases each. One group received ossicular chain reconstruction during the middle ear surgery and the other one was to receive it later. In each group, mean preoperative bone conduction thresholds of any frequencies were compared with postoperative ones using paired t-test.
    Results
    In the reconstruction group, the results revealed a significant improvement in the postoperative BC thresholds at 1000 and 2000 Hz with the largest mean improvement observed at 2000 Hz(about 9.7 db recovery). In the group without reconstruction, no significant changes were observed at any frequencies.
    Conclusion
    The results indicated the remarkable effect of ossicular chain on bone conduction. This effect is eliminated in ossicular disruptions due to various middle ear diseases and is reproducible by successful reconstruction of the chain. The findings showed changes in bone conduction as a mechanical phenomenon affected by ossicular chain. In other words, BC thresholds are not exclusive indicators of chochlear function. We also observed that true sensorineural hearing loss is not a common major complication of middle ear surgery.
    Keywords: Ossicular Chain Reconstruction, Bone Conduction
  • M. Mehrazma, M. Dolati* Page 159
    Background
    Adrenal cortical carcinoma is a rare malignant tumor which presents mainly in late adulthood with an equal age distribution. The tumor is usually functionally active. Case report: The present study reports two 11-month-old female infants with abdominal mass and virilysm who underwent radical nephrectomy. The final diagnosis was adrenal cortical carcinoma with regional lymph node metastasis which was confirmed by other paraclinical tests.
    Conclusion
    Adrenal cortical carcinoma should be considered as a differential diagnosis in pediatric abdominal and renal mass. Ke
    Keywords: Carcinoma, Adrenal, Metastasis
  • B. Nikmanesh, H. Oormazdi*, L. Akhlaghi, M.T. Haghi, Ashtiani, Z. Ghalavand Page 165
    Background and Aim
    Cyclospora cayetanensis is a new-emerging pathogenic protozoan parasite. It is a rare coccidian associated with gastrointestinal disorders. Cyclosporiasis occurs in persons of all age groups and either in immunocompetent or immunocompromised hosts. The most characteristic feature of this infection is a syndrome of acute or chronic diarrhea. This parasite is worldwide in distribution. Cyclospora can be transmitted by ingestion of water or food contaminated with oocysts. The present study was undertaken to assess the prevalence of cyclospora cayetanensis in children with diarrhea.
    Material and Method
    During twelve months(from June 2002 to June 2003) 420 stool samples from children under 10 years of age with diarrhea, admitted into Tehran Children Medical Center were screened. To detect and identify the organism, direct smear, formalin-ether concentration, and staining(modified acid fast) techniques were used.
    Results
    In this cross-sectional study, 31 out of 420 specimens(7.3%) showed parasite infection, but cyclospora cayetanensis was not detected in any of the stool samples.
    Conclusion
    According to our study, it seems that cyclospora infection in Tehran is very rare and further studies with larger volume size of stool are necessary for cyclospora identification. We also suggest that medical practitioners and laboratories should be more aware of this infection and its diagnosis.
    Keywords: Cyclosporiasis, Cyclospora Cayetanensis, Diarrhea, Children
  • F. Hashemi, A. Jalilvand*, S.M. Hakimi, I. Nourmohammadi Page 173
    Background and Aim
    Zinc deficiency is a common worldwide nutritional disorder. Determination of reference normal values for biological levels of serum zinc in general population is necessary to indicate true variation of elemental concentrations arising from physiological and pathological influences, poisonings, and occupational exposures, but there are no previous studies on zinc status in healthy, adult Iranian population. The aim of this study was to obtain the levels of serum zinc in this population to determine the normal nutritional status of zinc and evaluate the influence of certain factors like age, sex, Body Mass Index(BMI) and smoking habits.
    Material and Method
    In this cross-sectional study, serum samples from 102 randomly selected, healthy personnel of Firouzgar Hospital(mean age: 33.8 ± 10.7 years and mean BMI: 23.74 ± 3.73 kg/m2) were collected and zinc concentration was determined by Flame-Atomic Absorption Spectrometry(AAS). The results were analyzed using uni and multi-variate statistical techniques.
    Results
    The average concentration of zinc in serum was 75.36µg/dl(confidence interval: 95%, ranging 43.54-107.18 µg/dl). Women showed lower zinc levels but there was no statistically significant difference. Serum zinc concentrations were unrelated to age(r=0.073 p=0.466) and BMI(r=0.052 p=0.604). Also smoker men had no significant lower zinc concentrations.
    Conclusion
    About 47.1% of our cases had serum zinc concentrations below the cut off value of 70 µg/dl in serum, which can be interpreted as marginal or mild zinc deficiency.
    Keywords: Atomic Absorption Spectrometry(AAS), Essential Trace Element
  • M. Hormozdi, A. Zare Mirzaie*, A. Hassanpour Page 183
    Background and Aim
    Gastrointestinal biopsies are common specimens evaluated in surgical pathology departments. Routinely, mucosal specimens are embedded randomly with respect to the side of the biopsy that faces microtome blade. However, sometimes initial histological sections of putative lesions — in spite of strong clinical suspicion — may lack any appreciable pathological findings. This study is designed for comparison between routine resectioning and new-emerging reorienting(or flipping) methods in providing diagnostic information in cases with no histopathological findings.
    Material and Method
    In an analytical cross-sectional study, sixty-three gastrointestinal cases with different clinical impressions whose first slides were devoid of any specific findings were selected. Initially, another H&E(Hematoxylin and Eosin)-stained slide was prepared(labeled as “S” for resectioning). Then, paraffin-block was melted. Tissue was 180˚ reoriented and reembedded. Two other H&E(Hematoxylin and Eosin)-stained slides were prepared(labeled as “O1” and “O2” for reorienting). The section levels were sequentially arranged on slides and — in cases of changes — the first level on which the new findings were evident was recorded.
    Results
    Overall, 13 out of 63 cases(20.63%) revealed new histopathological changes, including 7 cases(11.1%) with essential changes and 6 cases(9.5%) with non-essential changes. Resectioning and reorienting methods displayed new findings in 8 cases(61.5% of all changed cases) and 7 cases(53.8% of all changed cases) respectively. Two cases(about 15.4%) were common in both groups. In cases of changes, all new findings developed in the fifth resectioning and/or the first reorienting level.
    Conclusion
    Despite lack of significant statistical difference between two methods, emergence of additional diagnostic — and sometimes critical — information in each of the methods makes two-sided sectioning an essential approach in cases of discordance between clinical impressions and histological findings.
    Keywords: Gastrointestinal Biopsy, Resectioning, Reorienting