مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
پیاپی 53 (امرداد و شهریور 1385)

امروزه حتی با در دسترس بودن ضد دردهای موثر، 30 تا 70 درصد بیماران از درد بعد از اعمال جراحی شاکی هستند. استفاده از بی حس کننده های موضعی به عنوان روشی ارزان، کم خطر و آسان مورد توافق مطالعات نیست. با توجه به این که برداشتن رحم یکی از رایج ترین اعمال جراحی می باشد، در این بررسی اثر شست و شوی داخل شکمی با لیدوکایین و بوپیواکایین در کاهش درد بعد از عمل بحث شده است.
در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوناآگاه شاهد دار تصادفی در جمعیت 60-15 ساله، 90 زن در سه گروه لیدوکائین، بوپیواکائین و نرمال سالین مورد بررسی قرار گرفتند، مقدار 100 سی سی از محلول همسان محتوی مواد فوق در شرایط استاندارد بعد از عمل برداشتن رحم در شست و شوی شکم به کار رفت. شدت درد در ساعت 2، 6، 12، 24 و 48 بعد از عمل کنترل گردید. مقدار مرفین مصرفی و فراوانی موارد استفاده نیز در سه گروه در SPSS12 مقایسه شد.
در این مطالعه سه گروه بیمار با میانگین سنی مشابه مورد مقایسه قرار گرفتند. تغییرات شدت درد تنها در 12 ساعت اول بعد از عمل، اختلاف معنی داری به نفع اثر ضد درد لیدوکائین نشان داد. شدت درد در ساعت 24 و 48 بعد از عمل، در سه گروه یکسان بود. مقدار مرفین مصرفی و درصد فراوانی تهوع و استفراغ در هر سه گروه یکسان بود.
باتوجه به آسانی و در دسترس و ارزان بودن لیدوکایین که با کاهش درد در 12ساعت اول بعد ازعمل همراه است، توصیه می شود این بی حس کننده موضعی بعد از اعمال جراحی در کاهش درد بعد از عمل که باعث بهبود کیفیت زندگی بیمار می شود، به کار رود. اگر چه در مورد روش های به کارگیری آن، مطالعات همسوی بیش تری لازم است.

آلوپسی آرئاتا (Alopeci areata) یک بیماری شایع و بدون علامت است که با شروع ناگهانی ریزش مو در یک ناحیه کاملا مشخص و معمولا گرد تشخیص داده می شود. علت دقیق بیماری مشخص نیست ولی نقش عواملی چون سیستم ایمنی، وراثت و استرس مطرح شده است. تاکنون درمان های مختلفی برای این بیماری ارائه شده است، ولی هنوز درمان قطعی شناخته نشده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر درمانی ژل 5 درصد سیر با دارونما در درمان آلوپسی آرئاتا بوده است.
این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی از تابستان 1383 تا تابستان 1384 در درمانگاه های پوست و مطب خصوصی پزشک متخصص پوست شهر ساری، بر روی 40 بیمار مبتلا به آلوپسی آرئاتا انجام شد. بیماران واجد شرایط بر اساس سن، وجود استرس، و سابقه حساسیت ارثی (Atopy) همانندسازی و به صورت تصادفی به 2 گروه مورد و شاهد تقسیم شدند و طی یک دوره 3 ماهه همزمان با کورتیکواستروئید، تحت درمان با ژل سیر 5 درصد و دارونما (2 بار در روز) قرار گرفتند. جهت آنالیز آماری نتایج از روش مجذور کای استفاده شد.
از40 بیمار مورد مطالعه،20 نفرژل سیر (مورد) و 20 نفر دارونما (شاهد) دریافت کردند. 55 درصد مراجعین مرد و 45 درصد زن بودند. میانگین سنی بیماران 15±24 سال بود. شایع ترین مکان درگیری، پوست سر بوده است (5/72 درصد) وبیشتر بیماران یک ناحیه بدون مو داشتند (70درصد). در 5/22 درصد بیماران سابقه خانوادگی، 25 درصد آنها سابقه حساسیت ارثی و 35 درصد سابقه استرس دیده شد. در بررسی دو گروه مورد و شاهد در ماه های اول و دوم درمان با توجه به امتیاز به دست آمده، تفاوت معنی داری دیده نشد که نشان دهنده عدم پاسخ به درمان در گروه مورد می باشد، ولی در ادامه درمان درماه سوم تفاوت معنی دار بود (p=0.001). در طول مدت بررسی در هیچیک ازبیماراران، عود یا عارضه ای دیده نشد.
ژل 5 درصد سیر می تواند باعث تحریک رشد مو در بیماران مبتلا به آلوپسی آرئاتا گردد. این درمان، موثر و مقرون به صرفه است و خصوصا برای شکل های محدود بیماری توصیه می شود.

اگر چه داروهای ضد قارچ از تنوع زیادی برخوردار هستند، ولی اکثر داروهای موجود دارای طیف ضد قارچی نسبتا محدودی هستند و یا به دلیل سمیت قابل ملاحظه ای که دارند قابلیت مصرف سیستمیک ندارند لذا انجام تحقیق جهت کشف داروهای ضد قارچ جدید با طیف وسیع و سمیت کم تر ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش در نظر است ترکیبات جدید 2- متیل- 3 - تریازولیل کرومانون اکسیم اتر به عنوان داروهای آزولی بااثر بالقوه ضد قارچ تهیه و ارائه گردند.
از برم دار کردن 2- هیدروکسی استوفنون بوسیله برمید مس و به دنبال آن واکنش با تریازول، مشتقات α – تریازولیل- 2 - هیدروکسی استوفنون به دست آمد که پس از جداسازی، متحمل واکنش حلقه زایی با استالدهید گردیده و 2- متیل- 3 - تریازولیل کرومانون مربوطه را ایجاد کرد. از واکنش ترکیبات اخیر با مشتقات O - بنزیل هیدروکسیل آمین هیدرو کلرید مشتقات اکسیم اتر مربوطه به دست آمد.
ساختار ترکیبات شیمیایی ساخته شده به نحو مقتضی توسط طیف های مادون قرمز (IR)، رزونانس مغناطیسی هسته ای (NMR) و طیف سنجی جرمی (Mass) تعیین و تایید گردید.
ترکیبات طراحی شده به عنوان داروهای بالقوه ضدقارچ با روشی سهل الوصول و کارآ تهیه گردیدند و طیف های NMR به عنوان اساس تمایز و شناسایی استرئوایزومرهای ترانس E)) - و Z)) – اکسیم اتر ها مطرح گردید.

عوارض خارج هرمی، افزایش وزن، افزایش قند خون و کلسترول از جمله عوارض داروهای ضد جنون می باشد. ورود داروهای آتیپیک همچون الانزاپین از یک سو نوید نداشتن عوارض خارج هرمی را برای روانپزشک و بیمار به همراه و از سوی دیگر ممکن است سبب افزایش وزن و قند خون بیماران گردد.
تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی بوده و 80 بیمار بستری در بخش های روانپزشکی بیمارستان نور به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفته و بررسی شدند. بیمارانی که خود یا خانواده آنان سابقه دیابت داشته یا حداقل از 15 روز قبل تحت درمان با داروهای دیابتوژنیک بوده و افراد چاق از مطالعه حذف شدند. دو گروه از لحاظ سن جنس و تشخیص بوانپزشکی همگون شدند، قند خون ناشتای اولیه بیماران در 24 تا 48 ساعت اول بستری و قند خون ثانویه 1 ماه بعد از دریافت دارو کنترل گردید.
میانگین قند خون ناشتای بیماران در هر دو گروه افزایش داشت در گروه تحت درمان با داروهای ضد روان پریشی تیپیک، میانگین قند خون اولیه 89.3±11.1 و بعد از درمان 94.9±12.6 میلی گرم در دسی لیتر بوده و در گروه تحت درمان با الانزاپین میانگین قند خون اولیه 94.9±14.35 و بعد از درمان 101.8±22.4 میلی گرم در دسی لیتر بود و در هر دو گروه اختلاف قبل و بعد از درمان معنی دار بود.
هردو گروه داروهای تیپیک (با قدرت بالا و متوسط) و الانزاپین تغییر معناداری در قند خون ناشتا ایجاد نمودند اما تفاوت این دو گروه معنادار نبود.
گر چه درمان با داروهای تیپیک (با قدرت بالا و متوسط) و الانزاپین هر دو تفاوت معناداری در افزایش قند خون ناشتای بیماران ایجاد نمودند، ولی تفاوت این دو گروه در افزایش قند خون ناشتای بیماران معنا دار نبود بنابراین توجه به گزارشات موردی در مورد افزایش قند خون بیماران جهت قضاوت در مورد افزایش قند خون ناشتای بیماران کافی نیست.

زایمان نوعی فرآیند فیزیولوژیک دردناک است که از گذشته تاکنون روش های مختلفی جهت مقابله با آن مطرح شده است. انواع مهارهای عصبی تحت عنوان بی دردی ناحیه ای(Regional analgesia) برای تسکین درد در طول مراحل زایمان مطرح شده است که از شایع ترین روش ها می باشد. هدف از این مطالعه، مقایسه اثرات دو روش بی دردی اسپاینال و اپی دورال در میزان بی دردی و سیر زایمان می باشد.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی می باشد که در سال 1382- 1381 در بخش زایمان بیمارستان زنان فاطمیه شهر همدان انجام شد. 120 خانم حامله ترم شکم اول و دومی را که در فاز فعال زایمانی بودند در دو گروه 60 نفره تحت بی دردی اسپاینال با سوفنتانیل و بی دردی اپی دورال با بوبیواکائین و لیدوکائین قرار داده و سپس مدت بی دردی و سیر زایمان به این ترتیب بررسی شد که پس از تزریق دارو در دقایق 1-5-15-30 و سپس هر 30 دقیقه به کنترل علایم حیاتی مادر پرداخته، ضربان قلب جنین هر 15 دقیقه کنترل شده، معاینه واژینال مادر هر یک ساعت انجام شده، 4 ساعت بعد از زایمان از نظر دفع ادرار و یک هفته پس از زایمان از نظر سردرد و کمردرد بررسی صورت گرفته است.
هر دو گروه از نظر دموگرافیک، دفعات بارداری و زایمان مشابه هم بودند و از نظر نمره بندی درد (بر اساس VAS)، طول مدت مرحله اول و دوم زایمان، روش زایمان، برای مصرف اکسی توسین و زجر جنینی تفاوت معنی دار نداشتند.
از نظر شدت درد با استفاده از معیار VAS، متوسط احساس درد 1.68 در گروه اسپاینال و میانگین طول مدت بی دردی در روش بی دردی اسپاینال 42+ 109 دقیقه و در یک بار تزریق اپی دورال 4.2= 73.5 و متوسط احساس درد 1.69 می باشد که اختلاف معنی داری را نشان نمی دهد.
از این مطالعه می توان به این نتیجه رسید که از آن جا که انجام تکنیک اپی دورال مشکل است و نظارت دقیق و حضور مستقیم متخصص بی هوشی را می طلبد نیاز به تکرار مقدار دارو دارد، می توان روش اسپاینال را جایگزین مناسبی برای روش اپی دورال دانست. روش بی دردی اسپاینال ساده تر، کم هزینه تر و عملی تر بوده، بی دردی مطلوبی را ایجاد می نماید.

علی رغم پیشرفت های بسیاری که تاکنون در تکنیک های جراحی به وجود آمده، هنوز هم در مورد انتخاب بهترین تکنیک در دوختن زخم و انتخاب بهترین مواد (نخ) بخیه مصرفی، اختلاف نظر وجود دارد. بسیاری از عوارض پس از عمل مانند عفونت محل برش، باز شدگی زخم، درد پس از عمل، سینوس و فتق محل بخیه می تواند تحت تاثیر عواملی از جمله نخ مورد استفاده قرارگیرد.
بدین منظور این مطالعه برای بررسی، عوارض ناشی از بخیه زدن با یک نخ جدید قابل جذب اهستهPDS (پلی دی اکسانن) و مقایسه آن با یک نخ غیر قابل جذب Nylon (نایلون) در عمل جراحی لاپاروتومی انجام شده است.
این مطالعه به روش کارآزمایی بالینی بر روی 120 بیمار مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان امام خمینی ساری طی سال های1382 تا 1384 که نامزد عمل جراحی لاپاروتومی بودند، انجام شده است. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. در گروه مورد، ترمیم زخم توسط نخ پلی دی اکسانن و در گروه شاهد، توسط نخ نایلون صورت گرفت. سپس بیماران به مدت یکسال از نظر باز شدن زخم، عفونت ناحیه زخم، ایجاد فتق، سینوس ناحیه عمل و درد مزمن محل عمل مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج توسط نرم افزار SPSS و آزمون (کای دو) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرارگرفت.
تعداد 120 بیمار (60 نفر گروه مورد و 60 نفر گروه شاهد) در این مطالعه آورده شدند. میزان و شدت درد مزمن بعد از عمل و ایجاد سینوس در محل بخیه ها، در گروه مورد با اختلاف معنی داری کمتر از گروه شاهد بود، ولی بین دو گروه از نظر عفونت محل عمل، باز شدن زخم و فتق ناحیه عمل اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت.
نخ پلی دی اکسانن از نظر ایجاد عفونت، فتق و باز شدن محل زخم تفاوتی با نخ نایلون نداشته ولی موجب کاهش درد ناحیه عمل و کاهش ایجاد سینوس ناحیه عمل می گردد، از این جهت می تواند جایگزین مناسبی برای نخ نایلون در ترمیم برش های ناشی از اعمال جراحی باشد.

هدف این مطالعه، تعیین وضعیت واقعی پاسخ دهی به واکسن هپاتیت B در تعدادی از کودکان 11.5 ساله ساروی می باشد که ده سال پس از واکسینه شدن بر علیه عفونت هپاتیت B، ایمنی سرمی نداشته و با دریافت نوبت یادآور واکسن نیز ایمنی مناسب نشان نداده بودند.
طی یک مطالعه از میان کودکانی که ده سال قبل، سری کامل واکسن هپاتیت B را در دوران نوزادی دریافت کرده بودند، کودکان حساس به عفونت (عیار آنتی بادی کمتر از عیار محافظت کننده) جدا شدند. ابتدا برای همه کودکان حساس فوق، یک نوبت واکسن یادآور تجویز گردید. کودکانی که پس از این مرحله نیز حساس مانده بودند، وارد مطالعه شدند. به کودکان فوق 3 نوبت اضافی از واکسن هپاتیت B به فاصله 6-4 هفته از همدیگر تزریق گردید. قبل از تجویز هر نوبت و 6-4 هفته پس از دریافت آخرین نوبت واکسن اضافی، نمونه سرمی برای بررسی پاسخ ایمنی با روش ELISA تهیه گردید.
همه کودکان پس از دریافت اولین نوبت اضافی واکسن، پاسخ تشدید یافته ای نشان داده اند. (عیار قبل از دریافت نوبت اضافی اول 3.39 ±3.8، پس از نوبت اول 27.84± 140.89، 0.000=P) تفاوت معنی داری بین میانگین عیار آنتی بادی سرمی پس از دریافت نوبت اول با نوبت دوم ویا سوم وجود نداشت.
نتایج مطالعه نشان داد که در کودکان فوق، خاطره ایمنی بر علیه هپاتیت B وجود داشته و عدم پاسخ دهی آنان به واکسن نوبت یادآور قبلی، نشانه عدم وجود خاطره ایمنی نبوده است.

لپتوسپیروزیس که از سال 1886 عامل ایجاد کننده آن مورد شناسایی قرار گرفت، یک بیماری اسپیروکتی زئونوز (160 نوع از پستانداران به این بیماری مبتلا می شوند) است که به علت تماس افراد با آب و خاک آلوده به ادرار یا گوشت آلوده حیواناتی نظیر گاو، گوسفند، اسب، گربه و... صورت می گیرد و افراد در معرض خطر شامل کشاورزان، دامداران و کارکنان کشتارگاه ها و دامپزشکان می باشند. در سال های اخیر چندین مورد ابتلا به این بیماری در تعدادی از روستاهای شهرستان قائم شهر که اغلب در یک منطقه جغرافیایی قرار داشتند، شناسایی شده است. بنابراین مطالعه حاضر به منظور تعیین میزان آلودگی به لپتوسپیروزیس در این مناطق صورت گرفته است.
این مطالعه بر روی 565 نفر از افراد جامعه روستاهای با احتمال آلودگی شهرستان قائم شهر در شهریور و مهر 1383 به شکل توصیفی - مقطعی و به روش تصادفی انجام شد. معیار ورود به مطالعه سنین 70-10 سال از هر دو جنس بوده از نمونه ها cc 5 خون تهیه شد و جهت بررسی از نظر وجود آنتی بادی ضد لپتوسپیرا در نمونه سرم، تحت آزمون الیزا (ELISA) قرار گرفت. همچنین اطلاعات زمینه ای شامل سن، جنس، شغل، محل سکونت و... به وسیله جدول مادر (master-chart) مورد ارزیابی قرار گرفت و نتایج آن با نرم افزار spss و آزمون های آمار توصیفی مجذور کای و ضریب همبستگی اسپرمن مورد پردازش قرار گرفت.
252 نفر از افراد مورد مطالعه مرد و 313 نفر زن بودند. این بررسی نشان داد که شیوع کلی آلودگی (وجود آنتی بادی در سرم افراد) در مجموع 29.4 درصد بود و 18.8 درصد نیز موارد با سرولوژی مشکوک وجود داشت. 54.82 درصد افراد دارای سرولوژی مثبت، زن و 45.18 درصد مرد بودند که از نظر آماری ارتباط معناداری بین جنس و نتیجه سرولوژیکی مثبت وجود نداشت.
میزان آلودگی در مناطق روستایی شهرستان قائم شهر 29.4 درصد بود که از نتایج مطالعه انجام شده در گیلان توسط قناعی در سال 1378 (20.5 درصد) و متوسط آلودگی در کشور پرو (15.23 درصد) بیش تر بوده است.

چاقی با اتیولوژی چند علیتی پیچیده، در ارتباط نزدیک با عوامل تغذیه ای است. در مطالعه حاضر ارتباط درشت مغذی های دریافتی با افزایش دور کمر کودکان تهران بررسی می شود.
در این بررسی 343 کودک (194 پسر و 149 دختر) 13-5 ساله از بین کودکان شرکت کننده در مطالعه آینده نگر قند و لیپید تهران که از سال 79-1378 آغاز شده است، به طور تصادفی انتخاب شدند. مقیاس دور کمر بالاتر از صدک 90 به عنوان اضافه وزن لحاظ گردید. ارزیابی وضعیت دریافت های غذایی کودکان به واسطه دو روز یاد آمد 24 ساعته خوراک به صورت غیرمتوالی توسط پرسشگران مجرب انجام پذیرفت. ترکیب درشت مغذی های دریافتی به دو صورت مقادیر تعدیل شده و مطلق وارد مدل خطی رگرسیون شدند و نیز اثر سایر درشت مغذی ها و دیگر عوامل مغدوش کننده موثر کنترل شدند.
میانگین شاخص دور کمر در کودکان 8- 5 و 13- 9 سال به ترتیب 5.6 ± 59.2 و 10.1±62.9 سانتی متر بود. ولی دور کمر دختران در مقایسه با پسران تفاوتی نداشت. پس از تعدیل اثر سن و سایر درشت مغذی ها، ارتباط قوی و مثبتی بین پروتئین دریافتی در مقادیر مطلق با مقیاس دور کمر دختران و مقادیر تعدیل شده با دور کمر پسران 8- 5 ساله مشاهده شد. مقدار دریافت مطلق چربی دختران 13-9 ساله با تغییرات دور کمر ارتباط مثبت داشته و در مقابل کربوهیدرات دریافتی در مقادیر تعدیل شده و مطلق ارتباط عکسی با متغیر دور کمر پسران 13- 9 ساله نشان داد.
یافته ها حاکی از ارتباط مثبت بین دریافت پروتئین و مقیاس دور کمر در کودکان 8-5 ساله و ارتباط معکوس کربوهیدرات با چاقی شکمی بود. تنها مقادیر مطلق چربی دریافتی در دختران با تغییرات دور کمر ارتباط داشت.

از آنجا که معمولا بیماران مبتلا به آنوس بسته در چند روز اول نوزادی تحت عمل جراحی قرار می گیرند، تشخیص همراهی بیماری های دیگر در این گروه از اهمیت بالائی برخوردار است لذا این مطالعه با هدف تعیین فراوانی بیماری های مادرزادی قلبی در بیماران مبتلا به آنوس بسته انجام گرفته است.
مطالعه به روش توصیفی بر روی بیمارن مبتلا آنوس بسته (82- 1385) که به بیمارستان بوعلی ساری مراجعه و تحت بررسی اکوکاردیوگرافیک قرار گرفتند انجام شد. اطلاعات بیمارانی که قبل از زمان اجرا طرح مراجعه نموده بودند از روی پرونده آنان استخراج و بیمارانی که از زمان اجراء طرح وارد مطالعه شدند، معاینه و اکو شدند. اطلاعات در پرسشنامه ها ثبت گردید. از آمار توصیفی برای نمایش داده ها استفاده شد.
90 بیمار مبتلا به آنوس بسته اکوکاردیوگرافی شدند. از این تعداد 14 دختر (57.2 درصد) و 12 پسر (42.8 درصد)، مبتلا به بیماری مادرزادی قلبی بودند. 22 بیمار (84.6 درصد) از نوع HIGH TYPE و 4 بیمار (15.3 درصد) از نوع LOW TYPE بودند. از نظر نوع بیماری مادرزادی قلبی: 7 بیمار (26.9 درصد) ASD+PDA، 6 بیمار (23 درصد) ASD+PDA+TR، 4 بیمار (15.3 درصد) PDA، 4 بیمار (15.3 درصد) MR، 1 بیمار (3.8 درصد) TF، 2 بیمار (7.6 درصد) VSD و 2 بیمار (7.6 درصد) ASD داشتند.
با توجه به شیوع بالای بیماری های مادرزادی قلبی در مبتلایان به آنوس بسته نسبت به جمعیت عادی به نظر می رسد که انجام اکوکاردیوگرافی در تمام بیماران به خصوص از نظر پیش بینی نتیجه جراحی و پیشگیری از عوارض احتمالی الزامی باشد.

واکسیناسیون هپاتیت B یکی از موثرترین راه های پیشگیری از ابتلا به بیماری هپاتیت B خصوصا در گروه های پرخطر می باشد. از آن جایی که در بعضی از افراد بعد از دریافت واکسن، ایمنی قابل قبول ایجاد نمی شود و این مساله می تواند سلامتی آنان را تهدید کند، میزان ایمنی زایی واکسن مورد استفاده در سیستم بهداشتی ایران (EPI) در یکی از گروه های پرخطر یعنی دانشجویان علوم پزشکی مورد بررسی قرار گرفت.
193 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران با میانگین سنی 24- 20 سال انتخاب شدند و 2-1 ماه پس از تجویز سه نوبت واکسن نوترکیب(Recombinant) با برنامه (0، 1، 6 ماه) بعد از خون گیری و تهیه سرم مقدار آنتی بادی ضد آنتی ژن سطحی ویروس هپاتیت B (HBS Ag-Ab) با استفاده از روش Elisa، اندازه گیری شد. بر اساس عیار آنتی بادی IU/L، افراد مورد مطالعه در چهار گروه بدون پاسخ(non-responder) با عیار کم تر از IU/L 10، پاسخ دهنده ضعیف (Low responder) با عیار100 IU/L- 10، پاسخ دهنده متوسط (Intermediate) با عیار 1000IU/L-100 و پاسخ دهنده قوی (High-responder) با عیار بیش تر از IU/L 1000 آنتی بادی تقسیم بندی شدند. به افراد بدون پاسخ، توصیه شد برای کسب ایمنی واکسیناسیون خود را ادامه دهند.
تنها سه نفر از دانشجویان نسبت به واکسن پاسخ ایمنی ندادند (1.6 درصد) یعنی کمتر از Iu/L 10 آنتی بادی در سرم آنها وجود داشت. 11.9 درصد از دانشجویان پاسخ ضعیف، 73 درصد پاسخ متوسط و بقیه دانشجویان (13.5 درصد) پاسخ شدید به واکسن داشتند.
واکسن هپاتیت B نوترکیب مورد استفاده در برنامه EPI ایران در دانشجویان علوم پزشکی مازندران ایمنی زایی خوبی داشته و درصد موارد بدون پاسخ ایمنی، ناچیز بوده است.

لپتوسپیروزیس از بیماری های نادر مشترک بین انسان و دام باگسترش جهانی است که عامل آن گونه های مختلف لپتوسپیرا از خانواده اسپیروکت ها است. آلودگی به آن از طریق تماس افراد با آب یا خاک آلوده به ادرار پستانداران صورت می گیرد و به همین دلیل به عنوان یک بیماری شغلی در کشاورزان، دامداران، ماهیگیران و... مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی علایم بالینی و یافته های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به لپتوسپیروزیس در شمال ایران می باشد.
در این مطالعه که به صورت توصیفی (Case series) انجام شد، بیماران مبتلا به لپتوسپیروز (علایم بالینی به همراه سرولوژی 1/100 MAT> در آزمون آگلوتیناسیون میکروسکوپیک) مراجعه کننده به درمانگاه های عفونی همکاران طرح از خرداد تا شهریور سال 1383 وارد مطالعه شدند. علائم بالینی و یافته های آزمایشگاهی بیماران ثبت گردید و تا زمان بهبودی کامل از نظر عوارض احتمالی پایش شدند و نتایج با استفاده از نرم افزار Spss و آزمون آمار توصیفی مجذور - کای مورد پردازش قرار گرفت.
از 63 بیمار مشکوک به لپتوسپیروزیس، 36 بیمار آزمون سرولوژی مثبت داشتند که 25 نفر مرد (4/69 درصد)، 31 نفر کشاورز (86.1 درصد) و 30 نفر ساکن روستا (4/83 درصد) بودند. میانگین سنی بیماران (13.77 ±34.12) (محدوده سنی 64-14 سال) و 55.6 درصد مراجعات در تیرماه بود. به طور معنی داری بیماران مرد از زن (P<0.02 و5.44 = X2) کشاورز از غیر کشاورز (P<0.001 و X2 =18.77) و ساکن روستا از شهر (P<0.001 و 5.44=X2) بیشتر بودند. شایع ترین علایم بالینی، تب (96.6 درصد)، ضعیف (96.6 درصد)، سردرد (93.1 درصد) بی اشتهایی (89.7 درصد) و درد عضلانی (85 درصد) بود و تب و لرز با هم در 42.9 درصد مراجعان دیده شد. در پاراکلینیک کاهش پلاکت ها (45.7 درصد)، کاهش گلبول های سفید (33.4 درصد)، آزمون عملکرد کبد (Liver function test) LFTبالاتر از حد قانونی طبیعی AST (51.7) و ALT (55.2) در بدو ورود و یا سیر بیماری وجود داشت. سندرم ویل ((Wils در 7 بیمار (19.5 درصد) و فلج روده در 1 بیمار (2.8 درصد) رخ داد.
تشخیص لپتوسپیروزیس، بالینی است و بررسی و درمان بیماران با علائم تب، لرز، ضعف، سر درد، بی اشتهایی و درد عضلانی در کشاورزان به ویژه در ماه های گرم سال در این مناطق ضروری به نظر می رسد.

با توجه به شیوع بالای گواتر در منطقه سمیرم، پیش از آغاز طرح برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید، در این مطالعه تلاش گردیده تا اثرات اجرای طرح مذکور بر شیوع گواتر در دانش آموزان 12- 8 ساله منطقه یاد شده پس از گذشت 15 سال مورد بررسی قرار گیرد.
پس از حذف دانش آموزانی که از نظر بالینی دچار کم کاری یا پرکاری تیروئید بودند، 1817 دانش آموز 12- 8 ساله با استفاده از نمونه گیری خوشه ایانتخاب و معاینات لازم جهت تشخیص گواتر در آن ها توسط پزشکان فوق تخصص غدد انجام گرفت. همچین ید ادرار در 182 دانش آموز اندازه گیری شد. جهت تجزیه وتحلیل یافته ها از آزمون کای دو استفاده گردید.
از 1817 دانش آموز بررسی شده، در 7/36 درصد گواتر تشخیص داده شد که در 4/30 درصد موارد از نوع درجه 1 و در 3/6 درصد ازنوع درجه 2 بود. میانه ید ادرار درنمونه های اخذ شده 18.5 و میانگین آن mg/dl 9.22 19.37± بود.
کفایت ید ادرار دانش آموزان منطقه سمیرم بیانگر موفقیت آمیز بودن برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید می باشد. با این حال شیوع بالاتر از حد انتظار گواتر در این منطقه، احتمال دخالت سایر عوامل گواتروژن با بیماری های اتوایمیون را مطرح می نماید که می بایست مورد بررسی قرار گیرد.

پره اکلامپسی (Preeclampsia) عارضه شایع نیمه دوم حاملگی، با شیوع نسبی پنج تا ده درصد است و با افزایش مرگ و میر و بیمارگنی مادر و جنین همراه می باشد. با توجه به عوامل خطرساز متعددی که مطرح شده، اخیرا بر نقش پراکسیدهای لیپیدی نیز تاکید شده است لذا این مطالعه با هدف مقایسه لیپیدهای پلاسما در زنان پره اکلامپتیک، با زنان دارای فشارخون طبیعی صورت گرفته است.
این مطالعه به صورت مورد - شاهدی (Case-Control) بر روی مادران باردار مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی در سال 1383 انجام شده است. یکصد زن باردار با تشخیص پره اکلامپسی به عنوان گروه مورد و یکصد زن باردار که به علتی غیر از پره اکلامپسی، با فشار خون طبیعی بستری شده بودند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند که این دو گروه از نظر سن مادر و سن بارداری با یکدیگر همسان سازی شده بودند. انجام آزمایش های تری گلیسرید، کلسترول، HDL، LDL بر اساس کالریمتری و روش آنزیماتیک بود. در مقایسه آماره ها، از آزمون آماری T – Test استفاده شده است.
میران تری گلیسرید در گروه مورد، بیش تر و تفاوت، معنی دار بود (P<0/001). میزان کلسترول در گروه مورد، بیش تر و تفاوت معنی دار بود (P<0/01). میزان HDL در گروه مورد، کمتر و تفاوت معنی دار بود (P<0/03) و میزان LDL در گروه مورد، بیشتر و تفاوت معنی دار نبود.
با توجه به افزایش لیپیدهای سرم در بیماران پره اکلامپتیک نسبت به بیماران دارای فشارخون طبیعی، اندازه گیری لیپیدهای سرم می تواند به عنوان یک معیار پیش بینی کننده زودرس پره اکلامپسی مطرح باشد.

ورود به دانشگاه منجر به تغییرات عمده ای در زندگی فرد می شود و با فشارها و هیجان های خاص این دوران همراه است که می تواند سلامت روانی افراد را تحت تاثیر قرار دهد. با این که در مطالعات مختلف، اثرات متفاوتی از ورزش را بر روی سلامت روان گزارش کرده اند، هنوز مشخص نیست ورزش هایی که در سطوح دانشگاهی و به طور غیرحرفه ای انجام می شود، می تواند در بهبود سلامت و بهداشت روانی دانشجویان موثر باشد. دراین مطالعه، وضعیت سلامت روان دانشجویان ورزشکار دانشگاه علوم پزشکی مازندران، با دانشجویان غیر ورزشکار با استفاده از پرسشنامه (symptom checklist-90-Revised) Scl-90-R مقایسه می شود.
این مطالعه به صورت هم گروهی تاریخی بر روی دانشجویان ورزشکار دختر و پسر (مورد) و شاهدان غیر ورزشکار آنان که از نظر سن، جنس، وضعیت تاهل، اسکان، رشته و ترم تحصیلی و شغل همسان شده بودند، در دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شده است. سلامت روان در دو گروه فوق با استفاده از پرسشنامه SCL-90-R سنجیده شده و اطلاعات دموگرافیک آنها نیز ثبت گردید.
70دانشجوی ورزشکار(24 نفر زن) و70دانشجوی غیر ورزشکار(شاهد) در مطالعه شرکت کردند. با این که میانگین نمره هربعد درگروه موردکم تر ازگروه شاهد بود، این اختلاف فقط در ابعاد افسردگی(047/0=P) و افکار پارانوئید (012/0 = P)، معنادار بود. در معیارهای کلی، ضریب کلی علائم مرضی GSI (Global Severity Index) شاخص علائم مثبت ناراحتی P ST (Positive Symptom Test) جمع علایم مرضی مثبت PSDI(Positive Symptom Distress Index) نیز سلامت روانی دانشجویان ورزشکار بهتر از غیر ورزشکار بود (00/0=P).
با توجه به نتایج این مطالعه، فعالیت های ورزشی بر سلامت روانی اثر مثبت داشته و سطح سلامت روانی در ورزشکاران بالاتر از افراد غیرورزشکار بوده و به خصوص افسردگی در ورزشکاران کم تر بوده است.

عدم آگاهی از امور مربوط به بیهوشی، ترس از ناشناخته ها، از دست دادن کنترل، بیدار نشدن، درد، تهوع و استفراغ بعد عمل سبب افزایش نگرانی و اضطراب بیماران قبل از عمل جراحی می شوند. با توجه به عدم پیشینه تحقیقاتی در خصوص نگرش بیهوشی دهندگان نسبت به آموزش نیازهای مربوط به بیهوشی بیماران در مرحله قبل از عمل در استان مازندران این مطالعه انجام گرفته است.
در یک مطالعه مقطعی (84-1383) نگرش 110 نفر از بیهوشی دهندگان بیمارستان های آموزشی و غیر آموزشی استان مازندران با پرسشنامه ای که حاوی 4 سوال دموگرافیک و 18 سوال در ارتباط با مسائل بیهوشی بود مورد بررسی قرار گرفت. نگرش نمونه ها بر اساس تقسیم بندی لیکرت بررسی شد و نتایج با استفاده از آزمون chi square تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد که مثبت ترین نگرش بیهوشی دهندگان مربوط به دادن توضیحات کامل به آنان در خصوص مدت NPO بودن بیمار در مرحله قبل از بیهوشی بوده است (97.3 درصد) و 52.7 درصد آنان مخالف توضیح در خصوص عوارض خطرناک و کشنده احتمالی که در زمان بیهوشی ممکن است برای بیماران ایجاد شود، بودند. تفاوت قابل ملاحظه ای بین بیمارستان های آموزشی و غیر آموزشی در خصوص آموزش به بیمار در مرحله قبل از بیهوشی جهت کاهش اضطراب بیمار وجود داشت. تفاوت معنی داری بین نگرش بیهوشی دهندگان در پایه های مختلف تحصیلی جهت آموزش قبل از عمل اطلاعات مرتبط با بیهوشی به بیماران وجود نداشت.
با توجه به نگرش مثبت بیهوشی دهندگان جهت آموزش اطلاعات مرتبط با بیهوشی به بیماران در مرحله قبل ازعمل جراحی، توصیه می شود شرایط مناسب حقوقی جهت ارزش گذاری به ویزیت های قبل از بیهوشی (به صورت ویزیت قبل از عمل بیماران بستری و کلینیک مشاوره بیهوشی برای بیماران سرپایی) ایجاد شود تا در فرصت مناسب به نیازهای بیماران در خصوص مسائل مرتبط با بیهوشی توجه شود.

بیماریNiemann Pick A یکی ازبیماری های متابولیک از دسته Sphingolipidoses می باشد که در آن کمبود آنزیم Sphingomyelinase سبب تجمع غیر طبیعی اسفنگو میلین در نسوج مختلف بدن شده و در نتیجه علائم بالینی مختلف را به وجود می آورد که مهمترین آنها عبارتند از: بزرگی کبد و طحال- وجود لکه cherry red در ماکولای چشم- اختلالات عصبی- وجود سلول های Foam در مغز استخوان و کبد و طحال. شیوع بیماری 1 به 20 هزار تا 1به 40 هزار می باشد.
در این مقاله یک مورد از این بیماری که به علت توده شکمی در بیمارستان بوعلی سینا ساری بستری بوده معرفی می گردد. سونوگرافی شکم، طحال و کبد بزرگ را نشان داد. در CT–Scan مغزی آتروفی مغزی وجود داشت و در معاینه چشم، در ماکولای چشم، لکه Cherry red دیده شد. آسپیراسیون مغز استخوان سلول های Foam را نشان داد و الکتروآنسفالوگرافی غیر طبیعی گزارش شد.
بیمار فرزند سوم خانواده بوده و فرزند دوم خانواده در 5 ماهگی به علت وجود توده شکمی در یکی از بیمارستان های تهران بستری و فوت شده است (بدون تشخیص). فرزند اول خانواده ظاهرا سالم می باشد. با توجه به مجموعه این علائم کلینیکی و پاراکلینیکی و نیز وجود بیمار مشابه در خانواده تشخیص بیماری Niemann Pick type A برای بیمار داده شد.

با افزایش تعداد سوانح وسایل نقلیه موتوری، صدمات غیر نافذ، به عنوان یکی از علل اصلی مرگ و میر مطرح شده اند. قطع (Dissection) آئورت سینه ای نزولی از خطرناک ترین آسیب ها در جراحی صدمات می باشد که به علت تظاهرات متنوع بالینی، چهره بیماری های جدی طبی و جراحی مختلفی را تقلید می کند و فلج اندام تحتانی از تظاهرات نادر آن می باشد و فقط در 3/0 درصد دیده می شود. لذا افتراق آن از ضایعات شایع مربوط به صدمات همراه با فلج اندام تحتانی، به خاطر تفاوت بسیار زیاد درنحوه درمان، اهمیت دارد. در این مقاله یک مورد فلج اندام تحتانی به علت قطع آئورت، به دنبال صدمه معرفی می شود.