نشریه اقتصاد سیاسی
پیاپی 12 (تابستان 1385)

هدف این مقاله بررسی دامنه و علت بنیادین نابرابری در میان استان های ایران است. مولف پس از مرور مباحث نظری در مورد همگرایی و واگرایی احتمالی استدلال می کند که اگرچه شواهد موجود در کشورهای توسعه یافته تایید کننده مورد همگرایی است، ولی شواهد عینی در کشورهای در حال توسعه در بهترین وضعیت، تصویری مبهم ارائه می کند. در این مقاله از معیارهای موزون نابرابری جمعیتی و مستقیم استفاده کرده ایم تا شکل گیری نابرابری را در میان استانهای ایران با توجه به دو شاخص درآمد و مصرف با تفکیک بین شهر و روستا نشان دهیم...

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و رژیم های وابسته به بلوک شرق در اروپای شرقی، عصر جدیدی را فراروی کشورهای تازه استقلال یافته این منطقه از جهان و سایر کشورها قرار داد. دگرگونی به وجود آمده باعث برهم زدن معادلات سیاسی و اقتصادی در فضای سیاسی و اقتصادی بین المللی گردید و متعاقبا آثار و عواقب ناشی از آن در تصمیم سازی های جهانی تاثیرات شگرفی بر جای گذاشته است که دخالت های بی حد و حصر ایالات متحده آمریکا در تنظیم متغیرهای سیاسی و اقتصادی بسیاری از کشورها، از جمله پیامدهای آن به شمار می رود...

این مقاله به رفتار اقتصادی یک رهبر سیاسی فرضی در محیط دموکراتیک و از نظر نهادی توسعه نیافته در یک جامعه در حال گذار می پردازد. این مقاله با استفاده از مدل کنترل اقتصادی استیگلر - پلتزمن نشان می دهد که هیچ راه حل مطلوبی برای یک حاکم مستبد وجود ندارد. در درازمدت، انتقال ثروت به حامیان سیاسی به تنهایی کافی نیست تا او را در مسند قدرت نگه دارد. به همین دلیل است که این رژیم ها معمولا بی ثبات هستند، و نهایتا یا سرنگون یا به دیکتاتوری های «خشن» تبدیل می شوند...

بحث در مورد تاثیر مسایل ارزشی و اخلاقی در علم اقتصاد به دهه های اول قرن بیستم برمی گردد و با ظهور اثبات گرایی منطقی در اروپا این بحث شدت می یابد به طوری که اغلب اقتصاددانان علم اقتصاد را به دو شاخه کلی اقتصاد دستوری و اقتصاد اثباتی تقسیم می کنند و معتقدند که اقتصاد دستوری دارای بحث های اخلاقی و ارزشی و اقتصاد اثباتی براساس واقعیت هاست و تنها اقتصاد اثباتی از نظر علمی ارزشمند می باشد. اما این اقتصاد دارای همان مبانی سیستماتیک و فکری آدام اسمیت است و نمی تواند فارغ از بحث های متافیزیکی و ارزشی باشد...

این مقاله به بررسی برخی زمینه های ساختاری مدیریت توسعه شهر تهران، خصوصا زمینه های درون و برون سازمانی مدیریت شهرداری تهران در دهه 1370 می پردازد. این زمینه ها موجب شده اند تا عدم تعادل موجود سال 1370 در بین شمال و جنوب و مناطق شهر تهران در دست یابی به خدمات شهری در سال 1380 به رغم ایجاد نوسازی و افزایش سطح و سرانه کاربری ها توسط شهرداری تهران تشدید گردد. بر این اساس، ضروری ترین زمینه های ساختاری توسعه و تعادل فضایی شهر تهران، بهبود ساختار و عملکرد شهرداری و بهبود ساختار، فرایند و تحقق پذیری اجرایی طرح ها و برنامه های توسعه شهری تهران است...