مجله دانشکده پزشکی اصفهان
پیاپی 80-81 (بهار و تابستان 1385)

پرولاپس دریچه میترال معمولا یک عارضه خوش خیم و شایع است اما ممکن است با عوارض مغزی عروقی توام شده و نهایتا منجر به سکته مغزی یا استروک گردد. لذا هدف از این تحقیق شناسایی علائم و ریسک فاکتورهای پیش رس استروک در مبتلایان به پرولاپس دریچه میترال می باشد. این تحقیق در مدت زمان 9 سال در بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام گرفت و پی گیری شد. مطالعه در 6 بیمار مبتلا به پرولایس دریچه میترال که به استروک منتهی شده بود و در بخش بستری بودند و در شرح حال آنها علائم پیش رس استروک از جمله سرگیجه شدید و تکراری، نابینایی موقت چشمی، faint و غیره وجود داشته است ولی توجهی به پیشگیری از سکته مغزی در آن ها نشده بود...

HLA-B27 با اسپوندیلوآرتروپاتی ها به ویژه اسپوندیلیت آنکیلوزان ارتباط بسیار قوی دارد. میزان شیوع این بیماری با فراوانی HLA-B27 مطابقت دارد و در اقوام و نژادهای مختلف، متفاوت می باشد. هدف این مطالعه بررسی فراوانی HLA-B27 با روش فلوسیتومتری در تعدادی از داوطلبان اهدای خون در اصفهان بود.
در این مطالعه توصیفی، 257 اهدا کننده سالم خون که سابقه ابتلا به اسپوندیلو آرتروپاتی ها در خانواده آنان نیز وجود نداشت انتخاب و نمونه خون آنان جمع آوری شد. سپس با روش فلوسیتومتری و استفاده از آنتی بادی مونوکلونال جهت تعیین فنوتیپ HLA-B27 بررسی گردیدند.
نتایج. از مجموع 257 نمونه شامل 242 مرد و 15 زن، %3.11 موارد) 8 نفر(HLA-B27 مثبت بودند و بقیه در ناحیه HLA-B27 منفی قرار گرفتند.
میزان شیوع HLA-B27 در این پژوهش در محدوده سایر جمعیتهای قفقازی قرار دارد و با فراوانی این آنتی ژن در اعراب، یهودیان و ارامنه مشابه است. با توجه به شیوع نسبتا کم HLA-B27 و همبستگی قوی آن با اسپوندیلیت آنکیلوزان در جامعه ما، انجام تست HLA-B27 جهت تشخیص این بیماری مفید به نظر می رسد.

مصرف سیگار مهمترین ریسک فاکتور قابل اصلاح برای بیماری عروق کرونر می باشد و اثر آن بر اختلال عملکرد اندوتلیوم ثابت شده است ولی استعمال تریاک و اثر آن بر عملکرد اندوتلیوم و بیماری های عروق کرونر مورد توجه کافی قرار نگرفته است. هدف این مطالعه بررسی اثرات تریاک بر عملکرد اندوتلیوم در مقایسه با سیگار است. این مطالعه عملکرد اندوتلیوم را در 30 مرد سیگاری در مقایسه با 30 مرد سیگاری و تریاکی مورد بررسی قرار داده است. افراد انتخاب شده همه سالم بوده و هیچگونه سابقه ای از دیابت، فشار خون بالا، هیپرلیپیدمی، بیماری های عروق کرونر یا سابقه خانوادگی بیماری های عروق کرونر زودرس را نداشتند...

هدف. باکتریمی یک مشکل اولیه است که می تواند شرایط تهدید کننده زندگی همانند سپتی سمی، شوک و مرگ را ایجاد نماید. بر این اساس تشخیص سریع میکروارگانیسم ها در نمونه های کلینیکی جهت کنترل بیماری های عفونی حیاتی است. در دهه اخیر روش های تشخیصی سریع نظیر روش های بیوشیمیایی، ایمنولوژیک و ملکولی توسعه یافته اند. روش PCR در مقایسه با روش های متداول یک روش سریع، ویژه و حساس است. ژن RNA ریبوزومی 16 سوودبرگ (16S rRNA gene) در تمام باکتری ها وجود داشته و دارای یک منطقه مشترک ثابت در بین تمام گونه های باکتریایی است. پرایمرهای فراگیر ناحیه ثابت موجود در توالی ژن RNA ریبوزومی 16 سوودبرگ (16S rDNA) که در تمام باکتری ها ثابت است را تکثیر می نمایند. هدف از این مطالعه بررسی ارزش تشخیصی پرایمر فراگیر ژن 16S rRNA در تشخیص باکتریمی می باشد.
روش ها. در این مطالعه جهت تشخیص باکتری در خون 100 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان الزهرا اصفهان در خلال ماه های آذر تا اسفند سال 1383 با استفاده از پرایمر فراگیر (Universal-Primer) آزمایش PCR از توالی 16S rRNA بعمل آمد.
نتایج. نتایج بدست آمده نشان داد که روش PCR نسبت به روش کشت دارای حساسیت %83 و ویژگی %94 است.
نتیجه گیری. بر این اساس شروع درمان بیماران میتواند توسط تکثیر توالی 16S rDNA توسط پرایمر فراگیر مورد تایید قرار گیرد. این مطالعه نشان داد که تشخیص ملکولی باکتریمی یک روش سریع و کاربردی بوده و می تواند در بیمارستان های ایران بکار رود.

هدف. عوارض جانبی موضعی پماد حاوی پارومومایسین و متیل بنزوتونیم کلراید در درمان موضعی سالک شناخته شده است و حذف متیل بنزو تونیم کلراید از ترکیب پماد جهت کاهش عوارضی جانبی هدف مطالعات زیادی بوده است. با توجه به تشدید قدرت ضد لیشمانیایی پارومومایسین بوسیله بنز آلکانیم کلراید و کاهش عوارض جانبی آن در موشهای آزمایشگاهی، هدف از بررسی حاضر ارزشیابی اثر ضد لیشمانیایی این فرمولاسیون در بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی مرطوب می باشد.
روش ها. در یک کارآزمایی بالینی دوسوکور شاهددار، کارآیی پماد حاوی %15 پارومومایسین و %2 بنز آلکانیم کلراید در پایه وازلین و لانولین به شکل موضعی روزی دو مرتبه به مدت 20 روز در 75 بیمار مبتلا به سالک بررسی شد. ضایعات تحت درمان هر 5 روز بعد از شروع درمان و به مدت 40 روز از نظر شکل ظاهری، اندازه و میزان التهاب بررسی گردیدند.
نتایج. در %74.2 بیماران تحت درمان با پارومومایسین و بنز آلکانیم کلراید میانگین ضایعات از حدود 180 mm2 در شروع درمان به حدود 20 mm2 در روز 25 بعد از شروع درمان کاهش یافت و در روز چهلم پس از شروع درمان بهبود کامل ضایعات دیده شد. در گروه های شاهد کاهش معنی داری در میانگین اندازه ضایعات دیده نشد. التهاب، سوزش و خارش در %5.9 از 85 بیمار که بنز آلکانیم کلراید دریافت نمودند دیده شد ولی وزیکوله شدن ضایعات مشاهده نگردید.
نتیجه گیری. از بررسی نتایج بدست آمده چنین به نظر می رسد که بنز آلکانیم کلراید موجب افزایش قدرت ضد لیشمانیایی پارومومایسین و کاهش عوارض جانبی در درمان موضعی بیماران مبتلا به لیشمانیوز جلدی مرطوب می گردد.

هدف. استفاده از کورتیکو استرویید و آنتی هیستامین ها در کاهش واکنش های التهابی موثر بوده است. هدف از انجام این تحقیق تعیین و مقایسه اثر متیل پردنیزولون و کلماستین در جلوگیری از تشکیل چسبندگی پریتونئال در رات می باشد.
روش ها. در این مطالعه 90 رات مذکر در 3 گروه 30 تایی تقسیم شدند. پس از بیهوش کردن این رات ها جدار شکم باز شده و 10 برش طولی تقریبا یک سانتی متر بر روی سطح پریتوئن در سمت راست در دیواره قدامی داده شد و سپس قطعه ای از پریتوئن نیز به ابعاد 2×2 سانتی متر مربع از سطح قدامی دیواره چپ شکم برداشته شد. گروه 1 بعنوان گروه شاهد، گروه 2 بعنوان دریافت کننده متیل پردنیزولون و گروه 3 دریافت کننده متیل پردنیزولون و کلماستین با هم بودند. پس از 20 روز رات ها تحت لاپاراتومی مجدد قرار گرفتند و تعداد باندهای چسبنده در هر گروه و grading چسبندگی مشخص شد. نتایج با آزمون Mann- Whitney و T-test و ANOVA آنالیز شده و P<0.05 معنی دار تلقی شد.
نتایج. در %60 رات های گروه 1، در %46.7 راتهای گروه 3 و 2، 1-2 باند چسبیده داخل پریتوئن مشاهده شد.
(P=<0.001). در %33.3 راتهای گروه 1، در %20 راتهای گروه 2 و در %10 رتهای گروه 3، 3-4 باند چسبنده مشاهده شد (P<0.001). در گروه 3 هیچگونه گرید 3 و 4 چسبندگی نداشتیم ولی در گروه 2 (%16.7) چسبندگی گرید 4 و چسبندگی گرید 3 نداشتیم. در گروه 1 (%40) راتها چسبندگی گرید 4 و (%10) چسبندگی گرید 3 داشتند (P=<0.0001).
نتیجه گیری. متیل پردنیزولون به تنهایی و به همراه کلماستین باعث کاهش معنی دار در تعداد چسبندگی های داخل پریتوئن و کاهش شدت درجه چسبندگی می شود که این کاهش در گروه دریافت کننده متیل پردنیزولون و کلماستین بارزتر می باشد.

هدف. فشار خون حاملگی یا پره اکلامپسی یکی از علل عمده مرگ و میر جنین و مادران است. عدم تعادل سطح خونی متابولیتهای آراشیدونیک اسید یکی از علل این بیماری معرفی شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر روغن ماهی در کاهش بروز و شدت فشار خون حاملگی در خانمهای باردار پر خطر طراحی گردید.
روش ها. مطالعه به صورت مورد شاهد و آینده نگر از 1383-84 در اصفهان بر روی دو گروه خانمهای پر خطر از نظر پره اکلامپسی)خانمهای باردار شکم اول بدون محدودیت سنی یا خانمهای چندزا با حداقل یکی از ویژگی های ذیل: 18> یا 35< سال، سابقه پره اکلامپسی، فشار خون مزمن، بیماری مزمن عروقی - کلیوی یا بافت همبند، دیابت ملیتوس، چاقی و حاملگی چند قلو(اجرا شد. در گروه مورد 200) نفر(از 12-38 هفتگی روغن ماهی 1) گرم امگا-3، ویوا کانادا(و به گروه شاهد 600) نفر(پلاسبو تجویز شد و هر دو گروه از نظر فشار خون، وزن، بروز و شدت پره اکلامپسی، زایمان زودرس و وزن تولد نوزادان با استفاده از آزمون کای دو با یکدیگر مقایسه گردیدند.
نتایج. در پایان مطالعه فشار خون سیستولی و دیاستولی در گروه مورد از گروه شاهد کمتر بود به ترتیب (P=0.013) و (P=0.021). مصرف روغن ماهی تاثیری بر وزن مادر و نوزاد و بروز پره اکلامپسی خفیف نداشت. اما پره اکلامپسی (P=0.037) شدید و زایمان زودرس در گروه شاهد بیش از گروه مورد بود. (P=0.022) تمامی موارد محدودیت رشد داخل رحمی (IUGR) در گروه شاهد مشاهده گردید (P=0.0001).
نتیجه گیری. مصرف روغن ماهی به عنوان ماده آنتی اکسیدان به نظر می رسد باعث کاهش پره اکلامپسی نشود اما از شدت آن می کاهد و احتمالا باعث کاهش زایمان زودرس و IUGR نیز میشود.

پیشگیری از ترس و اضطراب کودکان به هنگام جدایی از والدین نیاز به آمادگی روانی و دارویی قبل از جراحی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه روش های تجویز خوراکی و رکتال میدازولام قبل از جراحی است، تا اینکه علاوه بر کاهش اضطراب کودک، قابل قبول ترین روش پره مدیکاسیون در کودکان تعیین گردد. تعداد 40 کودک 6 تا 84 ماهه ASA 1، کاندیدای اعمال جراحی الکتیو کوچک مثل ترمیم فتق اینگوئینال، هیدروسل بطور اتفاقی در دو گروه 20 نفری قرار گرفتند. برای یک گروه میدازولام خوراکی 5mg/kg /. و برای گروه دوم میدازولام رکتال داده شد...

با توجه به اهمیت عارضه تهوع و استفراغ بعد از کورتاژ و بنا به تناقضات اثرات داروها روی آن، مطالعه ای به منظور مقایسه اثر دو داروی آتروپین و متوکلوپرامید در درمان تهوع و استفراغ بعد از کورتاژ رحمی انجام شد. مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور به منظور مقایسه تاثیر دو داروی آتروپین و متوکلوپرامید بر روی تهوع و استفراغ زنان آبستنی که نیاز به کورتاژ داشتند در دو گروه دریافت کننده آتروپین (70 = نفر) و دریافت کننده متوکلوپرامید (70 = نفر) انجام شد. میزان آتروپین 25mg/. به صورت وریدی و میزان متوکلوپرامید 150g/kg وریدی به صورت تک دوز بوده و اثر داروها بر تهوع و استفراغ بعد از کورتاژ در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت و با آزمون آماری کای - اسکوار نتایج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت...

هدف. مارکرهای زیستی با منشا جنینی موجود در سرم مادر از اهمیت ویژه ای در تشخیص قبل از تولد به روش غیر تهاجمی برخوردار هستند. در این میان مولکول الفا - فیتوپروتئین دارای اهمیت ویژه ای است، به طوریکه افزایش یا کاهش غیر طبیعی سطح فاکتور مزبور در سرم مادر در دوران حاملگی با بسیاری از ناهنجاری های ژنتیکی و مادرزادی مرتبط است. سطح طبیعی برای فاکتور مزبور در آزمایشگاه های تشخیص طبی کشور بر اساس مقادیر ارایه شده از مطالعات صورت گرفته در جمعیت های غیر ایرانی می باشد. این مطالعه با هدف تعیین سطح طبیعی آلفا - فیتوپروتئین سرم در جمعیت ایرانی انجام گرفت.
روش ها. چند پایگاه و خانه بهداشت در سطح استان اصفهان به عنوان مراکز نمونه گیری انتخاب شدند و برای هفته های بارداری 14-18 از تعداد 155 نفر نمونه گیری خون محیطی به عمل آمد. پس از جداسازی سرم خون، سطح آلفا - فیتو پروتئین با روش رادیوایمیونواسی سنجش شد. وضعیت مادران تا موقع زایمان مورد توجه قرار گرفت و مشاهدات در خصوص وضعیت مادران و نوزادان ثبت گردید. اطلاعات با آزمون آماری T مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج. در جمعیت تحت مطالعه موردی از بیماری های ژنتیک یا مادرزادی در نوزادان مشاهده نشد که نشانگر طبیعی بودن این جمعیت می باشد. مقادیر آلفا - فیتو پروتئین سرم در هفته های 14-18 سنجش و معادل یک مضرب از میانه جمعیت (MoM) قرار داده شد.
نتیجه گیری. با توجه به اینکه MoM در فاصله 0.5-2.5 سطح طبیعی برای آلفا - فیتو پروتئین در نظر گرفته می شود، دامنه طبیعی برای سطح الفا - فیتو پروتئین سرم در هفته های مختلف حاملگی در جمعیت مورد مطالعه تعیین گردید. نتایج بدست آمده میتواند در تشخیص ناهنجاری های مادرزادی قبل از تولد در جمعیت اصفهان مورد استفاده قرار گیرد.

هدف. دردهای مزمن پایین ستون فقرات موجب خاطره ذهنی ناخوشایند و عوارض مهمی از قبیل محدودیت حرکات، از کار افتادگی، تغییر شغل، مصرف بی رویه داروهای خوراکی و تزریقی و جهت مداوا می شود. این مطالعه به منظور تعیین اثر لیزر کم توان بر میزان دردهای پایین ستون فقرات انجام شده است.
روش ها. این مطالعه یک کار آزمایی بالینی دوسوکور می باشد که در سال 1384 در مرکز لیزر پزشکی بیمارستان پاستور نو تهران انجام شده است. 30 بیمار مبتلا به دردهای مزمن پایین ستون فقرات از نوع Lumbago که نقص های عصبی شناخته شده و بیماری های سیستمیک یا روانی نداشته و بین سنین 30-60 سال بودند بصورت تصادفی بین دو گروه شاهد و آزمایش تقسیم شدند. گروه آزمایش تحت درمان با لیزر کم توان به همراه ورزش و گروه شاهد تحت لیزر خاموش به همراه ورزش قرار گرفتند.
داده ها بوسیله آزمون آماری کای دو و آزمون T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج. بیماران گروه آزمایش بهبود علامتی معنی داری را بدون عوارض جانبی داشتند. با توجه به مقیاس بصری - خطی (V.A.S) و سایر مقیاس ها از لحاظ درد در هفته های اول و دوم بین دو گروه، اختلاف معنی داری مشاهده نشد (P>0.05) در هفته سوم به بعد با توجه به تستهای انجام شده و پرسشنامه درد بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0.001).
نتیجه گیری. بر اساس یافته ها، لیزر کم توان با خروجی نیرو، طول موج و مدت مناسب اگر در موضع مناسب تابنده شود بعنوان یک روش درمانی کمتر تهاجمی جهت کاهش دردهای مزمن پایین ستون فقرات توصیه می شود.

هدف. کری حسی عصبی ناگهانی (SSNHL) از پر تناقض ترین مسایل حیطه اتولارنگولوژی است. این مطالعه با هدف تعیین تابلوی بالینی و نتایج پاسخ به دو نوع روش درمان طراحی گردید.
روش ها. در این مطالعه آینده نگر، 53 بیماری با تابلوی بالینی کری حسی عصبی ناگهانی، پس از انجام معاینات و ثبت پرسشنامه و انجام آزمایشهای اودیومتریک)شامل (OAE,ABR,PTA به صورت یک در میان تحت یکی از دو روش درمان اوروگرافین داخل وریدی در مقابل ترکیب استرویید با آسیکلوویر خوراکی قرار گرفتند و نتایج با هم مقایسه شد.
نتایج. از 53 بیمار 29) مرد و 24 زن(با سن متوسط 15.9) ± سال (40.9، گوش چپ در 28 مورد (%52.83) و گوش راست در 21 مورد (%39.62) و در 4 مورد (7.54) هر دو گوش درگیری داشت. شدت درگیری در اکثریت موارد (%78) شدید گزارش شده و متوسط افت آستانه شنوایی در بیماران 69dB محاسبه شد. شایعترین الگوی PTA الگوی (%75) flat و پس از آن الگوی Down sloping (%16) بود. در این مطالعه %18 پاسخ درمانی کامل، %16 نیز پاسخ خوب %36 پاسخ متوسط دادند که تفاوتی بین دو گروه درمانی نبود (P>0.05). %34 نیز پاسخی به درمان ندادند که در این بین تعداد بیماران گروه استروئید + آسیکلوویر بیشتر از گروه اوروگرافین بود 11) مورد در برابر 7 مورد(.
بیمارانی که در TEOAE (transient evoked otoacoustic emission) قبل از درمان correlation بیشتر از %50 داشتند همگی به درمان جواب دادند.
نتیجه گیری. نتایج این مطالعه در اکثر موارد مشابه نتایج دیگر مطالعات بود. برای قضات بهتر نیاز به ادامه مطالعه و افزایش حجم نمونه است.

هدف. کمردرد و درد رادیکولر اندام تحتانی ناشی از فتق دیسک کمری شایع ترین بیماری ستون فقرات است. %70-%80 فتق های دیسک کمری در ناحیه L4-L5 و L5-S1 و %30 تا %20 در سطوح بالایی کمری L3-L4، L2-L3 و L1-L2 قرار دارند. اگر چه در اکثریت بررسی ها فتق دیسک کمری در بیش از %80 موارد با استراحت و درمان طبی بهبودی میابد ولی اهمیت سطحی که در آن فتق دیسک کمری اتفاق افتاده و تاثیر آن بر کمیت و کیفیت بهبودی بررسی نشده است.
روش ها. این مطالعه مقطعی، آینده نگر و بر روی یکصد بیمار مبتلا به کمر درد و درد ریشه ای ناشی از فتق ثابت شده دیسک کمری در MRI انجام گرفت. از آزمون های بالینی Schober, Moll, Laseque در دو مرحله قبل و پس از درمان برای ارزیابی میزان بهبودی استفاده شد. بیماران در سه گروه A)بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری (L4-L5 و B)بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری (L5-S1 و C)فتق دیسک های بالایی کمری L3-L4، L2-L3 و (L1-L2 قرار گرفتند. درمانهای غیر جراحی شامل داروی شل کننده باکلوفن 10-20 mg) روزانه(و داروهای ضد التهابی استروییدی دگزامتازون 4-8 mg) روزانه(و غیر استروئیدی ایندومتاسین 50-100 mg) روزانه(و استراحت برای دو تا سه هفته بود.
نتایج. در مجموع سه گروه %68 مرد و %32 زن و سن بیماران از 22 تا 73 سال با میانگین سنی 42.5 سال بود. میانگین علایم و نشانه های بیماران در زمان اولین مراجعه بین شش ماه تا سه سال بود. درمان به ترتیب در %42.2 در گروه A، %87.1 در گروه B و %34.3 در گروه C موثر بود.
نتیجه گیری. کیفیت و کمیت بهبود علایم در بیماران مبتلا به فتق دیسک وابسته به سطح گرفتاری آن دارد. بدین ترتیب دیسک های L5-S1 خیلی بیشتر و بهتر از L4-L5 و این سطح خود بهتر از نواحی بالایی کمری 3-L4، L2-L3 و L1-L2 بهبود بالینی دارند. بنابراین هر چه سطح فتق دیسک کمری در نواحی بالاتر باشد شانس تاثیر درمان های غیر جراحی کمتر است.

هدف. ناخن جویدن و شست مکیدن از جمله اختلالات عادتی هستند که می توانند بیانگر نیاز کودک به اطمینان و امنیت بیشتر باشند و منجر به عوارض جسمی و روانشناختی گردند. شناسایی عوامل مرتبط با بروز این اختلالات، حایز اهمیت است. برخی عوامل شناخته شده تر و برخی چون وضعیت تغذیه با شیر کمتر بحث شده اند. این مطالعه با هدف بررسی نحوه و مدت تغذیه با شیر در بروز اختلالات عادتی انجام شد.
روش ها. این مطالعه به صورت توصیفی تحلیلی و بر روی 200 کودک 100) مبتلا و 100 غیر مبتلا(در سنین قبل از مدرسه، در شهر اصفهان با بکارگیری ابزار محقق ساخته و معاینه روانپزشک بر اساس معیارهای تشخیص انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM IV TR) انجام گردید و نتایج، توسط آزمون آماری t استودنت تحلیل شد.
نتایج. نتایج نشان داد که از بین عوامل مورد بررسی چون مدت زمان مصرف شیر مادر و شیر خشک، سن و مدت زمان استفاده از جایگزین هایی چون شیشه و پستانک، تنها سن از شیر گرفته شدن، متغیر معنی دار بوده است؛ به طوری که کودکان مبتلا نسبت به غیر مبتلا در سن پایین تری از شیر گرفته شدند (p=0.009).
نتیجه گیری. بر اساس مطالعات آنالتیک، تغذیه به موقع و مناسب شیرخوار، ارضای نیازهای دهانی وی را به همراه دارد و در صورت عدم پاسخ، این نیازها در سالهای بعد ادامه می یابد و خود را به شکل انواعی از اختلالات عادتی بروز می دهد.

هدف. افزایش فشار خون یکی از شایعترین بیماری های موجود در جامعه و یک عامل خطر عمده برای بیماری های قلبی عروقی به حساب می آید. داروهای مهار کننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE-I) و کاپتوپریل بطور شایع در درمان فشار خون بکار رفته اند. در این مطالعه پارامترهای کنترل فشار خون بین انواع کاپتوپریل کارخانجات ایرانی و نوع خارجی توسط هولتر 24 ساعته فشار خون مورد مقایسه قرار گرفت.
روش ها. در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دوسوکور، 125 بیمار که فشار خون اولیه یا اساسی (primary) نوع ملایم تا متوسط داشته اند، بعد از یک دوره پاک شدن از داروهای قبلی (wash-out) مورد پایش 24 ساعته فشار خون قرار گرفته و سپس بصورت اتفاقی تحت درمان با یکی از انواع کاپتوپریل داخلی (ایران دارو، لرستان و داروپخش)، کاپتوپریل خارجی و دارونما قرار گرفتند. پس از 4 هفته بیماران مجددا تحت ارزیابی با پایش 24 ساعته فشار خون قرار گرفتند. داده ها در نرم افزار SPSS11 وارد شده و توسط T-Student و ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج. این مطالعه نشان داد که در هر سه گروه کاپتوپریل داخلی و گروه کاپتوپریل خارجی، فشار خون به میزان قابل توجهی نسبت به گروه دارونما کاهش می یابد (P<0.05). بین میزان و مدت و حداکثر اثر بخشی سه نوع کاپتوپریل داخلی و خارجی با هم تفاوت قابل توجهی وجود نداشت (به استثنای افزایش غیر معنی دار طول اثر در نوع خارجی). در حالیکه زمان رسیدن به حداکثر اثر در گروه کاپتوپریل خارجی بصورت قابل توجهی کوتاه تر از 3 نوع کاپتوپریل داخلی است.
نتیجه گیری. مطالعه ما نشان داد که از انواع کاپتوپریل داخلی در پارامترهای تنظیم فشار خون کیفیت یکسانی دارند، همچنین با توجه به عدم تاثیر بیشتر کاپتوپریل خارجی، تحمیل هزینه های اضافی بر بیمار و سیستم درمانی بی فایده به نظر می رسد.

هدف. نوزادان نارس به دلیل نیاز به اقدامات تشخیصی و درمانی زیاد به طور مکرر و طولانی باید درد را تجربه کنند، با توجه به اینکه درمانهای دارویی عوارضی را بهمراه دارند برای انجام اقدامات دردناک کم خطر مانند خونگیری وریدی از این داروها استفاده نمی شود. در بسیاری از مطالعات تاثیر سوکروز در کاهش درد نوزادان تایید شده است ولی تاثیر گلوکز (بخصوص در نوزادان نارس) بخوبی مورد بررسی قرار نگرفته است این مطالعه جهت تعیین تاثیر گلوکز %30 در کاهش درد نوزادان نارس انجام شد.
روش ها. در یک مطالعه کارآزمایی بالینی در عرصه شاهددار، تعداد 36 نوزاد نارس)بین 28 تا 34 هفته(با سن 1 تا 14 روز که از نظر کلینیکی مشکل حادی نداشتند ولی برای مقاصد تشخیصی و درمانی نیاز به خونگیری وریدی داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. نیاز به تهویه مکانیکی، سپسیس، ناهنجاری شدید مادرزادی، اپگار کمتر از 3 در دقیقه 5 تولد، مصرف سداتیو یا ضد درد در 48 ساعت اخیر و وجود مشکلات نورولوژیک از معیارهای خروج از مطالعه منظور گردیدند.
هر نوزاد دو نوبت در طی خونگیری وریدی)یکبار با گلوکز %30 خوراکی و بار دیگر با دارونمای خوراکی(مورد بررسی قرار گرفت نمره درد با استفاده از PIPP (Premature infant pain profile) تعیین شد.
داده ها با استفاده از آزمون آماری T Paired test و نرم افزار آماری SPSS آنالیز شد.
نتایج. میانگین و انحراف معیار نمره درد در زمان دریافت گلوکز و آب مقطر به ترتیب 8.94±3.013 و 11.44 ±3.42، (P<0.001) و میانگین و انحراف معیار طول مدت گریه با مصرف گلوکز و آب مقطر به ترتیب 24.1±18.48 و 39.6± 26.8، بود (p=0.002). طول مدت گریه با استفاده از گلوکز %30 بطور معنی داری کاهش یافت همچنین میزان افت SPO2 با گلوکز %30 بطور معنی داری کمتر بود.
نتیجه گیری. استفاده از دوز کم 1) میلی لیتر(گلوکز %30 قبل از خونگیری وریدی باعث کاهش قابل ملاحظه درد در نوزاد نارس می شود. با استفاده از این روش آسان، ارزان و بی خطر می توان درد در نوزادان نارس بستری در بخشهای نوزادان را بطور قابل توجهی کم کرد.

هدف. از جمله درمان های شایع و موثر در بیماران مبتلا به هیپرپلازی خوش خیم پروستات BPH، فیناستراید)یک مهار کننده (5-? reductase می باشد. هدف از انجام این مطالعه ایجاد مدلی برای پیش بینی تاثیر این دارو بر بهبود علایم بیماران مبتلا به BPH می باشد.
روش ها. 212 مرد مبتلا به BPH دارای اندیکاسیون درمان دارویی در یک کارآزمایی بالینی تحت درمان 6 ماهه با فیناستراید 5 mg/d قرار گرفتند. شدت علایم بر حسب International Prostate Symptom Score (IPSS) قبل و بعد از خاتمه درمان و PSA قبل از شروع درمان اندازه گیری شد. حجم پروستات قبل از شروع درمان توسط سونوگرافی ترانس رکتال محاسبه گردید و با استفاده از PSA و حجم محاسبه شده پروستات، PSA density بدست آمد.
نتایج. در 212 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، متوسط سن 63.62±10.6 سال، متوسط حجم پروستات، 40.15±12 CC و میانگین PSA، 2.98 ±1.74 ng/ml محاسبه شد. از طرف دیگر میانگین شدت علایم قبل از درمان، شدت علایم بعد از درمان و میزان بهبود علایم به ترتیب 18.16±5.07، 13.04 ±5.46 و 5.12±2.98 در مقیاس IPSS بدست آمد. در ادامه با استفاده از تجزیه و تحلیل داده های فوق یک معادله رگرسیون برای پیش بینی شدت علایم پس از درمان 6 ماهه با فیناستراید یافته شد.
نتیجه گیری. با استفاده از معادله رگرسیون بدست آمده می توان post treatment symptom score را در بیماران مبتلا به BPH تحت درمان با فیناستراید با دقت قابل قبول پیش بینی نمود.

این مطالعه با هد نشان دادن کارآیی تعیین محل ساک لاکریمال طی عمل داکریوسیستورینوستومی آندوسکوپیک (EDCR) با استفاده از پروب لاکریمال بدون نیاز به Light pipe طراحی گردید. این یک مطالعه کارآزمایی بالینی غیر تصادفی آینده نگر با پی گیری یک سال پس از عمل می باشد. گروه 40 نفره بیمارانی که در فاصله زمانی فروردین ماه 1380 لغایت اسفندماه 1383 تحت بررسی و پیگیری پس از عمل EDCR با استفاده زا پروب لاکریمال بدون Light Pipe قرار گرفته بودند وارد مطالعه شدند. بیماران دچار داکریوسیستیت مزمن بودن و قبلا عمل جراحی DCR آندوسکوپیک یا اکسترنال انجام نداده بودند...

هدف. ناباروری یکی از مشکلات زندگی زوج هایی است که تمایل به بچه دار شدن دارند. علت درصد قابل ملاحظه ای از ناباروری ها نامشخص است. آخرین و جدیدترین مطالعات بیانگر دخالت anti TG، anti TPO در ناباروری با علت نامشخص می باشد. در این مطالعه سعی شده است به بررسی این موضوع پرداخته شود.
روش ها. این مطالعه توصیفی - تحلیلی که از دی ماه 1383 تا شهریور 1384 در مرکز مطالعات قلب و عروق اصفهان انجام شد 120 زن در دو گروه 60 نفره مورد بررسی قرار گرفتند. گروه اول زنان مبتلا به ناباروری بودند که علت ناباروری آنها مشخص نشده بود و گروه دوم زنان بارور طبیعی بودند. 5cc خون لخته از هر نفر گرفته شد و پس از جدا نمودن سرم آنها با استفاده از کیت آزمایشگاهی ORGENTEC ساخت کشور آلمان، سطح سرمی anti TG، anti TPO در آنها به روش ELISA تعیین گردید. در پایان نتایج با کمک آمار توصیفی و نرم افزاری SPSS و آزمون آماری t-test مقایسه گردیدند.
نتایج. در زنان مبتلا به ناباروری %45 آنها anti TG بیشتر از 75 IU/ml و %25 آنها در حد (50-75 IU/ml) Borderline و %30 آنها در حد نرمال)کمتر از (50 IU/ml قرار داشتند. %20 افراد از نظر سطح anti TPO در حد بالا)بیشتر از (75 IU/ml و %80 در حد نرمال)کمتر از (50 IU/ml قرار داشتند. در زنان با باروری طبیعی هیچکدام از آنها سطح اتوآنتی بادی در حد بالا نداشتند و %91.7 افراد سطح anti TG نرمال و %95 افراد سطح anti TPO نرمال داشتند. در مقایسه بین دو گروه تفاوت معنی داری بین سطح anti TG، anti TPO و ناباروری افراد وجود داشت (P<0.05).
نتیجه گیری. نتایج مطالعه اخیر مشخص نمود که رابطه معنی دار بین سطح anti TG و anti TPO و ناباروری در زنان وجود دارد که با بعضی مطالعات انجام شده همخوانی دارد که می تواند در امر ناباروری دخیل باشد. لذا پیشنهاد می شود. برای کلیه زنان نابارور که علت بیماری آنها مشخص نشده است. این دو آنتی بادی در سرم اندازه گیری شود و در صورت بالا بودن آنها درمان لازم انجام گیرد.

هدف. سپسیس و شوک سپتیک از اورژانس های پزشکی می باشند. تشخیص زود هنگام و صحیح این بیماری همراه با مداخله های سریع درمانی در کاهش مرگ و میر آن تاثیر زیادی دارد. با توجه به اینکه تشخیص سپسیس از بیماران با نشانگان پاسخ التهابی عمومی SIRS (systemic inflammatory response syndrome) با علل دیگر مشکل می باشد و گاهی با هم اتفاق می افتند و از طرفی تجویز سریع آنتی بیوتیک می تواند از مرگ و میر این بیماران بکاهد و در صورت عدم وجود عفونت از مصرف غیر ضروری آنتی بیوتیک ها و بار اقتصادی آن جلوگیری کند. پروکلسیتونین (PCT) در چند سال گذشته به عنوان یک شناسگر اختصاصی برای تشخیص زود هنگام سپسیس مطرح گردیده و عده ای معتقدند این شناسگر می تواند در تعیین پیش آگهی و تعیین مراحل شوک عفونی نیز کمک کننده باشد. این بررسی در جهت تعیین کمک پروکلسیتونین در افتراق دو گروه از بیماران با نشانگان پاسخ التهابی عمومی با و بدون عفونت انجام گردید.
روش ها. 25 بیمار با معیار نشانگان پاسخ التهابی عمومی بدون عفونت از بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه قلبی و 25 بیمار بستری در بخش عفونی و بخش مراقبت های ویژه با تشخیص سپسیس مورد بررسی قرار گرفتند و نهایتا سطح پروکلسیتونین در سرم آنها اندازه گیری و با هم مقایسه گردید.
نتایج. (%88)22 از بیماران در گروه سپسیس تیتر مثبت پروکلسیتونین داشتند. پروکلسیتونین با واحد نانوگرم/میلی لیتر به چهار سطح تقسیم گردید افزایش مختصر برابر 0.5 در 3 مورد (%12)، افزایش متوسط بیشتر از 0.5 در 5 مورد (%20)، افزایش مشخص مساوی یا بیشتر از 2 در 11 مورد (%44) و افزایش شدید مساوی یا بیشتر از 10 در 3 مورد (%12). یک مورد 1 (%4) از گروه غیر سپسیس دارای سطح پروکلسیتونین متوسط بود.
نتیجه گیری. نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که پروکلسیتونین در تشخیص سپسیس %88 حساسیت داشته و %96 اختصاصی می باشد و بطور وضوح در تشخیص افتراقی سپسیس و نشانگان التهابی عمومی بدون عفونت کمک کننده است.

هدف. با توجه به گذشت کمتر از ده سال از مطرح شدن تجویز اینتراکمرال داروی بیحسی موضعی بهمراه بیحسی توپیکال چشم، هنوز بر سر تاثیر این روش اختلاف نظر وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر تجویز اینتراکمرال لیدوکائین %1 بر میزان تغییرات همودینامیک، همکاری و آرامش بیمار حین عمل و میزان رضایت بیمار و جراح و نیز تاثیر این روش بر ضخامت قرنیه در بیماران تحت عمل جراحی آب مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن طراحی و اجرا گردید.
روش ها. در این مطالعه دو سویه کور تعداد 101 بیمار کاندیدای عمل جراحی الکتیو کاتاراکت بروش فیکوامولسیفیکیشن تحت بیحسی توپیکال و سدیشن سیستمیک، به دو گروه مورد و شاهد تقسیم گردیدند. در گروه مورد 0.1 سی سی از محلول لیدوکایین یک درصد و در گروه شاهد همین حجم از پلاسبو قبل از انجام فیکو در اتاق قدامی چشم تزریق شد. سپس تغییرات همودینامیک، شدت درد، همکاری و آرامش در حین عمل، میزان رضایت بیمار و جراح و تغییرات ضخامت قرنیه در 24 ساعت بعد از عمل نسبت به زمان قبل از عمل در بیماران دو گروه تعیین و مقایسه گردید. جهت مقایسه فشار خون از آزمون T-student و جهت مقایسه سدیشن، میزان همکاری و رضایت از آزمون Mann-Whitney استفاده شد.
نتایج. بیماران دو گروه از نظر تغییرات همودینامیک نسبت به زمان قبل از مداخله، توزیع فراوانی سطح سدیشن، میانگین نمره همکاری و رضایتمندی جراح از شرایط عمل با یکدیگر اختلاف معنی داری نداشتند. میانگین نمره رضایتمندی بیماران در گروه لیدوکایین و پلاسبو به ترتیب 3.4±0.5 و 3.1±0.7 بود (p=0.008). میانگین شدت درد حین عمل بیماران دو گروه به ترتیب 0.6 ±1.0 و 1.5 ±1.7 بود (p=0.003). میانگین تغییرات ضخامت قرنیه در زمان 24 ساعت پس از عمل در بیماران دو گروه به ترتیب 11.2± 8.1 و 9.8 ±19.8 + میکرومتر بود (p=0.65).
نتیجه گیری. لیدوکائین %1 اینتراکمرال در جراحی کاتاراکت به روش فیکوامولسیفیکیشن تحت بی حسی توپیکال و سدیشن سیستمیک احتمالا می تواند به کاهش درد حین عمل و افزایش رضایتمندی بیماران بدون تاثیر بر ضخامت قرنیه، کمک نماید.

هدف. ویژگی های شخصیتی و آسیب شناسی روانی در بیماران مبتلا به صرع همواره یکی از مباحث بحث برانگیز بوده است. برخی مطالعات الگویی از صفات خاص را در این بیماران گزارش کرده اند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی ویژگی های شخصیت و آسیب شناسی روانی بیماران مصروع بوده است.
روش ها. نوع مطالعه مورد - شاهدی گذشته نگر است. بدین منظور 40 بیمار مبتلا به صرع بصورت تصادفی آسان از کلینیک تخصصی اعصاب مرکز پزشکی الزهرا، سال 1380، از هر دو جنس 21) نفر مذکر و 19 نفر مونث(در محدوده سنی 14 تا 45 سال انتخاب شدند. گروه شاهد که از لحاظ ویژگی های سن، جنسیت، سطح تحصیلات، شغل و سابقه اختلالات روانپزشکی با گروه بیمار همتا شده بودند از همراهان و اعضا فامیل بیماران انتخاب شدند. از پرسشنامه MMPI جهت بررسی ویژگی های شخصیتی و آسیب شناسی روانی استفاده شد. داده ها توسط آزمونهای آماری خی دو و t تحلیل گردید.
نتایج. یافته های این مطالعه نشان داد گر چه این بیماران آسیب شناسی روانی گسترده ای ندارند ولی نمرات آنها در مقیاسهای بالینی MMPI افزایش بیشتری نسبت به گروه کنترل دارد. بیماران مصروع در مقیاسهای افسردگی (D) هیستری (Hy) ضعف و خستگی روانی (Pt) و اسکیزوفرنیا (Sc) افزایش نمره بیشتری داشتند. تفاوت دو گروه تنها در مقیاس Sc معنی دار بوده (P=0.04).
نتیجه گیری. یافته های این پژوهش دلالت بر آسیب پذیری بیشتر بیماران مصروع نسبت به ویژگی های پاتولوژیک روانی می کند. ویژگی های قالب آنها احتمالا احساس تنهایی، تنیدگی، سردرگمی، خستگی، بی قراری، تحریف های ادراکی، افکار وسواسی و فوبیک است. یافته ها بر لزوم مداخلات روانشناختی در فرایند درمانی آنها تاکید می کند.

هدف. لیپوساکشن از اعمال جراحی موثر در کاهش چربی بدن است که کاربرد آن روش همراه با رژیم غذایی و ورزش در درمان چاقی مطرح می باشد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر عمل لیپوساکشن به عنوان نوعی روش درمانی جهت درمان چاقی برای کاهش عوامل خطر بیماری های قلبی - عروقی طراحی گردید.
روش ها. در این مطالعه مقطعی - تحلیلی تعداد 24 نفر زن چاق (BMI>30) غیر دیابتی با میانگین سنی (48.7±7.3) 51.2 سال مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار سنجش در این مطالعه شامل تکمیل پرسشنامه و معاینه فیزیکی کامل، محاسبه نسبت دور کمر به دور لگن (WHR) و نمایه توده بدنی (BMI) بود. نمونه خون ناشتا برای اندازه گیری قند، کلسترول تام، کلسترول HDL، کلسترول LDL، تری گلیسیرید، فیبرینوژن، ظرفیت آنتی اکسیدان، CRP، لیپوپروتیین a، انسولین سرم و مقاومت به انسولین از افراد مورد مطالعه گرفته شد و توده بطن چپ توسط اکوکاردیوگرافی محاسبه گردید. 12-14 هفته پس از لیپوساکشن ارزیابی های اولیه مجددا تکرار شد. داده ها توسط آزمونهای آماری Paired T-test و Repeated measure ANOVA تحلیل گردید.
نتایج. نسبت دور کمر به دور لگن، BMI و کلسترول LDL پس از انجام لیپوساکشن بطور معنی داری پایین تر بود (P<0.05) ولی دیگر پارامترهای این مطالعه پس از لیپوساکشن تغییر معنی داری پیدا نکرد، گر چه تغییراتی را در جهت بهبود نشان داد.
نتیجه گیری. به نظر می رسد لیپوساکشن طی یک دوره 12-14 هفته، BMI، WHR و LDL-C را کاهش می دهد که این نتایج مستلزم بررسی های بیشتر بر روی بیماران با تعداد بیشتر می باشد.

هدف. ویزیت در منزل الگویی از مداخلات روانپزشکی در حوزه های مختلف پرستاری، روانشناختی و مددکاری در بیماران اسکیزوفرنی است. این روش به عنوان استراتژی موثر درمانی توسط روانپزشکان پذیرفته شده است. این مطالعه با هدف تاثیر ویزیت در منزل در بیماران اسکیزوفرنی مزمن طراحی شده است.
روش ها. این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی در سال 1384 در اصفهان انجام شد. 63 بیمار اسکیزوفرنی که تحت پوشش خدمات بهزیستی بودند به صورت تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. گروه مورد، برنامه ویزیت در منزل را به صورت ماهیانه به مدت شش ماه دریافت کردند. عود بیماری توسط ویزیت روانپزشک و بستری شدن در بیمارستان، عملکرد کلی و کیفیت زندگی دو گروه بر اساس پرسشنامه ارزیابی عملکرد کلی و کیفیت زندگی WHO قبل و بعد از مداخله مقایسه شدند. اطلاعات توسط آزمون t-student و نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج. در گروه مورد در مدت شش ماه میزان عود و مدت بستری 3 ±0 روز و در گروه شاهد 285±31 روز بود (P<0.001). عملکرد کلی در گروه مورد در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت t=3.36) و (p=0.001. کیفیت زندگی در گروه مورد نسبت به گروه شاهد بهبود یافت t=4.75) و (p<0.0001).
نتیجه گیری. برنامه ویزیت در منزل در بیماران اسکیزوفرنی تاثیر مثبت بر کاهش عود، افزایش عملکرد کلی و بهبود کیفیت زندگی ایجاد می کند.

هدف. سندرم ترنر سندرم بالینی می باشد که معمولا به واسطه فقدان کامل یکی از کروموزوم های X در دختران رخ می دهد. این سندرم دارای علایم بالینی بسیار متغیری از کوتاهی قد گرفته تا آمنوره را دارا می باشد. با توجه به تنوع علایم بالینی بررسی سیتوژنیک جهت تایید تشخیص بالینی دارای اهمیت می باشد.
روش ها. بررسی سیتوژنتیکی 39 بیمار به روش GTG باندینگ صورت پذیرفت. میانگین سنی مادران و میانگین سنی پدران در حین تولد نوزاد و نیز میانگین سن تشخیص بالینی بیماران تعیین گردیدند.
نتایج. %30.8 بیماران دارای کاریوتیپ X، 45، %20.5 دارای کاریوتیپ %12.8; 46,XX دارای کاریوتیپ موزائیسم 46XX، 45X، %10.3 با کاریوتیپ موزائیسم %10.3; 45, X/46, X i (Xq) با کاریوتیپ موزائیسم X 2 i (Xq)، %5.1; 45, X/46, X i (Xq)/47 با کاریوتیپ موزائیسم %5.1; 45, X/47, XXX با کاریوتیپ موزائیسمXX/46, X i (Xq)، X/46، %2.5; 45 با کاریوتیپ; 46, XX, t (Xq, 6q) و %2.5 با کاریوتیپ 46,XX,(delXp) بودند.
در %94.7 سن تشخیص و ارجاع بیماران بالای 18 سال بود. سن مادران در حین تولد بیماران در %73.7 موارد زیر 33 سال و در %76.3 موارد بالای 33 سال گزارش شد. درصد استفاده کنندگان از امکانات ART صفر بود. دو مورد از بیماران فوق ازدواج کرده ولی باردار نشده بودند.
نتیجه گیری. یافته های پژوهش فوق نشان داد که کاریوتایپ ابزار مناسبی جهت تایید تشخیص بالینی می باشد ولیکن بواسطه ارجاع دیر هنگام افراد مبتلا امکان اتخاذ پروتکل های درمانی مناسب و کامل نظیر تصحیح قد و هورمون تراپی از بیماران سلب می شود.

اختلال افسردگی عود کننده گذرا (Recurrent Brief Depressive Disorder) اختلال خلقی شناخته شده و شایع می باشد. در این اختلال خطر رفتارهای خودکشی افزایش یافته، آسیب های کلینیکی مشخص به جامعه وارد می سازد. در این اختلال حملات افسردگی حداقل یکبار در ماه اتفاق افتاده، چند روز تا حداکثر دو هفته به طول می انجامد و درمان ناموفق آن یکی از مسائل مهم و مورد توجه روانپزشکانمیباشد. مورد گزارش شده خانم 21 ساله متاهلی است که بدنبال استرس شدید بطور ناگهانی دچار حملات افسردگی گردیده، این حملات 10-7 روز ادامه یافته. سپس بهبودی کامل حاصل شده است...