Journal of Kerman University of Medical Sciences
Volume:13 Issue: 1, 2006

جنین و تخمک در محیط آزمایشگاه تحت تاثیر دوزهای متفاوتی از نور مرئی که از منابع مختلف از قبیل میکروسکوپ و هود آزمایشگاه ساطع می شود قرار می گیرند. در مطالعه حاضر با ایجاد شرایط مشابه از نظر زمان و شدت نوری که جنین در جریان دستکاری های آزمایشگاهی در معرض آن قرار می گیرد، تاثیر نور در واحد زمان بر جنین های دو سلولی موش مورد بررسی قرار گرفت.
برای انجام آزمایش ها از موش های سفید نژاد NMRI استفاده شد که پس از اطمینان از عدم حاملگی آنها، 7.5 واحد PMSG و 48 ساعت بعد، 10 واحد hCG به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. پس از جفت گیری با موش های نر، لوله رحم در شرایط حتی المقدور استریل خارج شد و جنین های دو سلولی با تکنیک فلاشینگ در محیط HTF قرار گرفتند. نور با شدت 1600 لوکس به مدت 30 دقیقه به جنین ها تابانیده می شد و هر 10 دقیقه تعدادی از جنین ها به محیط های HTF و MEM-a منتقل و در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد با 5% CO2 نگهداری می شدند. جنین های گروه کنترل همزمان در دو محیط فوق و در شرایط استاندارد کشت شدند. تکوین همه گروه ها تا روز پنجم بررسی شد. آزمایشات هشت بار تکرار و درصد تکوین گروه ها با آزمون c2 مقایسه شد.
تکوین جنین هایی که به مدت 30 دقیقه نور دیده بودند و در محیط های HTF و MEM-a نگهداری شده بودند در روز پنجم به ترتیب 27% و 20% بود که از نظر آماری اختلاف معنی داری با گروه کنترل (به ترتیب 48% و 52%) داشت. جنین هایی که به مدت 10 و 20 دقیقه در معرض نور بودند نیز تا حدی تحت تاثیر قرار گرفته بودند که از نظر آماری معنی دار نبود. میزان تکوین در گروه HTF نسبت به MEM-a بالاتر بود ولی اختلاف معنی داری نداشت.
با توجه به نتایج به نظر می رسد که تابش نور مرئی به مدت 20 دقیقه بر جنین های دو سلولی موش تاثیر چندانی در روند تکامل آنها ندارد و این جنین ها قادرند استرس ناشی از نور را در این مدت تحمل کنند ولی افزایش زمان به 30 دقیقه موجب تخریب جنین ها می شود.

وقوع حاملگی در برنامه های کمک باروری حاصل رویارویی جنین با آندومتری مناسب است. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین موفقیت سیکل های درمانی کمک باروری و خصوصیات آندومتر در سونوگرافی واژینال داپلر رنگی در روز انتقال جنین است.
73 بیمار که به علل مختلف نازایی در سیکل های لقاح آزمایشگاهی (IVF) و تلقیح داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) قرار گرفته بودند با شرایط: سن کمتر از 38 سال، FSH (Follicle Stimulating Hormone) پایه کمتر از 12mIu/ml، حداکثر دو بار شکست در سیکل های قبلی IVF یا ICSI، عدم وجود پاتولوژی های واضح نظیر میوم یا آدنومیوز در رحم و داشتن حداقل دو جنین با کیفیت خوب برای انتقال به رحم وارد مطالعه شدند. سونوگرافی واژینال Power داپلر رنگی در روز انتقال جنین صورت گرفت و خصوصیات آندومتر شامل وجود عروق و عمق نفوذ آنها در آندومتر و همچنین وسعت آنها و شاخص ضربان پذیری (pulsatility) شریان رحمی ثبت شد. سپس اطلاعات مذکور بر حسب وقوع حاملگی با استفاده از برنامه آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
حاملگی در 28 بیمار به وقوع پیوست. میانگین سنی، مدت و علت نازایی، میانگین FSH و استرادیول پایه و استرادیول روز تزریق (Human Chorionic Gonadotropin) HCG، میزان داروی مصرفی، تعداد اووسیت ها و جنین های به دست آمده و همچنین تعداد و کیفیت جنین های انتقال یافته در دو گروه حامله و غیر حامله با هم تفاوت آماری معنی داری نداشت. از سوی دیگر هیچ یک از پارامترهای گزارش شده در سونوگرافی داپلر نیز در دو گروه تفاوت معنی داری نشان نداد.
شاخص های سونوگرافی داپلر در روز انتقال جنین معیار مناسبی در پیش بینی موفقیت و یا عدم موفقیت لانه گزینی جنین نیستند.

پس از مطالعات متعدد در دهه های گذشته مبنی بر کمبود شدید ید در مناطق مختلف ایران برنامه کنترل و پیشگیری از بروز این اختلالات از جمله تولید و توزیع نمک یددار از سال 1368 به مرحله اجرا درآمد. استان کرمان نیز در مطالعات قبل از یدرسانی دارای شیوع بالای گواتر آندمیک بوده است. این مطالعه به منظور پایش برنامه کشوری مبارزه با کمبود ید در سال 1380 در دانش آموزان 7 تا 10 ساله استان کرمان انجام شد.
طی یک بررسی توصیفی - مقطعی از طریق نمونه گیری تصادفی تعداد 1200 دانش آموز (به تعداد مساوی دختر و پسر) انتخاب شدند. میزان شیوع گواتر از طریق معاینه بالینی تعیین و طبق تقسیم بندی سازمان جهانی بهداشت درجه بندی شد. نمونه ادرار از یک دهم افراد مورد مطالعه گرفته شد و اندازه گیری ید ادرار به روش هضم انجام شد.
درصد کلی گواتر در دانش آموزان استان کرمان 31.6 درصد (28 درصد دختران و 35.2 درصد پسران) بود. میانه ید ادرار در جمعیت مورد مطالعه? g/dl 15.8 بود. در 78.6 درصد موارد ید ادرار بیشتر از? g/dl 10 بود و سطح ید ادرار کمتر از? g/dl 5 در 4.5 درصد موارد وجود داشت. در هیچ موردی ید ادرار کمتر از? g/dl 2 مشاهده نشد. تفاوتی در شیوع گواتر و میزان ید ادرار بین دو جنس و نیز بین دانش آموزان شهر و روستا مشاهده نشد.
یافته های این بررسی نشان می دهد که در مقایسه با بررسی کشوری سال 1375 درصد گواتر در دانش آموزان کرمانی کاهش معنی داری داشته و ید ادرار دانش آموزان استان کرمان همچنان در حد مطلوب سازمان جهانی بهداشت می باشد. لذا جمعیت استان کرمان در زمره مناطق «عاری از کمبود ید» محسوب می شود.

این مطالعه به منظور مقایسه تطابق لبه ای و نقایص سطحی در دو ماده پر کننده انتهای ریشه Mineral Trioxide Aggregate (MTA) و Root MTA (RMTA) انجام شد.
در این مطالعه از بیست دندان کشیده شده انسان استفاده شد. تمام دندان ها پس از آماده سازی و شکل دهی کانال ها با استفاده از گوتا پرکا و سیلر پر شدند. سپس سه میلی متر انتهای ریشه قطع و در قسمت انتهای ریشه تهیه حفره انجام شد. دندان ها به طور تصادفی به دو گروه ده تایی تقسیم شده و حفرات انتهای ریشه در گروه اول با MTA و در گروه دوم با RMTA پر شدند. با استفاده از استریو میکروسکوپ فتوگرافی تهیه و با استفاده از نرم افزارهای Photoshop و AutoCAD اندازه Gap ها در هر نمونه تعیین گردید. برای اطمینان از وجود Gap با استفاده از میکروسکوپ Confocalمحل تعیین شده Gap با اشعه لیزر مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت با استفاده از آزمون آماری One sided Fisher’s exact test داده های به دست آمده تجزیه و تحلیل گردید.
نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت آماری معنی داری میان دو نوع MTA از نظر وجود فاصله بین ماده پر کننده و دیواره ریشه وجود دارد (0.029=P). در دندان های پر شده با MTA فقط در یک مورد بین دیواره حفره و ماده پر کننده Gap وجود داشت در حالی که در دندان های پر شده با RMTA در 60 درصد موارد بین ماده پر کننده و دیواره حفره Gap وجود داشت. در مواردی که حفره با RMTA پر شده بود نقص (Defect) در سطح وجود نداشت در حالی که در نیمی از مواردی که با MTA پرشده بودند نقص در سطح پر کردگی قابل مشاهده بود (0.016=P).
بر اساس نتایج به دست آمده تطابق لبه ای MTA از RMTA بیشتر است

L- نیتروآرژنین متیل استر (L.NAME) یکی از آنالوگ های L-آرژنین می باشد و به عنوان مهار کننده آنزیم نیتریک اکساید سنتاز عمل می کند. نیتریک اکساید سنتاز آنزیمی است که باعث سنتز نیتریک اکساید می شود. از آنجا که نیتریک اکساید به عنوان میانجی درد شناخته شده است بنابراین تاثیر L-NAME در کاهش و تسکین درد حایز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی تاثیر L-NAMEبر روی اثر ضد دردی القا شده توسط مرفین و تداخل عمل این دو دارو با استفاده از آزمون فرمالین انجام شد.
آزمایشات بر روی 70 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار، با وزن تقریبی230-180 گرم انجام شد. حیوانات مورد آزمایش به 7 گروه ده تایی شامل گروه کنترل، شاهد، گروه دریافت کننده مرفین به تنهایی به میزان 2 mg/kg و گروه های دریافت کننده مرفین به میزان 2 mg/kg همراه با L-NAME به میزان 40 mg/kg، 20، 15 و گروه دریافت کننده L-NAME به تنهایی به میزان 40 mg/kg تقسیم شدند. تزریق داروها به صورت داخل صفاقی و پانزده دقیقه قبل از شروع آزمون فرمالین انجام گردید. به گروه شاهد نیز حجمی برابر با مرفین از سرم فیزیولوژی به صورت داخل صفاقی تزریق شد. دقایق 5-0 و 60-16، به ترتیب به عنوان مراحل حاد و مزمن درد در نظر گرفته شدند. پس از ثبت پاسخ های رفتاری و میانگین نمره درد گروه ها مورد مقایسه قرار گرفتند.
L-NAME موجب کاهش معنی دار درد در هر دو مرحله آزمون فرمالین گردید. همچنین گروه های دریافت کننده مرفین همراه با مقادیر مختلف L-NAME در مقایسه با گروه هایی که یکی از آنها را دریافت کرده بودند، کاهش درد بیشتری به ویژه در مرحله مزمن آزمون فرمالین در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند.
بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق، این دو دارو به صورت سینرژیک عمل می نمایند و در نتیجه تاثیر ضد دردی مرفین تقویت می شود.

در این مطالعه اثر عصاره چای سیاه تولید شده از واریته کشت شده در ایران (Camellia sinensis var sinensis) و رنگدانه های پلی فنلیک استخراج شده از آن (تئاروبیجین ها) روی زمان عبوری روده باریک موش سوری مورد بررسی قرار گرفت.
تئاروبیجین ها به روش مایع - مایع از عصاره چای سیاه استخراج شد. برای اندازه گیری زمان عبوری در روده باریک موش از نشانگر (سوسپانسیون ذغال) استفاده شد.
عصاره چای سیاه به صورت وابسته به غلظت باعث افزایش حرکات و کاهش زمان عبوری روده باریک موش سوری شد (P<0.01). نتایج حاصل از اثر تئاروبیجین ها نیز نشان دهنده افزایش حرکات به صورت وابسته به دوز و کاهش زمان عبوری روده باریک موش سوری توسط این رنگدانه ها بود (P<0.01).
بر اساس نتایج این مطالعه به نظر می رسد عصاره چای سیاه و رنگدانه های آن می توانند در درمان برخی اختلالات حرکتی روده چون یبوست موثر باشند.

امروزه غفلت و سو رفتار نسبت به کودکان از مشکلات اصلی این گروه و خانواده ها می باشد. منظور از کودک آزاری، آسیب روحی، جسمی، جنسی و بی توجهی نسبت به فرد زیر 18 سال توسط شخصی که مسوولیت سلامت و آسایش وی را بر عهده دارد، می باشد. این پژوهش به منظور تعیین شیوع برخی از اشکال سو رفتار (جسمی، عاطفی و غفلت) در دانش آموزان دوره دبیرستان شهر بم انجام شد.
562 دانش آموز به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و داده ها به وسیله پرسش نامه جمع آوری گردید.
نتایج نشان داد که 20.02% از آزمودنی ها آزار جسمی، 24.59% غفلت و 33.61% آزار عاطفی را تجربه کرده بودند. همچنین آزار جسمی در دانش آموزان دارای مادران خانه دار، پدران معتاد و در خانواده های با سابقه طلاق به طور معنی داری بیشتر از سایر گروه ها بود (P<0.05). دانش آموزان دارای مادران با تحصیلات غفلت و آزمودنی های دارای والدین با همین سطح تحصیلات، آزار عاطفی و جسمی کمتری را گزارش کرده بودند (P<0.05). همچنین عاملین آزار را در حیطه آزار جسمی و غفلت بیشتر پدران و در حیطه عاطفی بیشتر مادران تشکیل می دادند.
با توجه به یافته های این پژوهش می توان ویژگی های مشترک خانواده های آزار دهنده را در اختیار مراکز بهداشت روانی قرار داده تا از آن در مشاوره با خانواده ها و آموزش به والدین در زمینه شناخت نیازهای کودکان در تمام سنین و برقراری ارتباط صحیح با آنها، استفاده نمایند.

بر اساس تحقیقات متعدد انجام شده ورزش نقش مهمی در کاهش اضطراب دارد. با توجه به فراوانی بالای اضطراب در جوانان و تاثیر منفی آن بر میزان موفقیت تحصیلی، مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان اثر مثبت ورزش های هوازی و بی هوازی در دانشجویان مضطرب صورت گرفت.
60 دانشجوی دانشگاه آزاد اسلامی واحد زرند که مبتلا به اضطراب بودند انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه مساوی: 1- گروه آزمایشی ورزش هوازی 2- گروه آزمایشی ورزش بی هوازی 3- گروه شاهد بدون ورزش، تقسیم شدند. هر سه گروه قبل و بعد از دوره هشت هفته ای انجام ورزش های هوازی و بی هوازی با استفاده از آزمون (SCL90-R) و مقیاس ذهنی ناراحتی (SUDS) ارزیابی شدند. میزان اضطراب به دست آمده توسط آزمون های آماری آنالیز واریانس از نوع (repeated ANOVA) و مقایسه t زوج مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میزان اضطراب در هر دو گروه ورزش هوازی و بی هوازی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری نشان داد. همچنین یافته ها نشان دادند که تفاوت بین تاثیر ورزش هوازی و ورزش بی هوازی در کاهش اضطراب معنی دار نیست.
بر این اساس می توان بیان داشت که ورزش راهی موثر و امن برای کاهش اضطراب است و به نظر می رسد هر دو نوع ورزش هوازی و بی هوازی می توانند در کاهش اضطراب موثر باشند لذا می توان بسته به شرایط بدنی از هر نوع ورزشی برای کاهش اضطراب کمک گرفت.