مجله دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال شصت و چهارم شماره 5 (پیاپی 65، امرداد 1385)

بروز و پیشرفت علایم بیماری های روانی شایع در حاملگی مشکل آفرین بوده و موجب اختلال توانایی زنان در پذیرش تغییرات ایجاد شده به دنبال تولد فرزند می شود. بیماری های روانی بر تغذیه، مراقبت های پره نا تا ل و نتیجه حاملگی تاثیر نا مطلوبی دارند. اگر علایم در دوران بعد از زایمان ادامه یابد، با تماس مادر و نوزاد و در نهایت تکامل رفتاری و شناخت کودک تداخل ایجاد خواهد کرد. با توجه به این نتیجه سوء، اهمیت تشخیص و درمان بیماری های روانی به صورت زودرس و قبل از زمان تولد نوزاد؛ روشن خواهد شد.
با توجه به همپوشانی بین علائم بیماری و علایم حاملگی، تشخیص بعضی از اختلالات روانپزشکی در طی حاملگی مشکل تر است. همچنین درمان اختلالات شدید به علت اثرات نا مطلوب داروهای روانپزشکی بر جنین و نوزاد و زن حامله، پیچیده تر می باشد. این مقاله به مرور یافته ها در مورد تظاهرات و سیر بیماری های شایع روانی در حاملگی می پردازد.

در مطالعات اخیر مکانیسم های متعددی برای نفروتوکسیسیتی جنتامایسین ذکر شده است. از آنجایی که برخی مطالعات متابولیت های فعال اکسیژن را در سمیت کلیوی ناشی از جنتامایسین دخیل دانسته اند، لذا در این مطالعه اثر تجویز ویتامین های آنتی اکسیدان در کلیه ایزوله In situ موش صحرایی در نفروتوکسیسیتی جنتا ما یسین مورد بررسی قرار گرفته است.
موش های صحرایی در 5 گروه 7 تایی قرار گرفتند: 1) گروه کنترل که کلیه ها با محلول تیرود پرفیوژه شدند. 2) گروه جنتا ما یسین که دوز 200 mg/L آن به محلول تیرود اضافه شد. در گروه های بعدی نیز جنتامایسین با دوز ذکر شده به محلول تیرود اضافه گردید. 3) گروه ویتامین C که دوز 100 mg/L آن به محلول تیرود اضافه شد و به مدت 3 روز نیز با غلظت 200 mg/L به آب آشامیدنی موش ها اضافه گردید. 4) گروه ویتامین E که 12 ساعت قبل از انجام آزمایش با دوز 100 mg/100g BW به موش ها تزریق گردید. 5) گروه ویتامین C + E که ویتامین ها به طور توام مورد استفاده قرار گرفتند. نفروتو کسیسیتی ناشی از جنتا ما یسین توسط افزایش فعالیت آنزیم –N استیل بتا –D گلوکز آمینیداز (NAG) در ادرار و وضعیت آنتی اکسیدانی بافت توسط تغییرات غلظت سوپر اکسید دسموتاز (SOD) در بافت کلیه نسبت به گروه کنترل مشخص گردید. همچنین بررسی بافت شناسی با میکروسکوپ نوری بر روی مقاطع بافتی کلیه ها انجام شد.
مصرف ویتامین C موجب مهار افزایش فعالیت آنزیم ادراری ذکر شده در دقایق 60 و 75 پرفیوژن گردید، اما در SOD نسبت به گروه جنتامایسین تغییری ایجاد نکرد. تزریق ویتامین E موجب کاهش آزاد سازی NAG به ادرار گردید، اما در غلظت SOD نسبت به گروه جنتامایسین تغییری مشاهده نگردید. مصرف توام ویتامین E و C موجب ممانعت بیشتری از رهایش آنزیم ادراری شده و همچنین موجب مهار کاهش غلظت SOD ناشی از جنتا ما یسین گردید. همچنین بررسی های بافت شناسی اثرات مفید ویتامین ها را تایید نمود.
بر اساس نتایج این مطالعه مصرف ویتامین E و C موجب کاهش سمیت کلیوی ناشی از مصرف جنتا ما یسین شده و تجویز توام آنها کاهش بیشتری در سمیت کلیوی این دارو ایجاد می کند.

پلاسمینوژن انسانی یک گلیکو پروتئین پلاسمایی است که به طور عمده در کبد سنتز می شود. فعال شدن پلاسمینوژن به پلاسمین، توسط فعال کننده های پلاسمینوژن یکی از رویدادهای کلیدی سامانه فیبرینولیتیک انسان است. در این مطالعه ما اثرات دو آنتی بادی منو کلونال ضد پلاسمینوژن انسانی، A1D12 و MC2B8 را بر فعال شدن گلو- پلاسمینوژن در حضور فعال کننده های نوع بافتی (t-PA) و نوع ادراری پلاسمینوژن (u-PA) و همچنین استرپتوکیناز بررسی نمودیم.
تولید آنتی بادی های دو رگه به وسیله ادغام سلولهای طحال موش BALB.C ایمونیزه شده با گلو - پلاسمینوژن انسانی با سلول های میلومای NS1، طبق روش kohler و Milstein انجام شد. فعال شدن پلاسمینوژن با اندازه گیری تولید پلاسمین با استفاده از سوبسترای رنگزای S-2251 سنجش شد. پس از آن اثر آنتی بادی های منو کلونال، A1D12 و MC2B8، بر فعال شدن پلاسمینوژن در محلول ارزیابی گردید. سرعت های اولیه و شاخص های کینتیکی فعال شدن پلاسمینوژن در حضور آنتی بادی های منو کلونال نیز محاسبه گردید. اثر آنتی بادی منو کلونال MC2B8 بر سرعت هیدرولیز پلاسمین سنجش شد. همچنین اثر بخش F(ab)2 آنتی بادی A1D12 بر فعال شدن پلاسمینوژن انسانی به وسیله u-PA با اثر آنتی بادی کامل بر این واکنش مقایسه شد.
آزمون ELISA نشان داد که آنتی بادی ها به خوبی با آنتی ژن واکنش پذ یری دارند. آنتی بادی A1D12 سرعت ماکزیمم (V max) فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله هر یک از سه فعال کننده را افزایش و آنتی بادی MC2B8 آن را کاهش داد. در تمامی واکنش های فعال شدن، مقدار Km فعال شدن پلاسمینوژن در حضور آنتی بادی A1D12 تغییر چندانی نکرد در حالی که آنتی بادی MC2B8 مقدار Km فعال شدن به وسیله u-PA، t-PA وابسته به منومر فیبرین و استرپتوکیناز را کاهش داد. آنتی بادی منو کلونال MC2B8 اثر قابل ملاحظه ای بر سرعت هیدرولیز سوبسترای سنتزی S-2251 توسط پلاسمین نداشت. سرعت فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله u-PA در حضور غلظت های پایین تری از بخش F(ab)2 آنتی بادی A1D12 برابر با آنتی بادی کامل است.
اتصال آنتی بادی A1D12 از ناحیه F(ab) خود به گلو - پلاسمینوژن، کارآیی کاتالیتیکی فعال شدن پلاسمینوژن به وسیله فعال کننده های پلاسمینوژن را افزایش می دهد. بنا براین به لحاظ کلینیکی به کار گیری آنتی بادی A1D12 برای درمان رویدادهای انسدادی عروق نظیر سکته قلبی، با انسانی نمودن بخش F(ab) آنتی بادی A1D12 ممکن است مفید باشد. الگوی مهارت آنتی بادی MC2B8، با اتصال احتمالی به جایگاه برش گلو تامین- پلاسمینوژن یا نزدیک آن، از نوع مهار آنزیمی چندگانه می باشد.

به نظر می رسد اعتیاد و سوء مصرف مواد دارای عوامل زمینه ساز متعددی در حیطه های نگرش، محیط و جامعه باشد. سوء مصرف مواد نیز متعاقبا موجب بروز دگرگونی هایی در افراد مبتلا در خصوص درک مسایل اجتماعی و نوع نگرش در مورد این معضل می گردد در این مطالعه نگرش 42 فرد معتاد در مورد مساله اعتیاد و مشکلات موجود در منطقه محل سکونت از یک جامعه روستایی در شهرستان بابل مورد برسی قرار گرفته و با نگرش افراد غیر معتاد در همان جامعه (268 نفر) مورد مقایسه قرار گرفته است. افراد معتاد مورد مطالعه کسانی بودند که دست کم چندین بار طی 6 ماه اخیر در هفته به سوء مصرف تریاک مبادرت کرده بودند. جمع آوری اطلاعات نگرش افراد مورد مطالعه توسط مصاحبه و بر اساس یک پرسشنامه نیمه ساختارمند صورت گرفت.
نگرش افراد معتاد در خصوص اهمیت مساله اعتیاد به عنوان یک مشکل فردی با نگرش افراد غیر معتاد تفاوت معنی دار داشت. هر دو گروه افراد معتاد و غیر معتاد سه مشکل اصلی موجود در منطقه محل سکونت خود را به ترتیب بیکاری، فقدان امکانات تفریحی و اعتیاد عنوان کرده و رتبه بندی نمودند. برخی از مشکلات مطرح شده تفاوت معنی داری میان گروه معتادان و افراد غیر معتاد مورد مطالعه نشان داد. در خصوص چگونگی سپری کردن اوقات فراغت، هم افراد معتاد و هم افراد غیر معتاد بیش از همه از فقدان امکانات لازم برای گذراندن اوقات فراغت شکایت داشتند.
توجه به نگرش افراد جامعه در خصوص مساله اعتیاد جهت برنامه ریزی برای هار این معضل و پیشگیری از آن نقشی اساسی دارد. تناقض موجود میان نگرش افراد معتاد به مساله اعتیاد در دو جنبه فردی و اجتماعی (که در این مطالعه بدان پرداخته شده) قابل تامل است. همان گونه که از طرف افراد مورد مطالعه نیز اشاره شده است، توجه به اوقات فراغت، فراهم آوردن امکانات لازم برای ایجاد بستر های فرهنگی و فیزیکی، گذراندن این اوقات به بهترین نحو، در پیشگیری از نابسامانی های اجتماعی به ویژه اعتیاد نقش بسیار موثری خواهد داشت.

استفاده طولانی مدت از آنتی اسید و آنتی بیوتیک در ضایعات گوارشی می تواند زمینه ساز کلونیزاسیون قارچها در دستگاه گوارش به ویژه معده باشد. این مطالعه به منظور تعیین میزان شیوع عفونت قارچی در بیماران مبتلا به گاستریت، دئودنیت و ولسرهای پپتیک انجام گرفت.
این مطالعه توصیفی و مقطعی می باشد. پس از نمونه گیری از 300 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شریعتی تهران طی یک سال که مبتلا به عوارض فوق بودند (و به روش آندوسکوپی اثبات شده بود)، نمونه های مورد نظر تحت آزمایش مستقیم میکروسکوپی و کشت قرار گرفته و نتایج به دست آمده ثبت گردید.
از مجموع 300 بیمار مورد بررسی، تعداد 44 مورد (14.7%) آلوده به قارچ مخمری بودند که در این میان 30 مورد (68.2%) کاندیدا و 14 مورد (31.8%) مخمری از سایر انواع بود. در بین گونه های مختلف، کاندیدا آلبیکنس با تعداد 26 مورد (86.7%) بیشترین سهم را به خود اختصاص داد. میزان آلودگی به قارچ در زنان (19.3%) و در مردان (10.3%) بود که اختلاف معنی دار آماری بین دو جنس معنی دار بود. بیشترین میزان آلودگی در گروه سنی 70- 50 سال گزارش شد.
در این بررسی مشخص شد که 70% افرادی که دارای آلودگی قارچی بودند، سابقه مصرف آنتی بیوتیک و آنتی اسید با مدت زمانی بیش از 3 ماه را داشتند و اختلاف معنی داری بین آنها و گروهی که سابقه مصرف دارو نداشتند وجود داشت.
در صد آلودگی به کاندیدا آلبیکنس در جامعه مورد بررسی یعنی در 300 بیمار بررسی شده برابر 10% گزارش گردید و این رقم برای کاندیدا ترو پیکالیس 0.7% و برای کاندیدا کروزیی 0.3% بود.

مولتیپل اسکلروزیس بیماری مزمنی است که اغلب در بالغین جوان آغاز شده و از نظر پاتولوژی به صورت مناطق متعدد التهابی در ماده سفید دستگاه عصبی مرکزی، از بین رفتن میلین و ایجاد اسکار گلیال مشخص میشود. تصویر برداری به روش تشدید مغناطیسی (MRI) ارزشمند ترین اقدام تشخیصی پارا کلینیکی است. تکنیک جدیدی از این روش تصویر برداری بر پایه انتشار مولکولی ابداع شده است (DW- MRI) که اغلب ضایعات حاد و فعال را مشخص می سازد. با تشخیص و درمان زود رس بیماری، کاهش سرعت پیشرفت بیماری و جلوگیری از ایجاد ضایعات ماندگار امکان پذیر می باشد. هدف از این مطا لعه مقایسه نتایج حاصل از MRI متداول (Conventional) و DW-MRI در بررسی پلاک های مغزی بیماران دچار مولتیپل اسکلروزیس است.
در طی یک مطالعه توصیفی- تحلیلی آینده نگر، 30 بیمار با تشخیص مولتیپل اسکلروزیس قطعی از نظر بالینی و 30 فرد سالم (به عنوان گروه شاهد) در طی مدت 12 ماه بررسی شدند. هر دو گروه تحت بررسی با MRI متداول و DW-MRI قرار گرفتند. تعداد کل، شکل، محل و اندازه پلاک های داخل مغزی مولتیپل اسکلروزیس در دو روش تصویر برداری مقایسه گردید. حساسیت و ویژگی هر دو روش تصویر برداری در کشف ضایعات داخل مغزی مولتیپل اسکلروزیس تعیین گردید.
30 بیمار مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، با میانگین سنی 32.76±8.79 سال و 30 فرد سالم با میانگین سنی 32.75±9.23 سال بررسی شدند. تعداد پلاک های مغزی در روش متداول به طور معنی داری بیشتر از روش DW-MRI بود(P<0.05). در روش MRI متداول، تعداد پلاکهای بیضی شکل بیشتر بوده و پلاک های بیشتری در مناطق دور بطنی، مرکز نیمه بیضی (Centrum semiovale) و کورپوس کالوزوم توسط MRI متد اول دیده شد. حداقل اندازه پلاک در روش MRI متداول کمتر از DW-MRI بود. حساسیت هر دو روش 100% بود. ویژگی روش متد اول و روش DW-MRI به ترتیب 86.6% و 96.6% بود.
در این مطالعه حساسیت هر دو روش تصویر برداری در کشف ضایعات داخل مغزی مولتیپل اسکلروزیس یکسان بود ولی ویژگی DW-MRI در کشف این ضایعات بیشتر از MRI متداول بود. در بعضی موارد، DW-MRI ضایعاتی را آشکار می سازد که در MRI متداول دیده نمی شود.

سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، شایع ترین آندو کرینوپاتی در زنان و شایع ترین علت نازایی، ناشی از عدم تخمک گذاری می باشد. ترشح نا کافی FSH محتمل ترین علت عدم تخمک گذاری در این سندرم می باشد. Inhibin هورمون گلیکوپروتیینی است که توسط سلولهای گرانولوزا و تکای تخمدان ترشح شده و باعث مهار FSH می شود. در مورد نقش Inhibin در این بیماران اختلاف نظر وجود دارد، لذا، در این مطالعه بر آن شدیم که سطح سرمی Inhibin را در زنان مبتلا به این سندرم با زنان سالم مقایسه کنیم.
طی یک مطالعه مورد، شاهد، 41 زن مبتلا به PCOS از بین زنان مراجعه کننده به درمانگاه فوق تخصصی غدد یا درمانگاه تخصصی زنان بیمارستان دکتر شریعتی و 44 زن سالم با سیکل قاعدگی طبیعی که در طیف سنی 40- 15 سال بودند، انتخاب شدند. در کلیه بیماران و گروه شاهد شرح حال مناسب اخذ و معاینه بالینی صورت گرفت و نمونه خون وریدی، در ساعات اولیه صبح، جهت اندازه گیری Inhibin گرفته شد. جهت بررسی آماری از آزمون Mann- whitney استفاده شد.
میانگین سنی در افراد مبتلا به PCOS، 23.6±5.3 سال و در گروه شاهد 23.1±3.9 سال بود و از نظر سنی تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. میانگین BMI در افراد مبتلا به PCOS 25.07±5.45 کیلوگرم بر متر مربع و در گروه شاهد 21.33±2.46 بود و از این نظر اختلاف آماری معنی دار بین دو گروه وجود داشت. (P<0.001).
میانگین غلظت سرمی Inhibin در زنان PCOS،1.62±1.23 (واحد در میلی لیتر) و درافراد گروه شاهد2.26±2.26 بود که تفاوت دو گروه ازنظرآماری معنی دارنبود.
سطح Inhibin در بیماران مبتلا به PCOS تفاوت معنی داری با زنان سالم ندارد و نمی تواند به عنوان آزمون معمول جهت غربالگری این بیماران به کار رود. مطالعات بیشتر در مورد نقش احتمالی Inhibin در این افراد با اندازه گیری زیر واحد های آن، شامل Inhibin A و Inhibin B توصیه می شود.

با توجه به شیوع بالای سرطان گردن رحم در کشورهای در حال توسعه و ارزش تشخیصی و درمانی مخروط برداری در ضایعات CIN، در این مطالعه، اندیکاسیون ها، عوارض و نتایج سیتو پاتولوژی مخروط برداری مورد بررسی قرار گرفته اند در این پژوهش گذشته نگر و توصیفی، پرونده 44 بیمار که در بیمارستان ولی عصر (عج) طی سال های 79 تا 82 مخروط برداری شده بودند، مورد مطالعه قرار گرفت.
توزیع سنی بیماران از 18 تا 75 سال با میانگین 43.18 (SD=11.9) و توزیع پاریتی از 0 تا 10 با میانگین 5-4 (SD= 2-3) می باشد. 10بیمار (22.7%) منو پوز هستند. شایع ترین اندیکاسیون ها جهت مخروط برداری سرویکس عدم مشاهده 19) T-Zone مورد معادل 43.2%) میباشد که در افراد منو پوز در صد بیشتری را به خود اختصاص داده است. (50% " 5مورد" در افراد منو پوز و 41.2% "14 مورد" در افراد پره منوپوز). میزان خونریزی 2 مورد (4.5%) و عفونت ادراری 1 مورد (2.3%) است. بیشترین پاپ اسمیر شامل HSIL در 16 مورد (36.4%)، بیشترین نتیجه بیوپسی در زمان کولپوسکوپی شامل دیسپلازی متوسط در 16 مورد (36.4%) و بیشترین هیستولوژی مخروط برداری مربوط به دیسپلازی خفیف در 23 مورد (52.3%) می باشد.
از 2 مورد (4.5%) سرطان مهاجم در کولپوسکوپی، بیوپسی 1 مورد پاپ اسمیر ASCUS و 1 مورد دیگر پاپ اسمیر HSIL دارد. از 4 مورد (9.1%) سرطان مهاجم در هیستو لوژی مخروط برداری 1 مورد پاپ اسمیر ASCUS و 3 مورد دیگر HSIL می باشد.
نتایج پاپ اسمیر در غربالگری سرطان گردن رحم قابل اعتماد نیست و انجام کولپوسکوپی در پاپ اسمیر LSIL و حتی ASCUS محتا طانه تر است. هر کولپوسکوپیست باید مهارت خود را برای انجام یک مخروط برداری صحیح از گردن رحم فزایش دهد. چرا که اندیکاسیون های کلاسیک مخروط برداری همچنان معتبر باقی مانده اند و عوارض آن بسیار کم است.

ملانوم بدخیم پوستی، کشنده ترین تومور جلدی است که در صورت تشخیص زودرس قابل درمان می باشد. تشخیص این بیماری بر اساس بیو پسی (ترجیحا به صورت برداشت کامل) ضایعات مشکوک است. در گزارش آسیب شناسی ملانوم بدخیم ضروری است که تومور در زیر گروه بافت شناسی مناسب تقسیم بندی شده و ضخامت تومور، فاز رشد ان، سطح تهاجم درجه فعالیت میتوزی، وجود یا فقدان پسرفت، ارتشاح التهابی و ایجاد اولسراسیون ثبت گردد. این توصیف می تواند درجه پیشرفت بیماری را تعیین نموده و با توجه به آن می توان برآوردی از کارآیی سیستم بیمار یابی و تشخیص زود رس به دست آورد.
این مطالعه به روش توصیفی - مقطعی و گذشته نگر انجام شد. لام های پاتولوژی با تشخیص ملانوم بد خیم در طی سال های 79- 1377 که در بایگانی دپارتمان پاتولوژی موجود بود، از نظر معیارهای پاتولوژیک ذکر شده مورد ارزیابی قرارگرفتند و بر اساس ویژگی های پاتولوژیک میزان بقای 10 ساله بیماران سنجیده شد.
در مجموع 47 مورد بررسی شد که میانگین سنی 57.38 (انحراف معیار= 5.85) و با توزیع جنسی 51.1% مرد و 42.2% زن بودند. 42.6% نمونه ها در سطح کلارک I،2.1 % در سطح کلارک II،%6.4 در سطح کلارک III و 40.4% در سطح کلارک IV و 8.5% در سطح کلارک V بودند. در میان بیماران، 53.2% ضخامت برسلو کمتر یا مساوی 0.75 میلی متر، 8.5% بین 0.76 تا 1.69 میلی متر، 27.7% بین 1.7 تا 3.6 میلی متر و در 10.6% موارد بالای 3.61 میلی متر بود. میانگین ضخامت برسلو بر حسب جنس بیماران تفاوت معنی داری نشان نداد و بین ضخامت برسلو و سن بیماران تفاوت آماری معنی دار بود. میانگین بقای 10 ساله بیماران %75 بود که در زنان بیش از مردان بود. از دیگر نتایج این مطالعه پیدا کردن رابطه ای خطی بین سن بیمار و ضخامت برسلو بود که بر اساس رابطه زیر قابل محاسبه است:(سال) سن × 0.016+ 0.625- = (میلی متر) لگاریتم ضخامت برسلو ثبت کامل اطلاعات بالینی و آسیب شناسی بیماران مبتلا به ملانوم بدخیم بستر مناسبی را برای استقرار یک سامانه پایش بیماری فراهم می نماید.

سل ریوی شایع ترین شکل بیماری سل در بیماران HIV/AIDS میباشد، اما نحوه تظاهرات بالینی آن بسته به درجه ایمنی فرد متفاوت خواهد بود. سل درهرمرحله ای از بیماری ممکن است رخ دهد. شواهد اپیدمیولوژیک نشان داده اند که این دو بیماری اثرتشدید کننده روی هم دارند. هدف مطالعه بررسی تاثیرHIV بر سل ریوی بوده است.
در این مطالعه مورد - شاهدی، 120 بیمار مبتلا به سل ریوی شامل 40 بیمار HIV مثبت (گروه بیمار) و 80 نفر HIV منفی (گروه شاهد) که در طی سال های (1383-1377) در بخش عفونی بیمارستان امام خمینی بستری شده بودند، از نظرعلایم بالینی، تغییرات آزمایشگاهی و تظاهرات رادیولوزیک مقایسه شدند.
در هر دو گروه سل در جنس مذ کر بیشتر دیده شد. میانگین سنی گروه HIV مثبت35.95±10.4)) و کمتر از گروه شاهد (46.95±20.36) بود (P=0.002). از نظر تظاهرات بالینی کاهش وزن و سرفه مزمن در گروه شاهد (به ترتیب 93.8% و 76.3%) نسبت به گروه بیماران (80% و 45%) با اختلاف معنی داری مشاهده شد (P<0.001 و P<0.02) و احساس ضعف و خستگی در گروه بیماران بیشتر بود (P=0.006).
از نظرعلایم راد یولوژیک، درگروه TB.HIV کاویتا سیون (P=0.01، (OR = 0.21 95%CI:0.05 - 0.97) و انفیلتراسیون (P =0.02، (OR= 0.27 95%CI: 0.09 - 0.75 کمتر و درگیری اولیه بیشتر از درگیری ثانویه در مقایسه با گروه شاهد بود.
(P=0.001، (OR= 3.95 95%CI: 1.73 - 9.03) در رابطه با یافته های آزمایشگاهی، در افراد TB.HIV ما PPD منفی بیشتر (75% در برابر 50%)، ESR بالاتر و Hb پایین تر (10.6 در مقابل 12.4) و میانگین لکو سیت و لنفو سیت کمتری داشتند که اختلاف در تمام این موارد معنی دار بود.همچنین 47% بیماران لنفوسیت زیر 1200 داشتند یا به عبارتی در مرحله ایدزبودند.
با توجه به آن که ویروس HIV موجب تغییر در علایم بالینی، آزمایشگاهی و راد یولوژیک سل می شود، لازم است در تمام بیماران آلوده به این ویروس به ویژه اگر علایم ریوی دارند سل در راس تشخیص قرار گیرد.

شواهد و مطالعات انجام شده حاکی از وجود ژنوم ویروس ابشتین بار در سلولهای اپی تلیال نازوفارنگس بیماران مبتلا به کار سینوم نازوفارنگس است. وجود این ویروس در سلول های اپی تلیال نازوفارنگس، همراه با تیترهای بالایآنتی بادی های IgA و IgG در سرم این بیماران است. با توجه به فقدان یک روش آزمایشگاهی جهت غربالگری افراد پر خطر و پیگیری پس از درمان بیماران مبتلا به این بدخیمی، اندازه گیری تیتر این آنتی بادی ها می تواند در جهت دستیابی به این منظور سودمند باشد.
در این مطالعه در بیماران مبتلا به کارسینوم نازوفارنگس مراجعه کننده به بیمارستان امام خمینی در سال 83- 82، میزان مثبت بودن آنتی بادی های ابشتین بار ویروس، قبل از درمان و میزان کاهش عیار آن سه ماه پس از خاتمه درمان رادیوتراپی (یا رادیو تراپی و کمو تراپی همزمان)، مورد ارزیابی قرار گرفت.
بر اساس نتایج این تحقیق، میزان مثبت بودن تیتر آنتی بادی های قبل از درمان بیماران، بیشتر از 77% می باشد. سه ماه پس از خاتمه درمان، تیترآنتی بادی های تمام بیمارانی که تیتر مثبت داشتند کاهش یافت که این کاهش تیتر به لحاظ آماری معنی دار بود. (P<0.05).
با توجه به مثبت بودن تیتر آنتی بادی های IgG و IgA در درصد قابل توجهی از بیماران و کاهش تیتر آن پس از درمان، می توان از تیتراژ این آنتی بادی ها جهت غربالگری افراد پر خطر و پیگیری پس از درمان بیماران سود جست. پیگیری و مطالعات تکمیلی بر روی بیماران توصیه می شود.

در مطالعات قبلی دقت آزمون لب گزه با آزمون مالامپاتی مورد ارزیابی قرار گرفته است. هدف از انجام این مطالعه مقایسه دقت آزمون لب گزه (ULBT) با آزمون های فاصله دندان های ثنایا، تیرومنتال و استرنومنتال در ارزیابی راه هوایی فوقانی و پیش گویی لوله گذاری دشوار می باشد.
در یک مطالعه آینده نگر، 380 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. در تمام بیماران پیش از القای بیهوشی، کلاس آزمون لب گزه، فاصله دندان های ثنایا، تیرومنتال و استرنومنتال تعیین گردید. پس از القای بیهوشی نیز نمای حنجره بر اساس تقسیم بندی کورمک تعیین گردید. درجه 3 و 4 معادل انتوباسیون دشوار در نظر گرفته شد. بهترین نقاط با بالاترین دقت توسط منحنی ROC برای هر یک از آزمونها تعیین گردید. حساسیت و ویژگی آزمون ها در پیش گویی دشواری انتوباسیون محاسبه و مقایسه گردید.
در 19 بیمار (5%) لوله گذاری دشوار بود. کلاس 3 آزمون لب گزه، فاصله دندان های ثنا یا کمتر از 4.5 سانتی متر، فاصله تیرومنتال کمتر از 6.5 سانتی متر و فاصله استرنومنتال کمتر از 13 سانتی متر، لوله گذاری دشوار در نظر گرفته شد. اختلاف معنی داری بین دو جنس در لوله گذاری دشوار یافت نشد، اما تمامی آزمون های به کار گرفته شده بالا در مقادیر ذکر شده اختلاف معنی داری در دو گروه با نمای لارنگوسکوپی داشتند (P<0.005, MC-Nemar). میزان ویژگی و دقت آزمون لب گزه به میزان معنی داری از آزمون های تیرومنتال، استرنومنتال و فاصله بین دندان های ثنایا بیشتر است (به ترتیب ویژگی 91.96% در مقابل 77.01%، 70.64% و 82.27% و دقت 91.05% در مقابل 76.58%، 71.32%، 81.84% و 90.53%).
آزمون لب گزه با داشتن بالا ترین دقت و ویژگی نسبت به آزمون های فاصله استرنومنتال، تیرومنتال و فاصله بین دندان های ثنایا در ارزیابی راه هوایی مناسب تر است.

لوله گذاری طولانی داخل نایی، یکی از روش های جدید در حال پیشرفت جهت حمایت تنفسی از بیمارانی است که به دلایل مختلف نیاز به مراقبت ویژه دارند. این روش با وجود پیشرفت های فراوان، عوارضی را به همراه دارد که از جمله مهمترین آنها عوارض نایی، حنجره ای می باشد.
این مطالعه گذشته نگردر فاصله زمانی 2 سال بر روی 57 بیمار با سابقه لوله گذاری طولانی مدت که به بخش گوش و حلق و بینی بیمارستان امیراعلم ارجاع شده بودند انجام شد از کلیه بیماران علاوه بر اخذ تاریخچه و انجام معاینه فیزیکی، از طریق لارنگوسکوپی و برونکوسکوپی مستقیم تحت بی هوشی عمومی بررسی کامل به عمل آمد.
در این مطالعه 57 بیمار (44 مذکر، متوسط سنی23.9±14.7 سال) با متوسط زمان لوله گذاری 15.8±8 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. شایع ترین علت مراجعه بیماران تنگی نفس (62%) و شایع ترین علت لوله گذاری (72.4%) صدمه مغزی بود. از میان ضایعات نایی، تنگی نای شایع ترین (56.9%) یافته و از میان ضایعات حنجره ای، تنگی زیر گلوت شایع ترین (55.2%) یافته بود. متوسط طول تنگی نای0.81±0.83 سانتی متر بود. بین طول تنگی نای و طول مدت لوله گذاری ارتباط آماری معنی دار مشاهده شد (P=0.0001). اما طول تنگی نای با سن و جنس و علت لوله گذاری ارتباطی نداشت (همه مقادیر P بیشتر از0.05). از میان ضایعات گلوتیک، شایع ترین (25.9%) چسبندگی بین آرتینوییدها بود. بین ضایعات گلوتیک و زیرگلوتیک با سن و جنس و طول مدت لوله گذاری ارتباط معنی دار به دست نیامد (همه مقادیر P بیشتر از 0.05).
صدمات نایی، حنجره ای ناشی از لوله گذاری طولانی مدت ارتباطی با سن، جنس نداشت اما طول مدت لوله گذاری با طول تنگی نای رابطه مستقیم داشت. درصد ضایعات گلوتیک در بیماران با سابقه صدمه مغزی بیشتر بود. طول تنگی و مدت لوله گذاری در ضایعات نایی و زیر گلوتیک بیشتر از ضایعات گلوتیک و فوق گلوتیک بود.