Journal of Reproduction & Infertility
Volume:7 Issue: 2, 2006

مطالعات اخیر نشان داده اند که بیان آنزیم ایندول آمین 2و3 دی اکسیژناز (IDO)، که در کاتابولیسم تریپتوفان نقش دارد، برای القای تحمل ایمونولوژیک مادر علیه جنین و همچنین حفاظت در برابر ارگانیزم های درون سلولی و برون سلولی ضروری است. این پژوهش، یک مطالعه تجربی است و هدف از انجام آن بررسی بیان ژن IDO در آندومتر موش و مقایسه میزان بیان ژن این آنزیم در فازهای مختلف سیکل استرس موش است. با توجه به نقش این آنزیم در بقای جنین نیمه بیگانه، از نتایج حاصله از این پژوهش می توان به عنوان پایه ای در مطالعات کاربردی در خصوص علل ایمونولوژیک سقط جنین استفاده کرد.
در مطالعه حاضر بیان ژن IDO در آندومتر موش های ماده طی فازهای چهارگانه سیکل استروس مورد بررسی قرار گرفت. فازهای سیکل استروس از طریق بررسی سیتولوژی اسمیر واژینال تعیین گردید. در هر فاز، آندومتر از سایر قسمت های رحمی جدا و بیان نسبی IDO mRNA به روش RT-PCR نیمه کمی و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی IDOو mGAPDH به عنوان ژن House keeping اندازه گیری شد. ویژگی واکنش از طریق هضم آنزیمی قطعه تکثیر یافته به دو قطعه 138 و 259 جفت باز تایید گردید.
نتایج این مطالعه برای نخستین بار نشان داد که IDO در آندومتر موش های ماده طی تمامی فازهای سیکل استروس بیان می شود. بیان این ژن در فاز استروس به بالاترین حد و در فاز دی استروس به کمترین مقدار رسید (p<0.001).
بیان IDO در آندومتر موش طی فازهای سیکل استروس حاکی از نقش احتمالی این آنزیم به عنوان یکی از ابزارهای سیستم ایمنی ذاتی در حفاظت کانال تولید مثل در برابر عفونت می باشد. همچنین با توجه به اینکه در موشها، آمیزش جنسی فقط در فاز استروس انجام می شود، بیان سطح بالای آنزیم IDO در این فاز می تواند به عنوان یک راهکار مهم در القای تحمل ایمونولوژیک مادر علیه جنین عمل کند.

اختلالات ایمونولوژی را باید یکی از دلایل ناباروری به حساب آورد. آنتی بادی های علیه گامت شامل آنتی بادی علیه اسپرم (ASA) و آنتی بادی علیه زونا (AZA) در ایجاد ناباروری موثر می باشند که عمده این اثرات روی فرآیند لقاح و همچنین مراحل تکامل جنین می باشد. بنابراین بررسی این آنتی بادی ها در بیماران داوطلب لقاح خارج رحمی (IVF) توصیه می شود؛ زیرا در صورت حضور این آنتی بادی ها در سرم و مایع فولیکولی، درمان بیمار از IVF به میکرواینجکشن (ICSI) تبدیل می شود. هدف این مطالعه بررسی حضور آنتی بادی علیه اسپرم و آنتی بادی علیه زونا در مایع فولیکولی بیماران نابارور کاندیدای لقاح خارج رحمی (ICSI) می باشد.
در این مطالعه آینده نگر، مایع فولیکولی 96 بیمار نابارور در محدوده سنی 39-20 سال، (31.5±5.1) کاندیدای ICSI جمع آوری گردید. بر اساس علت ناباروری، 80 بیمار دارای علت ناباروری مشخص و 16 بیمار با علت ناباروری نامشخص بودند. مایع فولیکولی تمام بیماران با روش الایزا برای بررسی AZA و دو روش الایزا و Sperm Mar برای ارزیابی حضور ASA بررسی شد و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون آماری X2 آنالیز و نتایج در سطح p<0.05 معنی دار تلقی شد.
بر اساس نتایج روش الایزا و Sperm Mar، در مایع فولیکولی هیچ یک از بیماران آنتی بادی علیه اسپرم دیده نشد. این در حالی است که 20 بیمار، (20.8%) AZA را در مایع فولیکولی نشان دادند. همچنین، در بیماران با ناباروری با علت ناشناخته، شیوع AZA به طور واضحی بالاتر از بیماران نابارور با علت مشخص بود (p=0.001).
شیوع پایینASA و شیوع بالای AZA در بیماران نابارور، به خصوص در ناباروری با علت ناشناخته در ایران باید مهم تلقی شود. بررسی آنتی بادی علیه گامت به خصوص آنتی بادی علیه زونا در بیماران نابارور مخصوصا در موارد ناشناخته توصیه می شود.

با توجه به بار مالی و روانی که تکنیک های کمک باروری (ART) به زوجین نابارور تحمیل می کند، پیش بینی نتایج آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با توجه به مطالعات قبلی، سطح لپتین می تواند با باروری ارتباط داشته باشد. لذا هدف از انجام این مطالعه بررسی ارتباط سطح لپتین سرم، لپتین مایع فولیکولی و نسبت سطح سرمی لپتین به شاخص توده بدنی (BMI) با نتایج تکنیک های کمک باروری بود.
99 خانم غیر مبتلا به تخمدان پلی کیستیک (PCO) از بیماران نابارور مراجعه کننده به بیمارستان دکتر شریعتی در نیمه اول سال 84 انتخاب و تحت تحریک تخمدانی با پروتکل طولانی مدت قرار گرفتند. لپتین سرم در روز شروع تجویز گنادوتروپین و لپتین مایع فولیکولی در روز دریافت اووسیت اندازه گیری شد و نتایج حاصله در دو گروه باردار و غیر باردار با نرم افزار SPSS و آزمون t مورد مقایسه قرار گرفت، P<0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.
میانگین هندسی لپتین سرم در گروه غیر باردار ng/ml 1.68 ± 16.42 و در گروه باردار ng/ml 2.20 ± 14.09 بود. لپتین مایع فولیکولی در گروه غیر باردار ng/ml 2.56 ± 8.73 و در گروه باردارng/ml 2.76 ± 11.07 و نسبت لپتین سرم به BMI نیز در دو گروه به ترتیب 1.62 ± 64 و 2.04 ± 55 بود که از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت.
بر اساس نتایج این تحقیق، لپتین سرم و مایع فولیکولی و نیز نسبت لپتین به BMI نمی تواند پیش بینی کننده نتایج ART باشد و در حال حاضر نمی توان به عنوان یک عامل پیش بینی کننده مورد اندازه گیری قرار گیرد. ضمنا پیشنهاد می شود مطالعات بعدی در گروه های همگن تری از نظر علت ناباروری و تعداد افراد انجام شود.

سونوگرافی واژینال، پاسخ به تحریک تخمک گذاری، زمان جمع آوری تخمکها و انتقال جنین به رحم را مشخص می کند. ممکن است سونوگرافی سه بعدی به طور گسترده در هر یک از این موارد استفاده شود که نقش ویژه ای را در پیشگویی پاسخ تخمدان و تعیین پذیرش اندومتر دارد. با وجود استفاده گسترده از سونوگرافی با رزولوشن بالا، ارزش بالینی تعیین ضخامت و الگوی اندومتر مورد بحث می باشد و نقش پیشگویی کننده آن در تعیین پیامد درمان ICSI مورد توافق نیست. هدف از این مطالعه، بررسی نقش ضخامت اندومتر در پیامد درمان تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) بود.
مطالعه از نوع مقطعی - تحلیلی بود. در این مطالعه ارزش پیشگویی کننده ضخامت اندومتر در پیامد درمانی ICSI-ET در بیماران مراجعه کننده به موسسه درمان ناباروری مهر از سال 1383 تا 1384 مورد ارزیابی قرار گرفت. در این تحقیق پس از ارزیابی اولیه شامل آزمایشات، سونوگرافی، هیستروسالپینگوگرافی و... زنان با مشکل رحمی نظیر فیبروم از مطالعه حذف و زوجین با علت ناباروری مردانه، عوامل لوله ای، عامل تخمدانی و نامشخص وارد مطالعه شدند. در این مطالعه با انجام سونوگرافی واژینال در روز تزریق گنادوتروپین جفتی (hCG) ضخامت اندومتر در محل تلاقی اندومتر و میومتر در مقطع عرضی رحم بررسی شد. همه بیماران با پروتکل طولانی تحریک تخمک گذاری (COH) شدند. شرایط ورود به مطالعه ضخامت اندومتر مساوی یا بیش از mm6 و الگوی سه خطی بود. متغیرهای مخدوش کننده شامل سن زن، مدت و علت ناباروری، کیفیت جنین و تعداد آمپول های hMG تجویز شده جهت COH بود. جهت تعیین فاکتورهای موثر بر موفقیت ICSI آزمون رگرسیون لجستیک انجام گرفت. منحنی ROC نیز جهت تعیین نقطه برش (Cut-off point) استفاده شد. خطای a کمتر از 0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
در طی مدت بررسی 528 بیمار ارزیابی شدند. بارداری بالینی در (36.4%) 192.528 نفر دیده شد. میانگین تعداد تخمک برداشت شده، تعداد تخمک در متافاز دو، تخمک لقاح یافته، تعداد تسهیم سلولی و جنین منتقل شده بر پیامد درمان تاثیر داشت. میانگین سن زن نیز بر نتیجه ICSI تاثیر معنی داری (p<0.05) را نشان داد (5.5 ± 29.9 سال در زنان باردار در مقابل 6.3 ± 32.2 سال در زنان غیر باردار). میانگین مدت ناباروری بر پیامد درمان تاثیر معنی داری را نشان نداد. آزمون رگرسیون لجستیک نشان داد که بین ضخامت اندومتر، مدت و علت ناباروری، تعداد آمپول های hMG مصرف شده جهت COH و پیامد درمان ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد؛ اما اختلاف آماری معنی داری بین سن زن و کیفیت جنین با موفقیت ICSI مشاهده شد (p<0.05). نتایج منحنی ROC نیز ارتباط آماری معنی داری را بین ضخامت اندومتر و پیامد بارداری نشان نداد.
ضخامت اندومتر مساوی یا بیش از mm 6 در روز تزریق hCG، ارزش پیشگویی کننده جهت تعیین موفقیت بارداری ندارد. مطالعات بیشتری برای پاسخگویی به اختلاف نظر در مورد نقش ضخامت اندومتر در سیکل های درمانی ICSI پیشنهاد می شود.

داروهای گیاهی به دلایل مختلفی توسط بسیاری از زنان باردار طی دوران بارداری استفاده می شود و اغلب در باور عموم مردم، داروهای گیاهی طبیعی، سالم، بی ضرر و بدون عوارض جانبی قلمداد می شوند؛ در حالیکه ممکن است این گیاهان باعث عوارض جانبی در مادر و جنین و یا تداخلات دارویی گردند. این مطالعه به منظور تعیین میزان بکارگیری داروهای گیاهی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرکرد صورت گرفت.
در این بررسی توصیفی مقطعی 447 مادر باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرکرد طی 6 ماهه اول سال 1384 در مورد استفاده از داروهای گیاهی مورد پرسش قرار گرفتند. پرسشنامه مبتنی بر هدف تهیه و از طریق مصاحبه حضوری کامل شد. نمونه گیری به روش آسان و مبتنی بر دسترسی به واحدهای پژوهش انجام شد. آزمون های آماری مورد استفاده شامل آزمون t و x2 بود.
میزان استفاده از داروهای گیاهی در زنان باردار 51.9% بود. 91.7% واحدهای پژوهش نگرش مثبتی نسبت به داروهای گیاهی داشتند. تنها 15% افراد مورد مطالعه معتقد بودند مصرف داروهای گیاهی در طی بارداری مضر است. 55.9% افراد، مصرف داروهای گیاهی را به پزشک معالج خود اطلاع نداده بودند که شایع ترین علت عدم اطلاع به پزشک، طبیعی و بی ضرر دانستن داورهای گیاهی (39.1%) و عدم پرسش پزشک (34.8%) گزارش شد. شایع ترین علل مصرف داروهای گیاهی به ترتیب شامل سرما خوردگی (29.1%)، تسکین درد شکم (17.4%) و تشدید القا زایمان (11.7%) بود. در این مطالعه افراد مختلف از 55 گونه گیاهی استفاده کرده بودند. شایع ترین گیاه مورد استفاده گل گاو زبان بود. منبع اطلاعات آنان در اکثر موارد (74.2%) خویشاوندان گزارش شد. در این بررسی افرادی که درآمد ماهیانه بیشتر از 1.500.000 ریال، 3-1 بارداری قبلی و سن بین 29-20 سال داشتند بیشتر از داروهای گیاهی استفاده کرده بودند؛ اما این ارتباط از نظر آماری معنی دار نبود. بین میزان تحصیلات و مصرف گیاهان دارویی ارتباط آماری معنی دار وجود داشت (p=0.004).
استفاده گسترده از داروهای گیاهی طی بارداری نیاز به آموزش کارکنان مراکز بهداشتی درمانی در اینگونه موارد را آشکار می سازد و از آنجا که مستندات کافی مبنی بر سالم بودن تمامی داروهای گیاهی طی بارداری وجود ندارد، فراهم کنندگان مراقبت های دوران بارداری باید به مادران توصیه نمایند با مصرف گیاهان دارویی خود و جنین را در معرض خطرات احتمالی قرار ندهند.

آنمی یکی از شایع ترین و فراموش شده ترین کمبودهای تغذیه ای در جهان امروزی است. بیش از نیمی از زنان باردار و یک سوم زنان غیر باردار در سنین باروری از آنمی رنج می برند. این مطالعه به منظور تعیین میزان کم خونی فقر آهن در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر زاهدان انجام شد.
در این پژوهش توصیفی تحلیلی 287 زن باردار از 5 مرکز بهداشتی درمانی که در ماه نهم بارداری بودند، شرکت داشتند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه 17 سوالی حاوی مشخصات فردی و اطلاعات مربوط به بارداری بود و هم زمان با آن 7 ml خون نیز جهت تعیین هموگلوبین وفریتین گرفته شد. یافته ها استخراج شده و برای بررسی روابط بین متغیرها از آمون های آماری مجذور کای و نیز ضریب همبستگی استفاده گردید. سطح معنی داری p<0.05در نظر گرفته شد.
نشان داد که 12.9% زنان مورد مطالعه با شاخص هموگلوبین کمتر از 10.5 g/dl و 42.2% آنان با شاخص فریتین کمتر از 12 mg/L، از کم خونی فقر آهن رنج می بردند. همچنین بین میزان فریتین و مصرف آهن در دوران بارداری ارتباط معنی دار آماری وجود داشت (p=0.001).
با توجه به شیوع بالای آنمی فقر آهن در این مطالعه و تاثیر آن در تولد نوزادان کم وزن، زایمان زودرس، مرگ و میر جنین، خونریزی بعد از زایمان و زجر جنین، مراقبت های پیگیرانه و دقیق دوران بارداری، آموزش در این زمینه به مادران باردار و تامین کمبودهای تغذیه ای ضروری است.

به طور متوسط حدود 15-10% از زوجین در ایران مبتلا به مشکل ناباروری می باشند. در دو دهه اخیر موفقیت های قابل توجهی در زمینه فن آوری های نوین کمک باروری حاصل شده است و زوجین نابارور نیز با محدودیت قانونی برای استفاده از این فن آوری ها روبرو نمی باشد. با این حال، همه زوجین نابارور از روش های جدید استفاده نمی کنند و تصمیم گیری در مورد آن متاثر از درک آنها و نیز انتظارات و نگرش جامعه نسبت به استفاده از این فن آوری ها است. از اینرو، ارایه شناخت عمیق تری از درک و نگرش زوجین نابارور می تواند جنبه های اجتماعی فرهنگی تصمیم گیری زوجین نابارور در استفاده از این فن آوری های مدرن را روشن سازد.
هدف از مطالعه حاضر بررسی دیدگاه زنان نابارور در تهران پیرامون اهدای تخمک و جنین در درمان ناباروری بود. داده های مورد نیاز برای مطالعه حاضر با استفاده از روش های کیفی و بکارگیری مصاحبه عمیق با 30 زن نابارور در تهران جمع آوری گردید. نیمی از پاسخگویان را زنانی تشکیل دادند که به مرکز درمانی ابن سینا مراجعه نموده بودند و نیمی دیگر نیز به صورت تصادفی از پنج مرکز بهداشت تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی تهران انتخاب شدند. داده های مورد مطالعه طی مدت سه ماه در تابستان 1384 جمع آوری گردیدند.
نتایج این مطالعه بیانگر تفاوت دیدگاه زنان مراجعه کننده به مرکز درمانی ابن سینا با سایر پاسخگویان در مراکز بهداشتی منطقه شهید بهشتی بود. تمام پاسخگویان در مرکز درمانی ابن سینا با اهدای تخمک آشنایی داشتند و آن را یک اقدام پزشکی و روش درمانی مانند سایر روش ها می دانستند. همچنین اعتقادات مذهبی آنها بر انتخاب و پذیرش این شیوه درمان تاثیری نداشت؛ در حالیکه سایر پاسخگویان در زمینه اهدای تخمک و جنین و نظر علمای مذهبی در این مورد اطلاعات ناچیزی داشته، اکثر آنها آنرا حرام و یا خلاف شرع می دانستند. در مجموع، تمامی زنان نابارور از افشا شدن روش درمانی آنها و اینکه دیگران فرزند آنها را به عنوان فرزند بیولوژیکی نپذیرند، ترس و نگرانی داشتند.
ارایه اطلاعات صحیح در زمینه روش های درمانی، قوانین و احکام شرعی مرتبط با آن، ضمن افزایش آگاهی های عمومی، بر تغییر نگرش های کلیشه ای افراد در مورد ناباروری و تصمیم گیری زوجین نابارور به استفاده از اهدای گامت و جنین در درمان ناباروری، موثر است.

کنترل رشد جمعیت یکی از مهمترین اولویت های بهداشتی کشورهای در حال توسعه و از جمله ایران است. استفاده صحیح از قرص های ضد بارداری می تواند نقش موثری را در این زمینه ایفا نماید. از همین رو در پژوهش حاضر با بهره گیری از طراحی بوم شناسی برای به دست آوردن تعیین کننده های نسبت مصرف صحیح قرص های ضد بارداری در زنان شهری و روستایی ایران استفاده شده است.
در این مطالعه داده ها از بررسی ویژگی های بهداشتی و جمعیتی ایران که در سال 1379 در سطح استان های کشور و به تفکیک جمعیت شهری و روستایی انجام شده بود اقتباس گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (ویرایش13) و با روش آماری رگرسیون لجستیک چند متغیره به تفکیک شهر و روستا مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که علاوه بر برآورد نسبت شانس، اندازه اطمینان 95% آن نیز گزارش شد. در این روش آماری نسبت استفاده صحیح از قرص های ضد بارداری به عنوان متغیر وابسته در نظر گرفته شد و میزان تاثیر پنج متغیر مستقل بر آن سنجیده شد: 1 نسبت زنانی که به هنگام دریافت قرص های ضد بارداری آموزش چگونگی استفاده از آن را دیده اند، 2 میانگین سن ازدواج در زنان، 3 نسبت بی سوادی در زنان متاهل سنین 49-10 سال، 4 نسبت مهاجرت در زنان متاهل سنین 49-10 سال، 5 نسبت اشتغال در زنان متاهل سنین 49-10 سال.
نتایج این بررسی نشان داد که در جمعیت شهری و روستایی، تنها یک متغیر مستقل، یعنی نسبت زنانی که به هنگام دریافت قرص های ضد بارداری آموزش چگونگی استفاده از آن را دیده اند می تواند پیش بینی کننده تغییرات نسبت استفاده صحیح از قرص های پیشگیری از بارداری باشد.
به نظر می رسد در سطح استان های ایران، هر برنامه آموزشی که در زمینه چگونگی استفاده صحیح از قرص های پیشگیری از بارداری در بین زنان متاهل سنین 49-10 سال انجام شود، بیشتر از سایر متغیرهای مورد بررسی اثرات مثبتی را در زمینه افزایش نسبت استفاده صحیح از قرص های پیشگیری از بارداری به همراه خواهد داشت.

پاتوژنز ایجاد کیست های تخمدانی در جنین، که توده های شکمی نادری می باشند، ناشناخته است. این کیستها به طور تصادفی در حین سونوگرافی تشخیص داده می شوند. کیست های تخمدانی جنینی، مستعد پارگی و یا چرخش هستند که ممکن است منجر به از دست دادن تخمدان شود؛ لذا تشخیص، پیگیری و درمان مناسب موجب کاهش عوارض حاد و طولانی مدت آنها خواهد شد.
معرفی مورد: مورد، جنین خانمی 26 ساله در بارداری اول، مقیم شهر بابل و مراجعه کننده به بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل در سال 1384 بود. در سونوگرافی انجام شده در هفته 37 بارداری، کیست تخمدان یک طرفه جنینی با نمای ساده به قطر 30mm تشخیص داده می شد. یک هفته بعد از تشخیص، مادر باردار به علت زجر جنینی تحت عمل سزارین قرار گرفت. نوزاد پس از تولد تحت نظر قرار گرفته و 45 روز پس از زایمان، کیست تخمدان بر طرف می شد.
در کیست های تخمدانی جنینی، می توان با درمان نگهدارنده نیز نتایج مطلوبی را انتظار داشت؛ که با کاهش تحریکات هورمونی پس از زایمان، بهبودی خودبخود حاصل خواهد شد. درمان جراحی در صورت ایجاد عوارضی مانند چرخش یا پارگی کیست انجام می شود.