مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال سیزدهم شماره 3 (پیاپی 41، پاییز 1385)

یکی از درمان های استاندارد نوزادان با سندرم دیسترس تنفسی (Respiratory Distress Syndrome:RDS) تجویز سورفاکتانت است که باعث کاهش مورتالیته و پنوموثوراکس ونیازبه تهویه مکانیکی می شود.این مطالعه با هدف تعیین اثرات درمانی سورفاکتانت در کاهش مرگ و میر نوزادان انجام گرفت.
این مطالعات توصیفی تحلیلی در NICU بیمارستان حضرت علی اصغر تهران در فواصل سال های 1373 تا1374 و 1381 تا 1382 جهت مقایسه دو گروه نوزادان مبتلا به RDS شدید با تهویه مکانیکی 24ساعت اول که در یک گروه با سورفاکتانت درمان شده و در گروه دیگر با سورفاکتانت درمان نشده بودند و حمایت تهویه مکانیکی دریافت کرده بودند،انجام گردید. در این مطالعه 36 نوزاد درمان شده با سورفاکتانت و 52 نوزاد که تنها تهویه مکانیکی شده بودند با هم مقایسه شدند. داده ها از پرونده ها جمع آوری و با نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون آماری آنالیز گردید.
مورتالیته در بیماران درمان شده با سورفاکتانت بطور معناداری پایینتر بود اختلاف معناداری در بروز IVH، بروز پنوموتوراکس، بروز سپسیس، مدت بستری و نیازبه ونتیلاسیون بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه نهایی: نتایج این مطالعه لزوم تجویز سورفاکتانت درموارد RDS شدید را در کشور ما و توسط یک تیم پزشکی با تجربه نشان می دهد.

در مطالعات گذشته نقش اشکال فعال اکسیژن تشکیل شده درحین ری پرفیوژن (Reperfusion) در ایجاد اختلافات عملکرد قلبی مشخص گردیده است.آنتی اکسید انتهای داخل سلولی واز جمله گلوتاتیون تحت نقش مهم حفاظتی در این رابطه دارند. مشخص شده که ساخت گلوتاتیون تحت تاثیر میزان سیستئین داخل سلولی می باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین نقش اسید آمینه ل-سیستئین درحفظ عملکرد قلبی متعاقب کاردیوپلژیا میباشد.
مطالعه از نوع تجربی وبر روی رتهای نر بالغ در دو گروه کنترول(n=10) وتست (n=6) صورت گرفت.قلب هریک از حیوانات پس از مجزاوآماده سازی مطابق روش قلب فعال (Working heart) تحت پرفیوژن با محلول کربس قرار گرفته و پارامترهای قلبی فشار جریان آئورتی، فشاردهلیزچپ وجریان کرونری آنها ثبت گردید.هریک از قلب ها سه مرحله تثبیت اولیه (25 دقیقه) کاردیوپلژیا (25 دقیقه)وری پرفیوژن(30 دقیقه) را می گذراندند. به محلول تغذیه ای قلب ها درگروه تست،اسید آمینه سیسئین باغلظت 5 میلی مول درلیتر وبه مدت ده دقیقه قبل وپس ازکاردیوپلژیا اضافه گردید. بررسی میزان پارامترهای قلبی ومقایسه در گروه تست وکنترل با استفاده ازآزمون تی تست (Unpaired t-test) وANOVA صورت گرفت.
بررسی ها نشان داد که درصد بازگشت فشار وجریان آئورتی پس از کاردیوپلژیا در گروه تست به ترتیب(91.2±1.69 و61.176±3.98)نسبت به کنترل85.74±1.28) و44.95±4.85)بشکل معنی داری p=0.0324, p=0.0213)) ازوضعیت مناسب تری برخورداربوده است.
نتیجه نهایی: نتایج بیانگرحفظ مناسبترعملکرد قلبی متعاقب کاردیوپلژیا در گروه دریافت کننده سیستئین نسبت به کنترل می باشد.این تاثیرمثبت احتمالا به دلیل نقش آنتی اکسیدان بوده است.

درد پس ازعمل جراحی است. از داروهای مورد استفاده برای کاهش درد بعد از عمل،مخدرها می باشند لکن این داروها عوارضی مثل یوبست، گیجی، خواب آلودگی، تهوع واستفراغ دارند.هدف این مطالعات بررسی امکان استفاده از دیکلوفناک رکتال بعنوان جایگزین کم عارضه تر و سهل الوصول تر به جای مخدرها در اعمال سزارین می باشد.
این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده شاهد دار می باشد که درآن زنانی که با بیهوشی عمومی تحت عمل سزارین اورژانس یا الکتیو قرارگرفته وعمل آنها کمتر از 90 دقیقه طول کشیده وبدون عارضه بودند وارد مطالعه شدند.این افراد بطورتصادفی به دو گروه تقسیم شده ویک گروه(40 نفره) شیاف رکتال دیکتوفناک (100mg) بلافاصله قبل از عمل و50 میلی گرم 6 ساعت بعد از عمل دریافت نمودند و گروه دیگر (40 نفر) از مسکن روتین (پتیدین 50 میلی گرم) در ریکاوری جهت بی دردی استفاده کردند. بعد از پایان عمل ودر اتاق ریکاوری و تا زمان ترخیص بیمار از بیمارستان، تعداد پتیدین استفاده شده در هردو گروه و عوارض احتمالی داروها و همچنین شدت درد با مقیاس VAS ثبت شده و در پایان با استفاده ازآزمون آماری t با یکدیگر مقایسه گردیدند.
تعداد پتیدین های دریافتی درگروه دیکلوفناک زکتال 16 تزریق ودر گروه شاهد 64 تزریق واین مقدار از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05).از نظر میانگین شاخص اندازه گیری درد این میانگین در گروه دیکلوفناک رکتال 3.28 ودر گروه شاهد3.40 بود ودر نتیجه از نظر آماری تفاوت معنی دار نبود. میانگین دفعات استفراغ نیز در دو گروه تفاوت آماری معنی دار نداشت. اما دو گروه درمانی مورد مطالعه از نظر میانگین زمان برگشت حرکات روده (562 دقیقه درمقابل 1586 دقیقه) با آزمون آماری تفاوت معنی دار داشتند (p<0.01).
نتیجه نهائی: این مطالعه نشان داد دیکلوفناک رکتال بصورت بازی میزان استفاده از مسکن مخدر را بعد از اعمال سزارین کاهش می دهد وپس از اعمال، حرکات دودی روده نیز زودتر از گروه با مسکن های معمولی به حالت عادی برمیگردد لکن از نظر شدت درد که اظهار نموده اند ونیز از نظر میزان دفعات استفراغ حادث شده، تفاوتی ندارند.

پشه بندهای آغشته شده به حشره کش های پیروتروئیدی دارای اثرات بیولوژیکی متعددی هستند که باعث محافظت افراد در مقابل گزش پشه ها می شوند.مطالعه حاضر اثر حشره کش های پیروتروئید را درآزمایشگاه بر روی نژادهای حساس (BEECH) ومقام (DU234) آنوفل استیفنسی مورد مطالعه قرارداده است.
در این مطالعه تجربی پشه های ماده 3-5 روزه بطور انفرادی در یک قفس به اندازه25×25×25 سانتیمتر آزمایش شدند.به محض نشستن پشه بر روی ضلع فوقانی قفس که با حشره کش پیروتروئید آغشته شده بود وشروع خونخواری بر روی دست آزمایش کننده، ساعت ثانیه شمار به کار میافتاد وزمان صرف شده قبل از اولین پرواز و همچنین مجموع زمان هایی که بعد از آن پشه در مدت 15 دقیقه تست برروی قسمت آغشته شده قبل از هر پرواز نشسته بود را ثبت وبرای محاسبه مجموع زمان(Accumulated time) مورد استفاده قرار گرفت.
براساس زمان صرف شده قبل از اولین پرواز اختلاف معنی داری بین پشه های حساس و مقاوم که از طریق توری های آغشته شده با پرمترین و آلفاسایپرمترین خونخواری کرده بودند نبود.این اختلاف در مورد دلتامترین معنی دار بود. میانگین مجموع زمان درمورد هر سه حشره کش تست شده در پشه مقاوم بطور معنی داری طولانی تر از پشه حساس بود.درصد خونخواری پشه های مقاوم از طریق توری آغشته شده به پرمترین و دلتامترین در مقایسه با پشه حساس بیشتر بود هرچند این اختلاف فقط در رابطه با پرمترین معنی دار بود این موضوع در مورد آلفا سایپرمترین برعکس وازنظر آماری معنی دار نبود.میزان مرگ ومیر درپشه حساس با پرمترین وآلفاسایپرمترین بالا بود اما پشه مقاوم در مقابل این اثرمقاوت نمود.
نتیجه نهایی: نتایج ما این ایده را که کاهش تحریک پذیری در پشه های مقاوم و متعاقب آن زمان طولانی تماس آنها با توری های آغشته شده به حشره کش، دوز بالای مورد نیاز برای کشتن این پشه ها را جبران می کند، تایید نمی نماید که این امر می تواند اثرات منفی بر روی محافظت فردی و اجتماعی مورد انتظار از پشه بندهای آغشته شده با حشره کش های پیروتروئید داشته باشد.هرچند درافریقای غربی جائیکه آنوفل گامبیه در طبیعت مقاومت بالایی دارد،هنوز توری های آغشته شده به حشره کش بخوبی بر روی آنها موثر می باشد.

زردی شایع ترین یافته کلینیکی در دوره نوزادی است. هیپربیلی روبینمی غیرمستقیم طول کشیده، بعد از10 روز،در20 تا 30 درصد تمامی شیرخواران شیرمادر خوار دیده می شود. در بعضی از آنها زردی ممکن است تا 3 ماه طول بکشد.هدف از این مطالعه تعیین شیوع عفونت ادراری در شیرخواران بدون علامت، با زردی طول کشیده، با سن بیشتر از 10روز و کمتر از 60روز می باشد.
دریک مطالعه ازنوع کارآزمایی بالینی آینده نگر163 شیرخوار با زردی طول کشیده از نظر عفونت ادراری ارزیابی شدند. ابتدا نمونه های ادرار با کیسه جمع آوری شد تمامی تمام شیرخواران با کشت ادرار مساوی یا بیشتر از 104 کولونی با کشت مجدد ادرار به روش سوپراپوبیک ارزیابی شدند.
از163 مورد فقط یک مورد (%0.6) عفونت ادراری داشت.
نتیجه نهایی: با توجه به به شیوع 0.1 تا 1 درصد عفونت ادراری در شیرخواران بدون علامت، بر اساس این مطالعه به نظر می رسد عفونت ادراری به عنوان یک علت زردی غیر مستقیم طول کشیده در شیرخواران بدون علامت از شیوع ناچیزی برخوردار است.

در طی مرحله رشد در اووژنز مقدار زیادی mRNA ساخته و در اووسیت ذخیره می شود سپس نسخه برداری در طی تقسیم میوز متوقف می گردد. توقف نسخه برداری در مراحل اولیه جنینی تا قبل از شروع فعالیت ژنوم جنین ادامه دارد. بنابراین، اولین وقایع سلولی درطی امبریوژنز در پستانداران وگونه های دیگر جانوران به RNA های مادری ذخیره شده در اووسیت وابسته است. یکی از اره های کنترل ترجمه mRNA های مادری ذخیره شده، تحلیل آنهاست. هدف از این مطالعه بررسی روند تحلیل تعدادی از این mRNA هاست.
این بررسی از نوع تجربی می باشد و در طی آن تعدادی از ژن های خالص اووسیت شامل Hloo.tpA. Gdf9, c-mos انتخاب شده ومیزان نسبی این نسخه ها در اووسیت (متافاز11) و جنین،9;6;3 و12 ساعت بعد از افزودن اسپرم وبا استفاده از Real-time PCR اندازه گیری شد و میزان Cyclin A2 mRNAs وHprt مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج مطالعه نشان می دهد که mRNA های خاص اووسیت دارای مقاومت کمی بوده ودر جنین 12 ساعته تحلیل زفته و از سیستوپلاسم سلول حذف می شوند در حالیکه CyclinA2وHprt در سلول باقی مانند.
نتیجه نهایی: یافته های این مطالعه نشان دهنده مقاومت متفاوت گروه های مختلف mRNA ها در اووسیت و جنین است.

شکستگی سوپرا کندیلار بازو در کودکان 5-8 سال شایع است. و عوارض عصبی و عروقی در آن بیشتر از سایز شکستگی هاست. درمان شکستگی با جااندازی به طریقه جراحی وبه دو روش خلفی وجانبی (خارجی) صورت می گیرد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر بخشی دو روش جراحی فوق بر روی دامنه حرکات آرنج در شکستگی سوپرااکندیلار جابجا انجام گرفت. مطالعه حاضر از نوع کار آزمائی بالینی می باشد. که جامعه آماری آنرا 50 بیمار با سن 5-12 سال با شکستگی سوپر اکوندیلار نوع سوم آرنج تشکیل می داد. بیماران بطور تصادفی با یکی از دو روش خلفی یا جانبی تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین دامنه حزکات مفصل آرنج دست شکسته هر گروه در سه نوبت بعد از عمل جراحی ودرمان اندازه گیری شد. و با میانگین دامنه حرکت مفصل آرنج سالم همان گروه (گروه شاهد) مقایسه شد. اطلاعات بدست آمده با نرم افزار spssو آزمون آماری t-test مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند.
یافته های مطالعه نشان داد که میانگین دامنه حرکات مفصل آرنج شکسته در مقایسه با آرنج های سالم درهفته های سوم وششم در روش جانبی بطور معنی داری از روش خلفی بهتر بود. ((p=0.002 درهفته دوازدهم مقایسه میانگین دامنه حرکات آرنج های عمل شده در دو روش خلفی و جانبی با آزنج های سالم اختلاف آماری معنی داری نشان نداد.(p=0.4) نتیجه نهائی: میتوان گفت روش جراحی جانبی از نظر ایجاد خشکی آرنج نسبت به اپروچ خلفی مزیت وبرتری ندارد. بلکه ازنظر سادگی انجام واحتمال کمتر ایجاد آسیب های عصبی-عروقی اپروچ خلفی روش بهتری است.

سنگ های شاخ گوزنی کلیه هنوز هم در مملکت ما شایع هستند. از جراحی بازو ویا ترکیب PCNL (Percutaneous Nephrostolithotomy) و (Extracorporeal Shock wave lithotripsy) ESWL برای درمان سنگ های شاخ گوزنی استفاده می شود.ما در این مطالعه نتایج PCNL به عنوان تنها درمان این از سنگ ها مورد بررسی قراردادیم.
107بیماران مبتلا به سنگ شاخ گوزنی کلیه در طی 3 سال تحت عمل جراحی سال تحت عمل جراحی PCNL قرار گرفتند. سعی مابر این بود که تمام سنگ ها بااین روش درمانی خارج شوند. بهترین مسیر برای دستیابی به سیستم وتمام سنگ انتحاب می شد و در صورت نیاز از مسیرهای بیشتری استفاده می شد.
مطالعه شامل79 مرد و 28 زن باطیف سنی 8-87 ساله (متوسط 42.38 سال) بود. دز 33 مورد هیدرو نفروز وجود نداشت ودر بقیه موارد، هیدرونفروز بدرجات مختلف دیده می شد. در 95 بیمار جراحی از طریق یک مسیر ودر 11 بیمار از2 مسیر ودر یک مورد نیز از 3 مسیر انجام شد. PCNL مجدد در 19 بیمار لازم شد. میزان عاری شدن کامل و نسبی از سنگ به ترتیب %82 و%18 بود.میزان متوسط بستری در بیمارستان 48 ساعت بود. هیچ عارضه قابل توجهی اتفاق نیافتاد.
نتیجه نهائی: با پیشرفت تکنولوژی دوران جراحی بازرو به پایان است.گرچه ترکیب PCNL وESWL برای درمان سنگ های شاخ گوزنی قابل قبول است. ولی خارج کردن سنگ های شاخ گوزنی به روش PCNL به عنوان تنها روش درمانی برای بیماران بسیار مفید می باشد.

چکیده: مصرف مواد مخدر یکی از جدیدترین معضلات بشری ویکی از پیچیده ترین پدیده های انسانی می باشد که پیشگیری از آن نیازمند کاربرد تئوری های متعدد و تکنیک های متنوع می باشد.تئوری های مبتنی بر انگیزش ترس یکی از راهکارهای موثر در پیشگیری از اتخاذ رفتارهای غیر بهداشتی می باشد ومدل توسعه یافته موازی (EPPM) با تلفیق و توسعه رویکردهای قبلی،به این سوال پاسخ می دهد که چه زمانی و چرا نیروهای برانگیزاننده ترس موفق وچه زمانی نارسا می باشند.
به منظور بررسی تاثیر برنامه آمورش پیشگیری و مهارت های مقاومت در برابر سو مصرف مواد وایجاد مصونیت رفتاری در دانش آموزان دبیرستان های منطقه 10 شهر تهران در مواجهه با مواد مخدر این مطالعه با بهره گیری از مدل EPPM به عنوان چارچوب تئوریک این پژوهش انجام گردید.
این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی یا مداخله ای و از نوع مطالعات کار آزمایی میدانی (Field Trial) می باشد. دو دبیرستان از میان 6 دبیرستان انتخاب گردیدند و سپس یک دبیرستان به عنوان گروه مورد مداخله (86 نفر) ویک دبیرستان به عنوان گروه شاهد (107 نفر) انتخاب گردیدند. پس از انجام ارزشیابی تشخیص اقدام به مداخله آموزشی (در زمینه پیامدهای سو مصرف مواد و مهارت های مقابله با مواد مخدر) گردید. قبل از شروع مداخه آموزشی و فعالیت به شرح زیر انجام گردید:انتخاب محبوب ترین دانش آموزان بر اساس رای دانش آموزان به عنوان یک عامل میانجی بین آموزشگر و دانش آموزان و انتخاب محبوب ترین دبیر در هر کلاس برای افزایش تعامل بین آموزشگر ودانش آموران.
نتایج بدست آمده نشان می دهد که اختلاف معنی داری برای میانگین نمره آگاهی (t=-10.88,p<0.000)، نگرش (t= -6.19, p<0.000)، قصد رفتاری، (t= -4.03, p<0.000) مقاومت در برابر فشار دوستان (t= -0.82, p<0.000) وخود کنترلی (t= -7.45, p<0.000) بین دانش آموزان گروه های مداخه وشاهد وجود دارد. همچنین ارتباط معنی داری بین بهره گیری از مداخله آموزشی و امتناع از سو مصرف مواد بین گروه مداخله %0 و گروه شاهد %6.3 با سطح معنی داری (x2=4.55;d.f=1;p=0.033) مشاهده گردید.
نتیجه نهائی: نتایج بدست آمده نشان می دهد تئوری های برانگیزننده به همراه ارائه راهکارهای پیشگیرانه دارای اثر بخشی قابل توجهی برای ایجاد ایمن سازی روانی برای امتناع از سو مصرف می باشد. و می توان از تئوری های مبتنی بر انگیزش ترس در پیشگیری از سو مصرف مواد مخدر استفاده کرد.

شمارش TCD4+ عمده ترین شاخص در برآورد عمق ضعف ایمنی و در نتیجه پیشگوئی بروز بیماری ها محسوب می شود لذا این مطالعه با هدف تعیین سندرم های بالینی منجر به بستری در مبتلایان به عفونت HIV برحسب شمارش CD4 طراحی شد.
این مالعه از نوع توصیفی – مقطعی است که طی سال 1381 در مرکز آموزشی درمانی سینا کرمانشاه انجام شد. از بیماران بستری که ابتلا آنها به عفونت HIV با دو تست الیزا و یک تست وسترن بلات مثبت محرز شده بود، 5cc خون وریدی جهت فلوسیتو متری در لوله های فالکن حاوی اتیلن دی امین استات اخذ شده و نتیجه در پرسشنامه هایی که حاوی اطلاعات مورد نیاز تحقیق بود ثبت گردید. سندرم بالینی منجر به بستری براساس تشخیص نهایی وسایر اطلاعات مورد نیاربر اساس سوال از بیماران جمع آوری گردید وبا استفاده از نرم افزارSPSS وآزمون های آماری دقیق فیشر ومجذورکای آنالیز گردید.
از 215 مورد بستری با عفونت HIV در مدت انجام مطالعه، 72 مورد وارد پژوهش شدند که همگی مرد بودند ومیانگین سنی آنها33.4±9.1 سال بود. 64 مورد 88.9) درصد) سابقه اعتیاد و 40 مورد) 55.6 درصد) سابقه اقامت در زندان داشتند.
در32 مورد (44.4درصد) اندیکاتورهای بالینویا آزمایش های ایدز مشاهده گردید میانگین شمارشCD4 در موارد تحت مطالعه 356 سلول در میکرولیتر بود.در این میان مبتلایان به سندرم های بالینی لنفادنوپاتی، نورولوژیک وپنومونی به ترتیب با میانگین های 241,90 و 269 سلول در میکرولیتر کمترین شمارش DC4 و مبتلایان به سپسیس، اندوکاردیت و هپاتیت به ترتیب با میانگین های 394,646 و373 سلول در میکرولیتر کمترین شمارش CD4 را نشان دادند. بین ابتلا به پنومونی وشمارش CD4 کمتر از 200 سلول در میکرو لیتر و نیز سابقه اعتیاد روابط آماری معنی داری مشاهده گردید (PV به ترتیب 0.005 و 0.0001)همچنین ابتلا به سندرو هپاتیت با اقامت در زندان ارتباط داشت (PV=0.022).
نتیجه نهائی: در بیماران با شمارش CD4 کمتر 200 سلول در میکرولیتر خصوصا اگر سابقه اعتیاد داشته باشند باید منتظر رخداد پنومونی های مکرر بود. همچنین باید دانست که سندرم های لنفادنوپاتی و نورولوژی و پنومونی در شمارش CD4 کمتر از300 سلول در میکرولیتر رایج تر بوده، درحالیکه سندرم های سپسیس،اندوکاردیت و هپاتیت با شمارش CD4 بیش از 300 سلول در میکرو لیتر همراه است. همچنین اقامت در زندان احتمالا به واسطه امکان استفاده از سرنگ های مشترک این بیماران را در معرض اکتساب هپاتیت های ویرال قرار می دهد.

مطالعاتی که جدیدا انجام شده اکثرا بیان کرده اند که بیماری پریودنتال در مادران باردار فاکتورتعیین کننده برای وزن کم هنگام تولد نوزادان می باشد. برخی مطالعات نیز ارتباطی بین این دو نیافته اند و در متدولوژی هر دو دسته مطالعات اشتباهاتی رخ داده است. مطالعه حاضر برای تعیین صحت یا سقم این مطلب انجام شد.
این مطالعه از نوع مورد- شاهدی بودکه گروه مورد شامل 110 نفراز مادرانی است که زایمان طبیعی داشته و وزن نوزاد آنها در هنگام تولد کمتر از 2500 گرم بود. و گروه شاهد شامل 220 نفر از مادرانی است که زایمان طبیعی داشته و وزن نوزاد آنها بیش از 2500 گرم بود. دو گروه فوق از نظر عفونت ادراری، فشار خون بالای حاملگی، پارگی زود رس کیسه آب، جفت سر راهی، حاملگی اول، مصرف سیگار، سن، قد، مسائل اجتماعی، اقتصادی، و بیماری پریودنتال از نظر آماری با یکدیگر مقایسه شدند.
توزیع متغیرهای واسته دردوگروه مورد وشاهد از نظر آماری متفوت از یکدیگر نبودند (p>0.05) میانگین خونریزی هنگام پروب، عمق پاکت از CEJ، درگروه مورد به مراتب بیشتر از گروه شاهد بود واین تفاوت ها در سطح 0.05 از نظر آماری معنی دار گردید(P<0.05) نتیجه نهائی: ارتباط مثبتی بین بیماری پریودونتال و وزن کم نوزاد در هنگام تولد وجود دارد ولذا فاکتور خطر احتمالی برای آن محسوب می شود.

دررفتگی دو طرفه مفاصل هیپ (بویژه نوع غیرقرینه آن) یک ضایعه نادر است. در مرور مطالعات بین سال های 1951 تا 15, 2004 مورد گزارش دررفتگی دو طرفه و غیر قرینه مفاصل هیپ یافت شد (سن بین3 تا36 سال) که 12 مورد از آنها مذکر بودند. همگی آنها با جااندازی بسته و سپس کشش درمان شدند و نتایج درمان در کل تفاوت قابل توجهی با درمان دررفتگی یکطرفه هیپ نداشت.
معرفی بیمار: بیمار مردی 39 ساله است که در حالت ایستاده در قسمت باریک وانت، بدنبال تصادف از روبرو دچار دررفتگی دو طرفه هیپ شد. هیپ چپ در حالت اداکسیون، فلکسیون وچرخش داخلی وهیپ راست در حالت ابداکسیون، فلکسیون و چرخش خارجی قرار داشت. ابتدا هیپ چپ سپس هیپ راست به روش Traction & Counter-Traction تحت جا اندازی بسته قرار گرفت. برای بیمار به مدت 8 هفته کشش استخوانی گذاشته شد، سپس راه اندازی FWB داده شد.
نتیجه نهائی: گرافی کنترل، 6 ماه پس اززمان تروما هیچگونه ضایعه ناشی از AVN یا ضایعات دیگر را نشان نمی داد و راه رفتن بیمار بدون درد همراه با مختصری محدودیت حرکت بود.

سارکوم بوتیروئید نوعی رابدومیوسارکوم است که معمولا در واژن شیرخواران دیده می شود، اما بطور نادر ممکن است از گردن رحم نیز منشا بگیرد.رابدوموسارکوم یک تومور هتروژن محسوب شده و سن تشخیص بیماران معمولا در دهه دوم زندگی است.
معرفی بیمار: دختری 17 ساله باکره باشکایت خروج توده از واژن همراه با لکه بینی و تزشحات.نمونه بیوپسی همراه با ارزیابی ایمونوهیستو کمیستری این بیمار، رابدومیوسارکوم امبریونال را نشان داد. درمان ترکیبی با انجام جراحی وشیمی درمانی چند دارویی از روش های درمانی رابدومیوسارکوم گردن رحمی می باشد.که به طور واضحی، طول عمر بیماران مبتلا به رابدومیوسارکوم گردن رحم را افزایش می دهد.
نتیجه نهائی: بیمار تحت جراحی هیسترکتومی رادیکال باحفظ تخمدان ها وسپس شیمی درمانی چند دارویی قرار گرفت و در پیگیری 9 ماهه تا کنون عود ندارد.