Current Journal of Neurology
Volume:5 Issue: 14, 2006

با توجه به اینکه مسمومیت با سرب یکی از مشکلات بهداشتی درمانی کشور است در این مطالعه یافته های بالینی و عوارض مسمومیت با سرب در کارگران دو کارخانه کاشی سنتی بررسی گردیده است.
تیم تحقیقاتی به کارخانه ها مستقیما مراجعه نموده و داده های حاصل از شرح و معاینه بیماران در فرم هایی که از قبل تهیه شده بود ثبت گردید. خونگیری کارگران جهت آزمایشات بیوشیمی، سم شناسی و خون شناسی انجام شد. غلظت سرب ادرار به روش جذب اتمی توسط کوره گرافیتی اندازه گیری شد. نتایج عددی به صورت میانگین ± انحراف معیار بیان گردید.
مجموعا 108 کارگر مرد، با سن 37±7.8 سال مورد مطالعه واقع شدند. طول مدت تماس روزانه افراد با سرب 9.8±6 ساعت بود. غلظت سرب خون کارگران در سال 1383 و 1384 به ترتیب 520.5±323.2 و 361.5±176.9 میکرو گرم در لیتر بود. یافته های نظری (Subjective)، کاهش حافظه (57%)، بد خلقی (56.1%)، بیقراری (47.7%)، خواب آلودگی (36.4%) و سردرد (29.9%) ثبت شده اند که عمدتا مربوط به سیستم اعصاب مرکزی هستند. یافته های بالینی عینی (Objective) بدست آمده در معاینه به ترتیب شیوع عبارت بودند از: نوروپاتی محیطی در اندام های فوقانی (37%)، کاهش رفلکس هایتاندونی عمقی در اندام های فوقانی (25.7%)، ترمور (23.3%)، نوروپاتی محیطی در اندام های تحتانی (17%).
اثرات سمی سرب بیشتر بر روی دندان ها، سیستم عصبی مرکزی، خونی، کلیوی و تغییر غلظت لیپیدهای سرم می باشد.

کلسیفیکاسیون ایدیوپاتیک عقده های قاعده ای مغز یا سندرم فار بیماری نادری است که با رسوب کلسیم در عقده های قاعده ای مغز به ویژه گلوبوس پالیدوس مشخص می شود. علایم نورولوژیک شامل اختلال تکلم، اختلال تعادل و اختلال حرکتی است. بی اختیاری ادراری و تشنج نیز ذکر شده است. علایم روانپزشکی این بیماری از اختلال خفیف در تمرکز و حافظه تا تغییرات شخصیتی و رفتاری، سایکوز و زوال عقل متغیر است. همزمانی با عقب ماندگی ذهنی نیز ذکر شده است. در این مقاله به مرد 56 ساله ای اشاره می شود که با تشخیص سایکوز به مدت ده سال تحت درمان داروهای ضد جنون تیپیک قرار گرفته اما به خاطر بروز چندین مورد دیستونی حاد و ظهور تدریجی اختلال تکلم، داروها را بدون اطلاع درمانگر خود قطع کرده بود. چهار سال پیش نیز با تشخیص هیپوپاراتیروئیدی به دلیل سابقه سنگ کلیه وجود شواهد کلسیفیکاسیون عقده های قاعدهای و دو طرف مخچه در سی تی اسکن بدون بهبود تحت درمان قرار گرفته بود. افتراق این بیماری از اختلالات سایکوتیک باعث می شود که در موارد مقاوم به درمان یا بروز تدریجی علایم حرکتی و خارج هرمی از تجویز ضد جنون های تیپیک و در نتیجه شدید بیماری خودداری شود. دقت در علایم و سیر بیماری امکان اشتباه در تشخیص هیپوپارا تیروئیدی را کاهش می دهد. یک خواهر بیمار دچار عقب ماندگی ذهنی و حرکات کره آتتوز است و برادر کوچکتر نیز علایم مشابه ولی خفیف تری دارد. بررسی اعضای خانواده از نظر احتمال وجود الگوی خانوادگی برنامه آتی محققان است.

با تهیه و توزیع پرسشنامه شامل بیست سوال تخصصی مغز و اعصاب که تصور می شد کارورزان پاسخ آنها را بدانند میزان آگاهی کارورزان دانشگاه علوم پزشکی تهران در این زمینه ارزیابی شد. در مجموع 480 کارورز به سوالات پاسخ دادند. میانگین نمرات کارورزان 8.862 بود که با توجه به ارزشیابی انجام شده در گروه ضعیف بودند. هیچکدام از کارورزان دوره کارورزی نورولوژی را طی نکرده بودند. از بین متغیرهای مورد بررسی فقط تاثیر نمره امتحان پیش کارورزی از نظر آماری معنی دار بود و نمرات بالاتر امتحان پیش کارورزی در این پرسشنامه نمره بالاتری آوردند. همچنین در این طرح مشخص شد که طی نمودن دوره کارورزی داخلی هیچ تاثیری در آگاهی کارورزان نداشته است.
اجبار کردن بخش بیماری های مغز و اعصاب در دوره کارورزی در سیستم آموزشی بنظر ضروری می رسد و گذراندن دوره داخلی در این مورد کفایت نمی کند.

سندرم هیپوملانوزیس ایتو یک اختلال عصبی- پوستی پیچیده است که ارگان های متعددی از بدن از جمله پوست، مغز، چشم و اسکلت را درگیر می کند. یافته های پوستی تنها تظاهر ثابت بیماری بوده و شامل خطوط کمرنگ مستقیم، مارپیچی و... در امتداد خطوط بلاسکو است. این خطوط نمای حرف V انگلیسی در پشت و S انگلیسی در قدام تنه و نمای خطی در اندام ها را تشکیل می دهند.
این بیماری در ابتدا در سال 1952 توسط Ito معرفی شد بطوریکه نام Incontinentia Pigmenti Achromians جهت آن بکار برده شد ولی در حال حاضر جهت اجتناب از اشتباه با Incontinentia Pigmenti از آن با نام (HI) Hypomelanosis of Ito نام می برند. این عارضه مردان و زنان را به یک نسبت درگیر کرده و معمولا یک اختلال تک گیر با احتمال عود کم است.
در این مطالعه مرد 17 ساله ای معرفی می گردد که به علت تشنجات تونیک کلونیک ژنرالیزه از حدود 5 سالگی مراجعه نموده بود تشنجات وی همراه با او را بود بطوریکه قبل از بروز تشنج دچار درد اپی گاستر و احساس بی حسی در صورت می شد. در سابقه بیماری های طبی قبلی و خانوادگی وی نکته مثبتی وجود نداشت. در معاینه، قد کوتاه همراه با ماکروسفالی مشهود بود. ضایعات پوستی هیپو پیگمانته که در نواحی پشتی بدن به شکل حرف V انگلیسی و در قسمت اندام ها نمای خطی داشت، دیده می شد. در معاینه قلبی سوفل سیستولیک گردید I-II در کانون آئورت مسموع بود و قفسه سینه نمای Pectus excavatum داشت سایر معاینات سیستمیک نرمال بود. در بررسی های پارا کلینیک در MRI مغزی، ضایعات متعدد ماده سفید اطراف بطنی مشاهده شد که نمای تصویر نگاری بیماری مولتیپل اسکلروزیس را تقلید می کرد. با توجه به اهمیت این بیماری و یافته های تصویر نگاری آن خصوصا MRI این عارضه یکی از تشخیص های افتراقی بیماری های همراه با ضایعات ماده سفید اطراف بطنی خصوصا مولتیپل اسکلروزیس مطرح می شود.

مطالعات گوناگون نشان داده است که میدان بار الکترومغناطیس در کاهش تعدادی از علایم اعتیاد موثر است. در این مطالعه تاثیر میدان های مختلف الکترومغناطیس در علائم سندرم قطع مرفین در موش های صحرایی)رت(بررسی گردیده است.
تعداد 102 راس رت نر در 17 گروه شش تای (n=6) که وزن آنها بین (200-250) گرم بود که با مرفین بصورت تزریقی معتاد شدند،)روش Pinelli,A در سال (1997. یک گروه به عنوان شاهد و 16 گروه که تحت تاثیر میدان های مغناطیسی با فرکانس های 25، 50، 75، 100 هرتز قرار گرفتند و در هر فرکانس شدت میدان الکترو مغناطیسی 0.5، 1.5، 2.5 و 3.5 گوس بود. بررسی علایم سندرم قطع مرفین نظیر پرش، ایستادن روی دو پا، صعود، خمیازه، کاهش وزن، اسهال و بسته بودن پلک ها با تزریق داخل پریتوان نالوکسان در دوز 5mg.kg در تمامی گروه ها انجام گرفت.
در جداول مخصوصی تعداد پرش، ایستادن روی پاها، صعود، خمیازه و تفاوت وزن موش ها وارد شد. همچنین شدت اسهال و بسته بودن پلک ها با وارد کردن امتیازاتی از +1 تا +4 در جداول فوق لحاظ گردید. اطلاعات بدست آمده به کمک نرم افزار SPSS در کامپیوتر وارد و سپس برای مقایسه علایم در گروه های تحت تاثیر میدان الکترو مغناطیس و گروه کنترل از آزمون های آماری ANOVA، دانت و کروسکال والیس استفاده شد.
نشانه های اسهال، خمیازه، تغییر وزن و بسته بودن پلک ها در تمامی گروه های حیوانی تحت تاثیر میدان الکترومغناطیس با P<0.001 نسبت به گروه شاهد تفاوت داشت. ایستادن بر روی پاها و صعود در اکثر گروه های مستقر در میدان نسبت به گروه شاهد کاهش معنی دار داشت. این کاهش برای میدان الکترومغناطیسی با مختصات)هرتز N=75، (G=3.5 بیشترین بود (P<0.001). در تعدادی از گروه های تحت تاثیر میدان الکترومغناطیس پرش با اختلاف معنی دار نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید. کاهش پرش برای گروه های حیوانی قرار گرفته در میدان الکترومغناطیس با فرکانس و شدت بالا بیشترین بود. به طور کلی میدان الکترو مغناطیس با مختصات (N=25، (G=0.5 کمترین تاثیر و برعکس میادین الکترو مغناطیس با خصوصیات (N=100، (N=75 در شدت (G=3.5) بیشترین پاسخ را در کاهش علایم سندرم قطع مرفین در موش های معتاد از خود نشان دادند.