فصلنامه دانش و پژوهش حسابداری
پیاپی 8 (بهار 1386)

علیرغم اینکه ادبیات مدیریت مالی از ارزش فعلی خالص به عنوان بهترین روش ارزیابی طرح های سرمایه ای حمایت می کند اما در عمل تصمیم گیرندگان و مدیران مالی نرخ بازده داخلی را که برخلاف ارزش فعلی خالص یک معیار درصدی است برارزش فعالی خالص ترحیح می دهند. در این مقاله نشان می دهیم که دانشگاهیان روش ارزیابی درصدی دیگری به نام نرخ بازده داخلی تعدیل شده را که از روش نرخ بازده داخلی معمولی بهتر بوده و نقائص و اشکالات آن را پوشش می دهد ابداع کرده اند. همچنین در ادامه پیشنهادهایی را در این خصوص ارائه می نماییم.

هدف اصلی این مقاله یافتن ارتباط بین توصیه های تحلیلگران سهام و هشت متغیری است که با اتفاق نظر دارای بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی برای بازده سهام می باشد. نتایج تحقیق بیانگر آن است که تحلیلگران اغلب توجه کمی به قدرت پیش بینی بالای این گونه متغیرها می نمایند. در هفت مورد از هشت مطالعه انجام گرفته توصیه تحلیلگران دقیقا متضاد و مخالف با متغیرهایی است که در حالت معمول به عنوان پیش بینی کننده بازده معرفی می شوند. به طور کلی این گونه به نظر می رسد که تحلیلگران متعصبانه به دنبال سهام سحرآمیزی هستند که دارای ویژگی های در...