Iranian Journal of Pediatrics
Volume:15 Issue: 3, 2005

زردی یک مشکل شایع دوره نوزادی است که می تواند منجر به کرن ایکتروس و اختلال شنوائی گردد. زردی نوزادی یک علت شایع کری حسی، عصبی و یک عامل مهم کری کودکان می باشد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر زردی شدید نوزادی بر قاعده مغز و راه های شنوائی قبل و پس از تعویض خون بوسیله بررسی پاسخ ساقه مغز (ABR) انجام گردید.
در یک مطالعه مورد - شاهد 12 نوزاد مبتلا به زردی شدید (مورد) با 12 نوزاد رسیده سالم (شاهد) قبل از تعویض خون، 6 روز بعد و پیگیری در سن 3 ماهگی بوسیله بررسی پاسخ ساقه مغز مورد آزمایش قرار گرفتند. معیار تعویض خون بیلی روبین توتال برابر و یا بیشتر 20 میلیگرم درصد و بیلی روبین مستقیم برابر یا کمتر از 2 میلیگرم درصد بوده است. متغیرهای مورد مطالعه توسط بررسی پاسخ ساقه مغز شامل: عدم وجود امواج، تاخیر امواج (Latency) و فاصله بین امواج (Inter- peak) بوده است.
در دو شیرخوار زرد قبل از تعویض خون هیچ موجی ظاهر نگردید که پس از تعویض خون امواج ظاهر گردیده اند. متوسط زمان تاخیر موج V قبل و پس از تعویض و در پیگیری ماه سوم به ترتیب 53/7 (±34/0)، 43/7 (±33/0) و 99/6 (±29/0) میلی در ثانیه بود (p<0.001) که بهبود یافته بود. فاصله بین امواج III-V به ترتیب 58/2 (±19/0)، 65/2 (±19/0) و 32/2 (±16/0) (p<0.009) و متوسط فاصله بین امواج I-V: 5.38 (29/0±)، 5.16 (29/0±) و 4.84(±28/0) (p<0.004) میلی در ثانیه بود که پس از تعویض خون کوتاهتر گردید.
مطالعه ما نشان داد که زردی شدید باعث اختلال حاد فونکسیون ساقه مغز می گردد که با انجام تعویض خون قابل برگشت بود. بنابراین انجام بررسی پاسخ ساقه مغز برای غربالگری و تشخیص زودرس عوارض سمی عصبی بیلیروبین برای کلیه نوزادان مبتلا به زردی شدید جهت تشخیص زودرس اختلال شنوایی و اقدام مداخله ای پیشنهاد می شود.

عفونت ادراری یکی از عفونت های باکتریال شایع در کودکان است که می تواند منجر به آسیب کلیوی به ویژه در دوره شیرخوارگی شود. در اوایل شیرخوارگی عفونت ادراری در پسران از شیوع بیشتری در مقایسه با دختران برخوردار است. مخاط پره پوس محل کلونیزاسیون باکتری های مسبب عفونت ادراری است. هدف از این مطالعه بررسی اثر ختنه کردن در پیشگیری از عفونت ادراری در پسران کمتر از 6 سال و تعیین سن مناسب ختنه بود.
بطور آینده نگر در طی یک دوره هفت ساله 166 پسر ختنه نشده کمتر از 6 سال مبتلا به عفونت ادراری که در شرح حال، معاینه فیزیکی، سونوگرافی سیستم ادراری و سیستوگرافی یافته ای به نفع آنومالی سیستم ادراری نداشتند به دو گروه تقسیم شدند. گروه الف شامل 79 کودک در محدوده سنی 2 ماه تا 5/5 سال (±3.1 11.3 ماه) بلافاصله بعد از درمان عفونت ادراری ختنه شدند و به مدت 6 ماه با انجام کامل ادرار (U/A) و کشت ادراری (U/C) هر 1 تا 2 ماه پیگیری شدند. گروه ب شامل 87 نفر در محدوده سنی 40 روز تا 5/5 سال (3.4 ± 12.1 ماه) بعد از درمان عفونت ادراری به مدت شش ماه با انجام U/A و U/C هر 2-1 ماه پیگیری شدند. سپس ختنه شدند و به مدت 6 ماه بعد از ختنه به همین طریق مورد بررسی و پیگیری قرار گرفتند.
سن شایع عفونت ادراری در پسران دوره شیرخوارگی است (3.2 ± 11.7 ماه). در گروه الف (ختنه شده) 2 مورد بروز عفونت ادراری داشتیم و در گروه ب در 6 ماه قبل از ختنه 12 مورد بروز عفونت ادراری و در شش ماه بعد از ختنه یک مورد عفونت ادراری رخ داد. دفعات ایجاد عفونت ادراری در گروه الف (6 ماه بعد از ختنه) و گروه ب (6 ماه قبل از ختنه) مقایسه شدند که از تفاوت معنی دار برخوردار بودند. (009/0=p) در گروه ب بروز عفونت ادراری در 6 ماه قبل از ختنه با 6 ماه بعد از ختنه مقایسه شد و اختلاف معنی دار بود (001/0>p).
نظر به شیوع عفونت ادراری در شیرخواران و عوارض خطیر آن بایستی هرچه زودتر با ختنه کردن پسران در دوره نوزادی از عفونت ادراری پیشگیری کنیم. با توجه به نقش ختنه کردن در پیشگیری از عفونت ادراری توصیه می شود پسران ختنه نشده با یک نوبت عفونت ادراری که در شرح حال، معاینه فیزیکی، سونوگرافی سیستم ادراری یافته ای به نفع آنومالی سیستم ادراری ندارند، ختنه شوند و با انجام آزمایش کامل و کشت ادرار پیگیری شوند.

سل عفونتی است که انتشار وسیعی در جهان دارد. در حال حاضر تنها واکسن موثر بر علیه بیماری سل واکسن ب.ث.ژ می باشد. این واکسن در ایران در روز اول تولد با دوز cc 0.05 از نوع خشک و به روش اینترادرمال در بیمارستان تلقیح می گردد. عوارض این واکسن عبارتند از: زخم محل، تزریق، لنفادنوپاتی موضعی، لنفادنیت چرکی، آبسه و فیستولیزه شدن، استئیت یا استئومیلیت، عفونت منتشر، واکنش های آلرژیک و گرانولوماتوز. با توجه به این که مطالعات کمی بر روی عوارض واکسن ب.ث.ژ در ایران انجام شده است بر آن شدیم تا بروز عوارض مهم واکسن ب.ث.ژ (لنفادنوپاتی، لنفادنیت، آبسه و فیستولیزه شدن) را مورد بررسی قرار دهیم.
در یک مطالعه آینده نگر 557 کودک که در بیمارستان های امیرالمومنین و شفای سمنان تحت تزریق واکسن ب.ث.ژ قرار گرفته بودند از طریق پرسشنامه و معاینه بالینی ماهیانه توسط پزشک مورد ارزیابی قرار گرفتند.
میزان بروز لنفادنوپاتی، لنفادنیت، آبسه و فیستولیزه شدن ناشی از واکسن ب.ث.ژ به ترتیب 2/2%، 54/0% و 18/0% بود. تفاوت معنی داری در میزان بروز لنفادنوپاتی (4/0=p) و لنفادنیت (8/0=p) ناشی از واکسن بین دو مرکز بدست نیامد. همچنین بین جنس و میزان بروز لنفادنوپاتی (9/0=p) و لنفادنیت (6/0=p) تفاوت معنی داری به دست نیامد.
مطالعه انجام شده نشان دهنده میزان نسبتا بالای لنفادنوپاتی ناشی از واکسن ب.ث.ژ و همچنین بالاترین میزان بروز لنفادنیت ناشی از واکسن ب.ث.ژ در سمنان در مقایسه با سایر مناطق بررسی شده می باشد.

بررسی تابلوی کلینیکی، برخورد و پیامدهای نوزادان مبتلا به مالروتاسیون روده که نتیجه تقص چرخش و فیکساسیون طبیعی روده دوران جنینی است، و بصورت های مختلف انسداد روده مخصوصا کاتاستروف ولوولوس حاد روده تظاهر می نماید.
در مطالعه ای گذشته نگر، پرونده های 25 نوزاد با مالروتاسیون روده طی سال های 1364 تا 1382 در سه بیمارستان دانشگاه علوم پزشکی تهران بررسی شد.
از 25 نوزاد با مالروتاسیون روده 17 مورد پسر و 8 مورد دختر بودند. 52% نوزادان ولولوس حاد، (24%) گانگرن وسیع داشتند. 2 مورد به سندرم روده کوتاه مبتلا شدند و در نهایت 7 نوزاد (28%) با گانگرن وسیع روده، یا آنومالی های همراه و سپسیس فوت نمودند. شایعترین نشانه ها استفراغ صفراوی (80%) و دیستانسیون شکم (20%) به خصوص در بیماران با ولولوس بود و دیستانسیون، عدم دفع گاز و رکتوراژی محدود به بیماران با ولولوس و گانگرن بود. متوسط زمان شکایات بین 1 تا 8 روز، 40% آنومالی های همراه داشتند. عکس ساده شکم 25%، باریم انما 8/81%، فالوترو 75% و UGI 25% مثبت بود. تماما جراحی به شیوه Ladd’s و بعضا با عمل های تکمیلی آنومالی های همراه توام، شامل 5 مورد رزکسیون و آناستوموز و 2 مورد رزکسیون با آنتروستومی بود و 3 بیمار فقط با گرافی ساده شکم عمل شدند.
برای پیشگیری از دست دادن وسیع روده در اثر ولولوس وگانگرن، درهر نوزاد با استفراغ صفراوی سریعا باید مالروتاسیون رد شود و اگر شک به ولولوس باشد بیمار باید لاپاراتومی اورژانس شود.

بررسی کشوری ارزیابی رشد کودکان نشان داده است که درصد زیادی از کودکان کشور دچار افت رشد هستند. در دهه اخیر، مدل های گوناگونی برای ارتقای رشد کودکان کشور مطرح و اجرا گردیده که موفقیت های قابل توجهی نیز داشته است ولی هنوز برای ارتقای رشد کودکان راه طولانی در پیش است. از این رو ارائه الگوهای مختلف با استفاده از مدل های مناسب سازی شده می تواند راهکارهای متنوعی را فراروی مدیران و محققان قرار دهد تا امکان ارتقای رشد کودکان بیشتر فراهم آید. بدین منظور این مطالعه با استفاده از مدل مناسب سازی شدهContext, Input, Process, Product (CIPP) و منطبق با نظام ارائه خدمات کشور، الگوی دیگری را با هدف نهایی ارتقای رشد کودکان طراحی، اجرا و ارزشیابی و ارائه نمود.
مطالعه حاضر از نوع community-based trial بوده و بر روی 74 زوج مادر و کودک انجام شد. بدین منظور الگویی با استفاده از نسخه پنجم (آخرین) مدل CIPP و همچنین در نظر گرفتن ویژگی های فرهنگی - اجتماعی منطقه و منطبق با نظام ارائه خدمات بهداشتی کشور طراحی شد. محتوای آموزشی الگو شامل پایش رشد، تغذیه تکمیلی و مراحل تکامل تغذیه ای کودک بود. عملیات با آموزش گروه اصلی مادران داوطلب آغاز و توسط آنها به همه مادران مشارکت کننده انتقال داده شد. به منظور ارزشیابی این الگو، برای هر یک از مراحل یاد شده مدلCIPP، شاخص ها و ملاک های ویژه ای تعیین گردید.
اطلاعات مربوط به مراحل و ابعاد مختلف پروژه جمع آوری گردید ولی به دلیل گستردگی نتایج بدست آمده، در این مقاله نتایج مربوط به بخش “حاصل نهایی“(impact) گزارش و تحلیل می شود. وضعیت رشد کودکان پس از اجرای مدل، به طور معنی داری بهبود یافته بود (P<0.005). شاخص های دیگری از جمله شناخت مادران از انواع منحنی های رشد، رسم منحنی رشد توسط مادران بر روی کارت رشد، مراجعه به موقع به مرکز بهداشت برای مراقبت از فرزند و نیز میانگین وعده های غذایی که به کودکان داده می شد، پس از مداخله به طور معنی داری افزایش یافته بود (در هر مورد P<0.001).
الگوی بکار گرفته شده در این مطالعه تاکنون در کشور و جهان برای ارتقای رشد کودکان بکار گرفته نشده است. الگوی یاد شده با رویکردی نظام دار و نظارت مرحله به مرحله در زمینه ارتقای رشد کودکان و جلب مشارکت موثر مادران موجب ارتقای رشد کودکان گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه موید قابل استفاده بودن این مدل برای بهبود تغذیه و ارتقای رشد کودکان می باشد.

در نوجوانان حوادث طبیعی باعث تخریب عملکرد فردی و اجتماعی و تهدید تمامیت فیزیکی و یا روانی می گردد. روش های مختلفی برای مقابله با اثرات اینگونه وقایع بکار رفته است. بازگوئی روانشناختی و روش های شناختی رفتاری در پیشگیری و درمان نشانه های اختلال استرس پس از سانحه بکار رفته اند. در مطالعات مختلف اثر این روش ها به طور جداگانه و اکثرا در بزرگسالان بررسی شده ولی مشخص نیست که ترکیبی از این دو روش مداخله، در تخفیف و یا کاهش شدت نشانه های این اختلال موثر باشد. به منظور ارزیابی اثر گروه درمانی مبتنی بر بازگوئی روانشناختی همزمان با روش های رفتاری - شناختی در نوجوانان این مطالعه انجام شده است.
در یک مطالعه تک گروهی از نوع قبل - بعد، نوجوانانی که برخی نشانه های اختلال استرس پس از سانحه زلزله بم را بر اساس معیارهای DSM-IV داشته و نیازمند درمان داروئی بخاطر شدت اختلال و یا همزمانی سایر اختلالات روانپزشکی نبودند تحت مداخلات گروهی شامل یک جلسه بازگوئی روانشناختی و 3 جلسه درمان شناختی - رفتاری قرار گرفتند. نشانه های اختلال توسط مقیاس CAPS بلافاصله و 3 ماه بعد از مداخله ارزیابی شد. نتایج از طریق آزمون های T-Paired و Repeated measure قبل و بعد از انجام مداخله مقایسه شد.
تعداد 30 نفر از بازماندگان زلزله با میانگین سنی 4/16 سال وارد مطالعه شدند و 8 نفر به دلیل مهاجرت و یا تمایل شخصی از مطالعه خارج شدند. پس از انجام مداخلات تغییر تواتر نشانه های اختلال بلافاصله پس از مداخله معنی دار P<0.05 و پس از سه ماه معنی دار نبود. تغییر میانگین عمق و شدت نشانه ها بلافاصله پس از انجام مداخله و پس از سه ماه معنی دار نبود. تغییر میانگین شدت نشانه های یادآوری، اجتناب و برانگیختگی در طی دوره سه ماهه از نظر آماری معنی دار نبود P>0.05. و فقط کاهش در شاخص تواتر نشانه های اجتناب بلافاصله پس از مداخله از نظر آماری معنی دار بود P<0.05. ولی پس از سه ماه از مداخله تغییرات معنی دار نیست.
انجام مداخلات درمانی شامل یک جلسه بازگوئی روانشناختی و 3 جلسه درمان رفتاری شناختی گروهی اگرچه در برخی موارد باعث کاهش شاخص تواتر نشانه های اختلال PTSD شد ولی به طور کلی و در دراز مدت موثر نبود.

لوسمی حاد شایع ترین بدخیمی در کودکان می باشد و حدود 75% موارد آن را لوسمی حاد لنفوبلاستیک (ALL) تشکیل می دهد. نزدیک به 100% کودکان مبتلا به ALL با درمان های امروزی شانس بهبودی کامل دارند و مهمترین عامل تعیین پیش آگهی اتخاذ درمانی متناسب با ریسک می باشد که با توجه به ویژگی های بالینی، مورفولوژیک، ایمونولوژیک و سیتوژنتیک تعیین می گردد. مطالعه حاضر به بررسی شیوع برخی از عوامل موثر بر پیش آگهی در کودکان مبتلا به ALL می پردازد.
در این مطالعه گذشته نگر، سن هنگام تشخیص، جنس، شمارش لکوسیتی اولیه، زیر گروه بر اساس طبقه بندی FAB، ایمونوفنوتیپ و سیر بالینی در کودکانی که طی سال های 1376 تا 1379 برای اولین بار تشخیص ALL برایشان مطرح شده بود مورد بررسی قرار گرفت.
سن 7/77% بیماران مورد مطالعه بین یک تا 10 سال بود و 6/3% بیماران کمتر از یک سال و 7/18% بیشتر از ده سال سن داشتند. 3/58% بیماران پسر بودند. در 5/24% بیماران شمارش لکوسیتی بیشتر از μL 50000/ بود. FAB-L1 در 4/91%، FAB-L2 در 9/7 % و FAB-L3 در 7/0% بیماران گزارش شد. ایمونوفنوتیپ pre-B cell در 8/74%، early pre-B cell در 1/17%، T cell در 3/7% و B cell mature در 8/0% بیماران دیده شد که در 5/88% موارد رده B، مارکر CD10+ بود. در مجموع 3/79% بیماران در فاز بهبودی باقی مانده و 1/18% فوت کردند 9/12% بیماران نیز دچار عود شدند که تنها 6/2% آنها به فاز بهبودی رفتند.
در مطالعه حاضر، درصد موارد FAB-L1 و pre-B cell بیشتر و FAB-L2 و early pre-B cell کمتر از مطالعات گذشته بود، اما سایر یافته ها با آمار موجود مطابقت داشت.

یکی از معیارهای مهم سلامتی نوزاد در زمان تولد وزن و قد نوزاد می باشد که می تواند نشانه چگونگی رشد داخل رحمی جنین از یک سو و نحوه مراقبت از مادر در دوره بارداری از سوی دیگر باشد. هدف از انجام این بررسی تعیین وزن و قد نوزادان زنده متولد شده در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران و بعضی از عوامل موثر بر آن بود.
یک مطالعه مقطعی از مهر ماه سال 1382 تا مهر ماه سال 1383انجام شد و 995 نوزاد زنده متولد شده در این بررسی وارد شدند. خصوصیات مورد بررسی در نوزادان شامل جنس، سن داخل رحمی، وجود ناهنجاری مادرزادی و پرزانتاسیون جنین بود که با استفاده از فرم جمع آوری اطلاعات از پرونده ها تکمیل گردید. خصوصیات مورد بررسی در مادران نوزادان شامل سن مادر، سوابق باروری، سابقه بارداری اخیر و مصرف داروها و وضعیت جفت و جنین و سابقه بیماری مزمن مادر بود که از طریق مصاحبه با مادران جمع آوری شد. وزن و قد تمامی نوزادان در روز اول پس از تولد اندازه گیری و ثبت گردید.
میانگین وزن و قد نوزادان مورد بررسی به ترتیب 3139 گرم با انحراف معیار 542 و 33/49 سانتیمتر با انحراف معیار 26/2 بود. میانگین وزن نوزادان با جنس، سن داخل رحمی، وضعیت جنین، تعداد حاملگی یا زایمان مادر ارتباط آماری معنی دار نشان داد و میانگین قد نوزادان با جنس، سن داخل رحمی، حاملگی یک قلو، تعداد حاملگی یا زایمان مادر و سابقه سقط در مادر ارتباط آماری معنی دار داشت. بین میانگین وزن و قد نوزادان با سن مادر، نوع زایمان، وجود ناهنجاری، وضعیت جفت، وجود بیماری مزمن و یا سابقه نازایی در مادر ارتباط معنی دار آماری یافت نشد.
فراهم کردن امکانات رشد بیشتر داخل رحمی جنین و پیشگیری از زایمان زودرس به ویژه از طریق انجام به موقع مراقبت های دوره بارداری می تواند احتمال طبیعی بودن جثه جنین در زمان تولد را افزایش دهد.

بروسلوز یک بیماری مشترک بین انسان و دام می باشد و در تمام دنیا دیده می شود و ایران یکی از مناطق آندمیک آلودگی به تب مالت است که شیوع آن 225 درصد هزار ذکر شده است. این بیماری در سنین پائین تر شیوع بیشتری دارد. با توجه به اینکه تست سرولوژی یک آزمایش ارزان، راحت و سریع است، یکی از آزمایش های متداول در تشخیص این بیماری می باشد. این تست زمانی قابل اعتماد است که تیتر آنتی بادی در گروه کنترل (سالم) در دسترس باشد. هدف از این مطالعه بررسی تیتر آنتی بادی ضد بروسلا در کودکان محدوده سنی 7 تا 12 سال شهر تهران بود.
این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلیProspective Cross Sectional بود که در کودکان سالم مدارس ابتدائی مناطق 19 گانه آموزش و پرورش تهران انجام شد.
1531 نفر وارد مطالعه شدند که 44% (674 نفر) پسر و 56% (857 نفر) دختر بودند. میانگین سنی 17/9(±1.55) بود. تیتر رایت در کمتر از 1408 دانش آموز (92%)20/1و در 94 نفر (6.1%) مساوی 20/1 بود. همچنین 24 دانش آموز (6/1%) تیتر رایت40/1 و 3 نفر (2/0%) تیتر رایت80/1 و 2 نفر (12/0%) تیتر رایت 1.160 داشتند. 7/99% کودکان تیتر کمتر از 80/1 داشتند و 3/0% (5 نفر) تیتر 80/1 و بالاتر داشتند. بین تیتر رایت و جنس اختلاف معنی دار وجود داشت (005/0=p) ولی از نظر سنی اختلاف معنی دار وجود نداشت (38/0=p). همچنین بین مناطق جغرافیایی مختلف شهر نیز اختلاف معنی داری دیده نشد (17/0=p).
در این مطالعه آلودگی در کودکان دبستانی سالم ساکن تهران ناچیز بود. همچنین بر اساس یافته های این مطالعه در موارد مشکوک به تب مالت بخصوص در نواحی اندمیک تیتر 80/1 می تواند به عنوان یک تیتر تشخیصی محسوب گردد.

روی و مس از عناصر کمیاب ضروری برای رشد و نمو مطلوب هستند. در این بررسی اندازه گیری روی و مس سرم در خون بند ناف و خون مادر نوزاد ان برای مطالعه و مقایسه مقدار عناصر کمیاب در نوزادان رسیده و نارس و مادرانشان انجام شد.
این مطالعه با انتخاب تعداد 152 نوزاد رسیده و نارس و مادرانشان با حذف عوامل مداخله گر انجام شد. نمونه خون بند ناف از انتهای جفتی بند ناف و نمونه خون مادر از ورید محیطی بلافاصله بعد از زایمان اخذ و اندازه گیری سطح روی و مس بوسیله اسپکتروفوتومتری جذب اتمی انجام گردید.
میانگین سطوح روی سرم در نوزادان ترم و مادرانشان به ترتیب 0.83 μg/ml و μg/ml 0.62و میانگین سطوح روی سرم در نوزادان پره ترم و مادرانشان به ترتیب μg/ml 0.78 و μg/ml 0.47 بود. میانگین سطوح مس سرم در نوزادان ترم و مادرانشان به ترتیب μg/ml 0.55 و μg/ml 2.29 و میانگین سطوح مس سرم در نوزادان پره ترم و مادرانشان به ترتیب μg/ml 0.63 و μg/ml 2.17 بود. بطور معنی داری سطح روی خون بند ناف بالاتر و سطح مس خون بند ناف پائین تر از سطح خونی آنها در مادران بود (0.05 p<).
اختلاف معنی داری بین سطح روی و مس خون بند ناف نوزادان ترم و پره ترم وجود نداشت. در این بررسی سطح سرمی روی در خون بند ناف و خون مادرانشان نسبت به مطالعات سایر محققین پائین تر بود.

داشتن فعالیت بدنی مناسب در کودکان و نوجوانان از جنبه های مختلف جسمی، روانی و اجتماعی دارای اهمیت است. کودکان و نوجوانان دیابتی نیز از این قاعده مستثنی نیستند ولی آشنایی کم با شیوه درست تنظیم برنامه غذایی و دارویی آنان متناسب با نوع و شدت ورزش و نیز ترس از بروز عوارضی چون افت قند خون سبب محدودیت شرکت آنها در فعالیت های ورزشی و در نتیجه محروم شدن آنان از فواید ورزش می شود. توجه به زمان هایی که انسولین مصرفی، بسته به نوع آن، در بدن در اوج اثرگذاری است و پرهیز از فعالیت شدید در این مواقع، شیوه مناسب تزریق در ورزشکاران و تنظیم مقدار انسولین تزریقی و کربوهیدرات اضافی به نسبت شدت و طول مدت فعالیت در کم کردن این عوارض موثر است. در ضمن آموزش بیماران و مربیان ورزشی در شناخت علایم هیپوگلیسمی و شیوه برخورد با آن لازم است. بیمارانی که وضع متابولیکی ناپایدار دارند (قند خون کنترل نشده و کتونوری) باید تا پایدار شدن وضعیت متابولیک از انجام فعالیت ورزشی پرهیز کنند. در شروع یک برنامه جدید ورزشی بهتر است که قند خون 3 تا 4 بار در شبانه روز اندازه گیری شود تا نیازهای شرایط تازه ارزیابی و برآورده شود. بیمار دیابتی که زندگی غیر فعال داشته، پیش از شروع ورزش باید مورد ارزیابی پزشکی قرار بگیرد. بیماران دیابتی که دچار عوارض دیابت نشده اند می توانند در تمام سطوح ورزشی از تفریحی گرفته تا رقابت های حرفه ای شرکت کنند. ورزش های هوازی از ورزش های توصیه شده به بیماران دیابتی است.
با انجام آموزش های لازم به بیماران دیابتی و مربیان ورزشی آنها و انجام ارزیابی ها و نظارت های لازم، ورزش می تواند به عنوان تجربه ای با ارزش و ایمن برای کودکان و نوجوانان دیابتی مطرح باشد.

عفونت های قارچی سیستمیک یکی از پیامدهای طب جدید از قبیل مصرف آنتی بیوتیک های وسیع الطیف، شیمی درمانی در بدخیمی ها، مصرف استروئید و غیره می باشد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع عفونت قارچی در کودکان بستری در بیمارستان بود.
این مطالعه بصورت گذشته نگر در طی 10 سال برروی پرونده بیماران بستری در بخش های کودکان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.
در طی ده سال 26 مورد عفونت قارچی سیستمیک در بررسی گذشته نگر حاضر وجود داشت که عوامل عفونت به ترتیب شیوع شامل: کاندیدا، اسپرژیلوس، موکورمیکوز، کریپتوکوکوس بودند. در 80% موارد یک عامل مساعده کننده برای ایجاد عفونت وجود داشت که بیشترین آنها بدخیمی های خونی و بیماری گرانولوماتوز مزمن بوده است. مرگ و میر حدود 38% مشاهده شد.
با توجه به مرگ و میر بالای این گونه عفونت ها، فکر کردن به آنها و شروع درمان تجربی زودرس در کاهش مرگ و میر مفید است.

بیمار کودک 25 ماهه ای است که با تابلوی شوک سپتیک به بخش اورژانس بیمارستان آورده شد. در سابقه در زمان نوزادی با تابلوی نارسایی قلب و پنومونی در بخش نوزادان بستری شده و تشخیص کوآرکتاسیون شدید و PDA داده شد. بیمار در طول دوره زندگی مبتلا به پنومونی مکرر، گاستروآنتریت مزمن، عفونت ادراری، اتیت میانی حاد، سپتی سمی های مکرر، کاندیدیاز مزمن و مداوم اروفارنکس و سپتی سمی کاندیدیائی، BCGOSIS، اوریون مزمن (به مدت 3 ماه تورم دو طرفه غدد بزاقی پاروتید و ساب مندیبولار)، آبسه های مقعد و زخم های دهانی و مقعدی شده بود.
در سن 5 ماهگی عمل کوآرکتاسیون آئورت برای وی انجام شد. در سن 5/6 ماهگی تشخیص نقص ایمنی توام شدید (SCID) داده شد. بیمار تحت درمان ماهیانه ایمونوگلوبین وریدی بود تا اینکه در سن 25 ماهگی با تابلوی بالینی شوک سپتیک در اورژانس پذیرفته شد و با وجود دریافت داروهای اینوتروپ و درمان های حمایتی و عملیات احیا فوت نمود. نظر به اینکه چنین موردی یعنی مجموعه SCID و کوآرکتاسیون آئورت و PDA در منابع در دسترس یافت نشد گزارش می گردد.

بیمار کودک 25 ماهه ای است که با تابلوی شوک سپتیک به بخش اورژانس بیمارستان آورده شد. در سابقه در زمان نوزادی با تابلوی نارسایی قلب و پنومونی در بخش نوزادان بستری شده و تشخیص کوآرکتاسیون شدید و PDA داده شد. بیمار در طول دوره زندگی مبتلا به پنومونی مکرر، گاستروآنتریت مزمن، عفونت ادراری، اتیت میانی حاد، سپتی سمی های مکرر، کاندیدیاز مزمن و مداوم اروفارنکس و سپتی سمی کاندیدیائی، BCGOSIS، اوریون مزمن (به مدت 3 ماه تورم دو طرفه غدد بزاقی پاروتید و ساب مندیبولار)، آبسه های مقعد و زخم های دهانی و مقعدی شده بود.
در سن 5 ماهگی عمل کوآرکتاسیون آئورت برای وی انجام شد. در سن 5/6 ماهگی تشخیص نقص ایمنی توام شدید (SCID) داده شد. بیمار تحت درمان ماهیانه ایمونوگلوبین وریدی بود تا اینکه در سن 25 ماهگی با تابلوی بالینی شوک سپتیک در اورژانس پذیرفته شد و با وجود دریافت داروهای اینوتروپ و درمان های حمایتی و عملیات احیا فوت نمود. نظر به اینکه چنین موردی یعنی مجموعه SCID و کوآرکتاسیون آئورت و PDA در منابع در دسترس یافت نشد گزارش می گردد.