Iranian Journal of Otorhinolaryngology
Volume:19 Issue: 1, 2007

یک مطالعه دوسوکور تصادفی جهت بررسی اثر دگزامتازون بر کاهش ادم و اکیموز اطراف اربیت پس از عمل جراحی رینوپلاستی طراحی شد.
تعداد 60 بیمار که طی عمل رینوپلاستی باز (عمل روی نوک بینی، رزکسیون هامپ و استئوتومی دو طرفه) به سه گروه تقسیم بندی شدند. گروه اول 20 نفر: تک دوز 8 میلی گرمی دگزامتازون در شروع عمل، گروه دوم 20 نفر: 3 دوز 8 میلی گرمی دگزامتازون در شروع و 24 ساعت و 48 ساعت پس از عمل، گروه سوم 20 نفر: گروه کنترل بدون استفاده از کورتون.
کاهش واضحی در اکیموز و ادم اطراف اربیت در گروه اول و دوم در مقایسه با گروه سوم مشاهده شد. اکیموز و ادم اطراف اربیت در هفته اول پس از عمل در گروه دوم کمتر از گروه اول بود.
تزریق کورتون قبل از انجام استوتومی با کاهش واضح کبودی و تورم اطراف چشم همراه است و بیمار با این کاهش تورم و کبودی هر چه زودتر می تواند به زندگی طبیعی اش برگردد.

درمان تی نی توس ایدیوپاتیک سابژکتیو بسیار مشکل می باشد و درمان های متعددی برای این نوع تی نی توس عنوان شده است. در این مطالعه سعی بر آن است که اثر بخشی تحریکات الکتریکی از راه پوست را در این نوع تی نی توس ارزیابی نماییم.
62 بیمار با تی نی توس سابژکتیو جهت درمان وارد مطالعه گردیدند. تحریکات از طریق پوستی به وسیله دستگاه dual channel TENS و به صورت هفتگی القا گردید.
51.2% بیماران نسبت به این روش درمانی پاسخ مناسب داشته اند. تمامی این بیماران تی نی توس قابل تحمل که اختلال خواب ایجاد ننموده را پس از درمان حداقل به مدت شش ماه گزارش نموده اند.

سی تی اسکن روش استاندارد تشخیص، کنترل بیماری و برنامه ریزی جراحی های سینوس های پارانازال می باشد. از آن جایی که گزارشات متعدد و متفاوتی درمورد نتایج هم خوانی علایم و نشانه های تخیص بالینی سینوزیت مزمن با سی تی اسکن وجود دارد مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی علایم و نشانه های تشخیص بالینی سینوزیت مزمن و ارزش گذاری هم خوانی آنها در مقایسه با نتایج حاصل از سی تی اسکن انجام شده است.
200 بیمار با تشخیص بالینی سینوزیت مزمن پس از انجام سی تی اسکن کرونال به صورت Blind، از جهت فراوانی، حساسیت، ویژگی، ارزش پیش گویی مثبت، ارزش پیش گویی منفی و نسبت های احتمال مثبت و منفی هر یک ازعلایم بالینی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
از مجموع 200 بیمار با تشخیص بالینی سینوزیت مزمن فقط 111 نفر (55.5%) در سی تی اسکن شواهد و علایم سینوزیت مزمن داشتند. از لحاظ سن و جنس تفاوت معنی داری وجود نداشت. حساس ترین علامت در درجه اول، درد ناحیه صورت و پیشانی و در درجه بعد گرفتگی بینی بود. احساس فشار در صورت کمترین حساسیت ولی بالاترین ویژگی را داشت. بیشترین ارزش پیش گویی مثبت مربوط به احساس فشار در صورت و کمترین آن مربوط به درد ناحیه صورت و پیشانی بود.
ارزشمندترین علایم بالینی در تشخیص سینوزیت مزمن احساس فشار در صورت است. درد ناحیه صورت و پیشانی کمتر از سایر علایم کلینیکی قابل اعتماد است و به طور کلی علایم بالینی ارزش پیش گویی کننده کمی در تشخیص سینوزیت مزمن دارند و باید با یافته های حاصل از سی تی اسکن مورد ارزیابی قرار گیرند.

لارنگوسکوپی فایبراپتیک معمولا در اداره انتوباسیون های متصویر راه هوایی به کار می رود. از زمان معرفی آن چندین کاربرد دیگر برای آن مطرح شده است.
در این مقاله ما اندیکاسیون جدیدی از برونکوسکوپی فایبراپتیک را معرفی می کنیم. به وسیله آن محل دقیق فیستول تراشه به مری در حین عمل در 14 بیمار گروه سنی اطفال مشخص کردیم تا از دستکاری تروماتیک غیرضروری در زمان جراحی اجتناب شود.
در تمام بیماران که شامل 12 مورد آترزی مری و فیستول تراشه به مری، 1 مورد فیستول راجعه و 1 مورد فیستول خالص بودند ما قادر بودیم محل دقیق فیستول را با استفاده از یک لارنگوسکوپ فایبراپتیک تیپ LF که از داخل یک لوله تراشه عبور داده می شد مشخص کنیم. سپس فیستول به طور دقیق با حداقل دستکاری بافتی و تروما به مری و تراشه در حین توراکوتومی ترمیم می شد. به جز یک مورد که نیاز به توراکوتومی نداشت سیر بعد از عمل بدون حادثه بود و تمام بیماران با وضعیت خوبی ترخیص شدند.
ما معتقدیم که برونکوسکوپی فایبراپتیک در حین عمل در چنین اعمال جراحی نه تنها منجر به کوتاه شدن زمان عمل می شود بلکه از ترومای غیرضروری به بافت های مجاور مخصوصا ارگان های حیاتی قفسه صدری اجتناب می شود.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) بیماری دمیلینزان مزمن سیستم عصبی مرکزی با اختلافات چشمگیر نژادی و جغرافیایی به لحاظ شیوع و علایم بالینی می باشد و درگیری سیستم شنوایی- تعادلی در این بیماری نسبتا شایع و محتمل است.
در یک مطالعه مقطعی آینده نگر توصیفی طی 2 سال در مشهد بر روی 36 بیمار مبتلا به MS براساس معیارهای McDonald علایم شنوایی و تعادلی براساس شرح حال ثبت شد و با استفاده از تست های دیاپازونی، ادیومتری گفتاری و صدای خالص و ABR ارزیابی شنیداری به عمل آمد.
میانگین سنی 29 سال (محدوده بین 18 تا 48 سال) و نسبت جنسی (نسبت زن به مرد) 17 بود. شایع ترین شکایت بیماران در زمینه سیستم تعادلی- شنیداری، اختلال تعادل 63.9% بود و در 16.7% بیماران سرگیجه حقیقی وجود داشت. کاهش شنوایی براساس ادیومتری در 22.2% موارد وجود داشت که عمدتا یک طرفه و از نوع حسی- عصبی بود. ABR بیماران در 44.4% از نظر شکل و زمان کمون غیرطبیعی بود. سرگیجه در 5.6% و کم شنوایی در 2.8% موارد اولین علامت تظاهر بیماری بود.
اختلالات شنیداری و تعادلی در بیماران مبتلا به MS نسبتا شایع می باشد و می تواند اولین تظاهر این بیماری باشد، لذا متخصصین گوش و گلو و بینی در بیماران مراجعه کننده با این علایم به خصوص خانم های جوان، باید همواره این تشخیص را نیز مد نظر داشته باشند.

آنژیوفیبروم نازوفارنکس توموری ناشایع است که در پسران و در سنین نوجوانی دیده می شود. فرضیه رابطه تومور با تغییرات هورمونی در دوره بلوغ با توجه به این که تومور فقط در جنس مذکر دیده می شود بسیار مطرح می باشد. با توجه به وضعیت آناتومیک و عود مکرر تومور و خونریزی های شدید حین دستکاری جراحی در این طرح قصد داریم با وضعیت رسپتورهای هورمونی و میزان بروز این گیرنده ها را در تومور آنژیوفیبروم نازوفارنکس مشخص کرده شاید بتوان پانل درمانی را تغییر داد و جهت کنترل و درمان آن از داروهای آنتی استروئیدال به جای جراحی استفاده کرد.
از آرشیو بخش پاتولوژی بیمارستان قائم (عج) مشهد 30 مورد بافت ناروفارنکس بدون ضایعه پاتولوژیک (به عنوان شاهد) و 30 مورد آنژیوفیبروم انتخاب شده و پس از تکمیل اطلاعات بالینی، ایمنوهیستوشیمی با روش پراکسیداز با مارکرهای، گیرنده پروژسترون (PR) گیرنده استروژن (ER) گیرنده آندروژن (AR) بر روی برش های بافتی انجام گردید. لام های رنگ شده مورد بررسی قرار گرفته و ایمنورآکتیویتی هسته ای در سلول های استرومال و آندوتلیال مورد توجه قرار گرفت. نتایج داده ها با گروه کنترل با استفاده از آزمون Pearson Chi-Square مقایسه گردید.
اختلاف و ارتباط معنی داری (P<0.001) بین بروز گیرنده آندروژن در تومور و بافت نرمال مشاهده گردید به طوری که AR مثبت در تومور 80% و در بافت نرمال 26.7% بود. بروز گیرنده آندروژن در استروما در زیر مجموعه ای از موارد بروز AR در سلول های اندوتلیوم عروق بود. به عبارت دیگر تمام نمونه های AR مثبت استرومایی، در سلول های اندوتلیوم عروق نیز AR مثبت بودند. از نظر بروز گیرنده استروژن بین بافت تومور و نرمال اختلاف آماری معنی دار مشاهده نگردید. ER مثبت در 26.7% در تومور و 10% در بافت نرمال مشاهده شد. همچنین گیرنده پروژسترون (PR) در هیچ کدام از موارد تومور و بافت نرمال مشاهده نگردید.
با توجه به یافته های فوق این طور استنباط می گردد که بافت نرمال نازوفارنکس و بافت آنژیوفیبروم از نظر میزان بروز (AR) تفاوت مشخص و معنی دار از نظر آماری دارند. بروز بیش از حد این گیرنده ها احتمالا در پاتوژنز بیماری موثر می باشد.

تومورهای اولیه بدخیم تراشه جزء تومورهای ناشایع بوده و اطلاعات در مورد این تومورها محدود می باشد. از جمله این تومورها آدنوئید سیستیک کارسینوما بوده که توموری با رشد کند می باشد که بهترین درمان آن جراحی است. هدف از انجام این مطالعه بررسی موارد آدنوئید سیستیک کارسینوما با منشا اولیه تراشه که تحت درمان قرار گرفته اند می باشد.
در یک مطالعه توصیفی تمامی بیمارانی که بین سال های 1375 تا 1385 با تشخیص آدنوئید سیستیک کارسینوما تراشه در دو مرکز قائم (عج) مشهد و امام خمینی تهران تحت درمان قرار گرفته اند مورد آنالیز آماری قرار گرفته اند.
9 بیمار وارد مطالعه شدند که نسبت مرد به زن 1 به 2 و متوسط سنی 56.3 سال بود که شایع ترین علامت آن ها تنگی نفس و استرایدور بوده (88.8%) و بهترین متد تصویربرداری تشخیصی نیز سی تی اسکن بود. شایع ترین محل درگیر 1.3 تحتانی تراشه (44.4%) بود. 77.7% بیماران تحت رزکسیون جراحی تومور قرار گرفته که تنها در یک بیمار (14.2%) به علت عوارض آسپیراسیون پنومونی مورتالیتی بیمارستانی به دنبال عمل جراحی داشته ایم. در 22.2% بیماران به علت مارژین مثبت جراحی و رادیوتراپی قرار گرفت. میزان بقای سه ساله بیماران 88.8% بوده است.
با توجه به ماهیت آدنوئید سیستیک کارسینوما تراشه درمان انتخابی در این بیماران جراحی و حذف کامل تومور می باشد. با این حال در صورتی که بعد از عمل مارژین رزکسیون مثبت باشد رادیوتراپی به عنوان درمان کمک کننده ضروری است. در بیمارانی که کاندید جراحی نمی باشند درمان رادیوتراپی نیز به عنوان درمان اولیه کاملا موثر می باشد.

هدف از این مطالعه بررسی نتیجه درمان 47 بیمار مبتلا به پولیپ آنتروکوآنال به روش آندوسکوپی از فروردین 80 الی شهریور 85 می باشد.
یک مطالعه رتروسپکتیو روی 47 بیمار مبتلا به پولیپ آنتروکوآنال که تحت عمل جراحی آندوسکوپی سینوس قرار گرفته اند و برای 6 الی 45 ماه پیگیری شدند.
تعداد 47 بیمار (29 مرد و 18 زن) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. عوارض جراحی عمده وجود نداشت و فقط 4 مورد عارضه مختصر خونریزی از بینی وجود داشت که با تامپون قدامی کنترل شد. طی مدت بررسی شواهدی ازعود وجود نداشت.
47 بیمار مبتلا به پولیپ آنتروکوانال که به روش جراحی آندوسکوپیک سینوس جراحی شده بودند برای 6 الی 45 ماه پیگیری شدند. هیچ گونه عود و یا عارضه مهم جراحی نداشتند.

همانژیوپری سیتوما یکی از تومورهای نسبتا نادر می باشد این تومور برای اولین بار در سال 1942 گزارش شد و تا کنون در حدود 300 مورد از این تومور گزارش شده است. شایع ترین مکان های ابتلا تنه و اندام های تحتانی است. انسیدانس این تومور در سر و گردن کمتر از 20% بوده که در بالغین شایع تر است. در این مقاله یک مورد نادر از بروز همانژیوپری سیتوما در مثلث خلفی گردن گزارش شده است.
گزارش مورد: خانمی 60 ساله با سابقه بروز توده گردنی بدون درد با رشد تدریجی از ده سال پیش به کلینیک مراجعه کرد، توده در مثلث خلفی گردن واقع بود که از شش ماه پیش رشد سریع تری داشته است در تاریخچه بیمار هیچگونه سابقه ای از اختلالات حسی و حرکتی اندام فوقانی و یا اشکالات تنفسی وجود نداشت. MRI توده ای غیر هموژن و با سیگنال متوسط در T1 و هموژن و با سیگنال بالا در T2 را نشان داد حداکثر قطر توده 73×61 سانتی متر گزارش شد. پس از برداشت کامل توده در جراحی، گزارش آسیب شناسی موید وجود همانژیوپری سیتوما بود. پس از عمل جراحی طی پیگیری های مرتب هیچ گونه عارضه ای به دنبال عمل جراحی وجود نداشت و نشانه ای از عود بیماری به دست نیامد.

استیوئید استئوما بیماری خوش خیم و با شیوع کم که بیشتر در استخوان های بلند دیده می شود گاه با رشد داخل سینوس های پارانازال خصوصا سینوس اتموئید با رشد فوقانی و فشار بر سخت شامه باعث پارگی آن و بروز علایم مغزی عمدتا به علت ایجاد پنوموانسفالوس فشاری و نشت مایع مغزی نخاعی می گردد که در این صورت حذف کامل ضایعه و ترمیم سخت شامه درمان آن می باشد.
معرفی بیمار: در این گزارش یک مورد استئومای سینوس اتموئید درمردی 72 ساله که با علایم مغزی، سردرد، رینوره، اختلال حافظه و خلق و موتیسم مراجعه کرده بود مطرح شده است. در بررسی رادیولوژیک وجود پنوموانسفالوس فشاری در اثر آسیب سخت شامه قاعده جمجمه ناشی از یک استئومای سینوس اتموئید چپ به عنوان علت علایم یافت شده که انجام جراحی مشترک حذف توده و ترمیم سخت شامه بهبودی علایم را به دنبال داشت.

گزورودرما پیگمنتوزوم (XP) گروهی از اختلال نادر توارثی اتوزومال مغلوب است که در آن حساسیت شدید پوست به اشعه ماورا بنفش و بروز مکرر سرطان های پوستی وجود دارد. تشخیص بیماری XP کلینیکی و براساس شرح حال حساسیت شدید پوستی به نور خورشید و سرطان پوست است. بیمار باید از نوع خورشید پرهیز کرده و از پوست خود محافظت نماید.
معرفی بیمار: بیمار مورد معرفی پسر 16 ساله ای است که با کارسینوم بازال سل پیشرفته بینی مراجعه نموده بود و تحت عمل جراحی توتال رینکتومی و ترمیم با فلاپ پیشانی UP and Down قرار گرفت.