مجله سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران
سال بیست و پنجم شماره 1 (پیاپی 97، بهار 1386)

یکی از روش های استریل سازی نهایی استخوان های آلوگرافت استفاده از پرتو گاما می باشد. این مطالعه به منظور بررسی اثرات این پرتو با دوز 25 کیلوگری، بر خواص القای استخوان سازی پودر استخوان دمینرالیزه انجام شده است.
این تحقیق به روش تجربی و در مدل حیوانی انجام شد. پودر استخوان دمینرالیزه استریل شده با پرتو گاما با دوز 25 کیلو گرمی به مدت 18 ساعت، به عنوان گروه مورد بررسی و پودر استخوان دمینرالیزه تهیه شده به روش استریل اولیه، به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. 30 میلی گرم پودر استخوان از هر گروه به صورت مجزا در عضلات پاراورتبرال چپ و راست 18 موش صحرایی کاشته شدند. پس از 4 هفته نمونه های پیوند شده همراه با حاشیه 0.5 سانتیمتر برداشت و قابلیت تحریک استخوان سازی در دو گروه با بررسی هیستوپاتولوژیک مقایسه گردید.
در بررسی نمونه های شاهد بجز یک مورد در بقیه نمونه ها (94.4%) شواهد تشکیل بافت جدید استخوانی دیده شد؛ که این تغییرات در گروه مورد بررسی تنها در 5 نمونه (27.7%) مشاهده گردید که این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود.
با توجه به این که استفاده از پرتوگاما منجر به کاهش قابل توجه در خاصیت القای استخوان پودر استخوان دمینرالیزه می شود، استفاده از روش های استریل سازی جایگزین می تواند منجر به ارتقای کیفیت و اثر بخشی این محصول پیوندی شود.

نظرات مختلفی راجع به ارتباط بین میزان سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی زنان با گازهای بیهوشی وجود دارد. این مطالعه و سایر مطالعات مشابه درباره مواجهات شغلی زنان، ضروری به نظر می رسد چرا که بیش از 50% آنان در طول اشتغال درگیر مسایل باروری می شوند. لذا هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین میزان سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی با گازهای بیهوشی می باشد.
این مطالعه بر روی دو گروه از زنان متاهل به شکل «هم گروهی تاریخی» صورت گرفت. گروه مواجهه یافته، شامل زنان شاغل در اتاق عمل و گروه مواجهه نیافته، زنان شاغل در بخش اورژانس، CCU, ICU بودند. بعد از انجام مطالعه راهنما، اطلاعات با پرسش نامه و مصاحبه جمع آوری گردید و سپس معیار های ورود و خروج اعمال شد. معیار های اصلی خروج در این مطالعه برای هر دو گروه، سابقه سقط خودبه خودی در سن کمتر از 20 سال و بالای 35 سال و سابقه سقط خودبه خودی قبلی، در نظر گرفته شد. زنان باردار نیز تا انتهای هفته 20 بارداری از جهت ایجاد سقط خودبه خودی پی گیری شدند.
داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS، جداول فراوانی، جداول توافقی، مجذور کای و t-test با P-value کمتر از 0.05، آنالیز شدند.
میزان سقط خودبه خودی در گروه مواجهه یافته 15.7% و در گروه مواجهه نیافته 13.4% به دست آمد. با استفاده از مجذورکای (0.529=P) تفاوت معنی داری بین دو گروه یافت نشد. همچنین نسبت شانس برابر با 1.196 با حدود اطمینان 95% (2.090-0.685) به دست آمد.
براساس یافته های این مطالعه ارتباط معنی داری بین میزان سقط خودبه خودی و مواجهه شغلی با گازهای بیهوشی به دست نیامد. خطرات مواجهه شغلی همیشه وجود دارند و دوری از آنها منطقی به نظر می رسد. استفاده از دستگاه های تنظیف کننده هوای بازدمی بیمار بیهوش می تواند در کم کردن غلظت گازهای بیهوشی در اتاق عمل کمک نماید.

سودوموناس آئروجینوزا یکی از مهم ترین پاتوژن های فرصت طلب به ویژه در میزبان های با ضعف ایمنی است که تبدیل به یکی از برجسته ترین باکتری های گرم منفی عامل عفونت های بیمارستانی شده است. هدف از این مطالعه بررسی حساسیت ایزوله های بالینی سودوموناس آئروجینوزا نسبت به آنتی بیوتیک های متداول و دسته بندی این سویه ها براساس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می باشد.
در این تحقیق 110 سودوموناس آئروجینوزا از عفونت های مختلف 99 بیمار بستری شده در مرکز سوانح و سوختگی شهید مطهری و مبتلا به سوختگی جدا شد. پس از ثبت مشخصات دموگرافیک بیماران، تست حساسیت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن و دسته بندی باکتری ها به طریق آنتی بیوتایپینگ انجام شد.
فراوانی مقاومت ایزوله ها به داروهای ایمی پنم، آمیکاسین، جنتامایسین، تری متوپریم، تتراسیکلین، کاربنی سیلین، پیپراسیلین، سفتازیدیم، سفتریاکسون و سیپروفلوکساسین به ترتیب 32.1%، 47.2%، 89%، 100%، 70%، 90%، 88.1%، 91.8%، 93.6% و 77.2% به دست آمد. همچنین نتایج آنتی بیوتایپینگ نشان داد که 110 ایزوله در 33 الگوی مختلف آنتی بیوتایپ قرار می گیرند. 19 ایزوله به همه آنتی بیوتیک ها مقاومند و 65 ایزوله نیز 7 الگوی آنتی بیوتایپینگ را تشکیل می دهند. سایر ایزوله ها (45 ایزوله) 26 الگوی دیگر را ایجاد کردند.
نتایج نشان دادند که اغلب ایزوله ها به آنتی بیوتیک های متداول مقاومند، لذا معرفی و انجام سریع تمهیداتی برای محدود ساختن گسترش عفونت های سودوموناس آئروجینوزا در مرکز سوختگی شهید مطهری، ضروری می باشد.

هپاتیت A و E یکی از مهم ترین علل هپاتیت حاد می باشند و گاهی بیماری پیشرونده و حتی مرگ ومیر نیز با عفونت های فوق دیده می شود.
هدف از این مطالعه تعیین فراوانی نسبی هپاتیت A و E در منطقه شرق استان گلستان (شهر گنبد و مناطق روستایی اطراف کلاله) می باشد.
697 نفر از ساکنین شهر گنبد و روستاهای توابع کلاله در استان گلستان به صورت تصادفی انتخاب و به مطالعه دعوت شدند. نمونه خون شرکت کنندگان از نظر آنتی بادی بر علیه هپاتیت Anti HAV) A) و آنتی بادی برعلیه هپاتیت Anti HAV) E) به روش الیزا بررسی شد و نمونه های مثبت به عنوان هپاتیت A و E شناخته شدند.
697 نفر (441 زن) در مطالعه شرکت کردند که متوسط سن آنها 15.1±43 سال و در محدوده سنی 76-18 سال بودند. در 687 نفر (98.6%) Anti HAV Ab مثبت و در 82 نفر (11.8%) Anti HEV Ab مثبت بود.
این اولین مطالعه در مورد هپاتیت های A و E در جمعیت عمومی ایران می باشد و نشان می دهد هپاتیت A در این منطقه اپیدمی می باشد. لازم است مطالعات جمعیتی در مورد شیوع این هپاتیت ها در سایر نواحی کشور به عمل آید.

با توجه به شیوع بالای بیماری های قلبی از جمله بیماری های دریچه ای و با توجه به اهمیت تشخیص این بیماری ها که عمدتا نیاز به عمل جراحی قلب باز دارند، در این مطالعه بر آن شدیم که ضرورت انجام آنژیوگرافی در بیماران دریچه ای و مادرزادی را قبل از عمل جراحی، بررسی نماییم.
طی مطالعه توصیفی- مقطعی به بررسی 196 بیمار پرداختیم. جمعیت مورد مطالعه بیماران مبتلا به بیماری دریچه ای و مادرزادی قلب بودند که به بیمارستان بقیه اله الا عظم (عج) تهران جهت کاتتریسم و آنژیوگرافی عروق کرونر مراجعه نموده و به کمک پرسشنامه، معاینه فیزیکی و پاراکلینیک در مطالعه وارد شدند.
از 196 بیمار مورد بررسی، 89 نفر (45.4%) مرد و 107 نفر (54.6%) زن بودند. میانگین سنی افراد، 16±49.8 سال بود. شایع ترین تشخیص ها، تنگی میترال به علاوه تنگی آئورت با 25.5%، تنگی میترال به تنهایی با 24% و نارسایی آئورت با 7/10% بود. آنژیوگرافی در 3/13% غیرطبیعی بود و 8/3% کسانی که سن کمتر یا مساوی 40 سال داشتند، 3/14% کسانی که سن بین 41 تا60 سال داشتند و 20.3% کسانی که سن بیشتر یا مساوی 61 سال داشتند، دارای بیماری عروق کرونر بودند.
با توجه به نتایج به دست آمده بهتر است در لزوم انجام آنژیوگرافی برای همه بیماران دریچه ای و مادرزادی بدون علایم بیماری عروق کرونر و بدون اندیکاسیون، تجدیدنظر شود. از آنجایی که همراه بودن بیماری های عروق کرونر با بیماری های دریچه ای و مادرزادی قلب در سنین زیر 40 سال از احتمال بسیار کمی برخوردار است و در سنین بین 41 تا 60 سال نیز شیوع بالایی ندارد، لذا انجام آنژیوگرافی که یک روش تهاجمی است، برای همه بیماران ضروری نبوده و نیاز به انجام آن زمانی مطرح می شود که در مورد بیماران از لحاظ بالینی به بیماری عروق کرونر مشکوک باشیم و یا بیمار دارای چندین فاکتور خطر بوده و یا سنش بالاتر از 60 سال باشد.

هدف از انجام این تحقیق بررسی وضعیت ثبت بیماران مبتلا به سل تشخیص داده شده، در آزمایشگاه های بخش خصوصی شهر تهران بود.
در این مطالعه مقطعی از بین تمام بیماران مشکوک به سل ارجاع شده به 4 آزمایشگاه خصوصی شهر تهران (جهت انجام آزمایش AFB) از دی ماه 1381 لغایت دی ماه 1382، موارد مثبت شناسایی و وارد مطالعه شدند. کل بیمارانی که آزمایش مثبت (AFB) داشتند، استخراج و جهت بررسی وضعیت ثبت در آمار کشوری سل وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی مورد پی گیری قرار گرفتند.
در کل تعداد 646 مورد مبتلا به سل تشخیص داده شده در این طرح پی گیری شدند. از این تعداد 317 مورد (49.1%) زن و 328 نفر (50.8%) مرد ومیانگین سنی بیماران مورد نظر، 52.5 سال (21.7 95%=CI) بود. از بین کل موارد، با دو روش بررسی تلفنی و نشانی بیماران، در مجموع 82 مورد (12.7%) در نظام شبکه بهداشت، ثبت شده و 564 مورد (87.3%) نیز ثبت نشده بودند. بررسی نشان داد که ثبت در نظام شبکه، به سن و جنسیت بیماران ارتباطی ندارد (P=0.178 و P=0122)؛ لیکن بین ارجاع توسط پزشک معالج و مراجعه بیمار برای ثبت، ارتباط معنی دار آماری مشاهده شد (0.001 Fisher’s exact test<) نتایج، حاکی از همکاری بی دریغ بیماران در ارایه اطلاعات و پی گیری ثبت در سیستم شبکه و عدم همکاری پزشکان در این امر بود.
این بررسی نشان داد که تعداد موارد تشخیص داده شده و درمان شده توسط بخش خصوصی بسیار بیشتر از حد قابل انتظار است. این مطلب نمایانگر فعالیت قابل توجه این بخش در امر مبارزه با سل می باشد و مدیریت ارتباط بخش خصوصی و دولتی در امر بیماریابی و درمان سل را می طلبد.
از سوی دیگر پزشکان نقش بسیار موثری درارجاع، پی گیری و ثبت بیماران دارند ولی متاسفانه در ایفای این نقش ضعیف عمل می کنند.

یکی از بزرگترین معضلات آموزشی، کاهش انگیزه تحصیلی دانشجویان است. لذا باید جهت ارتقای کیفیت آموزشی دانشگاه ها، عوامل کاهش دهنده انگیزه تحصیلی دانشجویان شناسایی و برطرف گردند. این مطالعه به همین منظور انجام گرفت.
این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی می باشد. نمونه مورد مطالعه، 240 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بودند (120 نفر دانشجوی باانگیزه و 120 نفر دانشجوی بی انگیزه) که این تعداد، با اجرای آزمون انگیزه تحصیلی مشخص شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل آزمون های استانداردشده انگیزه تحصیلی مک اینرنی، عزت نفس کوپراسمیت، یادگیری خود تنظیمی و پرسشنامه محقق ساخته، بود. میزان اعتبار آزمون های استاندارد شده به ترتیب 0.73، 0.90 و 0.88 گزارش شده است. میزان اعتبار پرسشنامه محقق ساخته نیز 0.85 برآورد گردید. این پرسشنامه شامل سوالاتی بود که دانشجویان را از لحاظ ویژگی های فردی، اجتماعی، خانوادگی، آموزشی و میزان امید به آینده بررسی می نمود. با توجه به نوع متغیرها، در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون ناپارامتریک مجذور کای و روش آماری تحلیل ممیزی استفاده شد.
نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان داد که از مجموع 11 متغیر مورد مطالعه به ترتیب، 5 متغیر امید به آینده (با ضریب 0.90)، میزان عزت نفس (0.12)، کیفیت عوامل آموزشی (0.11)، وضعیت تاهل (0.40) و میزان درآمد خانواده (با ضریب 0.70) می توانند علل کاهش انگیزه تحصیلی دانشجویان را تبیین کنند. در حالی که 6 متغیر جنسیت، میزان تحصیلات، فوت والدین، جو عاطفی خانواده، سلامت جسمی- روانی و میزان یادگیری خود تنظیمی، تاثیر معنی داری در انگیزه تحصیلی دانشجویان ندارند.
در این پژوهش به تبیین رفتارهای اساسی دانشجویان پرداخته شد و نتایج نشان داد که پایین بودن میزان متغیرهای امید به آینده، عزت نفس، کیفیت عوامل آموزشی، درآمد خانواده و تاهل دانشجویان از عوامل عمده کاهش انگیزه تحصیلی به شمار می آید. با توجه به نتایج فوق ضروری است مسوولین دانشگاه علوم پزشکی اردبیل از طریق ارایه راهکارهای مناسب در جهت جلوگیری از بی انگیزگی تحصیلی در دانشجویان اقدام نمایند.

هدف مطالعه حاضر تحقیق این نظریه بود که سطح آندروژن های مادر شامل تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات با تهوع و استفراغ در بارداری های طبیعی مرتبط است.
این مطالعه آینده نگر بود. 140 زن باردار در هفته 12 بارداری وارد مطالعه شدند و از این تعداد 121 نفر در مراجعه دوم حضور پیدا کردند، 61 نفر در گروه دارای تهوع و استفراغ بارداری و 60 نفر در گروه بدون تهوع و استفراغ بارداری بودند. سطح آندروژن های مادری در هر دو مراجعه اندازه گیری و تحلیل آماری داده هابا استفاده ازآزمون t و آنالیز همبستگی انجام شد.
این مطالعه نشان داد که میانگین سطح سرمی هورمون تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در هفته 12 بارداری در گروه دارای تهوع و استفراغ بارداری به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد است (P<0.001) و (P<0.05). میانگین سطح سرمی هورمون تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در هفته 28 بارداری در گروه دارای تهوع و استفراغ بارداری به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (P<0.001) و (P<0.05).
ارتباط معنی داری بین شدت تهوع و استفراغ بارداری با سطح سرمی تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در هفته های 12 و 28 بارداری پیدا نشد.
تهوع و استفراغ بارداری با افزایش سطح آندروژن های مادری شامل تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در هفته 12 و همچنین با سطح تستوسترون و دهیدرواپی آندروسترون سولفات در هفته 28 بارداری ارتباط دارد.

ایکتر انسدادی فرمی از ایکتر است که قابل اصلاح با جراحی می باشد و در صورتی که علت درست آن قبل از جراحی مشخص باشد؛ کمک زیادی به جراح خواهد نمود.
سونوگرافی به عنوان اولین روش تصویربرداری، در ارزیابی بیمار ایکتریک می باشد و در صورتی که در همین اولین قدم بتوان در موارد زیادی به تشخیص درست رسید، در وقت و هزینه بیمار صرفه جویی خواهد شد؛ ضمن این که از آسیب اشعه یونیزان جهت تشخیص نیز بر حذر می ماند.
بررسی حاضر مطالعه توصیفی- مقطعی می باشد. در این بررسی که طی 6 ماه به طول انجامید، 65 بیمار با ایکتر انسدادی تحت بررسی سونوگرافی و بعد از آن، عمل جراحی قرار گرفتند. سپس همخوانی این نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت.
بررسی یافته های سونوگرافی، 30 مورد سنگ (42.2%)، 19 مورد نئوپلاسم (29.2%) و 16 مورد نامشخص (24.6%) بود. از 19 مورد نئوپلاسم، 10 مورد سرطان پانکراس، 3 مورد سرطان آمپول واتر، 2 مورد کلاتسکین و 4 مورد کلانژیوکارسینوم دیستال کلدوک داشتند.
از 30 مورد تشخیص سنگ در سونوگرافی، 28 مورد (93.3%) توسط جراحی نیز تایید شد و مابقی، مبتلا به تنگی ناشی از کلانژیت بدون وجود سنگ در کلدوک بودند.
همچنین بین نتایج به دست آمده از سونوگرافی و حین عمل جراحی یافته های بدخیم دیده شده که از 19 مورد نئوپلاسم در سونوگرافی 15 مورد (78.9%) نیز توسط جراحی به نتیجه مشابه رسید. تشخیص سونوگرافی در مورد کانسر پانکراس و کلاتسکین کاملا درست بود، اما در مورد کارسینوم آمپول واتر و کلانژیوکارسینوم دیستال کلدوک عدم همخوانی بین نتایج سونوگرافی و جراحی وجود داشت.
از آنجایی که در بررسی حاضر سنگ شایع ترین علت انسداد صفراوی بود، یافته های فوق بیانگر اهمیت سونوگرافی در تشخیص سنگ می باشد؛ اما در سایر موارد استفاده از روش های تشخیصی دقیق تر لازم است.

علی رغم مزایای فراوان تقسیم بندی Lenke در مورد اسکولیوز ایدیوپاتیک بالغین، مطالعه Richards و همکارانش مشخص نمود که تقسیم بندی king بهتر از آنچه قبلا تصور می شد، می باشد و تقسیم بندی Lenke برای اسکولیوزایدیوپاتیک بالغین کمتر از آنچه قبلا گزارش می شد، قابل اعتماد است.
در مطالعه حاضر مقایسه این دو سیستم تقسیم بندی به وسیله چند جراح صورت گرفت. بعد از آموزش و بحث پیرامون همه اطلاعات در دسترس این سیستم های طبقه بندی، به وسیله چهار جراح ستون فقرات (بعد از یک تقسیم بندی اولیه و طرح اولیه) رادیوگرافی های قبل از عمل به صورت مستقل بررسی شد. رادیوگرافی ها شامل رادیوگرافی ایستاده قدامی خلفی، جانبی و دو نمای خم شده به پهلو بودند. 99 بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک در این مطالعه وارد شدند. نتایج براساس محاسبه متوسط درصد هماهنگی interobserver و intraobserver صورت گرفت. میزان قابلیت اعتماد با استفاده از ضریب کاپا، کمی شد.
قابلیت اعتماد inter & intraobsever در مورد سیستم تقسیم بندی king، 8.85% و ضریب هماهنگی کاپا، 0.8 بود. میزان هماهنگی intraobserver نیز، 80.8% و ضریب کاپا، 74% بود. تقسیم بندی کامل lenke با استفاده از ترکیب نوع انحنا، متغیر کمری (Lumbar modifier) و متغیر ساژیتال توراسیک (Sagital thorasic modifier) بیانگر قابلیت اعتماد مناسبی در intra & interobserver بود. میزان هماهنگی دسته بندی یک متخصص در دو زمان، 86.9% و ضریب کاپا 0.821 محاسبه شد و میزان هماهنگی دسته بندی بین دو متخصص در مورد یک بیمار، 83.8% و ضریب کاپا، 0.781 بود.
در این مطالعه که هر متخصص خود اقدامات مربوط به دسته بندی را به صورت جداگانه انجام می داد (non measurement) تقسیم بندی king و Lenke منجر به نتایج مشابه شدند (تقسیم بندی Lenke به صورت جزیی بهتر بود). این نتایج ممکن است به علت آموزش بهتر و کامل تر متخصصین باشد. به علت پوشش مناسب تر انحنا در اسکولیوز ایدیوپاتیک و مفید بودن تقسیم بندی Lenke، این سیستم در مرکز آموزشی درمانی پژوهشی سینا مورد استفاده قرار می گیرد.

با شیوع روزافزون بیماری هایی نظیر هپاتیت و ایدز در دنیا و از جمله کشور ما و امکان برخورد و مواجهه شغلی پزشکان، پرستاران، کارکنان آزمایشگاه، کارگران بیمارستان و به طور خلاصه همه پرسنل ارایه دهنده خدمات بهداشتی با خون و مایعات آلوده بدن بیماران مثل فرو رفتن سوزن خونی آلوده به دست، یا بریده شدن دست پرسنل با اشیا نوک تیز و برنده، استرس زیادی برای آن پرسنل ارایه دهنده خدمات بهداشتی ایجاد می شود و در مقابل این سوال مهم قرار می گیرد که آیا من با چنین مواجهه شغلی به این بیماری ها آلوده می شوم؟ با توجه به اهمیت موضوع فوق، در مقاله حاضر با استفاده از آخرین توصیه ها و دستورالعمل های موجود در دنیا، راه های پیشگیری از بیماری های ایدز و هپاتیت به دنبال مواجهات شغلی به طور خیلی مختصر و مفید شرح داده شده است. امید است که برای همکاران گرامی مفید واقع شود.

لنفادنیت نکروزان هیستیوسیتیک که در سال 1972 بنام بیماری کیکوچی- فوجیموتو شرح داده شده است، یک بیماری نادر خوش خیم می باشد که عمدتا افراد جوان را مبتلا نموده و با لنفادنوپاتی دردناک یا بدون درد یک طرفه گردنی تظاهر می نماید. در بررسی های گذشته کمتر از 20 بیمار مبتلا به کیکوچی و بیماری لوپوس اریتماتوزوس سیستمیک بوده اند.
بیمار ما زنی 29 ساله با لنفادنوپاتی گردنی، سوپراکلاویکولار طرف راست بود که به تدریج دچار لنفادنوپاتی آگزیلاری دو طرفه و لنفادنوپاتی پارا آئورتیک و اینگوینال (ژنرالیزه) نیز گردید. در بیوپسی از غده لنفاوی، لنفادنیت نکروزان گزارش شد. این بیمار بعد از یک سال از شروع بیماری دچار علایم سرشتی به صورت تب شبانه، تعریق، کاهش وزن، خستگی و بی اشتهایی شده و به تدریج درد مفاصل کوچک دست ها و پاها نیز ایجاد گردید. در بررسی های پاراکلینیک، آنمی،لکوپنی خفیف، افزایش ESR، تست ANA مثبت و Anti DNA (ds) مثبت داشت که تشخیص SLE مطرح و به دنبال درمان با کورتیکوستروئید و آنتی مالاریا بهبود یافت.
بیمار فوق یک مورد نادر می باشد که در آن تظاهر SLE با بیماری کیکوچی بود. در مطالعات قبلی نیز بیماری کیکوچی قبل و یا همزمان و یا بعد از SLE ایجاد شده است، به همین جهت توصیه شده این بیماران چندین سال از نظر ایجاد بیماری SLE پیگیری شوند.