فهرست مطالب

Dermatology - Volume:10 Issue: 2, 2007

Iranian Journal Of Dermatology
Volume:10 Issue: 2, 2007

  • 100 صفحه، بهای روی جلد: 5,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1386/06/01
  • تعداد عناوین: 15
|
  • یادداشت سردبیر
    صفحه 93
  • مقالات پژوهشی
  • ارزیابی اثربخشی دی فنیل سیکلوپروپنون در درمان زگین های مقاوم
    فرشاد فرنقی، حسن صیرفی، امیرهوشنگ احسانی *، علی ناصر ترک، شیده یزدانیان، ندا زرین نژاد صفحه 94
    زمینه و هدف

    درمان زگیل های مقاوم، مشکل بالینی شایعی است. در این زمینه ایمونوتراپی با دی فنیل سیکلوپروپنون (DCP) به عنوان یک حساس کننده تماسی آلرژیک، موفق بوده است. هدف از این مطالعه ارزیابی مصرف DCP در درمان زگیل های مقاوم بوده است.

    روش اجرا

    از بین مراجعه کنندگان به بیمارستان رازی در سال 1383، نوزده بیمار دارای زگیل های متعدد و مقاوم (حداقل به دو روش درمانی معمول پاسخ نداده باشند)، به وسیله محلول 2 درصد DCP حساس شدند و سپس غلظت 1 درصد برای کف پا و 0.2 درصد برای سایر نقاط جهت شروع درمان زگیل به کار رفت.

    یافته ها

    دو بیمار به رغم سه بار استفاده از دارو هیچ واکنشی نشان ندادند که از مطالعه خارج شدند. سه بیمار، درمان را به علت عوارض جانبی (ضایعه های اگزمایی لوکالیزه شدید و خارش) قطع کردند. در میان بیماران باقی مانده، 6 بیمار مذکر و 8 بیمار مونث بودند که در 10 بیمار (71.5 درصد) بهبودی کامل زگیل ها مشاهده شد. اکثر این بیمارن درمان را به خوبی تحمل کردند. عوارض جانبی گزارش شده شامل خارش موضعی (21 درصد)، ضایعه های اگزمایی دور دست (10.5 درصد) و تاول موضعی (26.3 درصد) بود. به طور متوسط بیماران 5 نوبت درمان دریافت کردند.

    نتیجه گیری

    ایمونوتراپی موضعی به کمک DCP برای زگیل های مقاوم یک روش درمانی موثر است که با توجه به میزان پاسخ درمانی بالا، ایجاد نکردن اسکار و بدون درد بودن آن، توصیه می شود تا به عنوان خط اول درمانی زگیل های مقاوم مدنظر قرار گیرد.

    کلیدواژگان: زگیل، درمان، ایمونوتراپی
  • درمان پسوریازیس با Systemic PUVA و Bath PUVA در بیمارستان رازی تهران 82-1378
    نفیسه اسماعیلی، زهرا حلاجی، امیرهوشنگ احسانی *، علی ناصر ترک، رضا محمود رباطی، سیاوش طوسی، فاطمه ظهریان، افسانه معرفت صفحه 100
    زمینه و هدف

    پسوریازیس یکی از شایع ترین بیماری های پوستی التهابی با زمینه ژنتیکی است. برای درمان این بیماری مزمن از روش های متفاوتی استفاده شده است. برای این بیماری، Systemic PUVA و Bath PUVA دو گزینه درمانی است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان پسوریازیس با Systemic PUVA و Bath PUVA در بیمارستان رازی تهران است.

    روش اجرا

    این مطالعه به روش گذشته نگر Routine database study صورت گرفت و طی آن پرونده 390 بیمار مبتلا به پسوریازیس بررسی شد که از 1378 تا 1382 به بخش فتوتراپی بیمارستان رازی تهران مراجعه کرده بودند. 149 بیمار با Systemic PUVA و 238 بیمار با Bath PUVA درمان شده بودند.

    یافته ها

    پسوریازیس مزمن به شکل پلا ک (Plaque type)، شایع ترین نوع بیماری بود و در هر دو گروه درمانی، بیماران مرد، بیش تر از زن بودند. در 20.1 درصد بیمارانی که با Systemic PUVA درمان شده بودند و 17.2 درصد آن هایی که با Bath PUVA درمان شده بودند، بهبودی کامل ضایعه ها گزارش شده بود. این بهبودی معهمولا بین جلسه های بیستم تا بیست و نهم درمان رخ داده بود. متوسط دوز کلی UVA برای بهبودی کامل، حدود 233.46 ژول بر سانتی متر مربع در درمان با Systemic PUVA و 108.79 ژول بر سانتی متر مربع در درمان با Bath PUVA بود. در 23.3 درصد بیماران درمان شده با Systemic PUVA که بهبودی کامل داشتند و در 17.07 درصد موارد بهبودی کامل به روش Bath PUVA عود بیماری گزارش شده بود. شایع ترین عارضه در هر دو گروه تحت درمان، اریتم بوده است.

    نتیجه گیری

    Systemic PUVA و Bath PUVA، روش های موثری در درمان پسوریازیس هستند. دوز متوسط اشعه که سبب پاک شدن کامل ضایعه ها می شد به صورت معنی داری در گروهی که Systemic PUVA گرفته بودند، بیش تر بود و عود بیماری هم در این گروه بیش تر دیده شد.

    کلیدواژگان: پسوریازیس، Systemic PUVA، Bath PUVA، کم ضرری، اثربخشی
  • بررسی پاسخ درمانی به فتوتراپی بر اساس محل ضایعه در پسوریازیس پلاک نایپ مزمن
    هایده غنی نژاد، نفیسه اسماعیلی، مریم غیاثی * صفحه 105
    زمینه و هدف

    پسوریازیس، بیماری مزمن و التهابی پوست است که 0.6 تا 4.8 درصد از افراد جامعه را مبتلا می کند. فتوتراپی به طور شایع در درمان این بیماری استفاده می شود. با توجه به چندین مطالعه که نشان داده اند Minimal Erythema Dose در نقاط مختلف بدن با هم متفاوت است امکان دارد پاسخ پلاک های پسوریازیس نقاط مختلف بدن نیز به فتوتراپی متفاوت باشد. هدف ما در این مطالعه مقایسه پاسخ درمانی در پلاک های پسوریازیس نقاط مختلف بدن به فتوتراپی بود.

    روش اجرا

    در این کارآزمایی بالینی 40 بیمار مبتلا به پسوریازیس نوع پلاک ژنرالیزه وارد مطالعه شدند. این بیماران قبل از شروع فتوتراپی و سپس در طی درمان با فواصل منظم (هر10 جلسه یک بار) تحت معاینه قرار گرفتند. در هر بیمار زمان پاک شدن پلاک های پسوریازیس در ناحیه تنه، اندام فوقانی و اندام تحتانی به طور جداگانه ثبت شد و در نهایت تعداد جلسه ها و دوز لازم برای پاک شدن ضایعه ها در هر یک از این نواحی مورد مقایسه قرار گرفت.

    یافته ها

    پس از پایان دوره فتوتراپی، ضایعه های تنه در 32 بیمار کاملا بهبود یافته بود و در 8 نفر تعدادی پلاک، در ناحیه تنه باقی مانده بود. ضایعه های اندام فوقانی در 37 بیمار کاملا بهبود یافته بود و در 3 بیمار هنوز درگیری مختصر وجود داشت. ضایعه های اندام تحتانی در 22 بیمار کاملا بهبود یافته بود و در خاتمه درمان در 16 بیمار تعدادی پلاک پسوریازیس در اندام تحتانی باقی مانده بود. تعداد مواردی که پس از دوره فتوتراپی در ضایعه های اندام تحتانی بهبود کامل ایجاد نشده بود به طور معنی دار بیش تر از ضایعه های تنه و اندام فوقانی بود.

    نتیجه گیری

    پاسخ درمانی به فتوتراپی در ضایعه های پسوریازیس اندام تحتانی کمتر از تنه و اندام فوقانی است.

    کلیدواژگان: پسوریازیس، فتوتراپی، تنه، اندام فوقانی، اندام تحتانی
  • بررسی اثر داپسون به عنوان آدجوان دوم همراه پردنیزولون و آزاتیوپرین در درمان پمفیگوس ولگاریس
    پروفسور شیدا شمس، کامران بلیغی*، شیده یزدانیان، بهروز نبئی صفحه 111
    زمینه و هدف

    پمفیگوس ولگاریس بیماری تاولی خود ایمن، مزمن و راجعه است که در ایران شیوع بالایی دارد. در حال حاضر عوارض و مرگ و میر آن بیش تر ناشی از عوارض مصرف طولانی مدت و با دوز بالای استروئید سیستمیک است. هدف از این مطالعه تعیین اثر داپسون به عنوان adjuvant دوم علاوه بر آزاتیوپرین برای کاهش استروئید مورد نیاز و هم چنین بررسی عوارض آن بود.

    روش اجرا

    بیماران مبتلا به پمفیگوس ولگاریس متوسط و شدید مراجعه کننده به بیمارستان رازی در سال های 84-1383 تحت درمان با پردنیزولون، آزاتیوپرین و داپسون قرار گرفته و برای مدت 18-12 ماه پیگری شدند.

    یافته ها

    در 22 بیمار (10 زن و 12 مرد) 16 تا 74 ساله با میانگین سنی 41.71 سال، مدت زمان لازم برای کاهش دوز استروئید سیستمیک به میزان 7.5 میلی گرم روزانه 8 تا 15 ماه و با میانگین 13 ماه بود. در طی دوره پی گیری، 6 بیمار دچار عود مینور شدند و دوز متوسط پردنیزولون در زمان عود 13.8 میلی گرم روزانه بود ولی هیچ موردی از عود ماژور مشاهده نشد. به جز یک مورد قطع داپسون به علت همولیز شدید در سایر بیماران عوارض جدی داپسون که به قطع آن منجر شود، به وجود نیامد.

    نتیجه گیری

    استفاده از داپسون به عنوان adjuvant دوم در درمان پمفیگوس ولگاریس متوسط و شدید ممکن است بدون ایجاد عوارض جدی و flare قابل توجه ضایعه ها، به امکان کاهش سریع تر دوز استروئید سیستمیک و در نتیجه کاهش عوارض ناشی از آن منجر شود.

    کلیدواژگان: پمفیگوس ولگاریس، استروئید سیستمیک، داپسون، عود، عوارض
  • بررسی خصوصیات بالینی بیماران مبتلا به ویتیلیکوی پیشرونده
    ایرج اسفندیارپور*، حسین یاوری صفحه 119
    زمینه و هدف

    ویتیلیگو بیماری اکتسابی با علت ناشناخته و سیر پیش رونده بالینی است که خصوصیت های مختلفی دارد. این مطالعه با هدف مقایسه خصوصیت های بالینی نوع پیش رونده و غیر پیش رونده بیماری به اجرا در آمد.

    روش اجرا

    این مطالعه توصیفی روی 816 بیمار مراجعه کننده به کلینیک های پوست در فاصله بهمن ماه سال 1383 تا مهر ماه سال 1385 در شهر کرمان صورت گرفت. برای هر بیمار پرسش نامه ای حاوی جنس، تاریخچه فامیلی، نوع بالینی، سن شروع، دوره بیماری، پدیده کوبنر، موی سفید و درگیری مخاطی تنظیم و اطلاعات مربوط در آن ثبت شد.

    یافته ها

    نوع پیش رونده بیماری در 607 بیمار (74.39 درصد) و نوع غیر پیش رونده آن در 209 نفر (25.61 درصد) دیده شد. بین دو گروه فوق از نظر جنس، تاریخچه فامیلی، سن شروع، دوره بیماری و موی سفید اختلاف معنی دار آماری دیده نشد. در مبتلایان به نوع غیر سگمنتال بیماری، پدیده کوبنر مثبت بوده و درگیری مخاطی بیش تری وجود داشت.

    نتیجه گیری

    برخی خصوصیت های بالینی شامل نوع بالینی، پدیده کوبنر و درگیری مخاطی می توانند در پیش بینی سیر و پروگنوز بیماری اهمیت داشته باشند.

    کلیدواژگان: ویتیلیگو، علامت بالینی، پیش رونده
  • بررسی 116 متقاضی تزریق Bolulinum Toxin مراجعه کننده به کلینیک های خصوصی شهر تهران
    پرویز طوسی *، بهروز باریک بین، محمود اربابی، سیاوش ساعتی صفحه 125
    زمینه و هدف

    توجه به ظاهر به طور روز افزونی مورد توجه قرار می گیرد و مشاهده های متخصصان در مطب های خصوصی حاکی از نارضایتی بیش از پیش مراجعان نسبت به ظاهر فیزیکی خود است. هم زمان برای اعمال زیبایی به منظور بهبود ظاهر فیزیکی تقاضای بالایی پیش روی متخصصان پوست و پلاستیک وجود دارد. فرض بر این است که میزان رضایت شخص از ظاهر و پذیرش محیط اجتماعی فرد در ایجاد انگیزش برای مداخله های زیبایی موثر است. مطالعه اخیر با هدف تعیین ویژگی های جمعیت شناسی و میزان رضایت از ظاهر افراد متقاضی تزریق بوتولینوم توکسین صورت گرفته است که به متخصصان پوست مراجعه می کنند.

    روش اجرا

    116 مراجعه کننده به کلینیک های متخصصان پوست از طریق پر کردن پرسش نامه مورد بررسی قرار گرفتند.

    یافته ها

    میزان تحصیلات دانشگاهی و اشتغال خانم های متقاضی بیش از متوسط جامعه است. 49.1 درصد مراجعان از ظاهر خود ناراضی بودند. 44 درصد سابقه جراحی زیبایی داشتند که با جراحی زیبایی در یکی از بستگان درجه اول، ارتباط معناداری داشت. شیوع گروه سنی 20 تا 35 سال دو برابر گروه سنی مشابه در آمریکا است.

    نتیجه گیری

    آمار بالای گروه سنی پایین مورد توجه است و به نظر می رسد که میزان تحصیلات و پذیرش اجتماعی محیط زندگی فرد بیش از عوامل اقتصادی در ایجاد انگیزش برای مداخله های زیبایی مورد توجه باشد.

    کلیدواژگان: تصویر ذهنی بدن، متخصص پوست، بوتولینوم توکسین تیپ آ
  • رابطه مقدار ویتامین های A و E خون با پسوریازیس
    سهیلا نصیری*، افشین صدیقها، حمیده مروج فرشی، لیلا نبئی، سیمین ابراهیم زاده صفحه 130
    زمینه و هدف

    پسوریازیس بیماری مزمن، شایع، التهابی و پرولیفراتیو پوست است که عوامل ژنتیک و محیط در بیماری زایی و هم چنین دوره آن، نقشی اساسی دارند. هدف از این مطالعه تعیین سطوح سرمی ویتامین A و E در بیماران مبتلا به پسوریازیس و مقایسه آن با گروه شاهد بود.

    روش اجرا

    در این مطالعه مورد شاهدی 30 بیمار مبتلا به پسوریازیس و 30 فرد فاقد بیماری های پوستی مورد بررسی قرار گرفتند. روش سنجش سطوح ویتامین های A و E با استفاده از HPLC (کروماتوگرافی مایع با کارآیی بالا) بود. مقادیر P<0.05 دارای اعتبار آماری در نظر گرفته شد.

    یافته ها

    مشخصات دموگرافیک، شامل سن و جنس، بین گروه شاهد و مورد متناسب شده بود. سطح سرمی ویتامین A در گروه شاهد 1.09±0.27 و در گروه پسوریازیس 1.08±0.36 بود که بیان گر تفاوت آماری معنی دار بین دو گروه نبود. سطح سرمی ویتامین E در گروه شاهد 15.52±8.36 و در گروه پسوریازیس 9.02±5.41 بود (p=0.001). مقایسه سطوح سرمی ویتامین A و E در بیماران مبتلا به پسوریازیس به تفکیک وسعت درگیری (شامل کمتر از 25 درصد و بین 25-75 درصد درگیری سطح پوست) تفاوت آماری معنی داری نشان نداد.

    نتیجه گیری

    یافته های این مطالعه نشان می دهد که سطح سرمی ویتامین E مشخصا در بیماران مبتلا به پسوریازیس نسبت به گروه شاهد متناسب شده از نظر سن و جنس کمتر است، اگر چه سطح ویتامین A بین گروه شاهد و مورد تفاوت معنی دار آماری نداشت.

    کلیدواژگان: پسوریازیس، ویتامین A، ویتامین E
  • ماست سل ها و انواع هیستوپاتولوژیک کارسینوم سلول بازال
    ناصر طیبی میبدی، زری جاویدی*، حبیب الله اسماعیلی، یلدا ناهیدی صفحه 135
    زمینه و هدف

    استرومای تومور سلول بازال Basal Cell Carcinoma (BCC) غنی از ماست سل است. گزارش شده که نوع مورفه ایک BCC نسبت به سایر انواع آن، ماست سل بیش تری دارد ولی اهمیت آن ناشناخته مانده است. در این مطالعه ارتباط احتمالی بین افزایش تعداد ماست سل ها و پارامترهای بالینی و هیستولوژیک شامل سن و جنس بیماران، زیر گروه هیستولوژیک BCC و شدت التهاب اطراف تومور بررسی شده است.

    روش اجرا

    در این مطالعه که به روش Routine data base study صورت گرفت، 50 نمونه BCC از نظر هیستولوژی مورد بررسی قرار گرفت. برای تعیین درجه التهاب اطراف تومور، نمونه های رنگ شده با H&E زیر میکروسکوپ نوری مطالعه شدند و شدت التهاب به صورت نظری تحت عناوین خفیف،متوسط و شدید درجه بندی شد. سپس به منظور شناسایی ماست سل ها نمونه های بیوپسی با رنگ آمیزی گیمسا رنگ شدند. اطلاعات بالینی شامل سن و جنس از پرونده بیماران استخراج شد. در نهایت، اطلاعات با کمک آزمون های آماری Mann-Whitney, t test و ANOVA و نرم افزار آماری SPSS آنالیز شدند و P<0.05 معنی دار تلقی شد.

    یافته ها

    اشکال سطحی BCC نسبت به اشکال عمقی به طور قابل توجهی تعداد ماست سل بیش تری داشتند (P<0/02). اشکال ندولو کیستیک BCC از سایر اشکال BCC ماست سل کمتری داشتند. بین تعداد ماست سل و درجه التهاب اطراف تومور، سن و جنس رابطه ای دیده نشد.

    نتیجه گیری

    ممکن است ماست سل ها در تعیین زیر گروه BCC و درجه تهاجم آن نقش کمک کننده داشته باشند. به نظر می رسد که ماست سل در برابر تهاجم BCC نقش پیش گیری کننده داشته باشند، زیرا در این مطالعه تعداد ماست سل در انواع سطحی BCC بیش تر از انواع عمقی بود.

    کلیدواژگان: ماست سل، کارسینوم سلول بازال، التهاب
  • مقاله مروری
  • ماکرولیدها در درماتولوژی
    هوشنگ احسانی*، محبوبه سادات حسینی، وحیده سادات لاجوردی صفحه 142

    اریترومایسین اولین ماکرولیدی بود که در سال 1952 کشف شد. در دهه 90 میلادی ماکرولیدهای جدید شامل کلاریترومایسین، آزیترومایسین و دیریترومایسین به بازار ارایه شد. در این مقاله بر ساختمان، فارماکوکینتیک، مکانیسم اثر و اندیکاسیون مصرف این داروها در رشته درماتولوژی مروری صورت گرفته است.

    کلیدواژگان: پوست، آنتی بیوتیک، ماکرولید
  • مقالات گزارش موردی
  • گزارش یک مورد سندرم Brooke - Spiegler
    پوران لایق *، نوریه شریفی سیستانی، محمد آبادیان صفحه 157

    سندرم Brooke-Spiegler نوعی بیماری ارثی نادر با توارث اتوزوم غالب است که با تمایل به ایجاد نئوپلاسم های آدنکسال (تومورهای ضمایم پوست) به ویژه تریکواپی تلیوما، سیلندروما و گاهی اسپیرآدنوما مشخص می شود که معمولا در دهه 2 یا 3 شروع به ظهور می کند. در این گزارش یک مورد از سندرم در خانمی 26 ساله با ضایعه های تومورال صورت و پوست سر معرفی می شود.

    کلیدواژگان: سندرم Brooke-Spiegler، تریکواپی تلیوما، سیلندروما
  • تشخیص شما چیست؟
    محمد شهیدی دادرس، آمنه علایین صفحه 162

    دختری 14 ساله با شکایت تورم انگشتان از حدود چند سال قبل مراجعه کرد. در معاینه تورم قرینه در سطح پشتی و کناره های فالانکس پروگزیمال انگشتان 3, 2 و 4 مشاهده شد (تصویر شماره 1). در معاینه سیستمیک و پوست و مخاط بیمار هیچ نکته پاتولوژیک یافت نشد. شرح حالی از ترومای مکانیکی یا جویدن عادتی انگشتان وجود نداشت. در رادیوگرافی به عمل آمده از دستان بیمار، هیچ یافته غیر طبیعی گزارش نشد.

  • ابعاد قانونی گواهینامه های پزشکی
    حمیدرضا دانش پرور صفحه 165

    حرفه پزشکی از گذشته های بسیار دور حرفه ای مقدس و قابل احترام بوده و بزرگان این حرفه از بقراط و جالینوس گرفته تا ابن سینا، سعی فراوان در حفظ قداست آن داشته اند که این مهم تا زمان ما نیز ادامه یافته است. با توجه به این که تخطی از استاندارد حرفه ای در رشته پزشکی موجب خدشه دار شدن این حرفه مقدس خواهد شد، لذا آگاهی پزشکان از قوانین حاکم بر امور پزشکی از اهمیت به سزایی برخوردار است. رعایت تکالیف حرفه ای و اخلاقی یاد شده موجب اعتماد و اطمینان بیش تر بیماران به پزشک و نیز حفظ شان و جایگاه معنوی جامعه پزشکی خواهد شد و با توجه به این انتظارها است که قانون گذار برای حفظ سلامت این حرفه مجازات نسبتا شدیدی را برای مختلف های ملبس به کسوت پزشکی در نظر گرفته است.

  • نامه به سردبیر
  • بررسی میزان و نحوه استفاده از ضد آفتاب در دختران دبیرستانی شهرستان نی ریز
    فریده جوکار، منصوره عربعلی ساویی، زهرا نصیری نژاد صفحه 169

    سردبیر محترم، اشعه خورشید، طیف وسیعی از طول موج است که 10 درصد آن اشعه ماوراء بنفش با طول موج 400-100 نانومتر است. اشعه ماوراء بنفش بر اساس طول موج شامل UVB (290-320), UVA (320-400) و UVC (100-290) است. آثار اشعه ماوراء بنفش بر پوست به دو دسته تقسیم می شوند: آثار کوتاه مدت شامل برنزه شدن، قرمزی و آفتاب سوختگی، گرمازدگی (عارضه فوری در اثر مواجه زیاد با اشعه آفتاب) و آثار بلند مدت در اپی درم و درم شامل لنتیگو، کراتوز آکتینیک، سرطان سلول های بازال، سرطان های سلول های سنگ فرشی، ملانوما، تخریب رشته های کلاژن و الاستین، پیری پوست و تلانژکتازی است.

  • اخبار انجمن
    صفحه 171
|
  • Evaluation of the efficacy of diphenyl cyclopropenone in the treatment of resistant warts
    Farshad Farnaghi, Hassan Seirafi, Amirhooshang Ehsani*, Ali Naser Tork, Shideh Yazdanian, Neda Zarrin-nejad Page 94
    Background and aim

    Treatment of resistant warts is a common clinical problem. Immunotherapy with diphenyl cyclopropenone (DCP) as a contact sensitizer has been reported. The objective of this study was to evaluate the efficacy of DCP in refractory warts.

    Materials and methods

    Nineteen patients with refractory warts referred to Razi Hospital in 2004 who had not responded to at least 2 treatment modalities, were sensitized with 2% DCP in acetone. Then treatment was started with application of 1% DCP on plantar warts and 0.2% on other locations.

    Results

    Two patients were not sensitized even after 3 attempts. Three other patients discontinued treatment due to side effects (severe eczema and pruritus). Six male and 8 female patients completed the trial, among them, 10 (71.5%) showed complete clearance of warts. Side effects reported were: local pruritus (21%), distant eczema (10.5%), local blister (26.3%). The patients received a mean of 5 treatment sessions.

    Conclusion

    Topical immunotherapy with DCP is an effective treatment for refractory warts. Due to high efficacy, no scarring, and being a painless procedure it can be considered as a first line treatment of refractory warts.

    Keywords: wart, treatment, immunotherapy
  • Treatment of proriasis with systemic and bath PUVA in Razi Hospital, Tehran, 1999-2003
    Nafiseh Esmaili, Zahra Hallaji, Amirhoushang Ehsani*, Ali Naser Tork, RezaMahmood Robati, Siavash Toosi, Fatemeh Zahrian, Afsaneh Maarefat Page 100
    Background and aim

    Psoriasis is one of the most common inflammatory skin disorders with a genetic background. Several treatment modalities have been used, including systemic and bath PUVA. The aim of this study was to evaluate the efficacy of systemic and bath PUVA in the treatment of psoriasis in Razi Hospital.

    Materials and methods

    This retrospective database study was done in Razi Hospital and the records of 390 psoriatic patients referred to phototherapy unit in 1999-2003 were studied. One hundred and forty nine patients were treated with systemic and 238 patients with bath PUVA.

    Results

    The most common form of psoriasis was the plaque type and the majority of patients were male. Complete remission of disease was achieved in 20.1% of systemic PUVA and 17.2% of bath PUVA patients, usually after 20-29 sessions of phototherapy. The mean cumulative UVA dose for complete remission was 233.46 and 108.79 J/cm2 in systemic and bath PUVA groups, respectively. Relapse occurred in 33.3% and 17.07% of patients achieving complete remission in systemic and bath PUVA groups, respectively. Erythema was the most common side effect in both groups.

    Conclusion

    Both systemic and bath PUVA are efficacious in the treatment of psoriasis. The total UVA dose needed for complete clearance was higher in systemic PUVA and relapse occurred more frequently in this group.

    Keywords: psoriasis, systemic PUVA, bath PUVA, safety, efficacy
  • Evaluation of the therapeutic response to phototherapy at different body sites in chronic plaque-type psoriasis
    Hayedeh Ghaninejad, Nafiseh Esmaili, Maryam Ghiasi* Page 105
    Background and aim

    Psoriasis is a chronic inflammatory dermatosis that affects 0.6% to 4.8% of the population. Phototherapy is commonly used in the treatment of this disease. According to the results of previous studies that showed difference in minimal erythema dose between different body sites, it seems that the responses of psoriatic lesions are also different in various body sites. Our objective was to compare the response of psoriatic lesions to phototherapy in various body sites.

    Materials and methods

    Forty patients with generalized chronic plaque-type psoriasis were enrolled in this study. All patients were examined prior and during phototherapy course every 10 sessions. In each patient time of clearance of psoriatic lesions at trunk, upper and lower extremities were recorded separately.

    Results

    At the end of phototherapy course the lesions of the trunk were cleared completely in 32 patients, and remained partially in 8 patients. The lesions of the upper limbs were cleared completely in 37 patients, and remained partially in 3 patients. The lesions of the lower limbs were cleared completely in 22 patients, and remained partially in 16 patients. Incomplete responses were significantly higher on the lower limbs than the trunk and upper limbs.

    Conclusion

    Therapeutic response of psoriatic lesions to phototherapy is lower on the lower limbs than the trunk and upper limbs.

    Keywords: psoriasis, phototherapy, trunk, upper limbs, lower limbs
  • Dapsone as a second glucocorticoid-sparing agent in addition to azathioprine in treatment of pemphigus vulgaris
    Cheyda Chams-Davatchi, Kamran Balighi*, Shideh Yazdanian, Behruz Nabaii Page 111
    Background and aim

    Pemphigus vulgaris is an autoimmune vesiculobullous disorder. Prior to the advent of glucocorticoid therapy, it was often fatal. Now its mortality and morbidity is due to highdose glucocorticoid complications rather than the disease itself. This study was aimed to determine the effect of dapsone as a second adjuvant in the treatment of pemphigus vulgaris.

    Materials and methods

    In this quasi-experimental open prospective study, 22 patients with moderate to severe pemphigus vulgaris were treated with prednisolone, azathioprine and dapsone. They were observed for 12-18 months.

    Results

    Patients consisted of 10 females and 12 males with mean age of 41.71 years. The mean duration to reach to the maintenance dose of prednisolone (7.5 mg daily) was 13 months. No major relapse was observed but minor relapses were seen in 6 patients with mean prednisolone dose of 13.8 mg daily. Hemolysis was detected in only one patient and 4 patients had a little drop in hemoglobin level. We observed no other severe dapsone induced adverse reaction.

    Conclusion

    These findings suggest that dapsone can be used as a second adjuvant for more rapid tapering of steroid dosage without significant flare of the disease.

    Keywords: pemphigus vulgaris, systemic steroid, dapsone, complications, relapse
  • Clinical characteristics of progressive vitiligo
    Iraj Esfandiarpour*, Hossein Yavari Page 119
    Background and aim

    Vitiligo is an acquired idiopathic hypomelanotic disease. The purpose of this study was to review clinical characteristics of vitiligo and their significance in the progression of vitiligo.

    Materials and methods

    Eight hundreds and sixteen cases of vitiligo were studied from February 2005 to October 2006. All of the patients were referred to dermatology clinics in Kerman city. Questionnaires were completed regarding progression, sex, family history, clinical type, age at onset, site of lesions, duration of disease, Koebner phenomenon, leukotrichia, and mucosal involvement.

    Results

    Six hundreds and seven patients (74.39%) showed progression of disease and 209 patients (25.61%) did not show progression. There was no significant difference between the two groups in regard to sex, age at onset, leukotrichia, positive family history or longer duration; however, in patients with non-segmental clinical type, Koebner phenomenon and mucous membrane involvement indicated more progressive course of vitiligo (p<0.05).

    Conclusion

    The progression or prognosis of vitiligo may be related to clinical characteristics such as clinical type, Koebner phenomenon, and mucous membrance involvement.

    Keywords: vitiligo, clinical presentation, progressive
  • Evaluation of 116 patients treated with botulimum toxin referred to private dermatologic clinics in Tehran
    Parviz Toosi*, Behrooz Barikbin, Mohammad Arbabi, Siavash Saati Page 125
    Background and aim

    Appearance concerns are increasingly common. Indeed, clinical surveys in the private settings show that more and more people are dissatisfied with some aspects of their physical appearance. Concurrently, there is increasing demand for cosmetic specialists to perform procedures to enhance physical appearance. It is hypothetized that body image and acceptance of cosmetic surgery in the individual's environment motivate patients to have cosmetic procedure. Current study aimed to determine the demographics and body image concerns in persons seeking botulinum toxin type A injection as a cosmetic enhancement in private dermatologic clinics.

    Materials and methods

    A questionnaire survey was done on 116 applicants attending 13 private dermatologic practices in Tehran.

    Results

    The level of academic education and employment of women seeking this procedure was significantly higher than the average Iranian women. Forty-four percent of applicants reported previous cosmetic surgery which was significantly related to the experience of surgery among their first degree relatives. The number of applicants 20-35 years old was twice the number observed in USA, in the same age group.

    Conclusion

    The high number of applicants in lower age groups is significant in this study. The best predictors of motivation for this cosmetic procedure were the level of education and individual's environmental acceptance, not their income.

    Keywords: body image, dermatologist, botulinum toxin type A
  • Relationship of blood levels of vitamins A and E with psoriasis
    Soheila Nasiri*, Afshin Sedigha, Hamideh Moravej Farshi, Leyla Nabai, Simin Ebrahimzadeh Page 130
    Background and aim

    Psoriasis is a common chronic inflammatory and proliferative disease that genetic and environmental factors have a role in its pathogenesis and duration. The objective of this study was to compare the levels of vitamin A and E in the serum of psoriasis patients and control group.

    Materials and methods

    We evaluated 30 psoriasis patients and 30 healthy persons. Vitamin A and E levels were detected with the use of HPLC method. P value less than 0.05 (P<0.05) was considered as significant.

    Results

    Demographic features were matched between groups. Vitamin A level was 1.09×0.27 in control group and 1.08×0.36 in patient group which did not have a meaningful statistical difference (p=0.91). Vitamin E level was 15.52×8.36 in control group and 9.02×5.41 in patient group and the difference was statistically significant (p=0.001). Comparing vitamin A and E levels according to disease severity showed no statistically significant difference.

    Conclusion

    Our results show that vitamin E level in psoriasis patients is lower than healthy group that were matched by age and gender; although vitamin A level was not different between patient and control groups.

    Keywords: psoriasis, vitamin A, vitamin E
  • Mast cells and histopathologic variants of basal cell carcinoma
    Naser Tayebi-Meybodi, Zari Javidi*, Habib-Allah Esmaili, Yalda Nahidi Page 135
    Background and aim

    The stroma of basal cell carcinoma (BCC) is rich in mast cells. Morpheaform BCC has been reported to contain much more mast cells than the other types of BCC, but their significance remains unknown. In this study we investigated the significance of mast cells related to BCC and possible relationship between increased number of mast cells and clinical and histological parameters including the patient's age, sex, subtype of BCC and severity of peritumoral inflammation.

    Materials and methods

    In this retrospective study, a total of 50 BCC specimens either biopsied or excised were examined histologically. H & E stained slides were examined under light microscopy and the severity of inflammation was assessed subjectively and graded as mild, moderate or severe. Then biopsy specimens were stained with Giesma to identify mast cells. Clinical data including sex and age were obtained form patients records. Finally the data were analysed by t test, Mann-Whitney and ANOVA by SPSS software and p<0.05 was considered as significant.

    Results

    Superficial forms of BCC had more mast cells than did the deep subtypes (p=0.02). Although it was not statistically significant, but nodulocystic variant of BCC had less mast cells than other types. No significant relationship was found between the number of mast cells and the degree of peritumoral inflammation, age and gender.

    Conclusion

    Our results support previous reports indicating that mast cells may have a contributory role in defining the subtype of BCC and degree of its aggressiveness. It seems that mast cells have a preventive role against aggression of BCC, as we found more mast cells in superficial BCC than deep ones.

    Keywords: mast cells, basal cell carcinoma, inflammation
  • Macrolides in dermatology
    Amir Houshang Ehsani*, Mahboobeh-Sadat Hosseini, Vahideh-Sadat Lajvard Page 142

    Erythromycin was the first macolide discovered in 1952. In 1990s new macrolides including clarithromycin, azithromycin, and dirithromycin were introduced to the market. We provide a review of their structure, pharmacokinetics, mechanisms of action, and indications in dermatology.

    Keywords: skin, antibiotic, macrolide
  • Brooke-Spiegler Syndrome: a case report
    Pouran Layegh*, Nourieh Sharifi Sistani, Mohammad Abadian Page 157

    Brooke-Spiegler syndrome is a rare autosomal recessive disease characterized by adnexal neoplasms, particularly trichoepithelioma, cylindroma, and occasionally spiradenoma, which usually develop in second to third decades of life. We report this syndrome in a 16-year-old woman with tumors on face and scalp.

    Keywords: Brooke-Spiegler syndrome, trichoepithelioma, cylindroma