فهرست مطالب

مجله طب نظامی
سال پنجم شماره 2 (پیاپی 12، تابستان 1382)

  • تاریخ انتشار: 1382/06/20
  • تعداد عناوین: 10
|
  • سلاح های لیزری شناخت، تشخیص، درمان و پیشگیری آسیب های ناشی از آنها
    سید محمد مهدی مدرس مصلی، غلامرضا پورحیدری، امیرحسین نجفی صفحه 7
    آسیب های حاصل از لیزر در جبهه های جنگ، یک تهدید حقیقی و قابل توجه است. در حال حاضر، در جنگ های مدرن از لیزر جهت تعیین مسافت، هدف گیری، هدف یابی و تخریب هدف استفاده می شود. نیروهای نظامی مجهز به افزارهایی هستند که ممکن است به صورت اتفاقی منجر به کورشدن دایمی افراد گردند. همچنین ممکن است، لیزر به عنوان سلاح های ضد نفر مورد استفاده قرار گیرد; ، چرا که با کاهش قدرت بینایی سربازان موجب اختلال در کارآیی آنان می گردد. لیزر واژه مخففی برای تشدید نور به وسیله گسیل تحریک شده پرتو می باشد. لیزر ابزاری است که پرتو نوری شدید، باریک و تک رنگ ایجاد می کند. شاخص های کلیدی لیزر عبارتند از: طول موج، چگالی توان و واگرایی پرتو. اثرات ناشی از پرتو لیزر به مقدار دوز مواجهه بستگی دارد. هر چه دوز مواجهه بیشتر باشد، اثرات حاصله شدیدتر خواهد بود. مواجهه با لیزر ممکن است آثار ناگوار متعددی به دنبال داشته باشد. این آثار عبارتند از: مشکلات شدید بینایی، سوختگی های جلدی و واکنش های روان شناختی. آسیب هنگامی رخ می دهد که انرژی لیزر به وسیله بافت های مختلف جذب شود. آسیب پذیرترین عضو بدن چشم می باشد. گرچه سایر اعضا و بافت ها همچون پوست نیز دچار آسیب می شوند. درمان آسیب های ناشی از لیزر شامل: درمان آسیب های چشمی، سوختگی های جلدی و واکنش های روان شناختی است. پیشگیری از آسیب های ناشی از لیزر نیز از طریق استفاده از پوشش های مناسب و عینک های محافظ امکان پذیر خواهد بود. هدف از این مقاله، معرفی جنبه های مختلف پزشکی لیزر است.
    کلیدواژگان: آسیب های ناشی از لیزر، تشخیص، مداوا، پیشگیری، آسیب های چشمی
  • تجربیات امداد و انتقال بهداری سپاه درعملیات والفجر4
    علی غنجال، علی صدری ارحامی، سید محمد بصام صفحه 91
    عملیات والفجر 4 طی 3 مرحله درسال 1362 درمناطق شمال غربی کشور برگزار گردید. این عملیات به خاطر ویژگی های محیطی و محدودیت های عملیاتی خاصی که داشت درمیان عملیات های 8 سال دفاع مقدس ازجایگاه خاصی برخوردار می باشد. طی این عملیات بهداری سپاه علیرغم محدودیت ها، برای اولین بار ازشیوه هایی خاص در امداد و انتقال کوهستانی جهت کمک رسانی به مجروحان استفاده نمود. طی این عملیات 5742 مجروح پذیرش، درمان و منتقل شدند و در بیمارستان های صحرایی منطقه حدود 520 عمل جراحی اورژانس انجام گرفت. هدف این مقاله شرح سازمان بهداری رزمی سپاه درعملیات والفجر 4، بیان نحوه امداد و انتقال صورت گرفته، نقاط قوت و ضعف آن و درنهایت ارایه پیشنهاد و نتیجه گیری می باشد.
    کلیدواژگان: امداد و انتقال، بهداری سپاه، عملیات والفجر 4
  • سید رضا موسوی صفحه 99
    با توجه به شیوع روزافزون آسیب دیدگی های شریانی و مطالعات اندک انجام شده در سطح کشور به خصوص ترومای جنگی، این بررسی روی بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهداء طی سال های 1370 – 1365 صورت گرفته است.
    پژوهش حاضر با مطالعه داده های موجود (Existing data) روی 269 بیمار مبتلا به آسیب دیدگی عروق (98 ترومای جنگی و 171 ترومای غیرجنگی) صورت گرفت. خصوصیات فردی، فاصله زمانی مابین وقوع حادثه و عمل جراحی، نوع آسیب شریانی و نیز همراه بودن آن با آسیب های وریدی، عصبی، نسوج نرم و استخوان و بالاخره درجه حرارت محیط مورد بررسی قرار گرفتند.
    در 50 درصد موارد ترومای جنگی، فاصله وقوع حادثه تا اقدام جراحی کمتر از 8 ساعت بود. در این شرایط در سه مورد به علت شکست درمان، آمپوتاسیون عضو صورت گرفت و در بقیه موارد نتایج جراحی خوب بود. در 18 مورد (8/22) فاصله زمانی بین 12-8 ساعت بود. که 8 مورد آمپوتاسیون صورت گرفت و در بقیه موارد (با دبریدمان عضلات نکروزه) عضو حفظ شد. در ترومای غیرجنگی یا شهری در 85/84 درصد موارد، فاصله زمانی کمتر از 8 ساعت و نتایج اقدامات درمانی در حفظ اندام رضایت بخش بود. در 15/25 درصد موارد فاصله زمانی بین وقوع حادثه تا اقدام جراحی بیش از 8 ساعت بود که ده مورد از آنها آمپوتاسیون صورت گرفت و در مابقی با انجام فاشیوتومی و دبریدمان، البته با قبول اختلالات حسی اندام حفظ شد.
    نتایج حاصل از این تحقیق گویای آن است که اندیکاسیون های ترمیم شریانی در شرایط گذشت بیش از 8 ساعت از وقوع تروما بسیار حایز اهمیت است.اندیکاسیون های مهم عبارتند از: عدم نکروز وسیع پوست، طبیعی بودن عملکرد کلیه و عدم شکستگی یا نکروز عضلانی در محل ترمیم شریانی. به عبارت دیگر وجود بافت کافی برای پوشاندن محل گرافت و بالاخره عدم کریپیتاسیون منجر به حفظ اندام می گردد، در غیر این صورت حفظ اندام با شکست مواجه خواهد شد و آمپوتاسیون را به دنبال دارد. از این رو، کاهش زمان انتقال مجروحین جنگی به مراکز درمانی مجهز منجر به کاهش قطع عضو می گردد.
    کلیدواژگان: ترومای عروق، ترمیم عروقی، آمپوتاسیون
  • باقر وفایی، علی صیدی صفحه 105
    پژوهش های موجود نشان می دهد که میزان افسردگی در میان جانبازان بیش از اقشار عادی است. هدف اصلی از این پژوهش تعیین میزان افسردگی و نیز شدت آن در جانبازان 30 تا 70 درصد و بالاتر و نیز مقایسه آن با گروه شاهد بود. همچنین، به دلیل تنوع درصدهای جانبازی و نیز تنوع ضایعات جسمی، مقایسه ای در میزان شیوع و شدت درجات افسردگی در جانبازان شیمیایی و غیرشیمیایی و نیز در بین جانبازان با درصدهای مختلف جانبازی به عمل آمد.
    در این تحقیق 100 نفر از جانبازان جنگ تحمیلی با درصدهای جانبازی 30 تا 70 درصد و بالاتر با ضایعات متفاوت به طور تصادفی انتخاب و با گروه شاهد تحت بررسی قرار گرفتند. تعیین وجود افسردگی به وسیله پرسشنامه افسردگی استاندارد زونگ و مصاحبه روان پزشک براساس معیارهای IV - DSM انجام شد. تمام نمونه ها از بین جانبازان مرد انتخاب شدند. محدوده سنی 25 تا 75 سال و میانگین سنی افراد بررسی شده 38 سال بود. نتایج نشان داد، شیوع افسردگی در کل جانبازان 71% و در گروه شاهد 36% است. شدت درجات افسردگی در جانبازان بالا بود، به طوری که 31% جانبازان، افسردگی شدید و عمیق داشتند که در گروه کنترل وجود نداشت. همچنین شیوع افسردگی و شدت درجات افسردگی در جانبازان شیمیایی بالاتر از جانبازان غیرشیمیایی بود. بیشترین میزان شدت علایم افسردگی در جانبازان غیرشیمیایی 39% - 30% بود، به طوری که 28/64% آنها، علایم افسردگی شدید را نشان می دادند.
    شیوع افسردگی در جانبازان قطع نخاع برخلاف تصورات و فرضیات و با وجود این که بیشترین میزان معلولیت و محدودیت جسمی را نسبت به سایر گروه های جانبازان داشتند، از تمام گروه ها کمتر بود.
    با توجه به نتایج این تحقیق می توان نتیجه گرفت که غیر از معلولیت های جسمی و شدت معلولیت و محدودیت فیزیکی، عوامل دیگری نیز در میزان بروز و شدت علایم افسردگی در جانبازان دخیل اند که بایستی در تحقیقات بعدی مورد ارزیابی قرار گیرند.
    کلیدواژگان: افسردگی، جنگ تحمیلی، جانباز شیمیایی، جانباز غیرشیمیایی
  • جلال شاکری، خیرالله صادقی صفحه 111
    هدف این پژوهش تعیین رابطه بین رویدادهای استرس زای زندگی و روش های مقابله ای با عود اختلال های استرسی پس از ضربه در گروهی از جانبازان می باشد. در این پژوهش 100 جانباز، 50 جانباز با عود اختلال استرسی پس از ضربه و 50 جانباز بدون عود، به روش غیراحتمالی برحسب مشخصه های تقریبا همانند برگزیده شدند، و با استفاده از پرسشنامه رویدادهای اساسی زندگی و پرسشنامه راه های مقابله ای مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون t استفاده شد. نتایج نشان داد که جانبازان با عود PTSD، نسبت به جانبازان بدون عود، رویدادهای استرس زای بیشتری را تجربه کردند [t (98)= 39.6، P < 0.001] و از نظر استفاده از روش های مقابله ای با یکدیگر تفاوت آماری معنی داری دارند [t(98)= 7.2، P < 0.001]. از نظر مقابله، گروه جانبازان با عود PTSD بیشتر از روش مقابله ای گریز – اجتناب استفاده می کنند. یافته ها همگی با ساخت نظری لازاروس و فولکمن هم خوان است. به نظر می رسد که مقابله با رویدادهای استرس زای شخصی، به علت عدم حمایت دیگران، دشوار باشد و همین امر سبب تسریع دوره های عود شود.
    کلیدواژگان: عود PTSD، حوادث زندگی، روش های مقابله ای
  • صفحه 117
    استرس ناشی از جنگ می تواند اثرات مستقیم یا غیرمستقیمی در زندگی جانبازان ایجاد کند که در صورت تطابق مؤثر با این اثرات، کیفیت زندگی جانبازان ارتقاء می یابد. لذا در این مطالعه تطابق با اثرات مستقیم و غیرمستقیم استرس در زندگی بعد از جنگ جانبازان شیمیایی با جانبازان فیزیکی مقایسه شده است.
    در این پژوهش 100 نفر از جانبازان شیمیایی و 100 نفر از جانبازان فیزیکی از طریق نمونه گیری، طبقه بندی و انتخاب شدند. از طریق فرم مصاحبه ای که از مقیاس کلی بررسی مجروحین بعد از جنگ استخراج شده بود و شامل دو قسمت اطلاعات دموگرافیک و اطلاعات مربوط به تطابق با اثرات مستقیم و غیرمستقیم بود، مورد بررسی قرار گرفتند.
    نتایج مشخص ساخت که در مورد تطابق با اثرات مستقیم، هر دو گروه تطابق داشته ولی تطابق مجروحین فیزیکی بیشتر از مجروحین شیمیایی است. چنانچه در برخی موارد مانند خشم، تفاوت معنی داری) 05/0 P <) بین دو گروه مشاهده شد. در مورد نتایج اثرات غیرمستقیم نیز اعتماد به نفس کم،32% و تمایل به مواجهه با استرس، 45% می باشد در حالی که در مجروحین فیزیکی وضعیت مطلوب تری را نشان داد.
    با توجه به این امر که مجروحین شیمیایی از عوارض بیماری هراس دارند، با بررسی و شناخت مشکلات آنان می توان به ارتقاء کیفیت زندگی آنها از طرق مختلف مانند آموزش و درمان به موقع کمک بسزایی نمود.
    کلیدواژگان: تطابق، استرس، جنگ، جانبازان
  • حسن توکلی، غلامرضا پورحیدری، سید جلال حسینی مهر، علیقلی سبحانی صفحه 121
    تاثیر پرتو گاما بر سلول های رده اریتروئیدی مغز استخوان مانند پلی کروماتیک اریتروسیت ها (PCE) و نرموکروماتیک اریتروسیت ها (NCE) در اثر تابش پرتو گاما در دوزهای 1، 2، 5، 5/7 و 10 گری در این مقاله مورد بررسی قرار گرفته است. 24 ساعت پس از پرتودهی، موش ها به روش جابجایی گردنی (cervical dislocation) کشته شده و مغز استخوان ناحیه فمور آنها خارج گردید. سپس PCE، NCE و میکرونوکلئوس هایی که در اثر پرتوگیری در سلول های رده اریتروئیدی ایجاد شده بودند، مورد بررسی قرار گرفته است. برای شمارش سلول های بدون میکرونوکلئوس و دارای میکرونوکلئوس از رنگ آمیزی استاندارد و میکروسکپ نوری استفاده شده است. بر اساس یافته های این تحقیق کاهش نسبی PCE و افزایش تعداد میکرونوکلئوس ها تا دوز 2 گری مشاهده گردید که به ترتیب بیان گر اثر مسمومیت زایی (cytotoxic effect) و ایجاد شکست در زنجیره DNA ناشی از پرتو گاما (clastogenic effect) می باشد. در دوزهای بالاتر از 2 گری، روند فوق ادامه نیافت، زیرا بین دوزهای 5 تا 5/7 گری افزایش و در دوزهای 5/7 تا 10 گری کاهش، مشاهده گردید. تعداد میکرونوکلئوس ها نیز در همین دوزها کاهش یافته است.
    از مجموع این تحولات، چنین به نظر می رسد که احتمالا مکانیزم های دفاعی موش های Balb/c در دوزهای بالاتر از 2 گری تحریک شده و مقاومت بیشتری را در مقابل آثار مخرب پرتو ازخود نشان می دهند
    کلیدواژگان: میکرونوکلئوس، پرتو گاما، مغز استخوان، موش نژاد Balb، c
  • علی مهرابی توانا، رمضانعلی عطایی صفحه 135
    مالاریا یکی از عفونت های انگلی خون است که تقریبا در یک سوم از مناطق جهان به صورت بومی(آندمیک) وجود دارد. سالانه بین 300 تا 500 میلیون نفر مورد ابتلاء در مراکز بهداشتی درمانی جهان به ثبت رسیده است که 2 تا 3 میلیون نفر از آنها به علت ابتلاء به مالاریا به کام مرگ کشیده می شوند.
    حضور نظامیان به صورت غیرقابل پیشی بینی در مراکز آلوده از یکسو و عدم امکان کنترل ناقل بیماری(پشه آنوفل) همواره این مشکل را مطرح ساخته است که بیماری مالاریا یکی از مشکلات مهم برای نظامیان در اعصار گذشته محسوب شود. بنابراین، این گروه بیشتر در معرض ابتلاء قرار دارند.
    علاوه براین، عامل بیماری مالاریا در شرایط کنونی در مقابل داروهای ضد مالاریایی متداول مقاومت هایی از خود نشان داده است. مقاومت دارویی در قاره های مختلف به ویژه آفریقا و آسیا به اثبات رسیده است، این امر همراه با مقاومت پشه ناقل بیماری(آنوفل) به انواع حشره کش ها، مالاریا را همچنان به عنوان یک اولویت مهم بهداشتی در سطح ملی و بین المللی قرار داده است.
    با توجه به اهمیت حفظ سلامت نیرو های نظامی، آشنایی با روش های مختلف تشخیصی، درمان به موقع، استفاده از روش های پیشگیری و کنترل بیماری بسیار حائز اهمیت است. مهمترین اقدامات، اجرای برنامه های کنترل همه جانبه می باشد که عبارتند از: مطالعات مالاریا شناسی، تعیین حساسیت افراد در معرض خطر، اجرای برنامه های آموزشی، کاربرد داروهای دورکننده حشرات، خشکاندن برکه ها و باتلاق های محل تولید مثل پشه ها، استفاده از حشره کش های مناسب در مزارع و استفاده از دارو های پروفیلاکسی.
    در این مقاله مروری سعی بر آن است که مالاریا در بین نیروهای نظامی ایران و جهان طی دو دهه گذشته مورد بحث قرار گیرد و آخرین روش های مختلف کنترل و پیشگیری از بیماری مذکور ارایه شود.
    کلیدواژگان: مالاریا، نیرو های نظامی، پشه آنوفل
  • مهدی خوبدل، حسن فجرک، حسین لدنی، منصوره شایقی، رویا اسدزاده صفحه 147
    در طول تاریخ، بشر همواره در معرض آزار و اذیت حشرات و سایر بندپایان واقع شده و تلفات زیادی را در مقابل بیماری های منتقله به وسیله آنها متحمل گردیده است. نیروهای نظامی به لحاظ نوع فعالیت شان به ویژه در جنگ و مانورها و در مناطق مرزی و یا پادگان های آموزشی و نظامی، در تماس نزدیک با بندپایان هستند، لذا متحمل خسارت می گردند. در طول سال های دفاع مقدس نیز نیروهای نظامی ایران در معرض گزش حشرات و ابتلا به بیماری هایی از قبیل لیشمانیوز، تب سه روزه، مالاریا، گال و عقرب گزیدگی و نیز آزار و اذیت ناشی از گزش پشه ها بوده اند.
    استفاده از سمپاشی در بیشتر مواقع به لحاظ وسعت مکان های استقرار نیروهای نظامی و نیز متغیر بودن اثر آنها کمتر عملی بوده و لذا در بیشتر موارد از مواد دافع و دورکننده حشرات (repellents) به صورت موضعی استفاده شده است. با این حال، تلاش برای دست یابی به روش های جدید ضروری است. آغشته سازی یونیفرم های نظامی به حشره کش پرمترین به عنوان یک شیوه جدید برای حفاظت نیروهای نظامی از گزند حشرات در طی دهه های اخیر مطرح گردیده است. در این روش دوز مؤثر و بی خطر (mg/cm2 250/0 - 125/0) پرمترین بر روی پارچه قرار می گیرد که می تواند به طور مؤثر نیروهای نظامی را از گزند بندپایان مختلف از قبیل کنه ها، هیره ها، شپش، کک، ساس، پشه ها و سایر حشرات حفظ نماید. بر طبق مطالعات انجام گرفته میزان بقای پرمترین در یونیفرم های آغشته و اثربخشی آن در حدود 6 ماه تا یکسال برآورد گردیده است و در مواردی پس از 6 - 5 بار شستشو نیز اثر خود را به طور کامل حفظ نموده است. تاکنون بررسی های زیادی در کشورهای مختلف بر روی یونیفرم های آغشته به پرمترین انجام گرفته و در اکثر موارد نتایج آن رضایت بخش بوده است. امروزه یونیفرم ها جزء سیستم دفاع و حفاظت نیروهای نظامی ارتش های آمریکا، فرانسه، استرالیا، پاکستان و چند کشور دیگر در مقابل گزش بندپایان محسوب می گردد. در این مقاله مروری بر جنبه های مختلف کاربرد یونیفرم های آغشته به حشره کش ها ارایه شده است.
    کلیدواژگان: یونیفرم های نظامی، پرمترین، آغشته سازی به حشره کش
  • رضا رنجبر، سید رضاحسینی دوست صفحه 157
    تیپ بندی سویه های میکروبی جزء لاینفک بررسی های اپیدمیولوژیک بیماری های عفونی می باشد. این فرایند از نظر اپیدمیولوژیکی جهت شناسایی همه گیری ها، تشخیص منبع عفونت ها، ردیابی و شناسایی سویه های بیماریزا، بررسی پاتوژن های کسب شده بیمارستانی و ارزیابی روش های کنترل عفونت از اهمیت بالایی برخوردار است. به طور کلی روش های تیپ بندی به دو دسته عمده روش های فنوتیپی و روش های ژنوتیپی تقسیم می گردند. روش های فنوتیپی یا به عبارت دیگر روش های سنتی شامل آن دسته از روش هایی هستند که محصولات بیان یک ژن یا ژن های خاصی را جهت اهداف اپیدمیولوژیک دنبال می کنند و تغییرپذیری بالایی دارند. روش های ژنوتیپی مبتنی بر بررسی ساختار ژنتیکی میکروارگانیسم ها بوده و کمتر تحت تاثیر شرایط محیطی قرار می گیرند. در سال های اخیر چند تکنیک مولکولی به عنوان روش های انتخابی برای تیپ بندی میکروب ها ظهور نموده است. این روش ها چندین مزیت نسبت به روش های سنتی دارند. از جمله این مزایا می توان به قدرت افتراق دهی بالاتر، کاربرد گسترده تر برای انواع مختلف گونه های میکروبی و سرعت بالاتر اشاره نمود.
    در این بررسی، روش های موجود تیپ بندی به ویژه روش های مولکولی با نظر به مبانی تکنیکی و مفاهیمی همچون قدرت افتراق دهی، میزان تکرار پذیری، سادگی انجام و غیره بحث و مقایسه شده است.
    کلیدواژگان: تیپ بندی مولکولی، ریبوتایپینگ، ژل الکتروفوز در میدان ضربانی، RAPD، PCR
|
  • Laser warfares: recognition, Diagnosis, Treatment, and Prevention of Their injuries
    Modarres Mosalla S. M. M., Poorheidari Gh. R., Nadjafi A. H Page 7
    Laser injuries on the battlefieids are a real and significant threat. Currently laser is used in Modern wars for range-finding, targeting, detection, and target destruction. The military forces have devices that can accidentally blind personnel permanently. It is also possible that laser is Used as anti-personnel warfare, causing decreased military performance due to impaired visual Abilities of the military personel. Laser is an acronym for “Light Amplification by Stimulated Emission of Radiation” A laser is a device that produces an intense, narrow, and monochromatic beam of light. Key laser parameters are the wavelength, the power density, and the divergence of the radiation. The effects produced by laser radiation are dependent on the laser radiation exposure dose. Exposure to a laser could have several adverse effects. The effects include severe vision problems, skin burns, and psychological reactions. Injuries result when various body tissues absorb the energy from the laser. The most vulnerable organ is the eye, yet other structures, such as the skin, can also be affected. Medical management of laser-induced injuries includes treatment of ocular and cutaneous injuries, and psychological reactions. Prevention of these injuries is possible through using appropriate protective clothing and eyewears.
  • Rescue and Transportation experiences of medical department of Sepah in Valfajr 4 operation
    Ghanjal A., Sadri Arhami A., Basam S. M Page 91
    The valfajr 4 operation took place in three stages in 1983 in northwestern regions of the country. In comparison whit other operations during the 8-year war, this particular operation are because of its special environmental conditions and operative restrictions, is of high significance. For the first time the medical depaftment of Sepah (Isalmic Revorutionary Guard Crops), despite the presence of difficult conditions, implemented special methods of rescue and transportation of casualties in mountainous circumstances. In this field opration 5742 was wounders which transported and addmitted in fierd hospitals. In addition 520 surgical operations were performed as emergency condition. The purpose of this articre is to analyze the role of military medicine organization of Sepah in valfajr 4 operations, their methods ofrescue and transportation, their weak and strong points in this operation, and finally making proposals and conclusions.
  • Moosavi S. R Page 99
    This study composes of 269 patients, 98 cases military trauma and 271 cases non-military or civilian trauma. In the 50 percent of military cases the interval between trauma and surgical procedure was less than 8 hours. In this condition because of surgical failure for 3 cases limb amputation were performed and in the remaining cases the results of surgery were succesful. In 18 cases (2.8%) where interval was between 8-12 hours, in 8 cases amputation were performed and finally in the remaining cases by debridement of muscle necrosis, the limb were salvaged. The results of surgical procedure in order to limb salvage were satisfactory. In about 25.15 percent of cases, the interval between trauma and surgical procedure was over 8 hours, in which 10 patients under go amputation and in the remaining by fasciotomy and debridement the limbs salvaged but with some sensory and motor disturbance. In conclusion, the indications for arlerial repair after 8 hours from trauma are as follow absence of extensive skin necrosis, normal kidney function, absence of fracture or muscle necrosis in site of arterial injury, presence of adequate soft tissue for coverage of arterial graft or repair, and absence of air in tissue or crepitating. In absence of these indications, limb salvage will be failure and amputation should be performed with out delay
  • Vafai B., Seidy A Page 105
    Text existing researches showed that devotees experience depression more than normal people. The main objective of this study was to review the prevarence and also intensity of depression in 30-70 percent-injured devotees and to compare them with the society and the control group. because of the variety in the percentages of the injuries and in physical injuries, a comparison was done about the prevalence and intensity degree of depression in the injured devotees,, chemical and non-chemical ones and also the differrent percentage of injuries. In this research 100persons who were injued in the imposed war with the different percentageof injury (30-70 percent or more) with different lesions were chosen randomly and were compared with the conlrol group. The dignosis of depression was done by interview according to DSM- IV criteria zung test. All sample were men in the age range of 25-75 years with themean average of 38 year. The obtained resurts are: The prevalence of depression in all of the devotees was 71%where as in control group was 36%. The intensity of depression was more among the devotees as 31%o of devotees had severed depression, which did not exist in control group. The prevalence and the intensity of depression was higher in the devotees with chemical injuries then non-chemicals. The most sever symptoms of depression were observed in devotees 30_39%, where as 64.29% showed the symptoms of sever depressron and generally the severity of symptoms of depression was higher in the lower percentages of injury. Cord dissected devotees, despite the believe and having the most injuries and disabilities, rshowed a lower prevalence of depression. According to the results of this study, it can be concluded that other factors are imporlant in the severity and manifestations of depression in the devotees rather than physical disabilities and the effect of the diseases caused by disability which should be evaluated in the future stadies.
  • Shakery J., Sadeghy Kh. A Page 111
    The aim of this study was to determine the relation between life events and coping behaviors and relapse of post traumatic stress disorder (PTSD) signs and symptoms in a sample of war injured. In this regard, main life events and coping styles questionnaire were administered to 100 subjects. The research subjects included 50 persons with relapse of PTSD and 50 persons without relapse of PTSD signs and symptoms.Data were subjected to the paired t test. The results showed that the group with relapse of PTSD experienced more life events [t (98)=39.6;P<0.001]; In coping responses, there were significant difference between the two groups [t (95) =7.2; P<0.001]; and the group with relapse of PTSD were frequently using: escape- avoidance coping.This study. revealed notably relationship between life events and coping responses with PTSD relapses.
  • Madarshahiean F Page 117
    Introduction &
    Aim
    War stress can effect direct and indirect consequences for war injureds.If they cope effectivly with this consequences, their life quality will be improved. So this study conducted to compare coping with direct and indirect consequences ofwar stress in later life between chemical and physical war injureds.
    Method
    In this study.100 chemical injured and 100 physical injures were selected from stratified sampling and evaluated with interview form which extracted from total evaluating scales after war which consist of two parts, demographic and information about coping with direct and indirect consequences of war stress.
    Finding
    In the case of coping with direct consequences both groups coped with stress but physical injrueds showed more effective coping which had statistically significant difference in some items such as anger (P<0/05).Coping with indirect consequences in physical injureds was more effective (willingness to manage stress45%,1ow self esteem 32%). Conclussion: chemical injureds fear of their disease complications.by assess and recognition of their problems can improve effectivly their life quality through out education, on time treatment and other different ways.
  • Tavakoli H., Poorheidari Gh. R., Hosseini Mehr S. J., Sobhani A Page 121
    In this paper, effect of gamma ray on erythroid cells of bone marrow such as polychlomatic erythrocytes (PCE) and normochromatic erythrocytes (NCE) was assessed after exposure to doses 1, 2, 5, 7. 5,10 Gray. Twenty four hours after exposure, mice were sacrifrced by cervical dislocation and bone marrow of their femurs were extracted. Then, the changes in NCE, PCE and micronucleus cells caused by radiatlon were considered Standard staining and optical microscope have been used to count cells without and with Micronucleus.Result shoed that, relative decreasing of the number of PCE and increasing of the number of micronucleus up to dose of 2 Gray, which showes the cytotoxic and clastogenic effect, respectively. In doses higher than 2 Gray, these changes were not continued, Thus PCE increasing was seen in doses between 5 and 7.5 Gray and its decreasing was seen between 7.5 and 10 Gray. At the same doses, the number of micronucleus was also decreased. Overall, we concluded that Probably defensive mechanisms of Balb/c mice in doses higher than 2 Gray are stimulated Too. Therefore they have more resistance against the destructive gamma ray effects.
  • Mehrabi Tavana A., Ataee R. A Page 135
    Malaria is a blood parasitic infection disease, which is present in one-third of the world as endemic form. Between 300-500 million cases is recorded annually. 2-3 million of these are conditions in endemic area. In addition Impossible vector control of the been caused malaria as a basic military problems in the ast. Therefore this groups have been highly susceptible to the infection. Furthermore, malaria parasite has been resistante to routine antimalaria drugs and this problem is seen in Aftica and Asia, However malaria vectors (Anopheles) have been resistante to different insecticides too. Malaria still is one of the main health priorities in national and intemational level. In order to keep military troops immune to the Infection, the knowledge of different detection method, immediate treatment, the use of prevention and control measures are very important. The best control measure are; malaria study, sensitivity of at risk person, the use of health education, repellants, environmental of sanitation, the correct use of insecticide in the field and the use of chemoprophylaxy with oppropiate drugs. In this review article malaria will be discussed in military troops in iran and countries in the world during two last decades and it's prevention and control measures will be presented as well.
  • Khoobdel M., Fajrak H., Ladoni H., Shayeghi M., Asadzadeh R Page 147
    During history, human beings always have been exposed with insect's mischiefs and so have bear many injuries such as malaria, plague, yellow fever and typhus. Military person is subjected more, because of settling in borderling eara maneuvers and battle fields. During imposed war between lran and lraq many diseases Such as leishmaniasis, papatasi fever, and scabies were occurring. Because of vasttness and extent of situated area by military, using insecticide is impossible; as a consequence, using repellents are preferred. During recent decades, the method of impregnation of military uniforms with permethrin has been suggested. In this method, effective and safe dosage of permetrin is about 0.125- 0.250 mg/cm². In this way, military persons are protected against many arthropods such as tick, mite, lice, fleas, bedbug and mosquitoes. Durability of permethrin on military uniforms is about 6-12 month. In some cases, the effectiveness is remains after 5-6 times washing. Up to now many countries have investigated about these lnsectisides. The majority of results were satisfied. Considering this issue, many modern armies such as USA, French, Australia and Pakistan are utilizing this kind of uniforms in their Armies.. In conclusion, Concerning of military uniforms impregnation with permetrine surveys should be accomplished.
  • Ranjbar R., Hosseini Doust S. R Page 157
    Microbial strain typing is an integral part of epidemiological investigations of infectious diseases. This process is important epidemiological for recognizing outbreaks of infection, detecting the cross-transmission of nosocomical pathogens, determining the source of the infections, recognizing particularly virulent strains of organisms, and evaluation of control measurcs. Typing methods fall lnto two broad categories: phenotypic and genotypic methods. Phenotypic methods are rely on the expression of particular properties belonging to the organism and have a tendency to vary. Genotyping methods are based on analysis of the genetic material of a microorganism and less subject to natural variation. In recent years, several molecular techniques have emerged as choice methods for microbial typing. Molecular typing methods have several advantages over traditional approaches, including higher discriminatory power, broader application to a variety of microbial species, at times, and speed. In this review, some of the most current techlology particularly molecular typing methods for microbial typing with regard to the principles of the methods and their reproducibility, discrimination power, and ease of use, are compared.