مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال بیست و نهم شماره 2 (پیاپی 74، تابستان 1386)

تصمیم گیری اخلاقی عنصر ضروری در امر پرستاری است. عوامل بافتی متعددی می توانند منجر به تعارض های اخلاقی گردند که نیازمند توانایی پرستاران برای بازشناسی معضل ها و تصمیم گیری اخلاقی مناسب برای بیماران است. هدف این مقاله توصیف واکنش های روان شناختی پرستاران به بافت تصمیم گیری اخلاقی در مراقبت از بیماران می باشد.
این مطالعه با استفاده از روش نظریه پایه انجام گرفت. شرکت کننده های آن 17 پرستار شاغل بودند که گردآوری داده ها با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار، بدون ساختار و عمیق انجام گرفت. داده ها ضبط و کلمه به کلمه دست نویس شدند و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش استرائوس و کوربین در کدگذاری و مقایسه مداوم انجام گرفت.
اگرچه استرس شغلی و تنش اخلاقی بعنوان واکنش عمده پرستاران به بافت تصمیم گیری اخلاقی شناسایی شد؛ اما رضایت در مقابل نارضایتی، افزایش انگیزه در مقابل کاهش انگیزه، احساس سرحالی در مقابل خستگی و بی حوصلگی، دلگرمی در مقابل تضعیف روحیه، حس شایستگی در مقابل حس ناشایستگی، سازگاری و حساسیت در مقابل عادی شدن و بی تفاوتی از دیگر واکنش های روان شناختی پرستاران به بافت تصمیم گیری اخلاقی بود.
به نظر پرستاران، بافت تصمیم گیری که متشکل از ویژگی های فردی و شغلی پرستار، ویژگی های بیمار و خانواده بیمار، ویژگی های مربوط به پزشک و محدودیت های ساختاری و نظام مدیریت پرستاری می باشد، عوامل موثر در واکنش های روان شناختی پرستاران هستند. ضروری است که پرستاران برای نشان دادن واکنش های روان شناختی مثبت به بافت تصمیم گیری خود توجه کنند و عامل های درگیر در محدودیت های ساختاری و نظام مدیریت درصدد اصلاح ساختار بر بیایند.

لپتین محصول ژن ob، هورمونی است که توسط آدیپوسیت ها ترشح شده و باعث کاهش دریافت غذا و افزایش مصرف انرژی می شود. در مدل های حیوانی چاقی می تواندبه سبب کمبود لپتین یا نقص عملکرد گیرنده های هیپوتالاموسی ایجاد شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین همبستگی بین سطوح لپتین سرم و ترکیب بدن در زنان سالم غیر دیابتیک بود.
در این مطالعه تحلیلی 51 زن با وزن طبیعی (25Body mass Index، BMI <) بعنوان گروه شاهد و 50 زن (25 BMI ≥) بعنوان گروه مورد انتخاب و سطوح لپتین ناشتا به روش الایزا اندازه گیری شد. نمایه توده بدن و ترکیب بدن (توده ی چربی، توده ی بدون چربی و درصد چربی بدن) تمام افراد تعیین و برای تعیین چاقی مرکزی از نسبت دور کمر به دور باسن استفاده شد.
یافته ها: براساس نتایج حاصل از مطالعه غلظت لپتین در افراد چاق ng/ml81/0±5/17 و در افراد با وزن طبیعی ng /ml 55/0 ± 9/4 بود (05/0p<). همبستگی معنی دار مستقیم بین توده چربی بدن (53/0 = r)، BMI و لپتین (41/0r =) در افراد چاق و ارتباط معکوس بین توده بدون چربی و سطوح لپتین (28/0- r =) در گروه شاهد مشاهده شد. رابطه معنی داری بین (Waist to Hip Ratio،WHR) و لپتین در گروه های مذکور یافت نشد. یافته های مطالعه نشان داد که غلظت لپتین بواسطه افزایش بافت چربی افزایش یافته و توده چربی اصلی ترین تخمین زننده غلظت لپتین سرم می باشد.

بیماری آتروفی عضلانی _ نخاعی (Spinal Muscular Atrophy، SMA) یکی از اختلالات شایع اتوزوم مغلوب بوده که بعلت تحلیل سلولهای شاخ قدامی نخاعی منجر به ضعف وآتروفی عضلانی پیشرونده می شود. در طی ده سال گذشته پیشرفت های عظیمی در زمینه تشخیص این بیماری حاصل شده است. معهذا هنوز درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات بالینی انواع مختلف SMA در منطقه آذربایجانشرقی و بهبود روش های تشخیصی آن و فراهم نمودن امکان تشخیص قبل از تولد با بررسی حذف ژنی بود.
بیماران با تشخیص SMA مراجعه کننده به بیمارستان کودکان از اول دی ماه 1382 لغایت اسفند ماه 1384 وارد مطالعه شدند. تشخیص بیماری SMA براساس یافته های بالینی و بررسی الکتروفیزیولوژی و یا مطالعات ژنتیک بود. خصوصیات بالینی و تغییرات الکتروفیزیولوژیک در تمام بیماران ارزیابی شد. حذف ژنهای(SMN) survival motor neuron و(NAIP) neuronal apoptosis inhibitory protein در تمام بیماران به روش PCR بررسی شد. براساس سن شروع وسن مرگ و کسب مهارت های حرکتی و وضعیت سرپابودن بیمار، بیماران به سه گروه SMA، تیپ های I تا III طبقه بندی شدند.
از چهل ودوبیمار، 28مورد(7/66%) مذکر و 14 مورد(3/33%) مونث بودند. سی نفر (6/71%) از بیمارانSMA تیپ I، 9 نفر(4/21%) تیپ II، 2نفر(8/4%) تیپ III و یک نفر (4/2%) نوع دیافراگماتیک بودند. در تمام بیماران ضعف قرینه (عمدتاپروگزیمال) و کاهش بارز یا فقدان رفلکس های وتری وجود داشت. فاسیکولاسیون زبان در 5/59% بیماران مشاهده شد. حذف شدگی ژن SMN در 5/78% بیماران و حذف شدگی ژن NAIP در 8/54% بیماران مشاهده شد. شواهد دنراسیون در 8/92% بیماران در بررسی الکتروفیزیولوژیک وجودداشت. حذف شدگی ژن NAIP در بیماران تیپ I، شایع تر و با شدت بیماری ارتباط معنی دار داشت (011/0=P).
تشخیص قطعی SMA می تواند براساس علائم بالینی تی پیک و تغییرات الکتروفیزیولوژیک و حذف ژنی داده شود. تشخیص ژنتیکی SMA می تواند پایه تشخیصی قبل از تولد SMA قرار گیرد.

اصطلاح malacia به نرمی اشاره داشته و در اصطلاحات پزشکی به نرمی استخوان و یا غضروف دلالت دارد. لارنگومالاسی شایعترین آنرمالی مادرزادی لارنگس بوده و بیماران ممکن است حملات مکرر آسپیراسیون داشته باشند. تراکئومالاسی به ضعف تراشه اشاره داشته و معمولا به علت نقص در غضروف، راه های هوائی را مستعد کلاپس میکند. برونکومالاسی نیز برای توصیف ضعف و کلاپس پذیری یک یا هر دو برونش اصلی بکار میرود. هر سه مورد فوق با برونکوسکوپی قابل تشخیص است، ولیکن این روش هم تهاجمی بوده و هم زمان بر و در عین حال نیاز به آرام بخش داشته که تشخیص را مختل کرده و نیز در افراد جوان، شدیدا بدحال و مبتلایان به اختلالات انعقادی تحمل نمی شود. این مطالعه جهت نشان دادن جایگاه برونکوسکوپی مجازی در تشخیص لارنگو-ترکئو-برونکومالاسی طراحی و اجرا شد.
در یک مطالعه pre-experimental ودر طی سه سال (آذر 82 لغایت آبان 85) تعداد 35 بیمار که علائم بالینی نرمی راه های هوائی را داشتند با استفاده از روش برونکوسکوپی مجازی مورد بررسی قرار گرفتند.
از 35 بیمار مبتلا 7/65% مذکر و 3/34% مونث و در محدوده سنی 6/1 ± 7/3 ماه در زمان مراجعه قرار داشتند. با استفاده از برونکوسکوپی مجازی 8/42% را لارنگومالاسی، 7/25% را برونکومالاسی، 20% را تراکئومالاسی، 5/8% را لارنگوتراکئومالاسی و 9/2% را لارنگوبرونکومالاسی به خود اختصاص میداد.
برونکوسکوپی مجازی بدلیل امکان تصویربرداری سریع و غیر تهاجمی و نیز قدرت خوب ارزیابی تنگی راه های هوائی، میتواند به عنوان روش جایگزین برونکوسکوپی مطرح شود.

بیماری ارثی پلی سیستیک کلیوی فامیلی با الگوی وراثتی اتوزوم غالب یکی از شایعترین بیماری های کلیوی محسوب میشود. از جمله علائم شایع این بیماری، ایجاد کیستهای کلیوی که همواره در حال بزرگ شدن هستند، میباشد که در نهایت منجر به از کار افتادگی سیستم کلیوی در سنین بالا میگردد. فراوانی این بیماری بطور متوسط 1 در 1000 تولد زنده گزارش شده است. مبتلایان به بیماری پلی سیستیک کلیوی متحمل جهش در یکی از سه ژن دخیل در این بیماری میگردند (هتروژنی ژنی). بررسی های ژنتیکی در خانواده های مبتلا منتهی به شناخت دو تا از این ژنها گردیده که جایگاه ژن شماره یک بر روی کروموزوم شانزده ژن (Polycystic Kidney Disease Type1، PKD1) و جایگاه ژن دوم بر روی کروموزوم چهار ژن(Polycystic Kidney Disease Type2، PKD2) میباشد. جایگاه کروموزومی ژن سوم هنوز نامشخص بوده و فرکانس آلل جهش یافته این ژن در بین مبتلایان به بیماری پلی سیستیک کلیوی خیلی کم گزارش شده است. با استفاده از ریزماهواره های پیوسته به دو ژن PKD1 و PKD2، همراهی ژنی در خانواده های مبتلا که توسط متخصص کلیوی از منطقه آذربایجان شرقی به مرکز ژنتیک معرفی شده بودند، مورد بررسی ژنتیکی قرار گرفتند.
خانواده های مورد مطالعه حداقل سه عضو مبتلا به بیماری پلی سیستیک کلیوی نوع اتوزوم غالب داشتند که علائم کلینیکی و پاراکلینیکی آنها توسط پزشک متخصص کلیوی تایید شده بود. تعدادی از اعضاء این خانواده ها با استفاده از ریزماهواره های پیوسته به ژنهای بیماریزای نوع یک (PKD1) و نوع دو (PKD2) بررسی شدند. ریزماهواره هایی که در بین این افراد چند شکلی بودند انتخاب و برای تمامی اعضاء آن خانواده ها (سالم و مبتلا) جهت بررسی پیوستگی ژنی مورد استفاده قرار گرفتند.
در این بررسی 99 نفر متعلق به 13 خانواده مبتلا به مرکز ژنتیک معرفی شدند. از بین این خانواده ها، 7 خانواده (75 نفر) بر اساس تعداد مبتلایان و دسترسی به تمام اعضاء برای بررسی همراهی ژنی انتخاب شد. ریزماهواره های پیوسته به منطقه کروموزومی ژن PKD1 (کروموزوم 16) عبارت از نشانگرهای D16S521، SM7، Kh8 بوده و ریزماهواره های پیوسته به ژن PKD2 (کروموزوم 4) نشانگرهای D4S395، D4S1534، D4S423، D4S414 بودند که در این بررسی مورد استفاده قرار گرفتند. در بین خانواده های انتخاب شده، در دو خانواده هیچکدام از نشانگر های استفاده شده حالت پلی مورفیک نداشتند. در 5 خانواده باقیمانده، در سه خانواده بیماری با ژن PKD2 و در یک خانواده با ژن PKD1 پیوستگی نشان داد. در یک خانواده، پیوستگی بیماری با هیچکدام از دو ژن مورد بررسی مشاهده نشد که این نشانگر همراهی بیماری در این خانواده با ژن ناشناخته است.
در 3 خانواده (42 درصد) از خانواده های مورد بررسی همراهی بیماری با ژن PKD2 مشاهده شد. در یکی از خانواده های مورد بررسی (15 درصد)، همراهی بیماری با ژنPKD1 و در 15 درصد آنها با هیچ کدام از نشانگرها همراهی وجود نداشت. بقیه خانواده ها (28 درصد) قابل بررسی با نشانگر های مذکور نبودند.

سرطان معده دومین سرطان شایع در آسیا می باشد. حدود 93 % تومورهای معده بدخیم هستند. در کشور های در حال توسعه تشخیص سرطان معده در مراحل ابتدائی معمولا از طریق غربالگری صورت گرفته و میزان بقای 5 ساله پس از عمل جراحی به 86 % رسیده است. در ایران، اگر چه بیماران دارای علائم گوارشی طولانی مدت بوده ولی تحت آندوسکوپی زودرس قرار نگرفته، و در مراحل پیشرفته سرطان مراجعه می نمایند. این مطالعه جهت تعیین وضعیت زمان تاخیر از زمان شروع علائم تا زمان انجام جراحی پایه ریزی گردید.
این مطالعه بر روی 63 بیمار مبتلا به کانسر معده بستری در مراکز آموزشی، درمانی ولی عصر و شفیعه زنجان در سالهای 84- 1383 انجام گرفته و پرسشنامه ای شامل اطلاعات اولیه از بیماران اخذ و زمانهای مراجعه به بخش های مختلف از بدو ورود بیمار به واحد آندوسکوپی تا زمان جراحی در فرایند کار ثبت و جهت مقایسه بین گروه ها از آزمون آماری Mann-Whitney با استفاده از نرم افزار آماری SPSS استفاده شده است.
از 63 بیمار، 48 بیمار (2/76 %) مرد، 43 بیمار (3/68 %) روستائی بودند. شایعترین محل کانسر معده در کاردیا 31 بیمار (2/49 %)و شایعترین علامت درد شکم 28 نفر (4/44 %) بوده است. میانه زمان تاخیر از شروع علائم تا جراحی 96 روز که در آن تاخیر بیمار 8 روز، تاخیر پزشک عمومی 57 روز، تاخیر از اندوسکوپی تا انجام پاتولوژی 12 روز و از پاتولوژی تا عمل جراحی 7 روز بوده است. محل اقامت، داشتن تحصیلات، درآمد و جنس تاثیری در زمانهای تاخیر نشان نداد.
تاخیر از مراجعه تا اندوسکوپی و تاخیر از اندوسکوپی تا تائید پاتولوژی بیش از حد انتظار بوده است. آموزش برنامه غربالگری جهت ارجاع به موقع بیماران توسط پزشکان خانواده برای انجام اندوسکوپی زودرس ضروری به نظر می رسد.برای کاهش این زمان همکاری واحدهای آموزشی پزشکی، واحدهای بیمارستانی، واحد پاتولوژی و فراهم نمودن امکانات مناسب بیمارستان باید مورد توجه قرار گیرد.

مدل بندی مدت اقامت بیماران در بیمارستان یک مسئله مهم در مطالعات سیستم های بهداشتی بوده و از آن برای مقاصد مختلفی مانند مدیریت خدمات بیمارستانی، طرح ریزی نیاز های بهداشتی، منبع مصرف ذخائر بهداشتی و کارائی خدمات بیمارستانی استفاده می شود. تعیین مدل و عواملی که بر روی مدت اقامت بیماران تاثیر دارد برای سیستم های بهداشتی امر بسیار مهمی است. در ایران به جز مطالعات اندک و محدود، مطالعه ای که به مدل بندی مقادیر مدت اقامت بیماران در بیمارستانها بپردازد، صورت نگرفته است.
این مطالعه به منظور مقایسه مدل های مختلف برای تبیین مقادیر مدت اقامت بیماران انجام گرفته است. تعداد3546 نمونه تصادفی بصورت خوشه ایاز بخشهای مختلف بیمارستانهای آموزشی شهر شیراز در سال 1383 انتخاب و مقادیر مدت اقامت آنها به عنوان متغیر پاسخ وبرخی متغیرهای دموگرافیک دیگر به عنوان متغیر های مستقل در نظر گرفته شدند. از مدل های پیشرفته موجود برای مدل بندی مدت اقامت بیماران بر اساس متغیرهای دیگر استفاده شد.
نتایج مطالعه نشان داد که متوسط مدت اقامت بیماران در کل بیمارستانهای آموزشی شهر شیراز 7/13 4/8 روز (انحراف معیار میانگین) بوده است با توجه به اینکه مقدار پراکندگی مقادیر مدت اقامت بیماران در بیمارستان بسیار زیاد بوده است از مدل های ویژه مانند پوآسن، دوجمله ای منفی، گاما و آمیخته بریده شده در مشاهده صفر پوآسنی و دوجمله ای منفی و رگرسیون نقاط درصدی برای تبیین این متغیر استفاده گردید. نتایج نشان دادکه مدل دوجمله ای منفی بریده شده در مشاهده صفر بسیار خوب توزیع مقادیر مدت اقامت بیماران در بیمارستانهای آموزشی شهر شیراز را تبیین می کنند.
با توجه به ناهمگنی مقادیر مدت اقامت بیماران در بخشهای مختلف بیمارستانهای شهر شیراز مدل مناسبی که این ناهمگنی را تبیین کند، مدل دوجمله ای منفی می باشد، همچنین مدل های دیگری مانند رگرسیون نقاط درصدی نیز برای این امر مناسب می باشند که در این مقاله برای مقادیر مدت اقامت بیماران به کار برده شده اند. با توجه به اینکه مقادیر مدت اقامت بیماران از یک شهر به شهر دیگر می تواند توزیع متفاوتی داشته باشد، کاربرد این مدل ها در بیمارستانهای شهرهای دیگر ایران توصیه می شود.

افتراق بالینی مابین پلی رادیکولوپاتی کمری- خاجی و فرم آکسونال نوروپاتی محیطی ژنرالیزه، اغلب دشوار می باشد. در این موارد پزشک با تکیه بر وجود دنرواسیون در عضلات پاراسپینال و طبیعی بودن مطالعات هدایت عصبی(Nerve Conduction Study، NCS) تشخیص رادیکولوپاتی را مطرح می نماید. این معیارها اغلب کافی نمی باشند، مثلا در بیماران پیر، که درآنها دامنه موج پتانسیل های عمل اعصاب حسی ممکن است بصورت یک روند وابسته به سن کاهش یافته باشد.حال اگر ماهیت تغییرات هدایت اعصاب حرکتی در رادیکولوپاتی های کمری- خاجی و نوروپاتی معلوم گردد،در اینصورت احتمالا بتوانیم معیار الکترودیاگنوستیک مفیدی برای افتراق رادیکولوپاتی از نوروپاتی داشته باشیم.
افرادی در این مطالعه وارد شدند که معیارهای بالینی و الکتروفیزیولویک رادیکولواتی L5/S1 ویا پلی نوروپاتی آکسونال را داشتند. گروه نوروپاتی آکسونوپاتی دیستال شامل 19 مرد و17 زن، وگروه رادیکولوپاتی کمری-خاجی شامل 28 مرد و22 زن بودند. برای کاهش عوامل مداخله کننده مربوط به سن، بیماران مسن تر از 60 سال از مطالعه کنار ذاشته شدند. تمام بیماران پس از انتخاب تحت مطالعه اندامهای تحتانی قرار گرفته ودر هر فرد موارد زیر اندازه گیری و ثبت گردید. دامنه موج پتانسیلهای عمل عضلهء مورد مطالعه، تاخیر دیستال هر پتانسیل عمل و سرعت هدایت عصبی، حداقل، حداکثر و میانگین تاخیر موج F و نیز حداکثر - حداقل دامنه تاخیر موج F در اعصاب تی بیال و پرونئال عمقی هر دو پا در تمام افراد اندازه گیری و ثبت گردید.
. حداقل - حداکثر و میانگین تاخیر موج F برای اعصاب تی بیال وپرونئال عمقی به وضوح در گروه دچار نوروپاتی از گروه دچار رادیکولوپاتی کمری-خاجی طولانی تر بود (001/0P <). میانگین دامنه موجهای (Compound Muscle Action Potential، CMAP برای اعصاب تی بیال وپرونئال عمقی در گروه دچار نوروپاتی کمتر از گروه مقابل بود (001/0 (P <، ونیز میانگین ثبات موج F نیز در گروه نوروپاتی پایین تر بود(001/0 (P <. ولی میانگین دامنه تاخیر موج F برای هر دو عصب در گروه دچار رادیکولوپاتی بصورت معنی داری طولانی تر بود (001/0(P <، که این طولانی بودن بخصوص در مورد عصب پرونئال عمقی واضح تربود(004/0 (P =. بدیهی است که در افراد جوان که در آنها کاهش واضح دامنه موج پتانسیلهای عمل اعصاب حسی(Sensory Nerve Action Potential، SNAP)، بصورت قابل اعتمادی قابل تفسیر می باشد، تاکید و تکیه زیاد بر مطالعات هدایت حرکتی، غیرضروری است. همچنین وقتی دنرواسیون در عضلات پروگزیمال عصب گیری شده از ریشه های L5/S1 یافت می شود، رادیکولوپاتی بسیار محتمل تر از نوروپاتی است. گاها وقتی بیماری با کرختی و گزگز در پاها مراجعه کرده و مطالعات هدایت اعصاب حسی یا الکترومیوگرافی غیرقابل تفسیر باشد، در این موارد بررسی اختلالات هدایت حرکتی بخصوص بررسی معیارهای مختلف موج F شامل: حداقل تاخیر، ثبات ومخصوصا دامنه تاخیر می تواند مفید باشد.

اگر چه هرکسی در بیمارستان می تواند در معرض حملات مختلف فیزیکی و تهدیدهای لفظی قرار گیرد اما پرستاران به علت تماس مستقیم با بیماران و همراهان در معرض بیشترین میزان تهاجم قرار دارند. با این حال تحقیقات کمی درمورد ماهیت خشونت نسبت به پرستاران به خصوص درایران انجام شده است.
این مطالعه توصیفی برروی 468 نفر ازپرستاران شاغل در بیمارستان های استان آذربایجان شرقی که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند انجام گرفت. دراین مطالعه ازپرسشنامه خشونت نسبت به کارکنان بهداشتی سازمان جهانی بهداشت به شکل تعدیل شده پس از روایی محتوایی و پایایی آزمون مجدد جهت جمع آوری داده ها استفاده شد.
یافته ها نشان داد که بیشترین خشونتهای إعمالی به پرستاران به ترتیب از نوع لفظی، فیزیکی و کمترین آنها از نوع نژادی و جنسی بوده است. اکثر مهاجمین از بستگان بیماران و عمده ترین اقدام پرستاران در واکنش به خشونت دعوت مهاجم به آرامش بوده است. گزارش موارد خشونت اندک و جهت پیشگیری از خشونت اقدامات انجام گرفته از سوی سازمان ها در سطح پایین بود.
تفاوت چشمگیری در نتایج این مطالعه با سایر مطالعات مشاهده نمی شود. پیشنهاد می شود که با بکارگیری اقدامات پیشگیرانه مطابق نتایج پژوهش (برگزاری کارگاه بازآموزی، افزایش تعداد پرستاران و استواری امکانات امنیتی) وهمینطور ابداع دستورالعملهایی برای گزارش موارد خشونت گامی هر چند کوچک در راه امنیت محل کار پرستاران وارتقاء کیفیت مراقبتهای پرستاری برداشته شود.

با پیشرفت و صنعتی شدن جوامع، ابزار کار نیز دچار تحول شده و در صورت بی توجهی به فراگیری اصول صحیح کار با وسایل جدید احتمال آسیب به کارگران و کشاورزان بیشتر می شود. حوادث ناشی از کار یکی از علل مهم از کار افتادگی در مشاغل کارگری و کشاورزی می باشد. هدف از این مطالعه بررسی علل شایع بوجود آورنده آسیب های حاد دست در حوادث ناشی از کار در مشاغل فوق و نیز انواع مختلف و شدت ضایعات ایجاد شده در کارگران و کشاورزان مصدوم و مدت زمان غیبت از محل کار می باشد.
این مطالعه به صورت توصیفی بر روی 1130 نفر مصدوم مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی شهداء تبریز از تابستان 1378 تا تابستان 1382 انجام شد. آسیب های وارده بر اساس نوع ضایعه و عامل ایجاد کننده آن مورد بررسی قرار گرفت.
از بین1130 نفر بیمار بستری، 405 مورد (8/35%) مربوط به صدمات مرتبط با کشاورزی و 725 نفر (2/64%) مربوط به حوادث صنعتی بوده است. در بین حوادث کشاورزی بریدگی با دستگاه علف چین (3/38%) در رده اول و افتادن جسم سنگین (6/29%) در رده دوم و در بین علل مرتبط با صنعت، افتادن جسم سنگین (3/38%) در رده اول و کار با دستگاه های صنعتی مثل پرس یا ماشین تراش (7/31%) در رده دوم قرار داشت. میانگین مدت بستری 5 روز (24-1)روز و مدت پیگیری درمانی بطور میانگین 2 ماه (1هفته تا 5 ماه) دامنه سنی شایع دو دهه اول عمر بوده است.
به نظر می رسد با توجه به دامنه سنی بیماران، عدم تجربه کافی و عدم آموزش و نبود وسایل حفاظتی مناسب احتمال صدمات شغلی افزایش می یابد.

جراحی زیبایی بینی که برای بهتر کردن شکل ظاهری بینی انجام می شود، مشکلترین و پیچیده ترین جراحی زیبایی کل صورت است.بیماران با انگیزه و علل متفاوتی برای جراحی پیشقدم می شوند. جراح باید قبل از جراحی جنبه های سایکولوژیک بیمار را بررسی و کاندید مناسبی برای جراحی انتخاب کند. هدف اصلی این مطالعه تعیین شیوع علائم روان شناختی در بیماران داوطلب رینوپلاستی و تعیین ارتباط این علائم با میزان رضایت از نتیجه جراحی می باشد.
مطالعه بر روی 151 بیمار که در بخش گوش، حلق و بینی بیمارستان امام خمینی تبریز از آبان ماه سال 1382 لغایت شهریور ماه 1384 تحت عمل جراحی زیبایی بینی قرار گرفتند، انجام شد. هر یک پرسشنامه ترکیبی از سوالات عمومی و پرسشنامه فهرست 90 سوالی علائم روان شناختی SCL-90-TR را کامل کردند و 3 تا 9 ماه (به طور متوسط 6 ماه) بعد از جراحی رضایت آنها از نتیجه جراحی به وسیله ارتباط تلفنی سوال و نتایج در نرم افزار SPSS و عمدتا با تست کای دوآنالیز شد.
نتایج به دست آمده شیوع علائم روان شناختی را به این صورت نشان داد: جسمانی سازی 8/27%، پارانویا 9/13 %، نقص در روابط بین فردی 3/1% و افسردگی صفر درصد. در کل 106نفر از 151 نفر (1/70 %) از داوطلبان رینوپلاستی علائم روانشناختی مثبت داشته و فقط افراد دارای علائم پارانوئیدی رابطه معنی دار با رضایت از نتیجه جراحی داشتند و رضایت آنها کمتر از بقیه بود. با توجه به اینکه حدود 70% از داوطلبان حداقل یکی از علائم روان شناختی اینورمال (مثبت) داشتند، ارزیابی روانی قبل از جراحی توسط جراح اساسی می باشد.

اثرات تقویت کنندگی سیستم ایمنی توسط گیاهان دارویی مورد توجه زیادی قرار گرفته و ساپونینها و فلاوونوئیدها موجود در گیاهان از ترکیبات شناخته شده ای در این رابطه محسوب میگردند. حضور این دسته ترکیبات در هندوانه ابوجهل و گزارش مبنی بر فعالیت لکوسیتوزی هندوانه ابوجهل، ما را بر آن داشت که اثرات این گیاه را بر سیستم ایمنی مورد مطالعه قرار دهیم.
دراین مطالعه اثرات هیستولوژیک عصاره های پالپ و دانه هندوانه ابوجهل بر مخاط سیستمGI از نظر ایمنی مطالعه شده است. عصاره گیری از اندامهای گیاهی توسط متانول 70% صورت گرفت. در ابتدا حضور گروه های محتلف ترکیبات شیمیایی در عصاره توسط روش های فیتوشیمیایی مورد مطالعه و سپس 30 خرش نر اد نیوزیلندی به 5 وه تقسیم و یک روه به عنوان کنترل و 4 وه بقیه و دانه هندوانه ابوجهل را با دوزهای mg/kg/day 100 و mg/kg/day 200 بمدت یکماه بطریقه وا دریافت کردند. بعد از یان دوره آزمایش خرشهای زنده مانده به همراه وه کنترل بیهوش و نمونه های روده آنها با فرمالین 10% فیکس و با میکروسکو نوری مورد مطالعه قرار فت. تعداد لنفوسیتهای نفوذی به اپی تلیوم روده بعنوان یک مارکر عملکرد سیستم ایمنی در مواجهه با عصاره ها مورد مورفومتری قرار گرفت. همه خرشهای دریافت کننده mg/kg/day 200 و 46% خرشهای دریافت کننده mg/kg/day 100 از بین رفتند. سلولهای لنفاوی مخاط روده در گروه دریافت کننده mg/kg/day 100 پالپ افزایش یافته بود. میانگین تعداد لنفوسیتهای نفوذی در این گروه نسبت به گروه کنترل از نظر آماری معنی دار بود(05/0p<) افزایش سلولهای لنفاوی در گروه های mg/kg/day100 و mg/kg/day 200 دریافت کننده دانه نیز قابل توجه و میانگین تعداد لنفوسیتهای نفوذی در گروه اخیرنیز از نظر آماری معنی دار بود(005/0p<).
اثر تحریکی عصاره دانه هندوانه ابوجهل بر سیسنم ایمنی بیشتر از عصاره پالپ بوده ولیکن سمیت عصاره پالپ نسبت به عصاره دانه بیشتر است.

کاربرد تحریک مغناطیسی بافت مغز برای پیش گویی کارکرد حرکتی در بیماران دچار سکته مغزی روشی کاملا جدید در سطح جهان می باشد. در این مطالعه از تحریک مغناطیسی بافت حرکتی مغز جهت ارزیابی مسیر قشر مغزی – نخاغی که اولین عضله بین استخوانی پشتی دست را عصب دهی می کند استفاده کردیم و ارزش این ارزیابی را در پیش بینی بهبود کارکرد حرکتی مغز بررسی کردیم.
در این مطالعه 34 بیمار را که اولین حمله سکته مغزی ایسکمیک خود را در محدوده شریان مغزی میانی تجربه کرده و دچار فلج کامل دست شده بودند در 24 ساعت اول پس از سکته مغزی تحت ارزیابی بالینی و تحریک مغناطیسی بافت مغز قرار دادیم و بیماران، بر اساس بزرگی موج پتانسیل برانگیخته حرکتی (Motor Evoked Potential، MEP) به 3 گروه تقسیم شدند و این مطالعات در 14 روز بعد هم تکرار شد. سپس ارتباط بین علایم بالینی درروز 14 و نتایج به دست آمده از مطالعه الکتروفیز یولوژیک در روز اول بررسی شد.
پس از 2 هفته همه بیمارانی که در روز اول بزرگی MEP در محدوده نرمال داشتند، علایم بهبودی قدرت عضلانی دست را نشان دادند در حالیکه 25 بیمار از 27 بیماری که بزرگی MEP کوچک داشتند و یا اصلا موجی به دست نیامده بود، پس از 14 روز همچنان، فلج عضلانی کامل داشتند. این امر نشان دهنده ارتباط قوی بین بزرگی MEP روز اول با بهبود قدرت عضلانی در روز 14 است (0001/0p<). در مورد متغیر دیگر الکترو فیزویولوژیک، یعنی زمان انتقال حرکتی مرکزی یا (Central motor conduction Time، CMCT) نتایج مشابهی به دست آمد(0001/0p=).
این مطالعه نشان داد که تحریک مغناطیسی بافت مغزابزار مناسبی جهت پیشگویی آینده کارکرد حرکتی فرد در آینده می باشد.

صرع یکی از رایج ترین اختلالات عصبی در انسان می باشد. آمیگدال یکی از نواحی است که نقش مهمی در گسترش تشنجات ناشی از قشر پیریفورم داشته ولی نقش آن در روند اکتساب تشنجات ناشی از قشر پیریفورم گزارش نشده است. بنابراین در این تحقیق اثر مهار آمیگدال بر روند اکتساب تشنجات ناشی از قشر پیریفورم مورد مطالعه قرار گرفت.
در این مطالعه 30 موش صحرایی نر (g 350- 300) ویستار درپنج گروه شش تایی در دو پروتکل موردمطالعه قرار گرفتند.در پروتکل اول گروه ها عبارت بودند از: گروه اول که توسط جراحی کانول گذاری شده اما دارویی دریافت نکردند، گروه دوم حلال دارو و گروه سوم نیم میکرولیترلیدوکایین 2% به صورت تزریق داخل آمیگدال دریافت نمودند. در پروتکل دوم: گروه اول 24 ساعت بعد از تخریب الکتریکی آمیگدال، هر روز با شدت آستانه تحریک شده و کمیت های مختلف مورد اندازه گیری قرار گرفت. گروه بعدی که فقط عمل جراحی و الکترود گذاری در آنها انجام گرفت و به عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شدند.
در این آزمایش تزریق لیدوکایین 2 درصد و تخریب الکتریکی آمیگدال تاثیر معنی داری بر تعداد تحریکات لازم برای رسیدن به مرحله 4 و 5 تشنجی داشته (05/0p<) ولی بر تعداد تحریکات لازم برای رسیدن به مرحله 1، 2، 3، مدت زمان امواج تخلیه متعاقب تجمعی، آستانه برای ایجاد تخلیه های متعاقب و طول مدت اولین تخلیه متعاقب نداشت.
به طور کلی نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که آمیگدال، به عنوان یکی از ساختارهای مهم در گسترش امواج تشنجی از پیریفورم به سایر نقاط مغزی عمل کرده و مهار موقت و دائم فعالیت نورونی آمیگدال بر این نقش موثر می باشد.

سرطانهای سروگردن جزء بیماری هایی هستند که باعث اختلالات عملکردی، مشکلات زیبایی و زیانهای اقتصادی و اجتماعی برای بیماران می گردند. متاستاز سرطانهای راه هوایی –غذایی فوقانی به غدد لنفاوی گردن یک نگرانی و مشکل عمده در درمان وکنترل این بیماری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان متاستاز میکروسکوپیک به غدد لنفاوی گردن بعلت کارسینوم سلول سنگفرشی راه هوایی – غذایی فوقانی و نحوه برخورد با آن می باشد.
مطالعه بصورت مقطعی روی بیماران با تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی راه هوایی – غذایی فوقانی در بخش گوش و حلق و بینی و نیز بخش جراحی عمومی بیمارستان امیر اعلم تهران (مرکز ارجاع گوش وحلق و بینی ایران) در مدت پنج سال انجام و نتایج تحت آنالیز آماری قرار گرفته است.
33% بیماران دارای متاستاز مخفی(میکروسکوپیک) در غدد لنفاوی گردن بوده و در 60% بیماران تعداد لنف نودهای حاوی متاستاز مخفی بیش از یک عدد بود. اکثر بیماران در مرحله T2 تومور اولیه مراجعه کرده بودند. میزان متاستاز میکروسکوپیک(مخفی) در کارسینوم سلول سنگفرشی حفره دهان 6/24%، در حنجره 7/44% و در هیپوفارنکس 42% بود. بین مرحله T تومور و میزان متاستاز مخفی ارتباط آماری معنی دار برقرار بود.
در کارسینوم سلول سنگفرشی ناحیه دهان، حنجره و هیپوفارنکس با توجه به اینکه احتمال متاستاز مخفی بیشتر از 20% است، در صورتیکه درمان اصلی تومور اولیه جراحی باشد، انجام تشریح انتخابی گردن Elective Neck Dissection (END) ضروری است. گسترش خارج کپسولی تومور و یا درگیری بیش از یک لنف نود نیاز به رادیوتراپی بعد از عمل دارد.

سرطان پستان متداول ترین بیماری در بین زنان است. در گسترش و پیشرفت سرطان پستان مجموعه ای از تومور مارکرهای مختلف از جمله آنتی ژن اختصاصی پروستات و آنزیم تلومراز مورد نظر می باشند. هدف از این مطالعه ارزیابی رابطه بیان ژن آنتی ژن اختصاصی پروستات و تلومراز در بیماران مبتلا به سرطان پستان و گروه کنترل است.
در این مطالعه موردی- شاهدی تعداد 25 زن مبتلا به تومورهای خوش خیم پستان به عنوان گروه کنترل و 35 زن مبتلا به سرطان پستان به عنوان گروه مورد وارد مطالعه شدند. میزان بیان mRNA آنتی ژن اختصاصی پروستات با تکنیک RT-PCR، فعالیت تلومراز با روش PCR – ELISA و پروتئین آنتی ژن اختصاصی پروستات با تکنیکChemiluminescene در کلیه تومورها اندازه گیری شد.
با بکارگیری روش TRAP فعالیت آنزیم تلومراز در تمام نمونه های سرطانی مبتلا به سرطان پستان مثبت ارزیابی شد. تفاوت مقادیر نسبی فعالیت آنزیم تلومراز در تمام مراحل و درجات توموری از لحاظ آماری معنی دار بود(05/0p<). تنها در نمونه های خوش خیم و مرحله و درجه یک توموری mRNA آنتی ژن اختصاصی پروستات نمایان شد. تفاوت سطوح سیتوزول تومورال بین افراد مورد و شاهد و همچنین بین کلیه مراحل و نیز درجات مختلف توموری کاملا معنی دار بود. در نهایت همبستگی معکوس بین سطح تومورال آنتی ژن اختصاصی پروستات و فعالیت آنزیم تلومراز در افراد بیمار مشاهده شد.
نتایج بدست آمده از این مطالعه ارتباط معنی دار معکوس بین سطح بیان mRNA و افزایش بیان ژن تلومراز در توسعه و گسترش سرطان پستان نشان داد. بنابراین اندازه گیری فعالیت آنزیم تلومراز می تواند بعنوان یک مارکر بیولوژیکی مطلوب همراه با آنتی ژن اختصاصی پروستات در تشخیص سرطان پستان محسوب گردد.

پاراکوویروس انسانی جزو خانواده پیکورناویریده می باشد. همه ویروس های این گروه دارای یک پروتئاز مهم 3C می باشند که در پردازش پروتئین و تکثیر ویروس رل مهمی دارد. بدین جهت این تحقیق برای بررسی پردازش پلی پروتئین در پاراکو ویروس انسانی تیپ یک به روش کلونینگ وبیان ژن 3C طراحی گردید.
ناحیه کد کننده پروتئین 3C از cDNA تهیه شده از ژنوم پاراکو ویروس انسانی تیپ یک در پلاسمید pUBS با آنزیم لیگاز وارد و پلاسمید نوترکیب تهیه گردید. پس از انتقال پلاسمید و تکثیر آن در باکتری به طریق استخراج با فنل DNA جدا شد. و سپس در سیستم پروکاریوتی و روش درون لوله ای تحت پروموتور T7 بیان گردید. نتایج با پلی آکریل آمید ژل الکترو فورز بررسی شد.
با بررسی محصول بیان پلاسمید نوترکیب فاقد ژن 3C در هر دو سیستم پروکاریوتی و درون لوله ای فقط یک باند بزرگ هم اندازه محصول اولیه ترجمه مشاهده گردید. در صورتیکه وقتی محصول بیان پلاسمید نوترکیب حاوی 3C در هر دو سیستم توسط پلی آکریل آمید ژل بررسی شد، بجای یک باند بزرگ، چندین باند کوچک مشاهده شد که کوچکتر از محصول اولیه تر جمه بودند که دلالت بر خاصیت پروتئازی پروتئین 3C می کند. در ضمن برای اثبات نتایج آنتی پروتئاز به محصول پلاسمید حاوی ژن 3C اضافه گردید، نتیجه مشابه محصولات حاصل از بیان پلاسمید فاقد ژن 3C بود.
نتایج نشان می دهد که پاراکو ویروسهای انسانی تیپ1 از نظر فعالیت پروتئولیتیکی متفاوت از دیگر پیکورنا ویروسها می باشند و در این ویروسها فقط پروتئین 3C دارای خاصیت پروتئازی بوده و کلیه کلیواژهای و پردازش پلی پروتئین اولیه که حاصل ترجمه ژنوم RNA ویروس است توسط این پروتئاز انجام می شود.

توکسوپلاسموزیس از جمله بیماری های مشترک انسان و حیوان می باشد که از انتشار وسیعی برخوردار است. انسان عمدتا از طریق مصرف گوشت آلوده به انگل توکسوپلاسماگوندی به بیماری مبتلا میگردد. در گوسفند و بز سقط جنین و تلفات ناشی از توکسوپلاسموزیس، خسارات اقتصادی زیادی را نیز موجب می شود. با توجه به اینکه مشکین شهر از مناطق مهم دامداری بوده و سهم عمده ای در تامین گوشت منطقه دارد این مطالعه برای تعیین فراوانی عفونت سرمی توکسوپلاسما در دامهای آن شهرستان صورت گرفته است. در این مطالعه توصیفی – مقطعی طی یکسال (84-83) نمونه خون 320 راس دام(100 راس گاو، 120 راس گوسفند و 100 راس بز) که با روش تصادفی ساده انتخاب شده بودند، اخذ و پس از جدا سازی سرم آنها آنتی بادی اختصاصی بر علیه توکسوپلاسما به روش ایمونوفلئورسانس غیر مستقیم (IFA) اندازه گیری گردید. از مجموع 120 نمونه سرم گوسفند مورد مطالعه 59% آنها دارای آنتی بادی اختصاصی بر علیه توکسوپلاسما با عیار 1:2 و بالاتر بودند. به همین ترتیب از 100 راس گاو مورد مطالعه تنها 5% آلوده بوده اند که در مقایسه با گوسفندان، آلودگی پائینی داشته اند. در بزها میزان آلودگی 36% تعیین گردید. نتایج مطالعه نشانگر بالا بودن میزان آلودگی گوسفندان و بزها در منطقه مشکین شهر میباشد. لذا پیشنهاد می گردد که چراگاه های عمومی منطقه با الگوهای بهداشتی مدیریت و با استفاده از آموزشهای عمومی در منطقه از جمله چگونگی پختن گوشتها در غذاهای خانگی و به ویژه در رستورانها از گسترش عفونت انسان پیشگیری گردد.

برآورد دقیقی از شیوع خود آزاری در نوجوانان وجود ندارد. هدف از مطالعه حاضر تعیین شیوع خود آزاری و برخی عوامل مرتبط با آن در دانش آموزان دوم دبیرستانهای پسرانه شهر تبریز می باشد. 1772 نفر از میان دانش آموزان دوم دبیرستانهای پسرانه شهر تبریز بطور تصادفی انتخاب شدند. یک پرسشنامه به منظور کسب اطلاعات در مورد مشخصات دموگرافیک، تجربه خود آزاری، رفتار مصرف سیگار، رفتار خطر پذیر و اعتماد به نفس تکمیل گردید. ارتباط عوامل مختلف با خودآزاری در دانش آموزان با استفاده از مدل رگرسیون لوجستیک بررسی گردید. از میان 1772 دانش آموز 76 نفر (3/4%، حدود اطمینان 95%: 3/5-4/3) خود آزاری را تجربه کرده بودند. هشت نفر(5/10%) حکاکی روی پوست، 4نفر(3/5%) سوزاندن، 9نفر (8/11%) داغ زدن، 27نفر(5/35%) بریدن، 7نفر (2/9%) خالکوبی، 5نفر (6/6%) کندن پوست و 17نفر (4/22%) از آنها کوبیدن سر به دیوار را ذکر کردند. نتایج نشان داد که تجربه مصرف الکل (52/1OR=)، داشتن دوستان نزدیک سیگاری(54/2OR=) و بودن در مراحل پیشرفته مصرف سیگار (86/1OR=) با خودآزاری دردانش آموزان ارتباط معنی داری دارد. این مطالعه نشان داد که شیوع خودآزاری در مقایسه با کشور های دیگر کمتر است و عواملی مانند سن دانش آموزان، وضعیت مصرف سیگار و مصرف الکل با خود آزاری ارتباط دارد. برای برنامه ریزی اقدامات پیشگیری مطالعات بیشتر و با نمونه های متفاوت نیاز است.

محققین براین باورند که بین شخصیت و رفتارهای پرخطر تعامل وجود دارد. هدف این پژوهش، بررسی صفات شخصیتی افراد HIV (Human Imunodificiency Virus) مثبت و مقایسه با گروه های کنترل معتاد و سالم است. برای این منظور سه گروه از آزمودنی ها (یک گروه HIV مثبت، یک گروه معتاد و یک گروه سالم) انتخاب شدند. گروه معتاد و گروه سالم از نظر ویژگی های جمعیت شناختی با گروه HIV مثبت همتاسازی شدند. گروه HIV مثبت از مراکز هلال احمر شهرهای تبریز، اردبیل و ارومیه، انتخاب و اطلاعات از طریق آزمون مربوط به ویژگی های دموگرافیک و پرسش نامه شخصیتی آیزنک جمع آوری شد. یافته های پژوهش نشان داد که افراد HIV مثبت عموما وضعیت اجتماعی اقتصادی پایین تری داشته و در بعد برونگرایی این گروه با دو گروه کنترل تفاوت معنی دار نداشت. در ابعاد روان رنجورگرایی و روان پریش گرایی هم گروه HIV مثبت و هم گروه معتاد با گروه کنترل سالم تفاوت معنی دار داشتند. می توان براساس نتایج پژوهش گفت که ساختار شخصیتی ویژه ای وجود دارد که افراد را به مشکلاتی همچون آلودگی به HIV و نیز اعتیاد آسیب پذیر کرده و در این میان نوع شدت یافته این خصایص در HIV مثبت ها دیده می شود.

استافیلوکوکوس اورئوس پاتوژن مهمی است که در ایجاد عفونت های مختلفی نقش دارد. تلاش در جهت درمان عفونت های حاصل از این سویه ها باعث بروز مقاومت به اکثر آنتی بیوتیک ها بخصوص به متی سیلین و در سال های اخیر به وانکومایسین شده است. بنابراین عواقب عفونت های ناشی از این باکتری می تواند وخیم باشد. در این مطالعه وضعیت پرسنل درمانی و بیماران بستری در مراکز آموزشی و درمانی امام خمینی و کودکان تبریز از نظر فراوانی ناقلی به استافیلوکوکوس اورئوس و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های ایزوله شده در نمونه های بینی و نمونه های بالینی بررسی گردید. سویه های استافیلوکوکوس اورئوس از سوراخ های بینی 460 نفر پرسنل بیمارستان و بیماران بستری و نیز از نمونه های بالینی در مراکز آموزشی و درمانی امام خمینی و کودکان تبریز در مدت 6 ماه در سال های 84-1383 جمع آوری شدند. حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های جمع آوری شده در مقابل 13 آنتی بیوتیک رایج در درمان عفونت های استافیلوکوکی مطالعه شدند. در ضمن از محیط کشت اگزاسیلین آگار بر اساس (National Committee for Clinical Laboratory Standards، NCCLS) برای غربالگری سویه های استافیلوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (Methicillin Resistant Staphylococcus aureus، MRSA) استفاده شد. بر اساس نتایج این مطالعه میزان ناقلی بینی در بین پرسنل درمانی و بیماران بستری مورد مطالعه 7/34% بود. در ارتباط با حساسیت و مقاومت سویه های آزمایشی 77 ایزوله قادر به رشد در محیط کشت اگزاسیلین آگار بودند که این نتیجه مؤید حضور 4/37% از ایزوله های MRSA می باشد. ایزوله های فوق در کنار مقاومت به متی سیلین به 4 تا 11 آنتی بیوتیک مورد آزمایش دیگر نیز مقاومت داشتند. در مقابل سویه های حساس به متی سیلین (Methicillin Sensitive Staphylococcus aureus، MSSA) به استثنای مقاومت به پنی سیلین (100%) به سایر آنتی بیوتیکهای آزمایشی عمدتا«حساسیت نشان دادند. کلیه ی ایزوله های MRSA و MSSA به وانکومایسین حساسیت داشتند. میزان مقاومت به متی سیلین در ایزوله های بدست آمده از نمونه های بالینی بیشتر از ایزوله های بینی بود که این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/0>P). در این مطالعه، کلیه ایزوله ها به وانکومایسین حساس بودند و با توجه به حضور نادرمقاومت به وانکومایسین در سایر گزارشها جهت جلو گیری از ظهور سویه های مقاوم به وانکومایسین باید استفاده منطقی از این آنتی بیوتیک بیشتر مورد توجه قرار گیرد. غربال گری پرسنل و بیماران بستری جهت تعیین میزان ناقلی و اتخاذ روش های پیشگیرانه از بروز عفونت های بیمارستانی با سویه های فوق ضروری است که استفاده از روش های مولکولی جهت شناسایی بهتر این باکتری ها به ویژه توجه به حضور ژن mecA در ایزوله های فوق مورد تاکید میباشد.

در راستای اصلاحات در نظام سلامت، استفاده از توانایی های بخش خصوصی در ارائه خدمات مراقبتهای اولیه بهداشتی در اولویت قرار گرفته و در این زمینه راهکار ایجاد تعاونی های بهداشتی درمانی در استان آذربایجان شرقی مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه، نحوه مدیریت این واحدهای ترکیبی دولتی خصوصی و نیز رضایت شغلی کارکنان از دیدگاه ارائه دهندگان خدمات سلامت در مقایسه با مراکز بهداشتی درمانی دولتی بررسی شده است. این پژوهش بصورت یک مطالعه توصیفی - مقایسه ای انجام شده و در آن، دوگروه از مراکز بهداشتی درمانی با مدیریت دولتی و تعاونی از نظر الگوی مدیریت مراکز و سطح رضایت ارائه دهندگان خدمت از دیدگاه کارکنان شاغل در آنها مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج پژوهش حاضر در بعد نگرش کارکنان در رابطه با مدیریت مرکز بهداشتی درمانی نشان می دهد که در معیارهای برنامه ریزی برای رفاه کارکنان، وجود برنامه سالانه، وجود برنامه ارتقای فرایندها، تامین به موقع و کافی وسایل مصرفی، بین تعاونی های بهداشتی درمانی و بخش های دولتی اختلاف معنی دار آماری وجود دارد. در معیارهای احساس غرور و افتخار، احساس مالکیت وارتباط با دیگران در محیط کار، میزان رضایت ارائه دهندگان خدمت در تعاونی های بهداشتی درمانی به مراتب بیشتر از بخش های دولتی می باشد. نتایج پژوهش بیان کننده این واقعیت می شد که علیرغم تشابه ساختاری تعاونی های خدمات بهداشتی درمانی با مراکز بهداشتی درمانی دولتی، از نقطه نظر مدیریت کاملا با مراکز بهداشتی درمانی دولتی متفاوت بوده و از الگوی بخش خصوصی در آن استفاده شده و در ایجاد انگیزش کافی برای کارکنان نسبت به مراکز دولتی موفق تر عمل میکند.

با انتشار نتایج امیدوارکننده متعدد در زمینه نقش کمورادیوتراپی قبل از عمل ازوفاژکتومی در درمان کارسینوم سلول سنگفرشی مری، بسیاری از مراکز تحقیقاتی به استفاده از این روش در درمان این بیماران روی آورده اند.هدف از این مطالعه ارزیابی امکان انجام این روش در بیماران انتخاب شده ما است. در این مطالعه بالینی آینده نگر فاز I که از اول فروردین 1382 لغایت 31 خرداد 1383 در بخش جراحی بیمارستان امام خمینی تبریز انجام شده است، انجام شده است، 10 بیمار(7 نفر مذکر،3 نفر مؤنث؛ 5/2±4/58 سال) مبتلا به مرحله III و IVA کارسینوم سلول سنگفرشی ناحیه تحتانی مری توراسیک، بعد از انفوزیون1000 میلی گرم به ازاء هر متر مربع بدن در هر روز 5-فلورواوراسیل در روزهای 1 تا 4 و 75 میلیگرم به ازاء هر متر مربع سیس پلاتین در روز 1 و انجام رادیوتراپی خارجی در روزهای 1 تا 6 مجموعا به میزان 1800 گری، در روزهای 7 تا 10 تحت عمل جراحی ازوفاژکتومی ترانس هیاتال قرار داده شدند و نتایج حاصله با یک گروه شاهد 61 نفری از بیماران همین مرکز که به صورت گذشته نگر انتخاب شده بودند مقایسه گردید. دو گروه از نظر سن، جنس، مدت زمان و شدت دیسفاژی، میزان تمایز و مرحله بندی تومور با هم تفاوتی نداشتند(05/0P>). هیچ موردی از پاسخ کامل پاتولوژیک در این بیماران مشاهده نشد. یکی از بیماران بدلیل لکوپنی شدید و سپسیس و دیگری به دلیل پارگی ورید آزیگوس فوت کرد. سایر عوارض عبارت بود از: شیلوتوراکس(10%)، فلج نسبی عصب راجعه (10%)، عفونت سطحی انسیزیون گردن (10%). تمام بیماران در بین روزهای 11 تا 16 دچار لکوپنی خفیف تا متوسط(400±2600 در میلی متر مکعب) شدند. زمان کلی بستری بخش مراقبتهای ویژه بعد از عمل 5/0±2/2 روز و زمان کل بستری بیمارستانی بعد از عمل 8/1±7/15 روز، میزان مورتالیته کلی 20% و میزان موربیدیته کلی 50% بود که با گروه شاهد تفاوتی نداشت(05/0P>). میزان ترانسفوزیون خون بعد از عمل 8/0±3/5 واحد بود که از گروه کنترل بیشتر بود(05/0P<). مورتالیته و موربیدیته قبل و بعد ازعمل جراحی این روش درمانی در مقایسه با گروه شاهد قابل قبول است و ما می توانیم این روش را در مطالعات بعدی فاز II و III جهت تعیین اثرات طولانی مدت آن به کار بگیریم.

از آنجائیکه مصرف آنتی کواگولانت ها در حین بارداری برای مادر و جنین خطرناک بوده و استفاده از بیوپروتزها در زنان جوان با بیماری های دریچه ای قلبی که امید به بچه دار شدن دارند اهمیت فراوان دارد. لذا این تحقیق جهت ارزیابی تاثیر حاملگی در طول عمر بیوپروتزهای قلبی طراحی شد. این مطالعه مورد – شاهدی بین سالهای 1381-1357 در بیمارستان قلب شهید رجائی بر روی 53 بیمار زن که در سن بارداری بوده و تحت عمل جراحی تعویض دریچه بیولوژیک قرار گرفته اند انجام شده است. 27 بیمار با سن (73/7±22 سال) سال (گروه الف) بعد از تعویض دریچه، 56 مورد بارداری در آنها اتفاق افتاده بود و 26 بیمار در سن (9/10± 8/26 سال) باردار نبودند (گروه ب). میانگین زمان عمر دریچه و متوسط زمان مورد نیاز به تعویض دریچه بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت. در گروه الف 48/81 درصد از بیماران تحت تعویض دریچه میترال، 81/14 درصد تعویض دریچه آئورت و 71/3 درصد تعویض دریچه تریکوسپید قرار گرفتند. در گروه ب 6/84 درصد تعویض دریچه میترال، 6/11 درصد تعویض دریچه آئورت و 81/3 درصد تعویض دریچه میترال و آئورت قرار گرفتند. از27 بیماری که در مجموع 56 بارداری در آنها اتفاق افتاده بود در گروه الف 6/19 درصد نیاز به سقط، 8/76 درصد زایمان طبیعی داشتند و 70/94 درصد از زنان باردار هیچ عارضه ای نداشتند و در 3/5 درصد تغییرات دژنتراتیو دریچه طی 2 -4 ماه بعد از زایمان را داشتند. حد متوسط عمر دریچه 60/16 سال در بیماران باردار و 74/16 سال در بیماران غیر باردار بود (91/0= P). 5/55 درصد از بیماران در گروه الف بعد از 4/5±64/14 سال و در گروه ب 50 درصد بعد از 5±61/10 سال نیاز به تعویض دوباره دریچه پیدا کردند (05/0P>). این مطالعه نشان دهنده عدم تفاوت طول عمر بیوپروتزهای قلبی و متوسط زمان نیاز به تعویض دریچه مجدد بین بیماران باردار و غیر باردار است.

اسکواموس سل کار سینومای اسکروتوم بیماری نادری است که در اتیولوژی آن تماس های شغلی سطح بهداشت پائین بیماری پسوریازیس و درمان با (Psoralen and ultraviolet A، PUAV) و ویروس (Human papilloma viruses، HPV) بعنوان ریسک فاکتور مطرح می باشند. در این مقاله یک مورد اسکواموس سل کارسینومای غیر شغلی و بدون ریسک فاکتورهای شناخته شده قبلی گزارش می گردد. بیمار مرد 50 ساله ای می باشد که با یک ضایعه پوستی بر جسته و گل کلمی بدون انتشار به نودهای لنفاوی و سایر اعضا مراجعه و تحت اکسیزیون کامل جراحی قرار گرفت که گزارش پاتولوژی اسکواموس سل کار سینومای اسکروتوم با دیفرانسایون خوب بود. در کنترل یک سال بعد از عمل هم بیمار بدون عارضه می باشد.