مجله دانشگاه علوم پزشکی بابل
سال نهم شماره 2 (پیاپی 37، خرداد و تیر 1386)

اهمیت استفاده از گیاهان دارویی با حداقل عوارض جانبی در بیماری دیابت شیرین کاربرد دارد. با توجه به شواهد قبلی مبنی بر اثر شل کنندگی عصاره آبی و الکلی سیاهدانه بر حلقه های ایزوله تراشه، این تحقیق با هدف تاثیر عصاره الکلی سیاهدانه برتون استراحتی و انقباض آئورت سینه ای در موشهای کنترل و دیابتی انجام شد.
مطالعه به صورت تجربی بر روی 18 سر موشهای صحرایی نر بالغ با وزن 14251 گرم که به دو گروه یکسان کنترل و دیابتی تقسیم شده بودند انجام شد. برای دیابتی نمودن حیوانات از داروی استرپتوزوتوسین (STZ) بطور داخل صفاقی استفاده شد. ثبت پاسخ حلقه های آئورت سینه ای دارای اندوتلیوم در حالت استراحت و انقباض به نورآدرنالین در حضور عصاره الکلی سیاهدانه در غلظت 100 میکروگرم بر میلی لیتر محلول کربس پس از گذشت شش هفته با استفاده از بساط بافت ایزوله انجام پذیرفت.
اضافه نمودن عصاره متانولی سیاهدانه در دوز بکار رفته هیچ گونه تغییر معنی دار در میزان تون استراحتی در گروه های دیابتی و کنترل ایجاد نکرد ولی حداکثر میزان انقباض القا شده بر اثر اضافه نمودن نورآدرنالین به حمام بافتی، در گروه کنترل در حضور سیاهدانه بطور معنی داری از گروه دیابتی کمتر بود (05/0p<). همچنین با اضافه نمودن عصاره، کاهش معنی داری در حداکثر انقباض در گروه دیابتی مشاهده نشد.
عصاره الکلی سیاهدانه فقط قادر به کاهش انقباض آئورت ایزوله به نورآدرنالین در موشهای نرمال بود.

لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی درمان انتخابی برای سنگ های کیسه صفرا شناخته شده است. هدف از این تحقیق بررسی نقش لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی در بیماران با کوله سیستیت حاد و مقایسه آن با روش کوله سیستکتومی باز و لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی الکتیو در موارد عوارض، میزان تبدیل شدن به روش باز، مدت بستری و مدت عمل جراحی می باشد.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 235 بیمار شامل 94 بیمار با تشخیص کوله سیستیت حاد بستری شده در اورژانس که به طور غیرتصادفی به دو گروه جراحی باز (48 نفر) و گروه دوم لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی حاد (46 نفر) تقسیم شدند. گروه سوم 141 بیمار با سنگ علامت دار تحت لاپاراسکوپیک کوله سیستکتومی الکتیو قرار گرفتند. کلیه بیماران تشخیص قطعی سونوگرافی داشتند.
میانه مدت زمان اقامت کل در بیمارستان 5، 3 و 2 روز (میانگین 9/2±39/5، 14/3±39/3 و 3/1±99/1 روز) به ترتیب در عمل باز، لاپاراسکوپی حاد و لاپاراسکوپی الکتیو بوده است. میانگین مدت زمان عمل جراحی برابر 2/3±2/53، 3/29±8/58 و 8/18±9/39 دقیقه به ترتیب در عمل باز، لاپاراسکوپی حاد و لاپاراسکوپی الکتیو بوده است. عوارض مهم در بیماران با روش باز 5 مورد (4/10%)، در بیماران با لاپاراسکوپی حاد 2 مورد (1/5%) و در بیماران با لاپاراسکوپی الکتیو 5 مورد (6/3%) بوده است.
این مطالعه نشان داد که لاپاراسکوپی کوله سیستکتومی حاد در مقایسه با کوله سیستکتومی باز با کاهش مدت کل بستری، مدت بستری بعد از عمل و عوارض مهم می باشد و باید به عنوان اولین روش انتخابی قبل از کوله سیستکتومی باز در نظر گرفته شود.

اساس درمان سرطان داخل اپی تلیوم سرویکس Cervical intra epithelial neoplasia (CIN) پیشگیری از سرطان مهاجم سرویکس است، درمان آن تخریب موضعی اپی تلیوم سرویکس است که عمل جراحی نسبتا کم عارضه ای است. این مطالعه با هدف مقایسه نتایج درمان با دو روش الکتروسرجیکال و کرایوسرجری در بیماران مبتلا به CIN انجام شد.
مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 32 بیمارمبتلا به CIN در بیمارستان قائم (عج) و کلینیک خصوصی انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه ای حاوی اطلاعاتی مشتمل بر سن بیمار، میزان شدت CIN، نوع درمان، نحوه پیگیری، میزان عود ضایعه و مرگ ومیر بیماران بود. برای کلیه افراد مورد مطالعه پس از اثبات ضایعه با انجام پاپ اسمیر، بیوپسی تحت هدایت کلپوسکوپی انجام شده و پس از اندیکاسیون درمان CIN بصورت تخریب موضعی اپی تلیوم مبتلا، این افراد به طورتصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 15 بیمار باکرایو سرجری و 17 بیماربالوپ الکتروسرجیکال تحت درمان قرارگرفتند. بعد از درمان، پیگیری بیماران بصورت کنترل سه ماه یکبار بود که در هر مراجعه معاینه واژینال و پاپ اسمیر گرفته می شد و در صورت لزوم بیوپسی تحت هدایت کلپوسکوپی نیز صورت می گرفت و در انتها نتایج دو روش درمان بررسی می شد.
میانگین سنی افراد مورد مطالعه 8/1097/35 سال بود. شیوع انواع CIN به ترتیب عبارت بودند از (2/43%) CIN II، (1/35%) CIN I و (5/24%) CIN III بود. از نظر عوارض زودرس، مقاومت ضایعه و عود آن اختلاف معنی داری در دو گروه تحت درمان دیده نشد. میزان بهبودی در گروه درمانی با لوژ 1/94% و در گروه با کرایو 100% بود ولی اختلاف در دو گروه معنی دار نبود.
نتایج این مطالعه نشان داد که روش کرایوسرجری دردرمان مبتلایان به CIN نسبت به روش لوپ الکتروسرجیکال موثرتراست. البته مطالعات با نمونه های بیشتری لازم است تا بتوان نسبت به نتیجه این روش ارزیابی نمود.

انواع گوناگونی از ارتزهای پا برای افراد دارای کف پای صاف تجویز می شوند. بررسی ها نشان می دهند که ارتزها نه تنها بیومکانیک اندام پایینی را بهبود داده بلکه بر برخی پارامترهای تعادلی افراد نیز تاثیرگذار هستند. فرض بر آن است که تاثیر اخیر بسته به سختی ارتزها متفاوت است. هدف از این مطالعه تعیین و مقایسه اثر ارتزهای سخت و نرم پا بر تعادل دینامیک دختران دارای کف پای صاف می باشد.
مطالعه حاضر به صورت یک کارآزمایی بالینی بر روی هر دو اندام 20 فرد سالم با صافی دو طرفه کف پا انجام شد. به این منظور هر فردآزمون محدوده های ثبات را در دو جلسه و با دو هفته وقفه انجام داده بود.
اثر متقابل معنی داری بین گروه، جلسه و حالت مشاهده شد. در گروه 2 در جلسه دوم، شاخص کلی محدوده های ثبات در حالت ایستادن با ارتز به طور معنی داری در مقایسه با حالت های دیگر بهبود یافت. همچنین، تغییرات معنی داری برای جلسه آزمون آشکار شد. در مقایسه با جلسه اول، در جلسه دوم شاخص کلی محدوده های ثبات افزایش و زمان تکمیل آزمون کاهش یافت.
ارتزهای پا بسته به میزان سختی، اثرات سودمندی بر تعادل افراد دارای کف پای صاف دارند. این اثرات با توجه به حرکات مجموعه مچ پا از اهمیت متفاوتی برخوردار هستند. بنابراین توصیه که تجویز این وسایل با توجه به فعالیت های هر فرد صورت پذیرد.

انتخاب غذای مناسب و متعادل یکی از مهم ترین نکات در تغذیه زنان باردار می باشد. از طرف دیگر به دلیل وقوع تغییرات فیزیولوژیک در این دوران، تنظیم یک برنامه غذایی متناسب با عادات غذایی خانواده بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه تعیین الگوی مصرف مواد غذایی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بابل می باشد.
مطالعه به صورت مقطعی بر روی 480 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر بابل انجام شد. برای هر نمونه دو پرسشنامه مدون شامل بسامد خورال و مشخصات عمومی، به روش مصاحبه حضوری تکمیل گردید. سطح الگوی مصرف مواد غذایی بر حسب تعداد پاسخ های صحیح به خوب، متوسط و ضعیف طبقه بندی شد.
در مجموع الگوی مصرف موادغذایی در 7/76% زنان باردار در حد متوسط بوده است. ارتباط آماری معنی داری بین الگوی مصرف غذایی و سن زن باردار مشاهده شد(05/0p<). همچنین بین نحوه مصرف سبزیجات خورشتی به طرق مختلف (تازه، خشک و...) و مصرف نوشابه همراه با غذا با میزان تحصیلات خانم باردار ارتباط معنی داری یافت شد(000/0 و 03/0p=). پرمصرف ترین اقلام غذایی از تمام گروه های غذایی به ترتیب شامل ماست، دوغ، مرکبات، روغن نباتی جامد، گوجه فرنگی، پیاز، سیب زمینی، سبزی خوردن، نان بربری و تخم مرغ بوده است.
در کل اکثریت زنان باردار از نظر الگوی مصرف مواد غذایی از سطح نسبتا" مطلوبی برخوردار بودند. ولی هنوز لزوم آموزشهای صحیح تغذیه ای و شناسایی گروه های مختلف غذایی با تاکید بر 4 الی 5 گروه اصلی غذایی جهت تغییر در عادات غذایی ناصحیح آنها ضروری به نظر می رسد.

نازایی یکی از مشکلات مهم اجتماعی است و حدود 15-10 درصد زوجین در سنین باروری از این معضل اجتماعی رنج می برند. بسته به علل نازایی، روش های تشخیصی و درمانی متفاوتی مانند لاپاروسکوپی برای آن وجود دارد. این مطالعه به منظور بررسی نیاز به لاپارسکوپی تشخیصی در بیماران با شکست بارداری به دنبال IUI در شهر بابل انجام شد.
این مطالعه به روش داده های موجود (Existing data) در پرونده بیمارانی که بدنبال IUI شکست باروری داشتند در بیمارستان فاطمه زهرا و بابل کلینیک طی سالهای 83-1376 انجام شد. یافته های لاپاروسکوپی شامل چسبندگی لگن، انسداد لوله یک طرفه، انسداد لوله دو طرفه، اندومتریوز، تخمدان پلی کیستیک اندومتریوما و یافته های نرمال در پرسشنامه ثبت گردیدند.
در طی مدت بررسی 98 بیمار مورد لاپاراسکوپی قرار گرفتند. میانگین سنی افراد مورد مطالعه32/6±31/29 سال بود که در محدوده سنی 46-18 سال قرار داشتند. ریسک فاکتورهایی مانند PID در 19 نفر (3/19%)، در 4 نفر (4%) سیستکتومی، در 2 نفر (2%) میومکتومی، در 1 نفر (1%) آپاندکتومی، در 3 نفر (3%) سزارین، در 8 نفر (1/8%)، D&C در 1 نفر (1%) حاملگی خارج رحمی و در 18 نفر (4/18%) سقط وجود داشت. یافته های لاپاروسکوپی در 47 نفر (48%) نرمال، 51 نفر (52%) غیرنرمال بود. در کل موارد نازایی 8 نفر (2/8%) چسبندگی، 4 نفر (1/4%) انسداد دو طرفه، 14 نفر (3/14%) انسداد 1 طرفه، 14 نفر (3/14%) اندومتریوز، 22 نفر (4/22%) PCO، 4 نفر (1/4%) اندومتریوما گزارش شد.
نتایج این مطالعه نشان داد که نزدیک به نیمی از موارد لاپاراسکوپی، نتایج نرمال در زنان نازا بدنبال IUI دارند. فقط در 2/8% موارد، منجر به تغییر شیوه درمانی می گردد.

آموزش بالینی بخش اساسی و مهم آموزش پرستاری است که هر گونه مشکل در آن، کارایی و بازده آموزش پرستاری را تحت الشعاع قرار می دهد. استرس یکی از این مشکلات است که سبب افت تحصیلی و بروز رفتارهای نامطلوب و اختلالات جسمی در دانشجویان پرستاری می گردد. هدف از مطالعه حاضر شناخت عوامل استرس زا در آموزش بالینی دانشجویان رشته پرستاری دانشکده پرستاری مامایی حضرت زینب (س) آمل می باشد.
مطالعه به صورت مقطعی بر روی 120 نفر از دانشجویان ترمهای سوم الی هشتم این دانشکده انجام شد. نمونه گیری بصورت سرشماری بوده و اطلاعات از طریق پرسشنامه مشتمل بر 29 سوال بسته، جمع آوری گردید.
بیشترین میزان استرس در دامنه 4-1، میانگین امتیازات و انحراف معیاراسترس دار بودن عواملی چون تذکر مربی در حضور پرسنل و پزشکان (65/0±7/3)، تذکر در حضور دانشجویان (86/0±41/3)، عدم مراقبت کافی از جانب پزشک (74/0±41/3) و درمان ناکافی و نیمه کاره بیماران به علت فقر و تنگدستی (82/0±39/3) بوده است. دانشجویان برقراری ارتباط با مربی را استرس آور تر از برقراری ارتباط با سایرین دانستند (1±87/2=میانگین). بین دوره شبانه و روزانه، وضعیت تاهل و محل سکونت، با عوامل استرس زا ارتباط معنی داری وجود نداشت اما این اختلاف در بین ترم های مختلف در برخی موارد معنی دار بوده است.
برای تسهیل یادگیری دانشجویان پرستاری و دستیابی به اهداف آموزشی این رشته لازم است تا شرایط استرس زا در محیط های آموزش بالینی تعدیل گردد و روش های مقابله با استرس های موجود به دانشجویان آموزش داده شود.

در برنامه ریزی خدمات بیمارستانی، تامین رضایت بیماران نشان از کیفیت ارائه خدمات می باشد. هدف از این مطالعه تعیین میزان رضایت بیماران بستری شده از خدمات ارائه شده در دو مرکز آموزشی-درمانی شهر بابل می باشد.
این بررسی به صورت مقطعی بر روی 615 نفر از بیماران بستری شده در بیمارستان های شهید بهشتی و یحیی نژاد بابل در سال 1384 انجام گرفت. اطلاعات طی پرسشنامه مدون از طریق مصاحبه با بیماران جمع آوری گردید. اطلاعات از وضعیت رضایت شامل 21 سؤال از خدمات ارائه شده در بخش پذیرش، خدمات پرستاری، پزشکی، پیراپزشکی، تغذیه ای و خدمات محیطی بود. اطلاعات از وضعیت رضایت در مقیاس لیکرت (خیلی کم، کم، زیاد، خیلی زیاد) جمع آوری گردید.
میانگین(±انحراف معیار) سن بیماران مورد مطالعه 5/18±44 سال بودو 9/50 درصد بیماران زن بودند. میزان رضایت کلی بیماران 6/93 درصد برآورد گردید. از نظر خدمات پرستاری بیش از 90 درصد بیماران رضایت زیاد یا خیلی زیاد داشتند. از نظر خدمات مربوط به پزشک 94% دارای رضایت (زیاد یا خیلی زیاد) بودند. میزان رضایت بیماران از خدمات آزمایشگاهی و تصویر برداری نیز بیش از 90 درصد بود. میزان رضایت از خدمات عمومی بیمارستان از سطح پایین تری نسبت به خدمات پزشکی و پرستاری برخوردار بود. تقریبا یک سوم بیماران نسبت به خدمات عمومی رضایت در حد کم و خیلی کم داشتند. اختلاف آماری معنی داری بین دو جنس در میزان رضایت از خدمات بیمارستانی وجود نداشت. بیماران کمتر از 30 سال و بیماران با سطح سواد بالاتر بطور معنی داری از میزان رضایت پایین تری برخوردار بودند.
گرچه میزان رضایت بیماران در مورد خدمات پرستاری، پزشکی و پیراپزشکی در حد نسبتا مطلوبی قرار دارد، ولی میزان رضایت از خدمات عمومی نظیر خدمات تغذیه ای و سرویس های خدماتی در حد پایین تری بود. ضرورت بازنگری در شیوه مدیریت بیمارستان برای جبران چنین افت کمی در میزان رضایت بیماران در حیطه سرویس های خدماتی امری ضروری است.

آسپرژیلوما می تواند عامل هموپتیزی شدید باشد. جراحی روش درمان انتخابی در هموپتیزی شدید ناشی از آسپرژیلومای ریه است. در بیمارانی که کاندیدای مناسبی برای جراحی نیستند می توان از تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین B از طریق پوستی استفاده کرد.
گزارش مورد: بیمار مرد 55 ساله ای است که 4 روز قبل از مراجعه دچار هموپتیزی شدید شده بود. در سی تی اسکن کاویته ناشی از سل قدیمی همراه با توده قارچی در لوب فوقانی چپ دیده می شد. در برونکوسکوپی خونریزی فعال از انشعاب فوقانی چپ داشت. با توجه به اینکه بیمار کاندیدای مناسبی برای جراحی نبود، تحت راهنمایی سی تی اسکن کاتتر داخل کاویتری گذاشته شد و به مدت 7 روز تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین و برم هگزین انجام گرفت. تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین باعث کاهش واضح هموپتیزی ظرف 24 ساعت و قطع کامل خونریزی پس از 72 ساعت شد.
در بیمارانی که کاندیدای مناسبی جهت انجام عمل جراحی نیستند استفاده از تزریق داخل کاویتری آمفوتریسین می تواند در کنترل هموپتیزی شدید ناشی از آسپرژیلوما بکار رود.

سندرم پروتئوس یک اختلال ژنتیکی نادر است که سبب رشد بی قاعده نسوج بدن مانند استخوان ها، عروق، پوست و سر شده و علائم بالینی گوناگون را ایجاد می کند. در این مقاله یک مورد سندرم پروتئوس و همراهی آن با بیضه های بزرگ را گزارش می نمائیم.
گزارش مورد: مرد 28 ساله ای به علت بزرگی اسکروتوم مراجعه نمود. در معاینه بالینی بیضه های بزرگ، هیپوتروفی اندامها و ضایعات پوستی در قسمت هایی از بدن وجود داشت. اندازه دستها و پاهای بیمار به طور غیر عادی بزرگ بود. سونوگرافی اسکروتوم، هیدروسل و بیضه های بسیار بزرگتر از نرمال را نشان داد.
سندرم پروتئوس را باید با توجه به علائم بالینی آن تشخیص داد و بسته به نوع علائم در هر فردی آن را به طور سمپتوماتیک درمان نمود.