فهرست مطالب

مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران
سال هجدهم شماره 4 (پیاپی 45، زمستان 1384)

  • تاریخ انتشار: 1384/10/11
  • تعداد عناوین: 12
|
  • وحید علویه*، احمد بهرامی نیا، محمد جواد خرازی فرد صفحه 1
    زمینه و هدف
    اندازه گیری دقیق طول کارکرد در درمانهای ریشه از اهمیت بالایی در موفقیت درمان برخوردار است. چنانچه این اندازه گیری با دقت انجام نگیرد، مقداری از نسج پالپ در کانال ریشه باقی می ماند و یا کار درمان ورای کانال ریشه با تجاوز به محدوده پریودنتال صورت می گیرد که هر دو حالت میتواند توام با عدم موفقیت باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه دقت دو دستگاه آپکس یاب الکترونیکی (EAL) از نسل چهارم یعنی Apit7 (یک دستگاه شناخته شده) با دستگاه جدید Raypex4 در اندازه گیری طول واقعی (Actual Length: AL) و طول کارکرد(Working Length: WL) در بیماران و مقایسه نتایج حاصله با اندازه گیری عینی این دندانها پس از خارج نمودن آنها انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه که به روش بررسی تست های تشخیصی انجام شد، 32 دندان تک کانال توسط دو دندانپزشک که به صورت مستقل با یکی از دستگاه های EAL کار می کردند، مورد بررسی قرار گرفتند. این دندانها پس از کشیده شدن تمیز و کد گذاری شده و برای بار سوم به طور عینی توسط یک اندودنتیست طول واقعی و طول کارکرد آنها اندازه گیری و یادداشت شد. این تحقیق در تمام مراحل تا بررسی های آماری به صورت کور انجام گرفت. پس از تعیین درصد دقت، با استفاده از آزمون توزیع دو جمله ای، درصد دقت دستگاه ها با یکدیگر مقایسه شدند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    دقت دستگاه Raypex4 در تعیین طول واقعی، نسبت به مشاهده عینی در محدوده 0.5 ± میلیمتر 68.8% و در محدوده 1± میلیمتر 83.3% بود. با پذیرش خطای 0.5+ تا 1- میلیمتر، دقت در اندازه گیری AL حدود 75.1% در مقایسه با مشاهده عینی بود. دقت این دستگاه در تعیین طول کارکرد نسبت به مشاهده عینی با محدوده 0.5 ± میلیمتر، 68.8% و با 1± میلیمتر 84.3% بود. با پذیرش خطای 0.5 تا 1- میلیمتر 71.9% بود. دقت دستگاه Apit7 در تعیین طول واقعی نسبت به مشاهده عینی 65.7% در فاصله 0.5± میلیمتر و در فاصله 1± میلیمتر 78.3% بود. با پذیرش خطای 0.5 تا 1- میلیمتر، دقت دستگاه Apit7 78.8% بود. در تعیین طول کارکرد با محدوده 0.5± میلیمتر، دقت 62.6% و در 1± میلیمتر، دقت 81.3% و در فاصله 0.5+ تا 1- میلیمتر، دقت 75.1% بود. نتایج اختلاف آماری معنی داری را بین دو دستگاه نشان نداد ((P>0.05؛ در حالی که در مقایسه با اندازه گیری عینی نیز از دقت بالایی برخوردار نبود.
    نتیجه گیری
    دقت دو دستگاه اندازه گیری تقریبا مشابه یکدیگر بود؛ ولی در مجموع هیچ یک به تنهایی کافی و مورد اطمینان نبود.
    کلیدواژگان: اندازه گیری طول کانال، دستگاه های آپکس یاب الکترونیکی، Raypex4، Apit7
  • حسین روان مهر، سید مصطفی سید جوادین * صفحه 13
    زمینه و هدف
    تحلیل خارجی آپیکال ریشه یک پیامد رایج در درمان ارتودنسی است. در زمینه تغییرات طول ریشه در دوران بعد از درمان تناقضاتی وجود دارد. اگرچه تعداد زیادی از محققان اعتقاد دارند که بعد از توقف حرکت فعال دندان وضعیت تحلیل ثابت خواهد بود؛ ولی اطلاعات کمی، نادر است. هدف از این مطالعه ارزیابی کمی تغییرات طول ریشه های ثنایای بالا در دوران بعد از درمان ارتودنسی ثابت بود؛ همچنین تاثیر جنس و بعضی عوامل مرتبط با درمان فعال بر روی آن مورد ارزیابی قرار گرفت.
    روش بررسی
    این مطالعه case cross over بر روی 80 بیمار (52 دختر و 28 پسر) 13- 22 ساله انجام شد. تمام بیماران در مرحله دباندینگ و شروع فاز ریتنشن بودند. ریتینرهای مورد استفاده بیماران در فک بالا از نوع Hawley بود. 3 و 7 ماه بعد از دباندینگ رادیوگرافی های پری آپیکال با تکنیک استاندارد موازی تهیه شد؛ سپس با استفاده از نرم افزار کامپیوتری طول تاج و ریشه دندانهای قدامی فک بالا اندازه گیری شد. تغییرات طول ریشه ها با در نظر گرفتن ضرایب تصحیح اندازه تصاویر، تعیین گردید؛ همچنین ارتباط بین موارد زیر با تغییرات طول ریشه انسیزورهای بالا در دوران ریتنشن ارتودنسی بررسی شد:1- جنس بیمار2- نوع طرح درمان (non-extraction/extraction)3- نوع تکنیک (مکانوتراپی) انجام شده (standard edgewise/straight-wire edgewise)4- طول مدت درمان فعال (از زمان شروع درمان فعال در فک بالا تا زمان دباندینگ به صورت کمتر از 2 سال/2سال و بیشتر)آنالیز آماری به کار رفته آزمون t و 4-way ANOVA بود و در تمامی موارد P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    تحلیل آپیکال ریشه سانترال های بالا در دوران پس از درمان با افزایش زمان پیگیری ارتباط معنی داری نداشت. تحلیل آپیکال ریشه لترال های بالا در دوران بعد از درمان با افزایش زمان پیگیری ارتباط معنی داری داشت. تغییرات طول ریشه انسیزورهای بالا در دوران بعد از درمان با جنس، نوع طرح درمان، نوع تکنیک درمان و طول مدت درمان فعال ارتباط معنی داری نداشت (P>0.05).
    نتیجه گیری
    با توجه به کاهش بیشتر طول ریشه دندان های لترال بالا در دوران بعد از درمان، بهتر است اقدامات پیشگیرانه در این رابطه برقرار یا تشدید شوند.
    کلیدواژگان: تحلیل ریشه، ثنایا، ارتودنسی، دوره ریتنشن، پیگیری
  • رخساره صادقی*، حسن سمیاری، طوبی عزیز، پریسا عابدی، اکرم خداوردی پور، سارا ریاضی صفحه 22
    زمینه و هدف
    پریودنتیت مهاجم (Aggressive Periodontitis= AP) شامل گروهی از پریودنتیت های نادر، اغلب شدید و با پیشرفت سریع می باشد که می تواند به دو زیر گروه موضعی(Localized Aggressive Periodontitis = LAP) یا عمومی (Generalized Aggressive Periodontitis = GAP) تقسیم شود. نوع موضعی بیماری در سنین جوانی در حدود سن بلوغ آغاز و به صورت تحلیل استخوان به خصوص در اطراف دندانهای مولر وانسیزور مشاهده می شود. نوع ژنرالیزه این بیماری معمولا در افراد زیر 30 سال (گاهی در سن بالاتر) مشاهده می گردد. از دست رفتن چسبندگی پریودنتال علاوه بر انسیزورها و مولرهای اول دایمی، حداقل در سه دندان دیگر نیز دیده می شود (بیش از 14 دندان درگیر می باشد). این مطالعه به منظور تعیین شیوع AP در دانش آموزان دختر 15-18 ساله دبیرستانهای مناطق آموزش و پرورش شهر تهران انجام پذیرفت.
    روش بررسی
    در این بررسی مقطعی، 2870 نفر از دانش آموزان دبیرستانهای شهر تهران در سال 82-83 به صورت تصادفی خوشه ایو سیستماتیک انتخاب شدند. در این افراد عمق پاکت در دندانهای مولر اول وانسیزورها با استفاده از پروب ویلیامز بررسی شد. افرادی که دارای عمق پاکت مساوی یا بیش از 4 میلیمتر در بیش از یک دندان (شامل حداقل یک مولر اول) بودند، جهت تهیه رادیوگرافی بایت وینگ از دندانهای مولر اول و رادیوگرافی پری اپیکال از ناحیه انسیزورها در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه شاهد پذیرفته شدند. در بررسی کلیشه های رادیوگرافی چنانچه فاصله CEJ تا لبه سپتوم بین دندانی 2 میلیمتر یا بیشتر بود از بیمار رادیوگرافی کامل پری اپیکال همراه با معاینه کامل کلینیکی به عمل آمد.
    یافته ها
    از بین افراد مورد معاینه فقط 4 نفر معیارهای تشخیصی LAP را نشان دادند؛ بنابراین شیوع بیماری در این مطالعه0.14% بود. هیچ بیماری با علایم پریودنتیت مهاجم ژنرالیزه در بین معاینه شدگان مشاهده نشد.
    نتیجه گیری
    اگرچه نتایج به دست آمده در این دامنه سنی تقریبا با نتایج مطالعات در سایر کشورها مشابه می باشد؛ ولی برای تعیین شیوع این بیماری در تهران بررسی مشابه در مدارس پسرانه نیز ضروری می باشد.
    کلیدواژگان: شیوع، پریودنتیت جوانان، پریودنتیت مهاجم، شهر تهران
  • فرشته شفیعی*، مهران معتمدی، ساغر ضرغام صفحه 31
    زمینه و هدف
    با وجود ارایه ادهزیوهای self-etch و ساده شدن مراحل باندینگ و کاربرد همزمان آنها بر روی مینا و عاج در یک حفره، باند به مینای این ادهزیوها در مقایسه با روش معمول اچینگ مینا هنوز مورد سوال است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه استحکام برشی باند سه سیستم self-etch adhesive با سه pH مختلف بر روی مینای دندان گاو در شرایط خشک و مرطوب انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، تعداد 77 دندان قدامی سالم فک پایین گاو انتخاب شد و در قالبهای آکریلی ثابت گردید؛ سپس توسط صفحه پالیش 600 grit یک سطح صاف مینایی آماده شد. دندانها به 7 گروه 11 تایی به ترتیب زیر تقسیم شدند: در گروه 1 و 2 از سیستم Prompt L-Pop (PLP) به ترتیب در شرایط خشک و مرطوب، در گروه 3 و 4 از سیستم Clearfil SE Bond (CSEB) در شرایط خشک و مرطوب، در گروه 5 و 6 از سیستم iBond (iB) در شرایط خشک و مرطوب، در گروه 7 نیز به عنوان کنترل از Margin Bond استفاده شد. شرایط خشک با کمک پوار هوا به مدت 10 ثانیه فراهم گشته و در شرایط مرطوب آب اضافی بر سطح دندانها فقط توسط پنبه برداشته شد. با استفاده از قالب تفلونی به ارتفاع 4 و قطر 2 میلیمتر استوانه ای کامپوزیتی بر سطح باند تهیه شد؛ پس از 24 ساعت نگهداری در آب با دمای اطاق، نمونه ها تحت سیکل حرارتی قرار گرفتند؛ سپس نمونه ها در دستگاه Instron تحت نیروی برشی با سرعت mm/min 1 قرار گرفته و مقادیر استحکام برشی باند بر حسب MPa محاسبه شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری ANOVA و Scheffe مورد تحلیل قرار گرفته و نحوه شکست با استفاده از استریومیکروسکوپ بررسی گردید. P<0.05 به عنوان سطح معنی دار آماری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    استحکام باند گروه CSEB در شرایط خشک (MPa 4.8 ± 21.5) به طور معنی داری از دو گروه PLP و iB بیشتر بود (P<0.001). استحکام باند دو گروه iB (MPa 3±9.49) و PLP (MPa 2.2±9.60) در شرایط خشک به طور معنی داری از گروه CSEB و کنترل (MPa 5.1±20.99) کمتر بود (P<0.001). تفاوت آماری معنی داری از لحاظ استحکام باند بین دو گروه PLP و iB در شرایط خشک مشاهده نشد (P=1.0). استحکام باند گروه CSEB در شرایط مرطوب (MPa 3±21.8) به طور معنی داری از PLP و iB بیشتر بود (P<0.001). استحکام باند دو گروه iB (MPa 3±10.83) و PLP (MPa 4±10.6) در شرایط مرطوب به طور معنی داری از گروه CSEB و کنترل کمتر بود (P=0.0). تفاوت آماری معنی داری از لحاظ استحکام باند بین دو گروه PLP و iB در شرایط مرطوب مشاهده نشد (P=0.99). در هیچ یک از 3 سیستم self-etch مورد بررسی میانگین استحکام باند در شرایط خشک و مرطوب تفاوت آماری معنی داری نشان نداد (P به ترتیب PLP:0.53، 0.84CSEB: و iB:0.34). شکست در دو گروه PLP و دو گروه iB اغلب به صورت adhesive و در دو گروه CSEB بیشتر به صورت mixed (شکست adhesive به همراه cohesive در کامپوزیت) مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    بر اساس نتایج این تحقیق باندینگ CSEB بر روی مینا استحکام باند مناسبی داشت؛ در حالی که دو سیستم iB و PLP بر روی مینای تراش خورده، باند کمتری داشتند. 3 سیستم چسبنده self-etch حساسیت تکنیکی به رطوبت اولیه مینا نشان ندادند.
    کلیدواژگان: کلید واژه: شرایط مرطوب مینا، شرایط خشک مینا، استحکام برشی باند، سیستم چسبنده self، etch
  • فرزین هروی*، رویا ناصح صفحه 42
    زمینه و هدف
    recycling براکت ها به دلیل کاهش قابل توجه هزینه دستگاه های ثابت ارتودنسی، از دیرباز مورد توجه متخصصان ارتودونسی بوده است. با این وجود اگر باند این براکت ها در طی درمان مستعد شکست شود، این مزیت اولیه از بین می رود؛ بنابراین داشتن اطلاعات کافی در این زمینه ضروری به نظر می رسد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر روش recycling شیمیایی بر روی استحکام برشی پیوند براکت های فلزی ارتودنسی و تعیین الگوی شکست این براکت ها انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، 60 دندان پره مولر اول تازه کشیده شده فک بالا، با استفاده از کامپوزیت No-Mix مورد مطالعه قرار گرفتند؛ به نحوی که در دو مرحله استحکام برشی پیوند براکت های recycled و بررسی الگوی شکست آنها اندازه گیری و با براکت های نو مقایسه شد مقادیر به دست آمده با استفاده از آزمون ANOVA و Duncan مقایسه و محل شکست پیوند با استفاده از آزمون Chi-Square Pearson مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    میانگین استحکام پیوند گروه براکت نو، 12.00 مگاپاسکال، براکت recycled، 9.94 مگاپاسکال و براکت هایی که دوبار recycle شده بودند، 10.00 مگاپاسکال بود. ارزیابی شاخص Adhesive Remnant Index (ARI) نشان داد که در براکت های نو، اغلب کامپوزیت بر روی براکت و در گروه recycled بیشتر بر روی سطح دندان قرار داشت. پس از دفعه اول recycling، کاهش معنی داری (حدود 18%) در استحکام پیوند براکت های فلزی دیده شد؛ ولی recycling بار دوم تاثیری در میزان استحکام پیوند براکت ها نداشت. میزان کامپوزیت باقیمانده بر روی سطح دندان بعد از جدا نمودن براکت های recycled، به طور معنی داری، بیشتر از براکت های نو بود که نشانه صرف زمان بیشتر برای تمیز نمودن بعد از debonding این براکت ها بود.
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج مطالعه حاضر، قبل از اقدام به استفاده از براکت هایrecycled، جنبه های متفاوت مزایا و معایب آن باید در نظر گرفته شود.
    کلیدواژگان: براکت فلزی، recycling شیمیایی، استحکام برشی پیوند
  • سیدمحسن هاشمی نیا *، بهارک بحرینی صفحه 49
    زمینه و هدف
    حذف یا کاهش میکروارگانیسم ها از کانال ریشه هم در مرحله آماده سازی کمومکانیکال و هم در مرحله پرنمودن کانال از اهداف مهم درمان ریشه می باشد. مخروط های گوتاپرکا که امروزه به طور گسترده جهت پر کردن کانال ریشه دندان به کار می روند نیز از این قائده مستثنی نمی باشند؛ ولی از طرفی این مخروط ها مقاومت کافی در برابر روش های معمول استریلیزاسیون (حرارت خشک یا مرطوب) را ندارند؛ بنابراین برای حفظ اصول ضد عفونی طی مراحل درمان، دستیابی به روشی جهت آلودگی زدایی سریع مخروط های گوتاپرکا ضروری است. در بین روش های مختلف، استفاده از محلول های شیمیایی بهترین روش می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر سه محلول ضدعفونی کننده مختلف در آلودگی زدایی مخروطهای گوتاپرکا در مدت زمان 1 دقیقه انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی ابتدا 360 مخروط گوتاپرکا در سه گروه در مجاورت سه نوع باکتری استافیلوکوک آرئوس، اشریشیاکلی و اسپورباسیلوس سابتیلیس به مدت 30 دقیقه قرار گرفتند؛ سپس به مدت 1 دقیقه با محلول های ضدعفونی کننده هیپوکلریت سدیم 5.25%، میکروتن 10% و دکونکس 53 پلاس 4% مجاور گشتند. پس از آن با رعایت شرایط آسپتیک مخروطهای گوتاپرکا به لوله های آزمایش حاوی سالین استریل منتقل شدند؛ سپس این محلول 10 مرتبه رقیق گشته و در محیط BHI آگار کشت داده شد. پس از 24 ساعت شمارش تعداد کلونی در واحد میلی لیتر (Cfu/ml) صورت گرفت. پنج مخروط گوتاپرکا به عنوان کنترل منفی در نظر گرفته شد تا استریل بودن مخروطهای گوتاپرکا درون جعبه های بسته بندی مورد بررسی قرار گیرند؛ همچنین تعدادی گوتا پرکا نیز به عنوان گروه کنترل مثبت در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    در بررسی نمونه های کشت داده شده در گروه های مختلف آزمایشی و گروه کنترل منفی، هیچ کلونی مشاهده نگردید.
    نتیجه گیری
    نتایج به دست آمده درباره اثر ضدعفونی کنندگی هیپوکلریت سدیم، میکروتن و دکونکس 53 پلاس، حاکی از آن است که این سه ماده اثرات باکتریسیدال و اسپوروسیدال از خود نشان می دهند و به منظور ضد عفونی سطحی مخروطهای گوتاپرکا در مدت زمان یک دقیقه کارآمد می باشند؛ بنابراین به دلیل بوی نامطبوع و اثرات تحریکی هیپوکلریت سدیم برای پوست و چشم، از دو محلول میکروتن و دکونکس نیز می توان به منظور ضد عفونی سریع مخروطهای گوتاپرکا استفاده نمود.
    کلیدواژگان: ضد عفونی، میکروتن، دکونکس 53 پلاس، هیپوکلریت سدیم، مخروطهای گوتاپرکا
  • مهدی تبریزی زاده *، نسیم نکوفر صفحه 56
    زمینه و هدف
    حفظ شکل اصلی کانال و امنیت کار در حین آماده سازی کانال های منحنی از مشکلات موجود در درمان ریشه دندان می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه چند فاکتور مهم در هنگام آماده سازی کانال با دو سیستم مختلف فایل های چرخشی و دستی نیکل تیتانیوم انجام شد.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، 60 دندان کشیده شده انسان با انحنای ریشه بین 10 تا 42 درجه به دو گروه با میانگین انحنای ریشه مساوی تقسیم شدند. کانال ها در یک گروه توسط فایل های چرخشی فلکس مستر و در گروه دیگر توسط فایل های دستی نیکل تیتانیوم هایژنیک آماده سازی شدند؛ پس از آماده سازی کانال ها، میزان جا به جایی کانال ریشه، از دست دادن طول کارکرد، موارد شکستن فایل، سوراخ شدن ریشه و طول زمان کارکرد در دو گروه ثبت و مقایسه گردید. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون t با سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    طبق نتایج به دست آمده، در هر دو روش انحنای کانال به خوبی حفظ شد. از دست دادن طول کارکرد، شکستن فایل و یا سوراخ شدن ریشه در هر دو روش مشاهده نشد. میانگین طول زمان کار در وسیله چرخشی به نحو معنی داری از فایل دستی کمتر بود.
    نتیجه گیری
    توصیه می شود با توجه به حفظ شکل کانال وامنیت مناسب در هر دو روش و به خصوص موفقیت آمیز بودن استفاده از وسیله چرخشی، معرفی یک نوع تکنیک چرخشی در برنامه آموزش اندودنتیک دانشجویان دندانپزشکی گنجانده شود.
    کلیدواژگان: آماده سازی کانال، وسایل چرخشی، فایل نیکل تیتانیوم
  • حمیدرضا عبدالصمدی*، مینا حامیان صفحه 63
    زمینه و هدف
    زبان جغرافیایی ضایعه نسبتا شایعی است که معمولا بدون علامت بوده و در طی معاینات معمول مشاهده می گردد. ضایعات اغلب به صورت منفرد یا متعدد دیده می شود و در بیشتر موارد محدود به سطح پشتی و کناره های زبان می باشد. گاهی بیماران ممکن است از احساس سوزش و درد شکایت داشته باشند و از این جهت نیاز به درمان دارند. اگر چه علت این ضایعه مشخص نیست ولی کمبود روی به عنوان یکی از عوامل احتمالی در ایجاد ضایعات مطرح می باشد. هدف از این مطالعه، ارزیابی اثر درمانی سولفات روی در بیماران مبتلا به زبان جغرافیایی است.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی بود که به صورت دو سویه کور انجام شد. تعداد بیماران 40 نفر بود که به 20 بیمار گروه آزمایش، سولفات روی و به 20 بیمار گروه کنترل، دارونما تجویز گردید. در روز اول معاینه از ضایعات اسلاید گرفته شد. بعد از 10 روز بیماران در دو گروه بهبودی یا عدم بهبودی قرار گرفتند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری chi-square با سطح معنی داری P<0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
    یافته ها
    از 20 بیمار گروه آزمایش، در 16 بیمار و از 20 بیمار گروه کنترل، در 3 بیمار علایم بهبودی مشاهده شد.
    نتیجه گیری
    با توجه به نقش روی در سلامت بافت های اپی تلیالی و تکامل پاپی های نخی شکل و نتایج مثبت قابل توجه داروی سولفات روی در درمان ضایعه زبان جغرافیایی، علاوه بر امکان تجویز آن در درمان این ضایعه، مطالعات بر روی اثر دارو در درمان سایر ضایعات مخاطی پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: زبان جغرافیایی، سولفات روی، دارونما
  • زهرا عطایی *، حمید عبدالهی، مهدی سالارزاده صفحه 69
    زمینه و هدف
    کلرهگزیدین دهانشویه ای است که اثر ضد باکتریایی آن ثابت شده است؛ ولی اثر ضد قارچ آن در حال بررسی می باشد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثرات ضد قارچی دهانشویه های نیستاتین وکلرهگزیدین تولید داخل بر سوش استاندارد و نمونه ایزوله بومی قارچ کاندیدا البیکنس و مقایسه آن با دهانشویه های خارجی مشابه انجام شد.
    روش بررسی
    در این بررسی آزمایشگاهی از سوش های کاندیدا البیکنس که شامل یک سوش استاندارد (5027 (PTCC و 10 نمونه بومی ایزوله شده بود، استفاده شد. نمونه ها از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه های مختلف دندانپزشکی در شهر کرمان، تهیه شد. نمونه ها از ناحیه لثه و کام بیماران با سواب های استریل تهیه شدند و در محیط انتقالی استوارت قرار گرفتند؛ سپس ظرف مدت یک ساعت به آزمایشگاه منتقل و بر روی محیط SDA کشت داده شدند. کلنی های ایجاد شده، مشخصات ویژه کاندیدا را در محیط کشت آشکار کردند و آزمون های متداول افتراقی شامل تشکیل لوله زایا برای تایید تشخیص کاندیدا البیکنس انجام شد؛ سپس یک سوسپانسیون سلول میکروبی با غلظت 0.5 مک فارلند تهیه گردید. هر سوسپانسیون سلولی بر سطح یک پلیت حاوی SDA تلقیح و چهار چاهک به قطر 5 میلیمتر با استفاده از چوب پنبه سوراخ کن استریل ایجاد شد. دهانشویه ها یی که قبلا شماره گذاری شده بودند، به صورت کور (blind) در چاهک خاص خود وارد و پس از 24-48 ساعت قطر هاله عدم رشد توسط خط کش اندازه گیری شد. حداقل غلظت باز دارنده (MIC) مربوط به هر کدام از دهانشویه ها برای هر کاندیدا البیکنس با استفاده از روش رقت لوله ای تعیین گردید. داده های تحقیق با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های کروسکال والیس، من ویتنی و t مورد تحلیل قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نتایج مربوط به روش انتشار چاهک اختلاف معنی داری را بین اثرات ضد میکروبی چهار دهانشویه استفاده شده نشان داد. به عبارت دیگر دهانشویه نیستاتین ایرانی بیشترین اثر را داشت و متوسط هاله عدم رشد از بیشترین به کمترین به ترتیب مربوط به نیستاتین ایرانی، نیستاتین خارجی، کلرهگزیدین ایرانی و گلرهگزیدین خارجی بود. بررسی MIC نشان داد که نیستاتین از کلرهگزیدین تاثیر بیشتری داشته و هیچ گونه اختلاف معنی داری بین نیستاتین ایرانی و خارجی یا کلرهگزیدین ایرانی و خارجی مشاهده نشد (P>0.05).
    نتیجه گیری
    با وجود اثرات ضد قارچی کلرهگزیدین، قبل از آن که مصرف بالینی آن به عنوان یک دهانشویه ضد کاندیدا توصیه شود، مطالعات بیشتر در مورد اثر آن بر روی سویه های مختلف کاندیدا البیکنس در نقاط مختلف دنیا توصیه می شود.
    کلیدواژگان: دهانشویه، نیستاتین، کلرهگزیدین، اثر ضد میکروبی، MIC
  • معصومه حسنی طباطبایی *، منصوره میرزایی، محمد عطایی، فریبا متوسلیان صفحه 77
    زمینه و هدف
    لامپ های هالوژنه از کاربردی ترین دستگاه های تابش در دندانپزشکی می باشند. دستگاه های تابش جدید از جمله دیودهای منتشر کننده نور، اخیرا به بازار عرضه شده است. یکی از عوارض جانبی پلیمریزاسیون نوری، افزایش دما است که اگر از حد مشخصی بیشتر شود، تهدید و خطری برای سلامتی پالپ محسوب می شود. در این افزایش دما علاوه بر نوع دستگاه، نوع کامپوزیت مورد استفاده نیز ممکن است تاثیر داشته باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان افزایش دما در دو نوع کامپوزیت دندانی، پلیمریزه شده با دو نوع دستگاه تابشی با روش های مختلف تابش بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی دو نوع کامپوزیت هیبرید (Tetric Ceram) ونانوفیلد (Filteke Supreme) با رنگ A2 و دو دستگاه تابشی هالوژنه، Coltolux 50 با توان تابشی 350 mW/cm2 وOptilux 501 با توان تابشی100-1030 mW/cm2 و یک دستگاه تابشی دیود Ultralume-2 با شدت تابشی 620 mW/cm2 استفاده شد. Optilux 501 با دو نوع روش تابشی استاندارد وRamp مورد استفاده قرار گرفت. 5 نمونه از هر کامپوزیت در قالبی با ابعاد مشخص قرار داده شد و تحت تابش با دستگاه های تابشی مختلف قرار گرفتند. میزان تغییرات دمایی، توسط ترموکوپل نوع K اندازه گیری شد. داده های به دست آمده توسط تحلیل واریانس یک طرفه و دو طرفه وآزمون مقایسه چندگانه توکی مورد بررسی آماری قرار گرفتند. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.
    یافته ها
    نوع دستگاه و روش تابش نور در کامپوزیت تتریک سرام از نظر افزایش دمای کلی و ناشی از تابش تفاوتهای معنی داری داشت (بیشترین مقدار دردستگاه هالوژنه با توان بالا با روش تابشی استاندارد و دستگاه LED و کمترین مقدار در دستگاه هالوژنه با توان پایین)؛ ولی افزایش دمای ناشی از واکنش، اختلاف معنی داری نشان نداد. در کامپوزیت سوپریم نیز افزایش دمای کلی و ناشی از تابش مانند کامپوزیت تتریک سرام بود؛ ولی در افزایش دمای ناشی از واکنش، تنها بین دستگاه هالوژنه توان بالای Ramp و دستگاه هالوژنه توان پایین اختلاف معنی دار به دست آمد. نوع کامپوزیت در حداکثر افزایش دمای کلی، ناشی از تابش و ناشی از واکنش تاثیر معنی داری داشت و کامپوزیت تتریک سرام مقادیر بیشتری نسبت به سوپریم نشان داد. در مورد زمان رسیدن به حداکثر دمای ناشی از واکنش بین دستگاه ها و روش های مختلف تابش در هر دو نوع کامپوزیت تتریک سرام و سوپریم تفاوتهای معنی داری به دست آمد (در دستگاه هالوژنه با توان بالا با روش استاندارد، کمترین زمان و در دستگاه هالوژنه توان بالا با روش Ramp، بیشترین زمان بود). نوع کامپوزیت نیز در زمان رسیدن به حداکثر دمای ناشی از واکنش تاثیر معنی داری داشت و در کامپوزیت سوپریم بیشتر از تتریک سرام بود.
    نتیجه گیری
    بر طبق یافته های مطالعه حاضر، دستگاه تابشی هالوژنه با توان بالا و دیود منتشر کننده نور آبی در طی پلیمریزاسیون کامپوزیت های دندانی حرارت قابل ملاحظه ای ایجاد می کنند که احتمال دارد به پالپ دندان صدمه برسانند.
    کلیدواژگان: کامپوزیت رزینی، افزایش دما، لامپ هالوژنه، دیود منتشر کننده نور آبی
  • رضا درفشی*، مهرو وجدانی صفحه 87
    زمینه و هدف
    احتمال گسترش عفونت بین مطب و لابراتوار دندانپزشکی همواره مطرح می باشد و ضدعفونی کردن قالبها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از طرف دیگر آلژینات ها پرمصرف ترین مواد قالبگیری در دندانپزشکی هستند. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر روش های ضدعفونی اسپری و غوطه ورسازی بر روی ثبات ابعادی آلژینات های آلژینوپلاست و ایرالژین بود.
    روش بررسی
    در این مطالعه تجربی، قالبها از یک مدل تایپودونت مربوط به فک پایین گرفته شدند. بر روی مدل تایپودونت سه شاخص از جنس استیل در نواحی سطوح اکلوزال دندان های مولر اول سمت راست و چپ و در سمت لینگوال دندانهای سانترال نصب شد. این شاخصها برای انجام اندازه گیری های ابعادی مورد نظر، نقاط مرجع محسوب شدند. از دو نوع ماده قالبگیری هیدروکلوئید غیر قابل برگشت با نامهای آلژینوپلاست و ایرالژین استفاده شد. روش های ضدعفونی شامل روش های اسپری و غوطه ورسازی و ماده ضدعفونی مصرفی در این مطالعه محلول هیپوکلریت سدیم 5.2% بود. قالبهای گروه کنترل ضدعفونی نگردید. کلیه قالبها با گچ type III ریخته شد و بر روی کست های گچی، اندازه گیری های ابعادی با استفاده از دستگاه Nikon profile projector انجام گرفت.جهت تحلیل داده ها از آزمونهای کروسکال والیس و من ویتنی با P<0.05 استفاده شد.
    یافته ها
    کست های مربوط به آلژینات آلژینوپلاست که قالب آنها با روش اسپری ضدعفونی شده بود، 0.38% در بعد قدامی-خلفی بزرگتر و 0.06% در بعد طرفی کوچکتر از گروه کنترل بودند. نمونه های مربوط به آلژینات آلژینوپلاست که با روش غوطه ورسازی ضدعفونی شده بودند، در بعد قدامی خلفی 0.47% بزرگتر و در بعد طرفی 0.11% کوچکتر بودند. کست های مربوط به قالبهای آلژینات ایرالژین که با روش اسپری ضدعفونی شده بودند، هم در بعد قدامی خلفی (0.01%) و هم در بعد طرفی (0.001%) از گروه کنترل کوچکتر بودند. گروه ضدعفونی شده به روش غوطه ورسازی در بعد قدامی خلفی (0.04%) و در بعد طرفی (0.03%) نسبت به گروه کنترل ابعاد کوچکتری داشتند.
    نتیجه گیری
    دقت مورد نیاز برای تهیه کست های تشخیصی، کست مقابل و ساخت پروتز پارسیل متحرک، پس از هر یک از روش های ضدعفونی اسپری و یا غوطه ورسازی به منظور ضدعفونی کردن قالبهای آلژیناتی نوع آلژینوپلاست و ایرالژین محفوظ می ماند. در این موارد بین روش های اسپری و غوطه ورسازی تفاوت کلینیکی یا آماری مهمی وجود ندارد. تغییرات ابعادی نمونه های مربوط به آلژینات ایرالژین در کلیه ابعاد مورد بررسی در این تحقیق با هر دو روش ضدعفونی اسپری و غوطه ورسازی نسبت به نمونه های آلژینات آلژینوپلاست کمتر می باشد.
    کلیدواژگان: غوطه ورسازی، اسپری کردن، ثبات ابعادی، ایرالژین، آلژینوپلاست، آلژینات، هیپوکلریت سدیم
  • اصغر عبادی فر*، محمدرضا محمدی، ناصر ولایی صفحه 95
    زمینه و هدف
    اگرچه در حیطه وظایف آموزشی اعضای هیات علمی دندانپزشکی کشور اطلاعات مفیدی موجود است؛ ولی در خصوص عملکرد پژوهشی آنها اطلاعات مناسبی وجود ندارد. این تحقیق که دندانپزشکان هیات علمی درسال 83 را شامل می شود، با هدف حصول به این اطلاعات و نیز تعیین عملکرد پژوهشی و نیازهای واقعی اعضای هیات علمی دندانپزشکی در مقوله آموزش پژوهش طراحی گردیده است.
    روش بررسی
    مطالعه حاضر با طراحی cross sectional بر روی کلیه اعضای هیات علمی دندانپزشکی کشور انجام گرفت. خصوصیات فردی شامل سن، جنس، محل خدمت، سوابق تحصیلی و آموزشی، کارگاه های طی شده، تمایل به شرکت در کارگاه ها و نیز عملکرد پژوهشی بر اساس تعداد طرح های مصوب، تعداد مقاله های منتشره داخلی و خارجی و استفاده از اینترنت از طریق پرسشنامه ای مورد ارزیابی قرار گرفت و با آمار توصیفی ارایه گردید.
    یافته ها
    با توجه به فرم های اطلاعاتی ارسالی، تعداد 436 پرسشنامه واجد شرایط وجود داشت که حدود 58% اعضای هیات علمی را شامل می شد. از نظر تعداد طرح های پژوهشی 7.4% بیش از 10 طرح، 15 % بین 5 تا 10 طرح، 49.9% کمتر از 5 طرح داشتند و 27.7% فاقد طرح تحقیقاتی بودند. از نظر تعداد مقاله های داخلی، 28.2% فاقد مقاله بودند و 51.8% بین 1 تا 5 مقاله و20% بیش از 5 مقاله داشتند. از نظر تعداد مقاله های خارجی 77.5% فاقد مقاله بودند، 20.2% بین 1-3 مقاله و3.2% بیش از 3 مقاله داشتند. از نظر شرکت در کارگاه های پژوهشی، کارگاه روش تحقیق مقدماتی با 71.6% بیشترین و آشنایی با stata با 0.7% کمترین تعداد شرکت کنندگان را به خود اختصاص دادند. در مورد تمایل به شرکت در کارگاه ها، کارگاه مقاله نویسی جهت مقالات انگلیسی با 26.3%، اصول مقاله نویسی با 17.5% و تهیه پروپوزال های تحقیقاتی با 16.1% به عنوان سه اولویت نخست انتخابی بودند.
    نتیجه گیری
    هرچند عملکرد پژوهشی هیات علمی دندانپزشکی در سالهای اخیر بهتر شده؛ ولی در مجموع نازل است. به همین منظور، برگزاری کارگاه های متدولوژی تحقیق، مقاله نویسی و تهیه و تدوین پروپوزال های تحقیقاتی توصیه می شود.
    کلیدواژگان: عملکرد پژوهشی، نیاز سنجی، آموزش پژوهش، دندانپزشکی، هیات علمی
|
  • A. Vahid*, A. Bahraminia, Mj Kharazi Fard Page 1
    Background And Aim
    Determining correct working length in root canal therapy is of great importance in successful treatment. The purpose of this study was to compare the accuracy of two electronic apex locators of fourth generation, Raypex4 and Apit7, in determining working length in vivo.
    Materials And Methods
    In this test evaluation study performed at Dental School of Tehran University, a total of 32 single canal vital teeth planned for extraction because of orthodontic and prosthetic reasons were selected. Working length determination by each of the two electronic apex locators was performed by two different dentists. These measurements were compared with direct visual measurement after tooth extraction. The dentists working with devices and the endodontist who determined the working length of the extracted teeth as well as the statistician, all were blind regarding the results. The data were compared using binominal distribution test with P<0.05 as the limit of significance.
    Results
    The accuracy of actual length determination of Raypex4 was 68.8% in the limit of ± 0.5 and 83.3% in the limit of ±1. From the actual length measurements, 75.1% were within the tolerance of +0.5 to-1. The accuracy of the working length determination by Raypex4 was 68.8% within the tolerance of ± 0.5 and 84.3% within the tolerance of ± 1. Taking the tolerance of + 0.5 to -1 mm into account, the accuracy of the instrument was about 78.8%. The accuracy of actual length determination of Apit7 was 65.7% in the limit of ±0.5 and 78.3% in the limit of ±1. Compared to the visual length determination, 78.8% of the actual length measurements were within the tolerance of +0.5 to-1. The accuracy of the working length determination was 62.6% within the tolerance of ±0.5 and 81.3% within the tolerance of ±1. Taking the tolerance of + 0.5 to -1 mm into account, the accuracy of the instrument was about 75.1%.
    Conclusion
    Raypex4 and Apit7 had similar accuracy in determining the actual length. However, they still can not replace the routine methods of actual length determination.
    Keywords: Electronic apex locators, Root length determination, Apit7, Raypex4
  • H. Ravanmehr, Sm. Seyed Javadein* Page 13
    Background And Aim
    External apical root resorption is a common iatrogenic consequence of orthodontic treatment. Much controversy exists in the literature about changes in root lengths at post treatment periods. Although many practitioners believe that resorption becomes stable after active treatment, quantitative data are scarce. The purpose of this study was to determine quantitative changes in root lengths of maxillary incisors during fixed orthodontic post treatment period, and to assess if it is influenced by gender and factors related to active treatment.
    Materials And Methods
    This was a case cross over study, performed on 80 patients (52 females and 28 males) aged between 13 and 22 years. At debonding stage and beginning of retention phase of fixed orthodontic treatment, Hawley type retainer was fabricated for maxillary arch. Periapical radiographs of maxillary incisors using standard parallel technique were obtained immediately after debonding, and 3 and 7 months later. Crown and root lengths of maxillary incisors were measured using computer program. Changes in root lengths were calculated considering correction factors. Also associations between some factors and the change in root lengths during post treatment periods were assessed. These included gender, type of treatment plan (non extraction/extraction), technique (standard edgewise/straight-wire edgewise) and duration of active treatment (less than 2 years/2 years and more). T-test and 4-way ANOVA were used for statistical analysis with P0.05 as the limit of significance.
    Results
    No significant relation was found between apical root resorption of maxillary central incisors and time elapsed after treatment. Significant relation was observed between apical root resorption of maxillary lateral incisors and the length of post treatment period. No significant relation was found between root length changes of maxillary incisors during post treatment period and gender, type of treatment plan, technique, and the length of active treatment period (P 0.05).
    Conclusion
    Considering the general process of root length reduction in maxillary lateral incisors during post treatment period, establishment of preventive measures is emphasized.
    Keywords: Root resorption, Incisor, Orthodontic, Retention period, Follow, up
  • R. Sadeghi*, H. Semiari, T. Aziz, P. Abedi, A. Khodaverdi, S. Reeyazi Page 22
    Background And Aim
    Aggressive periodontitis is one of the periodontal diseases, which affects systemically healthy individuals usually under the age of 30 years old. The disease is characterized by rapid bone destruction which is not in accordance with the quantity of bacterial plaque. The purpose of the present study was to determine the prevalence of aggressive periodontitis among 15-18 years old female students in Tehran high schools.
    Materials And Methods
    In this cross sectional study,, 2870 students were selected from all educational areas of Tehran during 1382-83 based on systematic clustered random sampling. Probing pocket depth on 6 areas of incisors and first molars were examined in each subject. Students with pocket depth equal to or more than 4 mm on more than one tooth were referred to Shahed Dental School for radiographic examination. For cases in which the distance between the crest of interdental septa and CEJs were equal to or more than 2 mm, full clinical and radiographic examination was performed.
    Results
    Among the subjects of study, only 4 fulfilled the diagnostic criteria of localized aggressive periodontitis. Nobody was diagnosed with generalized aggressive periodontitis. The prevalence of aggressive periodontitis among 15-18 years old schoolgirls was 0.14%.
    Conclusion
    The results of the present study were similar to previous studies with the same age groups and diagnostic criteria in other countries. For determination of total prevalence in Tehran, similar studies in schoolboys are recommended.
    Keywords: Prevalence, Aggressive periodontitis, Tehran
  • F. Shafiee*, M. Motamedi, S. Zargham Page 31
    Background And Aim
    The bonding mechanisms of self etching primers, based upon the simultaneous etching and priming of dentin, simplifies the bonding technique, but the efficiency of these systems is still controversial. This study compared the shear bond strength of three self etch adhesive systems in dry and wet conditions.
    Materials And Method
    In this experimental study, 77 intact bovine lower incisors with flat 600 grit sanded enamel surface were fixed in acrylic molds and divided into 7 groups, of 11 teeth. The enamel surfaces were treated according to a special procedure as follows: Group 1: Prompt L-Pop (PLP) in dry condition, Group 2: Prompt L-Pop in wet condition, Group 3: Clearfield SE Bond (CSEB) in dry condition, Group 4: Clearfield SE Bond in wet condition, Group 5: iBond (iB) in dry condition, Group 6: iBond in wet condition, Group 7: Margin Bond (Control) in dry condition. Surfaces were air dried for ten seconds, or blot dried in wet condition. Composite resin was bonded on the enamel and built up by applying a cylindric teflon split mold (4 mm height 2mm diameter). After 24 hours storage in dionized water at room temperature, all specimens were thermocycled and shear bond test was employed by a universal testing machine (Instron) with a cross-head speed of 1mm/min. The shear bond strength was recorded in MPa and data were analyzed with ANOVA and Scheffe statistical tests. P<0.05 was considered as statistically significant. The mode of failure was examined under a stereomicroscope.
    Results
    1- Shear bond strength of CSEB in dry condition (21.5 ± 4.8 MPa) was significantly higher than PLP and iB groups (p<0.0001). 2- Shear bond strength of iB and PLP groups in dry condition (9.60 ± 2.2, 9.49 ± 3 MPa) were significantly lower than CSEB and control (2.99 ± 5.1 MPa) (P<0.0001). 3- There was no significant difference between PLP and iB groups in dry condition (P=1). 4- Shear bond strength of CSEB in wet condition (21.8 ± 3 MPa) was significantly higher than PLP and iB groups (P=0.0). 5- Shear bond strength of CSEB (10.8 ± 3 MPa) and PLP (10.6 ± 4 MPa) in wet condition were significantly lower than CSEB and Control groups (P=0.0). 6- There was no significant difference between PLP and iB groups in wet condition (P=0.99). 7- Shear bond strength of the three adhesives had no significant difference in dry and wet conditions (PLP: P= 0.53, CSEB: P= 0.84, iB: P= 0.53). The mode of failure in two groups of PLP and two groups of iB was predominantly in the adhesive bond and in the two groups of CSEB, mixed failure (adhesive with cohesive in composite) was predominantly observed.
    Conclusion
    CSEB had higher while iB and PLP showed lower bond strength to ground enamel. The three self-etch adhesives in this study did not show technique sensitivity to wet and dry enamel.
    Keywords: Wet enamel, Dry enamel, Self, etch adhesive system
  • F. Heravi*, R. Naseh Page 42
    Background And Aim
    Recycling of brackets can significantly reduce the price of fixed orthodontic appliances but if the bond is more prone to failure during treatment, this potential benefit will disappear. The aim of this study was to investigate the effect of chemical recycling on bond strength of metal orthodontic brackets and failure pattern of recycled brackets.
    Material And Methods
    In this experimental study Instron machine was used to measure shear bond strength (SBS) of brackets in two stages on 60 human maxillary first premolars using No-Mix composite. Shear bond strength and pattern of failure were compared between recycled and new brackets in two stages. Data were analyzed by ANOVA and Duncan tests. Adhesive Remnant Index was evaluated in different groups by Pearson Chi-square test. P<0.05 was considered as the limit of significance.
    Results
    Statistical analysis showed that the mean values of SBS for new bracket group was 12.00 MPa and for recycled group and double recycled group, 9.94Mpa and 10.00 MPa respectively. A significant reduction (about 18%) in bond strengths of brackets was observed at the first time of recycling. Recycling at the second time had no significant influence on the bond strength. Pattern of bond failure of these brackets showed that a great amount of residual adhesive material was remained on the teeth surfaces after debonding of recycled brackets which indicates that cleaning the teeth surfaces after debonding of recycled brackets is more time consuming.
    Conclusion
    Based on the results of this study, before using recycled brackets, several advantages and disadvantages must be considered.
    Keywords: Metal bracket, Chemical recycling
  • Sm. Hasheminya *, B. Bahreini Page 49
    Background And Aim
    Care must be taken during root canal therapy to prevent contamination of filling materials and avoid root canal contamination. Gutta-percha cones are now widely used to fill root canals. However they are not resistant to conventional sterilization processes in moist or dry heat. To keep the aseptic chain, gutta-percha cones require rapid chair side decontamination before use. Considering different methods for rapid decontamination of gutta-percha cones, use of chemical agents is the best. The purpose of this study was to compare the effectiveness of three different disinfectant solutions in rapid decontamination of gutta-percha cones in one minute
    Materials And Methods
    In this experimental study, 360 gutta-percha cones were placed in bacterial suspensions of Staphylococcus aurous, Escherichia coli and Bacillus subtilis spore for 30 minutes, and then immersed in disinfectant solutions (Micro-10, Deconex 53 Plus, 5. 25% sodium hypocholorite) for 1 minute. After that, the cones were aseptically transferred to the test tubes containing sterile saline. This solution was diluted 10-fold and then cultured on in brain-heart-infusion agar and the number of colonies was estimated after 24 h incubation at 37ْC. A series of 5 previously sterilized cones was used as negative control to check the sterility of gutta-percha cones directly from the manufacturer's box. Another series of gutta-percha cones were considered as positive control group.
    Results
    No bacterial growth was seen in different test groups and negative control group.
    Conclusion
    Analysis of disinfectant effects of sodium hypochlorite, Micro10 and Deconex 53 plus showed that all of these solutions have bactericidal and sporocidal effect and are very efficient in surface disinfection of gutta–percha cones in one minute. Because of irritative effects and unpleasant odor of sodium hypochlorite, Deconex 53 plus and Micro10 can be used for rapid decontamination of gutta-percha cones.
    Keywords: Micro 10, Deconex 53 plus, Gutta percha cones
  • M. Tabrizizadeh*, N. Nekoofar Page 56
    Background And Aim
    Maintaining the original canal path and safety of canal preparation during instrumentation in curved canals have been subjected to many challenges. The aim of this study was to compare several parameters of root canal preparation using flexmaster rotary and hand used Nickel-Titanium instruments.
    Materials And Methods
    In this experimental study, sixty extracted human teeth with root canal curvatures between 10 and 42 degress were devided into two similar groups with equal mean curvatures. Root canals in one group were prepared using flexmaster rotary instruments and the other with NiTi hand files.After canal preparation, different parameters such as straightening of curved root canal, loss of working length, fracture rate, perforation and working time, were evaluated and compared between the two groups. Data were analyzed by t student test with p<0.05 as the limit of significance.
    Results
    Results showed that both instruments maintained the original canal's curvature. No loss of working length, instruments fracture or perforation was recorded. Working time was significantly shorter for flexmaster than hand files.
    Conclusion
    Both systems under investigation respected original root canal curvature and were safe to use. Therefore the rotary techniques could be successfully introduced to undergraduate endodontic programmes.
    Keywords: Rotary instruments, NiTi file
  • H. Abdolsamadi*, M. Hamian Page 63
    Background And Aim
    Geographic tongue (GT) is a relatively common lesion which is usually asymptomatic and found during routine examinations. Lesions may be single or multiple and frequently are confined to the dorsal surface and lateral borders of the tongue. Although the cause is unknown, zinc deficiency has been suggested as a possible etiologic factor. The purpose of the present study was to determine the therapeutic effect of zinc sulfate in patients with geographic tongue.
    Materials And Methods
    This study was a randomized double blind clinical trial performed on 40 cases. 20 patients in experimental group were given zinc sulfate and 20 patients in control group took placebo. Slides were taken at the first day and healing was recorded after 10 days. Data were analyzed using chi-square test with P<0.05 as the limit of significance.
    Results
    In 16 cases of the experimental group and in 3 cases of the control group signs of healing were observed.
    Conclusion
    Regarding the role of zinc in epithelial tissues health and development of filliform papillas and in spite of the positive effect of zinc sulfate in treatment of geographic tongue, further investigations concerning its effects on other mucosal conditions are recommended.
    Keywords: Geographic Tongue, Zinc Sulfate
  • Z. Ataei*, H. Abdollahi, M. Salarzadeh Page 69
    Background And Aim
    Chlorhexidine is a mouthwash with known antibacterial effect but its antifungal effect is not clear. The aim of this study was to compare the antimicrobial effects of nystatin and chlorhexidine mouthwashes (one Iranian product and the other, commercial) on Candida albicans under in vitro condition.
    Materials And Methods
    In this experimental study, the strains of Candida albicans used consisted of one standard strain (PTCC 5027) and ten local isolates. The latter were obtained from patients referred to different dental clinics in Kerman city. The specimens were taken from the gum and palate area by sterile swabs and dipped into Stewards transport medium, transferred to the laboratory within one hour, and cultured on Sabauraud dextrose Agar. Colonies showing the characteristic appearance of Candida were further cultured and routine differential tests including germ tube formation were performed to confirm the diagnosis of C.albicans. These were used to prepare a microbial cell suspension of 0.5 Mc Farland concentration. Each cell suspension was inoculated over duplicate plates of SDA and 4 wells of 5 mm diameter were made using sterile cork borers. Each previously coded mouthwash was placed in corresponding well and incubated for 24-48 hours and the diameter of inhibition zone was measured with ruler. The minimum inhibitory concentration (MIC) of each mouthwash for each isolate of Candida albicans was determined using dilution tube technique. Data were analyzed by SPSS package using proper statistical tests with P<0.05 as the limit of significance.
    Results
    There was a significant difference between the antimicrobial effects of the four tested mouthwashes. The results indicated that Iranian nystatin mouthwash had the greatest effect and the average inhibition zone from the highest to the lowest was associated with Iranian nystatin, foreign nystatin, Iranian chlorhexidine and foreign chlorhexidine respectively. The MIC determination revealed that generally nystatin was more effective than chlorhexidine. No statistical difference was seen between the Iranian and foreign samples.
    Conclusions
    Despite the antifungal effects of chlorhexidine, more investigations on different strains of C.albicans is required before recommending its cilinical application.
    Keywords: Mouth wash, Nystatin, Chlorhexidine Antimicrobial effects
  • M. Hasani Tabatabaei*, M. Mirzaei, M. Ataei, F. Motevaselian Page 77
    Background And Aim
    The majority of commercial curing units in dentistry are of halogen lamp type. The new polymerizing units such as blue LED are introduced in recent years. One of the important side effects of light curing is the temperature rise in composite resin polymerization which can affect the vitality of tooth pulp. The purpose of this study was to evaluate the temperature rise in two different composite resins during polymerization with halogen lamps and blue LED.
    Materials And Methods
    This experimental study investigated the temperature rise in two different composites (Hybrid, Tetric Ceram/Nanofilled, Filteke Supreme) of A2 shade polymerized with two halogen lamps (Coltolux 50, 350 mW/cm2 and Optilux 501 in standard, 820 mW/cm2 and Ramp, 100-1030 mW/cm2 operating modes) and one blue LED with the intensity of 620 mW/cm2. Five samples for each group were prepared and temperature rise was monitored using a k-type thermocouple. Data were analyzed by one-way ANOVA, two-way ANOVA and Tukey HSD tests with P<0.05 as the limit of significance.
    Results
    Light curing units and composite resins had statistically significant influence on the temperature rise (p<0.05). Significantly, lower temperature rise occurred in case of illumination with Coltolux 50.There was no significant difference between Optilux 501 in standard curing mode and LED. Tetric Ceram showed higher temperature rise.
    Conclusion
    According to the results of this study the high power halogen lamp and LED could produce significant heat which may be harmful to the dental pulp.
    Keywords: Composite resins, Temperature rise, Halogen lamp, Blue LED
  • M. Vojdani*, R. Derafshi Page 87
    Background And Aim
    Infection control is an integral part of dentistry and dental impressions are considered an important issue in cross contamination. The aim of this study was to investigate the dimensional stability of two irreversible hydrocolloid materials, Alginoplast and Iralgin after disinfection with 5.2% sodium hypochlorite, used with immersion and spraying methods.
    Material And Methods
    In this experimental study, impressions were made of a master mandibular arch (Typodont) containing three stainless steel inserts on the occlucal surface of both mandibular first molars and in the lingual surface of the mandibular central incisors, which served as reference marks for making measurements. Two types of irreversible hydrocolloid (Iralgin and Alginoplast) were tested. 5.2% sodium hypochlorite was used in two methods of spraying and immersion to disinfect the samples. The control group was not disinfected. Casts were made of type III gypsum. Stone casts were measured with a Nikon profile projector.Kruskall-Wallis and Mann-Witney test were used for statistical analysis using p<0.05 as the limit of significance.
    Results
    Casts prepared from Alginoplast disinfected by spraying method, were 0.38 % larger in anteroposterior and 0.06% smaller in cross arch dimensions, whereas those prepared from Alginoplast immersed in hypochlorite were 0.47% larger in anteroposterior and 0.11% smaller in cross arch dimensions. Casts made from Iralgin were smaller after both methods of disinfecting, (0.01% smaller in anteroposterior and 0.001% smaller in cross-arch dimensions after spraying and 0.04% smaller in anteroposterior and 0.03% smaller in cross-arch dimensions after immersing in sodium hypochlorite).
    Conclusion
    Alginoplast and Iralgin impressions can be immersed or sprayed for disinfection without compromising the accuracy needed for diagnostic and opposing casts, as well as removable partial denture construction.
    Keywords: Immersion, Spraying, Dimensional stability, Iralgin, Alginoplast, Alginate
  • A. Ebadifar*, Mr. Mohammadi, N. Valaee Page 95
    Background And Aim
    Compared to the information about educational responsibilities, there is not much information about the research skills and activities of the academics in dental schools. The aim of this study was to evaluate the research performance of the academic staff of the dental schools and their educational needs to promote their research skills.
    Materials And Methods
    This cross-sectional study was done by mailing a questionnaire to all of the members of Iran dental faculties. The questionnaires contained personal information like age, sex, place of employment, educational records, and additional questions like the workshops previously attended, and interests to attend certain workshops. To evaluate the research performance of the academic staff, the number of accomplished researches, the articles published in known national and international journals, their skills in using internet, and the number of attended workshops about research methodology were included in the questionnaire. The completed questionnaires were gathered and evaluated by descriptive statistics.
    Results
    From the questionnaires gathered, 436 were eligible to be included in the study, which formed 58% of the academic staff of dental schools. The results showed that 7.4% of the staff had more than 10 researches conducted, 15% had 5-10, 49.9% had less than 5, and 27.7 had no researches done. Considering the articles published in known national journals, 28.2% had no papers, 51.8% had 1-5 papers, and 20% had more than 5 papers. Regarding the number of articles published in known international journals, 77.5% had no papers, and 20.2% had 1-3, and 2.3% and more than 3 papers. The "preliminary research methods" workshop had the highest percent of participation (71.6%), and "Stata acquaintance" workshop had the least (0.7%). The participants were mainly interested to participate in three workshops, "English scientific writing" (26.3%), "principles of scientific writing" (17.5%), and preparing research proposals" (16.2%), respectively.
    Conclusion
    We concluded that the research skills and performance of the academic staff, though improved in the recent years, is still unsatisfying. In order to promote it, it is recommended to organize workshops about "research methodology", "scientific writing" and "preparing of proposals"
    Keywords: Research performance, Need assessment, Research education, Academic staff