مجله تحقیقات نظام سلامت حکیم
سال هفتم شماره 2 (پیاپی 25، تابستان 1383)

مقدمه آلودگی هوای داخلی به وسیله آلاینده های میکروبی مثل قارچ ها، باکتری ها و ویروس ها، به عنوان یک مسئله بهداشتی جدی شناخته شده و ممکن است عامل ایجاد بیماری وابسته به ساختمان (BRI) و سندرم ساختمان مریض (SBS) باشد. تاکنون روش های مختلفی برای نابودی پاتوژن های میکروبی موجود در هوای داخلی ارائه شده است. یک روش جدید در این زمینه کاربرد سیستم پرتوتابی میکروبکشی تابش فرابنفش (UVGI) می باشد. هدف از این مطالعه بررسی امکان کاربرد سیستم UVGI در غیرفعال سازی میکروارگانیزم های منتقله توسط هوا است. به این منظور از یک واحد UVGI مدل تک ایستا استفاده شده است. مشخصات این دستگاه عبارت است از: ابعاد cm 7×cm 17× cm138، تابش w22.4، ظرفیت m3/h 30، زمان تماس s 0.6. پارامترهای اندازه گیری شده شامل شمارش بشقابی هتروتروف ها (HPC)، ازن، میزان جریان و دمای هوا در ورودی و خروجی سیستم بوده که بر اساس روش های استاندارد انجام شده است. نتایج نشان می دهد که این واحد بدون تولید فراورده های جانبی مثل ازن قادر به غیرفعال سازی 92.5 درصد میکروارگانیزم های موجود در هوای عبوری از آن است. همچنین میزان جریان قابل گندزدایی توسط این دستگاه m3/h 30 می باشد. این سیستم دمای هوای ورودی را به میزان 10 درجه سانتی گراد افزایش می دهد که در برخی از موارد ممکن است یک محدودیت به حساب آید. بر اساس نتایج بدست آمده، سیستم مورد مطالعه هیچگونه محصولات جانبی خطرناک تولید نکرده و می تواند به عنوان یک روش گندزدایی برای از بین بردن میکروارگانیزم های موجود در هوای محل های سربسته به کار برده شود.

مقدمه از جمله عوارض لوله گذاری داخل نای، تحریک سمپاتیک و تغییرات همودینامیک شامل ضربان قلب و فشار خون (HR, BP) می باشد که همواره متخصص بیهوشی در پی اجتناب از آن می باشد. در این مطالعه تغییرات همودینامیک، با دو روش لوله گذاری نای با لارنگوسکوپ مکینتاش و برونکوسکوپ فیبراپتیک مورد بررسی قرار گرفت. 97 بیمار ASA class I, II کاندید جراحی الکتیو در دو گروه 45 و 52 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران با لوله گذاری مشکل، چاقی مفرط، بیماری های سیستمیکی نظیر فشار خون بالا، بیماری قلبی، دیابت، تیروئید و بیماران کاندید سزارین از این مطالعه حذف شدند. پس از برقراری مانیتورینگ استاندارد، پره مدیکاسیون و القا بیهوشی به صورت یکسان برای تمامی بیماران صورت گرفت. تغییرات همودینامیک از قبیل HR، BP، ثبت گردید. اضافه بر آن تغییرات SaO2 نیز مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات جمع آوری شده توسط برنامه آماری SPSS، و آزمون آماری t-test و کای دو مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تفاوت معنی دار توزیع سن، جنس و طول مدت عمل در دو گروه بیماران دیده نشد. طول مدت لوله گذاری داخل نای در دو گروه بطور معنی داری متفاوت بود. میانگین اشباع اکسیژن خون شریانی در 30 ثانیه بعد از لوله گذاری، تفاوت معنی دار بین دو گروه داشت. متوسط فشار خون شریانی 30 ثانیه بعد از لوله گذاری تفاوت معنی دار بین دو گروه داشت. تعداد ضربان قلب در دو گروه تفاوت معنی دار نداشت. با توجه به نتایج فوق می توان گفت که لوله گذاری با برونکوسکوپ فیبراپتیک قابل انعطاف می تواند تغییرات همودینامیک بیشتری نسبت به لارنگوسکوپ مکینتاش ایجاد کند. با توجه به شرایط مساوی از نظر عوامل موثر از قبیل نوع بیهوشی، پره مدیکاسیون، سن، جنس بیماران و... این تغییرات بعلت تفاوت معنی دار در طول مدت لوله گذاری و تحریکات قسمت های پائین تر تراشه توسط برونکوسکوپ فیبراپتیک بوجود می آیند.