مجله فیض
سال هفتم شماره 2 (پیاپی 26، تابستان 1382)

سدر یا Zizyphus spina christi از تیره عناب Rhamnaceae یکی از گیاهان بومی ایران است که به صورت خودرو در استان خوزستان رشد می کند و به آن کنار نیز می گویند. در طب سنتی در مورد اثرات میوه آن اشارتی شده است و برگ آن که سدر نامیده می شود به طور عمده برای شستشوی موی سر استفاده می شود. به منظور تعیین اثرات غلظت های مختلف عصاره آبی- الکلی برگ آن بر قلب قورباغه این تحقیق انجام گرفت.
تحقیق به روش Experimental انجام شد. قلب قورباغه از طریق Vena cava کانیوله شده و توسط محلول رینگر استاندارد پرفیوز گردید سپس پس از تغذیه و اکسیژن دهی از شاخه چپ کانیوله شده آئورت از قلب خارج گردید. به محلول رینگر عصاره اضافه شد تا غلظت های نهایی mg/ml 20 و 10، 5، 5/2 25/1، 625/0 ایجاد شود. تغییرات نیروی انقباضی و تعداد ضربان قلب قبل و بعد از اضافه کردن عصاره به صورت ایزومتریک ثبت و مقایسه گردید. فشار بازگشت وریدی در تمام مدت آزمایش 5/5 سانتی متر آب بود. دمای رینگر C °22-20 وpH آن 4/8 بود. تحریک الکتریکی دیواره دهلیز با 10ولت، 1 هرتز و 1هزارم ثانبه به مدت 20-10 ثانیه قبل و بعد از استفاده از غلظت mg/ml20 اعمال شد و تاثیر هر غلظت با آماره t-test و بین غلظت های متفاوت با Anova مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تحقیق روی 25قلب پرفیوز شده قورباغه انجام گرفت و مشاهده گردید که این عصاره به صورت وابسته به غلظت موجب کاهش نیروی انقباضی و تعداد ضربان قلب قورباغه می گردد (p<0.0001). غلظت mg/ml 20 در موارد سبب بروز ایست قلبی در حالت آدیاستول گردید که با پرفوزیون رینگر تازه ایست قلبی برطرف گردید. تحریک الکتریکی (E.S) دیواره دهلیز تاثیری بر ایست قلبی حاصل از غظت mg/ml20 نداشت.
به نظر می رسد این عصاره حاوی ماده و یا مواد مهارکننده بهره مندی سلول های قلب از کلسیم در روند انقباض باشد و در تحقیقات علمی صحبت از احتمال و شاید و... نباید باشد.

واژینوز باکتریایی یکی از شایعترین عفونتهای زنان میباشد. آنتی بیوتیکهای مختلفی برای درمان این عفونت ها مورد استفاده قرار گرفته اند. گرچه مترونیدازول به عنوان موثرترین دارو پیشنهاد شده است اما هیچکدام از آنتی بیوتیکها بطورکامل در درمان و ممانعت از بیماری موثر نبوده اند. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی و ایمنی کلیندامایسین و مترونیدازول خوراکی در درمان واژینوز باکتریایی زنان است.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 60زن با سن 16سال و بالاتر که واژینوز باکتریایی آنها توسط ویژگی های استاندارد Amsel و رنگ آمیزی گرم تشخیص داده شده بود انجام گرفت. بیماران به دو گروه تقسیم شدند. گروه اول تحت درمان با یکی از کلیندامایسین خوراکی mg300 دوبار در روز برای 7روز و گروه دوم تحت درمان با مترونیدازول خوراکی mg500 دوبار در روز برای 7روز قرار گرفت. بیمارانی که هم زمان عفونت قارچی یا تریکومونایی داشتند از مطالعه خارج شدند. جهت بررسی میزان بهبودی، کلیه معاینات و آزمایشات 7 الی 14 روز بعد از درمان تکرار شد. همچنین علایم واژینال، شکایات و عوارض جانبی داروها در بیماران بررسی و مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
اختلاف معنی دار آماری از نظر میزان بهبودی در مصرف کنندگان کلیندامایسین خوراکی(3/93درصد) و مترونیدازول خوراکی (6/86درصد) مشاهده نشد. واکنشهای نامطلوب در هر دو گروه به صورت خفیف بود. چهار بیمار که کلیندامایسین خوراکی دریافت کرده بودند دچار اسهال غیرخونی شدند و در چهار بیمار که مترونیدازول خوراکی دریافت کرده بودند واژینوز کاندیدیایی علامت دار پیشرفت کرد.
کلیندامایسین می تواند جایگزینی موثر و ایمن برای درمان واژینوز باکتریایی در زنان باشد.

شناخت اتیولوژی بیماری هایی از جمله سرطان ها از اولویت های پژوهشی محسوب می شود. در مورد نقش حذف ژنی در GSTM1 از افزایش شانس ابتلا به چندین سرطان گزارشات متناقضی وجود دارد لذا به منظور تعیین رابطه ژنوتیپ های آن با بروز سرطان کولون، این تحقیق در بیمارستان نمازی شیراز و گروه شاهد آنها انجام گرفت.

این تحقیق مطالعه ای مورد - شاهدی است که چند شکلی ژنتیکی GSTMI به وسیله تکنیک PCR در 38بیمار مبتلا به سرطان کولون و 76فرد سالم (به عنوان گروه شاهد) بررسی شد. داده ها با استفاده از آزمون مربع کای مورد قضاوت قرار گرفتند و میزان مواجهه بودن با ژنوتیپ ها و Ratio s ’ ODD آن محاسبه گردید

فراوانی ژنوتیپ null در گروه شاهد 9/32 و در مبتلایان به سرطان کولون 50درصد می باشد(05/0 P<) و افراد مبتلا بیشتر از 2برابر افراد شاهد در مواجهه با ژنوتیپ Null بوده اند. در صورتی که دو گروه براساس سن طبقه بندی شوند آنگاه در سنین بالاتر از 59سال، بین ژنوتیپ null و ابتلا به سرطان کولون رابطه آماری معنی دار مشاهده می گردد(02/0 P<).

افراد هموزیگوس برای حذف ژنی در GSTM1 به ویژه در سنین بالا، استعداد بیشتری جهت ابتلاء به سرطان کولون دارند.

با توجه به گزارش هایی مبنی بر تاثیر تریکومونیازیس بر حاملگی و سلامت نوزاد و عدم اطلاع از وضعیت اپیدمیولوژیک آن در خانم های باردار شهر کاشان، این تحقیق بر روی خانم های باردار مراجعه کننده به زایشگاه و بیمارستان دکتر شبیه خوانی کاشان در سالهای 81-1380 انجام گرفت.
این تحقیق به روش توصیفی و آینده نگر بر روی خانم های بارداری که برای انجام زایمان، مراجعه کرده بودند، صورت پذیرفت. جمع آوری اطلاعات بیماران با گرفتن شرححال، مشاهدات بالینی و آزمایشگاهی، تعیین pH، گسترش مرطوب و محیط کشت اختصاصی تریکوموناس واژینالیس (دیاموند اصلاح شده) انجام شد.
در 450خانم باردار مورد بررسی، 2مورد (44درصد) تریکومونیازیس مشاهده شد که در هر دو مورد زنان مبتلا زایمان قبل از موعد و پارگی زودرس کیسه آب و نوزاد با وزن کم حین تولد داشتند. هردو زن مبتلا به تریکومونیازیس، خانهدار، بی سواد و دارای ترشحات آبکی و کف آلود بودند. در هر دو مورد واژینیت مشاهده شد. یکی از بیماران سرویکس توت فرنگی داشت در حالی که در زنان باردار فاقد تریکومونیازیس این علامت مشاهده نشد.
میزان آلودگی به تریکومونیازیس در منطقه، پایین است. تریکومونیازیس در بروز زایمان قبل از موعد، و پارگی زودرس کیسه آب و وزن کم حین تولد نوزاد نقش دارد، لذا مطالعات تحقیقی در جوامع با آلودگی بالا پیشنهاد می گردد. از طرف دیگر، علایم بالینی و معاینه فیزیکی برای تشخیص تریکومونیازیس کافی و دقیق نیست. بنابراین، تشخیص صحیح با روش های آزمایشگاهی جهت درمان مناسب توصیه می شود.

تغذیه انحصاری با شیر مادر به عنوان یک عامل مهم در تامین سلامت کودکان در 6ماه اول زندگی، خصوصا در کشورهای توسعه نیافته، نقش موثری دارد. از آنجا که دوره تغذیه انحصاری با شیر مادر تابع شرایط اجتماعی و فرهنگی جوامع است، لذا ضروری است عوامل موثر بر آن در مناطق مختلف مورد بررسی قرار گیرد. مطالعه حاضر در راستای تعیین مدت تغذیه انحصاری با شیر مادر و عوامل موثر بر آن در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی و درمانی زاهدان در سالهای 80-1379 صورت گرفت.
در این مطالعه که به صورت مقطعی انجام شد تعداد 253نفری از مادرانی که فرزند 24-6ماهه داشتند و جهت انجام مراقبت های کودکان خود به 5مراکز بهداشتی و درمانی مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب شدند.و با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه حضوری عملکرد مادران در مورد نحوه تغذیه کودک تا 6ماهگی تعیین و نقش آموزش قبل از زایمان، هم اتاقی به بیماری مادر با شیوع تغذیه انحصاری محاسبه گردید.
اطلاعات به دست آمده نشان داد که 3/46درصد از مادران بی سواد، 7/74درصد دارای سن کمتر از 30سال و9/7درصد شاغل بودند. جامعه شیرخواران مورد مطالعه شامل 4/53درصد دختر و 6/46درصد پسر بودند و 5/.90درصد آنان ملیت ایرانی داشتند و 6/97درصد شیرخواران در بدو تولد با شیر مادر تغذیه شده بودند. میزان تغذیه انحصاری با شیر مادر تا سن 6ماهگی در کودکان مورد مطالعه 7/44درصد بود. نتایج آزمون کای دو نشان داد که مدت زمان تغذیه انحصاری با شیر مادر با آموزشهای قبل از زایمان و هم اتاقی بودن مادر و نوزاد ارتباط مستقیم و با بیماری های مادر در 6ماه اول ارتباط معکوس دارد.
فراگیر کردن آموزشهای قبل از زایمان، هم اتاقی بودن مادر و نوزاد، همچنین توجه بیشتر به مادران مسن و افزایش آگاهی مادران در زمینه بیماری هایی که نیاز به قطع شیردهی نیست، در ترویج تغذیه انحصاری با شیر مادر و جلوگیری از مرگ و میر کودکان زیر دو سال نقش مهمی ایفا میکنند

باتوجه به شیوع نسبتا بالای انسداد مادرزادی مجرای اشکی بینی و وجود تناقضاتی در مورد میزان موفقیت، زمان مناسب پروبینگ و حداکثر زمان پیگیری بعد از آن و به منظور تعیین میزان موفقیت پروبینگ، این مطالعه در کودکان کمتر از 5سال مبتلا به انسداد مادرزادی مجرای اشکی بینی در بیمارستان متینی کاشان طی سال های 80-1377 انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی 56بیمار (71چشم) کمتر از 5سال انجام گرفت. تمام بیماران زیربیهوشی عمومی تحت عمل پروبینگ و شستشوی مجرای اشکی بینی قرار گرفتند و به مدت 6ماه پیگیری شدند. برطرف شدن کامل اشک ریزش و ترشح از چشم به عنوان موفقیت پروبینگ محسوب گردید. نتایج با آزمون کای دو مورد بررسی آماری قرار گرفت.
میزان موفقیت پروبینگ به طور کلی 6/78درصد (6/81-7/66) در گروه های سنی مختلف بود. سن کودک با میزان موفقیت پروبینگ ارتباط آماری معنی داری داشت (05/0P<). در 3ماه اول 91درصد از کودکان پروبینگ شده بهبودی کامل داشتند.
میزان موفقیت بعد از اولین پروبینگ در انسداد مادرزادی مجرای اشکی بینی در کودکان زیر 5سال و به خصوص در کودکان 12-6ماه بسیار بالاست.گرچه با افزایش سن کودک میزان موفقیت کاهش می یابد اما هنوز به عنوان اولین قدم جراحی در درمان این بیماران توصیه می شود پروبینگ مجدد حداقل باید تا سه ماه بعد از اولین پروبینگ به تعویق انداخته شود.

میدانهای الکترومغناطیس امواج رادیویی روی بعضی از عملکردهای سلول و یا سیستمهای حیاتی تاثیر می کنند و معمولا در استفاده های درمانی جهت بالا بودن دمای بافت از امواج کوتاه رادیویی استفاده می شود. چون جنبه های غیرگرمایی اثر این امواج نیز مطرح می باشد برای تعیین اثر فرکانس موج کوتاه بر روی عملکرد عصب، این مطالعه در گروه فیزیک پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1379 انجام گرفت.
تحقیق به صورت مطالعه تجربی در 42فرد سالم در گروه سنی 30-20سال انجام گرفت. قبل از اعمال میدان، زمان تاخیر](Lat) Latency)[عصب مدیان اندازهگیری شد. سپس ناحیه مچ دست چپ در معرض تابش امواج با فرکانس 12/27مگاهرتز با کمترین شدت به مدت 10دقیقه قرار گرفت و پس از قطع آن مجددا Lat اندازه گیری شد. تغییرات Lat عصب، قبل و بعد از اعمال میدان با استفاده از Paired t-test مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
تغییرات ناچیز دما، (5/0 درجه سانتی گراد)، تاثیری در زمان تاخیر عصب نداشت. 95درصد افراد مورد مطالعه با پرتوگیری از این فرکانس تغییرات زمان تاخیر عصب داشته اند. در آزمون آماری انجام شده کاهش معنی داری در زمان تاخیر مشاهده شد که میزان این کاهش 56/8 درصد بود(p<0.05) و این اثر تا مدت کوتاهی (بیشتر از 11دقیقه) پس از قطع میدان مشاهده گردید.
میدان موج کوتاه رادیویی روی زمان تاخیر عصب تاثیر دارد و می تواند زمینه مطالعات بعدی در جهت به کارگیری این اثر در درمان برخی از بیماری های عصبی باشد.

بیماری های قلب و عروق از مهم ترین علل مرگ و میر در ایران است و هزینه سالانه آن بالغ بر ده ها میلیون دلار می شود. در حال حاضر با توجه به اینکه تغییرات در شیوع زندگی ممکن است تظاهرات بیماری های قلب و عروق را کاهش دهد، این تحقیق به منظور تعیین عادات رفتاری بیماران ایسکمی بستری در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام گرفته است.
این پژوهش نوعی مطالعه شاهد موردی است. بیماران مبتلا به ایسکمی قلب بستری در بخش مراقبت های ویژه به عنوان گروه مورد و بیماران غیرقلبی بستری در بخش های داخلی و جراحی که از لحاظ سن و جنس مشابه گروه مورد بودند، به عنوان گروه شاهد انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه بود که مستقیم با مراجعه به بیمارستان مورد پژوهش، اطلاعات جمع آوری شد. پرسش نامه حاوی متغیرهای سن، جنس، شغل، وضعیت تاهل، میزان تحصیلات، میزان مصرف نمک، چربی و روغن اضافی غذا، سابقه مصرف سیگار، نحوه فعالیت روزانه و مصرف قرص های جلوگیری از بارداری بود. اطلاعات به دست آمده توسط آزمون آماری کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در این مطالعه 400بیمار مورد بررسی قرار گرفتند که 200نفر از بیماران مبتلا به ایسکمی قلب و 200نفر دیگر بیماران غیرایسکمی بودند. در بیماران مبتلا به ایسکمی قلب، 70نفر (35درصد) در گروه سنی 66سال به بالا و 7/60درصد (121نفر) مرد بودند. 87درصد متاهل، 62درصد بی سواد و بیشتر آنها (5/35درصد) خانه دار بودند. 39نفر (5/19درصد) اغلب از مواد غذایی شور استفاده می کردند. 59درصد و 5/15درصد از آنها به ترتیب از غذای معمولی و چرب استفاده می کردند. 57نفر (5/28درصد) از چربی های حیوانی مصرف می کردند. 66درصد (132نفر) غالبا ازچای و قهوه استفاده می کردند. میزان فعالیت بدنی در محیط کاری درمیان 119 نفر(59درصد) از بیماران ایسکمی قلب از نوع سبک و متوسط بود. 78درصد آنها فعالیت ورزشی نداشتند. 5/38درصد (77نفر) و 5/9درصد (19نفر) به ترتیب از غلات (نان و برنج) و شیرینی جات استفاده می کردند. 53نفر (5/26درصد) عادت به مصرف سیگار داشتند به طوری که تقریبا 53درصد 20-10ساله و 30درصد سابقه مصرف بیش از 20سال داشتند. 23درصد (18نفر) عادت به مصرف قرص پیشگیری از بارداری داشتند و در 34درصد موارد سابقه مصرف قرص بیش از 5سال بود.
باتوجه به اینکه اکثریت بیماران مرد، متاهل و در محدوده سنی 66سال به بالا بودند. و هم چنین 73درصد از خانم ها نیز خانه دار بودند، لزوم توجه و آموزش بیشتر به این گروه از بیماران احساس می شود. به خصوص آموزش در جهت کاهش مصرف نمک، کاهش مصرف غذاهای چرب به ویژه چربی های حیوانی، انجام فعالیت های متناسب با شدت بیماری و انجام فعالیت های منظم ورزشی، ترک مصرف سیگار و رژیم های غذایی متناسب با وضعیت جسمی و اقتصادی بیماران، ضروری است.

باتوجه به مراجعه بیماران برگر و مشاهدات و علایم بالینی متفاوت آنها، در این تحقیق مراجعه کنندگان به بیمارستان آیت الله طالقانی تهران، در سالهای 80-1379 مورد بررسی قرار گرفتند.
تحقیق به روش توصیفی صورت پذیرفت. تشخیص بیماری براساس علایم بالینی آن و آزمایشات آنژیوگرافی انجام شده صورت میگرفت. علایم بالینی، خصوصیات فردی و اجتماعی گردآوری و با استفاده از آمار توصیفی ارایه شدند.
طی مدت بررسی تعداد 42 بیمار با تشخیص قطعی برگر وجود داشتند که همگی مرد و در سنین 2±9/35سال بودند و همگی سیگار مصرف می کردند، 71درصد معتاد و 8/54درصد آنها نیز به مدت 20-10سال دخانیات مصرف می کردند. 3/77درصد مراجعهکنندگان تحصیلات کمتر از 6 ابتدایی داشتند و 69درصد آنها از وضعیت بهداشتی پایین برخوردار بودند و هیچ کدام سابقه خانوادگی نداشتند. شایعترین علایم بالینی درد در حال استراحت (81درصد) و در مراحل بعدی اولسرایسکمیک، لنگش متناوب، گانگرن، ترمبوفلبیت مهاجر و درد اندام فوقانی بود.
علایم بالینی در بیماران مورد بررسی (احتمالا در جامعه ایرانی) نسبت به علائم بیماران اروپایی و آمریکایی مندرج در کتب مرجع متفاوت بود. وضعیت اقتصادی، اجتماعی و سطح بهداشتی پایین در بروز بیماری نقش دارد. تحقیق تحلیلی و به دنبال آن تحقیق تجربی برای کاهش مشکل آن را توصیه می نماید.

باتوجه به شیوع بالای تشنج ناشی از تب و تعداد زیاد موارد بستری ناشی از این بیماری و به منظور تعیین عوامل خطرساز موثر در بروز اولین تشنج ناشی از تب، این تحقیق در کودکان بستری در بخش اطفال بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1380 صورت بذیرفت.
تحقیق به روش تحلیلی و از نوع مورد شاهدی روی 180کودک انجام گردید. جامعه مورد مطالعه به دو گروه مبتلا به تشنج ناشی از تب (60نفر) و گروه تب دار بدون تشنج (120نفر) تقسیم شدند و عوامل خطرساز بروز تشنج در دو گروه تعیین و مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز از قبیل سن، جنس، میزان تب، نوع بیماری زمینه ای، سابقه خانوادگی تب و تشنج، صرع و تاخیر تکاملی و مشکلات پری ناتال از طریق پرسش نامه در هر دو گروه کسب شد. اطلاعات به دست آمده با روش آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
از 180کودک مورد مطالعه 108 نفر پسر (60درصد) و 72نفر دختر (40درصد) و همگی در محدوده سنی 6ماه تا 5سال بودند. بیشترین میزان بروز تشنج ناشی از تب در کودکان زیر 3سال (78درصد) و در پسران (60درصد) به دست آمد. مهم ترین عوامل خطرزا در 60کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب، سابقه خانوادگی تب ناشی از تشنج (55درصد)، بیماری های پری ناتال (28درصد)، سابقه خانوادگی صرع (10درصد) و سابقه تاخیر تکاملی (5درصد) بود. ازدواج فامیلی عامل خطرزایی نبود.
خطر بروز تشنج در کودک زیر 3سال مبتلا به عفونت ویروسی دستگاه تنفس فوقانی و با سابقه مثبت خانوادگی تشنج ناشی از تب زیاد است، لذا بهتر است در چنین کودکانی در هنگام بروز تب بالاتر از 38درجه زیربغلی، پروفیلاکسی با دیازپام انجام گیرد. مشکلات پری ناتال، سابقه خانوادگی صرع و تاخیر تکاملی به عنوان عوامل خطرزا در بروز تشنج ناشی از تب شناخته شدند.

اولین قدم برای شناخت بیماری در کشور و پژوهش های بعدی، شناخت اتیولوژی و در نهایت درمان بیماری، و تعیین وضعیت آن بیماری است. به دلیل نامشخص بودن وضعیت ادم پایی در کشور ما، این مطالعه، به منظور تعیین شیوع ادم پایی و عوامل مرتبط با آن در مراجعه کنندگان به درمانگاه نوروافتالمولوژی بیمارستان فارابی تهران در سال های 78-76 انجام گرفت.
این مطالعه به روش مطالعه داده های موجود، با استفاده از پرونده های بیماران مراجعه کننده صورت گرفت. از پرونده بیماران مبتلا به ادم پایی، خصوصیات سن، جنس، علایم بالینی همراه و اتیولوژی نهایی استخراج و با آمار توصیفی ارایه گردید.
از میان 739 بیمار مراجعه کننده به درمانگاه نوروافتالمولوژی بیمارستان فارابی تهران در سال های 78-76 تعداد 36 بیمار مبتلا به ادم پایی بوده اند، که شیوع ادم پایی در نمونه های مورد بررسی 4.87% بوده است. با توجه به این شیوع در نمونه های مورد مطالعه، شیوع واقعی آن در جامعه با احتمال 95% از حداقل 3.4% و حداکثر 6.4% برآورد می نماید. از میان بیماران مبتلا به ادم پایی 52.7% زن و 47.2% مرد بوده اند. در بررسی اتیولوژی آن، تومورها با 36.1% با متوسط سنی 25.5 سال و پسودوتومورسربری با 25% با متوسط سنی 32.5 سال شایع ترین علل را به خود اختصاص داده اند. از 36 بیمار مبتلا، 35 بیمار دارای ادم پایی دوطرفه و یک بیمار دارای ادم پایی یک طرفه همراه با آتروفی عصب اپتیک در طرف دیگر بود و پس از آن سردرد با 55.5%، تاری دید گذرا با 41.6% شایع ترین علایم بالینی همراه را به خود اختصاص دادند.
ادم پایی می تواند از یافته های افتالموسکوپیک باشد. با توجه به عوارض، عوارض شناخته شده وضعیت مزمن، بررسی علل و یا علت اصلی بروز بیماری را توصیه می نماید.

لکوره یکی از شایع ترین مسایلی است که در مراجعه کنندگان به کلینیک زنان در سنین باروری مشاهده می شود. آنچه که هم اکنون در کلینیک های زنان جهت تشخیص علت میکروبی لکوره صورت می گیرد صرفا براساس نمای ظاهری ترشحات و علت احتمالی آن است، چرا که اطلاعی از شایع ترین علل میکروبی لکوره در این منطقه در دست نیست. این تحقیق جهت تعیین علل باکتریال لکوره و میزان مقاومت دارویی آن در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شبیه خوانی کاشان در نیمه اول سال 1380 انجام پذیرفت.
پژوهش حاضر به روش مطالعه توصیفی بر روی 301 بیمار مبتلا به لکوره انجام شد. در صورت وجود شکایت از افزایش ترشح واژینال، نمونه گیری از واژن بیمار به عمل آمد و بر روی لام و محیط کشت مورد بررسی قرار گرفت. پس از آن مقاومت آنتی بیوتیکی نمونه های گرفته شده تعیین گردید و نقش عوامل مرتبط با بیماری مشخص و با آمار توصیفی و تحلیلی مورد ارزیابی قرار گرفت.
در این پژوهش 301 بیمار مبتلا به لکوره مورد بررسی قرار گرفتند، نمای سنی آنها 25 تا 30 سال بود. شایعترن علائم آنها، خارش به میزان 5/47 درصد و بعد درد و تحریک موضعی بود. نتیجه کشت در 1/61درصد منفی و شایعترین باکتری جدا شده استرپتوکوک گروه D (انتروکوک) در 6/12درصد و بعد مخلوط باکتریایی بود. 75% بیماران از چندماه قبل مبتلا به بیماری بوده و 25% آنها علی رغم ابتلا به بیماری، مورد درمان قرار نگرفته بودند استفاده از پماد موضعی، متداول ترین نوع درمان بود. میزان مقاومت داروئی بر حسب علل مختلف باکتریال متفاوت بود وهیچ یک از آنتی بیوتیک های متداول، قادر به تامین حساسیت کامل نبودند. در 37درصد مبتلایان علائم پاراکلینیکی (کشت و لام مستقیم) منفی بود (لکوره فیزیولوژیک).
حدود 30% بیماران با علایم و شکایات ترشحی واژینال مبتلا به لکوره فیربولوژیک بودند که نیاز به درمان نداشتند. لکوره باکتریال در منطقه مطرح است و باتوجه به میزان مقاومت متفاوت باکتری مولد بیماری، ضرورت آنتی بیوگرام را توصیه می نماید.

با توجه به افزایش سالانه موارد لیشمانیوز جلدی در نقاط مختلف کشور و بروز مشکلات فردی و صرف هزینه های سنگین اقتصادی برای بیماران مبتلا، این مطالعه به منظور تعیین شیوع لیشمانیوز جلدی در بیماران مراجعه کننده به آزمایشگاه های تشخیص طبی شهرستان کاشان طی سالهای 79-1373 انجام گردید.
تحقیق به روش توصیفی روی تمامی بیمارانی که به طور مستقیم مراجعه نمودند، انجام گرفت، سن، جنس، شغل، محل سکونت و تعداد ضایعه در فرم اطلاعاتی ثبت گردید و به منظور مشاهده جسم لیشمن از افرادی که دارای ضایعه مشکوک بودند، نمونه برداری صورت گرفت که پس از رنگ آمیزی با گیمسا با کمک میکروسکوپ نوری توسط متخصص انگل شناسی مورد بررسی قرار گرفت.
در این مدت، 3028 نفر مطالعه قرار گرفتند که 8/50درصد مذکر 2/49 درصد مونث بودند. بیشترین فراوانی آلودگی (9/37 درصد) در گروه سنی 10- 0سال بود. هم چنین 3/30 درصد افراد مبتلا، بیش از یک زخم فعال داشتند بیشترین فراوانی زخم ها (6/45 درصد) در دست ها مشاهده گردید. یافته دیگر تحقیق نشان داد بیشترین میزان آلودگی در ماه های آبان و آذر (20 و 26درصد) و کمترین آن در تیرماه (5/2 درصد) می باشد. بیشترین موارد ابتلا 40 درصد در سال 1375 و کمترین آن (3/4 درصد) در سال 1378 بود.
باتوجه به شیوع لیشمانیوز حنجری در منطقه مورد بررسی در سالهای مختلف لازم است در زمینه کنترل و پیشگیری از لیشمانیوز اقدامات بهداشتی موثر و همه جانبه به عمل آید تا ضمن جلوگیری از انتشار بیماری، موجبات سلامت جامعه را فراهم سازد.

با توجه به اهمیت چندقلوئی و عوارض و تاثیر آن بر مرگ و میر نوزادان چندقلو و عدم وجود آمار دقیقی از شیوع آنها در بین نوزدادان این منطقه و همچنین به علت نقش مداخله و درمان سریع عوارض جهت جلوگیری از پیامدهای درازمدت، این تحقیق در منطقه کاشان طی سالهای 1379 تا 1380 انجام گرفت.
پژوهش حاضر به صورت توصیفی با استفاده از پرسشنامه ها صورت پذیرفت. تمام نوزادان چندقلوی بستری شده در بخش نوزادان، مورد بررسی قرار گرفتند. سن حاملگی نوزاد، جنس، سن مادر، نوع عارضه منجر به بستری، وزن هنگام تولد، فصل تولد، مرگ و میر، سابقه خانوادگی چندقلویی و سابقه مصرف داروهای محرک تخمدانی در مادر، ثبت گردید.
از 10011 تولد زنده، 142مورد (41/1درصد) دو قلویی، 8مورد (079/0درصد) سه قلویی و 1مورد (009/0درصد) چهارقلوئی وجود داشت که تعداد 58مورد (79/40درصد) دوقلو، 5مورد (5/62درصد) سه قلوها و 1مورد (100درصد) چهارقلو بستری شدند. شایعترین عارضه در دوقلوها نارسی به میزان 84درصد بود. میزان مرگ و میر در دوقلوها 15مورد (5/13درصد) و در سه قلوها 3مورد (4/21درصد) بود ولی در چهارقلوها مرگ و میر وجود نداشت. میزان مرگ یک قل براساس وزن تولد در نوزادان کمتر از 1500گرم 2مورد (40درصد)، در نوزادان 2500-1500گرم 4مورد (2/12درصد) و در نوزادان طبیعی 1مورد (5درصد) و مرگ هر دوقل در نوزادان کمتر از 1500گرم 3مورد (60درصد) و در 2500-1500گرم 1مورد (3درصد) بود و در نوزادان طبیعی دیده نشد. بیشترین شیوع فصلی دو قلویی در فصل زمستان با 39مورد (4/27درصد) بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: شیوع نارسی در چندقلوها بیشتر از آمارهای اعلام شده است و از آنجایی که نارسی مهمترین علت پیش آگهی بد در نوزادان چندقلو است و به همراه وزن پایین موقع تولد مهمترین علت مرگ و میر در چندقلوهاست، پیشگیری از زایمان زودرس پیشنهاد می شود.

باتوجه به این که سرطان پستان به عنوان یک مشکل بزرگ بهداشتی رو به افزایش است و باتوجه به نقشی که خودآزمایی پستان و معاینه کلینیکی آن در تشخیص زودرس این سرطان و مرگ و میر ناشی از آن دارد و باتوجه به اهمیت دانش، نگرش و عملکرد زنان در این زمینه، این تحقیق بر روی زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کاشان طی سال 1380 انجام گرفت.
موارد و این پژوهش به روش توصیفی بر روی 400نفر از زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر کاشان انجام گرفت. نمونه گیری به صورت چندمرحله ای خوشه ایبود. سن، میزان تحصیلات، وضعیت تاهل، شغل، سابقه خانوادگی سرطان پستان، آموزش خودآزمایی پستان، سابقه بیماری های پستان، منابع کسب اطلاعات و همچنین سئوالات مربوط به دانش و نگرش در مورد سرطان پستان و روش های بیماریابی ثبت گردید و عملکرد زنان با مشاهده مستقیم بررسی شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی ارایه گردید.
تحقیق روی 400نفر انجام گرفت. میانگین (±انحراف معیار) سن زنان 94/7±7/29 سال و نمای سنی آنها 20 تا 25سال بود. اکثریت آنها خانه دار و متاهل بودند و تحصیلاتی در حد ابتدایی داشتند. میزان آگاهی ضعیف از سرطان پستان و روش های بیماریابی 43درصد بود. نگرش منفی و بی تفاوتی نسبت به موضوع در 5/5درصد و عملکرد ضعیف در 3/65درصد زنان وجود داشت. با افزایش دانش، عملکرد بهتری وجود داشت اما میزان آگاهی با نگرش ارتباطی نداشت.
اکثریت زنان از دانش و عملکرد ضعیفی در مورد سرطان پستان و روش های بیماریابی آن برخوردار بودند و باتوجه به اهمیت معاینه کلینیکی پستان و خودآزمایی پستان در تشخیص زودرس این سرطان پیشنهاد می شود ضمن تاکید بیشتر بر اهمیت لزوم آموزش و ارتقای سطح دانش و عملکرد زنان در این زمینه، مطالعاتی نیز در مورد تاثیر آموزش بر تغییر دانش و نگرش و عملکرد زنان در مورد سرطان پستان و روش های بیماریابی آن به عمل آید.