مجله فیض
سال ششم شماره 3 (پیاپی 23، پاییز 1381)

وازکتومی یکی از روش های مناسب جهت جلوگیری از بارداری و کنترل جمعیت است. باتوجه به گزارشات ضد و نقیض در ارتباط با تاثیرات وازکتومی روی بافت بیضه و روند اسپرماتوژنزیس و اهمیت بررسی نقش عوامل ایجادکننده تغییرات در بیضه، به منظور تعیین تاثیر دو تکنیک جراحی وازکتومی بسته و باز روی بافت بیضه و نقش افزایش فشار ئیدروستاتیک در ایجاد تغییرات، این تحقیق در سال 1379 در گروه علوم تشریح کاشان انجام گرفت.
در این تحقیق تجربی20 سر رت نژاد Sprague Dawely در سنین 8 الی 12 هفتگی بطور تصادفی انتخاب و در دو گروه وازکتومی بسته و باز تقسیم شدند: در گروه وازکتومی بسته مجرای دفران راست آنها تحت عمل وازکتومی بسته و طرف چپ آنها تحت عمل Sham و در گروه وازکتومی باز که مجرای دفران راست آنها تحت عمل وازکتومی باز و طرف چپ آنها تحت عمل Sham قرار گرفت. بیضه موشها چهار ماه پس از عمل جراحی برداشته شد. وزن و حجم بیضه ها و تغییرات ظاهری آنها مشخص شد و پس از فیکس کردن، آماده سازی، برش گیری و رنگ آمیزی تحت میکروسکوپ نوری تغییرات بافتی و قطر مجاری منی ساز، درصد حجمی مجاری طبیعی و غیرطبیعی، درصد حجمی بافت بینابینی، تعداد سلولهای اسپرماتوگونیا، اسپرماتوسیت پاکی تن، اسپرماتید گرد، اسپرماتید بالغ سرتولی و نسبت اسپرماتید گرد به سلول سرتولی در گروه مورد و شاهد و همچنین بین دو روش جراحی وازکتومی تعیین گردید و با روش آماری – test t مورد مقایسه قرار گرفتند.
بررسی هیستولوژیک نشان داد که بافت بیضه در گروه های شاهد ظاهر کاملا طبیعی دارند ولی بیضه گروه های مورد در هر دو روش تغییرات متفاوتی را نشان دادند. در مجاری آسیب دیده تغییراتی از جمله جدا شدن سلولهای نابالغ از اپی تلیوم، شکاف و ایجاد واکوئل در اپی تلیوم، چین خوردگی و ضخیم شدن غشای دور مجاری و حذف سلولهای جرم مشاهده گردید. بررسی کمی مجاری با ظاهر طبیعی نشان داد که تعداد سلولهای اسپرماتوگونیا، اسپرماتوسیت پاکی تن، اسپرماتید گرد، اسپرماتید طویل، نسبت اسپرماتید گرد به سرتولی، قطر مجاری، وزن و حجم بیضه بین گروه مورد و شاهد در هر دو روش جراحی اختلاف معنی داری وجود دارد. در بقیه متغیرها اختلاف معنی داری دیده نمی شود. مقایسه پارامترهای فوق از نظر دو روش جراحی هیچ اختلاف معنی داری را نشان ندادند.
نتیجه گیری و توصیه ها: تغییرات ایجاد شده در بیضه های گروه وازکتومی بسته و باز اختلاف معنی داری ندارند و وازکتومی با انتهای باز و بسته روی بافت بیضه تاثیر می گذارد و نقش افزایش فشار ئیدروستاتیک در گروه وازکتومی بسته در ایجاد تغییرات کمتر بوده و پیشنهاد می گردد در آینده مطالعات گسترده تری در ارتباط با بررسی نقش عوامل دیگر از جمله افزایش تیتر آنتی بادی آنتی اسپرم در ایجاد تغییرات و ساختار غشای دور مجاری منی ساز از نظر اولترااستراکچر و ایمنوهیستوشیمی مورد بررسی دقیق قرار گیرد.

یکی از مشکلات شایع بیهوشی، به یاد آوردن خود به خودی حوادثی است که در زیر بیهوشی عمومی برای بیمار اتفاق می افتد. 10-1 درصد بیماران در شرایط گوناگون آگاهی زیر بیهوشی را تجربه می کنند، لذا به منظور تعیین تاثیر بیهوشی نورولپت بر میزان آگاهی، این تحقیق در بیمارستان مطهری شهر ارومیه در سال 1378 انجام گرفت.
تحقیق به روش کارآزمایی بالینی دوسوکور بر روی 60 بیمار 45-20 ساله کاندید عمل جراحی ستون فقرات که از نظر فیزیکی در کلاس بیهوشی بودند و شب قبل از عمل 10mg دیارپام دریافت کرده و روز عمل نیز با 7 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن سرم رینگر هیدراته شده بودند، انجام گرفت. در گروه بیهوشی نورولپت، القای بیهوشی با تالامونال (0.1ml/kg)، تیوپنتال 5mg/kg و پانکرونیوم 0.1mg/kg و نگهداری بیهوشی با N2O-فنتانیل 50μg/30min انجام گرفت. در گروه شاهد القای بیهوشی با فنتانیل (1.5μg/kg، تیوپنتال 5mg/kg و پانکرونیوم 0.1mg/kg و نگهداری با (هالوتان 0.6%، N2O-فنتانیل 50μg/30min) انجام گرفت. در طی بیهوشی موسیقی پخش می گردید و میزان آگاهی با شنیدن صدای موسیقی و تشخیص آن و نیز احساس درد، یک بار در اتاق مراقبت های بعد بیهوشی (ریکاوری) و یک بار روز بعد، بررسی و ثبت گردید.
تحقیق روی 60 بیمار در دو گروه 30 نفری انجام گرفت. میزان شنیدن صدا به تنهایی در گروه شاهد 3.3% و در گروه نورولپت 10 درصد (NS) و شنیدن صدا توام با احساس درد به ترتیب صفر و 3.3% بود (NS). نوع بیهوشی روی فشار خون و ضربان قلب تاثیر معنی داری نداشت.
نتیجه گیری و توصیه ها: روش بیهوشی نورولپت تاثیری بر میزان آگاهی زیر بیهوشی ندارد و می تواند به عنوان یک تکنیک با مزایای فراوان در جراحی های مختلف و بیمارانی که نیاز به Wake up تست دارند، بکار برده شود.

با توجه به حجم زیاد لوله گذاری مشکل و عوارض شناخته شده آن و نیز به علت تناقضاتی که در نتایج مطالعات قبلی در مورد ارزش تستهای پیش بینی کننده لوله گذاری مشکل وجود دارد، این مط العه بر روی بیماران مراجعه کننده جهت عمل جراحی به بیمارستان متینی کاشان در سال 1377 انجام شد.
پژوهش بصورت توصیفی بر روی 379 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان انجام گردید. در ویزیت قبل از عمل، ابتدا تست مالامپاتی صورت می گرفت و بیمار در یکی از درجات I تا IV این ط بقه بندی قرار داده می شد. سپس فاصله تیرومنتال (فاصله بین برجستگی تیروئید تا چانه وقتی که سر اکستانسیون کامل دارد) بوسیله خط کش اندازه گیری و ثبت می گردید. پس از القاء بیهوشی با تیوپنتال سدیم به میزان 5mg/kg و سوکسنیل کولین mg/kg 1.5 و اکسیژناسیون بیمار، لارنگوسکوپی صورت می گرفت و منظره لارنگوسکوپیک بر اساس طبقه بندی Cormack بعنوان روش تشخیصی مثبت ثبت می گردید. بیمارانی که در درجات III وIV مالامپاتی قرار می گرفتند یا فاصله تیرومنتال آنها کمتر از 6 سانتیمتر بود به عنوان بیماران در معرض خطر ((لوله گذاری مشکل)) در نظر گرفته می شد و بیمارانی که منظره لارنگوسکوپیک آنها در درجات 3 و 4 کورمک قرار می گرفت، تحت عنوان موارد لوله گذاری مشکل تلقی می گردیدند. در پایان، حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی این تستها در تشخیص موارد لوله گذاری مشکل محاسبه گردیدند.
از 379 بیمار مورد بررسی در این پژوهش 2/47% مرد و 8/52 زن بودند که میانگین سنی آنها4/221 ± 1/45 سال بود. در 29 بیمار (7/7%) لوله گذاری مشکل وجود داشت، ارزش پیش بینی مثبت تست مالامپاتی 12% و ارزش پیش بینی منفی آن 3/93% و در روش تیرومنتال به ترتیب 9/8% و 7/92% بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: به علت پائین بودن حساسیت و ارزش پیش بینی مثبت تستهای مالامپاتی و تیرومنتال، این تست ها در پیش بینی لوله گذاری مشکل ارزش محدودی دارند.

به دلیل اهمیت شناخت مکانیسم اثر هورمون رشد (GH) بر غضروف رشد (GP) در این مطالعه ساختمان سلولی GP تیبیای پروگزیمال خرگوش بر اساس روش های استرئولوژیکی مورد بررسی قرار گرفت.
تحقیق به روش تجربی انجام گرفت. هورمون رشد در GP تیبیای راست خرگوش به مدت 21 روز به کمک میکروپمپ وارد شد. فاکتورهای استرئولوژیک “حجم” و “ارتفاع” غضروف رشد، چگالی “حجم”، “سطح” و “تعداد” سلول های غضروفی بطور مستقیم و با استفاده از آنها “حجم، سطح و تعداد کل” سلولها و نیز “حجم و سطح” یک سلول غضروفی محاسبه گردید. نتایج مربوطه با انجام t –test و ANOVA تک فاکتور و در موارد مورد نیاز تست Dunnett با هم مقایسه گردیدند.
بین تیبیای راست و چپ گروه ها و نیز چپ و راست گروه سالین و شاهد تفاوت معنی داری وجود نداشت. “حجم” و “ارتفاع” غضروف رشد و نیز “حجم کل” سلول های غضروفی در گروه های درمان شده در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشتند. “سطح کل” و “تعداد کل” سلول های غضروفی و “حجم” و سطح” یک سلول غضروفی گروه های درمان شده در مقایسه با گروه شاهد تفاوت معنی داری را نشان دادند.
نتیجه گیری و توصیه ها: هورمون رشد باعث هیپرپلازی سلول های غضروفی گشته ولی باعث هیپرتروفی در آنها نمی شود. عمل جراحی و کاشتن میکرو پمپ ها تاثیری بر استرئولوژیک سلول ندارد. دوزهای مصرف شده و نتایج حاصله مبین اثر سیستمیک GH می باشد.

با توجه به شیوع بالای عفونتهای استافیلوکوکی و اهمیت مقاومت داروئی ناشی از آنها، این مطالعه به منظور تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها استافیلوکوکوس اورئوس جداشده نمونه های کلینیکی ارسالی به آزمایشگاه مرکزی کاشان در نیمه اول سال 1377 انجام پذیرفت.
این مطالعه به روش توصیفی بر روی 76 بیمار مراجعه کننده به آزمایشگاه مرکزی کاشان که در کشت ارسالی آنها استافیلوکوکوس اورئوس رشد کرده بود، انجام شد. نمونه های ارسالی بر روی محیطهای اختصاصی کشت داده شدند و تعیین هویت سویه ها، از طریق تست های اختصاصی انجام شد. سپس تعیین مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های جدا شده، به روش انتشار دیسک در برابر آنتی بیوتیکهای مربوطه در محیط مخصوص آنتی بیوگرام انجام گرفت و اطلاعات به دست آمده به روش آمار توصیفی ارائه شد.
از 76 نمونه بررسی، بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی به ترتیب نسبت به اگزاسیلین (1/96%)، کلوگزاسیلین (2/63%)، سفالوتین(7/23%) و انکومایسین (4/18%) به دست آمد.
نتیجه گیری و توصیه ها: میزان مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس نسبت به اگزاسیلین و کلوگزاسیلین در کاشان بالاست. مطالعات تحلیلی برای تعیین ارتباط دقیق هریک از داروها و قضاوت آماری در مورد آنها با توجه به نقش عوامل درمانی قبلی، سن، جنس و نوع رژیم داروئی توصیه می شود.

باتوجه به اینکه درجریان بیهوشی عمومی بیماران تحت اعمال جراحی مغز و اعصاب، تغییر در معیارهای همودینامیک بدن (فشارخون شریانی، تعداد ضربان قلب، ریتم قلب، فشار ورید مرکزی و فشار شریان ریوی) می تواند سطح فشار داخل جمجمه و بالطبع وضعیت ساختمانهای داخل جمجمه را تغییر دهد و در بیهوشی های عمیق جریان خون مغزی وابسته به فشار، لذا با هدف تعیین میزان این تغییرات، پژوهش حاضر در اتاق عمل بیمارستان نقوی کاشان از دیماه 1377 تا خرداد 1378 انجام گرفت. پژوهش حاضر به روش نیمه تجربی بر روی 112 بیمار انجام پذیرفت که پس از معاینات فیزیکی توسط متخصصین جراحی مغز و اعصاب و بیهوشی، معیارهای (فشار خون سیستولی و دیاستولی، تعداد و ریتم ضربان قلب توسط دستگاه مانیتورینگ الکتروکاردیوگرام و کاف فشارسنج بازوئی بررسی و نقش عواملی نظیر سن، جنس، نوع عمل، مدت جراحی و وضعیت حین عمل درتغییر پارامترهای فوق تعیین گردید.
از مجموع 112 بیمار مورد بررسی، 70 نفر مرد (5/62%) و 42 نفر زن (5/37%) بودند. بیشترین فراوانی در رده سنی بالای 40 سال بود. مقادیرتغییرات همودینامیک در مردان بیشتر از زنان مشاهده شد و معیارهای فوق در رده سنی بالای 40 سال و جراحی های روی ستون فقرات و در پوزیشن دمر و نیز اعمال جراحی طولانی تر از دو ساعت تغییر قابل توجه تری نشان داد. نتایج آزمونها نشان داد که تغییرات در فشار خون سیستولیک و دیاستولیک حین القاء بیهوشی نسبت به قبل از آن از نظر طول مدت عمل و پوزیشن حین جراحی و نیز تغییر در ضربان قلب حین القاء بیهوشی نسبت به قبل از آن بر حسب جنس دارای اختلاف معنی داری است. نتیجه گیری و توصیه ها: تغییر در پارامترهای همودینامیک در جراحی های مغز و اعصاب مطرح است که این تغییرات بسته به نوع، مدت و پوزیشن جراحی متفاوت می باشد. انجام تحقیقات تجربی برای تعیین تاثیر هر یک از عوامل فوق بر تغییر در پارامترهای همودینامیک توصیه می شود.

ویروسهای هپاتیت B و C از مهمترین عوامل ایجادکننده هپاتیت ویرال هستند که به دلیل ایجاد که باعث بیماری مزمن کبد و سیروزیس و عوارض شناخته شده آن و عدم اطلاع از وضعیت بیماری در منطقه این مطالعه بر روی اهداءکنندگان خون شهرستان از سال 80-1375 انجام شد.
این پژوهش به روش توصیفی بر روی کلیه افرادی که جهت اهداء خون به مرکز انتقال خون کاشان مراجعه کرده اند انجام شد. پس از ثبت مشخصات فردی این افراد توسط پزشک مرکز مورد معاینه قرار گرفته و در صورت توانایی اهداء خون به واحد خون گیری معرفی و در کلیه افراد پس از خون گیری و قبل از درآوردن سوزن از رگ 7 سی سی خون جهت آزمایشات لازم از جمله HBSAg و HCVAb گرفته و به روش Elisa و با کیتهای بهرینگ ساخت کشور آلمان مورد بررسی قرار گرفت.
طی مدت مورد بررسی از 43731 نفر اهداء کننده خون 273 نفر (6/0 درصد) HBSAg مثبت داشتند که میزان شیوع در طول این مدت تقریبا از 82/0 تا 49/0 کاهش نشان می دهد و در 477 نفر (1/1 درصد) AntiHCV مثبت بود که طی سالهای مورد بررسی شیوع آن از 38/0 تا 71/1 درصد افزایش داشته است.
با توجه به شیوع هپاتیت C و روند رو به افزایش آن با این بیماری یک مشکل بهداشتی مهم برای منطقه محسوب می شود و انجام یک تحقیق تحلیلی در مورد آن توصیه می شود. هپاتیت B در سالهای اخیر به علت کنترل مناسب فرآورده های خونی و واکسیناسیون و رعایت مسائل بهداشتی کاهش یافته است.

برای انجام همودیالیز به یک راه عروقی مناسب نیاز است که ایجاد این راه عروقی با به کار گذاشتن فیستولهای شریانی وریدی صورت می گیرد. برای ایجاد این فیستولها، روش های متفاوتی وجود دارد که در این مطالعه عوارض و میزان پایایی تکنیک پهلو به پهلو با لیگاتور شاخه دیستال در یک پیگیری یک ساله مورد ارزیابی قرار گرفته است.
این مطالعه بر روی 62 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن کلیه انجام شده است که پس از انتخاب بیماران، فیستول شریانی وریدی پهلو به پهلو با لیگاتور شاخه دیستال کار گذاشته شد و در فواصل زمانی 6 ماهه و یک ساله فیستول از نظر میزان پایایی و عوارض بررسی شد.
در 9/12% بیماران عوارض وجود داشت که اکثریت موارد خفیف بود و در هیچ کدام از موارد نیاز به جراحی مجدد وجود نداشت. همچنین میزان پایایی یک ساله در این تکنیک 56/93% بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: تکنیک فیستول شریانی وریدی پهلو به پهلو با لیگاتور دیستال می تواند عوارض کم و میزان پایایی بالایی همراه باشد. برای قضاوت دقیق تر در این خصوص به پیگیری طولانی تر و مقایسه این روش با سایر روش ها احتیاج داریم.

آزبستوزیس بیماری حاصل از ترکیبات رشته ای شکل هیدروس سیلیکات است. رابطه مستقیم آزبستوز با بدخیمی پرده جنب تایید شده و سل به عنوان یک عامل مستعدکننده در پیشرفت آزبستوز و نیز به عنوان یک عارضه در آزبستوز پیشرفته مطرح شده است. در این تحقیق رابطه بین تماس شغلی با محصولات آزبست و بروز سل ریوی، در کارخانه ایرانیت تهران در سال 1378 مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه یکسو کور که به صورت همگروهی تاریخی، صورت گرفت 202 کارگر تماس یافته با آزبست (گروه مورد) و 201 کارگر بدون سابقه تماس با آزبست (گروه شاهد) از نظر متغیرهای بالینی و پاراکلینیکی سل شامل اسمیر و کشت خلط، برونکوسکوپی، اسمیر و کشت مایعCXR، CBC، ESR، PPD،، و BALمورد مقایسه قرار گرفتند.
گروه های مورد و شاهد به لحاظ سن، جنس، مدت اشتغال و مصرف سیگار مشابه یکیدیگر بوند7 نفر در گروه مورد و 1 نفر از گروه شاهد مبتلا به سل شناسایی شدند (04/0 p<) ریسک شیوع تجمعی (CIR) 96/6 به دست آمد که نشان می دهد تماس با آزبست مستعدکننده بروز بیماری سل است. PPD مثبت بیش از mm 15 در گروه مورد و شاهد به ترتیب 4/14% و 9/21% بود. مواجهه با آزبست از احتمال مثبت بودن تست توبرکولین می کاهد (05/0p<).
نتیجه گیری و توصیه ها: مواجهه شغلی با آزبست احتمال خطر سل را می افزاید. با توجه به اینکه سل از نوع راکتیو بود، احتمالا کانونهای خفته سل در فرآیند آسیب ریوی آزبست فرصت فعال شدن می یابند. معاینات دوره ای کارگران صنایع آزبست در شناسایی بیماران در مراحل زودرس و درمان آنها مفید و لازم می باشد.

با توجه به اهمیت خونریزی داخل مغزی در نوزادان که با مرگ و میر بالا و عوارض عصبی شدیدی همراه است و عدم اطلاع از شیوع و علل خونریزی داخل مغزی در نوزادان بستری شده در بخش نوزادان بیمارستانهای کاشان، این تحقیق در سالهای 79 1375 انجام گزقت.
این مطالعه گذشته نگر بر روی 2755 نوازاد بستری شده انجام گرفت. پس از تایید خونریزی داخل مغزی، اطلاعات مورد نظر از قبیل سن حاملگی، جنس علائم بالینی، نوع زایمان، ریسک فاکتورهای مادری و نوع خونریزی، علت خونریزی از پرونده ها استخراج و در پرسشنامه مربوطه ثبت شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در میان نوزادان بستری، 62 مورد خونریزی داخل مغزی وجود داشت که 42 مورد در نوزادان نارس و 20 مورد در نوزادان ترم بوده است. مهمترین علت خونریزی در نوزادان نارس، آسفیکسی و در نوزادان ترم تروما بوده. شایعترین خونریزی درنوزادان نارس خونریزی داخل بطنی و در نوزادان ترم خونریزی ساب دورال به حساب می آید. ارتباط معنی دار بین خونریزی داخل مغزی و جنس نوزاد و نوع زایمان مشاهده نشد. شایعترین علامت بالینی در نوزادان مبتلا، کاهش رفلکس مورو بوده و مهمترین ریسک فاکتور مادری که خطر خونریزی داخل مغزی را افزایش داده بود پره اکلامپسی می باشد.
نتیجه گیری و توصیه ها: با توجه به این که خونریزی داخل مغزی در نوزادان نارس 27 برابر نوزادان ترم بوده است و از طرف دیگر مهمترین علت به وجودآورنده آن نیز آسفیکسی بود باید تلاش بیشتری در جهت پیشگیری از زایمانهای پره ترم و بروز آسفیکسی انجام داد.

ارزیابی پایش رشد کودکان یکی از منابع مهم اطلاعاتی در تشخیص اختلال رشد و شروع سوء تغذیه در کودکان است. هدف از این مطالعه تعیین روند رشد کودکان صفر تا 2 ساله تحت پوشش مراکز بهداشتی و درمانی روستایی شهرستان بابل در سال 1377 و مقایسه آن با منحنی استاندارد NCHS است.
تحقیق به روش existing data در سیستم پایش رشد کودکان تحت پوشش خانه های بهداشت شهرستان بابل انجام گرفته است. نمونه گیری به روش خوشه ایبود 429 کودک از میان متولدین 1373 تا 1375 با حداقل سن 2 سال از طریق دفتر ثبت موالید انتخاب شدند. صدکهای قد و وزن برحسب سن و جنس محاسبه گردیده و با استاندارد NCHS مقایسه شده است.
در یک ماهگی وزن 5/67% کودکان بین صدک پنجاهم تا نودوهفتم استاندارد بود، ولی با افزایش سن این رقم کاهش یافته است، به طوریکه در 6 ماهگی 2/45%، در 12 ماهگی 6/42% و در 24 ماهگی 2/44% کودکان وزنشان بین صدک پنجاهم و نود و هفتم استاندارد بوده است. رشد دختران 5 تا 20 درصد کمتر از پسران است. با افزایش سن، کودکانی که وزن آنها بالای صدک پنجاهم استاندارد بود به پایین تر از صدک پنجاهم استاندارد افت کرد. نتایج نشان می دهد صدک پنجاهم وزن پسران تا 12 ماهگی و دختران تا 6 ماهگی بالاتر از صدک مشابه در nchs است حال آنکه در سنین بعد (تا 2 سالگی) زیر صدک پنجاهم استاندارد قرار می گیرد. همچنین اختلال در رشد قدی در سنین پایین تر (3-1 ماهگی) آغاز می شود بطوریکه در یک ماهگی صدک پنجاهم قد نزدیک به استاندارد است ولی از 3 ماهگی به بعد از صدک پنجاهم nchs انحراف پیدا می کند. بطور کلی در صدکهای وزن و قد کودکان جامعه پژوهش در مقایسه با صدکهای nchs اختلاف معنی داری مشاهده گردیده است (5% p<). نتیجه گیری و توصیه ها: قضاوت در مورد رشد شیرخوران ایرانی با استفاده از استانداردهای غیر ایرانی صحیح نمی باشد. بنابراین تهیه منحنی های رشد کشوری در ایران ضروری به نظر می رسد.

بر خلاف روش مرسوم در کتاب ها و مقاله های درماتولوژی که طبقه بندی براساس اتیولوژی و یا نمای بالینی بیماری ها انجام می گیرد و با توجه به اهمیت رهیافت ناحیه ای به عنوان جانشینی مناسب چه در تحقیقات و چه در برخورد بالینی و همچنین به منظور تعیین شیوع ضایعات پوستی کشاله ران و عوامل مرتبط با آن، تحقیق حاضر روی مراجعین به درمانگاه سرپایی در بیمارستان رازی تهران انجام گرفت.
تحقیق به روش مقطعی روی تعداد 3401 نفر که به طور مستمر مراجعه نمودند، انجام گرفت. تشخیص ضایعه براساس یافته های بالینی و پاراکلینیکی بود. در موارد مشکوک بیوپسی صورت می گرفت. عوامل مرتبط با ظهور شامل سن، جنس و نمایه توده بدن تعیین گردید. شیوع ضایعه در نمونه ها تعیین و میزان واقعی آب برآورد شد.
از 3401 بیمار مراجعه کننده 3.9% مبتلا به ضایعات کشاله ران بودند. شایع ترین نوع ضایعه، درماتوفیت (17.2%) و سپس اریتراسما و درماتیت سبورئیک هر یک به میزان 14.9% بودند. نوع ضایعات بر حسب وضعیت چاقی و جنس متفاوت بود.
نتیجه گیری و توصیه ها: چاقی در ایجاد ضایعات پوستی کشاله ران دخیل است. انجام تحقیقات بیشتر برای شناخت اتیولوژی و کاهش مشکل توصیه می شود.

ازدواج فامیلی یکی از مهمترین عوامل معلولیت و ناهنجاری ها در نوزادان و کودکان می باشد و سالیانه هزاران نوزاد و کودک معصوم قربانی این ازدواج ها می شوند. باتوجه به این موضوع جهت تعیین شیوع آنومالی های مادرزادی در ازدواج های فامیلی این مطالعه در زایشگاه شبیه خوانی کاشان در سال 80-79 صورت گرفت.
در این پژوهش توصیفی کل متولدین هر روز در زایشگاه شبیه خوانی مشخص شدند و خصوصیات جنس، سن حاملگی، نوع زایمان، کنترل حاملگی، مصرف دارو حین حاملگی، وجود بیماری خاص در مادر، نوع آنومالی در صورتی که موجود بود، سابقه مرگ یا آنومالی در فرزندان قبلی در صورتی که وجود داشت، نوع آنومالی موجود در 24 ساعت اول تولد مشخص و در صورت نیاز از سایر اقدامات تشخیصی و پاراکلینیکی و مشاوره ها کمک گرفته می شد.
در این تحقیق از مجموع کل 3529 نوزاد متولد شده در طول یک سال 8/21 درصد حاصل ازدواج فامیلی و 2/78 درصد حاصل ازدواج غیرفامیلی بودند که کلا” 109 مورد (1/3%) دارای آنومالی بودند که از این میزان 03/7 درصد در موارد فامیلی و 99/1 درصد در موارد غیرفامیلی بودند (5/3 برابر) و از کل آنومالی ها در ازدواج فامیلی 3/72 درصد در ازدواج های فامیلی نزدیک و 7/27 درصد در ازدواج های فامیلی دور بودند (6/2 برابر).
نتیجه گیری و توصیه: درصد ازدواج فامیلی در مطالعه انجام شده زیاد بوده و میزان آنومالی ها نیز در نوزادان حاصل این نوع ازدواج ها بالاتر می باشد و در مواردی که ازدواج های فامیلی نزدیک اتفاق افتاده آنومالی ها افزایش چشمگیرتری خواهد داشت و در این ازدواج ها بیشتر آنومالی ها از نوع ماژور خواهد بود.

بوکسوس هیرکانا (Buxus hyrcana) یکی از گونه های جنس بوکسوس است. گونه های جنس بوکسوس به عنوان منابع آلکالوئیدهای استروئیدی و دارای فعالیت بیولوژیک شناخته شده اند. افزون بر این در طب سنتی از عصاره های گونه های جنس بوکسوس برای درمان تب های مالاریایی مقاوم به گنه گنه و دردهای روماتیسمی و نقرس و نیز بیماری های پوستی استفاده می شود. این فعالیت بیولوژیک و خواص درمانی ما را بر آن داشت تا به منظور استخراج ترکیبات یک آلکالوئید استروئیدی، نمونه هایی از این گیاه را که در اطراف نوشهر واقع در شمال ایران جمع آوری شده بود، مورد بررسی فیتوشیمیایی قرار دهیم. تحقیق به روش EXPLORATORY انجام شد. گیاه جمع آوری شده در هوای آزاد بدون استفاده از نور و گرمای زیاد خشک گردید. و توسط آسیب برقی به صورت پودر نرمی درآورده شد که در نهایت با استفاده متانل به روش ماسراسیون عصاره گیری و تغلیظ گردید. آزمایش های مختلف نشان داد که عصاره متانلی حاوی آلکالوئیدها، فلاونوئیدها، ترپنوئیدها و ساپرونیدها بود. به منظور استخراج آلکالوئیدها، عصاره متانولی ابتدا با اسیدکلریدریک 5-2%=pH اسیدی گردید و توسط کلروفرم به دو فاز کلروفرمی و آبی تبدیل شد. آزمایش نشان داد که فاز کلروفرمی حاوی مواد غیرآلکالوئیدی بود. فاز آبی باقیمانده با افزودن آمونیاک تا pH=9 قلیایی گردید و به دنبال آن به وسیله کلروفرم مورد استخراج قرار گرفت. تست دراژندرف نشان داد که فاز کلروفرمی حاوی مواد آلکالوئیدی بود. کروماتوگرافی ستونی فاز کلروفرمی، ماده ناخالصی را جدا ساخت که بعدا به وسیله کروماتوگرافی دو بعدی روی لایه های نازک خالص سازی شد.
ماده خالص سازی شده علاوه بر قابلیت جذب تابش ماده ماورا بنفش (UV) دارای نقطه ذوب 173-170 درجه سانتی گراد و چرخش ویژه [α]25=+156° و فرمول مولکولی C24H39NO2 بود. افزون بر این طیف جرمی اش نشان داد که آن جسم دارای جرم مولکولی NW=385 است. همچنین طیف های جرمی، IR و H-NMR وجود گروه ها و پیوندهای C=O (کتن)، C-O و O-H (الکل)، (CH2(N (آمین)، C=CH2 (اگزوسیکلیک) و نیز حلقه های سیکلوپروپانی و استروئیدی را در مولکول آن جسم به تایید رساندند.
نتیجه گیری و توصیه ها: فرمول ساختاری که در یافته ها آمده است برای بوکسیپی ترسیم شد. ترکیب سیکلومیکروبوکسین نامگذاری شده است.

سرطان دهانه رحم از نوع آناپلاستیک در یک دختر جوان فاقد عوامل خطرساز مستعد کننده کانسر سرویکس از موارد نادری است که تاکنون گزارش نشده و یا حداقل گزارش آن در دسترس قرار نگرفته است.
معرفی مورد: بیمار دختر 31 ساله ازدواج نکرده ای بود که با شکایت احتباس حاد ادراری و آنمی، تب و خونریزی غیر طبیعی واژینال، سال 1378 به بیمارستان شهدای تجریش مراجعه کرد. در طی مدت بستری چندین بار دفع نسج داشت که در آسیب شناسی نئوپلاسم بسیار بدخیم بدون تعیین نوع سلولی گزارش شد. با توجه به شواهد بالینی و پاراکلینیک، بیمار با تشخیص سرطان سرویکس تحت عمل جراحی رادیکال هیسترکتومی (ورتهایم) و دیسکسیون عقده های لنفاوی لگنی قرار گرفت. جواب پاتولوژی نئوپلاسم بسیار بدخیم با تهاجم وسیع لنفاوی سرویکس گزارش شد. سپس بیمار تحت رادیوتراپی و کموتراپی قرار گرفت. پنج ماه پس از تشخیص اولیه به علت عود تومور در غدد لنفاوی پاراآئورت تحت کموتراپی و رادیوتراپی قرار گرفت و در نهایت در عرض کمتر از 9 ماه از تشخیص اولیه با تابلوی اورمی فوت کرد.
نتیجه گیری و توصیه ها: هنوز عوامل ناشناخته دیگری در بروز سرطان سرویکس وجود دارد، لذا امکان بروز این سرطان در دختران مجرد هم متصور است. شناسایی زودرس مبتلایان در این گروه از زنان به ظاهر فاقد عوامل خطرساز، باید مد نظر قرار گیرد.