Anatomical Sciences Journal
Volume:4 Issue: 1, 2006

ارزیابی شیب غلظت ناپیوسته Puresperm در جداسازی اسپرمهای انسانی بر اساس کرموزوم جنسی به روش دو رگ گیری فلورسانس درجاFISH) Fluorescent in Situ by Hybridization).
نمونه مایع منی از سه نفر بااسپرموگرام طبیعی از مراجعه کنندگان به پژوهشکده رویان انتخاب شد. هر نمونه به دو بخش تقسیم شد، بخشی از آن (کنترل) با با فرفسفات شسته شد و بخش دیگر برای عبور از شیب غلظت 8 لایه ای از غلظت 35 درصد تا 84 درصد (با اختلاف 7 درصد بین لایه های متوالی) آماده شد. بعد از سانتریفیوژ اسپرم از بالاترین و پایین ترین لایه جدا و بر روی اسلاید تثبیت شده و دو رگ گیری در جا با استفاده از پروبهای خاص کرموزومهای X و Y انجام گرفت. پروب به نواحی ماهواره ای آلفا بر روی سانترومرکروموزوم X یا Y متصل می شود.
بیش از 1000 اسپرم برای هر نمونه شمارش و بر حسب وجود سیگنالهای نارنجی و سبز که به ترتیب معرف اسپرمهای حامل کروموزوم های X و Y است، طبقه بندی شدند. درصد اسپرمهای حامل کروموزوم های X و Y در گروه کنترل و نمونه های عبور یافته از شیب غلظت Puresperm با آزمون مجذور کای (Chi Square) مقایسه آماری شدند.
اختلاف معنی داری در نسبت اسپرمهای حامل X وY بعد از جداسازی در لایه 84 درصد نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. تفاوت درصد اسپرمهای حامل کروموزوم X و Y در لایه 35 درصد نسبت به لایه 84 درصد و گروه کنترل معنی دار بود (به ترتیب P=0.001 و P=0.006) و درصد اسپرم حامل کروموزوم X در لایه 84 درصد اندکی افزایش یافته بود.
اگر چه اسپرمهای حامل کروموزوم Y در لایه 35 درصد به شکل معنی داری بیش از کنترل و لایه 84 درصد است اما هنوز نمی توان گفت که روش جداسازی اسپرمهای انسانی حامل کروموزوم X و Y توسط شیب غلظت Puresperm روش مناسبی در کلینیک است.

بررسی اثر غلظتهای متفاوت فاکتور مهار کننده لوسمی انسانی بر حرکت و بقای اسپرمهای کم تحرک افراد نابارور مبتلا به آستنواسپرمی.
در این تحقیق که به روش تجربی انجام شده 15 مرد نابارور مبتلا به آستنواسپرمی که بر اساس معیارهای سازمان بهداشت جهانی شناخته شده اند جمع آوری شد.اسپرمهای این افراد پس از آماده سازی در قطرات محیط کشت.
Ham''s F10+FCS%10 بدون فاکتور مهار کننده لوسمی و با غلظتهای 3، 5، 10 و 50 نانوگرم در میلی لیتر گذاشته شدند. حرکت اسپرمها طی زمانهای 6، 24 و 48 ساعت پس از کشت ارزیابی و همچنین بقای اسپرمها بر اساس آزمون HOS ارزیابی شدند. اطلاعات حاصل با استفاده از آزمون ANOVA توسط نرم افزار SPSS آنالیز شدند.
نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که فاکتور مهار کننده لوسمی در غلظتهای متفاوت در مدت 6 ساعت کشت بر حرکت رو به جلوی اسپرمها و بقای آنها تاثیر معنی داری ندارد اما پس از 24 ساعت مشاهده شد که در محیط کشت با غلظت 10ng/ml فاکتور مهار کننده لوسمی حرکت و بقای اسپرمها را به طور معنی داری بهبود می دهد (P<0.05).
تحرک رو به جلو و قابلیت حیات اسپرمها نیز در مدت 48 ساعت در غلظت 50ng/ml به طور معنی داری بهبود می یابد (P<0.05).
فاکتور مهار کننده لوسمی می تواند با غلظتهای معین و طی مدت زمان کشت معین حرکت و بقای اسپرمهای کم تحرک مردان نابارور مبتلا به آستنواسپرمی را بهبود بخشد.

بررسی آثار هیپوتیروئیدی بر اسپرماتوژنز رتهای نژاد ویستار در سن 2 ماهگی.
در این مطالعه که به روش تجربی انجام شد، رتهای مورد نظر به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند و نمونه های تجربی با بهره گیری از پروپیل تیواوراسیل (PTU) تیروئیدکتومی شیمیایی شدند؛ در حالی که گروه کنترل دست نخورده باقیماندند. با گذشت 3 هفته از این عمل، حیوانات قطع نخاع شده و بیضه های آنان برای انجام مطالعات بافت شناسی با فرمالین تثبیت شد.
نتایج حاصل از این پژوهش در نمونه های مربوط به هیپوتیروئیدی کاهش معنی داری را در قطر لوله های سیمینفروس نشان داد. در گروه کنترل روند اسپرماتوژنز دارای فعالیت طبیعی بود در حالی که پدیده تکثیر و تمایز سلولهای جنسی در نمونه های هیپوتیروئید کاهش یافته یا متوقف شده بود.
مطالعه حاضر نشان داد که هیپوتیروئیدی آثار نامطلوبی بر پدیده اسپرماتوژنز باقی می گذارد که نشان دهنده اهمیت نقش هورمونهای تیروئیدی در این زمینه است.

هدف بررسی آثار آمیودارون بر بافت ریه و تغییرات مورفولوژیک سلولهای دیواره آلوئولها.
در این تحقیق که به روش تجربی صورت گرفت، از 21 خرگوش بالغ نر استفاده شد که به یک گروه کنترل و دو گروه تجربی تقسیم شدند. آمیودارون با دوز 80mg/kg روزانه به مدت یک یا دو هفته به حیوانات گروه های تجربی به روش داخل صفاقی تزریق شد. حیوانات گروه کنترل نیز دوز مشابهی از سرم فیزیولوژی به همان طریق دریافت کردند. سپس حیوانات تحت بیهوشی و پرفیوژن بافتی قرار گرفتند و بافت ریه آنها در مخلوطی از تثبیت کننده گلوتارآلدئید 2.5 درصد و پارافرمالدئید 4درصد درصد تثبیت شد. پس از انجام روش های معمول آماده سازی، بافتها در پارافین بلوک گیری و از آنها برشهای 8 میکرونی تهیه شد. مقاطع بافتی با هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی و در نهایت لامهای حاوی مقاطع با میکروسکوپ نوری مطالعه شد.
در بررسی بافت ریه گروه های تجربی و مقایسه آنها با گروه کنترل تغییرات حادی مانند پرخونی موئینه های جدار آلوئولها، هیپرپلازی نوموسیت های II، مرگ و پیکنوز سلولهای آلوئولی، ضخیم شدن غشای آلوئولی و ظهور مواد فیبرین مانند مشاهده شد. به علاوه از نظر آماری میانگین قطر هسته سلولها کاهش و ضخامت غشا آلوئولی افزایش یافته بود (p<0.05).
این نتایج نشان می دهد که تجویز داخل صفاقی آمیودارون در خرگوشها می تواند آسیبهای جدی بر بافت ریه آنها به جای گذارد.

بررسی میزان تاثیر هر یک از عوامل ذکر شده بر ایجاد PCC (Premature Chromosomal Condensation) (در اووسیتهای لقاح نیافته حاصل از روش ICSI (Intracytoplasmic Sperm Injection) است و همچنین در این بررسی مشخص می شود که آیا این عوامل با یکدیگر و یا به طور مستقل باعث عدم موفقیت در لقاح می شوند یا خیر؟
این مطالعه به روش تجربی در دو گروه از بیماران صورت گرفت، به طوری که در گروه اول 56 زوج و در گروه دوم 86 زوج کاندید ICSI بودند. اووسیتهای جمع آوری شده توسط اسپرمهایی که قبلا شستشو داده شده بودند، تزریق شدند. 16-18 ساعت پس از تزریق، اووسیتها از لحاظ وجود یا نبودن پیش هسته ها، بررسی شدند. در گروه دوم اووسیتهای لقاح نیافته توسط یونومایسین فعال شدند که پس از ارزیابی مجدد وقوع لقاح در این گروه، در نهایت اووسیتهای لقاح نیافته در هر دو گروه برای بررسی وضعیت کروماتین اسپرم و اووسیت تثبیت و رنگ آمیزی شدند.
میزان لقاح در دو گروه اول و دوم به ترتیب 60.20 و 59.94 درصد بود که در گروه دوم به علت فعال سازی میزان لقاح به 83.72 درصد افزایش یافت. در هر دو گروه ارتباط معنی داری بین درصد CMA3 مثبت و لقاح دیده شد. در این مطالعه در گروه اول، بین درصد PCC و لقاح و در گروه دوم، بین درصد PCC و CMA3 مثبت رابطه معنی داری دیده شد. آنالیز آماری اطلاعات در این دو گروه از بیماران نشان داد که نه تنها میزان لقاح در دو گروه CMA3 مثبت بیشتر و کمتر از 30 درصد متفاوت است، بلکه درصد PCC اسپرم و اسپرمهای سالم و دست نخورده (Intact) نیز در دو گروه متفاوت هستند.
نتایج این مطالعه نشان داد که بعد از عدم فعال شدن اووسیت، کمبود پروتامین با القا PCC، دلیل اصلی عدم موفقیت در لقاح در موارد پس از ICSI بوده و به طور مستقل از هم می توانند بر روند لقاح تاثیر داشته باشند.

سیرنوملیا یک ناهنجاری مادرزادی بسیار نادر است که با یکی شدن (Fusion) کامل یا ناقص اندامهای تحتانی مشخص می شود و اغلب همراه با ناهنجاری های مختلفی است.
در این گزارش یک مورد سیرنوملیا که دچار ناهنجاری های متعددی شامل آژنزی فیبولا و آژنزی کامل آنورکتال، دستگاه تناسلی خارجی و دستگاه ادراری است معرفی می شود. به علاوه ناهنجاری های متعدد اندام فوقانی از جمله آژنزی رادیوس وجود داشت که در سایر گزارشها به ندرت دیده شده است