فصلنامه حیات
سال هفتم شماره 1 (پیاپی 13، بهار و تابستان 1380)

از نویسندگان ارجمند تقاضا می شود که در تهیه و تدوین مقالات نکات زیر را به طور کامل رعایت نمایند: 1 - اصل مقاله همراه با سه نسخه کپی بطور واضح و خوانا برای مجله ارسال گردد. 2 - دیسکت مقاله با نرم افزار word 97 تایپ شده با ذکر نام فایل برای مجله ارسال شود. 3 - مقاله قبلا در سایر مجلات داخلی به چاپ نرسیده و یا بطور همزمان برای نشریات دیگر ارسال نشده باشد. 4 - تعداد صفحات مقاله تایپ شده حداکثر از 15 صفحه 32 سطری بیشتر نباشد (بدون در نظر گرفتن فضای عکسها و جداول و فهرست منابع)5 - مسئولیت صحت مطالب و نظرات مندرج در مقالات بعهده نویسنده مقاله می باشد. 6 - آئین نگارش زبان فارسی بطور کامل رعایت شود. 7 - جدولها، نمودارها، منحنی ها، شکلها و لیست ماخذ در صفحات جداگانه تایپ شود. * جدولها، نمودارها، منحنی ها همراه با زیرنویس آنها در صفحه جداگانه تهیه و شماره گذاری شوند و با شماره زیرنویس که در متن آمده است هماهنگ باشد. ضمنا مجموع تعداد جدولها و نمودارها از 5 عدد تجاوز ننماید. * ماخذ به ترتیب آمدن در متن, شماره گذاری و لیست شوند.
8-مجله در رد و یا قبول و اصلاح مقالات آزاد است. 9 - مقالات و تصاویر دریافتی به هیچ عنوان مسترد نخواهد شد. در تهیه و تنظیم مقالات رعایت ترتیب و شرایط زیر الزامی است: * صفحه اول (عنوان)عنوان مقاله - نام و نام خانوادگی نویسنده - سمت و درجه علمی - شهر و محل اشتغال نویسنده - تاریخ ارسال و نشانی کامل پستی و تلفن. * صفحه دوم (خلاصه)خلاصه فارسی باید در یک صفحه A4 حداکثر در 15 سطر تایپ شده و مقالات تحقیقی شامل هدف تحقیق، روش کار، چگونگی تجزیه و تحلیل اطلاعات آماری و نتیجه گیری باشد و در پایان خلاصه مقاله کلید واژه ها نیز ذکر شود. * صفحات بعدی (متن اصلی مقاله)متن اصلی مقاله در مورد مقالات تحقیقی شامل مقدمه (ضرورت و هدف تحقیق و خلاصه ای از مطالعات مربوط به تحقیق مورد نظر در گذشته)، مواد و روش کار، یافته ها، بحث و نتیجه گیری و فهرست ماخذ می باشد. * منابع و ماخذمراتب زیر در نوشتن منابع فارسی و انگلیسی اعم از مقاله و یا کتاب باید رعایت شده باشد. 1 - منابع فارسی بصورت مقاله: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، عنوان مقاله، نام مجله، سال انتشار، شماره مجله، صفحات. مثال: فروتن، سید عباس، یادداشتهای پزشکی از جنگ شیمیایی، کوثر 1376، 7، 83 - 69.
2 - منابع به صورت کتاب: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، عنوان کتاب، شماره چاپ، محل نشر، اسم ناشر، سال انتشار. مثال: سرایی، حسن، مقدمه ای بر نمونه گیری در تحقیق، چاپ اول، قم، انتشارات سمت، 1372. 3 - منابع انگلیسی بصورت مقاله: نام خانوادگی نویسنده، نام نویسنده، عنوان مقاله، نام مجله، سال انتشار، شماره مجله، صفحات. مثال: Samini, M, Dehpour, A.R & Motlagh. P. The effect of acute hypervitaminosis, A on submandifular glands function, ACTA MEDICA - IRANICA. 1997. 35(1,2) 29 - 33.
توجه: اگر تعداد نویسندگان بیش از 3 نفر باشد پس از نوشتن نام سه نویسنده اول etal جانشین نام نویسندگان بعدی می شود.

پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی و تحلیلی است که با هدف تعیین پنومونی بیمارستانی ناشی از آسپیراسیون و متعاقب آن بروز پنومونی بیمارستانی (با هر منشاء دیگر به جز آسپیراسیون) در بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی تهران (بخشهای ویژه جنرال و مغز و اعصاب) در سال 1378 انجام شده است. ابزارگردآوری داده ها: نوار گلوکز اکسیداز، آزمایشهای خون، ترمومتر، رادیوگرافی قفسه سینه، کشت ترشحات لوله تراشه و برگه ثبت اطلاعات بودند. پژوهش بر روی 80 نمونه به روش نمونه گیری آسان انجام گرفت. واحدهای پژوهش بر حسب روز شروع گاواژ به دو دسته (گروه اول 50 نفر از روز اول اتصال به ونتیلاتور و گروه دوم 30 نفر از روز دوم اتصال به ونتیلاتور) تقسیم شدند. پس از 5 ماه نمونه گیری، بروز نقطه ای پنومونی بیمارستانی با آسپیراسیون 2/31% و برآورد فاصله ای آن 41% › P › 21% تخمین زده شد. همچنین بروز نقطه ای پنومونی بیمارستانی فاقد آسپیراسیون 7/18% و برآورد فاصله ای آن 27% › P › 11% گزارش گردید. نتایج پژوهش نشان داد که باقی ماندن لوله بینی - معدی و گاواژ زودرس بیماران تحت ونتیلاتور می توانند عوامل مؤثری در تسریع بروز علائم و نشانه های پنومونی آسپیراسیون محسوب گردند. به علاوه بیشترین ارتشاح ریوی در لوب فوقانی ریه راست ایجاد شده بود. لذا می توان تصورکرد که بیماران به هنگام آسپیراسیون بیشتر در وضعیت خوابیده به پشت قرار داشته اند.

این پژوهش به منظور تعیین تاثیر روش انرژی درمانی بر اضطراب و دیس ریتمی های قلبی بیماران تحت کاتتریسم قلبی انجام شد. 68 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و با توجه به ویژگی های واحدهای مورد پژوهش انتخاب شده و به صورت تصادفی به 3 گروه تجربی (26 نفر)، پلاسبو (21 نفر) و شاهد (21 نفر) تقسیم شدند. یکساعت قبل از کاتتریسم برای گروه تجربی، روش انرژی درمانی به مدت 10 - 15 دقیقه انجام می شد. در گروه پلاسبو، درست به همان مدت روش انرژی درمانی کاذب یا تقلیدی انجام می شد (یعنی انجام کار درست مانند انرژی درمانی بود با این تفاوت که در این روش، درمان بدون هدف یا نیت کمک به بیمار و بدون انتقال انرژی و به صورت تقلیدی انجام می گرفت) و گروه شاهد هیچگونه درمانی را دریافت نمی کرد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه و چک لیست مشاهده ای استفاده شد. اضطراب بیمار با استفاده از تست اضطراب اسپیل برگر یکساعت قبل و حین کاتتریسم اندازه گیری می شد. به وسیله چک لیست مشاهده ای ثبت دیس ریتمی قلبی، دیس ریتمی حین کاتتریسم توسط پژوهشگر و پزشک معالج ثبت می گردید. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار کامپیوتری SPSS انجام گردیده و نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که انرژی درمانی بر اضطراب موقعیتی واحدهای مورد پژوهش در گروه تجربی تاثیر چشمگیری داشته و اضطرابشان را کاهش داده است (000£ P) اما بر اضطراب شخصیتی افراد تاثیر ملموس نداشته است. از طرفی انرژی درمانی توانسته موجب کاهش بروز دیس ریتمی های قلبی نظیر سینوس تاکی کاردی (00005/0 £ P)، تاکی کاردی بطنی (005/0 £ p)، انقباض زودرس دهلیزی (001/0 £ p) و انقباض زودرس بطنی (01/0 £ P) گردد. نتایج پژوهش نشان داد انرژی درمانی روشی است که می تواند اضطراب بیمار را در اتاق کاتتریسم کاهش دهد و از عوارض آن (دیس ریتمی قلبی) بکاهد بنابراین فرضیه های پژوهش مورد تایید قرار می گیرد.

در این پژوهش، نحوه بکارگیری روش های ضدعفونی و استریلیزاسیون در اطاقهای عمل بیمارستانهای شهرستان ملایر درسال 1378 مورد بررسی قرار گرفته است. اهداف این پژوهش، تعیین نحوه بکارگیری روش های ضدعفونی و استریلیزاسیون درزمینه فضای فیزیکی، اسکراب دستها به روش جراحی، آماده سازی محل عمل و وسایل (فلزی، پلاستیکی، پارچه ای) می باشد. ابزار گردآوری داده ها چک لیست بوده و نمونه گیری به صورت سرشماری انجام شده است. یازده اطاق عمل که مربوط به سه بیمارستان این شهرستان بودند مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که درصد کسب امتیاز از مشاهده بکارگیری روش های ضدعفونی و استریلیزاسیون در زمینه فضای فیزیکی 18/30%، اسکراب دستها به روش جراحی 68/58%، آماده سازی محل عمل 93/39%، وسایل فلزی 96/77%، وسایل پلاستیکی 97/40% و وسایل پارچه ای 46/70% می باشد. همچنین یافته های پژوهش نشان داد درصد کسب امتیاز از مشاهده بکارگیری روش های ضدعفونی و استریلیزاسیون در مجموع، در بیمارستان شماره یک 75/54%، بیمارستان شماره دو 89/48 % و بیمارستان شماره سه 73/55% می باشد. آزمونt (05/0 = a) نشان داد که بین سه بیمارستان مورد بررسی از نظر کسب امتیاز از بکارگیری روش های ضدعفونی و استریلیزاسیون اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد. پیشنهاد می شود تاثیر آموزش برنحوه بکارگیری روش های ضدعفونی و استریلیزاسیون در اطاقهای عمل این شهرستان مورد بررسی قرار گیرد.

این پژوهش، یک مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی دو سوکور، است که به منظور بررسی تاثیر پماد نیتروگلیسرین بر دیسمنوره اولیه در دانشجویان ساکن در خوابگاه های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1378 با هدف تعیین تاثیر پماد نیتروگلیسرین بر شدت درد دیسمنوره اولیه و همچنین تعیین عوارض جانبی حاصل از آن انجام شد. واحدهای پژوهش، شامل 112 نفر دانشجوی مبتلا به دیسمنوره اولیه درجه دو و سه بود که بطور تصادفی به دو گروه کنترل (56 نفر) و تجربه (56 نفر) تقسیم شدند. شدت درد و عوارض در یک نوبت قبل، و پنج نوبت بعد از مصرف پماد (15 و 30 دقیقه و 1 و 2 و 4 ساعت) ارزیابی گردید، آنگاه از طریق مقایسه دو گروه از نظر شدت درد و عوارض، تاثیر دارو و دارونما مقایسه گردید. از طرفی با مقایسه شدت درد در نوبتهای مختلف اندازه گیری در گروه تجربه، روند شدت درد و روند اثر تسکین دارو تعیین گردید. شدت درد بر اساس مقیاس مقایسه ای بصری و عوارض بوسیله مقیاسهای رتبه ای کلامی سنجیده می شد. نتایج نشان داد که در دقیقه 30 و ساعات 1 و 2 و 4 بعد از مصرف، شدت درد در گروه تجربه بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود (در همه موارد 00/0P£) همچنین اثر تسکینی پماد، در فاصله 15 الی 30 دقیقه بعد از مصرف پماد، آغاز شده و 2 ساعت پس از مصرف به اوج خود رسیده و سپس کاهش یافته ولیکن این اثر تا ساعت چهارم همچنان ادامه یافت. بر اساس یافته های پژوهش 5 میلی گرم پماد نیتروگلیسرین 1% در 2/89 % موارد قادر به تسکین درد دیسمنوره اولیه بوده ولی با عوارضی نظیر سر درد (48% در گروه تجربه در مقابل 8/1% درگروه کنترل00/0P£)، سرگیجه (4/21% درگروه تجربه در مقابل 8/1% در گروه کنترل، 00/0P£)، بر افروختگی (7/35% در گروه تجربه در مقابل 8/1% در گروه کنترل،00/0P£)، اریتما (8/10% در گروه تجربه در مقابل 0% در گروه کنترل،05/0P£) و افت معنی دار فشارخون سیستولیک و دیاستولیک (05/0P£) و افزایش معنی دار نبض (05/0P£) همراه است.

حاملگی های پشت سر هم و با فواصل کم، بخصوص، اگر منجر به موالید با فاصله کمتر از 24 ماه شوند یکی از علل، مرگ و میر مادران و نوزادان می باشند. هدف از این مطالعه، تعیین عوامل موثر بر زایمانهای با فاصله کمتر و بیشتر از دو سال بوده است. و طی یک مطالعه تحلیلی، با نمونه گیری چند مرحله ای (خوشه ای، سهمیه ای)،در مراکز بهداشتی - درمانی شهر زاهدان، طی سالهای77 – 76 مطالعه بر روی 400 خانم با فاصله موالید کمتر از دو سال، و 800 خانم با فاصله موالید بیشتر از دو سال، انجام گردید. خانمهائی مورد مطالعه قرار گرفتند که زایمان آنان، در سن حاملگی 27 یا بیشتر، انجام شده بود و در فاصله بین دو زایمان آخر، سقط جنین نداشته، و زن و شوهر در این مدت، با همدیگر زندگی کرده بودند. داده های مربوط، خصوصیات دموگرافیک مادر، وضعیت حاملگی قبلی، نقش مردان و نوع وسایل کنتراسپتیو استفاده شده بر حسب فاصله بین موالید، تحلیل گردید. متغیرها سن هنگام زایمان، قومیت، تحصیلات مادر، تعداد فرزندان پسر، و تعداد حاملگی های قبلی با فاصله گذاری بین موالید ارتباط داشتند (001/0›P)، حاملگی ها ناخواسته 11/39 % بودند و در بررسی حاملگی های دلخواه، نتایج نشان داد که تمایل مرد سبب 74/35 % موالید با فاصله کمتر از دو سال، است. در حالیکه در حاملگی های با تمایل زن یا طرفین، به ترتیب 02/55، 9/57 % موالید در فاصله بیشتر یا مساوی سه سال، رخ داده اند (001/0›P). در رابطه با علل حاملگی های ناخواسته، یافته ها نشان داد که شیردهی با 83/15 %، شایعترین علت موالید کمتر از دو سال بود، همچنین مصرف قرص شیردهی در 53 % موارد سبب موالید با فاصله کمتر از دو سال بود، در حالیکه IUD در 47/76 % موارد، فواصل موالید بیشتر از دو سال و آمپولهای پیشگیری در 43/46 % موارد، فواصل موالید دو تا سه سال را، بوجود آورده بودند، و ارتباط بین نوع وسیله کنتراسپیتو و فاصله موالید،معنی داربود (001/0› P) مشارکت زن ومرد درامرفاصله گذاری واستفاده از آ– یو – دی بعنوان وسیله مطمئن سبب فاصله گذاری های بیشتر از سه سال بین موالید، می گردند و همچنین، آموزش بیشتری در رابطه با نقش شیردهی، بعنوان یک راه پیشگیری از بارداری و مصرف همزمان از سایر وسایل پیشگیری در طول این دوران، باید داده شود.

پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی - تحلیلی است که با هدف تعیین ارتباط بین متغیرهای فیزیولوژیک در زمان پذیرش نوزاد به بخش مراقبتهای ویژه و میزان مرگ و میر نوزادان ارجاع شده به یک مرکز فوق تخصصی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شد. پژوهش بر روی 70 نوزاد که بطور تصادفی مدل پواسن انتخاب شده بودند انجام گردید. به محض ورود نوزاد به این مرکز، علایم حیاتی، قند خون و تجزیه گازهای شریانی انجام شد و نتایج در فرم مخصوص، ثبت گردید و تا مرحله ترخیص یا فوت نوزاد، پیگیری شد. ابزار مورد استفاده شامل اندازه گیری های بیولوژیک و فرم ارجاع نوزاد بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصهای آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نرم افزار SPSS در این زمینه بکار گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان داد 4/31 % نوزادان ارجاع شده فوت نمودند. ارتباط بین متغیرهای فیزیولوژیک نوزاد در زمان پذیرش در بخش مراقبتهای ویژه، همچنین ارتباط بین وزن تولد و میزان مرگ و میر معنی دار شد. (01/0 › p) از یافته های تحقیق می توان در مدیریت خدمات پرستاری، آموزش پرستاری و برنامه ریزی کشوری جهت ایجاد تیمهای انتقال ویژه نوزادان، استفاده نمود.

در سال 1987 در یک پروژه بین المللی سازمان جهانی بهداشت WHO و صندوق کودکان ملل متحد (UNICEF) و صندوق جمعیت ملل متحد (UNFPA) و بانک جهانی برنامه ایمنی دوران مادری (safe motherhood) را پیشنهاد کردند و اهداف زیر را برای آن در نظر گرفتند: 1 - کاهش مرگ و میر مادران از سال 1990 تا سال 2000 به نصف میزان موجود آن 2 - دسترسی تمام زنان حامله به مراقبتهای دوران بارداری و افراد آموزش دیده در طی زایمان و تسهیلات ارجاع برای حاملگی های پرخطر و اورژانسهای مامایی3 - در دسترس بودن اطلاعات و خدمات لازم برای پیشگیری از حاملگی های با سن کم، سن بالا، حاملگی های متعدد، حاملگی های با فاصله کم سازمان جهانی بهداشتWHO سال 1998 را بعنوان سال ایمنی دوران مادری اعلام کرده است. لذا مناسبت دارد که ضمن بررسی کارهای انجام شده در طی ده سال اخیر در زمینه ایمنی مادری، به نقش ماماها نیز در این امر بپردازیم.