فهرست مطالب
مجله چشم پزشکی بینا
سال سیزدهم شماره 2 (زمستان 1386)
- 130 صفحه،
- تاریخ انتشار: 1387/02/15
- تعداد عناوین: 18
-
-
صفحه 161
- مقالات پژوهشی
-
صفحه 166هدف
تعیین شیوع رتینوپاتی دیابتی و عوامل موثر بر آن در افراد مبتلا به دیابت ساکن استان تهران در سال 83-1382.
روش پژوهش: مطالعه بر روی700 بیمار مبتلا به دیابت انجام گردید که از میان 7500 نفر در طرح بررسی عوامل خطرساز موثر بر بیماری های غیرواگیر در جمهوری اسلامی ایران، 1383–1382 شناسایی شده بودند. همه بیماران دیابتی شناسایی شده در دو مرحله مراجعه حضوری به درب منازل و تحویل دعوت نامه، جهت مراجعه به محل مقرر فراخوان شدند. افراد مراجعه کننده پس از تکمیل پرسش نامه، توسط یک متخصص داخلی معاینه شدند و سپس توسط یک نفر فلوشیپ شبکیه تحت معاینه کامل چشم پزشکی با توجه ویژه به وضعیت شبکیه از نظر ابتلا به رتینوپاتی دیابتی قرار گرفتند. موارد شیوع با حدود اطمینان 95 درصد (95٪CI) ارایه شده اند.یافته هادر نهایت 634 بیمار دیابتی با میانگین سنی 0/12±3/59 سال (78-14 سال) بررسی شدند که 240 نفر (9/37 درصد، 95٪CI: 6/41-1/34 درصد) رتینوپاتی داشتند. شیوع انواع رتینوپاتی شامل 9/72 درصد رتینوپاتی غیرپرولیفراتیو (95٪CI: 5/78-3/67 درصد) و 1/27 درصد رتینوپاتی پرولیفراتیو (95٪CI: 7/32-5/21 درصد) بود. شیوع نابینایی دوچشمی در افراد دیابتی بدون رتینوپاتی 8/0 درصد و در افراد مبتلا به رتینوپاتی 1/2 درصد بود (001/0P<). پس از بررسی اثر هم زمان متغیر های مختلف بر رتینوپاتی دیابتی با استفاده از مدل رگرشن لوجستیک ترتیبی، رابطه آماری معنی داری بین بروز رتینوپاتی با جنس مذکر (022/0P=)، افزایش مدت ابتلا به دیابت (001/0P<)، روش کنترل قند خون (003/0P<) و وجود نفروپاتی دیابتی (003/0P=) به دست آمد.
نتیجه گیریبا توجه به شیوع 9/37 درصد رتینوپاتی در بیماران دیابتی استان تهران، اقدامات ضروری جهت کنترل وضعیت بیماری و جلوگیری از پیش رفت آن به سمت عوارض چشمی غیر قابل برگشت، توصیه می گردد.
-
صفحه 176هدفتعیین فراوانی انواع نزدیک بینی براساس شدت شامل بسیار پایین (تا 1- دیوپتر)، پایین (1- تا 3- دیوپتر)، متوسط (3- تا 6- دیوپتر)، بالا (6- تا 10- دیوپتر) و بسیار بالا (شدیدتر از 10- دیوپتر) و عوامل مرتبط به نزدیک بینی در افراد مراجعه کننده به درمانگاه های چشم پزشکی دانشگاه علوم پزشکی یزد طی فروردین 1383 تا شهریور 1384.
روش پژوهش: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر روی افراد مبتلا به نزدیک بینی که به علت دید دور ضعیف مراجعه می کردند انجام شد. در مجموع 482 بیمار نزدیک بین از نظر شدت نزدیک بینی مورد معاینه کامل چشم پزشکی و رفرکشن شامل سیکلورفرکشن با رتینوسکوپی و اتورفرکتومتری قرار گرفتند.یافته هابیماران شامل 270 زن (56 درصد) و 212 مرد (44 درصد) با میانگین سنی 7/13±7/27 سال (83-2 سال) بودند. بیش ترین فراوانی را افراد 30-20 سال (3/36 درصد) داشتند. میانگین شدت نزدیک بینی 16/3±24/3- دیوپتر (25/0- تا 28- دیوپتر) بود. اکثر بیماران درجات پایین (2/44 درصد) یا متوسط (1/33 درصد) نزدیک بینی را داشتند و در 2/48 درصد موارد، سابقه خانوادگی مثبت وجود داشت.نتیجه گیرینزدیک بینی خفیف و متوسط، بیش ترین فراوانی را دارند و اکثر بیماران در محدوده سنی 30-20 سال قرار دارند. سابقه خانوادگی مثبت با افزایش بروز و شدت نزدیک بینی همراه است. شدت نزدیک بینی، با افزایش سن افزایش می یابد ولی با جنس ارتباط ندارد.
-
صفحه 181هدف
مقایسه لنزهای داخل چشمی آسفریک Acrysof IQ و Akreos AO از نظر اعوجاج اسفریک (spherical aberration) و حساسیت کنتراست.
روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی بر روی 37 چشم از 37 بیمار انجام شد که بعد از انجام جراحی فیکوامولسیفیکیشن، به طور تصادفی، تحت کارگذاری یکی از لنزهای AO یا IQ قرار گرفتند. سه ماه بعد از عمل، بهترین دید اصلاح شده (BCVA)، اعوجاج اسفریک در اندازه مردمک 4 و 6 میلی متر و حساسیت کنتراست در شرایط روشنایی و تاریکی در بسامدهای فضایی 1، 2، 5، 10 و 20 دور در درجه تعیین گردید.یافته هابیماران شامل 19 مرد و 15 زن بودند. میانگین سنی بیماران در گروه IQ، 6/5±5/57 سال و در گروه AO، 8/5±64 سال بود (33/0P=). میانگین BCVA در گروه IQ 071/0±083/0 لوگمار و در گروه AO، 090/0±115/0 لوگمار بود (33/0P=). اعوجاج اسفریک در گروه IQ نسبت به گروه AO، هم در اندازه مردمک mm 6 (μm 107/0±183/0 در مقابل μm 087/0±285/0، 001/0P<) و هم در اندازه مردمک mm 4 (μm 096/0±26/0 در مقابل μm 083/0±329/0، 40/0P=) کم تر بود. حساسیت کنتراست در گروه IQ، در شرایط روشنایی در بسامدهای 1، 2 و 10 دور در درجه و در شرایط تاریکی در بسامدهای 1، 10 و 20 دور در درجه، به طور معنی داری نسبت به گروه AO بالاتر بود.
نتیجه گیریلنز داخل چشمی آسفریک Acrysof IQ، هم به لحاظ اعوجاج اسفریک و هم به لحاظ حساسیت کنتراست بهتر از لنز داخل چشمی آسفریک Akreos AO به نظر می رسد.
-
صفحه 186هدفمقایسه لنزهای داخل چشمی آسفریک Tecnis Z9000 و Acrysof IQ از نظر حساسیت کنتراست و اعوجاج اسفریک (spherical aberration).
روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی، برای 34 چشم از 34 بیمار بعد از عمل جراحی آب مروارید به روش فیکوامولسیفیکیشن، به طور تصادفی یکی از لنزهای Tecnis یا IQ کارگذاشته شد. سه ماه بعد از عمل، بهترین دید اصلاح شده (BCVA)، اعوجاج اسفریک در اندازه مردمک 4 و 6 میلی متر و حساسیت کنتراست در شرایط روشنایی و تاریکی در بسامدهای 1، 2، 5، 10 و 20 دور در درجه تعیین گردید.یافته هابیماران شامل 21 مرد و 13 زن بودند. میانگین سن بیماران در گروه Tecnis، 1/6±58 سال و در گروه IQ، 6/5±5/57 سال بود. میانگین BCVA در گروه IQ و Tecnis به ترتیب 071/0±083/0 و 08/0±076/0 لوگمار بود (33/0P=). اعوجاج اسفریک در اندازه مردمک mm 4 در گروه Tecnis (μm 097/0±140/0) کم تر از گروه IQ (μm 107/0±183/0) بود (609/0P=) ولی در اندازه مردمک mm 6 در گروه Tecnis (μm 183/0±303/0) بیش تر از گروه IQ (μm 069/0±269/0) بود (40/0P=). حساسیت کنتراست در شرایط روشنایی و تاریکی در بسامدهای 1، 2 و 5 دور در درجه در گروه Tecnis نسبت به گروه IQ بالاتر بود که فقط در بسامد 1 دور در درجه، در شرایط تاریکی، از نظر آماری معنی دار بود (001/0P<) ولی در بسامدهای 10 و 20 دور در درجه در گروه IQ نسبت به گروه Tecnis بالاتر بود که از لحاظ آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریبه نظر می رسد که لنزهای داخل چشمی آسفریک Tecnis و IQ از نظر پیامدهای بینایی، مزیتی بر هم ندارند.
-
صفحه 192هدفمقایسه مقادیر اندازه گیری شده ضخامت مرکز قرنیه با دستگاه های اورب اسکن II و پاکی متری اولتراسوند در 100 چشم کاندید جراحی کراتورفرکتیو.
روش پژوهش: صد چشم از 100 بیمار که کاندید عمل جراحی اصلاح عیوب انکساری با لیزر اگزایمر بودند و سابقه هیچ گونه عمل جراحی روی قرنیه یا داخل چشم نداشتند؛ مورد بررسی قرار گرفتند. ابتدا برای بیمار با دستگاه اورب اسکن و سپس با دستگاه اولتراسوند Tomey، پاکی متری انجام شد. نتایج به دست آمده با آزمون آماری t زوج مقایسه شدند.یافته هامیانگین ضخامت مرکز قرنیه در روش پاکی متری اولتراسوند، برابر با 5/357/544 میکرومتر (637-453 میکرومتر) و در روش اورب اسکن، با اعمال ضریب اصلاح (acoustic factor) معادل 92/0، برابر با 6/419/546 میکرومتر (648-435 میکرومتر) بود (14/0P=). پراکندگی نتایج (انحراف معیار) در روش اورب اسکن بیش تر بود ولی این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیریگرچه دو روش پاکی متری اولتراسوند و اورب اسکن (با اعمال ضریب اصلاح 92/0 در مقادیر به دست آمده با روش اورب اسکن) تفاوت آماری معنی داری ندارند ولی با توجه به پراکندگی بالاتر نتایج در روش اورب اسکن، بهتر است در صورتی که مقدار ضخامت مرکز قرنیه در اندازه گیری به روش اورب اسکن، در محدوده پایین باشد؛ پاکی متری به روش اولتراسوند نیز تکرار شود.
-
صفحه 196هدفتعیین شیوع فشار داخل چشمی (IOP) بالا (OHT) به دنبال مصرف استرویید پس از عمل اصلاح نزدیک بینی با لیزر اگزایمر.
روش پژوهش: داده های مربوط به 506 چشم از 269 بیمار که به علت عیب انکساری نزدیک بینی با یا بدون آستیگماتیسم تحت عمل کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) قرار گرفته بودند؛ مورد بررسی قرار گرفت. بیماران، نزدیک بینی بین 1- تا 5- دیوپتر و آستیگماتیسم کم تر از 4 دیوپتر داشتند. IOP اصلاح شده (براساس ضخامت قرنیه) بالای 21 میلی متر جیوه، به عنوان OHT در نظر گرفته شد. در همه موارد از تونومتر گلدمن (Goldman applanation tonometer) برای اندازه گیری IOP استفاده شد.یافته هامیانگین سنی بیماران 6±26 سال (45-18 سال) بود. OHT در 40 چشم (9/7 درصد) مشاهده شد. بیش ترین موارد OHT در هفته 6-4 بعد از عمل رخ داده بودند. شیوع OHT شامل 40 درصد در 3-2 هفته بعد از عمل (میانگین 3±5/23 میلی متر جیوه)، 50 درصد در 6-4 هفته بعد از عمل (میانگین 20/4±06/25 میلی متر جیوه) و 10 درصد در 12-8 هفته بعد از عمل (میانگین 12/3±98/28 میلی متر جیوه) بود. در همه بیماران، با قطع مصرف استرویید و شروع تیمولول 5/0 درصد (در برخی از بیماران با تیمولول و تروساپت)، IOP به حد طبیعی بازگشت. میانگین مدت زمان بازگشت IOP به حد طبیعی 7/27±5/28 روز (7 تا 108 روز) بود. در هیچ کدام از بیماران، گلوکوم ناشی از مصرف استرویید مشاهده نگردید.نتیجه گیریمصرف استرویید در بیمارانی که تحت عمل PRK قرار می گیرند؛ می تواند منجر به OHT گردد. بنابراین اندازه گیری IOP به ویژه از هفته دوم بعد از PRK و تا زمان ادامه مصرف استرویید، باید به طور مکرر و منظم انجام گیرد.
-
صفحه 203هدفتعیین اثر تزریق داخل زجاجیه ای Bevacizumab (IVB) در بیماران مبتلا به گلوکوم نورگ زایی (NVG).
روش پژوهش: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 26 چشم از 26 بیمار مبتلا به NVG انجام شد. بیماران پس از انجام درمان های رایج به دو گروه تقسیم شدند: گروه درمان (14 چشم) که تحت IVB به میزان 5/2 میلی گرم در سه نوبت به فاصله زمانی 4 هفته قرار گرفتند و گروه شاهد (12 چشم) که با فواصل زمانی مشابه تحت تزریق زیر ملتحمه ای نرمال سالین قرار گرفتند. اندازه نورگ زایی عنبیه (NVI)، فشار داخل چشمی (IOP) و حدت بینایی بیماران ارزیابی گردید.یافته هادو گروه از نظر مشخصات پایه شامل سن، جنس، علت NVG، حدت بینایی، IOP و اندازه NVI تفاوت معنی داری نداشتند. بیماران دو گروه به طور میانگین به مدت 4/1±9/5 ماه پی گیری شدند. در گروه IVB میانگین IOP اولیه، 5/144/33 میلی متر جیوه بود که در ماه اول به 7/138/21 میلی متر جیوه (007/0P=)، در ماه سوم به 201/25 میلی متر جیوه (058/0P=) و در ماه ششم به 7/189/23 میلی متر جیوه (047/0P=) رسید. NVI نیز به میزان قابل توجهی کاهش یافت؛ به طوری که از میانگین 48347 درجه قبل از تزریق، در ماه اول، سوم و ششم پس از تزریق، به ترتیب به 185206 درجه (01/0P=)، 187180 درجه (004/0P=) و 180180 درجه (004/0P=) رسید. در گروه شاهد، میانگین IOP قبل از مداخله 3/143/32 میلی متر جیوه بود که در ماه های اول، سوم و ششم پس از مداخله، به ترتیب به 2/159/34 میلی متر جیوه (046/0P=)، 7/102/35 میلی متر جیوه (29/0P=) و 3/73/32 میلی متر جیوه (92/0P=) رسید و NVI نیز از میزان پایه 138270 درجه قبل از تزریق، در ماه های اول، سوم و ششم، به ترتیب به 130277 درجه (34/0P=)، 117300 درجه (22/0P=) و 114324 درجه (34/0P=) رسید. در طول دوره پی گیری، تغییر قابل توجهی در حدت بینایی دو گروه مشاهده نشد. تزریق IVB در تمام موارد، بدون عارضه انجام شد.نتیجه گیریتزریق داخل زجاجیه ای Bevacizumab در مبتلایان به گلوکوم نورگ زایی، به میزان قابل توجهی باعث کاهش NVI و IOP می شود اما بر میزان حدت بینایی تاثیری ندارد.
-
صفحه 211هدف
تعیین ارتباط بین جهش ژن بیماری نوری (Norrie) و شکل پیش رفته رتینوپاتی نوزاد نارس (ROP) در مبتلایان به ROP مراجعه کننده به بیمارستان فارابی طی سال های 86-1384.
روش پژوهش: پنجاه شیرخوار مبتلا به ROP مرحله 3 یا بالاتر شامل 28 پسر و 22 دختر مورد بررسی قرار گرفتند. سه اگزون ژن بیماری نوری، پس از PCR با سه جفت پرایمر و تعیین توالی، از نظر وجود هرگونه جهش بررسی شدند.یافته هامیانگین وزن هنگام تولد نوزادان 6/227±6/1187 گرم (2000-158 گرم) و میانگین سن زمان تولد 1/2±6/28 هفته (34-24 هفته) بود. سی وهشت نوزاد در مرحله 3 ROP به همراه بیماری اضافی (plus disease)، 4 نوزاد در مرحله 4 بیماری و 8 نوزاد در مرحله 5 بیماری قرار داشتند. یک جهش نقطه ای در ابتدای انترون دوم (C15078A) 90 درصد بیماران یافت شد.
نتیجه گیریجهش یافت شده (C15078A) در ناحیه ای از ژن قرار دارد که به اسیدهای آمینه ترجمه نمی شود و در تغییرات (splicing) mRNA نقشی ندارد. بنابراین ارتباط مشخصی بین جهش ژن بیماری نوری و مراحل پیش رفته ROP در نوزادان ایرانی بررسی شده وجود ندارد.
-
صفحه 217هدفتعیین موقعیت و محیط ماهیچه مایل تحتانی (IO) در مبتلایان به پرکاری این ماهیچه و ارزیابی ارتباط احتمالی بین پرکاری و ضخامت ماهیچه مزبور.
روش پژوهش: این مطالعه به صورت آینده نگر بر روی مبتلایان به پرکاری ماهیچه IO که برای اولین بار تحت جراحی استرابیسم در ناحیه IO و اطراف آن قرار می گرفتند و این ماهیچه در آن ها نیاز به تضعیف داشت؛ انجام گردید. فاصله لبه قدامی و خلفی ماهیچه از لیمبوس و نیز محیط ماهیچه، حین جراحی اندازه گیری شد.یافته هادر مجموع 78 چشم از 51 بیمار با متوسط سنی 3/12±3/18 سال (48-1 سال) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین فاصله لبه قدامی و خلفی IO از لیمبوس، به ترتیب mm 8/1±3/16 و mm 9/1±7/20 بود. میانگین محیط ماهیچه نیز 9/0±7/10 میلی متر (13-9 میلی متر) بود. ارتباط آماری معنی داری بین شدت پرکاری ماهیچه و محیط ماهیچه IO وجود نداشت.نتیجه گیریتعیین موقعیت و محیط ماهیچه IO از نظر جراحی بسیار مهم است ولی ارتباطی بین شدت پرکاری این ماهیچه و بزرگی آن وجود ندارد.
-
صفحه 222هدف
تعیین اثر تزریق ساب تنون سم بوتولینوم A یا دیسپورت (Dysport) در کاهش دوبینی ناشی از فلج حاد عصب زوج ششم مغزی.
روش پژوهش: این کارآزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 28 بیمار انجام شد. بیماران دچار فلج حاد یک طرفه زوج 6 که از بیماری آن ها کم تر از 3 ماه گذشته و ازوتروپی بیش از 10 پریزم دیوپتر در نگاه دور داشتند و فاقد سابقه بیماری های خارج چشمی بودند؛ وارد مطالعه شدند. معاینات کامل چشمی شامل بررسی دید، میزان انحراف چشم، معاینه با اسلیت لمپ و فوندوسکوپی برای همه بیماران انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند؛ در گروه درمان (14 نفر)، تحت بی حسی موضعی، 20 واحد دیسپورت به صورت ساب تنون در ناحیه ماهیچه راست داخلی تزریق و گروه شاهد (14 نفر)، بدون تزریق، پی گیری شدند. دوره پی گیری حداقل 6 ماه بود. زاویه انحراف کم تر از 10 پریزم دیوپتر، بهبودیافته تلقی گردید.یافته هادو گروه، از نظر میانگین سنی، میانگین انحراف قبل از درمان و مدت ابتلا، تفاوت معنی داری نداشتند. شایع ترین علت زمینه ای شناخته شده، دیابت بود (9/42 درصد). پس از درمان، میانگین زمان بهبود در گروه درمان 8/6±5/12 روز و در گروه شاهد 4/26±5/63 روز بود (001/0 P<). طی مدت پی گیری، همه افراد گروه درمان و 13 نفر (9/92 درصد) از افراد گروه شاهد بهبود یافتند (71/0P=). در بیماران گروه درمان، هیچ عارضه جدی ناشی از تزریق دیسپورت مشاهده نگردید.
نتیجه گیریتزریق ساب تنون دیسپورت در ناحیه ماهیچه راست داخلی، باعث کاهش زمان بهبود بیماران دچار ازوتروپی حاد ناشی از فلج زوج ششم مغزی می گردد و از این رو، در این موارد توصیه می شود.
- مقالات مروری
-
صفحه 227یاخته های بنیادی در تمام بافت های خود تجدیدشونده وجود دارند و از ویژگی های منحصربه فردی برخوردارند. سطح چشم از دو دسته یاخته های بنیادی شکل می گیرد که به ترتیب اپی تلیوم ملتحمه و قرنیه را می سازند. یاخته های بنیادی این دو ناحیه، ویژگی های مخصوص به خود را دارند. در نقص یاخته های بنیادی لیمبوس، یاخته های ملتحمه ای به بافت قرنیه حمله می کنند و موجب بروز رگ زایی و ظهور یاخته های گابلت می گردند که گسترش آن ها در سطح قرنیه موجب کاهش بینایی و گاه از دست رفتن آن می گردد. دو روش برای ترمیم بافت قرنیه ای وجود دارند: یکی استفاده از یاخته های بنیادی خود بافت و پیوند آن ها به صورت اتوگرافت یا آلوگرافت و دیگری کشت و تکثیر یاخته های بنیادی لیمبوس بر پرده آمنیون و پیوند محصول آن به سطح چشم. امروزه روش دیگری هم در دست تحقیق است که در آن، بافت قرنیه از یاخته های بنیادی جنینی تشکیل می گردد و به چشم پیوند می شود. در این مقاله، به تعریف یاخته بنیادی، انواع یاخته ها در بافت قرنیه و لیمبوس و شاخص های ویژه یاخته های قرنیه ای پرداخته می شود و مجموع روش های ترمیم بافت قرنیه ای توضیح داده می شود. درمباحث پایانی نیز به چگونگی کشت یاخته های لیمبوسی بر پرده آمنیون اشاره می گردد.
-
صفحه 244در سال های اخیر، پیش رفت های زیادی در پریمتری خودکار حاصل شده که سهم مهمی در کمک به تشخیص زودهنگام و پی گیری برخی از بیماری های چشمی و مغزی داشته اند. در این راستا، فن آوری های نوین رایانه ای، با فراهم نمودن قابلیت های زیادی در دستگاه-های پریمتری توانسته اند نقش اصلی را در این پیش رفت ها داشته باشند. این مقاله به مروری مختصر بر این پیش رفت ها در پریمتری خودکار شامل روش های جدید غیرعینی (subjective) مانند پریمتری دوبرابرکننده بسامد، پریمتری خودکار با طول موج کوتاه، پریمتری چشمک زن، پریمتری با تفکیک بالا و پریمتری ریربیت (rarebit) خواهد پرداخت. مروری بر الگوریتم های مختلف مورد استفاده در پریمتری مانند تخمین زیپی آستانه های متوالی، الگوریتم سوئدی آستانه گذاری متقابل، پریمتری مبتنی بر گرایش و پریمتری فراآستانه ای چندنمونه ای نیز در این جا آورده شده است.
- گزارش موارد بیماری
-
صفحه 259هدفمعرفی یک مورد نوروپاتی ایسکمیک خلفی عصب بیناییPION: posterior ischemic optic neuropathy)) که به دنبال هرپس زوستر چشمی رخ داده است.
معرفی بیمار: خانم 58 ساله ای دچار هرپس زوستر چشمی چشم راست شد و سه هفته بعد، در حالی که تحت درمان بود؛ با از دست رفتن دید چشم راست مراجعه نمود. دید بیمار در هنگام مراجعه، درحد عدم درک نور بود. مارکوس گان مثبت بود ولی نمای دیسک بینایی طبیعی بود. پس از سه ماه، دید بیمار به حد شمارش انگشت از فاصله یک متری رسید و عصب بینایی رنگ پریده شد. در بررسی های انجام شده و با توجه به سیر بیماری، تشخیص PION برای بیمار داده شد. با توجه به آزمون PCR مثبت هرپس زوستر و فاصله زمانی کوتاه بین دو بیماری ایجادشده، می توان با احتمال بالا علت زمینه ای را PION ناشی از هرپس زوستر در نظر گرفت.نتیجه گیریویروس هرپس زوستر را می توان به عنوان یک عامل در ایجاد PION در نظر گرفت.
-
صفحه 263هدفتوصیف جنبه های بالینی، آسیب شناسی و فراساختاری (ultrastructural) یک مورد دیستروفی میزمن قرنیه (MCD: Meesmann corneal dystrophy).
معرفی بیمار: پسر 10 ساله ای با ضعف بینایی هر دو چشم از اوایل کودکی، مراجعه نمود. در معاینه با اسلیت لمپ، تغییرات میکروسیستیک منتشر در اپی تلیوم قرنیه مشاهده گردید بدون آن که یافته غیرطبیعی دیگری در سایر لایه های قرنیه دیده شود. نزدیک بینی بالای پاتولوژیک (high pathologic myopia) و تنبلی چشم از دیگر یافته های غیرطبیعی در معاینات چشمی این بیمار بودند. بیمار با تشخیص احتمالی MCD و با هدف برگرداندن شفافیت لایه های قدامی قرنیه، تحت عمل جراحی (automated lamellar therapeutic keratoplasty) ALTK در چشم چپ قرار گرفت و قرنیه گیرنده جهت بررسی های آسیب شناسی و میکروسکوپ الکترونی ارسال گردید. در ارزیابی آسیب شناسی، ظاهر اپی تلیوم غیرطبیعی بود و تورم یاخته ای به همراه اینکلوژن های داخل سیتوپلاسمی دیده شدند. یاخته ها حاوی مقادیر متوسطی از ماده PAS-مثبت و حساس به دیاستاز مطابق با گلیکوژن بودند. در بررسی با میکروسکوپ الکترونی ترنسمیشنی (transmission)، واکوئل های متعدد با اندازه های متغیر داخل سیتوپلاسم یاخته ها در سرتاسر اپی تلیوم یافت شدند. تعداد متوسطی از اجسام الکترون دنس که اطراف آن ها را غشایی احاطه کرده بود؛ داخل سیتوپلاسم دیده شدند که شباهت زیادی به لیزوزوم داشتند و برخی توسط واکوئل ها در بر گرفته شده بودند. بعد از پیوند، دید چشم چپ تا حدودی بهتر شده بود اما تغییرات میکروسیستیک اپی تلیوم قرنیه مجددا بعد از یک سال عود نمودند.نتیجه گیریحسب اطلاع ما، این مقاله نخستین گزارش از یک بیمار مبتلا به MCD در ایران است که به توصیف جنبه های بالینی، آسیب شناسی و فراساختاری این بیماری عودکننده پرداخته است.
-
صفحه 268هدفگزارش تظاهرات اسکن کانفوکال در یک مورد دیستروفی میزمن قرنیه (MCD: Meesmann corneal dystrophy).
معرفی بیمار: خانم 17 ساله ای با حملات زخم راجعه قرنیه و تشخیص بالینی MCD تحت بررسی هر دو قرنیه با اسکن کانفوکال قرار گرفت. در اسکن کانفوکال قرنیه ها، نواحی مدور هایپورفلکتیو با اندازه های 8/6 تا 4/41 میکرومتر در اپی تلیوم سطحی، نقاط هایپررفلکتیو منتشر در اپی تلیوم قاعده ای و نواحی نامنظم با حدود نامشخص و کنتراست بالا در زیر اپی تلیوم قاعده ای دیده شدند. به جز شبکه عصبی زیر اپی تلیوم که به علت هایپررفلکتیویته ناحیه زیر اپی تلیوم، واضح نبود؛ در سایر لایه های قرنیه، یافته غیرطبیعی مشاهده نشد.نتیجه گیریاسکن کانفوکال یک روش تصویربرداری غیرتهاجمی در بافت زنده می باشد که باید به عنوان یک روش کمک تشخیصی باارزش در تعیین تظاهرات ریزساختاری (microstructural) در MCD به کار رود.
- مقاله تصویری
-
صفحه 275
-
Page 166Purpose
To determine the prevalence and characteristics of retinopathy in diabetic residents of Tehran province, Iran during 2005.
MethodsThis cross-sectional study was performed on 700 diabetic subjects who were recognized in a sample of 7500 individuals in the "Risk Factor Evaluation for Non-Contagious Diseases" project in I.R. of Iran, 2005. All subjects were recalled to attend a predefined location for the study. All participants underwent systemic examination by an internist and a comprehensive eye examination including dilated funduscopy by a vitreoretinal specialist.
ResultsOverall 634 diabetic subjects with mean age of 59.3±12.0 (range 18-78 years) were studied. Retinopathy was detected in 37.9% (95% confidence interval [CI], 34.1%-41.6%) including 72.9% (95%CI, 67.3%-78.5%) non-proliferative and 27.1% (95%CI, 21.5%-32.7%) proliferative diabetic retinopathy. The prevalence of bilateral blindness was 2.1% and 0.8% in diabetic patients with and without retinopathy, respectively (P<0.001). Logistic regression revealed that diabetic retinopathy is associated with male gender (P=0.022), increased disease duration (P<0.001), diabetes control regimen (P<0.001) and presence of diabetic nephropathy (P=0.003).
ConclusionRegarding the high prevalence of diabetic retinopathy and the associated visual impair-ment, regular screening of diabetic patients for early detection of proliferative retinopathy and timely laser photocoagulation is highly recommended.
-
Page 176PurposeTo determine the distribution of very low (up to -1 diopter), low (-1 to -3 D), moderate -3 to -6 D), high (-6 to -10 D), and very high (beyond -10 D) myopia in myopic patients referred to Eye Clinics of Yazd Medical University during 2004-2005.MethodsThis cross-sectional study was performed on 482 myopic patients who underwent dry and cycloplegic refraction by retinoscopy as well as autorefractometry to determine the degree of myopia.ResultsPatients included 270 female (56%) and 212 male (44%) subjects with mean age of 27.7±13.7 (range 2-83) years. The mode of age was between 20-30 years. Mean myopia was -3.24±3.16 D; the most frequent degree of myopia was low (44.2%) to moderate (33.1%). Positive family history was seen in 48.2% of the patients.ConclusionThe majority of myopic cases are in low and moderate groups and aged between 20-30 years. Positive familial history has important role in myopia prevalence and intensity.
-
Page 181Purpose
To compare Acrysof IQ and Akreos AO aspheric intraocular lenses (IOLs) in terms of spherical aberration and contrast sensitivity.
MethodsThirty-seven eyes of 37 patients undergoing phacoemulsification cataract surgery were randomized to implantation of Acrysof IQ or Akreos AO IOLs. Three months postoperatively, best-corrected visual acuity (BCVA), spherical aberration (with 4 and 6 mm pupil diameters) and contrast sensitivity in photopic and mesopic conditions at spatial frequencies of 1, 2, 5, 10 and 20 cycles per degree (cpd) were determined.
ResultMean BCVA was 0.083±0.071 logMAR in the IQ group and 0.115±0.090 logMAR in the AO group (P=0.338). Spherical aberration with both 4 and 6 mm pupil diameters was lower in the IQ group as compared to the AO group (0.183±0.107 µm vs 0.285±0.087 µm, P<0.001 and 0.26±0.096 µm vs 0.329±0.083 µm, P=0.40, respectively). Contrast sensitivity was significantly higher in the IQ group at 1, 2 and 10 cpd under photopic and at 1, 10 and 20 cpd under mesopic conditions as compared to the AO group.
ConclusionsThe Acrysof IQ seems to have better visual outcomes in terms of spherical aberration and contrast sensitivity as compared to Akreos AO.
-
Page 186PurposeTo compare Tecnis Z9000 and Acrysof IQ aspheric intraocular lenses (IOLs) regarding spherical aberration and contrast sensitivity.MethodsThirty-four eyes of 34 patients undergoing phacoemulsification cataract surgery were randomly assigned to implantation of Tecnis or IQ IOLs. Three months postoperatively, best-corrected visual acuity (BCVA), spherical aberration (with 4 and 6 mm pupil diameters) and contrast sensitivity in photopic and mesopic conditions at spatial frequencies of 1, 2, 5, 10 and 20 cycles per degree (cpd) were determined.ResultsMean BCVA was 0.083±0.071 logMAR in the IQ group and 0.076±0.080 logMAR in the Tecnis group (P=0.338). Spherical aberration in the Tecnis group was smaller with pupil diameter of 4 mm (0.140±0.097 µm vs 0.183±0.107 µm, p= 0.609) but greater with pupil diameter of 6 mm (0.303±0.183 µm vs 0.26±0.069 µm, P= 0.40) as compared to the IQ group. Contrast sensitivity was higher in the Tecnis group at 1, 2 and 5 cpd under photopic (not significant) and mesopic (P<0.001, P<0.08, P=0.2, respectively) conditions. Conversely, contrast sensitivity was higher in the IQ group at 10 and 20 cpd under photopic and mesopic conditions (not significant).ConclusionTecnis or IQ IOLs seem to be comparable in terms of spherical aberration and contrast sensitivity.
-
Page 192PurposeTo compare Orbscan II and ultrasonic pachymetry for measurement of central corneal thick-ness (CCT) in eyes scheduled for keratorefractive surgery.MethodsCCT was measured using Orbscan II and then by ultrasonic pachymetry in 100 eyes of 100 patients who were scheduled for excimer laser refractive surgery. Paired t-test was used for comparing the results.ResultsUsing an acoustic factor (AF) of 0.92 for measurements by Orbscan pachymetry, the difference between mean CCT measured by ultrasound (544.7±35.5 μm) and Orbscan (546.9±41.6 μm) was not statistically significant (P=0.14). The standard deviation of measurements was greater with Orbscan pachymetry but this was not statistically significant.ConclusionCCT measurements are comparable between Orbscan II (applying an AF) and ultrasound pachymeter; however when CCT measured by Orbscan II is in the lower ranges, it is better to recheck it using ultrasound pachymetry.
-
Page 196PurposeTo evaluate the incidence of steroid-induced ocular hypertension (OHT) after myopic photo-refractive keratectomy (PRK).MethodsMyopic PRK was performed on 506 eyes of 269 patients. Refractive error was between -1.00 and -5.00 diopters of sphere and less than 4 diopters of cylinder. Baseline intraocular pressure (IOP) before the operation and at different time intervals after the operation was measured using Goldman Applanation Tonometry. Corrected IOP more than 21 mmHg was considered as OHT.ResultsOHT occurred in 40 (7.9%) eyes. IOP rise occurred after 2-3 weeks in 40% (mean IOP= 23.5±3 mmHg), 4-6 weeks in 50% (mean IOP= 25.06±4.2 mmHg) and 8-12 weeks in 10% (mean IOP= 28.98±3.12 mmHg). There was no correlation between IOP and preoperative spherical equivalent. IOP recovered to normal in all patients after discontinuation of topical steroid and using 0.5% timolol. Mean duration for normalization of IOP was 28.5±27.7 (range 7-108) days. There was no case of steroid-induced glaucoma.ConclusionTopical steroids may cause OHT in patients undergoing PRK. Early detection of IOP rise and meticulous treatment with close follow-up are recommended. We suggest measuring IOP in post-PRK patients at least after 2 to 3 weeks of corticosteroid treatment initiation.
-
Page 203PurposeTo determine the effect of intravitreal bevacizumab (IVB) on neovascular glaucoma (NVG) in terms of intraocular pressure (IOP), iris neovascularization (NVI) and best-corrected visual acuity (BCVA).MethodsIn this randomized controlled trial, 26 eyes of 26 patients with NVG receiving conventional treatment were randomly allocated to three 2.5 mg IVB injections at 4-week intervals or a sham procedure (subconjunctival normal saline) at similar time intervals and in the same setting. Changes in IOP, extent of NVI and BCVA were compared between the two groups.ResultsOverall, 14 eyes of 14 patients received IVB and 12 eyes of 12 subjects were allocated to the sham procedure and followed for a mean period of 5.9±1.4 months. The study arms were balanced regarding age, sex, cause of NVG, BCVA, IOP, and extent of NVI. The IVB group demonstrated significant reduction in mean IOP from a baseline value of 33.4±14.5 mmHg to 21.8±13.7 mmHg (P=0.007), 25.1±20.0 mmHg (P=0.058) and 23.9±18.7 mmHg (P=0.047) one, three and six months after intervention respectively. Mean NVI was also significantly reduced from a mean baseline value of 347±48° to 206±185° (P=0.01), 180±187° (P=0.004) and 180±180° (P=0.004) one, three and six months after intervention respectively. Mean IOP in the sham group was 32.3±14.3 mmHg prior to intervention and 34.9±15.2 mmHg (P=0.046), 35.2±10.7 mmHg (P=0.29) and 32.2±7.3 mmHg (P=0.92) at one, three and six months after the injection respectively. Mean NVI in the sham group increased insignificantly from a baseline value of 270±138° to 277±130° (P=0.34), 300±117° (P=0.22) and 324±114° (P=0.34) one, three and six months after intervention respectively. No significant change in BCVA was observed within the study groups at any time interval.ConclusionIntravitreal injections of bevacizumab seem to significantly reduce the extent of NVI and IOP in neovascular glaucoma, but may not affect visual acuity.
-
Page 211Purpose
To determine the association between Norrie disease (ND) gene mutations and advanced stages of retinopathy of prematurity (ROP) in premature neonates who were referred to Farabi Eye Hospital, Tehran, Iran during 2005-2007.
MethodsFifty infants including 28 male and 22 female subjects with ROP stage 3 or worse were enrolled in this case series. All three exons of ND gene underwent polymerase chain reaction (PCR) with three primer pairs and direct sequencing to determine any mutation.
ResultsMean birth weight was 1187.6±227.6 (range 580-2000) gram and mean gestational age was 28.6±2.1 (range 24-34) weeks. Thirty-eight patients had stage 3 ROP with plus disease, four patients had stage 4 ROP and eight patients had stage 5 ROP. A C15078A mutation was found in the second intron of 90% of the cases.
ConclusionC15078A mutation is in a non-translated region of the ND gene and has no effect on mRNA splicing; therefore the association between this ND gene mutation and advanced stages of ROP in Iranian neonates with ROP is not significant.
-
Page 217PurposeTo determine the anatomical location of the inferior oblique (IO) muscle and any possible correlation between IO overaction and IO muscle mass.MethodsIn this interventional case series, eyes undergoing primary surgery for IO overaction underwent measurement of the distance between IO muscle borders from the limbus as well as muscle belly circumference, intraoperatively.ResultsOverall, 78 eyes of 51 patients with mean age of 18.3±12.3 (range 1-48) years were evaluated. Mean distance between the anterior and posterior borders of the IO from limbus were 16.3±1.8 and 20.7±1.9 mm, respectively. Average muscle circumference was 10.7±0.9 (range 9-13) mm. There was no significant correlation between IO overaction and muscle belly circumference.ConclusionAlthough knowledge about the anatomical location and muscle belly circumference of the IO muscle is important during surgery, there is no correlation between IO overaction and IO muscle mass.
-
Page 222Purpose
To evaluate the efficacy of subtenon injection of Botulinum toxin A (Dysport) in acute 6th nerve palsy.
MethodsThis randomized clinical trial was performed on 28 patients with 6th nerve palsy of less than 3 month's duration without history of extraocular muscles abnormality. Ophthalmic examinations included visual acuity, degree of eye deviation, slitlamp biomicroscopy and funduscopy. Patients were randomly assigned to two groups: 14 subjects received subtenon injection of 20 IU Dysport over the medial rectus muscle and 14 subjects served as controls who were followed without any injection. All patients were followed for at least 6 months. Distance esotropia of less than 10 prism diopters (PD) was defined as recovery.
ResultsThe two groups were comparable regarding age and duration of the disease. The most frequent risk factor (42.9%) was diabetes mellitus. Mean duration to achieve recovery was 12.5+6.8 days in the treatment group and 63.5+26.4 days in the control group (P<0.001). At final follow up, all patients in the treatment group and 13 patients (92.9%) in the control group recovered completely (P= 0.71).
ConclusionSubtenon injection of Botulinum toxin A for acute 6th nerve palsy effectively reduces recovery time.
-
Page 227Stem cells are present in all self-renewing tissues and have unique properties. The ocular surface is made up of two distinct types of epithelial cells, including conjunctival and the corneal epithelium. Limbal stem cell deficiency results in conjunctivalization of the cornea leading to corneal vascularization and appearance of goblet cells in the cornea. Two methods of corneal regeneration are currently used in this setting: (1) auto-transplantation of cellular layers from existing tissue-specific stem cells. (2) Transplantation of ex vivo expanded stem cells on processed human amniotic membrane. A newer approach is also under investigation including induction of ocular surface tissues from embryonic stem cells. In this article, we describe stem cells, particularly limbal stem cells, different types of corneal epithelial cells, corneal epithelial cell markers at different stages, and current approaches to corneal epithelial regeneration as well as culturing of limbal stem cells on amniotic membrane as a substrate and finally transplantation of cultured corneal epithelium.
-
Page 244Modern computerized technology enables more complex visual stimuli and test procedures to be in-corporated into conventional perimetry resulting in several developments in automated perimetry that have contributed to more efficient diagnosis and management of eye diseases. This review will cover a number of advances in automated perimetry including frequency doubling technology perimetry, short wavelength automated perimetry, flicker perimetry, high-pass resolution perimetry and rarebit peri-metry. Test algorithms applied to perimetry such as zippy estimation of sequential thresholds, Swedish interactive thresholding algorithm, tendency-oriented perimetry and multi-sampling suprathreshold perimetry are also discussed.
-
Page 259PurposeTo present a case of herpes zoster ophthalmicus (HZO) with consequent posterior ischemic optic neuropathy (PION).Case Report: A 58-year-old woman with a history of HZO in her right eye which was under treatment presented with loss of vision to no light perception. On examination, positive relative afferent pupillary defect was detected; however the optic disc was normal on ophthalmoscopy. After three months visual acuity improved to counting fingers at one meter, but the optic disc became atrophic. PION was diagnosed and regarding a positive PCR test for herpes zoster virus and the short time interval between the two presentations, we considered herpes zoster virus as the most probable cause of the optic neuropathy.ConclusionHerpes zoster virus can be considered as a cause of PION.
-
Page 263PurposeTo report the clinico-pathological and ultrastructural features of a case of Meesmann corneal dystrophy (MCD).Case Report: A 10-year-old boy presented with decreased vision in both eyes since early childhood. Slitlamp biomicroscopy disclosed diffuse intraepithelial microcystic changes in the cornea but other layers appeared unremarkable. High pathologic myopia and amblyopia were other abnormal clinical findings. The patient underwent automated lamellar therapeutic keratoplasty (ALTK) in the left eye with a probable clinical diagnosis of MCD. The corneal button underwent histopathologic and trans-mission electron microscopic examinations. Histopathologic examination disclosed abnormal appearing corneal epithelium with intracytoplasmic cyst-like inclusions and cellular swelling. The cells contained moderate amounts of PAS-positive and diastase-sensitive material consistent with glycogen. On trans-mission electron microscopy, numerous vacuoles of variable size were present within the cytoplasm throughout the entire epithelium. Moderate numbers of intracytoplasmic electron-dense and mem-brane-bound bodies similar to lysosomes were also noted, some engulfed by the vacuoles. Visual acuity in left eye was slightly improved postoperatively, but intraepithelial microcystic changes recurred after one year.ConclusionTo our knowledge, this is the first report of Meesmann corneal dystrophy from Iran describing the typical clinico-pathologic and ultrastructural features of this recurrent condition.
-
Page 268PurposeTo report the confocal scan features in a case with clinical diagnosis of Meesmann corneal dystrophy (MCD).Case Report: A 17-year-old female with recurrent episodes of corneal erosion and a clinical diagnosis of MCD underwent in vivo confocal scanning of both corneas. The confocal scan features included hyporeflective round-shaped areas measuring 6.8 to 41.4 mm within the superficial epithelium, diffuse hyperreflective spots in the basal epithelium and high contrast but ill-defined irregular areas at the sub-basal epithelial region. Except for the subepithelial nervus plexus which was not apparent because of the subepithelial hyperreflectivity, other corneal layers looked unremarkable.ConclusionConfocal scan is a non-invasive in vivo imaging method which should be considered as a valuable diagnostic adjunct in delineating the microstructural features of Meesmann corneal dystrophy.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.