مجله دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال دهم شماره 2 (پیاپی 38، تابستان 1381)

در طب کودکان مسائل نوزادان و بویژه نوزادان کم وزن LBW Low Birth Weight)) ازاهمیت وجایگاه ویژه ای برخوردارمی باشد.گروه شیرخواران کم وزن ونارس بسیار آسیب پذیر بوده به گونه ای که80-60درصد مرگهای چهار هفته اول عمر متعلق به آنهاست ولذاامروزه یکی از شاخص های مهم بهداشتی کشورها میزان موالید نوزادان نارس وکم وزن(ونیزمیزان مرگ آنها) می باشدوبه همین جهت تلاش سیستم های بهداشتی درممالک مختلف درجهت کم کردن موارد وقوع کم وزنی در بدو تولد است. نظر به اهمیت این مطلب ما کوشیده ایم تا میزان کم وزنی را در بدو تولد دراستان یزد تعیین کنیم. بر همین اساس در یک مطالعه توصیفی وبه روش مقطعی 5121زایمان (تولد زنده) به طریقه سرشماری مورد بررسی قرارگرفتند.داده ها با استفاده ازپرسشنامه ازپیش تهیه شده جمع آوری و با استفاده از نرم افزارSPSS وآزمون X2 وآنالیزواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرارگرفتند.
نتایج مطالعه نشان می دهد شیوع کم وزنی در استان یزد به طور کلی برابربا 97/7% (CI 95%: 7.23-8.71)است که شامل 14/7 درصد نوزادان با کم وزنی متوسط MLBW Moderately LBW)).59/0 درصد، موارد خیلی کم وزن VLBW (Very LBW) 24/0 درصد شیرخواران فوق العاده کم وزن ELBW Extremely LBW)) بوده اند. بررسی قبلی انجام شده در شهر یزد شیوع LBW برابربا 8/8 %بوده است. مطالعه دیگری میزان آن را در کل کشور8 درصد گزارش نموده است. مقایسه نتیجه بررسی ما با آمار ارائة شده توسط سا یر کشورها جایگاه استان یزد را از نظر شیوع LBW بین آنها مشخص می نماید. نپال (شبه قاره هند) 5/21 %، موزامبیک (آفریقا) 2/16 %، برزیل (آمریکای جنوبی)10 %، ایالات متحده (آمریکای شمالی) 9/7 %، اروپا در انگلستان 7 %ودر نروژ وسوئد پایین ترین حد (5 %) در این قاره ودر کل جهان بوده است. آنچه را که میتوان نتیجه گرفت اینست که اگرچه شیوع LBW در این استان در مقایسه با میزان کل کشور ونیز سایر کشور ها نسبتا از موقعیت خوبی برخوردار است. اما باید کوشش نمود تا از این میزان کاسته شود در عین حال تلاش مضاعف و اساسی باید درجهت پیشگیری از مرگ ومیر این گروه آسیب پذیر صورت گیرد.

از زمانیکه اسپیرومتری به عنوان یک ابزار بالینی با ارزش برای تشخیص بیماری های ریوی بکار گرفته شده است، تعیین مقادیر طبیعی برای هریک از پارامترهایی که اندازه گیری میشوند از اولویت های اساسی تحقیق در مبحث بیماری های ریوی بوده است. از آنجا که ابعاد قفسه سینه در نژاد های مختلف با یکدیگر متفاوتند لذا اختلاف در مقادیر طبیعی حجمها بین نژادهای مختلف کاملا قابل پیش بینی بوده، وازاین رو تعیین مقادیر طبیعی بومی برای جوامع مختلف بشری ضروری میباشد. در پاسخ به این نیاز طی سالهای 7313تا 1375 درشهر اصفهان تعداد 423 نفر از کودکان و نوجوانان (4 تا 20 ساله)، سالم و غیر سیگاری که علائم بیماری ریوی نداشته و سابقه بیماری های تنفسی مهم را نیز ذکر نمیکردند مورد بررسی اسپیرومتریک قرار گرفتند. یافته های آنتروپومتریک افراد مورد مطالعه و خلاصة یافته های اسپیرومتری اندازه گیری شده با گروه بندی بر اساس جنس، سن و طول قد ذکر شده ومورد بحث وبررسی قرار خواهد گرفت، با استفاده از رگرسیون متعدد ارتباط بین هریک از پارامترهای اساسی اسپیرومتری با سن و قد در هر دو جنس تعیین گردید. بطور کلی حجمهای ریوی در پسران اصفهان تقریبا مساوی یا به میزان ناچیزی کمتر از همسالان اروپائی و آمریکائی بوده ولی سرعت عبور هوا از مجاری تنفسی در هردو جنس کمی بیشتر از همتایان مذکور میباشد.

آنژین صدری ناپایداردر جامعه ما شایع است،ولی مشخصات دموگرافیک وخصوصیات بیماران و به خصوص پیش آگهی دراز مدت بیماران نا معلوم بوده ولذا مطالعه تحلیلی فوق به شکل Survival Analysis در سال 1379-1378 در شهر یزد انجام شد.
یکصد بیمار با تشخیص آنژین صدری نا پایدار که در بیمارستانهای شهید رهنمون وافشار یزد بستری شده بودند به صورت سر شماری، انتخاب وخصوصیات بیماران، عوامل خطر آنان، سیر داخل بیمارستان، در آنها معلوم شد وپس از ترخیص نیز تا یک سال با معاینات مکرر،پیگیری شدند و وضعیت یک ساله آنان از جهت مرگ، انفارکتوس جدید، بستری مجدد و یا اعمال جراحی قلب پی گیری شد، بیماران 47% زن و53% مرد بودند که متوسط سنی آنان 85/11 ±84/62 بود. فشار خون بالا، دیابت شیرین،سیگار، هیپرلیپیدی وسابقه فامیلی مثبت به ترتیب، 48%، 29%، 18%، 41%، 40% بود. تغییرات الکتروکاردیوگرام به شکلST↓ ≥1mm در48%، ST≥1mm در 5/17%، موجTمنفی در 25% و ECGنرمال در 10% بیماران دیده شد. انفارکتوس میوکارد جدید در 6% بیماران، به خصوص در هفته اول آنژین ناپایدار اتفاق افتاد.. مرگ کلی یک ساله بیماران، 13% و بیشتر مرگها ناگهانی بوده است. مرگ در سن بالا(بالای 70سال) و مردان (9% در مقابل4%) و بیماران با ST≥1mm، بیشتر بوده است. آنژین صدری ناپایدار مجدد در 20% بیماران اتفاق افتاد. بای پاس کرونر و آنژیوپلاستی در 19% بیماران انجام شد. در پیگیری یک ساله از بیماران با آنژین صدری ناپایدار، در 6% بیماران انفارکتوس جدید و مرگ در 13% بیماران مشاهده شد

دیگوکسین از داروهای مهم دردرمان نارسائی احتقانی قلبی و آریتمی های فوق بطنی به شمار می رود. فاصلة بین حداقل سطح سرمی مورد نیاز این دارو و حداکثر آن بسیار کم است. هدف از این مطالعه این است که آیا فاکتورهائی نظیر فعالیت کلیوی، کلیرانس دارو، سن بیمار و تداخل داروئی هنگام تجویز دیگوکسین لحاظ می شوند یا خیر؟ این مطالعه به صورت آینده نگردر سال 1379 در یزد انجام گرفت. خصوصیات دموگرافیک، نوع بیماری، سابقه بیماری های دیگر، میزان فشار خون، علائم کلینیکی و پارا کلینیکی، آریتمی ها، نتایج الکتروکاردیوگرام، دوز دیگوکسین و طول مصرف آن و همچنین دیگر داروهای مورد مصرف 152 بیمار در پرسشنامه ها منعکس و سطح سرمی دیگوکسین، الکترولیتها، اوره و کراتنین بیمار اندازه گیری میشد. سپس دوز هر شرکت کننده با توجه به فاکتورهای ذکر شده در بالا مورد بررسی قرار می گرفت.
بیماران بر حسب دوز مصرفی به 5 گروه تقسیم شدند: یک قرص در روز (A)، نصف قرص در روز (B)، یک قرص 6 روز در هفته (C)، یک قرص 5 روز در هفته (D)، و نصف قرص پنج روز در هفته (E). میانگین دوز دیگوکسین mcg/day 36/62 ± 56/202 و میانگین سطح سرمی آن ng/ml 47/0 ± 95/0 بود. میانگین سطح سرمی برای دوزهای E, D, C, B, A به ترتیب: ng/ml 40/0 ± 05/1، 41/0 ± 87/0، 37/0 ± 95/0، 51/0 ± 91/0 و 16/0 ± 94/0 بود. میانگین کلیرانس کراتنین ml/min/ 1.73 m 17/23 35/55 تفاوت چشمگیری مابین فعالیت کلیوی 5 گروه دوزینگ دیده نشد (p > 0.05). تداخل داروئی در مورد کینیدین و آمیودارون در نظر گرفته شده بود ولی درباره تریامترین، اسپیرنولاکتون و وراپامیل چنین نبود. سن و اختلالات الکترولیتی از عوامل دیگری بودند که هنگام دوزینگ مورد توجه قرار گرفته بودند. در مقابل به کلیرانس بعنوان نشانگر فعالیت کلیوی توجه ای نشده بود. بطور کلی 32/26 % از بیماران سطح زیر ng/ml 5/0 و 47/14% سطحی بالاتر از ng/ml 5/1 داشتند. 97/1% از بیماران به علت مسمومیت با دیگوگسین در بیمارستان بستری شدند. انتخاب دوز در بیماران بر اساس سن، برآورد کلینیکی و نیاز بالینی و تجربه پزشک بوده است و عواملی نظیر فعالیت کلیوی و تداخلهای دارویی در نظر گرفته نشده اند که این امر سبب شده است بعضی از بیماران دوز ناکافی یا بیش از حد دریافت نمایند.

سکته مغزی یکی از بیماری های شایع نورولوژیک است که هم سبب مرگ و میر و هم باعث عوارض گوناگون میشود. جهت درمان ادم مغزی ایجاد شده در سکته های مغزی از داروهای مختلفی استفاده می شود که یکی از آنها دگزامتازون است.در سالهای اخیر در مورد سودمندی این دارو در سکته های مغزی اختلاف نظر وجود داشته است از همین رو بر آن شدیم اثرات دگزامتازون را در بیمارانی که برای اولین بار دچار سکته مغزی میشوند مورد بررسی قرار دهیم.در این طرح که به صورت کارآزمائی بالینی دوسوکور طی مدت 3 سال از 1376 تا 1379 انجام شد 210 بیمار در محدوده سنی 80-50 سال که برای اولین بار دچار سکته شده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه مساوی 105 نفره به طور تصادفی تقسیم شدند.به گروه اول دگزامتازون و به گروه دوم پلاسبو تجویز شد. از نظر سایر درمانهای داروئی و غیر داروئی هر دو گروه از هر نظر مشابه بودند. میزان مرگ ومیر، طول مدت بستری، سطح هوشیاری، اختلالات حرکتی وحسی در هر دو گروه مقایسه شد که اختلاف معنی دار آماری بین دو گروه مشاهده نشد و فقط از نظر اختلال حرکتی درگروهی که دگزامتازون دریافت کرده بودند عوارض بیشتری دیده میشد که از نظر آماری هم معنی داربود.باتوجه به این نتایج و عوارض جانبی متعدد داروی دگزامتازون توصیه می گردد در بیماران دچار سکته مغزی از این دارو استفاده نشود و جهت کاهش ادم مغز از سایر روش ها بهره گیری شود.

آترزی کوآن به عدم ارتباط مادرزادی بین حفره بینی و نازوفارنکس اطلاق می گردد. علائم بالینی آن براساس یکطرفه یا دوطرفه بودن متغیر است. در نوع یکطرفه معمولا تا سنین بلوغ خود را به خوبی نشان نمی دهد و بصورت رینوره تظاهر می نماید ولی در نوع دو طرفه معمولا در ابتدای تولد و بصورت سیانوزهای متناوب که با گریه کردن بهبود می یابد تظاهر می کند. از سال 1376تا 1379در بیمارستان امیراعلم تهران و بیمارستان شهید رهنمون یزد 12بیمار مبتلا به آترزی کوآن تحت عمل جراحی آندوسکوپیک با اپروچ ترانس نازال قرار گرفتند، متوسط سن بیماران 6/6سال با دامنه تغییرات از 1ماهگی تا 14سالگی بود. 83% بیماران آترزی کوآن یکطرفه و 17% دو طرفه بودند، در موارد آترزی کوآن یکطرفه 70% در طرف راست و 30% در طرف چپ بود. 41% موارد آترزی کوآن مامبرانوس و 59% استخوانی بود. تمام بیماران توسط جراحی آندوسکوپیک درمان شدند و در مواردی که صفحه آترتیک استخوانی بود توسط میکرودریل و در موارد مامبرانوس توسط کورت و Circular punchکوان گشاد شد و برای کلیه بیماران لوله آندوتراکئال Portexگذاشته شد. متوسط زمان پیگیری ((Follow up 4/28 ماه بود که در این مدت 9بیمار(75%) بطور کامل درمان شده و کوآن ها باز می باشد و بقیه (3بیمار(بعدا دچار گرفتگی بینی شدند که 2 مورد آن حدود6 ماه بعد کوان بسته شد. یک نفر جراحی مجدد و تا 25 ماه بعد که پیگیری شد کوآن باز بود و 2بیمار دیگر حاضر به جراحی مجدد نشدند. هیچگونه عارضه ای در اعمال جراحی انجام شده دیده نشد. با توجه به نتایج فوق به نظر می رسد مناسب ترین روش درمان آترزی کوآن جراحی با آندوسکوپ و با اپروچ ترانس نازال می باشد که به علت دید عالی به منطقه جراحی نتایج بهتری نسبت به روش های جراحی سنتی دارد.

مسمومیت از علل شایع مراجعه به بخش اتفاقات در تمام سنین میباشد. این مطالعه مقطعی با هدف مشخص نمودن الگوی منطقه ای مسمومیتهای حاد کودکان در شهر شیراز انجام شده است.کلیه مراجعین به اتفاقات کودکان بیمارستان نمازی شیراز که علت مراجعه ایشان سوء مصرف داروها و مواد سمی یا مواجه شدن با جانواران زهر آگین بود به مدت یکسال از اردیبهشت 1376 تا اردیبهشت 1377 مورد بررسی قرار گرفتند. از 690 کودک مسموم 60درصد پسر بودند. کودکان 5-1 ساله بیشترین گروه سنی را تشکیل می دادند(009/0 = P). بیشترین تعداد مسمومین بستری شده در گروه سنی 15-11 سال قرار داشتند (003/0 = P). شایعترین علل مسمومیت به ترتیب: داروها، مواد شیمیایی و مواد مخدر می باشند. در فصل تابستان بیشترین تعداد مسمومین مراجعه کرده اند.
از کل بیماران، 152 نفر (22%) کمتر از 6 ساعت و 368 نفر (53%) حداقل 6 ساعت در اتفاقات تحت نظر بوده و 164 نفر (24%) به بخش های کودکان منتقل شده و 6 نفر (8/0 درصد) فوت کردند. بیشترین تعداد کودکان در گروه سنی 5-1 سال قرار داشته و به شکل اتفاقی با خوردن دارو مسموم شده بودند. بنابراین آموزش والدین جهت پیشگیری، در دسترس نبودن داروها و بسته بندی داروها در ظروف غیر قابل دسترس کودکان پیشنهاد می گردد.

پاپ اسمیر و بیوپسی دهانه رحم به ترتیب از روش های غربالگری و تشخیصی نئوپلاسم محدود به اپیتلیوم (CIN) و سرطان مهاجم می باشند، هرگونه اختلاف بین تشخیص های سیتولوژی و هیستولوژی موجب درمان نامناسب و یا حتی نرسیدن به تشخیص صحیح می شود. لذا جهت بررسی میزان همبستگی بین تشخیص سیتولوژی و هیستولوژی و یافتن فاکتورهای ایجاد کنندة اختلاف در گزارشات تشخیصی مربوطه به منظور بالا بردن صحت و دقت تشخیصی مطالعه حاضر بصورت مقطعی با بررسی لامهای مربوط به 54 نمونه بیوپسی دهانة رحم انجام شده است. این نمونه ها که از طریق کلیوسکوپی طی دو سال (78-1377) در مراکز آموزشی درمانی شهید مطهری و شهید فقیهی شیراز جمع آوری شده است، همراه با لامهای پاپ اسمیر مربوطه مورد بازبینی قرار گرفته است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد که از مجموع 54 نمونه 44 مورد (5/81%) تشخیص های پاپ اسمیر و بیوپسی متفق بودند.10 مورد (5/18%) باقی مانده که اختلاف تشخیصی داشتند بعداز باز بینی لامها به 5 مورد (3/9%) کاهش یافت. نتایج این تحقیق نشان داد که بیشترین علت اختلاف تشخیصی خطای تفسیری بوده که این خود شامل 6 مورد خطای تفسیری هیستولوژی و 4 مورد خطای تفسیری سیتولوژی بوده است. تعداد 17 مورد نئوپلاسم محدود به اپیتلیوم و سرطان مهاجم تشخیص داده شده بود که بعد از مرور به 12 مورد کاهش یافت از این تعداد 3 مورد در بیوپسی و 4 مورد در پاپ اسمیر بعد از مرور در یک و یا دو درجه (CIN) تغییر داده شد. علت بعدی ناهماهنگی، ناکافی بودن نمونه ها بود، در کل 13 نمونه بیوپسی و 6 نمونه پاپ اسمیر با توجه به شاخص های کفایت نمونه ناکافی تشخیص داده شدند. بنابراین بررسی دقیق اسلایدهای سیتولوژی و هیستولوژی بویژه موارد مشکوک به CIN و مشاوره این گونه موارد با چند پاتولوژیست موجب کاهش خطای تفسیری و بهبود کیفیت تشخیصی خواهد شد

استرپتوکوک بتاهمولیتیک گروه A شایعترین علت گلودرد میکروبی بوده و عامل 15% از موارد گلو درد در کودکان میباشد. تشخیص فارنژیت استرپتوککی نیازمند معاینه بالینی صحیح و اقدامات آزمایشگاهی میباشد. از روش های آزمایشگاهی می توان از Rapid Antigen Tests و کشت حلق (روش استاندارد طلایی) نام برد. Rapid Antigen Tests فعلا در ایران در دسترس نیست و کشت حلق گران و وقت گیر بوده و در بسیاری از آزمایشگاه های ما به روش صحیح صورت نمی گیرد. لذا امتیاز بندی علایم بالینی می تواند راهکار مناسبی برای تشخیص سریعتر و صحیح تر فارنژیت استرپتوککی در منطقه ما باشد. تحقیق ما یک مطالعه تحلیلی مقطعی بوده که بر روی 250 کودک در دامنه سنی 3 تا 16 سال که با مشکل بالینی گلودرد از آذر ماه 1379 لغایت خرداد ماه 1380 صورت گرفت بیماران ابتدا از نظر وجود تب، گلودرد (محل درد)، وجود پتشی، اگزودا و اریتم در حلق، نبود علایم ویروسی دستگاه تنفس فوقانی، علایم گوارشی و سردرد مورد معاینه دقیق قرار گرفتند. از تمام بیماران نمونه حلق گرفته و بدنبال آن نمونه ها بر روی محیط Sheep Blood Agar کشت داده شد. پس از بدست آوردن جواب کشت، با کمک ارزش تشخیصی علایم بالینی امتیاز بندی آنها صورت گرفت. سپس در هر بیمار مجموع امتیاز علایم بالینی با کشت حلق مقایسه شد. نتایج بدست آمده نشان داد که میانگین نمره بدست آمده در کشت مثبت 51/7 و در گروه کشت منفی 92/4 است. (001/0 P.Value=)از 250 بیمار 23 نفر دارای بالاترین امتیاز یعنی 10 بودند که از این تعداد 21 نفر (91%) کشت حلق مثبت داشتند و در بیماران دارای امتیاز 5 یا پائینتر که 105 نفر بودند 17 نفر (16%) کشت حلق آنها مثبت شد. این یافته ها نشان داد که سیستم امتیاز بندی علایم بالینی با یک حساسیت 3/77% و ویژگی 84% در تشخیص بیماران با گلو درد استرپتوککی کمک کننده است. پیشنهاد ما در شرایطی که دسترسی به روش های تشخیصی آسان نمی باشد درمان کودک با امتیاز 8، 9 و 10، پیگیری کودکان با امتیاز 5 و پائینتر و انجام کشت حلق در صورت امکان برای کودکان دارای امتیاز 6 و 7 می باشد

هدف اصلی ازایجاد هیپوتانسیون حین بیهوشی در اعمال جراحی بزرگ کاهش خون ریزی و نیاز به ترانسفوزیون و در اعمال جراحی میکروسکپی، شرایط و دید بهتر عمل جراحی است. در چنین اعمالی بهتر است فشار خون در حد حداقل ممکن(فشار متوسط شریانی حدود 55 میلیمتر جیوه) حفظ شود. برای ایجاد هیپوتانسیون می توان از داروها و تکنیک های مختلفی مانند هوشبرهای استنشاقی، بتابلوکر ها، وازودیلاتورها، کلسیم بلوکرها و غیره. استفاده نمود. کلونیدین یک آگونیست انتخابی گیرنده های آلفا 2 آدرنرژیک است که از طریق سیستم مرکزی باعث کاهش فعالیت سیستم سمپاتیک و از طریق محیطی نیزآزاد شدن نوراپی نفرین در رسپتورهای آلفا 2 را کاهش می دهد. این مطالعه به روش آینده نگر در سال 1379 بر روی 106 بیمار که مورد جراحی گوش و حلق قرار می گرفتند انجام شد و مصرف دوزهای مختلف کلونیدین بصورت خوراکی یک ساعت قبل از عمل و اثرات آن روی فشار خون و تعداد ضربان قلب 106 بیمار سالم50-15 ساله در حین عمل جراحی بررسی شده است. در همه بیماران در طول عمل جراحی فشار خون متوسط شریانی در حدود 55 میلیمتر جیوه حفظ شد و برای نیل به این هدف به ترتیب در صورت لزوم از افزایش دوز هالوتان، افزایش دوز مخدر و در نهایت نیتروگلیسرین وریدی استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان داد که کلونیدین با دوز 5-4 میکروگرم به ازای هر کیلوگرم وزن می تواند یک هیپوتانسیون مطلوب (بدون آنکه عارضه ای جدی به همراه داشته باشد) ایجاد کند.

دستگاه گوارش منشا بسیاری از هورمونها میباشد و از آن میتوان به عنوان بزرگترین عضو درون ریز بدن نام برد. یکی از سه گروه عمده هورمونهای دستگاه گوارش کله سیستوکینین میباشد. نقش اصلی هورمونهای گوارش از جمله کله سیستوکینین در رابطه با هضم، جذب و حرکت مواد غذایی در طول دستگاه گوارش است. این تحقیق با هدف بررسی نقش کله سیستوکینین روی جذب گلوکز در روده خوکچه هندی در شرایط in vitroانجام شده است. کله سیستوکینین8 (CCK8) در هشت اسید آمینه شبیه به انتهای کله سیستوکینین33 (CCK33) میباشد. نوع تحقیق مطالعه تجربی بر روی روده کوچک خوکچه هندی و بررسی نقش هورمون بر جذب گلوکز در انتروسیتهای روده بوده است. در این تحقیق از جفت چمبرزهای کوچک ((Mini ussing chamber استفاده شد که یکی بدون حضور CCK8و دیگری با حضور CCK8 به ترتیب به عنوان شاهد و تجربی مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین با استفاده از چمبرزهای بزرگ (Large transport chambers) که یک برش به عنوان شاهد و نیز به عنوان تجربی مورد بررسی قرار گرفت، کله سیستوکینین 8 سولفاته با غلظت یک میکرومولار باعث کاهش جذب گلوکز به میزان 45% گردید. کله سیستوکینین 8 غیر سولفاته با غلظت بیشتری نسبت به کله سیستوکینین سولفاته باعث کاهش جهت گلوکز به میزان 50% در انتروسیتها روده گردید. اثرات بازدارندگی جذب گلوکز در انتروسیتهای روده توسط کله سیستوکینین 8 سولفاته و غیر سولفاته با اثراتی که روی گیرنده های کله سیستوکینین) رسپتورهای CCKBو (CCKA دارند اعمال میشود. کله سیستوکینین 8 سولفاته که تمایل بیشتری نسبت به گیرنده های کله سیستوکینین دارد با غلظت کمتری باعث کاهش جذب گلوکز توسط انتروسیتها شد.

نظر به اهمیت کمبود روی در سلامتی افراد که به عنوان یکی از مشکلات بهداشت عمومی و بویژه اهمیت این عنصر در سنین جهش رشد می باشد این تحقیق به منظور تعیین همبستگی و رابطة بین شاخصهای وضعیت روی در دانش آموزان مدارس راهنمایی شهر تهران طی سال 1376 انجام گرفت. این تحقیق توصیفی بر روی 881 دانش آموز (452 پسر و 429 دختر) با میانگین سنی1 ± 2/13 سال (محدوده 11 تا 16 سال) صورت پذیرفت. این دانش آموزان به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. شاخصهای بیوشیمیایی روی پلاسما، اریتروسیت و مو توسط اسپکتروفتومتری جذب اتمی اندازه گیری گردید. خصوصیات آنتروپومتری، دموگرافیک و الگوی مصرف مواد غذایی به روش یادآمد 24 ساعت خوراک یک روزه اندازه گیری و ثبت شد. بیشترین همبستگی بین روی اریتروسیت و نمایه توده بدن (00001/0P<، 13/0= r)، روی اریتروسیت و دریافت روی (00001/0 P<، 12/0- r =) و روی اریتروسیت و دریافت منیزیم (00001/0P<، 13/0-r =) مشاهده شد. همبستگی بین روی پلاسما و روی اریتروسیت و همچنین روی پلاسما و روی مو معنی دار نبود. اما بین روی اریتروسیت و روی مو همبستگی ضعیف مثبتی (05/0 P<، 07/0= r) مشاهده شد. همچنین هیچ رابطه معنی داری بین شیوع کمبود روی با شاخصهای دموگرافیک بررسی شده در نوجوانان مشاهده نشد. با توجه به شیوع کمبود روی بر اساس شاخصهای بیوشیمیایی و عدم کفایت دریافت مواد مغذی بخصوص عنصر روی و منفی بودن Z score قد برای سن در نوجوانان که کمبود روی را در این گروه محرز و ثابت می کند، همبستگی بین شاخصهای وضعیت روی حتی در صورت معنی دار بودن، ضعیف بوده و از 13/0= r تجاوز نمی کرد. ضریب همبستگی بین شاخصهای وضعیت روی بسیار ضعیف بودند. هیچ ارتباط خطی و غیر خطی بین پارامترهای بیوشیمیایی و دریافت غذایی روی وجود نداشت

سرب یکی از فلزات سنگین است که اثرات منفی بر عملکرد کلیه دارد. این اثرات هم لوله ها وهم گلومرولها را درگیرمی نماید. درمورد اثرات سرب روی بافت کلیه و گلومرولها مطالعات هیستولوژیک کیفی زیادی انجام شده و در مواردی تغییر درحجم وتعداد گلومرولها گزارش شده است. در مطالعه حاضر با استفاده از تکنیکهای جدید و بدون تورش استریولوژی تغییرات حجم و تعداد گلومرولهای کلیه پس از کاربرد مزمن استات سرب بصورت کمی در پاییز و زمستان سال 1379 در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اهواز بررسی شده است. چهار گروه رت نر بالغ (هر گروه 9 n =) بصورت تصادفی انتخاب شد. گروه های آزمایش به ترتیب مورد تجویز محلول آشامیدنی استات سرب 5/0% و1% به مدت 12 هفته قرار گرفتند،گروه شاهد آب مقطروگروه شاهد مثبت محلول اسید استیک4/0% در همان مدت دریافت کردند. آنالیز استریولوژیک شامل تعیین حجم مرجع (VRefrence) کسر حجمی گلومرولها (VVGlom) وحجم گلومرولها (VGlom) با استفاده از اصول کاوالیه انجام شد. چگالی عددی گلومرولها(NVGlom) وتعداد کل گلومرولها (NTGlom) نیز با روش دیسکتور فیزیکی محاسبه شد. نتایج حاصل نشان می دهد تعداد گلومرولها در گروه های مورد تجویز استات سرب کاهش معنی داری دارد (P <0.001). درهمین حال حجم گلومرولهای باقی مانده برای جبران عملکرد افزایش معنی داری راازخود نشان می دهند(P< 0.001). بررسی حاضر نتایج تحقیقات هیستولوژیک مشاهده ای کیفی را با روشی دقیق وبدون سوگیری تایید می نماید.

بیمار خانم 34 ساله ای است(G4,P3,Abo) که به علت درد شکم و خونریزی واژینال مراجعه کرده بود، سابقه یک ماهه لکه بینی متناوب نیز داشته است. آخرین قاعدگی منظم بیمار حدود 70 روز قبل از مراجعه بوده است. در بدو مراجعه درجه حرارت 9/37، نبض 110 و فشار خون 60/95 داشت. در معاینه شکم حساسیت وجود داشت در معاینه ژنیکولوژیک گردن رحم بنفش رنگ بوده و در آدنکس راست توده ای به ابعاد تقریبی 6-5 سانتی متر لمس می شد که در حرکت دردناک بود در کلدوسنتز انجام شده حدود 10 میلی لیتر خون خارج شد که لخته نمی گردید. در سونوگرافی بیمار توده ای هتروژن با نواحی Solid و کیستیک در مجاورت تخمدان راست گزارش گردید. بیمار با تشخیص حاملگی خارج رحمی پاره شده به صورت اورژانس تحت عمل جراحی قرار گرفت و ضمن تخلیه حدود 2 لیتر خون از داخل حفره شکمی، محصول حاملگی خارج رحمی در لوله رحمی سمت راست کشف شد که سبب پاره شدن لوله رحمی و خونریزی فعال شده بود. در بررسی های بیشتر لوله رحمی سمت چپ نیز حاوی توده ای بود که محصول حاملگی خارج رحمی دیگری بود که هنوز پاره نشده بود، برای بیمار سالپنژکتومی دو طرفه انجام شد. نتیجه بررسی آسیب شناسی از هر دو نمونه حاکی از وجود حاملگی خارج رحمی دو طرفه بود

فتق مورگاگنی یک فرم نادر از فتقهای مادرزادی دیافراگم است. فتق مورگاگنی در اکثر موارد بدون علامت است و در صورت تشخیص همیشه نیاز به درمان جراحی دارد. فتق مورگاگنی بندرت با ناهنجاری های قلبی مادرزادی همراه است و یک مورد آن در همراهی با نقص دیواره بین دهلیزی از نوع ثانویه گزارش شده است. در این مطالعه دو مورد فتق مورگاگنی همراه با نقص دیواره بین دهلیزی ثانویه شرح داده می شود. هر دو بیمار به دلیل سوفل قلبی و سابقه عفونتهای تنفسی مراجعه، و بطور تصادفی در رادیوگرافی قفسه سینه فتق مورگاگنی تشخیص داده شد. هر دو مورد تحت عمل جراحی ترمیم نقص دیواره بین دهلیزی و فتق مورگاگنی قرار گرفته، و با حال عمومی خوب مرخص شدند